Dedicated to enneivevnobra

Zaitel's POV

"CHEPIPAY" taka akong napatingin sa taong sumigaw.

Naglakad ito papasalubong sa amin sa labas nang gate.

"What are you doing here?" I asked Vien.

"I'm here 'cause I miss you." sabi niya sabay lingkis sa braso ko at iginiya na ako papasok nang gate.

"Kagagaling mo nga lang dito miss mo na kaagad ako?" Patungo na kami ngayon sa living room.

"Oo." he shortly answered.
"Saan pala kayo galing?" Tanong niya at sabay kaming naupo sa sofa dito sa living room. Medyo napagod rin ako kanina gumala pa kasi kami sandali at kumain sa isang restaurant sa loob nang mall.

"Grocery store." sagot ko.

Sabay kaming napatingin ni Vien sa bungad nang pintoan nang makita namin si Acerdel na may bitbit na dalawang may kalakihang box at kasunod niya rin si manang na may bitbit ring dalawang maliliit na box.

"Hi kuya." bati ni Vien kay Acerdel.

"How's mom?" Malamig na tanong ni Acerdel. Ayan na naman siya.

"She's fine. By the way she want me to tell you that she miss you so much and she want you to visit her sometimes." nakangiting sabi ni Vien kay Acerdel na ikinatango lang naman ni Acerdel sabay hakbang papuntang kusina.

"Gusto mo nang cookies hija?" Tanong ni manang nang mapadaan ito sa amin.

"Sige po manang, salamat." nakangiti kong sabi kay manang na sinuklian niya rin nang matamis na ngiti.

........

Darren Criss Somerhalder. Sino ka ba talaga? Bakit ang gaan nang pakiramdam ko sayo? Nagkakilala na ba tayo minsan na hindi ko lang maalala. Nagka amnesia ba ako at nakalimotan ko lang na nagkakilala na pala kami? Ang gulo. Sino ka ba talaga?

"HOY!" gulat sa akin ni Vien.
"Poor little flower." nalulungkot niyang sabi habang nakatingin sa bulaklak na nalulunod na sa maraming tubig.

Nandito kami ngayon sa garden nagdidilig ng halaman. Hapon na rin kaya hindi na madyadong mainit ang panahon.

"Akin na 'yang hose." agaw sa akin ni Vien sa hose na hawak ko.

"Ano bang iniisip mo?" Takhang tanong niya at sinimulan nang magpalakadlakad upang diligan ang natitirang halaman na hindi pa nadidiligan.

"H-huh." ako.

"Lutang ka kasi kanina pa. Ano bang gumugulo diyan sa isipan mo?" Aniya habang hindi nakatingin sa akin.

"A-amh kasi gusto ko na sana magkaroon nang sariling black card pero ayaw naman ni dad." palusot ko, bigla ko din kasing naalala ang nakita kong black card na ginamit ni Acerdel kanina.

Binaba niya ang hose sa may gilid at pinatay iyon.

"Okay lang yan magkakaroon ka rin. Ako nga matagal rin akong nagkaroon nang black card." sabi niya.
"But you know what Acerdel owned a black card at the young age of 18." bulong niya pa sa akin na ikinalaki nang dalawa kong mata.

Black card at the age of 18? D*mn gusto ko rin non. Nakakainggit na talaga. Buti pa sila meron na.

"18? Seryoso ka?" Di makapaniwala kong tanong.

Tumango ito.

"Yup. Totoong totoo walang halong biro ako na kapatid niya ang magpapatunay." sabi niya.

"Paano?" I asked full of curiosity.

"Sa kaniya ka na lang magtanong." sabi niya.

"Is he doing some illegal like kidnap for ransom or illegal drugs?" Bulong kong tanong kay Vien baka kasi marinig kami ni Acerdel.

"Of course not."

........

"Bibisita na lang ako sa susunod Chepipay. Hindi na muna ako matutulog dito wala kasi sa bahay ngayon si dad kaya walang makakasama si mommy." Paumanhin niya.

"It's okay."

"I want you to stay here. Huwag na huwag kang lalabas na mag-isa, pakiusap lang Chepipay." Pakiusap nito.

Bakit lahat nang tao ngayon na kasama ko ay ganiyan ang sinasabi. Nawe-weirdo-han na talaga ako.

.......

"Did my dad call you?" I asked Acerdel, were having our dinner here inside the dinning room.

"Yeah." tipid niyang sagot.

"Did he say something?" Muli kong tanong rito.

"Mag-charge ka raw nang phone mo para ma-contact ka na niya." Sabi niya.

Napatingin ako sa phone kk. Naks lowbat na pala.

"Ah okay, thanks." sabi ko at nagpatuloy na sa pagkain.

.........

"Whaaah." I screamed.

Nakakatakot kasi yong pinapanood namin ni Acerdel. Nandito kami ngayon sa sala at nanonod nang isang horror movie.

"Bakit kasi 'iyan ang pinili mo." takot kong sabi habang iniiwas ang tingin ko sa tv baka kasi bigla na lang sumulpot ang multo.

"No choice ka dahil ako ang nauna ritong manood." ngiting sabi niya. Sa kaniya na ako nakaharap ng paupo. Parang no effect lang yong pinapanood namin sa kaniya habang ako mauubosan na nang dugo kapag lumalabas 'yong multong sobrang nakakatakot ang itsura.

"Ayoko nang manood." sabi ko at tumayo na sa kinauupoan.

Sa lahat nang movie genre ang ayaw ko sa lahat ay horror. Natatakot talaga ako sa mga multo na yan.

"Edi huwag." aniya.

"Talagang hindi na." sigaw ko rito at nagsimula nang maglakad papalayo.

"Iyang multong nasa TV lalabas 'yan at aabangan ka niyan sa pintoan nang kwarto mo." pananakot niya habang hindi sa akin nakatingin.

"M-mamaya na lang pala ako matutulog. Hindi pa pala ako inaantok."

"Can you hand me the remote nandon lang sa tabi nang TV." utos nito kaya napalingon ako sa gawi nang tv na sakto namang paglabas nong multong pangit at nakakatakot ang itsura.

"Ahhh....." I screamed habang nalilito kung saan papunta. I heard Acerdel laughing out loud. Feeling ko naubos 'yong dugo ko sa takot at kaba.

Nang bigla kong naapakan ang paa ni Acerdel dahilan nang pagka-out balance ko. Kaya nakakandong na ako ngayon sa legs ni Acerdel at ang lapit na niya sa mukha ko.

"Nahihilo ako." bulong ko kasabay nang pag-ikot nang paningin ko.

"Hey Zaitel. Are you okay?" Someone's voice asked.

"Wake up, Zaitel." I heard a voice, again.

"Umhh......." I moan as a response. I'm feeling tired.

I tried to open my eyes, slowly. And Acerdel's handsome face showed at my sight first. I was leaning on his masculine chest.

I blink my eyes three times.

Afterwards I've realized that I'm sitting on his lap. My eyes widened and I abruptly jump out of his lap. Ang hindi ko lang inaasahan na sa pagtalon ko pababa ay natapilok ako.

"Outch. " I painfully shout while sitting on the cold floor.

Dinalohan naman kaagad ako ni Acerdel.

"Huwag ka munang gumalaw. You fainted earlier that's why you don't have enough strength to move." sabi niya at dahan dahang hinawakan ang paa kong natapilok.

"A-aray. Acerdel dahan dahan naman." daing ko sa sakit ng sinubokan niyang igalaw ang paa ko.

"Don't move." he warned.

"Please. Move it slowly." I pleaded.

"I'll move this slowly so better not to scream out loud." Sabi niya pa.

"How can I scream low when it's giving me an excruciating pain?" I shouted.

"Iikotin ko nang dahan dahan. Prepare your self." he suggested.

"No." I disagree.

"I need to. Para mawala na ang sakit." He said.

"Mas sasakit lang 'yan lalo, e." I said.

"Hindi basta huwag ka lang magalaw." aniya.

"B-basta dahan dahan lang kasi ang sakit talaga." kinakabahan kong sabi.

"Ready?" He asked.

Kinakabahan akong tumango.

"I'll count. On the count of three, okay?" he said.

"Wait. After three or before three?" I asked again.

"1" he started on counting not minding my question.

"2" as he shout "2" and held my foot gently.

"Awhhhhhhh. YOU MOTHER F*CK........." I screamed that echoed around the corner but at a later time I stop because I didn't felt any pain at all. It's all the same just like before.

"What did you do?" I asked.

"Nothing." he answered while laughing. I look at my foot it's still hurt.

"Akala ko ba iikotin mo?" I asked with an irreparable tone.

"No." He answered acting like an innocent kid.

I'm totally scared. I thought he would spin my foot.

"Stay still. Don't make any move." Dagdag niya pa na ginawa ko naman.

"Oh diyos ko anong kababalaghan iyang ginagawa niyo. Doon nga kayo sa kwarto." rinig kong pagsasalita ni manang Teni na mukhang pababa sa hagdan. Hindi ko siya nakikita mula rito sa kinauupoan namin pero sigurado akong papunta siya rito sa gawi namin.

"Manang help. Biglang hinila ni Acerdel.........." I called manang for a help but she shouted loud. I'm just acting.

"Anong hinihila? Di niyo ba alam na kasalanan iyang ginagawa niyo sa mata nang diyos." She shouted

We've already heard her footsteps now near us.

"P-po?" I asked when I saw her walking toward as.

"A-no ba kasing ginagawa niyo diyan?" She asked. She looks tired when she came. She also looks embarrassed.

"Kasi manang si Acerdel hinila bigla 'yong paa kong natapilok." sumbong ko kay manang na mukhang iiyak na.

"Manang can I asked a favor. Can you send a cold compress to Zaitel's room?" Acerdel politely said. Dahan dahan siyang naupo sa harap ko.

He held my arm and he put it around his nape. He put his left arm around my legs and  his right arm is supporting my back. And he slowly lift me up.

"O sige susunod na lang ako sa inyo sa itaas." Sabi ni manang before she hurriedly went to ketchen.

"Pati bandage na rin po manang." Pahabol ni Acerdel bago nagsimulang maglakad papuntang hagdanan.

Dahan dahan niya akong iniupo sa aking kama. Ilang sandali pa ay dumating na rin si manang na umalis rin kaagad dahil matutulog na rin siya.

"Malamig." Reklamo ko nang dumampi ang cold compress sa paa ko.

"Obviously. A cold compress." Pambabara niya na inirapan ko lang.

May pag-iingat bawat dampi niya sa cold compress. Unti unti ay nagiging manhid na ang parte kung saan ang iyong nakadampi.

"Still hurt?" Malumanay niyang tanong na nakatingin lamang sa ginagawa niya.

"Not really." I responded.

A caring man like Acerdel is every girls ideal man. I wonder if he fell in love way back. Of course he is.

I stared at his face. He has this heavenly look even his always wearing his serious face. I'm so lucky to see him smiling and laughing. He got this jaw-dropping looks and hot body. His totally irresistible.

"Staring is a crime." Biglang sabi nito. Nakatingin na pala siya sa akin.

"Asa ka naman." I hissed.
"Amh.....okay na ba 'yan?" I asked,  escaping the awkward atmospheres between us.

"Not yet. I'm going to massage your foot." Aniya.

"I'm fine. You don't have do that." Nahihiya kong tanggi.

Hindi naman na kasi gaanong masakit. Thanks to him.

"I insist." He insisted.

Wala na akong nagawa nang sinimulan niya nang masahiin ang paa ko.

He push it back in forth, slowly. Wala akong maramdamang sakit dahil namamanhid pa rin yong paa ko gawa nong cold compress.

Ilang minuto ay iniikot niya naman ng dahan dahan 'yong paa ko, siguro limang beses niya rin ginawa. Pabalik-balik lang ang kaniyang ginagawa, habang tumatagal ay bumibilis rin ng kaunti.

Ang gaan sa pakiramdam lalo pa't magaan at banayad rin ang kamay niya. Inaantok na tuloy ako. Dahan dahan kong inihiga ang aking likod sa kama.