Dedi Küçük kız. Emma uzaklaşan arabanın arkasında kaldı.Emma ertesi gün okula gitti. "Heyy Emma!" bu Emma'nın yakın arkadaşı Yuki'idi. "Naber Yuki?" "İyi sen" "Peter gitti diye kötüyüm" "Evet gitmesine bende üzülüyorum ama bak emin ol gelecekte yine buluşacaksınız" "Peter da aynısını söyledi umarım öyle olur" "Korkma korkma buluşursunuz hem düşünsene belki filmlerde ki gibi hikâyeniz olur" "Sus bi ya" dedi Emma ve güldü. "Neyse askom ben sınıfa çıkıyorum görüşürüz!" "Görüşürüz!" "Vay vay Emma hanım ilk defa yalnız ne oldu Peter gitti diye üzülüyor musun?" Emma karşısında ki zorbaları umursamadan gidiyordu ki kızlardan biri Emma'nın kolundan tuttu. "Hop hop öyle hemen kaçmak yok küçük hanım" "Yine ne istiyorsun?" "Azcık para alıcaz canım zaten hemen unutursun" dedi kız ve birlikte gülmeye başladılar. "Parayı da karakterin gibi kaybetmişsin galiba şekerim". Ortadaki kız Emma'yı yere itti. "Madem güzellikle alamıyoruz o zaman başka yollarla alıcaz" Emma gözlerini kapadı. Gözlerini açtığında revirdeydi ve hiçbirşey hatırlamıyordu. "Emma beni duyuyor musun?". Emma bu sesi tanımıştı arkadaşı Yuki başında ona sesleniyordu. "Yuki ne oldu?" "Oh çok şükür ki beni hatırlıyorsun ne oldu sana böyle?" "Hatırlamıyorum" "Peki en son cebine falan baktın mı?". Yuki bunu söyledikten sonra Emma hemen cebine baktı. Cüzdanını aldı ve içine baktı,parası yoktu. "Ah tahmin etmiştim yine o zorba kızlar yaptı kesin artık müdüre söyleme vakti geldi de çattı". Emma ve Yuki revirden çıktıktan sonra müdürün odasına geldiler. "Müdür bey!" "Evet?" "Emma'ya bu okulda zorbalık uygulanıyor ve hergün parası çalınıyor bunu yapanları artık size söylemeye geldik". Emma'nın burnu kanıyordu ve donuk bakışlarla yere bakıyordu. Sanki yeni uyanmış gibiydi. "Kanıtın var mı peki?" "Bahçeye bakan kameraları izleyin lütfen". Müdür bahçeye bakan kameraları tek tek izledi. "O kızları odama çağrır mısın?" "Tabii ki". Emma olayları anlamamış bir şekilde donuk bakışkarla etrafına bakıyordu. Müdür telefondan rehber öğretmeni Lauren'ı aradı. "Emma rehber öğretmenin Lauren'nın yanına çıkabilirsin" Emma dışarı çıktı ve Öğretmen Lauren'nın odasına gitti. Emma kapıyı çaldı "Gir!" "Merhaba öğretmenim" "Gel Emma" "İyi misin?" Emma kafasını yukarı aşağı salladı. İşte Emma'nın tüm yılları böyle geçmişti rehber öğretmeni ile hastalığının ilerlememesini sağlayacak konuşmalar yaparak. Ve bu konuşmalar işe yaramıştı. Emma hastalığını yenememiş bile olsa yenmeye yakındı. Emma okuldan mezun olduktan sonra ise öğretmen olmuştu aynı Bayan Lauren gibi. Birgün okul çıkışı Yuki ile bir cafede oturuyorlardı. Yan masalarında oturan adam ona çok tanıdık gelmişti. Kahvesini içerken romanını okuyordu. O romanın yazarını çok severdi Emma. "İki dakikaya gelicem Yuki bekle" "Peki". Emma kitap okuyan adamın önündeki boş sandalyeye oturdu. "Merhaba yazarın hangi romanı bu bende çok severim de" "Unutulmaz adlı romanı okurken eski birisini hatırlıyorum.Emma anlamamıştı ama karşısında duran adam Peter idi. Peter kafasını kitabından kaldırdığında karşılaştığı surat karşısında göz yaşlandı.Çocukluk arkadaşı Emma karşısında duruyordu. "Yaa kim bilir ne kadar özlemişsinizdir o kişiyi umarım yakında görüşebilirsiniz." "Umarım" dedi Genç oğlan.
"Neyse ben sizi çok rahatsız etmeyeyim size iyi okumalar!" "Teşekkürler". Emma Yuki'nin yanına geri gitti. "Yani adamla ne konuştunuz da o kadar geç geldin" "Ya kitap hakkında konuştuk işte Yuki" "Onu bunu bırak da bu adam Peter'a çok benzemiyo mu Emma?" "Bir bakayım fotoğrafımız olmalıydı bir kaç tane". O anda Yuki'nin telefonuna bir mesaj geldi bu mesaj bir arkadaşından gelmişti. "Aa Emma bak şimdi çözdüm yanımızda oturan adam Peter Martin miş sen bu yazarı çok seversin arkadaşım birkaç saat sonraki imza gününe gidicekmiş bizde gidelim mi?" "Dur bir dakika Peter Martin mi dedin?" "Yoksa dur düşündüğümü mü düşünüyorsun Emma" "Bizim Peter mı yoksa" "Evet nerden tanıdığımı şimdi çıkardım. Bir yarım saat sonra Peter telefonunu çıkardı ve sosyal medya hesabından imza gününün ertelendiğini ekledi ve oturduğu yerden kalktı. "Şansımıza tükür Emma Peter gidiyo ya" "Doğru tahmin etmiş" "Neyi?" "Gelecekte yine birgün karşılaşacağımızı"
.
.