သင့္ေလ်ာ္ေသာဓားမရွိသျဖင့္ တံစဥ္၊ဝါးဓားႏွင့္ေက်ာက္ဓားတို႔ကိုသာ အားကိုးေနရေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းလွသည့္ အင္အားကုန္သည့္အလုပ္ ျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ကေလးမ်ားသည္ စန္းေလာ့ကို လြန္လြန္ကဲကဲ မစိုးရိမ္ေစဘဲ အိမ္မႈကိစၥမ်ားကို ေသခ်ာစီမံခန႔္ခြဲတတ္ပုံရသည္။
အ႐ိုးစြပ္ျပဳတ္ ျပဳတ္ေနစဥ္တြင္ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္သည္ ဆာေလာင္ေနၾကေသာ္လည္း ဟူဘင္းမုန႔္ကို မထိၾကေပ။
ဟူပင္းႏွင့္တြဲဖက္ထားေသာ ဟင္းရည္သည္ ၿပီးျပည့္စုံေသာ ဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္၏။ ပုံမွန္အတိုင္း၊ သူတို႔၏မႀကီးႏွင့္ အတူတူစားသုံးႏိုင္ရန္ ဟင္းခ်ိဳအဆင္သင့္ျဖစ္မည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနၾကေလသည္ - မိသားစုႏွင့္အတူေဝမွ်စားေသာက္ရေသာ ဟင္းပြဲသည္ ပိုၿပီး အရသာရွိလွ၏။
လုပ္စရာမရွိေတာ့သျဖင့္ ရွန္းအန္းသည္ ဝက္ဆီဖတ္ႏွင့္ အလဲအလွယ္လုပ္ၿပီး ေျမရွင္းရန္ ရွန္းက်င့္ႏွင့္ သူ၏ညီအစ္ကိုမ်ားကို အလုပ္ေပးထားရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို စန္းေလာ့ကို အေသးစိတ္ရွင္းျပလိုက္၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူသည္ သူ႔မႀကီးက သေဘာမတူမွာကို ေၾကာက္မိသျဖင့္ စိုးရိမ္ေနဆဲပင္။
အိမ္က ေငြအားလုံးကို သူတို႔၏မႀကီးက ရွာထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔၏မႀကီးကေတာ့ အေစာပိုင္းတြင္ သူတို႔၏တတိယဦးေလးႏွင့္အေဒၚ၏ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းခံခဲ့ရၿပီး ေသလုပ္မတတ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အခုေတာ့ ရွန္းအန္းက စိုးရိမ္မိသည္က သူမရွာထားသည့္ ေငြျဖင့္ ဝယ္ထားသည့္အသားကို သူ႔ဝမ္းကြဲမ်ားအတြက္ သုံးခဲ့မိေၾကာင့္ပင္။
သူသည္ သူ႔လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ သူစိုးရိမ္မႈမ်ားအတြင္ အေၾကာင္းျပခ်က္အားလုံးျဖင့္ ရွင္းျပလိုက္ၿပီး မည္သို႔ အမွားျပင္ဆင္ရမည္ကို ႀကိဳးစားအေျဖထုတ္ေနေတာ့သည္။
ရွန္းအန္းက ေခါင္းငုံ႔ကာ ေျပာလိုက္၏။
''ရွန္းယင္နဲ႔ ရွန္းထ်ယ္က တကယ္ကို အလုပ္အမ်ားႀကီး မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ပါပဲ။ စားလက္စေတြ ကုန္သြားတာနဲ႔ သူတို႔ထပ္လာလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုတာကို နားလည္ေအာင္လုပ္ပါ့မယ္"
သူ၏အသံမွာ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေလသည္။ သူ ကူညီျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးလိုက္ေသာ ဝမ္းကြဲဝမ္းကြဲႏွစ္ေယာက္အေပၚ တြင္ေတာ့ ခ်စ္သည့္စိတ္ရွိေနေသး၏။
စန္းေလာ့သည္ စိတ္ထဲမထားလိုက္ေပ။ တစ္ေယာက္မွာ ငါးႏွစ္၊ က်န္တစ္ေယာက္မွာ ေျခာက္ႏွစ္ျဖစ္ၿပီး၊ ရွန္းထ်ယ္သည္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္ဆိုလွ်င္ သူငယ္တန္းေက်ာင္း တက္ေနၾကရေလာက္သည္။ ဝက္ဆီဖတ္အနည္းငယ္သည္ သူမအတြက္ စိတ္ပူစရာ မဟုတ္ေပ။
သူမစိုးရိမ္သည္မွာ ရွန္းက်င့္အေပၚထားေသာ ရွန္းအန္း၏စိုးရိမ္မႈျဖစ္ၿပီး ေလာဘေၾကာင့္ သူတို႔အိမ္အတြင္းခိုးဝင္လာမည့္ရွန္းက်င့္ကို သတိထားရန္ ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားလိုက္သည္။
အမွန္တကယ္ပင္ နတ္သမီးတို႔ဟူးကို ေန႔တိုင္းျပဳလုပ္ေနသည္ကို သတိမထားဘဲ မေနေလာက္ေခ်။ သူမသည္ အ႐ြက္အႂကြင္းအက်န္မ်ားကို ေျမၾသဇာအျဖစ္ ဖုံးအုပ္လိုက္သည္။ အရည္စစ္ေသာအထည္မွာ အသုံးျပဳျခင္းေၾကာင့္ စြန္းထင္းေနၿပီး စပ္စုလိုသူကေတာ့ သတိထားမိေပလိမ့္မည္။
ထို႔အျပင္ သူမသည္ တို႔ဟူးျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ေနာက္ထပ္ ကိရိယာမ်ားထပ္ထည့္ရဦးမည့္ ႀကိတ္ခြဲစက္တစ္လုံးဝယ္ရန္ စီစဥ္ထားသည္... စန္းေလာ့သည္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ မီးဖိုပင္မရွိသည့္ ၾကပ္ညႇပ္ေနသည့္ ေကာက္႐ိုးတဲေလးကို ေဝ့ၿပီးၾကည့္လိုက္ေလသည္။
တို႔ဟူးျပဳလုပ္ရာတြင္ ပဲႏို႔က်ိဳခ်က္ရန္လိုအပ္သည္။ ယာယီေက်ာက္မီးဖိုႏွင့္ အိုးအေသးကို အသုံးျပဳျခင္းမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုအရာသည္ ပမာဏကိုကန႔္သတ္ထားၿပီး ပိုမိုအားစိုက္ထုတ္ရန္ လိုအပ္သည္။
ပတ္လည္မွာနံရံတစ္ခုနဲ႔ ေသာအိမ္တစ္ခုပါတဲ့ သင့္ေတာ္တဲ့မီးဖိုေဆာင္တစ္ခုေတာ့ လိုလာၿပီထင္တယ္။ မဟုတ္ရင္ ေနာက္ပိုင္း ငါတို႔ရဲ႕အားထုတ္မႈတိုင္းအတြက္ လုံၿခဳံမႈ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။
"ေမာင္ေလးရဲ႕စိုးရိမ္မႈေတြက က်ိဳးေၾကာင္းညီၫြတ္ပါတယ္။ ေမာင္ေလးနဲ႔အားနဥ္က ပိုၿပီး သတိဝီရိယရွိသင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အစ္မတို႔အိမ္ကို ေသခ်ာလုံၿခဳံေအာင္ လုပ္ရမယ္၊ ရွန္းက်င့္သာ ေျမကို စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ရင္ ဝက္ဆီဖတ္ နည္းနည္းေလးအတြက္နဲ႔ေတာ့ ဗ်ာမမ်ားပါနဲ႔။ သူ႔ကိုပဲ ေပးလိုက္ပါ"
စီရင္စုတြင္ နတ္သမီးတို႔ဟူးေရာင္းခ်ရန္ ခ်န္းမိသားစုႏွင့္ ပူးေပါင္းျခင္းသည္ စန္းေလာ့၏ ကန႔္သတ္ခ်က္မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ေစသည္။ ပထမအေနႏွင့္ အကြာအေဝးပိုက်ယ္သြားၿပီး ဒုတိယအေနျဖင့္ တိုဟူးမ်ားပိုလုပ္ရ၏။ ထို႔အျပင္ စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ အခ်ိန္ကိုက္ျခင္းသည္ အေရးႀကီးၿပီး မွန္ကန္သည့္အခ်ိန္ႏွင့္ လြဲေခ်ာ္သြားလွ်င္ အခ်ိဳ႕ေသာသီးႏွံမ်ားအတြက္ ရိတ္သိမ္းျခင္းမျပဳႏိုင္ေပ။
အမွန္တိုင္းေျပာရလွ်င္ ရွန္းက်င့္၏ေန႔တစ္ဝက္လုပ္ကိုႏွင့္ ဝက္သားအဆီတစ္ပိုင္းကို လဲလွယ္ျခင္းသည္ စန္းေလာ့အတြက္ အနည္းငယ္ အျမတ္ထုတ္သည္ဟု ခံစားရ၏။ သို႔ေသာ္ ရွန္းက်င့္၏ ႐ႊန္း႐ႊန္းေဝေအာင္ေျပာတတ္ပါးစပ္ကို သတိရကာ သူမခံစားရသည့္ မလုံမလဲသည့္စိတ္မွန္သမွ် ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သေဘာတူထားတဲ့ ကိစၥပဲေလ။ ငါကေတာ့ ဝင္စြက္ဖက္ထားတာမွမဟုတ္တာ။
သူ႔မရီး၏စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ အတည္ျပဳျခင္းသည္ ရွန္းအန္းကို စိတ္ေအးသြားေစၿပီး ႀကိတ္ဝမ္းသာ သြားေတာ့သည္။ ဒါက လက္ခံေပးတာေရာ ခ်ီးမႊမ္းတာေရာ ေနာက္ၿပီး သူ႔ပူပင္ေနတဲ့စိတ္ကို သက္သာေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာမလား။
အၿပဳံးတစ္ခုက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ျဖတ္ေျပးသြားၿပီး သူသည္ မီးၾကည့္ေပးရန္ လွည့္ထြက္သြားလိုက္ၿပီး သူ႔ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို တိတ္တိတ္ေလး သေဘာေတြ႕ေနေတာ့သည္။
အနားတြင္ ရပ္ေနသည့္ ရွန္းနဥ္က လွမ္းအၾကည့္တြင္ သူ႔အမူအရာကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ သူမသည္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရယ္ေမာလိုက္ေသာ္လည္း သူမအစ္ကို၏ အျပစ္ကင္းစင္ေသာေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို မစေနာက္လိုေပ။
......
ခ်န္းမိသားစုတြင္ ခ်င္ဖန္းညန္သည္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို စိတ္အားထက္သန္စြာ ျပသလိုက္ၿပီး ဆယ့္ရွစ္ဝမ္ရသည့္အေၾကာင္းကို လူတိုင္းကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ႂကြားလုံးထုတ္ေနေတာ့သည္။
သူမထုပ္ပိုးထားေသာ ဟူဘင္းအပိုင္းအစေလးကို ေသခ်ာ ျဖည္လိုက္ၿပီး အပိုင္းငါးပိုင္း ပိုင္းလိုက္၏။ သူမက ျမည္းထားၿပီးသည့္အတြက္ ဖယ္ေနလိုက္ၿပီး မိသားစုဝင္တိုင္းက ျမည္းစမ္းၾကည့္ရန္ တစ္ကိုက္စာစီ ရလိုက္ၾက၏။
သူတို႔စားေနသည္ကိုၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္စိတ္ျဖင့္ သူမ၏ပါးစပ္ကို တစ္ခါေလးပင္ မပိတ္မိေခ်။
ပူျပင္းေသာေန႔လည္ခင္းတြင္ အဘိုးခ်န္းႏွင့္ခ်န္းယိုထ်န္းတို႔သည္ အိမ္တြင္ ရွိေနၾကသည္။ တစ္မိသားစုလုံး စုေဝးၾကၿပီး ခ်င္ဖန္းညန္၏ စီရင္စုခရီးစဥ္တြင္ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ၀င္လိုက္ပုံ၊ ေမာင္းသံၾကားရပုံ၊ အေရွ႕ေဈးသို႔ သြားလိုက္ပုံ၊ ထိုေဈးေနရာတြင္ လူမ်ားျဖင့္ျပည့္နက္ေနၿပီး နတ္သမီးတိုဟူး ေရာင္းေကာင္းပုံတို႔ကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ျပန္ေျပာျပသည္ကို နားေထာင္ေနၾကေလသည္။
သူမသည္ အထူးသျဖင့္ တို႔ဟူးအပိုေရာင္းခ်ခြင့္ေပးသည့္ စန္းေလာ့ကို ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။ ေစ်းအခြန္ကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေပးေဆာင္ရန္ ကမ္းလွမ္းမႈသည္ သူမ၏ ယုံၾကည္မႈကို ျမႇင့္တင္ေပးလိုက္သည္။ ရွန္းအန္းႏွင့္သူ႔ညီမအတြက္ ဟူဘင္းကို ျပန္ယူလာရန္ သတိရေသာေၾကာင့္ သူမႏွင့္တစ္ပိုင္းပင္ ေဝမွ်လိုက္ေသးသည္။
စကားလုံးႏွစ္လုံးျဖင့္အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဖာ္ျပရေသာ္ - ႐ိုးသား ေျဖာင့္မတ္ျခင္း ပင္။
ကပ္ဆိုက္ေသာကာလအတြင္း ကူညီပံ့ပိုးေပးလိုက္ေသာ ေယာကၡမကို ခ်ီးက်ဴးျခင္းျဖင့္ စကားကို အဆုံးသတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စန္းေလာ့၏ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈႏွင့္ သူမတို႔၏ မိသားစုအတြက္ နတ္သမီးတို႔ဟူးေရာင္းရန္ အခြင့္အေရးကို ရရွိလိုက္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ေျပာသည္မွာ မွန္၏- လူေကာင္းေတြက ေကာင္းတဲ့ဆုေတြရၾကတယ္။ သူမ၏ေယာကၡမသည္ အမွန္ပင္ေတာ္သည့္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမ၏ကံေကာင္းျခင္းမ်ား ေရာက္ရွိလာျခင္းပင္။
အဘြားခ်န္း....
ငါ့ေခြၽးမက စကားကို႐ႊန္း႐ႊန္းေဝေအာင္ ေျပာတတ္တာကို သိလိုက္ရတာ ဒါ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပဲ။
ၾကည့္ရတာ ေဈးထဲမွာ လွည့္ေရာင္းတတ္တဲ့ပညာ နည္းနည္းပါးပါး တတ္လာတာပဲျဖစ္ရမယ္။ သူ႔ယုံၾကည္ခ်က္ေတြကို အားေပးေနၿပီး သူ႔ကံေကာင္းျခင္းေတြကို ဖြင့္ေနတာမလား။
ခ်င္ဖန္းညန္သည္ ေယာကၡမျဖစ္သူ၏အၾကည့္ကို လုံးဝ သတိမထားမိေခ်။ အလြန္ပင္ စိတ္လႈပ္ရွားကာ ဝမ္းသာေနေလသည္။ သူမသည္ သူတို႔၏ခရီးစဥ္အတြင္း စန္းေလာ့ႏွင့္အတူ ပုံမွန္ပုံစံအတိုင္း ထိန္းထားႏိုင္လိုက္ၿပီး သူမမိသားစုသာရွိသည့္ အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါတြင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမွာ မထိန္းႏိုင္ဘဲ လြတ္ထြက္သြားေတာ့သည္။
သူမသည္ ေဈးမွျပန္ယူလာေသာ ဝမ္တစ္ဆယ့္ကိုးျပားကိုပင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ေရတြက္ေနမိ၏။
သူမသည္ ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"အေမ၊ စန္းေလာ့က ဒီညေနမွာ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္အခ်ိဳ႕ကို ေကာက္႐ိုးနဲ႔စုစည္းၿပီး မနက္ျဖန္ အေရွ႕ေဈးမွာ ေရာင္းဖို႔အတြက္ အႀကံေပးလိုက္တယ္။ ႏွစ္စည္းကို တစ္ဝမ္ေတာင္းလို႔ရတယ္၊ ဒီေန႔ သူယူလာသမွ် အကုန္လုံးေရာင္းထြက္သြားတယ္တဲ့"
အဘြားခ်န္းက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီး
"ဒါဆို နင္ ဒီညေန အျပင္ထြက္ၿပီး တစ္ခုခုကို ခူးသင့္တယ္"
ခ်င္ဖန္းညန္သည္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
"အေမ၊ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြေရာင္းၿပီး အေႂကြနည္းနည္းေလာက္ရရင္ မနက္ျဖန္ ဝက္အ႐ိုးတစ္ပိုင္း ဝယ္ႏိုင္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ေတြးေနတာ။ အာဟာရျဖစ္ေစတဲ့ အ႐ိုးစြပ္ျပဳတ္လုပ္ဖို႔အတြက္ မုန္လာဥျဖဴကိုလည္း အသုံးျပဳလို႔ရေသးတယ္။ စန္းေလာ့က အာဟာရျပည့္ဝတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ - ကေလးေတြကို အရပ္ရွည္ေစဖို႔ အကူအညီျဖစ္ၿပီး အေမနဲ႔အေဖအတြက္လည္း ေျခေထာက္နာတာေတြကို သက္သာေစတယ္တဲ့။ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ ႏွစ္စည္းေရာင္းတာက ကြၽန္မတို႔အတြက္ အ႐ိုးေတြရႏိုင္တယ္၊ ေဈးလည္းမႀကီးဘူး"
အဘြားခ်န္း ....
သူ စန္းေလာ့ လႊမ္းမိုးတာ ခံလိုက္ရၿပီလားဟဲ့။
စကားဝိုင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ႏွစ္ဖက္စလုံးမွ 'အားလီရဲ႕မိန္းမ' ဟူသည့္စကားကို အဆက္မျပတ္ၾကားေနရၿပီး အဘြားခ်န္းသည္ ထိုအေၾကာင္းကို ၾကားရသည္မွာ ၿငီးေငြ႕လုနီးပါးပင္။
သို႔ေသာ္ သည္အတင္းစကားက အေတာ္ေလး ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းၿပီး လူတိုင္းကို စိတ္ခ်မ္းသာေစပုံရသည္။
"ေကာင္းၿပီ၊ ေတာဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြကို ပိုက္ဆံနဲ႔ လဲလွယ္လို႔ရရင္ နင္ ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ၾကရေအာင္။ မနက္ျဖန္ ဟင္းခ်က္ဖို႔ တစ္ခုဝယ္မယ္"
ထို႔ေနာက္ သူမက ဆက္ေမးလိုက္၏။
"အားလီရဲ႕မိန္းမက မနက္ျဖန္ေရာင္းမယ့္ နတ္သမီးတို႔ဟူးက ဘယ္ေလာက္လုပ္မွာလဲ"
ဤအရာသည္ အဘြားခ်န္းအတြက္ အစိုးရိမ္ရဆုံးပင္ျဖစ္သည္။
ခ်င္ဖန္းညန္က သူမ၏နဖူးကို ပုတ္လိုက္ၿပီး
"ေမ့ေတာ့မလို႔၊ ဒီပစၥည္းက စီရင္စုမွာ အသစ္အဆန္းျဖစ္ၿပီး ေရာင္းအားေကာင္းတယ္။ အားလီရဲ႕မိန္းမနဲ႔ ကြၽန္မ တိုင္ပင္ခဲ့ၿပီးၿပီ သူက ဒီညမွာ ေနာက္ထပ္ ပိုလုပ္ဖို႔ကို သေဘာတူလိုက္တယ္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ လွည္းကိုယူၿပီး ေစ်းႏွစ္ခုလုံးမွာ ေစ်းဆိုင္ဖြင့္ၾကမွာ"
ေစ်းခြန္ ၁ ဝမ္ေပးၿပီး မနက္ခင္းတစ္ပိုင္းတည္းႏွင့္ ျပန္ထြက္လာရသည့္က ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခုပင္။
ခ်င္ဖန္းညန္သည္ စန္းေလာ့ဝယ္ယူလိုက္ေသာ သစ္သားစည္ပိုင္း ႏွစ္ခုအေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာျပလိုက္ေသးသည္။
"ကြၽန္မတို႔မိသားစုသာ သူ႔စည္ပိုင္းႏွစ္ခုမွာ အိုးႏွစ္လုံး ထပ္ထည့္မယ္ဆိုရင္ ကုန္စည္ေတြကို မ်ားမ်ား သယ္လာႏိုင္ေလာက္တယ္"
အဘြားခ်န္းသည္ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ သူတို႔၏လွည္းမွာ သုံးစရာမလိုေသာေၾကာင့္ မကန႔္ကြက္ေပ။ ကုန္ပစၥည္းမ်ားမ်ား ေရာင္းရေလ ဝင္ေငြပိုရေလေလျဖစ္ၿပီး ဤသည္မွာ ေကာင္းသည့္ကိစၥပင္။
တစ္ခ်ိန္လုံး တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ အဘိုးခ်န္းသည္ သူ၏ေဆးတံကို ပုတ္ၿပီးေနာက္ ႐ုတ္တရက္ စကားေျပာလာ၏။
"လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ သူ႔ ေကာက္႐ိုးတဲေလးက ဒါေတြအားလုံးကို ကိုင္တြယ္ႏိုင္ပါ့မလား"
"စည္ပိုင္းေလးလုံးနဲ႔တင္ မ်ားေနၿပီ၊ ေျမအိုးေလးလုံးထပ္ထည့္လိုက္ရင္ အထဲမွာ ေနရာအမ်ားႀကီး က်န္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးထင္တယ္"
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ၏ သုံးသပ္ခ်က္ကို ၾကားသည့္ အဘြားခ်န္းသည္ တစ္ခ်က္ျပန္သည့္လိုက္ၿပီး
"ရွင္ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"
အဘိုးခ်န္းသည္ သူ၏ေဆးတံပိုက္ေခါင္းထဲသို႔ ေဆးျဖည့္ရင္း အႀကံေပးလိုက္သည္။
"ငါ စဥ္းစားေနတာ၊ သူမက ဒီစီးပြားေရးကို ငါတို႔လက္တြဲၿပီး လုပ္ေနတာဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္း ကုန္ပစၥည္းေတြ ပိုပိုလုပ္ဖို႔လိုလာတယ္၊ ငါတို႔ေတြ သူ႔အတြက္ ေနာက္ထပ္မီးဖိုေခ်ာင္တစ္ခုေလာက္ ေဆာက္ေပးသင့္လားလို႔ပါ"
သူသည္ ခဏမွ်ရပ္ၿပီး ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
"ဒီေန႔ ေန႔လည္က်ရင္ သူ႔ကို ေမးၾကည့္လိုက္၊ သူ႔မွာ အစီအစဥ္ရွိတယ္ဆိုရင္ လယ္ထြန္တဲ့ရာသီမတိုင္ခင္မွာ စၿပီး ေဆာက္လို႔ရတယ္။ ငါလည္း ယိုထ်န္းနဲ႔အတူ ႐ြာက ရင္းႏွီးတဲ့လူတခ်ိဳ႕ဆီက အကူအညီ ေတာင္းလို႔ရတယ္။ ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ၿပီးႏိုင္တယ္၊ ေနာက္ၿပီး အခုအခ်ိန္က ခိုင္ခံ့တဲ့႐ႊံ႕နံရံေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ပဲ"
စာမတတ္ေသာ္လည္း ဉာဏ္ပညာရွိေသာ အဘိုးခ်န္းသည္ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံျခင္း၏ အေရးႀကီးပုံကို နားလည္ေလသည္။
လုပ္ငန္းသစ္သည္ သူတို႔၏ မိသားစု ၀င္ေငြကို တိုးလာေစသည္။ စန္းေလာ့က အမ်ားႀကီး ခ်ဳပ္တည္းမေနရဘဲ အဆင္ေျပေျပ ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေအာင္ သူ ေသခ်ာလုပ္ေပးခ်င္သည္။ ဒါကလည္း သူလုပ္ေပးႏိုင္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးဟု မွတ္ယူႏိုင္ေပသည္။
...
ဒါေလးက paid မွာ အပိုင္း ၁၇၂ ေရာက္ပါၿပီေနာ္။ တစ္ရက္ျခား ၃ ပိုင္း တင္ေပးပါတယ္။ မေစာင့္ခ်င္ရင္ OrchidSarPay Telegram accမွာ hi ပို႔ၿပီး ဝယ္ယူႏိုင္ပါတယ္ရွင္။
...
You are reading the story above: TeenFic.Net