Kilka zdań idealnie podsumowujących Ganseya:

- Kiedy Blue  określiła  akwamarynową koszulkę polo jako brzydką, on obronił się i nazwał ją bakłażanem w odwecie,

- Gdy Gansey był wkurzony na Ronana, a Adam śmiał się z żartu Lyncha, to Gansey powiedział „et tu, brute? Jestem rozczarowany”.  Czy to naprawdę zabolało tak głęboko, Richard?

-  Jest dosłownie milionerem, ale prowadzi samochód z 1973 roku, który psuje się za każdym razem, gdy tylko ktoś na niego spojrzy. Ale jeśli powiesz coś złego o tym samochodzie, Gansey rozerwie ci naczynia krwionośne,

-  Mieszka również w fabryce, w której lodówka znajduje się w tym samym pokoju co toaleta, kiedy mógł być po prostu normalnym nastoletnim milionerem i kupić normalną willę,

- Dosłownie umarł i wrócił do życia.  DWA RAZY

~~~

Pierwszy raz czytając książkę, czuję tak wielkie sfrustrowanie, jeśli chodzi o postawę bohaterów między sobą. Właśnie po przeczytaniu jednego fragmentu dosłownie odłożyłam czytnik, bo nie wytrzymałam xD dostajemy kawałek, gdzie bohaterowie siebie wzajemnie karmią, następnie długi fragment jaki to drugi bohater jest piękny, potem że główny bohater czuje dreszcze i nagle pragnienie, czuć wręcz jego potrzebę, na końcu kartki mamy napis "więc bez namysłu" i już wiecie, że na drugiej stronie będzie "pocałował go", "przyciągnął do siebie" COKOLWIEK, ale nie ON BEZ NAMYSŁU WYSZEDŁ Z BUDYNKU NA ZEWNĄTRZ

SAMEMU