ព្រឹកប្រលឹមថ្ងៃថ្មី ស៑ុងហ៑ុនបាននាំជុងវ៉ុនមកភូមិគ្រឹះសុីមវិញហើយហុីសុឹងក៏បាននាំមកដូចគ្ន ហើយទាំងពីនាក់ក៏ត្រឡប់ទៅវិញទៅភូមិគ្រឹះត្រកូល
++ ភូមិគ្រឹះដូលរ៉ាល់ម៉ុន ++
" ហេតុអីក៏មើលមុខរបស់យើង " ស៑ុងហ៑ុនបានដើរចូលក្នុងភូមិគ្រឹះវិញហើយក៏ឃើញ វូសុខកូនចៅជំនិតខ្លួនអង្គុយមើលមុខខ្លួន
" ចាហ្វាយយប់មិញទៅណា ខ្ញុំនេះខំតេផងអីផងមិនចូលសោះ " វូសុខចង់តែលុតជង្គង់អង្វរស៑ុងហ៑ុនទេអារឿងទៅណាមកណាបិទ ទូរស័ព្ទនឹង
" ហើយវាថីអែងអាវូ យើងមានការរវល់អានេះ " ស៑ុងហ៑ុននិយាយឡើងទាំងមិនយលើថីបណកូនចៅរបស់គេចឹងហាស៎ រអ៑ូច្រើននោះច្រើន
" ឃ្លាំងរបស់យើងមានបំផ្ទុះគ្រប់បែកហើយចាហ្វាយ " ទាល់តែវូសុខនិយាយខឹងទើបស៑ុងហ៑ុនងាកមកមើលមុខរបស់គេ
" គ្មានអ្នកណាក្រៅពីម៉ាក់របស់យើងទេ ធ្វើមិចការងាររបស់គាត់ក្ស័យធនទៅ " ស៑ុងហ៑ុននិយាយហើយក៏បណឡើងទៅខាងលើបាត់ទៅ ( ម៉ែក៏មិនលើកលែងដែល )
" ចាហ្វាយចិត្តដាច់នោះ "
មិនយូរប៉ុន្មានស៑ុងហ៑ុនបានចុះមកខាងក្រោមហើហក៏ធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុមហ៑ុនបាត់ទៅ ហុីសុឹងក៏ដូចគ្នា ស៑ុងហ៑ុនគេទៅក្រុមហ៑ុនរបស់គេ
++ Dorallmun qroun++ ជាក្រុមហ៑ុនម៉ូដែលរបស់ស៑ុងហ៑ុនដែលបណ្តុះបណ្ដាលតារាឲមានភាពល្បីល្បាញតាមការថតស្ព័តព្រោះតារាក្នុងផលិតកម្មនេះស្អាតៗហើយក៏សង្ហារផងដែល
" លោកអង្គនាយកចាស៎ មកមើលពិនិត្យមើលតារាថតថ្មីមែនទេចាស៎ " សេយ៉ុន ជាប្រធានផ្នែកខាងចាត់ការបាននិយាយទៅកាន់ស៑ុងហ៑ុន ប៉ុន្តែកុំមើលមុខរបស់ជំនិត វូសុខធុញស្រីនឹងជាស៑ុងហ៑ុនទៀត
" ក្រុមហ៑ុនរបស់យើងកើតជាកន្លែងស្រីលក់ខ្លួនតាំងពីពេលណាបានជានាង ស្លៀកពាក់ដូចជា សោភិនីបែបនេះ " ម៉ែអើសម្ដីលោកអង្គនាយកលឺហើយក្អកឈាមតែម្ដង
" អឺ-អឺ សុំទោសលោកអង្គនាយក " នាងអោនសុំទោសយ៉ាងលឿន ធ្លបា់លឺហើយថាលោកប្រធានមុខកាចកាចហើយសម្ដីត្រង់ៗបោះគេមែន
" បើយើងឃើញអ្នកណា ស្លៀកពាក់បែបនេះទៀតមិនបាច់មកធ្វើការក្នុងក្រុមហ៑ុនយើងទៀតទេ " ស៑ុងហ៑ុននិយាយហើយក៏បានដើរចូលក្នុងបន្ទប់ថតបាត់ទៅ
" អួយយ...លោកអង្គនាយកកាចពិតៗ "
" ប៉ុន្តែយលងឃើញលោកអង្គនាយក សម្ដីផ្អែមខ្លាំងណាស់ជាមួយនឹងលោកប្រុសនីគី "
" មិនចង់រក្សាក្បាលឲនៅនឹង-កទេហេសបានជានិយាយច្រើនដល់ថ្នាក់នេះ " សំឡេងរបស់ វូសុខបន្លឺឡើងក្រោយខ្នងរបស់នាងទាំងពីឡើងដូចខ្មោច
" សុំ-សុំទោស " ពួកនាងអោនសុំទោសហើយក៏ប្រយ៉ាប់ទៅធ្វើការយ៉ាងលឿននៅទៀតមិចបានបើលោកជំនិតកាចមិនខុសពីចាហ្វាយសោះ
++ ក្នុងបន្ទប់ថតស្ព័តវិញ ++
<< ហួយយ...លោកអង្កនាយកមកមើលផ្ទាល់ >>
<<សង្ស៏យមកមើលអ្នកនាងរ៉ាននី ហើយមើលទៅនោះ >>
<< អ្នកនាងរ៉ាននីពិសេសហើយមើលទៅ >>
" គួរឲធុញ " ស៑ុងហ៑ុនបន្លឺឡើងធ្វើឲបុគ្គលិកគ្រប់គ្នា ស្ងាតបាត់ហើយ លឺតែប៉ុន្នឹងហើយមិនស្ងាត់ងាប់អីឡូវហើយ
" ចប់ហើយបាទ អូនរ៉ាននីពូកែដល់ហើយ " អ្នកថតនិយាយឡើងសរសើរកញ្ញារ៉ាននី ចំណែកនឹងលឺចឹងហើយក៏ញញឹមបិទមាត់មិនជិតសុត
" លោកដូរ៉ាលម៉ុន មកមើលនាងខ្ញុំមែនទេចាស៎ " រ៉ាននីរហ័សរត់មករកស៑ុងហ៑ុនហើយក៏ចាប់ដៃរបស់ស៑ុងហ៑ុនអោបរឹតទៀតផង
" ដកដៃចេញទៅមុននឹងយលងកាត់វាចោល " សម្ដីរបស់ស៑ុងហ៑ុនប៉ុន្នឹងហើយ នាងនៅតែមិនដកទផតណា មើលទៅមិនស្គាល់ភ្លើងក្ដៅប៉ុណ្ណាទេ
" មើល លោដូរ៉ាលម៉ុនកុំធ្វើចឹងអី ខ្ញុំដឹងថាលោកមកមើលខ្ញុំហើយ កុំនិយាយចឹងមើល " នាងមិនចុះចាញ់ហើយនៅនិយាយចឹងទៀតស៑ុងហ៑ុនក៏ញញឹមបន្តិចមុននឹងនិយាយ
" តម្លៃរបស់នាងនៅឯណា បើ កូនក្ដាន់របស់ខ្ញុំដឹងនាងងាប់មិនស្អាតទេ យល់ល្អឲតម្លៃខ្លួនអែងបន្តិចទៅ ស្រីឃើញប្រុសមិនបានដូចជានាងមិនស្មើបុគ្គលិកខ្ញុំមួយផង " ស៑ុងហ៑ុននិយាយហើយព្រមទាំងយលដៃបោសកន្លែងនាងចាប់មិញទៀតផងដូចខ្ពើមណាស់ចឹង
" ហ្ហើយយយយ.....កន្លែងស្រួលមិនចង់សុខសោះហើយ " វូសុខ អត់យល់ទេដឹងហើយលឺហើយ លោកដូលរ៉ាលម៉ុនជាមនុស្សឈាមត្រជាក់ចិត្តបិសាចតែនៅតែតាមតិងទាម
<< លោក ដូលរ៉ាល់ម៉ុនខ្ញុំនឹងយកលោកឲបាន >> រ៉ាននីនិយាយក្នុងវ៊ចិត្តយ៉អមុតមាំទែម្ដង ខ្លជតែមិនទានើបានយកងាប់មុនយកទេ
++ ក្នុងបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ស៑ុងហ៑ុន ++
រីង...រីង....
<< អាឡូ ស៑ុងហ៑ុនមិចក៏អែងបំផកលាញើទំនិញនឹងក្រុមហ៑ុនរបស់យើងហាស៎ >> សំឡេងស្រែកដោតខឹងរបស់លោកស្រីមីណា បានសួរដោយខឹងមកកាន់ស៑ុងហ៑ុន
<< ហ្ហឹសស..អ្នកណាបំផ្លាញ់អ្នកណាមុនទៅ >> ស៑ុងហ៑ុនសួរដោយសើចចំអ្ឲលោកស្រីមីណាវិញធ្វើឲគាត់កាន់តែខឹង
<< អែងចង់បានស្អីទើបធ្វើឲក្រុមហ៑ុនរបស់យើងដូចដើមវិញ >> លោកស្រីមីណារំងាប់កំហឹងសិនគាតើមិនអាចខឹងស៑ុងហ៑ុនបានទេ
<< ជម្រើសងាយៗទេ យ៉ាងមិចដែលហ៑ានទេ >> ស៑ុងហ៑ុនបានងើបឈរហើយក៏ដើរមកអង្គុយលើសាឡុង
<< ជម្រើសស្អីនិយាយទៅ >> អស់ជម្រើសហើយត្រូវតែរើសបើមិនចឹងគ្មានកន្លែងឈរជើងទេសម្រាប់គាត់
<< ខ្ញុំចង់បានប្ដីរបស់ម៉ាក់នោះអី >> ស៑ុងហ៑ុននិយាយឡើងដោយញញឹមគេ ចងើបានប្ដីរបស់គាត់យ៉ាងមិចដែលហ៑ានឲទេ
<< អែងឆ្គួតទេហេស ស្មានតែហុីសុឹងព្រមនៅជាមួយអែងហេស >> និយាយខុសនិយាយសាដើមបានណាលោកស្រីមីណា
<< បើមិនព្រម ខ្ញុំនឹងបង្ខំទាល់តែព្រម ប៉ុន្តែនិយាយទៅថាព្រមដែលទេ >> ស៑ុងហ៑ុននិាយយឡើង ចាំបាច់បង្ខំអីបើគេសុីឡើងច្រើនដងហើយនឹង
<< អឺ...អឺ...គឺ អែងគ្មានជម្រើសផ្សេងទេហេស >> លោកស្រីមីណាហាក់ស្ទាក់ស្ទើព្រោះគាត់ស្រលាញើហុីសុឹងហ៎
<< មានតើចង់ស្ដាប់ដែលទេ >> ស៑ុងហ៑ុនបានញញឹមហើយក៏និយាយបន្តទៀត
<< និយាយភ្លាមទៅ >> លោកស្រីលឺថាមានជម្រើសមួយទៀតក៏រាងអរបន្តិចដែលសួរយ៉ាងលឿនទៅវិញ
<< សម្លាប់ខ្លួនទៅ >> ចា៎ស៑ុងហ៑ុនលេងមែនទែនហើយណ៎ នេះបង្ខំឲលោកស្រីមីណាស្លាប់ហើយចាំយកហុីសុឹងតាមក្រោយក៏បានដែលមានទៅខាតអី
<< បើយើងសម្លាប់ខ្លួនដដែល យើងសុំឲអែងជួយធ្វើស្អីទៅ >> លោកស្រីមីណាលែហើយមិនក្អកឈាមទើបចម្លែកនេះគេបង្ខំគាត់ឲស្លាប់ហើយយកក្រុមហ៑ុនគាត់ដដែលនឹង
<< ចឹងក៏រើសទៅ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តតាប៉ែទេ បា-->> ស៑ុងហ៑ុនរកបិទទៅហើយតែលោកស្រីបានឃាត់គេទាន់
<< បាន យើងព្រមយើងនឹងឲហុីសុឹងទៅអែងតែអែងត្រូវតែជួយយើងវិញ >> អស់ជម្រើសមែនទែនហើយ គាត់មិនព្រមក៏គាត់រស់មិនស្រួលដដែលនឹង បើស៑ុងហ៑ុនចងើបានអីហើយគេយកទាលើតែបាននឹង
<< ហិស...ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមសម្ដីរបស់ម៉ាក់បានហើយណា >> និយាយហើយគេក៏ចុចបិទទៅ ហើយក៏...
" នេះបងដល់ថ្នាក់គម្រោមលោកស្រីមីណា ដើម្បីយកខ្ញុំហេស " មើលតាមទឹកមុខរបស់ហុីសុ២ងគេមិននឹកស្មានទេថាស៑ុងហ៑ុនឃោឃៅថ្នាក់នេះ
" អូនជារបស់បង បើបងចង់បានទោះសម្លាប់នាងចោលក៏បងមិនខ្លាចដែល " ស៑ុងហ៑ុនរក្សាទឹកមុខបែបធម្មតាមើលទៅកាន់ហុីសុឹង
" បងមិនគិតថាបងឃោឃៅពេកទេហេស " ហុីសុឹងបន្តសួរទៅកាបស៑ុងហ៑ុនម្ដងទៀត
" ដូចបងនិយាយអូនជារបស់បង បើបងចង់បានបងត្រូវតែយកឲបានទោះអូនអីឡូវនេះមិនព្រមក៏មិនអាចធ្វើសញអីបងបានដែល កូនក្ដាន់របស់បង " ស៑ុងហ៑ុនងើបមកឈរពីមុខរបស់ហុីសុឹងហើហក៏និយាយឡើងធ្វើឲហុីសុឹងកានើតែដឹងច្បាស់ថា ស៑ុងហ៑ុនដូលរ៉ាលម៉ុនពិតជាមិនមែនស្លូតទេ
ញុមសមខ្លាចត្រង់គម្រោមអ្នកម្ដាយដោយសារចងើបានប្ដីគាត់តើ ហើយកូនចៅកាហ៑ុនក៏ចឹងទផតកាងារលឿនអើយៗមិនបាន៣ម៉ោងផង លោកស្រីមីណាមកអង្វរបាត់ហើយ....
You are reading the story above: TeenFic.Net