🦋BUTTERFLY🦋

🦋

🔞

"Жон Жонгүг?"

"?"

Жонгүг зүгээр л Наби руу асуулт эрсэн харцаар ширтэнэ. Гэрийнхээ хаалгыг онгойлгох гэж түлхүүрээ гаргаж ирсэн байсан учир Наби түүнийг энд амьдардаг гэдгийг нь төвөггүйхэн мэдэж авав.

"Ч-чи энд амьдардаг юм уу?"

"Тийм ээ. Энд амьдраад удаж байна"

"Т-тэгвэл яагаад бид таардаггүй байсан юм?"

"Тэрийг би мэдэх ёстой гэж үү?"

"Яахав намайг харж байсан ч юм билүү?"

Жонгүг Набигийн яриаг тоолгүй гэр рүүгээ орчихов. Харин Наби түүний араас харан ууттай хогоо барьсаар хоцорлоо.

"Юу вэ? Би одоо энэ тэнэгт үл тоогдчихсон уу?"

Хөлөө дэвслэн зогсох тэр дэндүү ууртай харагдана. Хогоо хаячихаад хаалгаа онгойлгох гэвэл хаалга нь түгжигдсэн байв. Нууц кодоо мартаад зөвхөн түлхүүрээр онгойлгож байсан Наби хэцүүхэн байдалд хүрч хаалганыхаа хажууд хана налан сууна.

"Новш гэж юу билээ? Санаад өгөөч дээ. Хөгийн кодыг нь санаач"

Өөртөө хэдэн мянган удаа хэлж хичнээн кодыг санах гэж хичээсэн ч санасангүй. Түүнд зүгээр л хаалга налаад суухаас өөр арга байсангүй. Жонгүгаас тусламж гуйхыг хүссэн ч Набид бардам зан дэндүү их бий.

Тэнд удтал суусны эцэст Наби аль хэдийн унтсан байв.

🦋

Халуун дулаан хөнжил, тухтай ор, намуухан сонстох хөгжмийн ая Набиг яг л диваажинд буй мэт л санагдуулж орхилоо. Эхэндээ тэр зүүд гэж бодсон ч тийм байсангүй.

Танихгүй өрөөнд унтаж байгаагаа хараад гайхаж, бүхнийг санахыг оролдоно. Тэр хооронд өрөөний хаалга онгойх чимээ гарахад Наби хурдхан хөнжил рүүгээ шургачихав.

"Сэрчихсэн юм бол боссон дээргүй юу? Аль хэдийн орой болчихож. Ядаж босоод шөл уу!"

"Би яагаад танайд байгаа юм?"

"Гэрийнхээ гадна хөлдөж үхэх гээд хэвтэж байхаар чинь тэр чигт нь орхиж чадсангүй. Танихгүй хүмүүс шиг баймаар байсан ч хүн чанар гэдэг зүйл надад хэтэрхий их байдаг бололтой"

"Ямартай ч баярлалаа. Тагтаар дамжаад гэр рүүгээ орж болох болов уу?"

"Үхэхийг хүсэж байгаа бол 97 давхрын тагтаар дамжихгүй юу!"

"...."

"Зүгээр л юм идчихээд эндээ унт би буйдан дээр унтчихна"

"Найрсаг загнаж байгаад баярлалаа"

Наби босон өрөөнөөс гараад ариун цэврийн өрөө рүү явав. Түүнийг ариун цэврийн өрөө орсны дараа Жонгүг түүнд зориулж хоол бэлдэх аж.

Наби буцаж гарч ирээд Жонгүгийн бэлдсэн хоолыг амтархан идэх бол Жонгүг түүнийг чимээгүйхэн ширтэн зогсоно.

"Чи идэхгүй юм уу?"

"Би идчихсэн"

"Мм тэгвэл ч яахав. Нэг зүйл хэлэхэд давс нь жаахан сул байна. Дараа үүн дээр анхаарвал зүгээр байх"

Жонгүг нүдээ эргэлдүүлсээр тавцан налан зогсоно.

Наби хооллож дуусаад унтаж байсан өрөө рүүгээ орлоо. Тэр ороод шууд л унтахаар хэвтэв. Гэсэн ч тэр унтаж чадсангүй. Түрүүн гадаа сууж байхдаа даарсан болохоор түүний толгой өвдөж, бага зэргийн халуурах шинжтэй болов.

Наби өөрийн дураар босоод Жонгүгийн шүүгээнүүдийг уудлан эмний хайрцаг гаргаад ирлээ. Хайрцган дотор 'Ханиадны эм' 'Толгойны эм' 'Халууны эм' гэх мэт эмнүүд ангилсан байв.

Наби харж байгаад ханиадны эмнээс нэгийг авч уугаад орондоо эргэн орлоо.

Төд удалгүй хамаг хөлс нь цувж, хэвлий хэсгээр нь эвгүй мэдрэмжүүд төрж, бие нь нэг л хачин болоод ирэв.

Тэр босоод ариун цэврийн өрөө рүү хурдаараа гүйх бол Жонгүг түүнийг гайхан араас нь очив.

Наби угаалгын өрөө ороод яахаа мэдэхгүй хэсэг зогсов. Харин хаалганы цаанаас Жонгүг түүний зүгээр эсэхийг асууна.

"Юу болсон бэ? Зүгээр үү?"

"Мэдэхгүй ээ, миний бие их сонин байна"

Наби хүндээр амьсгалж улам бүр л хэцүүднэ.

"Хаалгаа онгойлго!"

Жонгүгийн хэлснээр Наби хаалгыг онгойлгоход Жонгүг түүний байдлыг хараад юу болоод байгааг тэр дор нь л ойлгов.

"Б-Би нэг л биш байна. Миний бие яагаад байгаа юм бэ?"

"Тайвшир, чи зөвшөөрвөл би чамд туслъя"

"Юу? Тэгээд надад туслаж болох зүйл байгаа юм бол түүнийгээ хий л дээ"

Жонгүг анхааруулалгүй шууд Набигийн гарнаас татаад өөртөө ойртуулан үнсэж эхлэв. Харин Наби түүнийг нь эсэргүүцсэнгүй.

"Энийг хийнэ гэдэгтээ итгэлтэй байна уу?"

"Мхм"

Жонгүг түүний уруулыг шуналтайгаар үнсэж эхлээд, Набигийн өгзөгнөөс барин хоёр гар дээрээ өргөхөд Наби түүний бэлхүүсээр хөлөөрөө ороож амжив.

Тэд үнсэлтээ салгалгүй явсаар унтлагын өрөөндөө орж ирэв. Наби орж ирээд шууд л гэрлийг унтрааж орхилоо.

"Чи үнэхээр хийж чадна биз?"

"Амаа татаад хурдан үргэлжлүүл! Би үнэхээр үүнийг тэсч чадахгүй нь"

Жонгүг Набиг хойш хэвтүүлээд уруулнаас эхлээд доошлон бэлхүүсэн дээр ирэх бол Наби нуруугаараа хотойн бага зэргийн авиаг амнаасаа гаргана. Жонгүг түүнд мэдрэмжүүдийн оргилыг өгч байлаа.

Набигийн өмсөж байсан гэрийн хувцас дэндүү задгай байсан учраас тайлахад хэтэрхий амархан байсан юм. Жонгүг түүний хувцасыг тайлж дуусахад Наби түүнээс бага зэрэг ичингүйрнэ.

Наби орон дээр өвдөглөж суугаад дээш өндийн Жонгүгийн өмсөж байсан пудволкийг тайлж өгөв. Жонгүгийн гадуурхыг тайлахад цаанаас нь зурсан мэт сайхан бие гарч ирэх аж.

"Жон Жонгүг би үнэхээр тэсэхгүй нь"

Жонгүг харанхуй өрөөнд Набиг шоолон бага зэрэг инээх бол Наби түүний хоёр хацраас бариад уруулыг нь шуналтайгаар үнсэж эхлэв.

Жонгүг Набиг хойш налуулсаар дээр нь гарч уруулыг нь үргэлжлүүлэн үнсэнэ. Тэгэх явцдаа гараа явуулан Набигийн нууц хэсэгт хүрэх бол Наби түүнд нь чангаар дуу алдчих аж.

Хоёр хуруугаа түүний дотор хийн бага зэрэг хөдөлгөхөд Наби түүнд нь дэндүү ихээр тачаадаж байлаа.

Байж ядах Набиг харсан Жонгүг хүртэл хүсэл тачаал нь дээд цэгтээ хүрсэн байв. Өмсөж байсан богино өмдөө хормын дотор тайлаад хатуурч боссон бахархлаа Набид бага багаар нэвтрүүлнэ. Үүнийг нь Наби тэвчсэнгүй. Хэтэрхий чангаар дуугарч, хотолзон хөдөлж, уйлагнан дуугарна. Хэсэгхэн хугацаа өнгөрсний дараа Набид таатай мэдрэмжүүд ирж Жонгүг ч үүнийг нь мэдээд эрхтнээ бүхлээр нь дотогш оруулчихав.

Эхлээд Жонгүг удаанаар хөдөлж байснаа удалгүй хэмнэл нь хурдасч эхлэх аж. Энэ нь Набид ч таатай байсан бөгөөд тэдний хоёр дахь халуухан шөнө хэтэрхий төгс болж хувирлаа.

🦋

A/N: Zaza medehgui ee yu bichsenee medehgui baina ks🫣. Za ymartai ch huurhnuud mni idevhitei baigaad baival bi ch gesen zavgui baisan ch idevhitei oruulaad l baina shuu.

15 vote🦋

Follow for more✅