Pagkatapos naming kumain ay para pa ding tanga si Berdaje. Bigla bigla na lang siyang tunatawa kaya nabibilaukan siya. I just rolled my eyes on him. I think he needs medication, baka high na ‘to.

After eating I already go to my room, since he volunteer na siya na ang magliligpit at naghuhugas ng pinagkainan namin. It looks like we're a couple who's on live-in. I shook my head because of my thoughts. 

I sit on my bed, thinking again about his notes for me. Madami ‘yon pero hindi naman kahabaan ang mga nakasulat sa bawat papel. Parang nagsusulat lang siya pag mabigat ang loob niya at nagkataon na nandito siya.

Hindi nawawala sa bawat sulat ang salitang "I missed you so much". Ngayon tuloy ay napapaisip ako. Nag unang sulat na nabasa ko ay mukhang nitong nakaraan lang,noong unang punta ko dito.

Bakit may pa I miss you siya? He already have a girlfriend.

Baka naman wala talaga siyang nararamdaman sa girlfriend niya at ako pa din? But Daven is nit that type of person! I know him.

Argh! This is so confusing. Maybe I should confront him about the notes? Edi malalaman niya na binasa ko na nga! Ano ba! Ang gulo naman.

Napakamot tuloy ako sa ulo ko.

"Aish!"

Kinuha ko na lang  phone ko at hinanap ang kanta na kinanta ko kanina. I'm so curious! Ano ba kasing binabayo?

Ikaw ang laman ng passenger seat, empty road
4-seater para meron tayong space sa likod
Ating sulitin ang hamog magsisilbi na taklob
Ang hiling 'di malagot na masilip sa loob

"Gosh!" sabi ko nang marinig ko ang chorus!

"What the hell!"

Feel na feel ko pa ang pagkanta eh iba pala ang meaning ng binabayo na ‘yun! Another embarrassing moment! At sa harap pa ni Berdaje.

Gosh my reputation is so tainted na!

Okay,OA mo Astra.

"Hoy Astraea! Buksan mo ang pintuan,kukuha ako ng damit ko." I heard Berdaje knocked from outside.

Tumayo ako at binuksan ‘yung pintuan. Sinamaab ko ng tingin si Berdaje.

"Oh bakit?" tanong niya.

"I already knew the meaning of binabayo! You jerk,why you didn't tell me!"

"Oh aray,kanina ka pa nananakit ah,lagi ka nalang nananakit!"

Napahinto ako sa paghampas sa kaniya dahil doon. I blinked twice and my brows furrowed. Is he talking about the past?

"Oh? Padaan nga," sabi niya.

I step aside to give him a way. Binuksan niya ang wardrobe at kumuha ng damit niya doob. I'm just watching him. Did I hurt him too much?

What I did is for him too. I broke our heart, hindi lang naman siya ang nasaktan. Ako ang may gawa,aminado ako pero para naman sa kaniya ‘yon.

Ayaw ko na siyang idamay sa pagkasira na nangyayari sa akin noong panahon na ‘yon. Ayaw kong ibuhos niya lahat sa akin habang siya naman ang mawawalan. I know he will do everything just for me pero hindi tama ‘yon. May pag-aaral siya na iniwan noon dito para lang sa akin.

Para lang samahan ako sa pagkadurog ko na hindi ko alam kung hanggang kailan.

I left him too for me to learn how to heal on my own, whithout anyone helping me. It's so hard. I am already scarred from what happened.

Lumabas siya ng kwarto kaya napabuntong hininga ako.

Ibinagsak ko ang sarili ko sa kama. I remember the swimming pool on the rooftop. Bumangon uli ako para magbihis. I wore a one piece swim suit  and my robe  before going out of my room.

Gabi na kaya tahimik ang kapaligiran. Ang kulay asul na kulay ng  ilaw mula sa ilalim ng tubig ang siyang nagpaganda sa swimming pool tignan. I play a song on my phone before taking off my robe.

Dahan dahan akong bumaba sa pool at sumandal sa gilid para tingalain ang mga bituin.
I watched how they shine so bright on the dark sky.  While listening to a song, unang sayaw by nobita.

I heard the door of the rooftop opened so I look at it. There I saw, Berdaje, topless walking. I lifted my brow, feel na feel eh?

"Lakas ng trip mo ah? Swimming sa gabi." Sabi niya.

Pumangalumbaba ako sa gilid ng pool at pinanood siyang umupo sa lounge. I stared to him.

"Do you have finger foods here?" I asked.

Tinignan niya ako bago tumayo at pumasok para kuhaan ako ng pagkain na gusto ko. Naglangoy langoy muna ako habang wala pa siya. When I heard his footsteps ay umahon na ako. I get my robe and cover it to my body. Umupo ako sa lounge at ganon din siya.

Inilagay niya sa gitna namin ang mga pagkain na dala niya. Ngumuso ako ng may makitang chuckie, zest.o choco and vitasoy.

Chocolate drinks!

I get one nova and opened it. Kumuha siya doon at tahimik naming pinagmasdan ang tahimik na kapaligiran.

"How have you been?" He asked.

Hindi agad ako nagsalita, pinag-iisipan kung anong isasagot ko.

"Hindi ko alam ang isasagot ko," panimula ko. From the side of my eyes, I saw him gazed at me.

"Hindi ko alam kung naging maayos ba ako pero siguro,oo kasi nakaya ko naman  and also I learned a lot of things while I'm alone." I said.

"Ikaw?" tanong ko.

He didn't answer me. The silence is not awkward but I'm really waiting for his answer.

"I'm not fine for months since you left me." He suddenly said.

I didn't talk and just listen to him. Alam ko naman na dahil nga sa mga sulat but I still want to hear it from him.

"I am so broken but I had to save myself from it."

Tahimik kami habang nakatingin sa kalangitan. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Ni hindi ko alam kung magsasalita ba ako. I opened the vitasoy and drink on it.

"All I want to know is...are you okay now?"

"I don't think so," he just said.

But he looks fine now... and suddenly, Taylor Swift's All too well played.

And I might be okay but I'm not fine at all.

"Why?" tanong ko uli.

"Akala ko ba ang gusto mo lang malaman eh kung okay lang ako? Ba't may another question ka na naman?"

I pouted my lips. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako because we talk casually to each other like nothing happened.

-

I woke up when I felt someone is staring to me. I opened my eyes and I saw Berdaje. "Gumising ka na, may pasok ka pa." He said.

"What time is it?" I asked.

"Alas singko." Sabi niya.

"Maaga pa!"

"Rush hour na mamaya, traffic ‘yon. Bumangon ka na." Sabi niya at hinila ang comforter na nakabalot sa akin.

"Anong damit yan? Naghihirap ka na ba Astra?" Gulat na sabi niya at ibinalik ang comforter sa akin.

"Dzuh! That's what they called lingerie," I said.

Bumangon ako at inirapan siya. "Can you get out of the room Mr. Conservative?"

Kinunutan niya ako ng noo bago lumabas ng kwarto, hawak ang kanyang mga damit. I rolled my eyes before going in the bathroom to fix myself.

We ate breakfast that he cooked. Gumawa pa siya ng ham sandwich at inilagay ‘yun sa tupperwear. He gave it to me. "Sayo ‘yan,takam na takam ka sa ham eh." Sabi niya.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Ba't ang sama ng tingin mo? Binibigyan na nga kita eh." Sabi niya pa.

"Wala naman akong sinabing bigyan mo ako." Inis na sabi ko.

"Sabihin mo na lang thank you master Daven." Nakangising sabi niya.

"Ayaw ko." Sabi ko at pinagpatuloy ang pagkain.

"Narealized ko lang," umangat ang tingin ko sa kaniya noong nagsalita siya.

"What?" I asked.

"Hindi mo pa ako tinatawag sa pangalan ko." Nakapangalumbaba niyang sabi habang nakatitig sa akin.

I stare to him and tilted my head. I bit my lip. "Do you want me to call you on your name?" I pursed my lips.

We look to each others eyes.

"If I say yes, will you?"

Ngumuso ako bago sumagot. I smile to him before answering his question.

"No."