CHAPTER 27

KAIN lang ako ng kain ng magsalita si Jerry.

"Grabe naman,hinay hinay ka naman jan,mabulan ka wala na akong kasalan ah."babala niya sa akin.

"Alam mo,kain ka nalang jan,gutom ako e."Sabi ko at sumubo na nanaman.

Natapos na din kaming kumain at nasa mall kami,bibili daw siya ng supplies for his study daw.

"Hoy tapos kana ba? Parang ako na yung slave sa atin ah."reklamo ko naman.

"Hintay lang."Sabi niya habang papunta sa akin.

"Oh,tapos na."Sabi niya pagkarating sa harapan ko.

"Arcade muna tayo."Sabi ko habang nakangiti. I want to play hehe it's been a long long years na mula nung nakapag arcade ako.

"Sige."masiglang sabi din niya. "Matagal na rin ako hindi nakapag arcade e,I guess I was 7? Iba kasi yung gustong pagtuonan ng parents ko para sa akin."sabi niya sa malungkot na boses. Siguro para din sa kanya ang ginawa ng magulang. Ang mga magulang naman natin ay gagawin ang tama para sa ating sarili.

"Edi tara!"Sabi ko sabay hila sa kanya,nagulat siya pero ngumiti din. Nakipag racing siya sa akin.

"Kung sinong ma una sa arcade ay lilibrehan."Sabi niya sabay takbo ng mabilis. Ngumisi ako at mas binilisan ang takbo.

Maraming tao ng napatingin sa amin na para bang isa kaming mag nanakaw na naghahabulan. Na unahan ko si Jerry at nag fuck you sign ako sa kanya.

"Mamaya!"sigaw niya. Loko din pala nito.

Una akong nakarating sa arcade at habol hininga naman siyang lumapit sa akin at napa hawak sa dalawang tuhod.

"Grabe,runner ka pala,gago."habol hiningang saad niya at tumawa naman ako.

"C'mon let's play! Do'n tayo sa basketball! Dali."Sabi ko at hinila siya.

Nandito na kami nakaharap sa ring.

"Paramihan ng shoot. Ang mananalo e lilibre ang matalo naman ay yung manlilibre ng whole week."Sabi ko kaya tumanggi siya at ngumisi ng nakaloloko. Akala ba niya ay di ako marunong?

Nagsimula na kaming magshoot, focus na focus siya sa pagsoshoot pero wala din siyang napala dahil ako yung nanalo 57 yung akin 55 naman yung sa kanya.

"Oh pano yan,libre mo ako whole week ah."Sabi ko sa kanya. Ng biglang mag ring ang phone ko.

Vanessa Wu calling...

"Wait lang sagutin ko lang to."Sabi ko sabay layo ng kunti sa kanya.

"Hello Vanessa ano yun?"tanong ko sa kanya. "Okay wait for me okay? I'll be there in a couple of minutes."Sabi ko sabay patay ng tawag.

"Bye muna Jerry I have an emergency,thank you for today."Sabi ko sabay takbo. May sinigaw pa siya pero di ko na pinansin.

Ff...

"Vanessa what's going on?"tanong ko kay Vanessa.

She is Vanessa Wu,one of the most wealthiest in the world,she is my best best friend.

"Jalyka suddenly past out,I don't know what to do that's why I bring her here."Sabi niya na may pag-alala at tarantang boses.

"Anong sabi ng doctor?"tanong ko sa kanya.

"Hindi pa lumalabas yung doc—nandito na pala,what happen doc?"tanong niya at tumingin lang ako sa doctor na naghihintay sa sagot nito.

"Don't worry she's fine,dahil lang sa stress kaya siya nag collapse,by the way,may I go I have something to do."Sabi niya at umalis na.

"What happened? Anong ikinastress niya?"tanong ko kay Vanessa.

"Pinilit siya ng mga magulang niyang tumuto sa mga oblegasyon niya bilang heiress ng mga Smith kahit na ayaw niya."Sabi niya sa malungkot a boses.

Jalyka Smith and Vanessa Wu,they are my friends here in the Philippines. We are friends almost 7 years dahil na din ay ang both parents namin ay magkakaibigan.

                                          CHAPTER 28