(Zawgyi)

Shooting roomေရွ့၌ လူနွစ္ေယာက္သည္
မဆီမဆိုင္ငုတ္တုပ္ထိုင္ေနျက၏။
ေရွာင္က်န္ကေတာ့ အထဲဝင္ျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ေနသေလာက္
မန္ေနဂ်ာနွင့္ရီေပၚတို့ကေတာ့ အျပင္ဘက္ကထိုင္ခံုတြင္
လုပ္စရာမရွိသည့္ပံုစံျဖင့္ထိုင္ေနျက၏။

ရီေပၚကေတာ့ ဒိတ္လြန္ သတင္းစာျကီးတကားကား
ျဖင့္ ဖတ္ေန၏။ေဘးက မန္ေနဂ်ာက်င္းကေတာ့
သူေဌးျပန္မွျပန္မည္ဆိုျပီးေခါင္းမာမာနွင့္ထိုင္ေန၏။
တကယ္ေတာ့ သူတို့နွစ္ဦး၏ပန္းတိုင္သည္
အတူတူပင္ျဖစ္သည္။နွစ္ေယာက္လံုး ေရွာင္က်န္၏
အထြက္ကိုေစာင့္ေနျက၏။

"သူေဌး......ရံုးခန္းမျပန္ဘူးလား?.."

မ်က္နွာငယ္ျဖင့္လာေမးေသာက်င္းဇီရြွမ္းကို ဝမ္ရီေပၚကျကည့္ေတာင္မျကည့္ဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ေျဖ
၏။

"ဒီေန့ေန့လည္ ဘာအလုပ္မွမရွိဘူး။အားတယ္.."

။ထိုစဥ္ ရံုးခန္းအတြင္းရွိFilesတြဲမ်ားလာခ်ေပးေသာ
ေကာင္မေလး သည္ရုတ္တရပ္ေလထုမသန့္စင္လာ
သလို နွာေခ်မိ၏။။

က်င္းဇီရြွမ္းလည္း မန္ေနဂ်ာကိုပ်င္းတိပ်င္းရြဲျဖင့္ျကည့္
ရင္းသတင္းစာ၏ Dateကိုလွမ္းျကည့္မိ၏။

"သူေဌး Dateလြန္တဲ့ သတင္းစာက ဖတ္ရတာေကာင္း
လား?.."

ထိုစကားေျကာင့္ ဝမ္ရီေပၚသည္ ေျဖးေျဖးေခါင္းလည္
လာျပီး

"ငါမဖတ္ရေသးတဲ့သတင္းတိုင္းဟာ ငါ့အတြက္အသစ္ပဲ"

ရီေပၚအေျဖေျကာင့္ ဇီရြွမ္းသည္ မ်က္ျဖဴလန္သြား၏။

"သူေဌးက်ြန္ေတာ္....ဒီနားခဏ.."

က်င္းဇီရြွမ္းသည္ ထိုင္ရတာအေတာ္ျကာေနျပီမို့
ခဏလမ္းေလ်ွာက္ရန္ ထြက္သြား၏။တကယ္ေတာ့
သူေရွာင္ေပးတာပါေလ။

မန္ေနဂ်ာက်င္းထြက္သြားမွ ရီေပၚသည္ကိုင္လက္စ
သတင္းစာကိုခ်လိုက္ျပီး shooting roomထဲလွမ္း
ျကည့္မိလိုက္၏။

Camera-manေျပာတဲ့အတိုင္းတေသြမတိမ္းဂိုက္ေပး
ေနေသာ ေရွာင္က်န့္ကိုျကည့္ရင္း သူျပံဳးမိ၏။
ေရွာင္ပိုင္နွင့္ရုပ္ဆင္ေသာ္လည္း အက်င့္ေလးအနည္း
ငယ္ကြာသည္မွာေတာ့မျငင္းနိုင္ေပ။
သူ့ ရဲ့ကုိယ္ဟန္အေနအထားတစ္ခါမွားသြားတိုင္း
လက္အုပ္ခ်ီျပီးေတာင္းပန္တတ္တဲ့ကေလးငယ္မို့
ခ်စ္စရာအလြန္ေကာင္း၏။
Shooting room၏တံခါးဝရွိ မွန္ျပတင္းမွေခ်ာင္း
ျကည့္ေန၍ အလုပ္ဝန္ထမ္းမ်ားကေတာင္ တျကည့္
ျကည့္ျဖင့္။

ရီေပၚလည္း ျကည့္ျပီးျပီမို့ ေအးေဆးထိုင္ခံုေပၚ၌
ေျခခ်ိတ္ကာ အနည္းငယ္ေမွးလိုက္၏။

"သူေဌး......သူေဌး...."

မိမိ၏ပုခံုးမ်ားကိုလက္ျဖင့္မထိတထိလုပ္ရင္း နိွုးေနတာ
ေျကာင့္ ရီေပၚလည္း အိပ္ေနရာမွ နိွုးလာခဲ့၏။
မိမိကုိုငံု့ျကည့္ေနေသာ ေရွာင္က်န္ေျကာင့္
ပိုမိုအသည္းတုန္ကာ ေခါင္းလြဲလိုက္ရ၏။

"သူေဌး.....ဘာလို့ဒီမွာအိပ္ေနတာလဲ?...ေျပာစရာက်န္
ေသးလို့လား?.."

"မရွိဘူး...ခဏေမွးရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ..."

"ေအာ္..."

အက်ီၤအျဖဴထည္ကိုသီးသန့္ဝတ္ထားရင္း ျကယ္သီး
နွစ္လံုးျဖဳတ္ထားတာေျကာင့္ သူ့ပံုကအရမ္းလွပေန၏။
ေဘာင္းဘီကိုလည္း ဒူးဖံုးဝတ္ထားတာေျကာင့္
ေသးသြယ္ေသာ သူ့၏ေျခသလံုးမ်ားကိုထင္းလင္းစြာ
ျမင္ရ၏။

ဒီGe၏အေနမတက္အထိုင္မတတ္တာေျကာင့္
ဒီကDeDeကပဲရင္ေတြခုန္၊တံေတြးေတြအတင္းျမိဳခ်ေန
ရ၏။

"ေရွာင္က်န္....မင္းဘာလုပ္စရာက်န္ေသးလဲ?.."

"မရွိေတာ့ပါဘူး သူေဌး....ဘာလို့လဲ?.."

ရီေပၚသည္ ေရွာင္က်န္၏အေမးကိုမေျဖခင္
ဘယ္ဘက္လက္တြင္ဝတ္ဆင္ထားေသာ နာမည္ျကီး
ဆြဒ္စလန္Brandနာရီကိုတစ္ခ်က္ျကည့္လိုက္ျပီးမွ

"၁၁နာရီမထိုးခင္ ကားပါကင္မွာေစာင့္ေန..."

"ဗ်ာ?...ေအာ္..ဟုတ္.."

"ေဘာင္းဘီကို...နည္းနည္း....နည္းနည္း ရွည္တာေလး
ဝတ္...ဝတ္လာခဲ့..."

သူ့ေဘာင္းဘီကိုရွည္တာေလးဝတ္လာခိုင္းသည့္အတြက္
ေရွာင္က်န္ကေခါင္းကုတ္ရင္း သူ့ေျခေထာက္ေတြ
ျကည့္ေနေပမယ့္ ရီေပၚကေတာ့ ရွက္လြန္းလို့
ဂုတ္ကိုနာနာပြတ္ရင္း ထိုေနရာမွထြက္လာခဲ့၏။

                                ❤

အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ကာလာေတြနဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာကား
အမ်ိဳးအစားေတြရွိေသာ ကားပါပင္ေနရာပင္ျဖစ္၏။
ထိုကားေတြထဲကမွအလြတ္တန္းရွိေနေသာ
ေနရာတြင္ရီေပၚကားတစ္စီးတည္းသာက်န္၏။
ကားထဲတြင္ထိုင္ေနသည္မွာ နာရီဝက္ေလာက္ပင္
ရွိေခ်ျပီ။ခုထိ ေရွာင္က်န္ေရာက္မလာေသးပါ။

"ငါ့ကား..ကိုမသိလို့မ်ားလား?..."

ရီေပၚထိုသို့ေရရြတ္လိုက္ျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအနည္း
ငယ္လွမ္းျကည့္လိုက္၏။သို့ေပမယ့္ လူနွင့္တူသည့္္
အရိပ္အေယာင္ပင္မရွိသည္မို့ ရီေပၚလည္း မိမိ၏
Phကိုထုတ္ကာ ကုမၸဏီ၏ Page၌ခဏမွဝင္ျကည့္မိ
၏။ လြန္ခဲ့တဲ့ မိနစ္ပိုင္းကမွတင္ထားသည့္ေရွာင္က်န့္
ပံုမ်ားကိုေတြ့လိုက္ရေသာအခါအမွန္တကယ္ျပံဳးမိ
ေသာ္လည္း ေခ်ာင္းဟန့္ကာ ရုပ္ျပန္တည္လိုက္မိ၏။
သူ့အေျခအေနကိုျပန္စဥ္းစားရင္းရီေပၚျပန္ရယ္မိလိုက္၏။

သူ့ျကည့္ရတာအရူးနွင့္ပင္တူေနလိမ့္မည္။

ရီေပၚထိုသူိ့ရယ္ေနရင္း ကားမွန္၏အျပင္ဘက္၌
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သည္ သူ၏မ်က္နွာ၌အနည္း
ငယ္ကြက္ေနေသာ မိတ္ကပ္မ်ားကိုျပင္ေန၏။
ကားအတြင္းရွိ ရီေပၚကိုေတာင္မျမင္နိုင္သည္အထိ
ျပင္ေနသည္မွာျကာလွျပီမို့ ရီေပၚလည္း စိတ္မရွည္စြာ ကားတံခါးကိုဖြင့္လိုက္၏။

"အား...."

ရုတ္တရပ္မို့ ကားတံခါးေဘးရပ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးသည္
ရီေပၚ၏မဆင္မျခင္တမင္အရြဲ့တိုက္ဖြင့္မွုေျကာင့္
ျကမ္းျပင္ေပၚသို့ ဖင္ထိုင္ရက္က်သြားေလသည္။

"ရွင္!.....ရွင္ဒါဘာလုပ္တာလဲ!..."

ထိုေကာင္မေလးက လက္ထဲရွိ lip stickျဖင့္တထိုးထိုး
လာေျပာေနသည္မို့ရီေပၚလည္း သူမကိုတစ္ခ်က္မ်ွ
ျကည့္ျပီး ေအာ္ဂလီေတာင္ဆန္ခ်င္သြား၏။
ျပသနာကိုမီးေမြွးမရွာခ်င္သည္မို့ မိမိ၏အိတ္ေထာင္
အတြင္းရွိ ပိုက္ဆံမ်ားကိုေကာင္မေလးဆီသို့လွမ္း
ေပးလိုက္၏။
ဒါကိုေတာင္ ေကာင္မေလးက သူ့ကိုစူးစူးရဲရဲအျကည့္
မ်ားျဖင့္ျကည့္လာသည္မို့ ရီေပၚ ခပ္ေထ့ေထ့ျပံဳးရင္း

"ဘာလဲ?.....မယူဘူးလား?...ေကာင္းျပီ...."

ရီေပၚလည္း သူ့အိတ္ေထာင္ထဲပိုက္ဆံကိုျပန္ထည့္
လိုက္ျပီး သူမအနားမွေဝးေဝးကိုေလ်ွာက္သြားရန္သာ
ဦးတည္လိုက္၏။

"ေနဦး!..."

အေနာက္မွလွမ္းေအာ္သည့္ ေျငွာင္နာနာအသံကို
ဆက္နားမေထာင္ခ်င္တာမို့ သူ့ဘက္ကိုျပန္လွည့္လာ
ေတာ့ ထိုဂ်ပုမေလးက ရီေပၚဆီကို ေလ်ွာက္လာရင္း

"လူတစ္ေယာက္ကို...တြန္းမိတာကို ဘယ္လိုေတာင္း
ပန္ရမလဲဆိုတာ....မသိဘူးလား?.."

ရီေပၚလိုလူဂုဏ္တန္တစ္ေယာက္ကဤသို့ေျပာခံရ
သည္မို့ သိပ္မေက်နပ္နိုင္ေသာ္လည္း နွုတ္ခမ္းတစ္ဖက္
ေကာ့တက္သည္အထိျပံဳးလိုက္ရင္း

"မသိဘူး....သိေစခ်င္ရင္
မင္းကုိယ္တိုင္အရင္ေတာင္းပန္ျပေပါ့..."

"ရွင္..."

"ဆုဆု?..."

ထိုေကာင္မေလးသည္ ျပန္ရန္ျဖစ္ရန္ျကံလိုက္ေသာ္
လည္းေဘးဘက္မွသူ့နာမည္ေခၚသံကိုျကားလိုက္ရသ
ျဖင့္ရုတ္တရပ္လွည့္ျကည့္မိ၏။

"ကိုကို....."

ရီေပၚမ်က္ေမွာင္ျကဳတ္မိ၏။
ထိုေကာင္မေလးေခၚေနေသာ 'ကိုကို'ဟူ၍အသံုးခံ
နာမ္စားပိုင္ရွင္သည္ ေရွာင္က်န္ေပမဟုတ္ပါလား။
ဂ်င္းေဘာင္းဘီအရွည္ကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ထားျပီ
အက်ီ္ကိုလည္းလူငယ္ဆန္ဆန္ အနက္ေရာင္တီရွပ္
ေလးျဖင့္ ေရွာင္က်န္ဟာ အလြန္ပင္ Smartက်ေန၏။

"မင္းဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ?..."

ရီေပၚ၏အျကည့္တို့သည္ ေရွာင္က်န္ေပၚ၌တည္ျမဲကုန္
ျက၏။ထိုေကာင္မေလးကို မ်က္နွာငယ္ျဖင့္ေမးေနေသာ
ေျကာင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိသည္
မွာျငင္းမရပါေလ။

"ကိုကို.....ကိုကိုက....ဒီကုမၸဏီရဲ့ ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ေတာ့မွာ
ဆို.....ဘာလို့  ဆုဆုကိုေတာင္မေျပာရတာလဲ?.."

ထိုစကားေျကာင့္ ေရွာင္က်န္အနည္းငယ္မ်က္နွာညိဳး
သြားျပီး ေခါင္းငံု့ကာ တိုးတိုးသာေျပာ၏။

"မင္းပဲေျပာေတာ့....ကုိယ္တို့ ျပတ္ျပီဆို........."

ထိုစကားေျကာင့္ ရီေပၚ မ်က္ခံုးနွစ္ဖက္အလိုလိုပင့္မိ
သြား၏။ ဒီကေလးမဟာ ဆင္းရဲေတာ့တစ္မ်ိဳး၊ခ်မ္းသာ
ေတာ့တစ္မ်ိဳးဆက္ဆံေနျပီျဖစ္သည္ကို အရွင္းျကီးသိ
ေနပါျပီေလ။ခုမွ ရီေပၚလည္း အသက္ရွဴရေခ်ာင္သြား
သလိုပင္။

"ဟာ......အဲ့တာက ကိုကို့ကို ဆုဆုက စတာေလ....
ကိုကိုစိတ္ဆိုးျပီး ဆုဆုကို မေခၚေတာ့တာ ဆုဆု
အရမ္းဝမ္းနည္းတာပဲ...."

ငိုမဲ့မဲ့ျဖင့္ေျပာလာေသာ သူမမ်က္နွာကို ရီေပၚျကည့္
ရင္း မသနားမိသည့္အျပင္ ရိုက္သတ္ပစ္လိုက္ခ်င္၏။
သူမကိုသာ သရုပ္ေဆာင္လုပ္ခိုင္းလ်ွင္ေအာင္ျမင္
လိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း။ဒရမ္မာေတြမ်ားမ်ားရိုက္ခိုင္းျပီး
ဆုေတြနဲ့ဖိသတ္ရမွာ။

။ျမတ္စြာဘုရား...ရီေပၚအန္ဖို့ ခြက္ေလးတစ္လံုးေလာက္။

ဘာစကားမွထြက္မလာေတာ့တဲ့ ေရွာင္က်န္ေျကာင့္
ဆုဆုကေရွာင္က်န္၏လက္ေမာင္းကို လွမ္းဖက္လိုက္
ရင္း ရီေပၚကိုမွမျမင္ ခ်ြဲျပစ္ျပစ္ စကားတို့ျဖင့္

"ကိုကို့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္။ ဆုဆုကို ျပစ္မသြားရဘူး
ေလ။...ကုိကို့ဘဝမွာ ဆုဆုက No1မဟုတ္လား?..."

"ကုိယ္......

"ေရွာင္က်န္ မင္းငါနဲ့လုိက္ဦးမွာလား?..."

"ေအာ္....ဟုတ္....ဆုဆု ဒါက ကုိယ့္ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ေလ
ဝမ္ရီေပၚ.....ကုိယ္တို့ေနာက္မွဆက္ေျပာရေအာင္...
အရင္ Ph no. ပဲမဟုတ္လား....ကုိယ္သြား...."

ေရွာင္က်န္၏ အျပီးဆံုးနိုင္ေသာ နွုတ္ဆက္မွုေတြ
ေျကာင့္ ရီေပၚ ကားထဲကိုသာ အျမန္သြားထိုင္လိုက္၏။
နို့မို့ဆို စိတ္ထဲမွာျကိတ္အန္ေနရာတာ ပင္လယ္ေလာက္ရွိေတာ့မည္။ရီေပၚေျကာင့္ ေရွာင္က်န္္လည္း ဆုဆု ကိုေတာင္ျပီး
ေအာင္မနွတ္ဆက္နိုင္ပဲ အျမန္ေျပးလိုက္ရေတာ့ေလ
သည္။

ကားမွန္ကိုခ်ထားေသာေျကာင့္ ေရွာင္က်န္သည္
ဆုဆုကို လက္ျပနွုတ္ဆက္ေနသည္မို့ ရီေပၚကားမွန္
ကိုပိတ္လိုက္၏။

ကားသည္တလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္ထြက္ခြာသြားျပီး ဆုဆုကို
မ်က္စိတစိဆံုးမျမင္ရေတာ့မွ ေရွာင္က်န္ေရွ့သို့ျပန္
လွည့္လာမိ၏။
အခ်ိန္အေတာ္ျကာကားေမာင္းျပီးျပီမို့
ေရွာင္က်န္လည္း စကားစလာ၏။

"သူေဌး....သူမက.......သူမက....

"မင္းရဲ့ ရည္းစားေဟာင္းလား?.."

"ဟုတ္တယ္......သူမက က်ြန္ေတာ္အလုပ္မရခင္ကတည္းကျပတ္ျပီးသြားပါျပီ။...သူေဌး စိတ္မကြက္ပါနဲ့ေနာ္"

ေရွာင္က်န္၏ေျဖရွင္းခ်က္မ်ားသည္ အရိုက္ခံရမွေျကာက္သည့္ကေလးနွယ္ မို့ ရီေပၚျပံဳးလိုက္ရင္း

"မင္းသိလား....ေမာ္ဒယ္ေတြမွာရည္းစားမထားရဘူး
ဆိုတာ....ျပီးေတာ့ မင္းတို့လို့ တက္သစ္စေတြဆို
စိတ္ကူးထဲေတာင္မရွိသင့္ဘူး...."

"ဟုတ္....သိပါတယ္..."

"အင္း....ျပီးတာပဲ...."

ထပ္ဆူဦးမယ္လို့ ထင္ထားေပမယ့္လည္း ေျပလည္စြာ
ေျပာလိုက္တဲ့ ရီေပၚေျကာင့္ ေရွာင္က်န္ စိတ္ရြွင္သြား
မိ၏။

"သူေဌး.....ဆက္မဆူေတာ့ဘူးလား?.."

"ဆူတယ္?.....ငါကဘာလို့ဆူရမွာလဲ?...မင္းမိဘလည္း
မဟုတ္၊မင္းဆရာလည္းမဟုတ္...ျပီးေတာ့ငါကမင္း
ထက္ငယ္တယ္..."

ရီေပၚ၏အေျဖေျကာင့္ေရွာင္က်န့္လည္းေက်နပ္စြာ
ျပံဳးမိ၏ သူ့သူေဌးေလာက္ေကာင္းတဲ့သူေဌး
ကမာၻေပၚတြင္မရွိနိုင္ေတာ့ျပီဟူ၍ပင္။

"သူေဌး....ဘယ္သြားမလို့လဲ?..."

"ေရာက္ရင္သိလိမ့္မယ္...."

ရီေပၚ၏ကားနက္ကေလးသည္ စည္ကားတင့္တယ္လွ
တဲ့ Ph ဆိုင္၏ေရွ့၌ ရပ္လိုက္၏။ကားေပၚမွရီေပၚဆင္းသြားတာေျကာင့္ ေရွာင္က်န္လည္း လိုက္ဆင္းျပီး
အထဲကိုဝင္သြား၏။

တလက္လက္ထေနတဲ့ phမွန္ျပင္ေတြကိုျကည့္ရင္း
ေရွာင္က်န္ ထခုန္မတက္ေပ်ာ္မိ၏။
အလြန္ေခတ္မွီသည့္အျပင္ လွပလွသည့္ မီးဆိုင္းအစီ
အရင္ေတြေျကာင့္ ေရွာင္က်န္ လူျကီးတန္မဲ့ ကေလးလို
အျပဳအမူေလးေတြျပဳမူမိပါ၏။

"ျကိဳက္တာမေရြးဘူးလား?....ဘာလို့လဲ?..ဒီထဲကတစ္ခု
မွမျကိုက္ဘူးလား?.."

ရီေပၚ၏ေမးျမန္ျခင္းအဆံုး ေရွာင္က်န့္ ေငးေနရာမ
ရပ္လိုက္ျပီး နားမလည္စြာျပန္ေမး၏။

"သူေဌး...ခဏက ဘာေျပာလိုက္တာလဲ?..."

တလက္လက္ထေနတဲ့ ေရွာင္က်န္၏မ်က္လံုးေလးေတြသည္ အလြန္လွပေန၏။ညိဳစိမ့္စိမ့္အသားအရည္သည္
ဤမီးေရာင္ေတြေအာက္၌ ျဖဴေဖြးတင့္တယ္ေနသည္။
နွုတ္ခမ္းသားကေလးကလည္း ပန္းေရာင္သန္းေန
သည့္နွယ္....အလြန္ ပဏံ သင့္ေနေသာ ေရွာင္က်န္
ကိုရီေပၚအခ်ိန္အတိုင္းတာတစ္ခုထိ ျကည့္ေနမိ၏။

"ဒီကိုလာတာ... Phဝယ္ေပးမလို့ေလ က်န့္ေကာေကာ
ရဲ့..."

ရီေပၚ၏အရြဲ့တိုက္စကားေျကာင့္ ေရွာင္က်န္အေနခက္
စြာျဖစ္ေန၏။ က်န့္ေကာေကာ ဆိုတဲ့နာမ္စားက သူ့
နားထဲ၌ တစ္မ်ိဳးျကက္သီးထစရာပင္။
မဆိူင္ေပမယ့္ ေရွာင္က်န္ျကက္သီးေမြွးေတြျဖန္းကနဲ
ထသြားသည္ကိုေတာ့ မည္သူမွမသိနိုင္ပါေလ။

အထူးသျဖင့္ ေရွာင္က်န္ကိုအျကည့္လြွဲမျပတ္ျကည့္ရင္း
ေျပာလိုက္တဲ့ နာမ္စားေျကာင့္ ေရွာင္က်န္ ရင္တုန္သြား
ျခင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။....

~~~~~~~~~~~~~~~~~ TBC ~~~~~~~~~~~~~~~~

(Unicode)

Shooting roomရှေ့၌ လူနှစ်ယောက်သည်
မဆီမဆိုင်ငုတ်တုပ်ထိုင်နေကြ၏။
ရှောင်ကျန်ကတော့ အထဲဝင်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်နေသလောက်
မန်နေဂျာနှင့်ရီပေါ်တို့ကတော့ အပြင်ဘက်ကထိုင်ခုံတွင်
လုပ်စရာမရှိသည့်ပုံစံဖြင့်ထိုင်နေကြ၏။

ရီပေါ်ကတော့ ဒိတ်လွန် သတင်းစာကြီးတကားကား
ဖြင့် ဖတ်နေ၏။ဘေးက မန်နေဂျာကျင်းကတော့
သူဌေးပြန်မှပြန်မည်ဆိုပြီးခေါင်းမာမာနှင့်ထိုင်နေ၏။
တကယ်တော့ သူတို့နှစ်ဦး၏ပန်းတိုင်သည်
အတူတူပင်ဖြစ်သည်။နှစ်ယောက်လုံး ရှောင်ကျန်၏
အထွက်ကိုစောင့်နေကြ၏။

"သူဌေး......ရုံးခန်းမပြန်ဘူးလား?.."

မျက်နှာငယ်ဖြင့်လာမေးသောကျင်းဇီရွှမ်းကို ဝမ်ရီပေါ်ကကြည့်တောင်မကြည့်ဘဲ အေးအေးဆေးဆေးပြန်ဖြေ
၏။

"ဒီနေ့နေ့လည် ဘာအလုပ်မှမရှိဘူး။အားတယ်.."

။ထိုစဉ် ရုံးခန်းအတွင်းရှိFilesတွဲများလာချပေးသော
ကောင်မလေး သည်ရုတ်တရပ်လေထုမသန့်စင်လာ
သလို နှာချေမိ၏။။

ကျင်းဇီရွှမ်းလည်း မန်နေဂျာကိုပျင်းတိပျင်းရွဲဖြင့်ကြည့်
ရင်းသတင်းစာ၏ Dateကိုလှမ်းကြည့်မိ၏။

"သူဌေး Dateလွန်တဲ့ သတင်းစာက ဖတ်ရတာကောင်း
လား?.."

ထိုစကားကြောင့် ဝမ်ရီပေါ်သည် ဖြေးဖြေးခေါင်းလည်
လာပြီး

"ငါမဖတ်ရသေးတဲ့သတင်းတိုင်းဟာ ငါ့အတွက်အသစ်ပဲ"

ရီပေါ်အဖြေကြောင့် ဇီရွှမ်းသည် မျက်ဖြူလန်သွား၏။

"သူဌေးကျွန်တော်....ဒီနားခဏ.."

ကျင်းဇီရွှမ်းသည် ထိုင်ရတာအတော်ကြာနေပြီမို့
ခဏလမ်းလျှောက်ရန် ထွက်သွား၏။တကယ်တော့
သူရှောင်ပေးတာပါလေ။

မန်နေဂျာကျင်းထွက်သွားမှ ရီပေါ်သည်ကိုင်လက်စ
သတင်းစာကိုချလိုက်ပြီး shooting roomထဲလှမ်း
ကြည့်မိလိုက်၏။

Camera-manပြောတဲ့အတိုင်းတသွေမတိမ်းဂိုက်ပေး
နေသော ရှောင်ကျန့်ကိုကြည့်ရင်း သူပြုံးမိ၏။
ရှောင်ပိုင်နှင့်ရုပ်ဆင်သော်လည်း အကျင့်လေးအနည်း
ငယ်ကွာသည်မှာတော့မငြင်းနိုင်ပေ။
သူ့ ရဲ့ကိုယ်ဟန်အနေအထားတစ်ခါမှားသွားတိုင်း
လက်အုပ်ချီပြီးတောင်းပန်တတ်တဲ့ကလေးငယ်မို့
ချစ်စရာအလွန်ကောင်း၏။
Shooting room၏တံခါးဝရှိ မှန်ပြတင်းမှချောင်း
ကြည့်နေ၍ အလုပ်ဝန်ထမ်းများကတောင် တကြည့်
ကြည့်ဖြင့်။

ရီပေါ်လည်း ကြည့်ပြီးပြီမို့ အေးဆေးထိုင်ခုံပေါ်၌
ခြေချိတ်ကာ အနည်းငယ်မှေးလိုက်၏။

"သူဌေး......သူဌေး...."

မိမိ၏ပုခုံးများကိုလက်ဖြင့်မထိတထိလုပ်ရင်း နှိုးနေတာ
ကြောင့် ရီပေါ်လည်း အိပ်နေရာမှ နှိုးလာခဲ့၏။
မိမိကိုငုံ့ကြည့်နေသော ရှောင်ကျန်ကြောင့်
ပိုမိုအသည်းတုန်ကာ ခေါင်းလွဲလိုက်ရ၏။

"သူဌေး.....ဘာလို့ဒီမှာအိပ်နေတာလဲ?...ပြောစရာကျန်
သေးလို့လား?.."

"မရှိဘူး...ခဏမှေးရင်းအိပ်ပျော်သွားတာ..."

"အော်..."

အကျီၤအဖြူထည်ကိုသီးသန့်ဝတ်ထားရင်း ကြယ်သီး
နှစ်လုံးဖြုတ်ထားတာကြောင့် သူ့ပုံကအရမ်းလှပနေ၏။
ဘောင်းဘီကိုလည်း ဒူးဖုံးဝတ်ထားတာကြောင့်
သေးသွယ်သော သူ့၏ခြေသလုံးများကိုထင်းလင်းစွာ
မြင်ရ၏။

ဒီGe၏အနေမတက်အထိုင်မတတ်တာကြောင့်
ဒီကDeDeကပဲရင်တွေခုန်၊တံတွေးတွေအတင်းမြိုချနေ
ရ၏။

"ရှောင်ကျန်....မင်းဘာလုပ်စရာကျန်သေးလဲ?.."

"မရှိတော့ပါဘူး သူဌေး....ဘာလို့လဲ?.."

ရီပေါ်သည် ရှောင်ကျန်၏အမေးကိုမဖြေခင်
ဘယ်ဘက်လက်တွင်ဝတ်ဆင်ထားသော နာမည်ကြီး
ဆွဒ်စလန်Brandနာရီကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ

"၁၁နာရီမထိုးခင် ကားပါကင်မှာစောင့်နေ..."

"ဗျာ?...အော်..ဟုတ်.."

"ဘောင်းဘီကို...နည်းနည်း....နည်းနည်း ရှည်တာလေး
ဝတ်...ဝတ်လာခဲ့..."

သူ့ဘောင်းဘီကိုရှည်တာလေးဝတ်လာခိုင်းသည့်အတွက်
ရှောင်ကျန်ကခေါင်းကုတ်ရင်း သူ့ခြေထောက်တွေ
ကြည့်နေပေမယ့် ရီပေါ်ကတော့ ရှက်လွန်းလို့
ဂုတ်ကိုနာနာပွတ်ရင်း ထိုနေရာမှထွက်လာခဲ့၏။

                                ❤

အမျိုးမျိုးသော ကာလာတွေနဲ့ အမျိုးမျိုးသောကား
အမျိုးအစားတွေရှိသော ကားပါပင်နေရာပင်ဖြစ်၏။
ထိုကားတွေထဲကမှအလွတ်တန်းရှိနေသော
နေရာတွင်ရီပေါ်ကားတစ်စီးတည်းသာကျန်၏။
ကားထဲတွင်ထိုင်နေသည်မှာ နာရီဝက်လောက်ပင်
ရှိချေပြီ။ခုထိ ရှောင်ကျန်ရောက်မလာသေးပါ။

"ငါ့ကား..ကိုမသိလို့များလား?..."

ရီပေါ်ထိုသို့ရေရွတ်လိုက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအနည်း
ငယ်လှမ်းကြည့်လိုက်၏။သို့ပေမယ့် လူနှင့်တူသည့််
အရိပ်အယောင်ပင်မရှိသည်မို့ ရီပေါ်လည်း မိမိ၏
Phကိုထုတ်ကာ ကုမ္ပဏီ၏ Page၌ခဏမှဝင်ကြည့်မိ
၏။ လွန်ခဲ့တဲ့ မိနစ်ပိုင်းကမှတင်ထားသည့်ရှောင်ကျန့်
ပုံများကိုတွေ့လိုက်ရသောအခါအမှန်တကယ်ပြုံးမိ
သော်လည်း ချောင်းဟန့်ကာ ရုပ်ပြန်တည်လိုက်မိ၏။
သူ့အခြေအနေကိုပြန်စဉ်းစားရင်းရီပေါ်ပြန်ရယ်မိလိုက်၏။

သူ့ကြည့်ရတာအရူးနှင့်ပင်တူနေလိမ့်မည်။

ရီပေါ်ထိုသိူ့ရယ်နေရင်း ကားမှန်၏အပြင်ဘက်၌
ကောင်မလေးတစ်ယောက်သည် သူ၏မျက်နှာ၌အနည်း
ငယ်ကွက်နေသော မိတ်ကပ်များကိုပြင်နေ၏။
ကားအတွင်းရှိ ရီပေါ်ကိုတောင်မမြင်နိုင်သည်အထိ
ပြင်နေသည်မှာကြာလှပြီမို့ ရီပေါ်လည်း စိတ်မရှည်စွာ ကားတံခါးကိုဖွင့်လိုက်၏။

"အား...."

ရုတ်တရပ်မို့ ကားတံခါးဘေးရပ်နေတဲ့ကောင်မလေးသည်
ရီပေါ်၏မဆင်မခြင်တမင်အရွဲ့တိုက်ဖွင့်မှုကြောင့်
ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဖင်ထိုင်ရက်ကျသွားလေသည်။

"ရှင်!.....ရှင်ဒါဘာလုပ်တာလဲ!..."

ထိုကောင်မလေးက လက်ထဲရှိ lip stickဖြင့်တထိုးထိုး
လာပြောနေသည်မို့ရီပေါ်လည်း သူမကိုတစ်ချက်မျှ
ကြည့်ပြီး အော်ဂလီတောင်ဆန်ချင်သွား၏။
ပြသနာကိုမီးမွှေးမရှာချင်သည်မို့ မိမိ၏အိတ်ထောင်
အတွင်းရှိ ပိုက်ဆံများကိုကောင်မလေးဆီသို့လှမ်း
ပေးလိုက်၏။
ဒါကိုတောင် ကောင်မလေးက သူ့ကိုစူးစူးရဲရဲအကြည့်
များဖြင့်ကြည့်လာသည်မို့ ရီပေါ် ခပ်ထေ့ထေ့ပြုံးရင်း

"ဘာလဲ?.....မယူဘူးလား?...ကောင်းပြီ...."

ရီပေါ်လည်း သူ့အိတ်ထောင်ထဲပိုက်ဆံကိုပြန်ထည့်
လိုက်ပြီး သူမအနားမှဝေးဝေးကိုလျှောက်သွားရန်သာ
ဦးတည်လိုက်၏။

"နေဦး!..."

အနောက်မှလှမ်းအော်သည့် ငြှောင်နာနာအသံကို
ဆက်နားမထောင်ချင်တာမို့ သူ့ဘက်ကိုပြန်လှည့်လာ
တော့ ထိုဂျပုမလေးက ရီပေါ်ဆီကို လျှောက်လာရင်း

"လူတစ်ယောက်ကို...တွန်းမိတာကို ဘယ်လိုတောင်း
ပန်ရမလဲဆိုတာ....မသိဘူးလား?.."

ရီပေါ်လိုလူဂုဏ်တန်တစ်ယောက်ကဤသို့ပြောခံရ
သည်မို့ သိပ်မကျေနပ်နိုင်သော်လည်း နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်
ကော့တက်သည်အထိပြုံးလိုက်ရင်း

"မသိဘူး....သိစေချင်ရင်
မင်းကိုယ်တိုင်အရင်တောင်းပန်ပြပေါ့..."

"ရှင်..."

"ဆုဆု?..."

ထိုကောင်မလေးသည် ပြန်ရန်ဖြစ်ရန်ကြံလိုက်သော်
လည်းဘေးဘက်မှသူ့နာမည်ခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရသ
ဖြင့်ရုတ်တရပ်လှည့်ကြည့်မိ၏။

"ကိုကို....."

ရီပေါ်မျက်မှောင်ကြုတ်မိ၏။
ထိုကောင်မလေးခေါ်နေသော 'ကိုကို'ဟူ၍အသုံးခံ
နာမ်စားပိုင်ရှင်သည် ရှောင်ကျန်ပေမဟုတ်ပါလား။
ဂျင်းဘောင်းဘီအရှည်ကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ထားပြီ
အကျီ်ကိုလည်းလူငယ်ဆန်ဆန် အနက်ရောင်တီရှပ်
လေးဖြင့် ရှောင်ကျန်ဟာ အလွန်ပင် Smartကျနေ၏။

"မင်းဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ?..."

ရီပေါ်၏အကြည့်တို့သည် ရှောင်ကျန်ပေါ်၌တည်မြဲကုန်
ကြ၏။ထိုကောင်မလေးကို မျက်နှာငယ်ဖြင့်မေးနေသော
ကြောင့် အနည်းငယ်တော့ စိတ်မသက်မသာဖြစ်မိသည်
မှာငြင်းမရပါလေ။

"ကိုကို.....ကိုကိုက....ဒီကုမ္ပဏီရဲ့ မော်ဒယ်ဖြစ်တော့မှာ
ဆို.....ဘာလို့  ဆုဆုကိုတောင်မပြောရတာလဲ?.."

ထိုစကားကြောင့် ရှောင်ကျန်အနည်းငယ်မျက်နှာညိုး
သွားပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ တိုးတိုးသာပြော၏။

"မင်းပဲပြောတော့....ကိုယ်တို့ ပြတ်ပြီဆို........."

ထိုစကားကြောင့် ရီပေါ် မျက်ခုံးနှစ်ဖက်အလိုလိုပင့်မိ
သွား၏။ ဒီကလေးမဟာ ဆင်းရဲတော့တစ်မျိုး၊ချမ်းသာ
တော့တစ်မျိုးဆက်ဆံနေပြီဖြစ်သည်ကို အရှင်းကြီးသိ
နေပါပြီလေ။ခုမှ ရီပေါ်လည်း အသက်ရှူရချောင်သွား
သလိုပင်။

"ဟာ......အဲ့တာက ကိုကို့ကို ဆုဆုက စတာလေ....
ကိုကိုစိတ်ဆိုးပြီး ဆုဆုကို မခေါ်တော့တာ ဆုဆု
အရမ်းဝမ်းနည်းတာပဲ...."

ငိုမဲ့မဲ့ဖြင့်ပြောလာသော သူမမျက်နှာကို ရီပေါ်ကြည့်
ရင်း မသနားမိသည့်အပြင် ရိုက်သတ်ပစ်လိုက်ချင်၏။
သူမကိုသာ သရုပ်ဆောင်လုပ်ခိုင်းလျှင်အောင်မြင်
လိုက်မယ့်ဖြစ်ခြင်း။ဒရမ်မာတွေများများရိုက်ခိုင်းပြီး
ဆုတွေနဲ့ဖိသတ်ရမှာ။

။မြတ်စွာဘုရား...ရီပေါ်အန်ဖို့ ခွက်လေးတစ်လုံးလောက်။

ဘာစကားမှထွက်မလာတော့တဲ့ ရှောင်ကျန်ကြောင့်
ဆုဆုကရှောင်ကျန်၏လက်မောင်းကို လှမ်းဖက်လိုက်
ရင်း ရီပေါ်ကိုမှမမြင် ချွဲပြစ်ပြစ် စကားတို့ဖြင့်

"ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်နော်။ ဆုဆုကို ပြစ်မသွားရဘူး
လေ။...ကိုကို့ဘဝမှာ ဆုဆုက No1မဟုတ်လား?..."

"ကိုယ်......

"ရှောင်ကျန် မင်းငါနဲ့လိုက်ဦးမှာလား?..."

"အော်....ဟုတ်....ဆုဆု ဒါက ကိုယ့်ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်လေ
ဝမ်ရီပေါ်.....ကိုယ်တို့နောက်မှဆက်ပြောရအောင်...
အရင် Ph no. ပဲမဟုတ်လား....ကိုယ်သွား...."

ရှောင်ကျန်၏ အပြီးဆုံးနိုင်သော နှုတ်ဆက်မှုတွေ
ကြောင့် ရီပေါ် ကားထဲကိုသာ အမြန်သွားထိုင်လိုက်၏။
နို့မို့ဆို သိတ်ထဲမှာကြိတ်အန်နေရာတာ ပင်လယ်လောက်ရှိတော့မည်။ရီပေါ်ကြောင့် ရှောင်ကျန်လည်း ဆုဆု ကိုတောင်ပြီး
အောင်မနှတ်ဆက်နိုင်ပဲ အမြန်ပြေးလိုက်ရတော့လေ
သည်။

ကားမှန်ကိုချထားသောကြောင့် ရှောင်ကျန်သည်
ဆုဆုကို လက်ပြနှုတ်ဆက်နေသည်မို့ ရီပေါ်ကားမှန်
ကိုပိတ်လိုက်၏။

ကားငည်တလှိမ်လြှိမ့်ဖြင့်ထွက်ခွာသွားပြီး ဆုဆုကို
မျက်စိတစိဆုံးမမြင်ရတော့မှ ရှောင်ကျန်ရှေ့သို့ပြန်
လှည့်လာမိ၏။
အချိန်အတော်ကြာကားမောင်းပြီးပြီမို့
ရှောင်ကျန်လည်း စကားစလာ၏။

"သူဌေး....သူမက.......သူမက....

"မင်းရဲ့ ရည်းစားဟောင်းလား?.."

"ဟုတ်တယ်......သူမက ကျွန်တော်အလုပ်မရခင်ကတည်းကပြတ်ပြီးသွားပါပြီ။...သူဌေး စိတ်မကွက်ပါနဲ့နော်"

ရှောင်ကျန်၏ဖြေရှင်းချက်များသည် အရိုက်ခံရမှကြောက်သည့်ကလေးနှယ် မို့ ရီပေါ်ပြုံးလိုက်ရင်း

"မင်းသိလား....မော်ဒယ်တွေမှာရည်းစားမထားရဘူး
ဆိုတာ....ပြီးတော့ မင်းတို့လို့ တက်သစ်စတွေဆို
စိတ်ကူးထဲတောင်မရှိသင့်ဘူး...."

"ဟုတ်....သိပါတယ်..."

"အင်း....ပြီးတာပဲ...."

ထပ်ဆူဦးမယ်လို့ ထင်ထားပေမယ့်လည်း ပြေလည်စွာ
ပြောလိုက်တဲ့ ရီပေါ်ကြောင့် ရှောင်ကျန် စိတ်ရွှင်သွား
မိ၏။

"သူဌေး.....ဆက်မဆူတော့ဘူးလား?.."

"ဆူတယ်?.....ငါကဘာလို့ဆူရမှာလဲ?...မင်းမိဘလည်း
မဟုတ်၊မင်းဆရာလည်းမဟုတ်...ပြီးတော့ငါကမင်း
ထက်ငယ်တယ်..."

ရီပေါ်၏အဖြေကြောင့်ရှောင်ကျန့်လည်းကျေနပ်စွာ
ပြုံးမိ၏ သူ့သူဌေးလောက်ကောင်းတဲ့သူဌေး
ကမ္ဘာပေါ်တွင်မရှိနိုင်တော့ပြီဟူ၍ပင်။

"သူဌေး....ဘယ်သွားမလို့လဲ?..."

"ရောက်ရင်သိလိမ့်မယ်...."

ရီပေါ်၏ကားနက်ကလေးသည် စည်ကားတင့်တယ်လှ
တဲ့ Ph ဆိုင်၏ရှေ့၌ ရပ်လိုက်၏။ကားပေါ်မှရီပေါ်ဆင်းသွားတာကြောင့် ရှောင်ကျန်လည်း လိုက်ဆင်းပြီး
အထဲကိုဝင်သွား၏။

တလက်လက်ထနေတဲ့ phမှန်ပြင်တွေကိုကြည့်ရင်း
ရှောင်ကျန် ထခုန်မတက်ပျော်မိ၏။
အလွန်ခေတ်မှီသည့်အပြင် လှပလှသည့် မီးဆိုင်းအစီ
အရင်တွေကြောင့် ရှောင်ကျန် လူကြီးတန်မဲ့ ကလေးလို
အပြုအမူလေးတွေပြုမူမိပါ၏။

"ကြိုက်တာမရွေးဘူးလား?....ဘာလို့လဲ?..ဒီထဲကတစ်ခု
မှမကြိုက်ဘူးလား?.."

ရီပေါ်၏မေးမြန်ခြင်းအဆုံး ရှောင်ကျန့် ငေးနေရာမ
ရပ်လိုက်ပြီး နားမလည်စွာပြန်မေး၏။

"သူဌေး...ခဏက ဘာပြောလိုက်တာလဲ?..."

တလက်လက်ထနေတဲ့ ရှောင်ကျန်၏မျက်လုံးလေးတွေသည် အလွန်လှပနေ၏။ညိုစိမ့်စိမ့်အသားအရည်သည်
ဤမီးရောင်တွေအောက်၌ ဖြူဖွေးတင့်တယ်နေသည်။
နှုတ်ခမ်းသားကလေးကလည်း ပန်းရောင်သန်းနေ
သည့်နှယ်....အလွန် ပဏံ သင့်နေသော ရှောင်ကျန်
ကိုရီပေါ်အချိန်အတိုင်းတာတစ်ခုထိ ကြည့်နေမိ၏။

"ဒီကိုလာတာ... Phဝယ်ပေးမလို့လေ ကျန့်ကောကော
ရဲ့..."

ရီပေါ်၏အရွဲ့တိုက်စကားကြောင့် ရှောင်ကျန်အနေခက်
စွာဖြစ်နေ၏။ ကျန့်ကောကော ဆိုတဲ့နာမ်စားက သူ့
နားထဲ၌ တစ်မျိုးကြက်သီးထစရာပင်။
မဆိူင်ပေမယ့် ရှောင်ကျန်ကြက်သီးမွှေးတွေဖြန်းကနဲ
ထသွားသည်ကိုတော့ မည်သူမှမသိနိုင်ပါလေ။

အထူးသဖြင့် ရှောင်ကျန်ကိုအကြည့်လွှဲမပြတ်ကြည့်ရင်း
ပြောလိုက်တဲ့ နာမ်စားကြောင့် ရှောင်ကျန်