« ហ្ហឹសសស... » រយៈពេលអស់3ម៉ោងទៅហើយជុងគុកគ្មានបានទៅស្វាងអីទេគេនៅតែវាយលុកនាងខ្លាំងទៅៗទ្រាំលែងចង់បានទៀតហើយ ។
ផ្លាប់ៗៗៗៗ...ផ្លាប់ៗៗៗៗ....ហ្ហឹសសស...
    មួយទឹកបញ្ចប់នេះរីហ្វីដានាងសន្លប់តីងតែម្ដង នាងទ្រាំលែងបានហើយទោះបីនាងមានកម្លាំងខ្លាំងប៉ុណ្ណាមិនអាចទ្រាំបានព្រោះតែការបុកសម្រុកគេនេះខ្លាំងសម្បើមណាស់ ។
« ខ្សឺត...បងស្រលាញ់អូន » ជុងគុកគេដកកូនប្រុសចេញមកមែនទែនហើយវែកសក់របស់នាងដោយថើបថ្ងាសនាងមួយខ្សឺត ។
«បងលេងអូនខ្លាំងពេកទើបត្រូវសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងចឹង បងសុំទោសណា » ជុងគុកគេនិយាយទាំងដឹងខុសម្ដងនេះលេងខ្លាំងពេកហើយម៉្យាងកន្លងទៅច្រើនម៉ោងដែរនាយមិនអាចទុកឲ្យរាងកាយរបស់នាងទទេរស្អាតបន្តទៀតក៏បានយកអាវរបស់គេមកពាក់គ្របដណ្ដប់រាងកាយននាលគោកមួយនោះជិតឈឹងគេដាក់ឲ្យនាងអង្គុយសហរួលបួលហើយនាងចូលមកកន្លែងបើកឡានបញ្ឆេះបើកចេញទៅបាត់ ។
ក្រឡេកទៅមើលហ្វាន់ឌីម៉ានាងចេញមកពីក្រុមហ៊ុនហើយក៏មកផ្ទះរបស់គូឡេស្ទីនទឹកមុខនាងឡើងខឹងសម្បាជាខ្លាំងតែមិនបានបង្ហាញឲ្យជីជីបានឃើញទេ ។
«បងស្រីនេះទឹកផ្លែក្រូចដែលខ្ញុំទើបច្របាច់ហើយថ្មីៗនេះបងសាកញាំមើលទៅ » ជីជីនាងលើកថាសទឹកក្រូចមកពីរកែវដាក់នៅចំពោះមុខរបស់ហ្វាន់ឌីម៉ា ។
« បងអរគុណណាស់ » នាងទទួកយកទាំងស្នាមញញឹម
« បងសាកញាំមើលទៅ » នាងបង្ខំឲ្យឌីម៉ាញាំទឹកក្រូចមួយហ្នឹងក៏ព្រោះតែនាងចង់ដឹងថាស្នាដៃនាងលើកនេះអាចទទួលយកបានដែរឬក៏អត់?
« ហ៊ឹម..! ឆ្ងាញ់ណាស់ » នាងមិនអាចប្រកែកតវ៉ានិងនាងល្អិតជីជីនោះបានក៏លើកកែវទឹកក្រូចមកផឹក្អឹកៗអស់កន្លះកែវដោយសរសើរថាឆ្ងាញ់ពិតមែននាងល្អិតជីជីញញឹមបិទមាត់មិនជិតទេពេលលឺសម្ដីលើកសរសើរហ្វាន់ឌីម៉ា ។
« របស់ខ្ញុំធ្វើត្រូវតែឆ្ងាញ់បែបនេះហើយ »
« ច៎ាស! ជីជីចុះឯណាគូឡេស្ទីន? ពេលណាទើបគេមកវិញ? » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងញញឹមតាមទម្លាប់រួចអស់ហើយទលបសួររកដំណឹងគូឡេស្ទីន។
«បន្តិចទៀតគាត់អាចនឹងមកដល់ហើយបងក៏ព្រោះតែរាល់ដងគាត់មកផ្ទះពេលរសៀលញឹកញាប់ដែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនសូវជាប្រកដចិត្តប៉ុន្មានទេ  » ជីជីប្រាប់នាងដោយស្មោះត្រង់ការស្មានរបស់នាងម្ដងត្រូវម្ដងខុសដូច្នេះហើយបាននាងមិនទាន់ប្រាកដជាមួយ ។

« បែបហ្នឹងបងអាចចាំបាន » នាងងក់ក្បាលដោយសារតែនាងបានយល់ពីការធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនហើយមានការងារច្រើនណាស់ដើម្បីធ្វើវាបែបនេះនាងមិនទៅប្រកាន់ទោសពៃអ្វីឡើយ ។
«ចុះបងរកគាត់ដើម្បីនិយាយរឿងសំខាន់អីមែនទេបង? »
« មានតិចតួចទើបបងនៅរងចាំគេ » នាងឆ្លើយទាំងងក់ក្បាលតិចៗព្រោះវាជាទម្លាប់នាងហើយដែលនិយាយងក់ក្បាលរហូតនោះ ។
«បើអញ្ចឹងបងអាចមានពេលនិយាយជជែកគ្នាលេងជាមួយខ្ញុំបានច្រើនណាស់ខ្ញុំចង់មានពេលមកនិយាយគ្នាលេងជាមួយបងខ្លាំងណាស់ប៉ុន្ដែវាគ្មានពេលទាល់តែសោះទើបតែថ្ងៃនេះបងមកផ្ទះខ្ញុំ »

នាងល្អិតនិយាយដោយទឹកមុខស្រពោននាងខានបានជួបនិយាយគ្នានិងហ្វាន់ឌីម៉ាអស់មកជាច្រើនឆ្នាំចិត្តរបស់នាងពិតជានឹករលឹកទៅដល់បងស្រីម្នាក់នេះខ្លាំងណាស់នាងដូចជាបងស្រីបង្កើតរបស់នាងអ៊ីចឹងកាលពីនៅក្មេងៗឌីម៉ានាងតែងតែបារម្ភពីនាងតូចជីជីរហូតមិនថានាងទៅបន្ទប់ទឹកអីក៏តាមទៅជាមួយដែរខ្លាចថានាងមានរឿងអ្វីកើតឡើងនៅពេលចូលទៅហេតុផលទាំងអស់នេះទើបនាងស្រឡាញ់ចូលចិត្តហ្វាន់ឌីម៉ាខ្លាំង ។
«បងក៏សប្បាយចិត្តដែរពេលបានមកនិយាយគ្នាលេងជាមួយនិងឯងបងមិនដែលសង្ឃឹមទាល់តែសោះថាបានជួបឯងម្ដងទៀតអាចថាការចង់ចាំបងឆាប់ត្រឡប់មកវិញផងដែរបើមិនដូច្នេះបងគ្មានថ្ងៃបានដឹងឡើយថាឯងជាអ្នកណា? ធ្លាប់ស្គាល់គ្នាជាមួយបងនោះ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងរៀបរាប់មកជាហូរហែរតបតមកវិញវាជារឿងចៃដន្យពេកហើយដែលបណ្ដាលឲ្យនាងជួបជីជី បានស្គាល់ពីក្រុមគ្រួសារមួយនេះម្ដងទៀត នាងមិនដែលធ្លាប់គិតថាវានិងក្លាយទៅជាបែបនេះម្ដងណាទេនិយាយទៅគឺនាងចង់ភ្លេចមុខរបស់ជីជីនិងគូឡេស្ទីនហើយបើមិនបានឃើញរូបថតក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេនាងនិងមិនបានដឹងទេ ។
« ច៎ាសបង »
« បងចាំខ្ញុំនៅទីនេះសិនណា » នាងតូចផ្ដាំឲ្យហ្វាន់ឌីម៉ានាងអង្គុយចាំនៅលើសាគុងនេះសិនចំណែកនាងក៏ក្រោកដើរចេញចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ ហ្វាន់ឌីម៉ានាងរកហាមាត់សួរថាទៅណាក៏មិនបានទាល់តែបានឃើញនាងចូលផ្ទះបាយបាត់ទើបឈប់ឆ្ងល់ទៀត ។
ងឺត....!
   ក្នុងពេលតែមួយជាមួយគ្នាដែរមានឡានមួយគ្រឿងឈប់ក្នុងបរិវេណផ្ទះហ្វាន់ឌីម៉ានាងសង្ស័យថាជាគូឡេស្ទីនមិនខានទេដែលមក ។
« អូរ..! បងស្ទីនបងដល់ល្មម» ជីជីចេញពីក្នុងផ្ទះបាយមកក្នុងដៃមានកាន់ចានផ្លែឈើមកដែរនាងតូចអរសប្បាយចិត្តណាស់ពេលឃើញបងប្រុសចូលមកដល់ក្នុងផ្ទះ ។
« បាទបងមកហើយ » នាយដើរមកដល់និយាយដោយស្នាមញញឹមរួចអង្អែលក្បាលរបស់នាងបន្តិវដែរ ។
« នាងមកដល់តាំងពីពេលណា? » គូឡេស្ទីនទើបបានឃើញហ្វាន់ឌីម៉ាអង្គុយនៅជិតនោះដែរទើបគេងាកមកសួរថានាងមកដល់ពេលណា? មកយូរដែរនៅ?មកដើម្បីអ្វី?ឬនាងគ្រាន់តែឈៀងចូលមកលេងផ្ទះរបស់គេបន្តិចរួចហើយបានចេញទៅវិញ ។
« មកយូរគួរសម » នាងឆ្លើយដោយបញ្ចេញស្នាមញញឹមមកតិចៗ
« អរបាទ» គូឡេស្ទីនគេមិនមាត់អីទៀតក៏មកអង្គុយជិតហ្វាន់ឌីម៉ា ។

«ខ្ញុំមានរឿងចង់និយាយជាមួយលោកតែពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ » នាងមិនចង់អូសបន្លាយពេលវេលាច្រើនជាងនេះទៀតក៏ចាប់ផ្តើមនិយាយផ្ដើមមុនគេនាងងាកទៅមើលជីជីបន្តិច នាងល្អិតនោះបានយល់ន័យហើយក៏ដើរចេញទៅទាំងស្នាមញញឹមដោយមិនទាក់ទើរ ។
« មានអីនិយាយជាមួយខ្ញុំ? » នាយលើកទឹកក្រូចរបស់នាងតូចជីជីដែលមិនទាន់ញាំនោះមកផឹកដោយសួរហ្វាន់ឌីម៉ាថានាងមានអីត្រូវនិយាយជាមួយគេ?
«សង្ឃឹមថាលោកនិងឆ្លើយដោយពាក្យពិតប្រាកដជាមួយនិងខ្ញុំ » គូឡេស្ទីនគេរាងចម្លែកនិងងឿយឆ្ងល់ក្នុងចិត្តណាស់ថានាងកំពុងតែកើតអីទៅក្នុងខ្លួនហ្នឹងនិយាយចេញមកប្លែកៗគេស្ដាប់មិនចង់យល់ន័យរបស់នាងដែលកំពុងតែនិយាយមកសោះហើយ ។
« បានបើនាងចង់ដឹងខ្ញុំនិងប្រាប់តាមត្រង់ » គូឡេស្ទីននាយឆ្លើយដោយមិនបានស្ទាក់ស្ទើរជាមួយសំណួរសម្ដីសំដៅរបស់ហ្វាន់ឌីម៉ាទេនាងតូចញញឹមទុកជាមុននិងងក់ក្បាលទទួលស្គាល់ពីរឿងមួយនេះឲ្យតែគេប្រកដដូចមាត់ថានិយាយការពិតមកមែន ។
______
ភាគ:៦៤

« រាល់ថ្ងៃនេះលោកជាអ្នកជំនួញតែមួយមុខទេឬ? ខ្ញុំគិតថាសំណួរមួយនេះវាសាមញ្ញគួរឲ្យចង់សើចតែលោកសូមឆ្លើយឲ្យត្រង់មក » នាងតូចមើលទៅភ្នែករបស់គេមិនព្រិច នាងទុកថាសំណួរនេះវាងាយស្រួលសម្រាប់នាងបើគេឆ្លើយមិនចេញទៀតវាអន់ណាស់ ។
« មែនហើយ! ខ្ញុំត្រឹមតែជាអ្នកជំនួញរកស៊ីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ »គូឡេស្ទីនគេរាងក្រឡេបក្រឡាប់ភ្នែកចុះឡើងរួចងាកមុខចេញមិនចង់ឲ្យនាងបានឃើញទេ ។
« ពិតប្រាកដឬ? » នាងតូចលើកចិញ្ចើមសួរទាំងផ្ចិតផ្ចង់លើចម្លើយមួយនោះវាងាយស្រួលតែបង្កប់ន័យជ្រាលជ្រៅឲ្យគូឡេស្ទីនគាំងស្ដូកបាន ។
« បាទពិតណាស់ »
«សំណួរមួយទៀត!លោកមានទៅពាក់ព័ន្ធជាមួយអ្នកលក់ថ្នាំញៀនដែរទេ? លោកកុំគិតថាខ្ញមឮុំសង្ស័យលើរូបលោកអីណាគ្រាន់តែខ្ញុំសួរចង់ដឹងតែប៉ុណ្ណឹង » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងបង្វែរកុំឲ្យគេចាប់អារម្មណ៍ល់សំណួរដែលនាងកំពុងតែសួរនេះបើគេមិនឆ្លើយក៏មិនអីនាងព្រមទទួលទាំងអស់បើគេនិយាយកុហកនោះនាងអស់សង្ឃឹមលើគេពិតប្រាកដមែនហើយ ។
«គឺ...គឺថាខ្ញុំមិនបានទៅពាក់ព័ន្ធជាមួយរឿងទាំងហ្នឹងទេ ហេតុអ្វីក៏នាងមកសួរ? នាងមានបំណងអី? » គូឡេស្ទីននាយនៅរក្សាទឹកមុខស្មើធ្វើមិនដឹងខ្យល់អីដដែលគេរាងនិយាយទាក់ពេលក្បាលដំបូងបន្តិចតែនាយមិនបានចាប់អារម្មណ៍ថាខ្លួនកំពុងតែភ័យនោះឡើយ ខ្លាវតែនាងបានដឹងការពិតនាងអាចស្អប់ខ្ពើមគេទេ? ប្អូនស្រីគេម្នាក់ទៀតពេលនាងដឹងហើយនាងនិងគិតបែបណា? មិនយល់ទាល់តែសោះហើយចំពោះរឿងនេះ ។
«ច៎ាស!បើអត់គឺថាវាល្អហើយខ្ញុំក៏សង្ឃឹមថាលោកមិនទៅពាក់ព័ន្ធជាមួយវាទេប៉ុន្តែបើលោកហ៊ានតែប្រព្រឹត្តនោះពួកយើងកែងត្រូវជាអ្វីនឹងគ្នាមិនខានព្រោះតែខ្ញុំមិនចង់ឲ្យអ្នកដែលខ្ញុំស្គាល់ក្លាយទៅជាមនុស្សអាក្រក់នៅចំពោះអ្នកដទៃបានទេ » នាងតូចញញឹមចេញមកដោយអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយនាងសង្ឃឹមថាវាមិនមែនជាការពិតទៅចុះឲ្យដូចតែការនិយាយរបស់គេទៅបានហើយ ។
« នាងមានតែរឿងប៉ុណ្ណឹងមកសួរខ្ញុំ? » នាយលើកចិញ្ចើមមកសួរហ្វាន់ឌីម៉ាវិញ ។

«គ្មានអ្វីទេគ្រាន់តែខ្ញុំសង្ស័យរឿងមួយនេះទើបខ្ញុំចេះតែព្រួយបារម្ភអ្នកជុំវិញខ្លួនរបស់ខ្ញុំដែលធ្លាប់បានស្គាល់នៀកមានរឿងបើលោកមិនជឿសង្ស័យមកលើខ្ញុំក៏សង្ស័យចុះខ្ញុំមិនបានឃាត់ » នាងលេងទឹកមុខឡើងកំសត់ចេញមកភ្លាមនាងងាកមុខទៅម្ខាងមិនបានមើលទៅមុខរបស់គូឡេស្ទីនទេព្រោះតែខ្លាចគេចាប់បានដូចគ្នាថានាងកំពុងតែរកតម្រុយពីគេ ។
« អរគុណសម្រាប់ការព្រួយបារម្ភរបស់នាង » គូឡេស្ទីននិយាយពីថាញញឹមស្ញេញបិទមាត់មិនចង់ជិតទេលឺត្រឹមពាក្យបារម្ភនាងភ្លាមបេះដូងគេលោតឡើងញាប់ទប់មិនចង់ជាប់ទេវាចង់ផ្ទុះចេញមកខាងក្រៅហើយ ។

«ច៎ាស!ខ្ញុំអស់អ្វីនិយាយទៀតហើយខ្ញុំសុំលាលោកត្រឡប់ទៅវិញហើយណា » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងនិយាយចប់ត្រឹមនេះរួចក៏ក្រោកងើបទាំងយកការបូបតូចមកស្ពាយលើស្មា ។
« បាទបើកឡានប្រយ័ត្នប្រយែងផងណា » នាយពោលដោយព្រួយបារម្ភនាងពីចម្ងាយដូចពាក្យរបស់នាងនិយាយថាព្រួយបារម្ភពីគេដូចមុននេះ ។
« ច៎ាសលោក » នាងនិយាយត្រឹមប៉ុណ្ណេះរួចក៏ដើរចេញមកខាងក្រៅបាត់ នាងតូចដកដង្ហើមធំធូរស្បើយក្នុងចិត្តនៅពេលដែលគេចាប់នាងមិនបាន។គូឡេស្ទីននាយឈរសញ្ជឹងគិតដោយការឈឺក្បាលអស់ហើយមិនគិតពីសម្ដីដែលហ្វាន់ឌីម៉ាបានសួរគេនោះឡើយនាយគិតថាខ្លួនឯងហត់ហើយទើបឡើងទៅបន្ទប់ខាងលើរបស់គេបាត់ទៅដើម្បីសម្រាកយកកម្លាំង ។
   នៅយប់ថ្ងៃដដែលនេះដែរបើទៅមើលក្នុងខនដូរមួយកន្លែងរបស់ជុងគុករីហ្វីដានាងសន្លប់មិនទាន់បានដឹងខ្លួនទេនាងគេងអស់មកច្រើនម៉ោងហើយនៅមិនទាន់ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមកវិញទៀត ជុងគុកគេបារម្ភពីនាងណាស់ ។
« ហ្វីដានាងយ៉ាងម៉េចហើយ? ឆាប់ដឹងខ្លួនមកវិញមកណា » ជុងគុកគេចាប់កាន់ដៃរបស់រីហ្វីដាក្ដាប់ឡើងណែនមកដាក់លើថ្ពាល់ខាងស្ដាំរបស់គេនាយមិនដឹងទេថាគួរធ្វើបែបណាចំពោះរីហ្វីដាទេ ។
« ហ៊ឹម... » សម្លេងរបស់រីហ្វីដាធ្វើឲ្យនាយសប្បាយចិត្តមកវិញបានហើយនាងតូចបើកភ្នែកមកយឺតៗនាងឈឺសព្វរាងកាយទាំងមូលហើយស្រគៀរឈឺអស់រលីងហើយងើបខ្លួនបន្តិចក៏មិនចង់រួចដែរជុងគុកឃើញនាងកំបាកពេកក៏ជួយលើកឲ្យនាងអង្គុយ ។
« មានឈឺត្រង់ណាទៀតទេ? » ជុងគុកគេសួរដោយក្ដីព្រួយបារម្ភនោះ រីហ្វីដានាងសម្លក់មុខជុងគុកយ៉ាងយូរនាយកម្លោះឡើងព្រឺជាមួយការសម្លក់សម្លឹងរបស់នាងទៀត ។
«អូនកុំសម្លក់មុខបងដោយក្រខ្សែភ្នែកបែបនេះទៀតបានទេ?និយាយត្រង់ទៅបងខ្លាចខ្លាំងណាស់បើអូនមានរឿងអីក៏និយាយមក » ជុងគុកប្រើសព្វនាមហៅនាងថា"អូន" នាងឡើងរំភើបជាមួយនិងគេហើយតែនាងមិនទាន់អាចទទួលយកបាននៅពេលនេះ ។
«ខ្ញុំឈឺឡើងពេញខ្លួនអស់ហើយដោយសារតែលោកម្នាក់គត់លេងឡើងធ្ងន់ដៃខ្ញុំទ្រាំមិនចង់បានសោះ ស្រគៀរផងអីផងកម្រើកខ្លួនតែបន្តិចបន្តួចក៏មិនចង់បានសមចិត្តលោកហើយឬដែលអាចឲ្យខ្ញុំទៅជាបែបនេះ? »រីហ្វីដានាងខឹងគេឡើងក្ដៅសាច់ហើយនាងខំគិតថាគេអាចនិងស្រួលជាមួយនាងប៉ុន្ដែមានអីលេងនាងម៉ាចាស់ដៃគ្មានបានខ្វាយខ្វល់ជាមួយនិងនាងសោះមកដល់ឥឡូវនេះសួររកប្រកាច់អី? នាងពិបាកណាស់នៅពេលបែបនេះ  ។
«បងសុំទោសប៉ុន្តែបងមិនអាចហាមខ្លួនឯងបានទេព្រោះតែឥទ្ធិពលនៃថ្នាំនោះវាខ្លាំងសម្បើមណាស់បងនិយាយពកតមែនមិនបានកុហកអូនទេ »
« ហ៉ើយ! បើខ្ញុំទៅជាអញ្ចឹងចុះស្អែកនោះ? ត្រូវបំពេញការងារថែមទៀតខ្ញុំមិនអាចទៅរួចបានទេមិនដឹងថាអាចចុះពីលើគ្រែមួយនេះបានដែរឬក៏អត់ផង » នាងដកដង្ហើមធំតានតឹងខ្លាំងមែនទែនបើនាងឈឺហើយមានអ្នកណាជាដៃគូររបស់គេនៅពេលចេញទៅប្រតិបត្តិការទៅ?នាងខ្លាចគេមានគ្រោះថ្នាក់ណស់ពេលនៅម្នាក់ឯងនៅទីនោះវាមិនបាននាំផលល្អត្រឡប់មកវិញបានទេ ។
«បងអាចទៅម្នាក់ឯងបានអូនកុំភ័យអីបងអាចការពារខ្លួនឯងមិនឲ្យមានរបួសទេពេលត្រឡប់មកវិញ »
«ឲ្យតែដូចមាត់និយាយរបស់លោកទៅចុះ »
« បងប្រកដចិត្តណាស់ »
« លោកប្ដូរពាក្យទាំងនេះចេញទៅបានទេ? » នាងចង់ឲ្យគេឈប់និយាយពាក្យអូនបងជាមួយនិងនាងទៀតអីព្រោះតែឥឡូវនេះនាងមិនអាចយករឿងស្នេហាមកពាក់ព័ន្ធជាមួយគ្នាបានឡើយសង្ឃឹមថាគេបានយល់ ។
« បងដឹងហើយ » ជុងគុកគេពិតជាបានយល់ពីសម្ដីរបស់រីហ្វីដាបាននិយាយទើបគេព្រមឈប់និយាយភ្លាមៗតែម្ដងរីហ្វីដានាងក៏លួចញញឹមជាមួយអាការ:របស់គេដែលបញ្ចេញមកដូចគ្នា។