အခန်း ၃၉
ယူယို၏ နှလုံးသားသည် လျင်မြန်စွာ ငြိမ်သက်သွားသည်။
ထိပ်တန်းကျောင်းသားတစ်ဦးအနေဖြင့် ဆယ်နှစ်ကျော် ဖိအားများသော လေ့လာမှုမှ သူမအား အလွန်လျင်မြန်စွာ စိတ်တည်ငြိမ်စေခဲ့ပြီး ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းရမည့်နည်းဗျူဟာကိုပင် တွေးတောခဲ့သည်။
ဒါက မူရင်းဇာတ်ကွက်ထဲမှာ မပါတာကြောင့် သူမကိုယ်တိုင် ကစားနိုင်ပါတယ်။
"အိုး" ယူယိုက "ဒါက မင်းလား"
သူမ၏ လျစ်လျူရှုလိုသောအကြည့်သည် ချက်ချင်းပင် ဒေါင်းယုကို အသက်ရှုကြပ်သွားစေသည်။
သူကပြုံးရင်း ဖြည်းညှင်းစွာပြောသည် "ငါ မင်းကို ရှာနေတာ နှစ်အတော်ကြာနေပြီ... မင်းကို မက်ဆေ့ချ်တွေ ပို့နေပေမယ့် မင်း တစ်ခါမှ စာပြန်မဖြေဘူး"
ယူယို က အသံတိုးတိုးလေးပြောဖြင့် "နောက်တော့ မကစားတော့ဘူး"
ဒေါင်းယုသည် သူလိုချင်တောင့်တခဲ့သော "Yaochi နတ်သမီးငယ်" သည် ပြန်လည်ဆုံဆည်းရာတွင် သူကို ဤမျှ လျစ်လျူရှုနေပြီး လုံးဝမပျော်ရွှင်တော့ပါ။
သူ့စိတ်ထဲတွင် ရုတ်တရက် ဒေါသထွက်လာပြီး " မင်း ဒါကို ဘယ်လိုလို့ လုပ်နိုင်တာလဲ ၊ ငါ မင်းကို လိုက်ရှာနေတာ မင်းသိလား ၊ ဟိုတုန်းက မင်း ကတိပေးခဲ့တာကို မင်း မှတ်မိသေးလား ၊ ဒါကို မင်း ဘယ်လိုလုပ် မေ့နိုင်ရတာလဲ "
ယူယိုက သူ့မျက်တောင်တွေကို ခတ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့.....
"ထွက်သွား။"လို့ ပြောလိုက်တယ်။
ဒေါင်းယု အံ့အားသင့်သွားပြီး ယူယိုက "ငါ့မိသားစုကို ဒေဝါလီခံဖို့ တမင်ရည်ရွယ်ပြီး ကြံရွယ်ထားတဲ့သူတစ်ယောက်နဲ့ ပြန်သတိရဖို့ စိတ်မဝင်စားဘူး!" လို့ အေးစက်စက်ပြောတာကိုကြားတော့
ဒေါင်းယု ရုတ်တရက် အေးခဲသွားတယ်။
မကြာသေးမီက သူလုပ်ခဲ့သော အရာကို သတိရမိသည် ။
ဒေါင်းယု ရုတ်တရက် ထိတ်လန့်သွားသည်- "ဒါက နားလည်မှုလွဲတာ၊ ငါ့ရှင်းပြတာကို နားထောင်ပေးပါနော်။ ချင်းမိန်ကို မင်းလို့ ငါထင်ခဲ့တာ...အာကြောင့်"
"ဒါဆို မင်းက တခြားသူတွေကို အနိုင်ကျင့်နိုင်တယ်" ယူယိုက သူ့ကို ရှင်းပြဖို့ အခွင့်မပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။
"တကယ်ဆိုရင် မင်းတခြားသူတွေကို အနိုင်ကျင့်လို့ ငါမုန်းတီးနေတာ မင်းသိထားသင့်တယ်!" ပြောပြီးတဲ့အခါ ယူယိုက ဒေါင်းယုကို တွန်းထုတ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားတယ်။
အဲ့အချိန်မှာပဲ ယူယိုကို လိုက်ရှာနေတဲ့ ဂူရှီရွှဲ့က ယူယိုကို တွေ့တော့..
"ယိုယို..." ဂူရှီရွှဲ့က အော်လိုက်တယ်။
ယူယိုက ချက်ချင်း အံ့သြသွားတယ်။
နားမထောင်ချင်ဘူး၊ ဘာမှမကြားချင်ဘူး။နောက်ဆုံးတော့ ဇာတ်ကွက်တစ်ခုလုံးကို လမ်းကြောင်းမှန်ပေါ်ပြန်ရောက်ပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ဇာတ်ကွက်ကို သစ္စာဖောက်ဖို့ အခွင့်အရေး ဘယ်တော့မှ မပေးဘူး... နောက်အခိုက်အတန့်မှာ တခြားလမ်းကို လှည့်ပြီး ပြေးထွက်သွားတယ်။
ချင်းမိန်ကလည်း ဂူရှီရွှဲ့ နောက်ပြေးလိုက်လာခဲ့တယ်။
ဂူရှီရွှဲ့နဲ့ဒေါင်းယု အတူတူရပ်နေတာကိုမြင်တော့ သူမခဏလောက်အေးခဲသွားပေမယ့် မကြာခင်မှာပဲ ရှေ့ကို ဖြည်းညှင်းစွာ လျှောက်လာတယ်။
ချင်းမိန်က ဒေါင်းယုကိုကြည့်ပြီး "တောင်းပန်ပါတယ် ဒေါင်းယု ငါအားရွဲကို တကယ်ကြိုက်တယ်!"
ဒေါင်းယုက ပျင်းရိစွာနဲ့ နုတ်ခမ်းထောင့်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး "ဒါက ငါနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး!"
ချင်းမိန်ရဲ့ နှလုံးသားက ချက်ချင်း နစ်မြုပ်သွားတယ်။
မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း သူမသည် မှန်ကန်စွာ ခန့်မှန်းခဲ့သည်၊ အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ဒေါင်းယု သည် သူမကို မထီမဲ့မြင်ပြုခဲ့သည်... ကံကောင်းစွာဖြင့်၊ သူမသည် ဂူရှီရွှဲ့ကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။
ဒါပေမယ့် အချိန်မရွေး ထွက်ပေါက်ရှိဖို့က သူမရဲ့စတိုင်ပါ။
ချင်းမိန်က ဒေါင်းယုကို ကို တိတ်တဆိတ်ကြည့်ကာ "ကလေးဘဝတုန်းက ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို မေ့ပစ်လိုက်ပါ...။"
ဒေါင်းယုက မထိန်းနိုင်ဘဲ "ငါ ငယ်ငယ်က မင်းနဲ့ ပတ်သက်တာ ဘာဖြစ်တာလဲ"
ပြောပြီးတာနဲ့ ဂူရှီရွှဲ့ကို အပြုံးတစ်ဝက်နဲ့ကြည့်ကာ "ဂုဏ်ယူပါတယ် ."လို့ပြောခဲ့သည်။
ဂူရှီရွှဲ့ ၏မျက်နှာသည် ပုပ်သိုးသွားပြီး- "မင်းပါးစပ်ပိတ်ထား၊ ချင်းမိန်နဲ့ငါက သာမန်အတန်းဖော်တွေပဲ!"
ချင်းမိန်၏အမူအရာ အေးခဲသွားသည်။
ဒေါင်းယုက လှောင်ရယ်လိုက်ပြီး "ကျွန်တော် ဂရုမစိုက်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် ယိုယို ယုံလား မယုံကြည်ဘူးလားဆိုတဲ့အပေါ်မှာ မူတည်တယ်။" လို့
ပြောပြီးနောက် ဒေါင်းယု လှည့်ပြန်သွားခဲ့တယ်။
သူ့မှာ အရေးကြီးကိစ္စရှိသေးတယ်... သူ့အစ်ကိုကြီးကို ပြန်သွားပြီး ယုမိသားစုနဲ့ယိုယိုကို ဘယ်တော့မှ ထပ်မထိရဘူးလို့ ပြောရမယ်။
ဒေါင်းယုက ဂူရှီရွှဲ့နဲ့ ချင်းမိန်တို့ရဲ့ အမူအရာတွေ ပြောင်းလဲသွားအောင် လုပ်ခဲ့ပေမယ့် သူဂရုမစိုက်ပါဘူး။
ဒေါင်းယု ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ချင်းမိန်နှင့် ဂူရှီရွှဲ့သာ ဤနေရာတွင် ကျန်ခဲ့သည်။
"အား ရွှဲ့..." ချင်းမိန်က သူ့ကို အသံတိုးတိုးဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။
ဂူရှီရွှဲ့က "အဲဒါတွေ ပြီးသွားပြီ၊ ငါအဲဒါတွေ အားလုံးကို မေ့သွားပြီ။ ငါအခု ပြန်မကြည့်ချင်ဘူး၊ အခုဘဝကို ကောင်းကောင်းနေချင်တယ်၊ ငါအခုယိုယိုကိုသဘောကျနေတာ။ မင်းရဲ့အတိတ်က ခင်မင်မှုအကြောင်းတွေးနေသေးရင် ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ကို အနှောက်အယှက်မပေးပါနဲ့တော့။"
လို့ပြောပြီး ဂူရှီရွှဲ့လည်း ထွက်သွားတော့တယ်။
ချင်းမိန်က ခပ်မြန်မြန် ရှေ့တိုးသွားသည် - "ငါတို့ ကလေး..."
ဂူရှီရွှဲ့က ခေါင်းကိုလှည့်ကာ လှောင်ပြောင်ပြုံးပြလိုက်ပြီး "ငါတို့က အထက်တန်းကျောင်းသားတွေပဲ၊ မင်းရဲ့ဂုဏ်သတင်းကိုတွေးရင် နောင်လည်း ဒီလိုစကားမျိုးမပြောနဲ့" လို့ ပြောပြီးတာနဲ့
ဂူရှီရွှဲ့က ချက်ချင်းပဲ ချင်းမိန်ကို တစ်ယောက်တည်း ထားပြီးထွက်သွားတယ်။
ခဏအကြာတွင် ချင်းမိန်၏မျက်နှာပေါ်မှ အံ့သြမှုနှင့်ဝမ်းနည်းမှုတို့ ပျောက်ကွယ်သွားပြီးထူးဆန်းပြီး အေးစက်သော အလင်းရောင်တစ်ခု သူ့မျက်လုံးထဲတွင် ပေါ်လာသည်။
ယိုယို? တယောက်ကလည်း ယိုယို နောက်တယောက်ကလည်း ယိုယိုနဲ့ ခေါ် နေကြတယ်... ဒီညပြီးရင် သူတို့ "ယိုယို" ကို အရမ်းကြိုက်ကြမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။
ချင်းမိန်က ရယ်မောလိုက်သည်။
တခြားသူတွေမသိပေမယ့် သူမအရင်ဘဝက ယိုယိုနောက်ကို တိတ်တဆိတ် လိုက်ခဲ့တာမို့ သူမက သဘာဝအတိုင်း သိပါတယ်... ဒီည ယူယို ဘာတွေ ရင်ဆိုင်ရမလဲ... ဆိုတာ.....။
You are reading the story above: TeenFic.Net