“Malikmata”

Isang normal na araw, walang kakaiba

Nakadungaw sa bintana habang binabagtas ang kalsada

Naaninag ang isang pamilyar na mukha

Sinundan ng tingin hanggang mawala.

Habang nakatuon ang pansin sa iyo

Labis ang kabog ng dibdib ko

Nagdadalawang-isip kung bababa at hahabulin ka

Ngunit paano kung ako’y namamalikmata lang pala.