ตลาดดันเคิร์กตอนเย็นอุดมสมบูรณ์กว่าตอนเช้าหลายขุม จากกลุ่มรถเข็นเล็ก ๆ ขยับขยายกลายเป็นตลาดสายยาวทอดไปตามถนน แถมร้านรวงก็หลากหลายขึ้นเป็นกอง ทั้งข้าวมันไก่ ข้าวขาหมู ร้านยำ ส้มตำ แทบทุกแขนงของอาหารต่างดาหน้ากันมาให้ชาวตลาดจับจ่ายไปเป็นอาหารเย็น

เด็กหนุ่มคนเดิมนั่งแกว่งเท้าอยู่หลังรถเข็นข้าวมันไก่ มือกดมือถือ แบงค์ห้าร้อยนอนนิ่งอยู่ในกระเป๋า ยังไม่ถูกใช้สอยเพราะเจ้าเพื่อนตัวดีบอกให้มานั่งรอไปเดินตลาดพร้อมกัน

"รอเราเฝ้าร้านแป๊บ" ทอมหันมาพูดขณะหั่นแตงกวาลงกล่อง "พ่อออกไปซื้อกล่องโฟมอ่ะ"

"อืม" ฟินน์ส่งเสียงรับรู้ แล้วก็นึกขึ้นได้ "พ่อกลับมาฝากสั่งข้าวมันไก่ทอดกล่องนึง ไม่ข้าว ไม่แตงกวา ไม่ซุป เดินเสร็จเดี๋ยวมาเอา"

"คือแกสั่งว่าเอาแค่ไก่ เราก็เข้าใจนะ" ทอมบ่น "เดี๋ยวเราจะคิดแกกล่องละร้อย"

ผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ ฟินน์ก็ได้ยินเสียงเพื่อนพูด

"หายไปไหนมา"

เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากเว็บอ.อุ๊ในมือถือ มองเพื่อนสนิทสนทนากับผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นลูกค้าคนแรกของวัน

คุณลูกค้าเป็นหนุ่มผมทองในชุดนักศึกษา ยืนอยู่หน้าตู้ไก่ ท่าทางซื่อ ๆ เหมือนหมาโกลเด้นตัวใหญ่

เสียงตอบของเขาเบาจนฟินน์ฟังไม่ออก ที่ได้ยินชัด ๆ ก็เห็นจะมีแต่เสียงลูกเจ้าของร้าน

"ไม่ต้องมากินหรอกข้าวมันไก่ กินข้าวขาหมูของพี่ไปเถอะ"

เล่นพ่อแง่แม่งอนกันต่ออีกสองสามประโยค คุณหมาก็เหลือบมามองเขา หน้าหงอยจนเหมือนจะร้องไห้

"หงอยอะไร ไม่ต้องมาหูตก" ทอมยังแยกเขี้ยวใส่ ก่อนจะยกกระบวยตักน้ำซุปชี้มาทางเขา "นี่เพื่อน"

ลูกค้าตอบอะไรไม่รู้ แต่เพื่อนผมทองดูเหมือนจะพ่นไฟได้แล้ว

"ไม่ขายว้อย หั่นไก่ไม่เป็น หั่นเป็นแต่แตงกวา จะเอามั้ย"

...

ไม่นานหลังจากคุณลูกค้าหมาโกลเด้นกลับไป เจ้าของร้านข้าวมันไก่ตัวจริงก็กลับมา ลุงมาร์คเดินเข้ามาหลังรถเข็นพร้อมกับของพะรุงพะรัง เอ่ยไล่ลูกชายให้ไปเที่ยวเล่น

เด็กนักเรียนสองคนเดินเรื่อยเปื่อยไปตามตลาด แวะนู่นแวะนี่ตามแต่คนผมทองจะพาไป

ไม่ทันสุดตลาด ในมือก็เต็มไปด้วยถุงเล็กถุงน้อยจนถือไม่หวาดไม่ไหว แถมแบงค์ห้าร้อยตอนนี้กลายร่างเป็นแบงค์แดงสองใบไปเรียบร้อย

"แวะร้านผลไม้ให้เราก่อน" ฟินน์ดึงชายเสื้อคนที่กำลังจะถลาไปหาบัวลอยไข่หวาน ลากให้เดินตามกันมา "ส้มโอสองถาด มะละกอหนึ่งครับ"

"น้องซื้อมะละกอ แล้วเมื่อไรเราจะมะระกัง"

" -_- "

ลืมไปเสียสนิทว่าไอ้ตัวข้างแผงเป็นใคร

พ่อค้าไก่ทอดโผล่หน้ายิ้มเผล่จากข้างร้าน เสื้อสีเขียวลายดอกลีลาวดีที่ใส่อยู่เด่นยิ่งกว่าหน้า

"ส.."

"เสี่ยวว่ะพี่แฮซ"

ฟินน์ยังไม่ทันอ้าปาก เพื่อนข้าง ๆ ก็ชิงด่าก่อน

เดี๋ยว

เดี๋ยวนะ

พี่แฮซ?

...ไม่ได้ชื่ออาเล็กเหรอ

"มาถึงก็ด่าเลยเหรอน้องทอม พี่เสียใจ" ผู้ชายเสื้อเขียวทำหน้าปวดร้าว เขี่ยไก่บนตะแกรงให้กระจายออก "แต่พาน้องฟินน์คนคิ้วถึมาด้วย หัวใจพี่ได้รับการเยียวยา"

ทอมหันมามอง ทำตาโต "รู้จักกันเหรอ"

"เราสิต้องถามทอม ไปรู้จักกับคนแบบนี้ทำไม"

"เนี่ย คนใจร้าย"

"ขายไก่ไป ไอ้คนหน้าทน อย่ามาแทรกคนจะพูด"

"..." คนโดนด่าเงียบ

"..." เพื่อนก็เงียบ

"..." ขนาดน้านุชจรียังเงียบตาม

"ผมไม่ได้ดุคุณน้าครับ"

TBC.

Talk: มาทีละสั้น ๆ ค่ะ ฮ่า ค่อย ๆ กระดึ๊บไปเนอะ (ตันก็บอกเขาไป) เนื้อเรื่องเหมือนจะเดินที่ละนิด แต่พยายามเดินอยู่นะ! สำหรับตอนนี้สารภาพว่าเกลียดมุกพ่อค้ามาก มะระกังอะไรวะ ฮ่าๆๆ ตอนแรกเราพยายามเสิร์ชหามุกเกี่ยวกับผลไม้แต่หาไม่ได้เลย ฮือ ต้องคิดเอง เลยมาจบที่มุกโง่ ๆ นี่แหละค่ะ5555

ปล. ตอนนี้แอบมีแจ็คทอมมาหน่อยนึง อิ๊ คู่เมนของนุ้ง

คอมเมนท์ติชมได้น้า เราไม่กั๊ดดด /ยิงฟัน

แท็ก #ไก่ทอดหาดใหญ่ไม่ต้องใส่งา นะคะ 

รักรักรัก

ทิวเขา