IMANI    

“I hate school, really,” reklamo ni Jami pagkatapos ng kaniyang reporting.

“Well, can’t argue with that,” I answered.

Three months had passed and many, many things had happened. Ang mga responsibilities namin bilang college ay mas bumigat. Pero ang mahalaga, nakakaya ko pa rin namang maka-achieve ng good grades, I can handle the pressure.

On the other hand, naging close na kami ulit ni Jami, actually mas close pa nga kaysa dati eh. I don’t know what happened between her and her two friends. It’s not my business though, I shouldn’t stick my nose into it. The more important thing now is Jami and I are perfectly good together again. Of course my relationship with Rickson still has sparks in it, love still is the center of our relationship, we celebrated our second anniversary last month. The only thing that never changed was the treatment of my mother towards me.

“I deserve a treat, right?” said Jami.

Papunta kami ngayon sa cafeteria. Pagpasok palang ay nakita na namin si Keiy at Lady pero inignora lamang sila ni Jamiah.

“Huh, the nerve of those two,” she said irritably.

“Ano bang nangyari sa inyong tatlo?” tanong ni Rickson.

“Inaakusahan ba naman akong sine-seduce ko raw lalaki ni Keiy. The hell, I can get my own guy. Kayang-kaya kong makakuha ng lalaking mas better sa mga lalaki nila, stupid girls,” sagot niya, inis na inis.

“Yeah, stupid reasons,” I agreed.

“Tara, ililibre tayo ni Rickson.”  Hinila niya ang palapulsuhan ko.  “‘Di ba, Rickson?” saad niya saka hinarap si Rickson.

“Talaga ba, Miah?” tanog ni Rickson, siya naman ngayon ang naiirita. “The nerve.”

“Order ako, bayad mo,” nakangising saad ni Jami at hindi pinansin ang huling sinabi ni Rickson.

Hindi na niya hinintay makasagot si Rickson at pumunta sa may counter, habang nag-o-order at lumingon siya sa amin at kumindat pa.

“I guess mas masaya siya kapag ikaw kasama kaysa sa dalawa,” saad ni Rickson at inginuso sila Lady na nasa may bungad lang ng cafeteria nakaupo saka tumuloy na nagsulat sa notebook niya ng kung ano.

“Talaga?” ngumiti ako. “Eh di masaya.”

He looked at me then smiled and continued writing.

“Ano ‘yan?” tanong ko sa kaniya.

“Wala, hindi naman importante,” sagot niya.

“Patingin.” I moved my chair near him and looked at the notebook. “Hindi nga importante,” natatawang sabi ko nang makitang puro signature ang nakasulat doon.

“I just realized I haven’t got a good signature yet, so I am creating one,” he said as he continued writing random marks and letters.

“Here’s our treat,” the happy voice of Jami came closer. “Sana masaya kayo sa mga in-order ko g foods, hindi niyo rin naman kasi sinabi kung anong gusto niyo eh.”

Isa-isa niyang tinanggal mula sa tray ang in-order niyang pagkain. May fries, may pasta, may burger, at apple juice.

“Ano pang magagawa namin? Nag-order ka nang hindi kami tinatanong, syempre thank you na lang,” Rickson said in a sarcastic tone.

“Yeah, I know,” she retorted and took a mouthful of the pasta.

We started eating too and talked about everything that concerns us and does not concern us. Nakaalis na sila Lady at Keiy kanina pa. Tanging ang tawanan at usapan lang namin ang naririnig sa cafeteria dahil wala naman masyadong estudyante. Free time namin ngayon, lucky us.

“Raquelle’s birthday is coming and we’re throwing a simple celebration for her,” said Rickson after drinking the last of his apple juice. “Invited kayo syempre,” dagdag niya pa.

“On Friday, right?” tanong ko naman.

“Oo, bakit?” saad niya habang inilalagay ang mga kalat niya sa tray. . “You’re not free? It’s just us and my family.”

“No. I mean, I am free. I’ll go,” I smiled.

“Huwag kang mag-alala sasamahan naman kita sa bahay niyo kung gusto mo munang umuwi bago pumunta roon,” sabi niya.

“Ako hindi na uuwi. Sasama na lamang ako sa inyo” singit ni Jami, finishing her fries.

“Hindi na, punta na tayo agad sa bahay niyo. Sasabihan ko na lang si Mama.”

“Pwede mo rin siyang imbitahan kung gusto niya,” saad ni Rickson.

“Gusto niya kaya?” napapaisip na tanong ko.

“I… I don’t know,” sagot niya habang umiiling.

“Tara? It’s almost time,” saad ni Jami. Tumayo kami at saka bumalik sa room.

The day went on smoothly. The pressure as a student will never leave you unless you stop studying. But stopping is not an option to me so I keep working hard.

Jami, Rickson, and I went home together. Si Jami ang unang bumaba dahil siya naman ang may pinakamalapit na bahay. Humalik at yumakap si Rickson sa akin nang ako naman ang sumunod na bumaba. Pumasok lang ako sa loob ng bahay nang hindi ko makita ang pinagsakyan niya.

“I’m home,” bungad ko saka isinara ang pinto.

“Wow, ang saya ko at nakauwi ka na,” sarkastikong saad ni Mama.

Hindi ko na lang pinansin iyon at pumasok na sa kwarto para magpalit. I wore a white shirt and white shorts then went to the kitchen to cook something for our dinner. Alam kong maaga akong nakauwi ngayon dahil usually nakaluto na siya kapag nakarating na ako. I saw chicken meat inside the fridge, so I took it out and made something out of it. Inayos ko na ang lamesa nang maluto ito saka tinawag si Mama para kumain.

Wala ni isa sa aming ang kumibo. Tahimik lang kaming kumakain hanggang sa naalala ko ang usapan namin nila Rickson kanina. “Ma, birthday ng kapatid ni Rickson sa Biyernes, iniimbatahan tayong pumunta.”

Mula sa expressionless niyang mukha naging masungit ito. “Hindi ako pupunta sa birthday party ng hindi ko naman kilala,” malamig niyang sabi.

Ayaw niyang pumunta dahil ayaw niya naman kay Rickson. Mula noong pinakilala ko siya sa kaniya mas naging pangit pa ang trato niya sa akin, hindi ko alam kung bakit.

Hindi ko na lang siya pinilit. Pagkatapos kumain ay nag-ayos na ako ng lamesa at naghugas ng pinggan. Bago matulog ay tinext ko pa si Rickson.

Biyernes na kaya naman nagdala ako ng pamalit kong damit para sa celebration mamaya.

“Hindi ako makauuwi nang maaga ngayon, Ma,” bungad ko kay Mama nang makita siya sa labas ng bahay.

“Hindi ka naman talaga umuuwi nang maaga, babae,” saad niya nang hindi ako nililingon.

“Ah, I mean, mas late ako makauuwi. Sigurado ka bang hindi ka pupunta?” tanong kong muli nagbabakasakaling magbago ang isip niya.

“Siguraduhin mo lang na uuwi ka at sasamahan mo ako bukas,” saad niya nang hindi pinapansin ang huli kong sinabi.

Napabuntong-hininga na lang ako. “Sige. Aalis na ako.”

Sabi ni Rickson kagabi ay susunduin niya ako. Hindi ko naman na kailangang maghintay dahil nag-aabang na siya sa gate paglabas ko.

Parang kusang bumilis ang Biyernes. Pagkatapos ng huling klase namin ay pumunta kami ni Jami sa CR para mag-ayos. Mabilis lang naman iyon, nag-aabang na sa labas si Rickson at tumungo na kami sa bahay nila. Isang malakas na tugtog ang sumalubong sa amin nang makarating kami roon.

“Mom, andito na po kami. Kasama ko si Imani at Jami,” malakas na sabi ni Rickson dahil sa malakas ding tugtog.

Greetings were warmer here compared to ours.

“Happy birthday, Raquelle,” I greeted the 7-year-old sister of Rickson and handed her a small box that contained my gift. One of the reasons why I pursued the course I am studying is because I love kids, I love babies.

Rickson was right, it’s just us, some friends of Raquelle, and his family. The simple gathering went on, it was like a mini debut. It was already 10:00 when Raquelle decided to sleep, so me, Jami, and Rickson were the only ones left in their backyard.

“Tara inom,” malokong saad ni Jami. “Come on, Biyernes naman.”

“Oo nga, tara.” Bago ko pa mapigilan si Rickson ay pumasok siya sa loob ng bahay nila at paglabas niya may dala na siyang alak.

Hindi na ako nakaalma at uminom na lang din. Masaya kaming tatlo not until naramdaman ko ang hilo at nasusuka na ako. Tumakbo ako sa madilim na parte ng bakuran nila at doon sumuka.

“Ayos ka lang?” Nagitla ako nang marinig ko ang boses ni Rickson sa likod ko. “Come on, I’ll take you inside. Tulog na si Jami.”

Alam kong wala na akong lakas pa para makauwi kaya sumama na ako sa kaniya papasok. Dumiretso kami sa kwarto niya. Natagpuan ko ang mga mata niya.

“Your eyes are beautiful — hik — and your lips.”  Ang tama ng alak ay kumakalat na sa sistema ko. Lumapit ako sa kaniya at hinalikan siya.

It was gentle at first until it became rough, we were both hungry with each other’s kisses. His hands were wandering around my body. “Oh,” I chuckled when he lifted me up and put me on his bed.

“Thought we’re celebrating Raquelle’s birthday, but this is a different celebration I guess,” he whispered through our kisses.

Then it happened, kaming dalawa ay wala ng kontrol sa sitwasyon. We were driven away by what our body wants. It was unforgettable.

————————————————————————

uy hahahaha bata