"ယားတယ္......ေမာင္.......ယားတယ္လို႔"

"ယားေအာင္တမင္လုပ္တာကို....."

"ဟားဟားေမာင္......."

ကုတင္ေလးေပၚလဲက်သြားတဲ့လင္းကို ရာရာစေနမိေလသည္။ ထို႔ေနာက္လင္းမ်က္လုံးေလးေတြေငးၾကည့္မိေတာ့သံေယာဇဥ္ေတြပိုတြယ္မိတယ္။ နဖူးထက္ကဆံစေလးေတြကိုအေပၚကိုသပ္တင္ရင္းဖြဖြေလးနမ္းမိသည္။

"ခ်စ္တယ္ လင္း......."

"ဘယ္ထဲကခ်စ္တာ"

"ရင္ဘတ္ထဲက စမ္းၾကည့္မလားတဒုတ္ဒုတ္နဲ္ရင္ထဲမွာလင္းခုံေပါက္ေနတာ"

"ဟားဟား ေမာင္ကပိုတယ္ကြာ"

ရယ္ေမာေနတဲ့လင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို အေပၚေလးကေနဖြဖြဖိနမ္းလိုက္ေလသည္။ ကာရံ၊နေဘေတြမရွိေပမယ့္ ဒီ ေတးသြားမွာ သာယာမႈေတြရွိေနတယ္။ ပါးျပင္ေလးကိုဖြဖြေလးနမ္းမယ္၊လည္တိုင္ေလးကိုေျဖးေျဖးေလးယုယမိတယ္။ ဒီပန္းခင္းကိုလင္းမွျဖတ္မေလွ်ာက္ရင္ပန္းေတြပ်ိဳးထားတဲ့ဒီ ဥယ်ာဥ္ မႈးဘယ္စိတ္ေကာင္းပါ့မလဲကြယ္။တိမ္ျပာျပာေတြဆီကိုေငးၾကည့္လွည့္ပ်ံသန္းသြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြတေျဖးေျဖးျဖစ္ေပၚလာေစရမယ္။ က်စ္က်စ္ကေလးဆုပ္ကိုင္ထားမိတဲ့လက္တစ္စုံမွာ ဘဝတစ္ခုလုံးပုံအပ္မိသလို သူမွမဟုတ္ရင္ဘယ္သူနဲ႕မွလည္းဒီလမ္းကိုမေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္ဘူး။ ရွိုက္ရွိုက္ကာတက္သြားတဲ့အသက္ရႉႏႈန္းေလးေတြက ပန္းေတြရဲ႕ေမႊးပ်ံ့တဲ့ရနံ႕တို႔ဒီလူရဲ႕အဆုပ္အတြင္းကိုစီးဝင္တာပါပဲ ဒါေပမယ့္ေလ လင္းႏွလုံးသားေလးဆီမွာအျမစ္တြယ္တယ္ဆိုတာကိုကိုသိရဲ႕လားေမာင္။ လင္းရဲ႕ေက်ာျပင္ေလးကိုလက္ကေလးႏွစ္ဖက္နဲ႕သိုင္းကာ မတင္မိေတာ့ သူမဟာအ႐ုပ္ကေလးတစ္႐ုပ္လိုပဲ ရာရာစိတ္ရွိတိုင္းေဆာ့ကစားဖို႔အ႐ုပ္ကေလး။ ရွက္ေသြးေလးေတြ ဝဲဝဲလည္ကာဝိုင္းေနတဲ့ လင္းရဲ႕ မ်က္ဝန္းေလးေတြ ၿပဳံးေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကစိတ္ဆိုးသည့္ပုံမေပၚဘူး ဒီအရာကိုလင္းကိုယ္တိုင္မင္းကိုၾကည္ၾကည္ေပးအပ္ခ်င္တာမို႔ပါ။

" ဟင္း..... "

သက္ျပင္းခ်သံေလးက ေဝ့လည္ေဝ့လည္ ေလာကတခြင္မွာရွိတဲ့ေလထုကို ရွိုက္ကာရႉသြင္းရင္းအရွိန္ေလးနဲ႕လႊတ္ထုတ္မိသလိုပဲ။ ႏွစ္ဦးသားၾကားမွာ ဘယ္ၾကားခံနယ္မွမရွိေတာ့တဲ့အခိုက္အတန့္ မွာလင္းရဲ႕လက္ေလးေတြ အိပ္ယာခင္းေလးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ကာထားမိေနတယ္။ ေကာ့ကာေကာ့ကာသြားတဲ့ခါးေလးေတြက လျခမ္းေလးလိုပဲ ပန္းခင္းႀကီးထဲကေန ေကာင္းကင္ျပာျပာပ်ံတက္သြားဖို႔အရွိန္ေတြယူေနတဲ့လိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္လို။လည္ေခ်ာင္းေလးဆီမွ အသံေလးေတြနဲအတူတူ လည္စိေလးထင္းထင္းေလးေပၚသည္အထိေခါင္းေလးကိုေနာက္ကိုလွန္ကာထားမိတယ္ သူသေဘာရွိတိုင္းနမ္းရွိုက္ဖို႔ ဒီလူအတြက္ဒီပန္းခင္းႀကီးထဲမွာ လင္းက ပန္းေလးအျဖစ္နဲ႕ျပန္ၿပီးေနေပးခ်င္တယ္။ ေနမင္းႀကီးရဲ႕ျပဳစုယုယမႈကို ဝမ္းပန္းတသာနဲ႕ လက္ခံယူမယ့္ေနၾကာပန္းေလးအျဖစ္နဲ႕ေပါ့။

" ေမာင္..............."

ေမာဟိုက္ဟိုက္ေလသံေလးနဲ႕ေခၚသူရယ္။ေမာ့ၾကည့္ရဲ႕ကမၻာေျမမွာ ေမာဟိုက္ဟိုက္ႀကိမ္ႏႈန္းေလးေတြနဲ႕
မွိတ္ထားတဲ့မ်က္လုံးေလးေတြဆီတိုးကာသြားရင္းဖြဖြအနမ္းေလးေႁခြမိတယ္။ခဏေလာက္နားဦးမလား အေတာင္ခတ္ရတဲ့ရာရာ့လိပ္ျပာေလးပင္ပန္းေရာေပါ့။

"ေကာင္းကင္ယံထိေမာင္နဲ႕အတူတူသြားခ်င္တယ္ေမာင္"

သေဘာက်မိပါရဲ႕ သူနဲ႕အတူတူတဲ့လား။ ေမာင့္ရဲ႕အထိအေတြ႕ေတြမွာ က်မအလူးအလဲပါပဲေမာင္ရယ္။ပင္လယ္ျပင္ေရျပင္က်ယ္မွာ မုန္တိုင္းမက် ေနသာပါရက္နဲ႕ ညွင္သာတဲ့လွိုင္းေတြဆီမွာ ဘယ္ညာယိင္းကာလွိုင္းလူးေနမိတဲ့ေလွငယ္ကေလးလိုပဲ။ညည္းျငဴသံသဲ့သဲ့ေလးေတြ အခန္းထဲမွာတိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႕ ရင်ထဲမှာတော့မီးတောင်တွေပေါက်သလိုကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ပါပဲ။ဘယ်အဓိပ္ပါယ်တွေမှန်းမသိ မသဲမကြဲတဲ့သူ႕ဆီကသံစဥ္ေလးေတြ ကိုၾကားလိုက္ရတိုင္းခႏၶာကိုယ္အတြင္းကေသြးေတြပြက္ပြက္ဆူလာသလိုခံစားရတယ္။က်မဆီမွာတန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ထင္တာမွန္သမွ်ေမာင္ယူပါေမာင္.........ေျခဖ်ားတို႔ဆီမွာအေသြးအသားအစ မဲနက္ေနတဲ့ အသက္ရွိဆံေကသာအဆုံးေမာင္ပိုင္တဲ့အရာခ်ည္းပဲႀကိဳက္သလိုအသုံးခ်လွည့္ထိုသို႔ၾကည္ျဖဴတယ္ဆိုတာလူသားေတြထဲမွာမွေမာင္တစ္ေယာက္အတြက္ပါပဲေမာင္ရယ္.....

" ခ်စ္လားဟင္"

"ခ်စ္တာေပါ့လင္းရယ္...."

ထိုင္ကာ လင္းသူမရဲ႕လက္ကေလးေတြႏွင့္ရာရာ့ရဲ႕ပုခုံးေလးကိုဖက္တြယ္ထားမိေလသည္။ က်မစူးစိုက္ကာၾကည့္ေတာ့ေမာင္ရွက္တယ္ မ်က္ႏွာေလးလႊဲခ်ပါရဲ႕ အသဲယားစရာပါရွင္ရယ္.......သူ႕ရဲ႕နီးကပ္မႈေတြက ေလျပင္းေတြတိုက္ခတ္သလိုပဲ ။ေလျပင္းေတြၾကားက က်မက ပန္းေလးျဖစ္မည္ထင္သည္။ ေမာင့္ရဲ႕အထိအေတြ႕ေတြကၾကမ္းတမ္းလြန္းေတာ့ မမွာအရပ္ရွစ္ႏွာတစ္ခြင္ယိင္းယိုင္ေနမိတာပါပဲ ဒါေပမယ့္ က်မဆီက ပြင့္ခ်ပ္ကေလးေတြတစ္ခုကိုေတာင္ေႂကြေအာင္မလုပ္တာေတာ့ေမာင့္ရဲ႕တန္ဖိုးထားမႈ ။ က်မကသာမာန္မိန္းမသားဆိုေပမယ့္ ေမာင့္အတြက္ေတာ့ တမူထူးျခားၿပီးတန္ဖိုးရွိတဲ့မိန္းမသားလို။ေမာင့္ဆီက တန္ဖိုးမဲ့သလိုဆက္ဆံခံရတာတစ္ခါမွ်မရွိခဲ့ပါ။

" လင္း.... "

"ရွင္......"

"ေမာေနလား"

"ဟင့္အင္း ေမာင္အနမ္းေလးမ်ားေပးရင္လင္းအေမာေျပတာပါပဲ"

က်မစေတာ့သူရယ္တယ္။ က်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားမိတဲ့ အခင္းေလးကိုလႊတ္လိုက္ရင္းေမာင့္မ်က္ႏွာေလးကိုေထြးကာကိုင္ထားမိသည္။ ေမာင္ရွက္တယ္ထင္ပါရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကပူေနတာပဲ တကယ္ပါပဲ။

" မၾကည့္နဲ႕လင္းရယ္...  "

"ဘာလို႔မ်ားလဲ ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုကိုယ္ၾကည့္တဲ့ဟာ"

"ရွက္လို႔"

"ေျပာင္းျပန္ႀကီးပါလားေမာင္"

"မသိဘူးကြာမ်က္လုံးေတြမွိတ္ထား"

ေျပာေျပာဆိုဆိုပဲ သူက်မရဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြကို အနားမွာရွိတဲ့အဝတ္ကေလးနဲ႕စည္းလိုက္တယ္။ ေမာင္ေခၚတဲ့အရပ္ကိုက်မစမ္းတဝါးဝါးနဲ႕လိုက္ရေတာ့မယ္။
ေမာင္က်မလက္ကေလးကိုက်စ္က်စ္ကေလးဆုပ္ကိုင္ရင္း ေဘးနားေလးမွာလာလွဲတယ္။ ေမာင့္ကိုမျမင္ရေတာ့က်မေၾကာက္မိတယ္ ေမာင္မ်ားမရွိရင္ ေနတတ္ေတာ့မယ္မထင္ဘူးေမာင္။ ဆြဲကာဖက္လိုက္ရင္း က်မ ကိုေနရာတစ္ခုဆီေခၚသြားတယ္ ။ပန္းကေလးေတြရဲ႕ ေမႊးပ်ံ့တဲ့ရနံ႕ေလးေတြရတယ္ ေမာင့္လည္တိုင္နဲ႕နီးကပ္ေနတဲ့က်မရဲ႕ေခါင္းေလး။ ေတာင္စြန္းတစ္ခုမွာရပ္ေနရသလို ရင္ထဲတသိမ့္သိမ့္နဲ႕ ပင့္ကာပင့္ကာတိုက္ခတ္လာတဲ့ေလၾကမ္းၾကမ္းေလးေတြေၾကာင့္က်မ ဆတ္ခနဲ႕ဆတ္ခနဲ႕ျဖစ္မိပါရဲ႕ က်မအဲ့ေနရာေလးမွာစာသားမပါတဲ့သံစဥ္ေလးေတြကိုသီဆိုေနမိတယ္.........ေအးခ်မ္းေနတဲ့စိတ္အာ႐ုံေတြ က်မသီဆိုေနတဲ့သံစဥ္ေတြကိုေမာင္နားေထာင္ေနမွာပါပဲ.......အေၾကာင္မၾကားပဲေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ေမာင့္ရဲ႕အထိအေတြ႕ေလးေတြ ႀကိဳတင္ၿပီးမ်ား သဝန္လႊာနဲ႕ပါးစမ္းပါေမာင္ရယ္ လင္းရင္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနမိလို႔။သံစဥ္ေတြသီဆိုရတာက်မေမာလာတယ္ ရွိုက္ကာရွိုကာတက္လာတဲ္အသက္ရႉႏႈန္းေလးေတြ ေမာင္ၾကားရင္စိတ္ပူေခ်ေတာ့မွာပဲ..... ဒါေတြက လင္းေနမေကာင္းလို႔မဟုတ္ဘူးေမာင္ ဘာလို႔လဲဆိုတာလင္းေျပာမျပတတ္ဘူး။

တိုက္ခတ္ေနတဲ့ေလေတြကၾကမ္းသထက္ပိုၾကမ္းလာတယ္ လင္းဆီကသံစဥ္ေတြကလည္းမရပ္မနားေအာင္ပါပဲ။ ဒီေတာင္စြန္းရဲ႕ေအာက္မွာဘာေတြရွိလဲေမာင္လင္းအစြမ္းကုန္လြင့္ေမ်ာကာခုန္ဆင္းျပစ္ခ်င္တယ္။စိတ္ေတြရဲ႕အလိုကိုက်မလိုက္မိေတာ့မယ္ ေမာင္တားေပမယ့္မရေတာ့ဘူး ေမာင္က်မကိုဖမ္းဆြဲလို႔မမွီေတာ့ဘူးေမာင္ ေမာင္ခ်စ္တဲ့ေနၾကာပန္းေလးေတာင္စြန္းေလးကေန ဟိုးေအာက္ကိုေႂကြက်သြားတယ္ ။လင္းေရာက္သြားတဲ့ေနရာမွာက ေမာင့္ဖန္တီးထားတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းကေလးပဲ တေျဖးေျဖးစီးေနတဲ့ေရေတြရဲ႕အသံကိုလင္းၾကားရတယ္ေမာင္ သံစဥ္ေတြကိုဆက္ကာမဆိုေတာ့ပဲ လင္းမ်က္လုံးေလးမွိတ္ရင္း ခဏေလာက္ေမာင့္ရင္ခြင္မွာအိပ္စက္ပါရေစေမာင္ရယ္......

At 8:00Pm

" သမီးေလးလင္းေရာ"

"တီေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္အန္တီႀကီး"

"ဟုတ္လား ခုညသူ႕အခ်ိန္စာရင္း"

"သမီးသြားႏွိုးလိုက္မယ္ေနာ္"

ရာရာေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ အခန္းေလးထဲဝင္ပါလင္းကိုႏွိုးလိုက္ေလသည္။

" ထေတာ့အိပ္ပုတ္ေလး ညေနတည္းကအိပ္ေနတာ"

ၿပဳံးကာသူမရဲ႕ေဘးနားေလးမွာထိုင္ေနတဲ့ ရာရာ့ကိုၾကည့္တဲ့လင္းကေစာင္ေလးကိုပုခုံးေလးအထိၿခဳံကာထားသည္။

" ခ်စ္လားဟင္"

"ခ်စ္ပါေတာ့ ခ်စ္လို႔ပဲဟာ"

"မသိပါဘူးေမာင္လင္းကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးလားလို႔"

"ထေတာ့ေနာ္ ေရခ်ိဳးဦး Engဆရာၿပီးရင္ လင္းအလွည့္ပဲ ခုညလင္းအခ်ိန္ဇယားေလ"

"လင္းသိပါ့"

"ေမာင္အျပင္ခဏသြားဦးမယ္ေနာ္"

"ဟင္ေမွာင္ေနၿပီကိုဘယ္ကိုလဲေမာင္ရယ္"

"ဖုန္းေဘကုန္ေနလို႔သြားဝယ္မလို႔ပါလင္းရဲ႕ ၿပီးေတာ့ေခါက္ဆြဲ ျပဳတ္ေလးစားခ်င္လို႔သြားဝယ္မလို႔"

"လင္းဖို႔ေရာဝယ္ခဲ့ေပး"

"ဟုတ္ "

"ခ်စ္တယ္လင္းရယ္...."

ရာရာအနားေလးကပ္ကာ လင္းရဲ႕ပါးႏြေးႏြေးေလးကို႐ႊတ္ခနဲ႕နမ္းကာအျပင္ထြက္သြားေလသည္။ရာရာဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့လိုအပ္တာေလးေတြလိုက္ၾကည့္မိတယ္။ေဆာင္းတြင္းႀကီးျဖစ္တာမို႔အေတာ္ေလးေတာ့ေအး၏ အႏြေးထည္အနီေလးႏွင့္ ဂြမ္းေဘာင္းဘီအနီအဆင္းေလးကိုဝတ္ကာထားသည္။

" ညီမေလး "

"ဪအကိုရွိုင္းေနာင္"

"ေမွာင္ေမွာင္ႀကီးကိုလင္းနဲ႕အတူတူလာတာလား"

"ဟင့္အင္းတီေလးအိမ္မွာေမွာင္က်န္ခဲ့တယ္"

"ဟင္......ဘာကို....ဘယ္လို...ေမွာင္....ေမွာင္"

"အာ....စကားေတြမွားသြားလို႔တီေလး အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တယ္ေျပာတာခုညအခ်ိန္ဇယားရွိလို႔ေလ"

" ဪအဲ့လိုလား။ အျပန္အကိုလိုက္ပို႔မယ္ေလ"

"ရပါတယ္အကိုရဲ႕ အကိုလိုက္လည္းတီေလးမအားဘူးစာသင္ေနရတယ္"

"တစ္ေယာက္တည္းစိတ္မခ်လိဳ႕ပါ"

"ရပါတယ္ နီးနီးေလးပဲဟာရတယ္ရတယ္"

ရာရာလည္းလိုအပ္တာေလးေတြဝယ္ကာအိမ္ျပန္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္ေရွ႕မေရာက္ခင္တည္းကလင္းရဲ႕စာသင္ေနတဲ့အသံနဲ႕ကေလးေတြရဲ႕အသံကိုၾကားေနရပါရဲ႕။ လင္းရဲ႕စာသင္ခ်ိန္က ၁၀နါရီမွၿပီးမည္ျဖစ္သည္ လင္းနဲ႕အတူတူစားဖို႔ေစာင့္ရမယ္။ရာရာဖုန္းေလးထုတ္ကာလင္းရဲ႕အခန္းေလးထဲဝင္ကာေစာင္ေလးထဲဝင္ေကြးဖို႔ျပင္ရ၏။

" အိပ္ယာခင္းကဘယ္လိုျဖစ္သြားတာလဲ အသစ္ေတြဘာေတြခင္းလို႔"

ခင္းေနၾကဟာေလးမဟုတ္ပဲအသစ္ကေလးေျပာင္းေနေတာ့ရာရာအိပ္ယာေလးေပၚလွဲရင္း ေတြးမိပါ၏။

" အမယ္ ေပါက္ႀကိဳင္းနဲ႕ စႏၵီမလွေနတာပဲ "

ေပါက္ႀကိဳင္းတို႔အတြဲပုံေလးကိုေတြ႕ေတာ့ရာရာၿပဳံးမိသည္။

" တီေလးအေကာင့္ထဲဝင္ၾကည့္ရမယ္"

လင္းရဲ႕ Fbအေကာင့္ေလးကို ဝင္ကာၾကည့္မိေတာ့
Profile မွာ သူမရဲအျဖဴအစိမ္းႏွင့္ပုံေလး။ coverမွာေတာ့ ရာရာနဲ႕သူမရဲ႕လက္ေလးတြဲထားတဲ့ပုံေလးထင္ထားသည္။ မ်က္ႏွာမပါပဲလက္ကေလးေတြသာမို႔ မည္သူမွမသိၾကပါ။

" In a relationship ေကာက္ခ်ိတ္ရင္ေတာ့အိမ္ေပၚကအမႀကီးေဒၚလင္းေသာ္တာ တုတ္ႀကီးနဲ႕ဆင္းလာမွာပဲဟဲဟဲ"

အခန္းထဲမွာတစ္ေယာက္တည္းလင္းရဲ႕အတင္းကိုတုတ္ေနမိ၏။ ထိုအသံေလးကိုလင္းတံခါးဝေလးကေနၾကားလိုက္ရပါရဲ႕ ဗိုက္ဆာလို႔ေအာက္ဆင္းတာတုန္းသူမရဲ႕အတင္းေျပာေနတဲ့ရာရာ့ရဲ႕အသံေၾကာင့္အခန္းေလးကိုမ်က္ေစာင္းေလးထိုးမိသည္။ဖုန္းေလးကိုထုတ္ကာ သူမက အရင္ခ်ိတ္ခ်လိဳက္ေလ၏။ရာရာတစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္မိေခ်။

"Daw Tin Win:  ဟယ္.......တကယ္ႀကီးလား........"

"Noe Noe: ခုေတာ့လင္းက လင္းၿပီေတာ့္......"

"Arkar :ခ်ီးထုပ္ရာရာ သြက္လွခ်ည္လားဟ"

"နဂါးနိုင္ေပါက္ႀကိဳင္း: ဆရာမသားတို႔ကိုေတာင္မဖိတ္ဘူးေနာ္ရပါတယ္"

"Myo Thida: တစ္ရပ္ကြက္ထဲေနလည္းမသိလိုက္ဘူး ဆရာမမဖိတ္ဘူးေနာ္"

"ေဒၚျမင့္ျမင့္ေအး : အဟမ္း....လင္းတို႔မ်ားေနာ္ ဆိုင္းမဆင့္ဗုံမဆင့္ မဂၤလာပြဲအက်ဥ္းခ်ဳံးခ်ဳံး၊အက်ယ္ဖြင့္ဖြင့္တို႔ကေတာ့တစ္ဝိုင္းႏွော္"

"Sandi : ဟိုေကာင္မႀကီး ဖိတ္ေတာင္မဖိတ္ဘူး ေတြ႕မယ္"

Notiေတြတက္လာေတာ့ရာရာ့ခမ်ာဘာမွမသိပဲဝင္ၾကည့္ရသည္။ လင္းခ်ိတ္ထားသည့္ Married ။

"ဘုရား၊ဘုရား ငါ့ေခါင္းမီးေလာင္တာပဲ"

"မီးသတ္ေခၚေပးရမလားရွင့္"

"တီေလးတကယ္ႀကီးလား"

"ဟင့္အင္းအိမ္မက္မက္ေနတာ"

အခန္းထဲဝင္လာတဲ့လင္းက ရာရာ့အနားေလးတြင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။

" ေျခရႈပ္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႕ေတာ့ေနာ္ ရွင္က က်မအပိုင္"

"အိုးဟိုး..........ဒါဆိုမိန္းမလို႔ေခၚရေတာ့မွာေပါ့ဟဲဲဟဲ"

က်မမေျပာမဆိုလုပ္လို႔သူရန္ေတြ႕မယ္ထင္တာ ခုေတာ့သူကျပန္ေတာင္စေနေသးေမာင္ကေတာ့ေလ။

" အဲလိုမေခၚရပါဘူး လင္းနားရွက္တယ္"

"ဟီးဟီး
ဟိုဟာေတြ Cbမွာ လာဆဲကုန္ၿပီ မဖိတ္လို႔တဲ့"

"ကိုယ့္ဘာသာရွင္းကြယ္ က်မနဲ႕ဆိုင္ပူး ဗိုက္ဆာတယ္"

"ဗိုက္ဆာေနတာလား"

"ဟုတ္"

"ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေပးမယ္ေနာ္ ။ကေလးေတြဘယ္သူနဲ႕ထားခဲ့လည္း "

"စာတြက္ခိုင္းထားတယ္ေလ "

"ဟုတ္"

လင္းရဲ႕လက္ကေလးကိုဆြဲကာမီးဖိုခန္းထဲေခၚခဲ့ေလသည္။ အိပ္ခ်င္ေနတဲ့လင္းက သန္းဝါးေန၏။

" အရမ္းပင္ပန္းေနလားဟင္"

"နည္းနည္းပဲေမာင္"

"စားၿပီးရင္အိပ္လိုက္ေနာ္ ေမာင္ဆက္သင္လိုက္မယ္"

"ဟုတ္"

"ခ်စ္တယ္ တစ္ခါပဲရွိေသးတယ္မ်က္ႏွာေလးကေခ်ာင္က်သြားတာပဲ"

"ဟြန္း.....ျပန္လာမေျပာနဲ႕ကြာ "

ေဘးေလးမွာထိုင္ေနတဲ့ရာရာ့ရင္ဘတ္ကေလးကိုလက္ကေလးနဲ႕ဖြဖြေလးတြန္းလိုက္ေလသည္။

" လင္းစာသင္ၿပီးတာလား"

"ဟင့္အင္းႀကီးတင္လင္းဗိုက္ဆာလို႔ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေပးခိုင္းေနတာ"

"ထမင္းစားေလလင္းရဲ႕"

"လင္းထမင္းမစားခ်င္လို႔အန္တီႀကီး"

"ၿပီးရင္ႏြားနို႔ေလးဘာေလးေသာက္ဦးေနမေကာင္းဘူးလား မ်က္ႏွာကအားမရွိသလို ညွိုးေနတာပဲ"

လင္းရဲ႕ေမးေစ့ေလးကိုကိုင္ကာႀကီးသင္းေျပာေတာ့ ရာရာတိတ္တိတ္ကေလးရယ္မိေလသည္။

" ႀကီးသင္းကေလးေတြေစာင့္လိုက္မယ္နားဦးေနမေကာင္းျဖစ္ေနမယ္"

"ရပါတယ္တီခ်ယ္ႀကီးရဲ႕သမီးဆက္သင္လိုက္မယ္ ကေလးေတြတီေလးစာမၿပီးၾကေသးလို႔"

"ဪေအးေအး"

ႀကီးသင္းထြက္သြားေတာ့က်မဗိုက္ေခါက္ေလးကိုတီေလးကလာလိမ္တယ္....

"အားနာတယ္တီေလးရဲ႕"

"ဘာလို႔ရယ္လဲေျပာ"

"ဟီးဟီးရယ္ခ်င္သြားလို႔"

"ေတာ္ပီကြာမရယ္နဲ႕ေတာ့ လင္းသူ႕ကိုမ်က္ႏွာပူလာၿပီ"

"ျပပါဦးဘယ္မ်က္ႏွာေလးလဲလို႔"

"ေမာင္ႏွော္......."

ရွက္ၿပဳံးေလးျပဳရင္း ရာရာဗိုက္ေခါက္ကေလးကို
ဖြဖြေလးလိမ္ကာလိမ္ကာဆြဲသည္။

#Next