"ဒီကောင်က လူယုတ်မာပဲ"

"ငါသွားမယ်။ အဲ့ကောင်ကို သင်ခန်းစာကောင်းကောင်းပေးရမယ်"

Dylan က သူ့ဖိနပ်ကို ဆွဲယူပြီး ဝတ်လိုက်တယ်။

"နေအုံး။ Dylan ခဏနေအုံး"

ဒါပေမယ့် Dylan ကတော့ သွားနှင့်ပြီ။

_____
သူက Taxi ပေါ်တက်ပြီး မကြာခင်မှာ အိမ်ကြီးကြီးရှေ့ကိုရောက်လာတော့တယ်။

"စိတ်မ‌ကောင်းပါဘူး"

"ဖယ်စမ်းလူယုတ်မာ။ ငါဝင်မယ်လို့" ဆိုပြီး Gabriel (Caius ရဲ့ ညာလက်ရုံး) ကို အားနဲ့ တွန်းထုတ်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။

လျင်မြတ်တဲ့ Gabriel က သူ့လက်ကို ဖမ်းပြီး လွှင့်ပစ်သလို ပြန်တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။

"ဒီလိုကျူးကျော်လာတာမျိုးကို ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး"

"မင်း..."

"မင်းသိလား သူက ငါ့သူငယ်ချင်းကို ငိုအောင်လုပ်တယ်။ တော်တော် သတ္တိရှိတယ်ပေါ့လေ"

ရဲတင်းလာတဲ့ Dylan ကြောင့် Gabriel က သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖမ်းချုပ်လိုက်တဲ့အခါ သူပြန်တွန်းလှန်ဖို့ကြိုးစားတယ်။

"မင်း!..."(ရုန်းကန်နေရင်းနဲ့)

"ငါ့ကိုဝင်ခွင့်ပြုပါ"

Gabirel ကတော့ ဒီလို အူကြောင်ကြားကို ခွင့်မပြုနိုင်

"တော်ပါကွာ။ ဒါမှမဟုတ် မင်းငါပြောတာနားမထောင်လို့ မနာခံခြင်းရဲ့ အကျိုးဆက်ကို ခံစားရမှာနော်။ ချစ်စရာလေးရေ"

ဒါပေမယ့် Dylan က ခေါင်းမာတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်လေ။ Gabriel ကို မရမက တွန်းထုတ်ရင်းနဲ့ အိမ်ထဲကို ဝင်သွားတယ်။

"ငါ့ကို ချစ်စရာ‌လေးလို့မခေါ်နဲ့" လို့ပြောက ဆက်ပြီးအထဲဝင်သွားတယ်။

ဒါပေမယ့် ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပဲ အခန်းတစ်ခုထဲကို ဆောင့်တွန်းခံလိုက်ရတယ်။

နောက်ပြီး Gabirel က အခန်းတံခါးကို လော့ချလိုက်တယ်။

Gabriel က Dylan ကိုစားပွဲပေါ် တွန်းလဲလိုက်တယ်။ သာသာယာယာမဟုတ်တဲ့အတွက် အတော်လေးနာကျင်သွာူရတယ်။

"Ahhh! သေပါပြီ!။ လွတ်စမ်း!"

"မနာခံခြင်းရဲ့ အကျိုးဆက်က ပိုဆိုးမယ်လို့ ငါပြောခဲ့တယ်နော် ကောင်လေး"

"မင်းလူယုတ်မာ!" Dylan, Gabriel ကိုကန်ပစ်လိုက်တယ်။

ကန်လိုက်တဲ့ခြေထောက်တွေက ထင်ထားသလိုဖြသ်မလာပဲ Gabriel ဖမ်းဆုပ်ထားတာကိုခံလိုက်ရတယ်။

"ငါခုမှ တွေ့တယ်။ မင်းရဲ့ခြေထောက်လေးတွေက ချစ်စရာလေးတွေပဲ"

"အေး ခွေးမသားရေ... ယီးပဲ"
"ငါ‌ဟိုလူယုတ်မာကိုသတ်မယ်။"

Gabriel ရဲ့ မျက်ဝန်းတို့က နက်မှောင်တောက်ပနေတယ်။ အဲ့ချိန်ခဏလေးတွင်းမှာပဲ တိတ်ဆိတ်မှုက လွှမ်းမိုးသွားတယ်။

Gabriel စတင်လှုပ်ရှာလိုက်တယ်။ သူ့အင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပစ်တယ်။

"မင်း ပါးစပ်ကတော်တော်လေးဆိုးတယ်နော် ကလေးလေး"

"ငါ့စိတ်ထင် မင်းရဲ့ စောက်ပေါက်လေးကို တစ်နည်းနည်းနဲ့ ပိတ်ပေးရတော့မယ်။"