notmjjj_

Kabado at sobrang lakas ng Kabog ng dibdib ko habang papalapit sa taong Pinagaalayan ko ng tula ko,Ang lalaking halos Mag aApat na taon ko ng sinisilayan sa malayoAng lalaking naging inspirasyon ko sa lahat ng ginagawa koAng lalaking Pinapantasya at hinahangaan ng halos karamihan sa babaeng nagaaral sa Eskwelaha'ng Pinapasukan koAng lalaking Alam kong Imposibleng Mapansin ako.habang papalapit ako ng papalapit sa kanya ay pabilis ng pabilis ang kabog ng dibdib ko na halos hindi nako makahinga ng Maayos dahil ditoNagdadalawang isip pa'ko kung iaabot ko ba o Lalagpasan na lamang siya habang kasama ang mga Kaibigan nya,Kaso sa kasamaang Palad Hinila ako ni Mel at Marie Papalapit mismo sa kanyahindi ako makagalawparang animo'y naistatwa ako sa kinatatayuan ko habang napatigil siya at ang kanyang mga kaibigan sa pagkkwentuhan at pagtatawanan nilaNanginginig kong Iniabot mismo sa kanya ang panghuling Tulang ginawa ko para sa kanyahabang pinalilibutan sya ng mga kaibigan nyaat nakatambay malapit sa Room kung saan ang huling subject na papasukan koKasabay ng pag Abot ko ng Panghuling tula sa Kanya ang Pagtagaktak ng pawis ko at Pagkabog ng sobrang Lakas ng Puso koHabang Pauulit ulit na Sinasabi ng utak ko na Sana tanggapin nya ang Tulang iyon. Hindi ako nabigo Pagka Abot nya ng Tulang Ginawa ko Kumaripas ako ng takbo Papuntang Girl's Comfort Room at nagkulong sa isa sa mga Cubicle habang Tagaktak ang pawis sa Aking mukha at nanginginig ang tuhod at kamay ko kasabay ng mga ito ang pagkabog ng sobrang lakas padin ng dibdib kobiglang nagreflect sa memorya ko ang napaka ganda nyang Ngiti na Mistulang Enerhiya ko sa Araw arawDahilan para makaramdamn ako ng Kaba at Pagkabog ng aking Puso-Inspired by: Isang Daang Tula Para kay Stella-All Rights Recieved-(c) notmjjj…