Unicode

The Book Of Vinc

ဂျီမင်းကအိပ်ရာပေါ်မှာငြိမ်သွားပြီ။
တစ်ညလုံးသူ့မှာအကြောက်လွန်နေသောဂျီမင်းကိုဖက်ထားပေးကာချော့နေသော်လည်းတုန်ရီနေတာကနည်းနည်းမှပျောက်မသွားပေ။
နံနက်ဝေလီဝေလင်းအချိန်မှသူ့အိပ်ရာမှာအိပ်ပျော်သွားသောဂျီမင်းကိုသတိထားနေရသည်။

"သွေးတွေအများကြီးပဲ ဝိန်း
အဲ့ဒီ အဲ့ဒီဇာတ်စင်ပေါ်မှာ..."

"ဝီလီယမ်လည်းရှိတယ်
သူ သူရော သေသွားတာ"

မနေ့ညကဂျီမင်းကယောင်ခြောက်ခြားပြောခဲ့တဲ့စကားများကခေါင်းထဲကိုအစီအရီဝင်လာသည်။

"အစ်ကိုကဘာလို့လဲ"

"အနာဂတ်မှာကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးအတူတူသေသွားကြတာလား"

"အကယ်၍ဖီးလစ်အစားဂျီမင်းရောက်လာတာကိုအစ်ကိုသိရင်ဘာပြောမလဲသိချင်လိုက်တာ"

သိပ်ချစ်ရသောသူသည်မည်သည့်နေရာတွင်ရောက်နေမှန်းမသိသည့်အချိန်တွင်တစ်ထေရာတည်းတူသူကမိမိအိပ်ရာပေါ်မှာလဲလျောင်းနေသည်။

ဖီးလစ်ကိုမြင်တိုင်းဝီလီယမ်ကမြင်ကွင်းထဲပေါ်ပေါ်လာသည်။
လိပ်ပြာမလုံလွန်း၍ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဖီးလစ်ကိုနမ်းတိုင်းမျက်လုံးမှိတ်ထားဖို့ပြောမိသည်။
ဖီးလစ်မှာအညိုရောင်မျက်ဝန်းတွေမရှိခဲ့ဖို့ဝိန်းဆုတောင်းချင်သည်။
အညိုရောင်တွေသာမရှိခဲ့ရင်အနည်းဆုံးတော့ဝီလီယမ်နဲ့တူလောက်မှာ...

"အစ်ကို့ကတိကိုကျွန်တော်မတည်ချင်တော့ဘူး
ဖီးလစ်ကအစ်ကိုနဲ့အရမ်းကွဲပြားတယ်
သူတစ်ခါမှအစ်ကို့လိုမရယ်ပြဘူး
တစ်ခါမှနွေးနွေးထွေးထွေးမခံစားရဘူး
တစ်ခါမှလည်းစကားသေချာမပြောဘူး"

"အစ်ကိုထွက်သွားတဲ့နေ့ကစပြီးကျွန်တော်တစ်ရက်မှမပျော်ခဲ့ပါဘူး"

"ဒါပေမယ့်ဖီးလစ်ကိုယ်ထဲဂျီမင်းရောက်လာတဲ့နေ့ကဘာကြောင့်မှန်းမသိဘူး
ကျွန်တော်ပထမဆုံးအကြိမ်လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရယ်နိုင်သွားတယ်
ရက်ပေါင်းများစွာပျောက်ဆုံးနေတဲ့အရာကိုပြန်ရှာတွေ့လိုက်သလိုပဲ"

"အစ်ကိုနဲ့ဂျီမင်းကအရမ်းတူတယ်"

အိပ်ရာပေါ်မှာအေးအေးချမ်းချမ်းအိပ်ပျော်သွားတဲ့ဂျီမင်းကိုကြည့်လိုက်ပြီးဝိန်းကခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သည်။

"အင်း ရှပ်တီးရှပ်ပြာနိုင်တာကတော့ကွာတာပေါ့"

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်အဲ့ဒီနေ့အစ်ကို့ကိုရအောင်ကယ်မှာပါ"

စားပွဲပေါ်တွင်တင်ထားသောအဖြူအမည်းကာလာဖြင့်ဓာတ်ပုံလေးကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်ရင်းဝိန်း၏နှုတ်ခမ်းများကနှစ်လိုဖွယ်ကောင်းစွာပြုံးသွားလေသည်။

_____

အိမ်မက်ဆိုးတွေကတစ်ညလုံးဒုက္ခပေးထားသည့်အတွက်ဂျီမင်းသည်မနက်အစောပိုင်းမှအိပ်ပျော်သွား၍နေ့ခင်းလောက်မှပြန်နိုးလာသည်။
ရောက်ရှိနေသည်ကသူ့ကိုပေးထားတဲ့အခန်းမဟုတ်ပေ။

အခန်းတစ်ဝိုက်ကိုဝေ့ဝဲကာကြည့်လိုက်သည်။
အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင်ပင်ဝိန်း၏အခန်းဖြစ်နေသည်။ဟိုတစ်နေ့ရောက်လာတုန်းကလောက်အခန်းကရှုပ်ပွမနေတော့။

"ငါမနေ့ညကဘယ်လိုတောင်ဖြစ်သွားရတာလဲ"

တဆစ်ဆစ်ကိုက်နေတဲ့ခေါင်းကပုံမှန်မဟုတ်သေး။
အိမ်မက်ဆိုပေမယ့်အိမ်မက်လို့မထင်ရလောက်အောင်ပင်ဖြစ်ရပ်ဆန်လွန်းသည်။
ဦးနှောက်ထဲကျည်ဆန်ဝင်လာတဲ့အချိန်ကအစခေါင်းတစ်ခုလုံးပေါက်ထွက်သွားသည်ဟုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။

"နေဦး ငါတကယ်နားမလည်တာကဝိန်းကဝီလီယမ်ကိုချစ်တယ်ဆိုရင်ဖီးလစ်ကိုပါဘာလို့..."

"သူကခဲတစ်လုံးနဲ့ငှက်နှစ်ကောင်ပစ်နေတာလား"

ဂျီမင်းသည်တစ်ခဏလောက်အချိန်ယူစဉ်းစားပြီးသည့်အချိန်တွင်တော့အရာရာတိုင်းကိုနားလည်သွားတော့သည်။

"ဒါတွေရဲ့နောက်ကွယ်ကဝီလီယမ်ပဲ
ဖီးလစ်ကိုဝိန်းကဝီလီယမ်အနေနဲ့သတ်မှတ်ပြီးအစားထိုးထားတာလား"

"မဟုတ်သေးဘူး ဝီလီယမ်ထွက်ပြေးသွားတာဒါနဲ့ဆိုင်နေမလား"

ဂျီမင်းသည်ခေါင်းကိုတဗြင်းဗြင်းကုတ်ကာစဉ်းစားနေပေမယ့်စိတ်တိုင်းကျစရာတစ်ခုတောင်ရှာမတွေ့ပေ။
ဒီလိုမျိုးအချိန်ဆိုရင်၂၁ရာစုကိုပဲအပြေးပြန်ချင်လှသည်။

မဖြစ်သေး....
ဤကိစ္စအားဝိန်းကိုသေသေချာချာမေးကြည့်ရမည်။
စန္ဒရားကိစ္စကတည်းကသဘောပေါက်ခဲ့ရမှာကိုဘာဖြစ်လို့မစဉ်းစားမိပါလိမ့်
ဖီးလစ်ကစန္ဒရားမကြိုက်ဘူးဆိုရင်အဲ့နေ့ကအိမ်မက်ထဲကဖီးလစ်မဟုတ်ဘဲဝီလီယမ်ဖြစ်ခဲ့ပုံပဲ

အစအဆုံးပြန်တွေးကြည့်ရင်သူ့ရဲ့ထင်မြင်ယူဆချက်က၅၀ရာခိုင်နှုန်းလောက်သေချာသည်။
သောမတ်စ်ဝိန်းကတကယ်ကိုမထင်ရဘူး။

ဂျီမင်းသည်ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ကာရေမိုးချိုးပြီးအောက်ထပ်သို့ဆင်းအလာတွင်မီးဖိုချောင်ထဲမှဝိန်းကိုလှမ်းမြင်လိုက်သည်။
ဝိန်းသည်ဟိုသွားဒီသွားဖြင့်အလုပ်ရှုပ်နေပုံရကာဆင်းလာတဲ့သူ့ကိုတောင်မှမမြင်ပေ။

"ဂျီမင်း"

မီးဖိုချောင်နှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်အရပ်သို့ထွက်သွားမည်အပြုတွင်ဝိန်း၏ခေါ်သံထွက်လာသည်။
သူအခုနောက်ကျောပေးထားတာမဟုတ်ဘူးလား
ဘယ်လိုလုပ်မြင်ရတာလဲ

"ဂျီမင်း ကိုယ်ခေါ်နေတယ်လေ"

ဝိန်းရဲ့ပုံမှန်ကြားနေကျလေသံကတောင်အခုချိန်မှာသူ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်များကိုရပ်တန့်သွားစေနိုင်သည်။
ဝိန်းကသူ့ဆီကိုလျှောက်လာသည်။
တစ်ပေ နှစ်ပေခန့်သာကျန်တော့သောအကွာအဝေးတွင်ဂျီမင်းနောက်ကိုခြေတစ်လှမ်းဆုတ်မိလိုက်သည်။
ဒုတိယဖီးလစ်မဖြစ်ချင်ပါ။

"ဘာလို့လဲ နေကောင်းလားစမ်းကြည့်ပေးမလို့"

"ကျွန်တော့်ကိုအမှန်တိုင်းဖြေပါ ဝိန်း"

ဝိန်းသည်မနေ့ညကနှင့်မတူထူးခြားစွာပုံစံပြောင်းသွားသောကောင်လေးကိုစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

ကြောင်ပေါက်လေးလိုကပ်တွယ်နေခဲ့သောသူကယခုကျားစွယ်လာပြနေသည်။

"ဘာကိုဖြေရမှာလဲ"

"ကျွန်တော်မေးဖူးတဲ့ကိစ္စ
ဝီလီယမ်အကြောင်း"

"မင်းသိစရာမလိုဘူး"

"ဘာကိုလဲ ဖီးလစ်ကိုမချစ်တဲ့ကိစ္စလား
ဝီလီယမ်ကမှဝိန်းရဲ့ချစ်သူမလား"

"ဂျီမင်း မင်း..."

ဝိန်းရဲ့မျက်ဝန်းဝိုင်းတွေကအရောင်ပြောင်းသွားသည်။
ဒါဟာပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်ဝိန်းရဲ့မျက်ဝန်းတွေဆီကအဓိပ္ပါယ်ကိုဖတ်တတ်ခြင်းပဲ။

"မင်းဘာမှမသိဘူး"

"ကျွန်တော်တကယ်အံ့သြတယ်
ဝိန်းကဒီလိုမျိုးလူစားလား"

"မနေ့ညကအိမ်မက်ထဲမှာဖီးလီးယက်စ်ကရူးသွားခဲ့တယ်။ ဝိန်းရော ဝီလီယမ်ရောသေသွားတဲ့အချိန်မှာသူရောက်လာပြီးအော်ငိုခဲ့တာ"

"မဖြစ်နိုင်တာတွေလာမပြောနဲ့ ဂျီမင်း
ကိုယ်သိတယ် ဖီးလစ်ကအဲ့လိုမျိုးမဟုတ်ဘူး"

"ငြင်းမနေပါနဲ့ ကျွန်တော်သိသွားခဲ့ပြီ"

"အဲ့ဒီလုပ်ရပ်ကမကောင်းဘူး
လူတစ်ယောက်ရဲ့ခံစားချက်ကိုအရုပ်တစ်ရုပ်လိုမျိုးသဘောထားနေတာကောင်းတာမဟုတ်ဘူး"

"ကိုယ်ဘာမှမလုပ်ခဲ့ဘူး"

"ဘာလို့မလုပ်ရမှာလဲ
ဖီးလစ်ကိုတကယ်မချစ်ဘဲနဲ့ဘာလို့ချစ်ဟန်ဆောင်ခဲ့တာလဲ"

"မင်းမသိခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေအများကြီးရှိတယ်
ပြီးတော့အဲ့ကိစ္စကိုလည်းနောင်တရနေပြီ"

"တောင်းပန်ပါတယ်"

ဝိန်းရဲ့လေသံကတိုးလျသွားသည်။
မျက်ဝန်းဝိုင်းတွေထဲမျက်ရည်တွေပြည့်နှက်လာခဲ့ပေမယ့်အောက်ထိတော့လျှံကျလာခြင်းမရှိ။

ဝိန်းသည်မျက်တောင်များကိုပုတ်ခတ်လိုက်ပြီးမျက်ရည်တွေကိုပြန်မြိုချလိုက်သည်။
အစ်ကိုနဲ့ပက်သက်လာရင်သူကထိလွယ်ရှလွယ်ဖြစ်နေတုန်းပဲ။

"ကိုယ်steakလုပ်ထားတယ်"

"ဘာအတွက်လဲ"

"မင်းအတွက်"

ရုတ်တရက်စိမ်းကားနေသောအခြေအနေမှတစ်ဆင့်ပုံစံပြောင်းသွားသည်။ဝိန်းရဲ့စကားကြောင့်ရင်ထဲမှာဖိုးသိုးဖက်သတ်ဖြစ်လာသည်။မနက်စာမစားရသေးလို့ဗိုက်ဆာတာနေမှာပါလေ။

အကယ်၍ရင်ခုန်တယ်ဆိုရင်လည်းဒါကplayboyတွေလုပ်လေ့ရှိကြတဲ့အပြုအမူမျိုးမလို့ခေတ္တသာဖြစ်သည်ဟုဂျီမင်းသတ်မှတ်ထားလိုက်သည်။
အခုကြည့်ရရင်ဝိန်းကplayboyမဟုတ်လား
မဟုတ်သေးဘူး playman။

ယခုဆိုရင်အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေတဲ့Steakတစ်ပန်းကန်ကသူ့ရှေ့မှောက်ကိုရောက်နေခဲ့ပြီ။
ထိပ်တန်းစားဖိုမှူးတွေရဲ့လက်ရာကဲ့သို့အနံ့ကမွှေးကြိုင်နေသည်။ကြီးကျယ်တဲ့မြို့တော်ဝန်ကဒါတွေလည်းလုပ်တတ်သေးတာလား။

"အိုး မစ္စတာဝိန်း
အနံ့ကအရမ်းမွှေးတာပဲ"

ဂျီမင်းသည်ခက်ရင်းကောက်ကိုင်လိုက်ကာအသားတုံးကိုဖဲ့မည်အကြံတွင်ဝိန်း၏တားမြစ်သံကထွက်လာသည်။

"နေဦး!"

"ဘာလို့လဲ"

"စည်းမျဉ်းနံပါတ်၅ လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်ကအစားစားတဲ့နေရာမှာလည်းသေသပ်မှုရှိရတယ် စားချင်သလိုစားလို့မရဘူး"

"အခုအဲ့တာကအရေးကြီးနေတာလား"

"ထမင်းစားရင်စကားမပြောနဲ့"

ဂျီမင်းရဲ့ဗိုက်လေးဟာတကြုတ်ကြုတ်မည်နေသည့်တိုင်အောင်ဝိန်းရဲ့မှာတမ်းခြွေနေတဲ့မိန့်ခွန်းတွေကိုထိုင်နားထောင်နေရသည်။
နားမထောင်လို့လည်းမရဘူး
Steakကသူလုပ်ပေးထားတာမလို့။

"အသားစားမယ်ဆိုရင်ခက်ရင်းအမျိုးအစားကိုလည်းရွေးတတ်ရမယ် အလတ်အရွယ်လောက်ရှိတဲ့ခက်ရင်းဆိုရပြီ
ကိတ်မုန့်ဆိုရင်အသေးဆုံးကိုရွေးရမယ်"

"ရပြီလား စားလို့"

"ကိုယ်ပြောတဲ့အတိုင်းစား"

ဘေးနားကဓားနှင့်ခက်ရင်းကိုယူကာစနစ်တကျလှီးဖြတ်လိုက်သည်။အမူအရာကနည်းစနစ်ကျပေမယ့်လှီးဖြတ်လိုက်တဲ့အသားတုံးကတော့ပါးစပ်တစ်ခုလုံးစာအပြည့်ရှိလေသည်။
ဂျီမင်းသည်ထိုအသားတုံးကြီးအားအလွယ်တကူပင်ခက်ရင်းဖြင့်ထိုးကာပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။

လောလောလတ်လတ်ချက်ပြုတ်ထားသည့်အသားဖြစ်သည်ကတစ်ကြောင်း၊ပါးစပ်တစ်ခုလုံးအပြည့်ဖြစ်သွားသည်ကတစ်ကြောင်းမို့လို့လျှာကျက်သွားရသည်။
ဂျီမင်းရဲ့ပါးစပ်ထဲကအငွေ့များထွက်နေကာထိုအသားတုံးကိုမနည်းဝါးစားနေသည်။

"ပူလိုက်တာ ဝူး"

အကုန်အစင်မြိုချလိုက်ပြီးသည့်နောက်မှာတော့ရေသောက်ဖို့ထလိုက်ရင်းဝိန်းကိုကြည့်မိသွားသည်။
ဝိန်းသည်လက်ပိုက်ထားလျက်သူ့ကိုကြည့်နေကာမျက်မှောင်ကလည်းကြုတ်ထားသေးသည်။

"ဟီး"

သွား၃၂ချောင်းလုံးပေါ်အောင်ဖြဲပြလိုက်သော်လည်းဂေါက်ခနဲမြည်သံနှင့်အတူခေါင်းခေါက်ခံလိုက်ရသည်။
၂၀ရာစုမှာနေရင်းနဲ့သူ့ရဲ့ခေါင်းလည်းအခေါက်ခံရလွန်းလို့ပိန်တောင်ပိန်တော့မှာပဲ။
နာသွားတဲ့ထိပ်ကိုပွတ်ကာဝိန်းကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့သက်ပြင်းချသံတစ်ချက်ကြားလိုက်ရသည်။

လူကြီးလူကောင်းသင်တန်းနှင့်ပက်သက်ပြီးလက်လျှော့သွားပြီလို့ထင်လိုက်မိပေမယ့်လည်းဝိန်းကအသားတုံးတွေကိုကိုယ်တိုင်လှီးဖြတ်ကာသူ့ကိုခက်ရင်းထိုးပြသည်။

"တွေ့လား ဒီလောက်အနေဆိုရင်ရပြီ"

သူဘာလို့လက်မလျှော့ရသေးတာလဲ။

"မင်းကိုဖီးလစ်သာမြင်ရင်ခက်ရင်းနဲ့ထထိုးလောက်တယ်"

"ဘာဆိုင်လို့လဲ"

"ဖီးလစ်ကအစားစားရင်ညစ်ပတ်တာမကြိုက်ဘူး
ပြီးတော့မင်းသူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုဝင်ယူထားပြီးဒီလိုတွေလုပ်နေတာမြင်ရင်လုံးဝစိတ်ဆိုးလိမ့်မယ်"

"ဆိုးချင်ဆိုးပေါ့ ဘယ်သူကလာချင်ပါတယ်လို့ပြောနေလို့လဲ"

"တော်ပြီ အချိန်ကုန်တယ်
ကိုယ်မြို့တော်ဝန်ရုံးသွားရဦးမှာ"

"စားပြီးရင်လက်ဖက်ရည်သောက်နည်းသင်မယ်"

တောင်းဗန်ပါတယ် သူ့ကိုတစ်ယောက်ယောက်ဒီရာစုနှစ်ကြီးကဆွဲထုတ်ပေးကြပါ။

"အရေးကြီးလို့သင်ပေးနေတာ
ကိုယ်ဒီလောက်စိတ်မရှည်ဘူးနော်"

ဝိန်းကလက်ဖက်ရည်ခွက်ကိုယူကာရေအနည်းငယ်ဖြည့်လိုက်သည်။ဂျီမင်းကိုလည်းခွက်တစ်ခွက်တိုးပေးကာသောက်ခိုင်းသည်။

အထာနပ်သွားပြီဖြစ်သောဂျီမင်းသည်ဖြည်းဖြည်းချင်းယူကာသောက်လိုက်သော်လည်းဝိန်းကစိတ်တိုင်းမကျသေးပေ။

"ဖန်ခွက်ကိုမရင်ဖြည်းဖြည်းမ
ကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုင်မှာလက်သန်းကိုထိမနေစေနဲ့
အပြင်ကိုဆန့်ထုတ်ထား
ဘယ်ဘက်လက်ကအောက်ခံပန်းကန်ပြားကိုကိုင်ထားရမယ်"

"ကိုယ်သောက်ပြမယ် လိုက်ကြည့်"

ဝိန်းကလက်ဖက်ရည်ခွက်ကိုဖြည်းညင်းစွာယူကာသောက်ပြသည်။လက်ဖက်ရည်သောက်ခြင်းအနုပညာသည်နူးညံ့သိမ်မွေ့လွန်းကာတော်ဝင်ဆန်သည်။

ဂျီမင်း၏အတွေးထဲတွင်တော့negativeအတွေးများသာရောက်ရှိနေလေသည်။

လက်ဖက်ရည်သောက်တာပဲ
လူကြီးလူကောင်းဆန်စရာလိုလို့လား။

တော်ဝင်မင်းသမီးလေးကျနေတာပဲ လုပ်နေတဲ့ပုံကအမြင်ကတ်စရာ။

"သောက်ပြ"

သူသေချာမလုပ်မချင်းအဘိုးကြီးလိုတဗျစ်တောက်တောက်ပြောနေဦးမှာဆိုတော့ဒီတစ်ခေါက်သေချာလုပ်ပြလိုက်သည်။ဝိန်းသည်ထိုမှသဘောကျသွားပုံရကာတစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။

"တော်တယ်"

"ဒါဆိုပြီးပြီလား"

"အင်း ကိုယ်မြို့တော်ဝန်ရုံးကပြန်ရောက်တဲ့အခါစည်းကမ်းချက်တွေအကုန်လုံးကိုပြန်ရွတ်ပြရမယ် ကြားလား"

"ဒါကြီးကတော့အရမ်းလွန်တယ်မထင်ဘူးလား"

"မထင်ဘူး"

ဝိန်းကပြောပြီးချင်းချင်းမီးဖိုချောင်ထဲကထွက်သွားသည်မို့ဆူပွက်နေတဲ့ရေနွေးအိုးလိုတရှူးရှူးတရှဲရှဲဖြစ်နေတဲ့ဂျီမင်းကိုမမြင်တော့ပါ။

"ရှီးပါးလ်ပဲ အဘိုးကြီးသောမတ်စ်ဝိန်းး"

_____

ဂျီမင်းသည်လှုပ်ကုလားထိုင်တစ်ခုပေါ်တွင်ပျင်းရိပျင်းတွဲထိုင်နေသည်။သူ့တွင်တစ်ခြားဘာမှလုပ်စရာလည်းမရှိ၍ဒီအတိုင်းထိုင်နေရုံသာရှိသည်။

'ဒီကမ္ဘာမြေမှာလျှို့ဝှက်ချက်တွေရှိတယ်
ငါ့ကိုလာရှာပါ အဲ့ဒီနောက်မှာဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကိုမင်းသိလိမ့်မယ်'

အသံတစ်ခုကနားထဲကိုဝင်လာသည်။
မကြားရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့စာအုပ်ရဲ့အသံမို့လို့ဂျီမင်းထိုင်နေရာမှဆတ်ခနဲအလိုလိုထရပ်မိလိုက်သည်။

'ငါ့ကိုရှာပါ'

ယခင်ကလိုသူ့ရဲ့နားထဲမှာလာပြောနေတာမျိုးမဟုတ်ဘဲနဲ့ကြားနိုင်လောက်တဲ့အကွာအဝေးကနေစကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်ဂျီမင်းသူ့ရဲ့နားကိုပိုမိုစွင့်ထားလိုက်ရင်းအသံထွက်လာရာသို့ခြေလှမ်းများကိုသွက်လိုက်သည်။

အသံကဝိန်းရဲ့စာကြည့်ခန်းဘက်ကလာတာဖြစ်ပြီးဝိန်းကထိုအခန်းကိုမသွားဖို့သူ့ကိုပြောထားသည်။
အသံကစာကြည့်ခန်းနဲ့နီးလာလေ တရိပ်ရိပ်တိုးလာလေဖြစ်ပြီးမမြင်ရတဲ့အားတစ်ခုကဂျီမင်းအားထိုအခန်းထဲသွားဖို့တိုက်တွန်းနေသည်။

သော့ခတ်ထားတဲ့တံခါးလက်ကိုင်ဘုကိုလှည့်ဖွင့်လိုက်သောအခါအလိုလိုပွင့်သွားသည်။
အင်မတန်ထူးဆန်းလွန်းလှ၍ဂျီမင်း၏ပါးစပ်လေးကပွင့်ဟသွားသည်။

စာကြည့်ခန်းထဲသို့ရောက်သွားပြီးချိန်တွင်နံရံကပ်စာအုပ်စင်ကြီးနှင့်အတူစားပွဲခုံတစ်ခုကိုပါတွေ့လိုက်ရသည်။
ကျွန်းသားချည်းသာသုံးထားသည်ဖြစ်၍အရောင်ကတောက်လွန်းနေကာတော်ဝင်ဆန်ဆန်ကြည့်ရှုဖွယ်ကောင်းနေလေသည်။

အသံကအခုမှရုတ်တရက်ပျောက်သွားကာတိတ်ဆိတ်သွားသည်။ အသံရဲ့ဆွဲငင်ရာနောက်ညှို့ယူခံထားရသလိုလိုက်ခဲ့တဲ့ဂျီမင်းသည်အခုမှကြောက်စိတ်ဝင်လာတော့သည်။

"ဘာာာ...ဘာလဲဟ"

"သရဲခြောက်တာလား"

ပြောလို့မရပေ။
အမွေစံအိမ်ကြီးလိုဖြစ်နေသည့်ဝိန်းရဲ့အိမ်မှာသရဲရှိနေတာကထူးဆန်းတဲ့အကြောင်းအရာမဟုတ်။
ဇာတ်ကားတွေထဲမှာဆိုဒီလိုမျိုးသရဲကအသံပေးပြီးခေါ်တတ်ကြတယ်မလား။

"မဖြစ်ဘူး သရဲဖြစ်နေရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
ဟိုအဘိုးကြီးမရှိလို့ငါ့ကိုခြောက်နေတာမလား"

"မဟုတ်သေးဘူး စာအုပ်ကခေါ်နေတာဆိုရင်ရော"

"သရဲခြောက်နေရင်လည်းကြောက်ဖို့မလိုဘူး
အဓိကကငါ၂၁ရာစုကိုပြန်နိုင်ဖို့အရေးကြီးတယ် ဖိုက်တင်း စာအုပ်ကိုရှာတွေ့ရင်ရပြီ"

ဝိန်းရဲ့စာကြည့်ခန်းထဲကစာအုပ်များစွာကိုလိုက်လံကြည့်နေသည်။သို့သော်ဟိုစာအုပ်နှင့်တူဖို့ဝေးစွ ရှိသမျှစာအုပ်တိုင်းကနိုင်ငံရေးစာအုပ်တွေချည်းပဲ။

"ခဏလေး ဟိုစာအုပ်ကိုဖွက်ထားတာရောမဖြစ်နိုင်ဘူးလား"

အရင်ဆုံးစာအုပ်စင်ကိုစူးစမ်းလိုက်မည်။
ရှေးဟောင်းပစ္စည်းတွေလိုဆိုရင်စာအုပ်စင်နောက်မှာပဲဖွက်ထားကြတာလေ။
စာအုပ်တစ်အုပ်အုပ်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရင်စာအုပ်စင်ကြီးကပွင့်ထွက်လာပြီးနောက်မှာအခန်းတစ်ခုရှိနေမယ်။
အဲ့အခန်းထဲမှာစာအုပ်ကရှိနေလိမ့်မယ်။

ထိုသို့သောအတွေးနှင့်အတူဂျီမင်းသည်စာအုပ်စင်ပေါ်ကစာအုပ်မှန်သမျှကိုဆွဲချဖို့ကြံစည်လိုက်သည်။
ပထမဆုံးအတန်းကိုဆွဲချသည်။
မတွေ့...

ဒုတိယအတန်းကိုဆွဲချသည်။
မတွေ့...

တတိယတန်းကိုဆွဲချသော်လည်းမတွေ့...။
နောက်ဆုံးတန်းကိုဆွဲချပြီးသည်အထိမတွေ့သေးပါ။

စာအုပ်စင်ကြီးတစ်ခုလုံးပြောင်သလင်းခါသွားသည့်တိုင်အောင်ဇာတ်ကားထဲကလိုမျိုးလျှို့ဝှက်တံခါးကပေါ်မလာ။ဆွဲချထားသောစာအုပ်ပုံကြားတွင်ဂျီမင်းနစ်နေသည်။

"ဂျီမင်း!"

ချက်ချင်းဆိုသလိုအောက်ထပ်မှဝိန်းရဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရသည့်အတွက်ဂျီမင်း၏ရင်များတုန်လှုပ်သွားသည်။သေပြီ!!

"မင်းအပေါ်ထပ်မှာလား"

ဘာအသံမှပြန်မလာသည့်အတွက်ဝိန်း၏မျက်ခုံးများကျုံ့သွားသည်။
အိမ်ကိုများပြန်သွားတာလား
ဒီကလေး မပြောမဆိုနဲ့။

ဂျီမင်းသည်အသံတစ်ခုမျှတောင်မထွက်နိုင်ဘဲကြောက်နေသည်။ဒီစာအုပ်ပုံကြီးကိုစက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းဘယ်လိုရှင်းရမှာလဲ။

တစ်ဖက်မှာလည်းဝိန်းသည်အပေါ်ထပ်သို့တက်လာသည်။ဂျီမင်း၏အိပ်ခန်းတွင်လည်းရှာပြီးပြီဖြစ်၍ကျန်သည်မှာသူ၏အခန်းနှင့်စာကြည့်ခန်းသာဖြစ်သည်။

တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှလှမ်းကြည့်လိုက်တော့စာကြည့်ခန်းတံခါးကဟနေသည်။

"ဒီကောင်လေး..!"

အံကြိတ်လိုက်ရင်းဝိန်းသည်တံခါးရှိရာဆီသို့ခပ်မြန်မြန်လျှောက်သွားသည်။ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်စာကြည့်ခန်းထဲအရောက်တွင်တောင်ကြီးလိုရှုပ်ပွနေသောသူ့ရဲ့စာအုပ်တွေကြားထဲငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေတဲ့ဂျီမင်းကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

"ဝိန်း ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်"

"ဘာမှမပြောခင်ကျွန်တော်ရှင်းပြတာကိုနားထောင်ပေးပါ"

မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ငိုချမတတ်ပြေယလာတဲ့ဂျီမင်းကိုကြည့်ရင်းဝိန်းရဲ့ဆံပင်တွေအားလုံးဖြူချင်သွားသည်။
ဘယ်လိုတောင်ဒုက္ခပေးနိုင်ရတာလဲ။
အစ်ကိုနဲ့တူတယ်လို့ပြောခဲ့တဲ့ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင်ပြန်ရိုက်ချင်သည်။

"မင်းကိုဒီအခန်းထဲမဝင်ပါနဲ့လို့ပြောခဲ့လား မပြောခဲ့ဘူးလား"

"ဟုတ် ပြောခဲ့ပါတယ်"

ဂျီမင်းသည်လွန်ခဲ့တဲ့နေ့တစ်ပိုင်းကတွေ့ခဲ့သောဂျီမင်းနှင့်လားလားမျှမဆိုင်။အမှားလုပ်ထား၍လေသံကပျော့နေသည်။

စိတ်ရှိလက်ရှိသာလုပ်ရရင်ရစရာတောင်ကျန်မှာမဟုတ်ဘူး။

"ဘာဝင်လုပ်တာလဲပြောစမ်း"

"စာအုပ် စာအုပ်လာရှာတာပါ"

"ဘယ်စာအုပ်လဲ"

"ကျွန်တော့်ကိုခေါ်နေတယ် စာအုပ်ကသူ့ကိုလာရှာပါတဲ့"

"မင်းအဓိပ္ပါယ်မရှိတဲ့အရာတွေနဲ့ထပ်ပြီးလီဆယ်လုပ်ကြံပြောနေပြန်ပြီလား"

"မဟုတ်ဘူး သူကကျွန်တော့်ကိုခေါ်နေတာ"

ဝိန်းသည်ခေတ္တခဏစဉ်းစားအပြီးတွင်အဖြစ်မှန်ကိုသဘောပေါက်သလိုလိုရှိသွားတော့သည်။

"စာအုပ်ကိုမြင်လိုက်လား"

"ကျွန်တော်ဝိန်းကိုပြောပြထားတယ်လေ
စာအုပ် အညိုရောင်အဖုံးနဲ့စာအုပ်"

"အညိုရောင်အဖုံး ရွှေရောင်နာမည်နဲ့"

"အင်း ဟုတ်တယ်"

ဂျီမင်းကခေါင်းကိုဆက်တိုက်ငြိမ့်လိုက်ပြီးမှမျက်လုံးလေးများကထပ်မံပြူးသွားလေသည်။

"နေဦး ဝိန်းကိုပြောတုန်းကစာအုပ်လို့ပဲပြောခဲ့တာလေ
ဘယ်လိုလုပ်ရွှေရောင်နာမည်ရှိတာကိုသိသွားရတာလဲ"

ခါတိုင်းနဲ့မတူညီစွာပဲဝိန်း၏မျက်လုံးများကယောက်ယက်ခတ်နေလျက်ရှိပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေသည်မှာသိသာသည်။

"အဲ့ဒီစာအုပ်ဘယ်ကရသလဲ"

"စာကြည့်တိုက်ကလေ
သမိုင်းစာအုပ်စင်မှာကျွန်တော်စာအုပ်ရှာရင်းနဲ့ပြုတ်ကျ..."

"စာအုပ်မှာဘာနာမည်ရေးထားတာလဲ"

ဂျီမင်းစကားမဆုံးခင်ဝိန်းကဖြတ်မေးလိုက်သည်မို့ဂျီမင်းလည်းခေတ္တမျှကြောင်သွားကာခေါင်းကုတ်ရင်းဖြေလိုက်သည်။

"၂၀ရာစုရဲ့ပျောက်ဆုံးနေသောသမိုင်းကြောင်း လို့ရေးထားတာပဲ"

"သေချာတယ် အဲ့တာက..."

ဝိန်းကဆက်မပြောဘဲရပ်နေသည်မို့ဂျီမင်းသိချင်စိတ်ဖြင့်ဘာမှမပြောဘဲစောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။

"Book of Vinc"

"အမ် ဘာကြီး..."

"Book of Vinc
ဝိန်းမျိုးရိုးအဆက်ဆက်ထိန်းသိမ်းလာခဲ့ပြီးအချိန်ယန္တရားကိုစေစားနိုင်တဲ့စာအုပ်
နောက်တစ်မျိုးပြောရရင်သိပ်ကိုအန္တရာယ်များလှတဲ့စာအုပ်ပဲ"

_____

Zawgyi

The Book Of Vinc

ဂ်ီမင္းကအိပ္ရာေပၚမွာၿငိမ္သြားၿပီ။
တစ္ညလံုးသူ႔မွာအေၾကာက္လြန္ေနေသာဂ်ီမင္းကိုဖက္ထားေပးကာေခ်ာ့ေနေသာ္လည္းတုန္ရီေနတာကနည္းနည္းမွေပ်ာက္မသြားေပ။
နံနက္ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္မွသူ႔အိပ္ရာမွာအိပ္ေပ်ာ္သြားေသာဂ်ီမင္းကိုသတိထားေနရသည္။

"ေသြးေတြအမ်ားႀကီးပဲ ဝိန္း
အဲ့ဒီ အဲ့ဒီဇာတ္စင္ေပၚမွာ..."

"ဝီလီယမ္လည္းရွိတယ္
သူ သူေရာ ေသသြားတာ"

မေန႔ညကဂ်ီမင္းကေယာင္ေျခာက္ျခားေျပာခဲ့တဲ့စကားမ်ားကေခါင္းထဲကိုအစီအရီဝင္လာသည္။

"အစ္ကိုကဘာလို႔လဲ"

"အနာဂတ္မွာကြၽန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္လံုးအတူတူေသသြားၾကတာလား"

"အကယ္၍ဖီးလစ္အစားဂ်ီမင္းေရာက္လာတာကိုအစ္ကိုသိရင္ဘာေျပာမလဲသိခ်င္လိုက္တာ"

သိပ္ခ်စ္ရေသာသူသည္မည္သည့္ေနရာတြင္ေရာက္ေနမွန္းမသိသည့္အခ်ိန္တြင္တစ္ေထရာတည္းတူသူကမိမိအိပ္ရာေပၚမွာလဲေလ်ာင္းေနသည္။

ဖီးလစ္ကိုျမင္တိုင္းဝီလီယမ္ကျမင္ကြင္းထဲေပၚေပၚလာသည္။

လိပ္ျပာမလံုလြန္း၍ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဖီးလစ္ကိုနမ္းတိုင္းမ်က္လံုးမွိတ္ထားဖို႔ေျပာမိသည္။
ဖီးလစ္မွာအညိဳေရာင္မ်က္ဝန္းေတြမရွိခဲ့ဖို႔ဝိန္းဆုေတာင္းခ်င္သည္။
အညိဳေရာင္ေတြသာမရွိခဲ့ရင္အနည္းဆံုးေတာ့ဝီလီယမ္နဲ႔တူေလာက္မွာ...

"အစ္ကို႔ကတိကိုကြၽန္ေတာ္မတည္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ဖီးလစ္ကအစ္ကိုနဲ႔အရမ္းကြဲျပားတယ္
သူတစ္ခါမွအစ္ကို႔လိုမရယ္ျပဘူး
တစ္ခါမွေႏြးေႏြးေထြးေထြးမခံစားရဘူး
တစ္ခါမွလည္းစကားေသခ်ာမေျပာဘူး"

"အစ္ကိုထြက္သြားတဲ့ေန႔ကစၿပီးကြၽန္ေတာ္တစ္ရက္မွမေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး"

"ဒါေပမယ့္ဖီးလစ္ကိုယ္ထဲဂ်ီမင္းေရာက္လာတဲ့ေန႔ကဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး
ကြၽန္ေတာ္ပထမဆံုးအႀကိမ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရယ္နိုင္သြားတယ္
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့အရာကိုျပန္ရွာေတြ႕လိုက္သလိုပဲ"

"အစ္ကိုနဲ႔ဂ်ီမင္းကအရမ္းတူတယ္"

အိပ္ရာေပၚမွာေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ဂ်ီမင္းကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးဝိန္းကခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္သည္။

"အင္း ရွပ္တီးရွပ္ျပာနိုင္တာကေတာ့ကြာတာေပါ့"

"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္အဲ့ဒီေန႔အစ္ကို႔ကိုရေအာင္ကယ္မွာပါ"

စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာအျဖဴအမည္းကာလာျဖင့္ဓာတ္ပံုေလးကိုတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ရင္းဝိန္း၏နႈတ္ခမ္းမ်ားကနွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းစြာၿပံဳးသြားေလသည္။

_____

အိမ္မက္ဆိုးေတြကတစ္ညလံုးဒုကၡေပးထားသည့္အတြက္ဂ်ီမင္းသည္မနက္အေစာပိုင္းမွအိပ္ေပ်ာ္သြား၍ေန႔ခင္းေလာက္မွျပန္နိုးလာသည္။
ေရာက္ရွိေနသည္ကသူ႔ကိုေပးထားတဲ့အခန္းမဟုတ္ေပ။

အခန္းတစ္ဝိုက္ကိုေဝ့ဝဲကာၾကည့္လိုက္သည္။
အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ဝိန္း၏အခန္းျဖစ္ေနသည္။ဟိုတစ္ေန႔ေရာက္လာတုန္းကေလာက္အခန္းကရႈပ္ပြမေနေတာ့။

"ငါမေန႔ညကဘယ္လိုေတာင္ျဖစ္သြားရတာလဲ"

တဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနတဲ့ေခါင္းကပံုမွန္မဟုတ္ေသး။
အိမ္မက္ဆိုေပမယ့္အိမ္မက္လို႔မထင္ရေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ရပ္ဆန္လြန္းသည္။
ဦးေနွာက္ထဲက်ည္ဆန္ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ကအစေခါင္းတစ္ခုလံုးေပါက္ထြက္သြားသည္ဟုပင္ခံစားလိုက္ရသည္။

"ေနဦး ငါတကယ္နားမလည္တာကဝိန္းကဝီလီယမ္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္ဖီးလစ္ကိုပါဘာလို႔..."

"သူကခဲတစ္လံုးနဲ႔ငွက္နွစ္ေကာင္ပစ္ေနတာလား"

ဂ်ီမင္းသည္တစ္ခဏေလာက္အခ်ိန္ယူစဥ္းစားၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့အရာရာတိုင္းကိုနားလည္သြားေတာ့သည္။

"ဒါေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္ကဝီလီယမ္ပဲ
ဖီးလစ္ကိုဝိန္းကဝီလီယမ္အေနနဲ႔သတ္မွတ္ၿပီးအစားထိုးထားတာလား"

"မဟုတ္ေသးဘူး ဝီလီယမ္ထြက္ေျပးသြားတာဒါနဲ႔ဆိုင္ေနမလား"

ဂ်ီမင္းသည္ေခါင္းကိုတျဗင္းျဗင္းကုတ္ကာစဥ္းစားေနေပမယ့္စိတ္တိုင္းက်စရာတစ္ခုေတာင္ရွာမေတြ႕ေပ။
ဒီလိုမ်ိဳးအခ်ိန္ဆိုရင္၂၁ရာစုကိုပဲအေျပးျပန္ခ်င္လွသည္။

မျဖစ္ေသး....
ဤကိစၥအားဝိန္းကိုေသေသခ်ာခ်ာေမးၾကည့္ရမည္။
စႏၵရားကိစၥကတည္းကသေဘာေပါက္ခဲ့ရမွာကိုဘာျဖစ္လို႔မစဥ္းစားမိပါလိမ့္
ဖီးလစ္ကစႏၵရားမႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္အဲ့ေန႔ကအိမ္မက္ထဲကဖီးလစ္မဟုတ္ဘဲဝီလီယမ္ျဖစ္ခဲ့ပံုပဲ

အစအဆံုးျပန္ေတြးၾကည့္ရင္သူ႔ရဲ႕ထင္ျမင္ယူဆခ်က္က၅၀ရာခိုင္နႈန္းေလာက္ေသခ်ာသည္။
ေသာမတ္စ္ဝိန္းကတကယ္ကိုမထင္ရဘူး။

ဂ်ီမင္းသည္ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ကာေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းအလာတြင္မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွဝိန္းကိုလွမ္းျမင္လိုက္သည္။
ဝိန္းသည္ဟုိသြားဒီသြားျဖင့္အလုပ္ရႈပ္ေနပံုရကာဆင္းလာတဲ့သူ႔ကိုေတာင္မွမျမင္ေပ။

"ဂ်ီမင္း"

မီးဖိုေခ်ာင္နွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္အရပ္သို႔ထြက္သြားမည္အျပဳတြင္ဝိန္း၏ေခၚသံထြက္လာသည္။
သူအခုေနာက္ေက်ာေပးထားတာမဟုတ္ဘူးလား
ဘယ္လိုလုပ္ျမင္ရတာလဲ

"ဂ်ီမင္း ကိုယ္ေခၚေနတယ္ေလ"

ဝိန္းရဲ႕ပံုမွန္ၾကားေနက်ေလသံကေတာင္အခုခ်ိန္မွာသူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကိုရပ္တန္႔သြားေစနိုင္သည္။
ဝိန္းကသူ႔ဆီကိုေလ်ွာက္လာသည္။
တစ္ေပ နွစ္ေပခန္႔သာက်န္ေတာ့ေသာအကြာအေဝးတြင္ဂ်ီမင္းေနာက္ကိုေျခတစ္လွမ္းဆုတ္မိလိုက္သည္။
ဒုတိယဖီးလစ္မျဖစ္ခ်င္ပါ။

"ဘာလို႔လဲ ေနေကာင္းလားစမ္းၾကည့္ေပးမလို႔"

"ကြၽန္ေတာ့္ကိုအမွန္တိုင္းေျဖပါ ဝိန္း"

ဝိန္းသည္မေန႔ညကနွင့္မတူထူးျခားစြာပံုစံေျပာင္းသြားေသာေကာင္ေလးကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေၾကာင္ေပါက္ေလးလိုကပ္တြယ္ေနခဲ့ေသာသူကယခုက်ားစြယ္လာျပေနသည္။

"ဘာကိုေျဖရမွာလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္ေမးဖူးတဲ့ကိစၥ
ဝီလီယမ္အေၾကာင္း"

"မင္းသိစရာမလိုဘူး"

"ဘာကိုလဲ ဖီးလစ္ကိုမခ်စ္တဲ့ကိစၥလား
ဝီလီယမ္ကမွဝိန္းရဲ႕ခ်စ္သူမလား"

"ဂ်ီမင္း မင္း..."

ဝိန္းရဲ႕မ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြကအေရာင္ေျပာင္းသြားသည္။
ဒါဟာပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ဝိန္းရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြဆီကအဓိပၸါယ္ကိုဖတ္တတ္ျခင္းပဲ။

"မင္းဘာမွမသိဘူး"

"ကြၽန္ေတာ္တကယ္အံ့ၾသတယ္
ဝိန္းကဒီလိုမ်ိဳးလူစားလား"

"မေန႔ညကအိမ္မက္ထဲမွာဖီးလီးယက္စ္ကရူးသြားခဲ့တယ္။ ဝိန္းေရာ ဝီလီယမ္ေရာေသသြားတဲ့အခ်ိန္မွာသူေရာက္လာၿပီးေအာ္ငိုခဲ့တာ"

"မျဖစ္နိုင္တာေတြလာမေျပာနဲ႔ ဂ်ီမင္း
ကိုယ္သိတယ္ ဖီးလစ္ကအဲ့လိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး"

"ျငင္းမေနပါနဲ႔