៊
ពេលនោះរីហ្វីដានឹងហ្វាន់ឌីម៉ាបានមកដល់ ពួកនាងបើករបាំងមុខចេញញញឹមមករកពួកគេឡើងស្រស់ ។
« ហេតុអ្វីក៏ញញឹមដាក់ខ្ញុំ? ទាំងពីមុនមិនដែលបែបនេះ? » ហាមិចោទសួរទៅហ្វាន់ឌីម៉ាភ្លេត
« ខ្ញុំញញឹមមិនបានចុះ? ហើយខ្ញុំមិនបានញញឹមដាក់លោកឯងឯណា? គិតតែខ្លួនឯងសោះមកនិយាយជាមួយខ្ញុំ? » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងនិយាយគម្រោះគម្រើយដាក់រួចហើយក៏ធ្វើមុខឌឺដាក់ហាមិទៀតនាយចង់តែចាប់បឺតមាត់នាងឲ្យស្លេកតើម៉ាកៗនេះអី ។
«ឆឺស!ខ្ញុំជ្រេញចរិតនាងណាស់បើថាញញឹមដាក់ខ្ញុំទៅវាថី? » ហាមិមិនឲ្យចុះចាញ់នាងក៏តបវិញឡើងម៉ាឆ្ងាញើដូចគ្នា នាយញញឹមចុងមាត់វៃចិញ្ចើមដាក់យ៉ាងឡូយ ។
« ហ៉ើយ! បានហើយអ្នកទាំងពីរកុំមកខាំគ្នាបានទេ? ពេលនេះពួកយើងត្រូវមានផែនការធ្វើបន្តទៀត មេធំពិតប្រកដមិនមែនជាគូឡេស្ទីនឡើយអាចថាគេធ្វើតាមបញ្ជារបស់អ្នកណាម្នាក់ក៏អាចថាបានដែរ ពួកយើងមានតែត្រូវតាមដានគូឡេស្ទីនពីខាងក្រោយរហូតទាល់តែបានដឹង » ជុងគុកប្រាប់ឲ្យពួកគេបញ្ឈប់កាខាំគ្នាដូចពេលនេះបើទុកឲ្យនៅបន្តមុនដឹងពេលណាបានឈប់ទេ នាយនិយាយសាច់ការមកដើម្បីឲ្យគ្រប់គ្នាបានស្ដាប់ឆាប់ធ្វើការងារឆាប់រួចសម្រេចរីហ្វីដាហើយហ្វាន់ឌីម៉ាទម្លាក់ទឹកមុខចុះមកវិញមិញនេះនាងស្មានតែធ្វើវាបានសម្រេចទៅហើយ ហ៊ឹម! ខំតែញញឹមសប្បាយចិត្ត!
« បើដឹងថានៅបែបនេះខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តសោះ លោកក៏ដឹងដែរមិននិយាយឲ្យបានមុនពីដំបូងទេ » រីហ្វីដានាងសម្លក់មុខជុងគុកថ្មែរលែងសប្បាយអស់រលីងហើយ ។
« មកពីអូនមិនសួរបងមុនធ្វើអី? អូនមកដល់ញញឹមសើចយ៉ាងស្រស់ដើរមកបងមានពេលឯណាទៅនិយាយប្រាប់អូនបានមុនទៅ? »ជុងគុកនាយពោលមកក៏ត្រឹមត្រូវព្រោះនាង ដែរតើមិនសួរជាមុនទើបឥឡូវមកបន្ទោសវាមិនសូវសមសោះគេក៏ចេះអន់ចិត្តជាមួយនិងនាងដែរហេតុអ្វីក៏នាងមិនយល់ពីគេខ្លះផងទៅ?
« ទៅខ្ញុំខុសខ្លួនឯងសុំទោស » រីហ្វីដានាងដឹងខ្លួនថាខុសពិតមែនក៏និយាយសុំទោសទៅជុងគុក ។
« មិនអីទេខ្ញុំដឹងហើយ តោះពួកយើងទៅជួបលោកពូនិយាយគ្នារឿងនេះសិនព្រោះតែពួកយើងមិនអាចធ្វើវាឆ្កុយៗទៅបានឡើយទោះបីខ្ញុំនិងរីហ្វីដាជាមេធំបន្ទាប់ពីលោកពូក៏ដោយខ្ញុំក៏មិនទាន់មានសិទ្នមកអស់ដែរ » ជុងគុកគេនិយាយចេញមកអស់គ្មានសេសសល់ឲ្យអ្នកណាហាមាត់និយាយតមិនបានទេគេរៀបរាប់មកដូចជាផ្លូវថ្នល់ដូចជាការតែងសេចក្ដីរកសេចក្ដីបញ្ចប់សឹងមិនចង់ឃើញដូចជាគេនេះមិនគួរឲ្យចង់ជឿទាល់តែសោះហើយរីហ្វីដានិងហ្វាន់ឌីម៉ាចំហមាត់ស្ដាប់ទាំងចង់ស្រក់ទឹកមាត់ហូរមកទៅហើយពួកនាងបានតែក្រវីក្បាលអស់អីនិយាយហើយមានតែដើរចេញពីជុងគុកទៅរកកន្លែងចតឡានរបស់ពួកគេទុកវិញ ។
« ហាមិពួកនាងកើតអី? យើងនិយាយទៅខុសពាក្យត្រង់ណា » ជុងគុកនាយមានការងឿយឆ្ងល់ជាខ្លាំងទើបងាកមកសួរនាយហាមិជាកូនចៅជំនិតនៅជាមួយគេរហូតមកដល់ឥឡូវនេះ ។
«មកពីចៅហ្វាយរៀបរាប់ច្រើនពេកទើបអ្នកនាងទាំងពីរធុញមិនចង់ស្ដាប់ចៅហ្វាយបន្ត » ហាមិគេនិយាយប្រាប់តាមការស្ដាប់ពាក្យនិយាយរបស់ចៅហ្វាយគ្រប់ពាក្យប៉ុន្ដែត្រង់ប្រយោគក្រោយៗមកនេះគេស្ដាប់មិនចូលពិតមែននិយាយចូលទៅការគ្រប់គ្រងក្រុមបន្តពីលោកពូទៀត ហ៉ើយស្ដាប់ហើយអ្នកណាមិនហួសចិត្ត ។
« នេះមកពីយើងទៀតហើយឬ? » ជុងគុកទម្លាក់ទឹកមុខចុះព្រោះមកពីគេទៀតហើយ បានជាគ្រប់គ្មចេញទៅអស់ ។
«មកចៅហ្វាយក្រែងមិញនិយាយថាទៅផ្ទះលោកម្ចាស់ឬ? ឥឡូវនេះចៅហ្វាយនៅឈរដល់ពេលណា? »
« ហ៊ឹម» នាយដកដង្ហើមធំដើរចេញទៅមុនហាមិបាត់ ។
«អ្នកមានស្នេហាមានរឿងអីមិនសមបំណងបម្តិចសោះក៏តូចចិត្តជាមួយទៅហើយឬ? » ហាមិឈរសើចពេលចៅហ្វាយនាយដើរចេញទៅមុននោះនាយមិននៅយូរជាងនេះទផតទេគឺដើរទៅតាមជុងគុកចូលទៅក្នុងឡានដែលពួកគេបើកមកជិះទៅជាមួយគ្នាចេញទៅបាត់ ។
«រីហ្វីដាអូនសាកនិយាយប្រាប់បងឲ្យត្រង់ទៅមើលថាអូននិងលោកជុងគុកត្រូវជាអ្វីនឹងគ្នាឲ្យប្រកដដែរទៅ? បងឆ្ងល់ត្រង់គេប្រើពាក្យ អូនបង ជាមួយហ្វីដាឯងនោះអី? » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងចោទសួរទៅប្អូនស្រីបានអង្គុយជិតជិះឡានមកជាមួយគ្នាហើយមានតែសួរឲ្យដឹងរឿងនាងមិននៅមានចម្ងល់លោតសញ្ញាសួរពេញខួរក្បាលឡើយនិយាយពិតមែន ។
« គ្មានត្រូវជាអ្វីនឹងគ្នាទេបងកុំគិតច្រើនទៅបានទេ? ចង់ឡេហៅខ្ញុំបែបណាក៏ហៅទៅខ្ញុំមិនខ្វល់ បងកុំយកវាមកធ្វើជាមានរឿងធំកើតឡើងមកបានទេ? » រីហ្វីដានាងកំពុងបើកឡាននោះងាកមកនិយាយឆ្លើយឆ្លងជាមួយហ្វាន់ឌីម៉ាមកទាំងអស់នាងហើយគេគ្មានបានពាក់ព័ន្អីគ្នាទេបើគេចង់បន្តនិយាយអីទៀតក៏និយាយចុះបើចំពោះនាងមានតែពាក្យពីតម៉ាត់គត់គឺ" អត់ទេ" ចង់គេបង្ហាញកាយវិការមកជាច្រើនទៀតនាងមិនចង់រវល់ ។
«តែបងមើលទៅលោកជុងគុកពិតជាស្រលាញ់ឯងពិតប្រាកដណាស់ណាកុំថាបងនៅខាងគេអីតែបងនិយាយទៅនេះវាជារឿងពិតមែនបងចង់ឲ្យឯងយកវាទៅគិតសារឡើងវិញបងមើលដឹងថាឯងក៏ស្រលាញ់លោកជុងគុកដែរគ្រាន់តែមិនចង់បង្ហាញឲ្យអ្នកណាបានដឹងវាតែប៉ុណ្ណឹង » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងអាចសង្កេតយល់ដឹងពីអារម្មណ៍អ្នកមានស្នេហាបានច្រើនគួរសមអាចមកវិភាគជាមួយរីហ្វីដាពីរឿងរបស់នាងជាមួយជុងគុកនោះរីហ្វីដានាងស្ងាត់មាត់ឈឹងដូចហ្វាន់ឌីម៉ានិយាយទៅដាក់ចំចំណុចណាស់តែមិនព្រមទទួលយកការពិតដែលកំពុងតែកើតឡើងមក ។
«បងដូចកំពុងតែមានស្នេហាហើយទើបអាចនិយយចេញមកបាននោះបងមានដឹងទេ?ផ្កាកុលាបស្រស់ស្អាតកម្រិតណាក៏នៅមានបន្លាចុះទម្រាំស្នេហាទោះស្រលាញ់គ្នាស្មោះប៉ុណ្ណាក៏គង់តែបែកគ្នា » រីហ្វីដានាងពោលមួយទ្រឹស្ដីមកឲ្យហ្វាន់ឌីម៉ានាងញញឹមខ្ចឹបស្ងាត់ៗក៏ចេះតែងពាក្យស្លោកមកឲ្យនាងទៀត មួយប្រយោគនេះអាចឲ្យបងស្រីនាងយល់ពីសេចក្ដីស្នេហាបានដែរ ។
«ប្អូនស្រីបងពូកែណាស់នៀកបងមិនដែលនឹកស្មានដល់សោះអាចបង្រៀនបងពីការនិយាយពាក្យស្លោកនេះបានទេ? » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងអោនមុខមកជិតរីហ្វីដាឡើងនាងងាកមុខចេញទៅវិញ។
« បងកើតថី? »
« គ្មានអីទេអូនបើកឡានទៅ » នាងញញឹមមកយ៉ាងស្រស់ហើយក៏គ្រឺតនិងរីហ្វីដាដែរនាងនិយាយចេះក៏ចេញទៅចោះសួរឲ្យបង្រៀននិយាយពាក្យស្លោកសោះក៏ចេញទៅណាឆ្កុយបាត់លោកអើយប្អូនអ្នកណាទៅនៀក?រីហ្វីដានាងងាកមុខលួចញញឹមសមចិត្តបានធ្វើបាបបងស្រីដូច្នេះកុំឲ្យនិយាយច្រើនពេក ។
______
ភាគ:៦៨
មេបងធំដែលបានដឹងរឿងមួយនោះហើយក៏ខឹងម៉ួម៉ៅពេញហ្នឹងឯកសារនៅលើតុក៏ត្រូវធ្លាក់រាយប៉ាយអស់គ្មានសេសសល់ទឹកមុខរបស់គេឡើងគួរឲ្យខ្លាចណាស់មិនថាជាកូនចៅដែលនៅចំពោះមុខរបស់គេនោះ ។
«គូឡេស្ទីនក្រែងរឿងនេះយើងបានឲ្យឯងមើលការខុសត្រូវមែនទេ?ហេតុអ្វីក៏ទៅជាអញ្ចឹង?យើងខំទុកចិត្តឲ្យឯងធ្វើវាប៉ុន្តែចុងក្រោយឯងធ្វើឲ្យយើងអស់សង្ឃឹមណាស់ »មេបងធំសម្លុតខ្លាំងដាក់គូឡេស្ទីនក៏ព្រោះតែគេធ្វើការងារមួយនេះមិនបានសម្រេចនៅឲ្យគេខាតទុនអស់ជាច្រើនលានទៀតបើមិនឲ្យគេខឹងនោះវាដូចមិនសម ។ នាយបានត្រឹមអោនមុខចុះមិននិយាយតបតជាមួយមេបងធំមួយនេះឡើយនិយាយទៅគឺគេព្រមនៅស្ងៀមឈរចាំស្ដាប់មេបងធំនិយាយប៉ុណ្ណឹង ។
« ឯងមិននិយាយអ្វីទេ? » ស៊ូវ៉ាន់គី មីរ៉ូហាដា គេនេះហើយជាមេបងធំនោះអាចថាគេមានអំណាចលើគូឡេស្ទីនបានច្រើនខ្លាំងមែនទែនទោះគូឡេស្ទីនចង់រើខ្លួនទៅណាក៏មិនរួចពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ស៊ូវ៉ាន់គីម្នាក់នេះដែរ ។
«ខ្ញុំគ្មានអ្វីនិយាយទេបាទដោយសារតែវាជាកំហុសរបស់ខ្ញុំមើលការខុសត្រូវមិនបានល្អនោះលោកចង់ដាក់ទោសខ្ញុំក៏បានខ្ញុំព្រមទទួល»គេអោនមុខចុះទទួលយករឿងគ្រប់យ៉ាងគេហ៊ាននិយាយក៏ហ៊ានធ្វើដូចគ្នាគ្មានអ្នកណាអាចហាមឃាត់មិនឲ្យគេធ្វើទេសូម្បីតែស៊ូវ៉ាន់គីនេះពេលខ្លះចង់ខ្លាចគូឡេស្ទីនផង ។
«យើងមិនយកទោសភ័យរបស់ឯងចាត់ទុកថានេះជាលើកទីមួយដែលឯងបានធ្វើខុសចុះពេលនេះក៏ចេញទៅវិញទៅ » ស៊ូវ៉ាន់គី បក់ដៃដេញឲ្យគូឡេស្ទីនចេញទៅវិញគេខ្ជិលចង់មើលមុខមិនរីករបស់នាយណាស់មុខងាប់គ្រប់ពេលដូចជាឥឡូវនេះដែរពិបាកមើលពីចិត្តបង្កប់ន័យរបស់គេមែនគេកម្រឃើញគូឡេស្ទីនសើចសប្បាយខ្លាំងណាស់ ។
« ដឹងហើយមិនចាំបាច់ដេញទេ » គរឆ្លើយដោយមុខស្មើធេងដដែលមិនប្ដូរព្រោះតែគេដឹងពីចិត្តរបស់ស៊ូវ៉ាន់គីហើយថាបើខឹងហើយក៏មិនអាចធ្វើអីនាយបានដែរទើបដេញឲ្យគេឆាប់ចេញទៅវិញ ។
«ហ៊ឹម»នាយដើរមកអង្គុយលើសាឡុងក្នុងអូហ្វីសធ្វើការគេដឹងថាមិញនេះឆេវឆាវបោកប្រាដ់របស់របរអស់តែដល់ពេលស្ងប់អារម្មណ៍មកវិញក៏ធ្វើមុខដូចកើតទុក្ខស្មុគស្មាញណាស់ ។
«តើខ្ញុំនិងបន្តធ្វើវាទៀតទេ?តែយ៉ាងណាខ្ញុំមិនអាចឲ្យអាជុងគុករស់នៅបានស្រួលទៀតទេពេលវេលាខិតជិតមកដល់ហើយ ពួកយើងនិងធ្វើសង្រ្គាមជាមួយគ្នាហើយ » ស៊ូវ៉ាន់គីនេះហើយជាអ្នកបញ្ជូនកូនចៅឲ្យតាមឃ្លាំមើលជុងគុកគ្រប់ជំហ៊ាននោះគេបានលាក់ពីប្រវត្តិរបស់ខ្លួនជិតណាស់មិនងាយមានអ្នកណាបានដឹងច្បាស់ពីគេឡើយទោះបីគូឡេស្ទីននៅជាមួយគេយូរកម្រិតណាក៏នៅមិនទាន់ដឹងពីមេបងធំនេះដែរស៊ូវ៉ាន់គីគេដូចមានគំនុំជាមួយជុងគុកយូរណាស់មកទៅហើយតើមានរឿងអីកើតឡើងចំពោះអ្នកទាំងពីរ? ជុងគុកបានធ្វើអីលើស៊ូវ៉ាន់គី? ទើបគេចង់តាមសងសឹកឈ្នានីសគេរហូត?
« លោកប៉ាមេបងធំក្រុមពួកគេនោះជាអ្នកណាទៅប៉ា ? នេះគូឡេស្ទីនមិនមែនជាមេខ្លោងទេ ចុះជាអ្នកណាវិញ? ប៉ាសាកប្រាប់កូនផងបានទេ? » រីហ្វីដានាងបានមកអង្គុយជិតលោកប៉ាទាំងអោបដៃខាងស្ដាំរបស់គាត់ជាប់គ្រាន់តែនាងមកដល់គឺសួរភ្លេតគ្មានបានទៅអង្គុយឲ្យក្ដៅសិនចាំសួរឡើយលោកអារ៉ូគីសើចនៅដើមករឹកពានាងបង្ហាញមកឲ្យគាត់អស់សំណើចមកតែម្ដង ។
«ប៉ាក៏ដឹងថាមិនមែនជាគេដែរតែប៉ាចង់ឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នាធ្វើវាដោយមិនពឹងផ្អែកទៅលើអ្បកណាទេមិនថាជាកូនចៅក្រោមបង្គាប់ក៏ដោយ » លោកពោលទាំងម៉ឹងម៉ាត់មិននិយាយលលេងជាមួយនឹងពួកគេទេគាត់មានទំនួលខុសត្រូវលើខ្លួនឯងច្បាស់លាស់ណាស់ដូច្នេះហើយការនិយាយរបស់គាត់ត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់គាត់និយាយរៀបរាប់ឲ្យអស់សិនសឹមនិយាយបន្តពីគាត់ ។
« ហេតុអ្វីលោកប៉ាមិនប្រាប់កូន? ប៉ាធ្វើឲ្យកូនចង់ស្អប់គេម្នាក់នោះហើយលោកប៉ាដឹងទេ? »រីហ្វីដានាងខឹងនិងលោកប៉ាដែរនាងខំគិតថាគូឡេស្ទីននោះជាមនុស្សមិនល្អហើយមិបសមឲ្យបងស្រីនាងទៅពាក់ព័ន្ធឬទៅស្គាល់រាប់អានជាមួយគេទៀតទេដល់ពេលដឹងច្បាស់បាននាងឈប់គិតអវិជ្ជមានលើគូឡេស្ទីនបន្ត ។
«គ្មានអីច្រើនទេប៉ាចង់សាកចិត្តរបស់កូននិងក្មួយឌីម៉ាតែប៉ុណ្ណឹងឯង កុំខឹងជាមួយប៉ាអីបានអត់? ប៉ាធ្វើព្រោះតែប៉ាដឹងពីជម្រៅចិត្តរបស់កូនថាបើមានអ្នកណាធ្វើឲ្យឌីម៉ាមិនមានក្ដីសុខកូនដឹងតែតាមទារសំណងពីពួកគេទាំងនោះវិញមិនខានបើដឹងថាគូឡេស្ទីនជាមនុស្សមិនល្អទៀតកូនកាន់តែមិនឲ្យហ្វាន់ឌីម៉ាចូលទៅជិត ត្រូវទេ?»គាត់ស្រដីមកចំៗពាក្យល្អណាស់គ្រប់ម៉ាត់មានន័យដល់រីហ្វីដាឲ្យនាងបានគិតពីវាច្រើននាងបានតែស្លេស្លឺជាមួយគាត់ មួយម៉ាត់ណាក៏និយាយលលេងដែរ ហ៉ើយ!នាងចង៊ទិញពាក្យទាំងអស់នេះពីលោកប៉ាខ្លាំងលើសពីអ្វីទៅទៀតនិយាយពិតមែនបើសិនជាអាចនោះ ។
« ប៉ាដឹងរឿងមួយនេះមកពីណា? » រីហ្វីដានាងមានចម្ងល់យូរមកដែរហើយថាលោកប៉ាដឹងច្រើនមកពីអ្នកណាគេ?តាមមើលម្នាក់នោះចេះដឹងស្គាល់អ្វីច្រើនណាស់បានលោកអារ៉ូគីដឹងរឿងគ្រប់បែបយ៉ាងមិនថារឿងនោះមានអាថ៌កំបាំងបែបណាក៏ដោយនោះ ។
« ប៉ាមានខ្នងបង្អែក កូនមិនបាច់ដឹងទេ» គាត់ប្រាប់នាងជាមុនថាមិនចាំបាច់ចង់ដឹងចង់ស្គាល់ពីម្នាក់នោះទេគេដូចជាមានអាថ៌កំបាំងច្រើនណាស់ហើយបានលោកប៉ានាងទុកចិត្តនិងលាក់គេម្នាក់ហ្នឹង ។
« អាវ! ម៉េចក៏ចឹងប៉ា? បើប៉ាមិនប្រាប់ឲ្យខ្ញុំទៅដឹងពីអត្តសញ្ញារបស់គេម្នាក់ហ្នឹងបានដោយរបៀបណាវិញ?លោកប៉ាឈប់លាក់កូនបានទេ? កូនហត់និងគិតណាស់ » នាងពោលឡើងដោយទឹកមុខកំសត់ស្រពាប់ស្រពោន លើកចិញ្ចើមម្ខាងទាំងអស់សង្ឃឹមរឿងអីមួយចឹងលោកអើយនាងលេងទឹកមុខមកយ៉ាងម៉ាឆ្ងាញ់តែមិនអាចបោកចិត្តឲ្យលោកប៉ាមេយ៉ាគូសានេះខ្វល់ជាមួយទេគាត់ដឹងពីចរិតកូនស្រីមួយនេះច្បាស់មែនទែន ។
« បោកប៉ាល្មមៗបានហ្វីដា »
«កូននិយាយដោយការពិតតើប៉ា?មានបានទៅបោកលោកប៉ាទេ!បើកូនបោកលោកប៉ាមិនមែនប៉ានៅអង្គុយស្រួលទេ»លឺសម្ដីកូនស្រីសំណប់បែបនេះហើយចង់ឆ្អែតបាយចង់បរិយាយយ៉ាងមិចក៏មិនសមដែរកូនស្រីមាសឪពុកអើយហេតុអ្វីក៏បាញ់ចុកៗយ៉ាងនេះ។