"Yna, ano na. Ang bagal naman." sabi ni Jacob kababata at kaibigan ko. Masyadong atat eh, di ko nga alam bakit ako neto minamadali like FHI and that stands for "For His Information" kailangan kong magpaganda, prom kaya namin ngayon kailangan maganda ako.

"Sandali lang, nagmamadali ka ha?" Sigaw ko sa kanya. Kanina pa sya katok ng katok sa kwarto ko kala mo naman super late na kami. May 10 minutes pa kaya. "May 10 minutes nalang tayo papunta, ang layo kaya ng school. Yan kasi late na nagising napaka takaw mo talaga sa tulog hanep ka!" saad nito pabalik. "Aba! Makalabas lang ako dito kakaltukan talaga kita, hayp na to." ani ko.

"Inaya mo kong maging date tapos ikaw pa to mareklamo, dapat di mo nalang ako inaya dapat yung crush mo nalang na si Venisce ang inaya mo boset to!" dagdag ko pa. Totoo naman kasi eh, pero hanep din netong bespren ko nareject lang to eh kaya sakin bagsak HAHAHAHAHA buti nga. "Heh, manahimik ka na nga lang." Sigaw nito. "Di naman sya ang crush ko eh, ikaw kaya" dagdag nya pa na di ko narinig sapagkat sobrang hina nya Itong sinabi. "Huh? Ano yun? May sinabi ka pa ba?" tanong ko.

"Wala, sabi ko panget m---" saad nya, ngunit naputol ito ng lumabas na ako sa kwarto. Napatulala ang loko HAHAHAHAHA Di ko mapigilang makyutan sa reaksyon nya. In fairness dito sa friend ko gwapo at kyut din hehe crush ko to eh pero secret lang. Moreno ito at may pagka matangkad. At dahil nga prom namin, naka suit and tie ang koya nyo haha. Mukhang gentleman pero hindi talaga kasi nananakit to eh literal. Dimunyu to di lang halata.

"Oh anong tinitingin tingin mo jan? Crush mo ko no!" saad ko ng may pagngiti ngiti pang kasama. Tinutukso ko lang naman to eh HAHAHA. "Tumigil ka nga, Di ka maganda." sabi nito sabay lakad papalayo. Ang sama talaga nun, kainis.

•••

Kanina pa kami nasa school, medyo nabobore na ko. Although I can't deny, ang ganda at saya ng prom namin pero ayun nga di naman kasi ako sociable kaya habang sila eh pasayaw sayaw lang sa gitna ako at si Jacob nasa table lang, ako nakapangalumbaba at sya naman ewan ko ano ginagawa nya busy sa phone ata. Hays, patagal ng patagal buryong buryo na ko. Ayoko na dito usto ko na umuwi. Kaso itong kasama ko kanina ko pa sinasabihan panay lang ang sabi na mamaya na. Di pa daw tapos yung prom, eh pwede naman nang umuwi kahit di pa tapos eh. Eh sa ayoko na nga eh gusto ko na umuwi, naiinis na ko.

Ilang sandali pa namatay lahat ng mga ilaw. Syempre natakot ako lahat kasi ang ooa nagsisitilian. Jusmiyo di nalang magsitahimik, pero ayun nga isang minuto din na namatay ang ilaw kaya akala namin nawalan na ng kuryente, may iba gusto nalang umuwi baka daw kasi di na bumalik kaya ako naman panay tawag kay Jacob para ayain syang umuwi na rin ng biglang nakarinig kami ng tugtog.

Patay parin ang mga ilaw ngunit dahan dahan itong nagbibigay liwanag habang tumutugtog ang kantang love story by Taylor Swift. Kanta na paborito ko.

Akala ko'y tuluyan nang magliliwanag ang paligid ngunit hindi. Dim light lamang ang ginawa nilang liwanag habang may spotlight na nakatuon sa nag iisang tao sa gitna, at yun ay si Jacob. Medyo nagulat pa ako kasi ano namang ginagawa ng lalaking yun dun diba. Habang nakatitig sa kanya and lahat ng tao pati ako, nagsimula na syang magsalita.

"Nais ko lang po sanang gamitin itong opportunity na to para ilahad yung nararamdaman ko para sa taong ito." sabi nya na nagpakabog sa puso ko ng kay bilis. "Simula palang kaibigan ko na to, grabe mula ulo hanggang paa kabisado ko na din to eh. I thought, I would only love her as a friend. I thought I wouldn't build a feelings for her that is greater than friendship, akala ko lang pala. Because everytime I look at her, I can't look at her the same way. And I thought that, that was just a process, na normal lang kasi matagal ko na syang kilala. And I kept on denying it, that's why I kept on finding someone kasi ayokong tanggapin na sakanya ako may gusto." pagpapatuloy nya. Mas lalo akong kinabahan nung napatingin sya sakin. Hindi ko alam ang gagawin ko, ayokong mag assume pero bakit ganun. Pero baka lang naman hindi ako yun diba kasi may crush sya. Naputol ang pag-iisip ko ng magsalita syang muli.

"And now, I am happy to say that I am not indenial anymore. That I already accepted the fact that I am inlove with her. But the question is, do you feel the same way? Are you willing to make a love story with me?" he said then looked at me. The spotlight is now on me, saming dalawa. And the crowd, it felt like they're not there anymore. I'm crying and I don't know why. I just found myself standing up and walking directly at him.

I hugged him so tight that I couldn't help it. I love him too, I really do, and now he is saying that he loves me? Oh God what did I do to deserve this. I'm thankful. As the song goes to an end I whispered into his ear and say -------

•••

I closed the book and sip through my coffee. I can't finish it just yet, I don't know why but I felt like crying haha. Ganito ba talaga pag nahook ka sa lalaking karakter lamang sa libro? Fudge, I think I just loved someone who's made from someone's imagination. Hays. Ang saklap naman ng buhay ko, maiinlove nalang sa taong nasa libro pa. Makaalis na nga lang ng coffee shop.

I stand up and picked up all of my things then walked out of the coffee shop. While walking I just thought, bakit kaya may mga Istorya na nagtatapos naman ng maganda pero as a reader parang di ka masaya?

Then I realized, ah kasi gusto mo ikaw dapat yung nadun mismo sa storyang yun. Gusto mong maranasan yung ganung pagmamahal kasi alam mo naman na walang makakapagbigay sayo ng katulad ng nasa libro. Stories from books are your dream realities, pero alam mong di magkakatotoo.

And Why? Well I don't know. Siguro kasi lahat ng tao may kanya kanyang pantasya? Kaya lahat ng tao di nakukuntento, kasi iba yung naibibigay sa kanila kesa dun sa gusto at pinagpapantasyahan nilang makuha. Every person has their own expectations kaya kapag di nareach they'd feel down and hurt.

Katulad ko, lahat ng tao may gusto, may standard. But we all know that we can't reach that standard at kahit sarili natin di natin mapapaabot dun sa standard na gusto natin. Because we are humans, we are not perfect. And maybe that is the reason why we read books, because in that way we feel like we've reach our dream standards. In that way, we live our own stories, the stories that we wanted to have.

Ikaw? May sarili ka rin bang Istorya?

~~~~
Yey hehe! Thank you for reading this one shot story. Hope you guys liked it (nagvlog! HAHAHAHA). Sorry Sa cliché na kwento sa simulang part ha, actually napapasanaol ako dun eh hahaha naol may prom deba. So ayun nga sana nag enjoy kayo sa pagbabasa. Thank you babye mhuaps!