"1,2,3,4....
And
1 and 2
3 and 4 "
အားမာန်အပြည့်ဖြင့်အကလေ့ကျင့်နေကြသော new gp ကို ကြည့်နေတုန်း...
"Knock.. knock.."
လက်သီးလေးဆုပ်ကာ ပါးစပ်မှ တံခါးခေါက်သံလေးအား ရွတ်ဆိုရင်း ပြုံးပြနေသောစေ....
"ဟာ..စေ..!"
"မင်္ဂလာပါ.. .!!."
လေ့ကျင့်နေကြသော ကလေးများက စေ အားအပြိုင်နှုတ်ဆက်ကြသည်။
"ဟုတ်ကဲ့...။ ဆက်လေ့ကျင့်ကြပါ..။ ကျွန်တော်မနှောင့်ယှက်တော့ဘူး...။ ကြိုးစားနေကြတယ်မဟုတ်လား..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
"မျှော်လင့်နေပါ့မယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့..။ ကြိုးစားပါ့မယ်..."
ပြုံးပြ နှုတ်ဆက်ရင်း ကိုထွဋ်ရုံးခန်းထဲ သွားတော့ ကိုထွဋ်က နောက်မှလိုက်လာသည်။စီးပွားရေးလောကသားများ မြင်ရခဲသောစေ ၏အပြုံးမှာ Ent မှ ကလေးများအဖို့တော့ မကြာခဏ မြင်ကြရဆဲ..။ ဤသည်ကိုပင်ဂုဏ်ယူရတော့မလိုလို...
"အားလုံး အဆင်ပြေနေတဲ့ပုံပဲနော်..."
ထိုင်ခုံကို သက်တောင့်သက်သာလျှောမှီကာ ထိုင်ရင်း ဆိုလာသောစေ...
"အင်း..။ အားလုံးအဆင်ပြေနေတယ်...။ ကလေးတွေကလည်း ကြိုးစားကြတယ်..."
"အင်း...၊ လိုအပ်တာရှိရင်ကျွန်တော်ကူညီပါ့မယ်..."
"အခုထိတော့ မလိုသေးဘူး စေ.."
"Ok.."
စေပြောင်းလဲသွားသည်။တော်တော်ကြီးကိုပြောင်းလဲသွားသည်..။ ယခင်ကစေနှင့်တွေ့လျှင်နွေးထွေးသော ခံစားချက်ကိုရလေ့ရှိသည်။ ယခုကားအေးစက်စက်ခံစားချက်သာ ရတတ်သည်။
စကားလည်း နည်းလာသည်။ အရင်ကဆိုပါလျှင် နှံ့နှံ့စပ်စပ်လှိမ့်ပတ်လည်အောင်ပြောတတ်သူက ယခုမူ လိုအပ်သည်ထက်ပိုမပြောတတ်။ ကျွန်တော့်ကိုပြောနေသည့်စကားအခွန်းရေကား တစ်ခြားသူများနဲ့ယှဉ်လျှင်များနေပြီဟု ဆိုနိုင်သည်..။
အေးစက်မှု ၊ တည်ငြိမ်မှုများမွေးမြူထားသောစေ က ပြတ်သားမှုပါ အပိုဆောင်းထားသေးသည်။ အလုပ်လုပ်ရာတွင်တိကျမှု၊သေသပ်မှုတို့ကြောင့်နာမည်ကြီးသကဲ့သို့ သူ့ရဲ့ ပြတ်သားမှုကြောင့်လည်း နာမည်ကြီးသည်။
ထိုပြတ်သားမှုကိုလည်းစီးပွားရေးသမားများကြောက်တတ်ကြသည်။ဘယ်လိုမှ ဆွဲဆောင်၍ မရပေဘူးကိုး..။စေ ကို စီးပွားရေးလောကသားများပြောကြသည်ကတော့ ကျားတစ်ကောင်လိုကိုနေတတ်သည်တဲ့လေ....
သူမြတ်နိုးသည့် Ent မှာတောင် ဤမျှအေးစက်နေလျှင် စီးပွားရေးလောကသားများပြောသည်ကား မမှားလောက်ဟု ယူဆမိသည်။
"ဒါနဲ့...."
ကိုထွဋ်စကား စ ရန်ပြင်တော့ Tablet ကို ကြည့်နေရာမှမော့ကြည့်သည်။
"လွမ်း.... SC ent နဲ့ စာချုပ်သက်တမ်း ပြည့်ပြီ..."
ထိုအခါမှစေ ၏မျက်လုံးများအရောင်ပြောင်းလာသည်..။
~~ဟုတ်တယ်..။ စေ ပြောင်းလဲသွားတယ်..။ ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီပြောင်းလဲမှုတွေထဲမှာတော့ လွမ်းကို ချစ်တဲ့အချစ်တွေ မပါခဲ့ဘူး....~~
"သူ စာချုပ်သက်တမ်း ထပ်တိုးလိုက်သေးလား..."
"ခုထိတော့ ဘာမှမလုပ်သေးဘူး ထင်တာပဲ..."
"အင်း..."
"စေ....!"
"ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်..။ လုပ်စရာလေးကျန်သေးလို့..."
ကျွန်တော်သက်ပြင်းသာချလိုက်မိသည်...။ အရင်ကစေ နှင့်ဆိုလျှင်သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်သော်လည်း ယခုမူစေ ကိုကြည့်မိလျှင်အသက်ရှူ ကြပ်ရသည်။
"ကလေးတွေကိုသေချာလေ့ကျင့်ခိုင်းပါ..။ ညှာနေလို့ မဖြစ်ဘူး..."
"အင်း..။ ကိုယ်တို့ မပြောတောင်သူတို့ အတော်ကြိုးစားနေကြပါတယ်..."
"ကျွန်တော်သွားပြီ..."
"Driver ပါလား..."
"No.."
"ဂရုစိုက်မောင်းနော်.."
လက်ကိုနောက်ပြန်ရမ်းပြရင်း တစ်လှမ်းချင်း ထွက်သွားသောစေ...။ ငယ်ငယ်ကလို ဂျစ်ကန်ကန်နေနေပါသော်လည်း ယခုမူကား လေးနက်မှုပါ ထပ်ဖြည့်ထား၍ အပြစ်မဆိုသာ..။ မမြင်နိုင်တဲ့ အရှိန်အဝါတွေ ရနေသကဲ့သို့ ခံစားရသည်..။
~~ မကောင်းတဲ့ အချက်တော့မဟုတ်ပေမယ့်ကိုယ်တို့အားလုံးက မင်းကို အရင်လိုနွေးထွေးတဲ့၊ နူးညံ့တဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ပြန်မြင်ချင်တာ...~~
========
"ကိုစေ လာသွားတာလား..."
"အင်း..."
"ကိုစေကိုကြည့်ရတာ တစ်နေ့တစ်ခြားကြောက်ဖို့ကောင်းလာတယ်...။ မြင်လိုက်တာနဲ့ကို ရှိန်နေတာ.."
"အင်း..၊ ကိုယ်ရောပဲ...။ ဒီကိစ္စက စိုးရိမ်စရာတစ်ခုလို့ ခန့်ထင်လား..."
"ကျွန်တော်လည်း မသိတော့ဘူး..။ ဒါနဲ့ ကိုရိပ်ကိစ္စရော..."
"ပုံရိပ်ဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်းပဲ လိုက်နာဖို့လုပ်ထားတယ်..."
"ကိုရိပ်က ဘာတဲ့လဲ..။ ဒီလိုနဲ့ အဲ့ Ent က လူဖြစ်သွားတော့မှာ မဟုတ်ဘူးလား..."
"မတတ်နိုင်ဘူးလေ..။ ပုံရိပ်ဒီကိုပြန်လာလို့လည်းကောင်းတာတွေ ဖြစ်လာပါ့မလား..။ ပုံရိပ်အတွက်ပင်ပန်းတာတွေပဲ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်ထင်တယ်..။ ပြီးတော့စေ အတွက်..."
"ကိုစေဆီကနေနွေးထွေးမှုတွေ ပြန်ရှာချင်တယ်ဆိုရင်ကိုရိပ်နဲ့မှပဲ ရလိမ့်မယ်ထင်တယ်..."
ကျွန်တော်တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း...
"သေချာတာပေါ့ ခန့်ရာ..."
"ဒါကဘာလဲ..."
"Composer listတွေပါ...။ ဒီထဲကနေ ကိုထွဋ်ပြန်ရွေးလိုက်ပါ..။ ပြီးရင်စာချုပ်ချုပ်ဖို့ ဆက်သွယ်လိုက်မယ်..."
"Solo singer ရဲ့ result အခြေအနေကရော.."
"အဆင်ပြေနေပါတယ်.. "
"အင်း..."
"ဟို piano show အတွက်ကရော ဘယ်လိုလုပ်လိုက်ရမလဲ..."
"Show အတွက်အရင်ပြင်ပေးလိုက်ပါ..။ ပြီးမှ စာချုပ်ကိစ္စတွေဆွေးနွေးကြမယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့.. ၊ ဒါဆို ကျွန်တော်သွားတော့မယ်..."
"အင်း..."
ခန့်ထွက်သွားတော့မှ သက်ပြင်းရှည်အား တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ကာ စိတ်ကိုဖြေလျှော့လိုက်မိသည်။ အခုအခြေအနေတွေက အများအမြင်မှာ အတော်အဆင်ပြေနေသလိုပေမယ့်ကိုယ်တွေ အတွင်းဘက်ကလူတွေအတွက်တော့ပေါက်ခါနီး ဗုံးတစ်လုံးအား ပိုက်ထွေးထားရသလိုပင်.....
=============
လွမ်းပုံရိပ်တစ်ယောက်တစ်ခုခုကို အလေးအနက်ထိုင်စဉ်းစားနေသလိုရှိသည်။ ထိုမှ ရုတ်တရက်...
"အာကာ..."
"ဟင်..."
သူငြိမ်ပြီးထိုင်နေတာကိုစိုက်ကြည့်ရင်းတွေးမိတွေးရာတွေးနေပါမှ ရုတ်တရက်လှည့်ခေါ်လိုက်တော့ ကိုယ်လေးပါတွန့်သွားရင်း လန့်သွားမိသည်။
"မင်း ရဲ့နောက်ပြပွဲက မြန်မာနိုင်ငံမှာမလား..."
"အင်း..၊ ဘာလို့လဲ..."
"ငါလိုက်ခဲ့ရင်ကောင်းမလားလို့..."
"မင်းကိုပြောမလို့..၊ မပြောဖြစ်လို့..."
"ဘာကိုလဲ.."
"ငါ မြန်မာနိုင်မှာ တစ်နှစ်နီးပါးလောက်နေဦးမှာ..။လေ့လာစရာလေးတွေ ရှိသေးလို့..."
"သြော်..၊ ဟုတ်လား..."
"ဘာလို့လိုက်ချင်တာလဲ..."
"ငါ့ ပဟေဠိ ကို အဖြေထုတ်ချင်လို့...။ ဒီတိုင်းတော့ ငါဆက်ပြီး ထိုင်မနေနိုင်တော့ဘူး..."
"အင်း ...၊ အဲ့တာဆို မင်းဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ..."
"အဲ့တာ ငါစဉ်းစားနေတာ..."
ကျွန်တော်တို့ စကားပြောနေတုန်း အန်တီနှင်းကjuiceလေးလာချပေးသည်..။
"သောက်ကြဦး..။ ပိုက်ဆံရှာဖို့ချည်း အားသန်နေကြတဲ့ သူဌေးပေါက်စလေးတွေရေ..."
"ဟဲဟဲ..။ အန်တီနှင်းကလဲဗျာ..."
"မေမေ.."
"အင်း.."
"သားတို့ မြန်မာပြည်ခဏ ပြန်ကြမလား..."
"ဟင်..၊ ဘာလို့လဲ သားရဲ့.."
"သား စုံစမ်းကြည့်ချင်တာလေးတွေရှိလို့..."
"သားအဆင်ပြေပါ့မလား..."
"အင်း ..၊ပြေလောက်မှာပါ.."
"ကျွန်တော်ရှိပါတယ်အန်တီနှင်းရဲ့..။ ရိပ်ကို ကူညီပေးမှာပါ..."
" အင်း.. ။ သား ဆန္ဒ ရှိနေရင်သားသဘောပဲလေ...။ ဒါနဲ့ ပြန်တာ ခဏ ပဲဆိုတာက ဘာလဲ သား.."
"ကျွန်တော်သိချင်တာလေးတွေသိပြီးရင်ပြန်လာကြတာပေါ့..."
"သားက မြန်မာပြည်မှာ မနေချင်တော့ဘူးလား..."
ထိုသို့ဆိုတော့ တစ်ခုခုကိုတွေးရင်း ငြိမ်ကျသွားကာ..
"ဘာလို့ဆို တာမသိပေမယ့်...ကြောက်တယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ဝင်နေလို့..."
အန်တီနှင်း ဘာမှမပြောနိုင်။ဝေ့တက်လာသော မျက်ရည်စများကို မမြင်အောင်ပုတ်ခက်လိုက်ရင်း သားရယ်~ ဟုသာ စိတ်ထဲမှ ဆိုနေမိသည်။
===========
"Ring ring"
"Hello"
"စေ..."
"သြော်.. . ကိုထွဋ်..."
"......"
"ကိုထွဋ်...၊ ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ...။ပြောလေ.."
"ဟိုဟာ...."
"......."
"လွမ်း အကြောင်းပြန်လာပြီ..."
လွမ်း ဟူသော အသံကြားသည်နှင့်တည်ငြိမ်နေသော စိတ်တို့က ယောက်ယက်ခတ်လာသည်။ လက်သီးဆုပ်ထားလိုက်မိသော်လည်း တုန်ယင်နေသော လက်တို့အား ထိန်းချုပ်ရခက်စွာ..။ စိတ်ထဲက အသည်းအသန်တောင်းဆိုနေမိသည်ကား လွမ်း ပြန်လာစေဖို့...
"ကိုယ်တို့နဲ့ တစ်နှစ်စာချုပ်ချုပ်မယ်တဲ့..."
"တစ်နှစ်..."
"အင်း...၊ တစ်နှစ်..."
"အင်း..။ သိပြီ..။ ph ချလိုက်တော့မယ်"
ဆတ်ခနဲ ph ကို ချပစ်လိုက်ရင်း လှိုက်တက်လာသော ဝမ်းနည်းစိတ်တို့အား ထိန်းချုပ်နေမိသည်။ တစ်နှစ်တဲ့လား လွမ်း ရယ်..။ ကိုယ့်ဆီလာဖို့ကိုကြောက်လန့်နေပြီလား....
သို့သော်လည်း ပြင်းပြသော ဆုတောင်းအား ဖြည့်ဆည်းပေးသော ဘုရားသခင်ကိုတော့ စိတ်ရင်းဖြင့်ကျေးဇူးတင်မိပါသည်....။
================
You are reading the story above: TeenFic.Net