ផាំង...!
   មួយដៃវៃលើតុមួយទំហឹងគេក្ដៅក្រហាយខ្លាំងមែនដែលមានប៉ូលីសចូលមកលូកដៃក្នុងរឿងការងាររបស់គេទាំងពីមុនមិនដែលបែបនេះផងនោះ? ចុះអ្នកណាប្រាប់? ប៉ូលីសដឹងមកពីអ្នកណាបានដឹងថាគេចេញទៅចែកចាយគ្រឿងញៀននោះ?ពេលនេះគេកំពុងតែសង្ស័យលើកូនចៅរបស់ខ្លួន ។
« អ្នកណារាយការណ៍ឲ្យប៉ូលីសបានដឹង? បើរឿងទាំងអស់នេះយើងមិនបានទៅប្រាប់អ្នកណាទៀតផងនោះ?ឬជាអ្នកនៅក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់នេះ? » គូឡេស្ទីស្រែកសម្លុតកូនចៅពេញសាលប្រជុំគ្នាគេខឹងឡើងញ័រសាច់ពេញទីទៅហើយដែលមកត្រូវមកលឺដំណឹងមួយនេះឡើងមក ។
« ពួកខ្ញុំមិនបានដឹងទេចៅហ្វាយ រឿងនេះខ្ញុំមិនបានទៅនិយាយប្រាប់អ្នកណាទៀតទេ » កូនចៅម្នាក់ដែលក្លាហានជាងគេបានចេញមកនិយាយមុនគេថាមិនបានដឹងពីរឿងមួយនេះកើតឡើងមកបានទេ ។
« តើជានរណា? » គេស្រែកគំហកម្ដងទៀតមិនអាចធ្វើអ្វីបានទៀតឡើយងឿយឆ្ងល់ដល់កហើយដែលត្រូវមកជួបរឿងរញ៉េរញ៉ៃបែបហ្នឹង?តាំងពីគេរកស៊ីការងារមួយនេះយូរហើយហេតុអ្វីក៏គ្មានអ្នកណាមកទើសទែងជាមួយ? មកដល់ទីនេះទើបមកចង់កំចាត់គេចេញ?
«ពួកគេត្រូវស៊ើបរកមើលថាពួកនោះជានរណាដែើហ៊ានយករឿងរបស់យើងប្រាប់ប៉ូលីសបើបានដឹងហើយកុំទុកឲ្យវាមានជីវិតរស់នៅទៀតឲ្យសោះ » គេសម្រួលឥរិយាបទមកធម្មតាវិញនិយាយចុះសម្រុងនិងកូនចៅទោះគេខឹងដល់កម្រិតណាក៏មិនអាចជះកំហឹងទាំងអស់ពេកទៅឲ្យកូនចៅបានឡើយ គេត្រូវចេះទប់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងដូចជាពេលនេះជាដើម ។
« បាទទទួលបញ្ជាទាន » ពួកគេឆ្លើយយល់ព្រមយ៉ាងស្រុះគ្នាគ្មានអ្នកណាជំទាស់ចៅហ្វាយនាយទេ ។
«ចំណែករឿងដឹកជញ្ជូនទំនិញថ្ងៃស្អែកនៅតែប្រព្រឹត្តទៅដដែលមិនអាចលើកថ្ងៃបានឡើយ យើងមិនចង់ឲ្យខាតប្រាក់ច្រើនជាងនេះបានទេ » គូឡេស្ទីនគេប្រាប់ម្ដងទៀតពីរឿងយកគ្រឿងញៀនទៅដាក់តាមប្រទេសផ្សេងទៀតនោះ គេនៅតែបន្តមិនពន្លាពេលព្រោះតែប៉ូលីសឡើយ ។
« ទទួលបានទាន »
« ល្អ...! ចេញទៅធ្វើការងារដែលយើងដាក់ឲ្យទៅ » គូឡេស្ទីនគេបោះសម្ដីគម្រោះគម្រើយទៅឲ្យកូនចៅបានដឹង ពួកគេនាំគ្នាចេញទៅម្ដងម្នាក់ៗរហូតទាល់តែអស់ ។
    នារីឆើតឆាយម្នាក់ស្លៀកពាក់យ៉ាងសិចស៊ីចូលទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់ចៅហ្វាយនាយគេដោយស្នមញញឹមដូចមានបំណងអ្វីមួយគ្មានអ្នកណាអាចមើលដឹងបានទេ ។
« ហេតុអ្វីក៏នាងចូលមកមិនគោះទ្វារ? នាងលែងចាត់ទុកខ្ញុំជាប្រធានហើយឬ? » រឹកពាព្រងើយៗរបស់គេឲ្យនាងខាំមាត់ខឹងបានដោយងាយតែក៏ប្រឹងញញឹកមកវិញ  ។
« មិនមែនបែបហ្នឹងទេលោកប្រធាន ខ្ញុំភ្លេចខ្លួនទើបមិនបានគោះទ្វាសូមលោកប្រធានលើកលែងទោសឲ្យខ្ញុំម្ដងទៅចុះ » នាងនិយាយដោយធ្វើការវិការសិចស៊ីចង់ទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់គេណាស់ ។
«នេះលោកប្រធានខ្ញុំបានឆុងការហ្វេរមកឲ្យច៎ាសសូមលោកប្រធានញាំទៅ » ម៉ាស៊ូ នាងទុកកែវការហ្វេរលើតុធ្វើការជិតដៃរបស់ជុងគុកកំពុងតែអង្គុយនោះនាយសម្លឹងមើលទៅនាងបន្តិចហើយក៏ងាកចេញព្រោះតែអាវដែលនាងកំពុងតែពាក់នេះបញ្ចេញមកឲ្យគេឃើញចង់ទាំងអស់ទៅហើយអាវប្រឡេះលេងពីគ្រាប់បណ្ដាលឲ្យឃើញដើមទ្រូងនាងស្ទើតែទាំងស្រុងនៅពេលនាងអោនចុះមករីឯសំពត់វិញឡើងខ្លីហើយបើអង្គុយមិនប្រយ័ត្នដឹងតែគេឃើញទាំងអស់ ។
« ខ្ញុំផឹកក៏បានដែរតែនាងចេញទៅធ្វើការវិញទៅ » ជុងគុកគេងើបមុខគេកុំព្យូទ័រពេលឃើញនាងមិនទាន់ចេញទៅណានោះ ។

« ច៎ាសលោកប្រធាន » ម៉ាស៊ូ នាងព្រមចេញដោយការមិនសុខចិត្តដែរប៉ុន្ដែយ៉ាងណានាងមានតែត្រូវចេញទៅតាមបញ្ជារបស់ជុងគុកប៉ុណ្ណោះ ។
« ហ៉ើយ..! លោកប្រធានអើយខ្ញុំខំបញ្ចេញប៉ុណ្ណឹងហើយនៅតែគ្មានអារម្មណ៍ទៀតគួរធ្វើបែបណាទៀតទៅ ប៉ុន្តែលោកប្រធានមិនអាចទ្រាំទ្រនិងថ្នាំដែលខ្ញុំបានដាក់ដដែលនោះ » នាងនេះពិតជាអាក្រក់ណាស់ដែលចង់បានលោកប្រធានខ្លួនឯងមកធ្វើជាកម្មស្និតនោះ នាងដូចមិនបានប្រមាណខ្លួនឯងសោះ ធ្វើអ្វីគេមិនបានក៏ដាក់ថ្នាំពិតជាល្អមែនទែន ។
   ជុងគុកនៅពេលដែលគេរាងអស់កម្លាំងធ្វើការច្រើនពេកបានលើកកែវកាហ្វេរមកផឹកក្អឹកៗឡើងអស់ពីក្នុងកែវចំពេលមួយនោះម៉ាស៊ូនាងបានចូលមកដល់ល្មមដោយក្នុងដៃមានកាន់ឯកសារមកជាមួទៀត ។
« លោកប្រធាននេះជាឯកសារដែលត្រូវស៊ីញ៉េច៎ាស » ម៉ាស៊ូនាងទុកឯកសារនៅលើតុមុខជុងគុកហើយនៅឈររង់ចាំឯកសសរយកទៅវិញដែរ ព្រោះតែនាងត្រូវការយកតែស៊ីញ៉េតែមួយគត់ ។ ជុងគុកគេដូចជាមានអារម្មណ៍ថាក្ដៅៗក្នុងខ្លួនយ៉ាងមិចក៏មិនដឹងដែរនៅពេលផឹកកាហ្វេមួយនោះហើយ ម៉ាស៊ូនាងញញឹមពេញចិត្ត ព្រោះតែបានឃើញជុងគុកបែកញើសពេញមុខហូរមកតក់ៗហើយណាមួយថ្នាំដែលនាងដាក់វាមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់បើបានដាក់ហើយដឹងតែទ្រាំមិនបានមិនខាន ។
« លោកប្រធាន.... » ម៉ាស៊ូនាងធ្វើជាហៅជុងគុកតិចៗដូចកំពុងឲ្យដៃគេណាស់នាងខំប្រឹងខិតខ្លួនមកជិតគេរហូតទាល់តែគេងាកមុខមកបានឃើញគល់ទ្រូងនាង គេឯណេះកាន់តែពុះកញ្រ្ជោលដូចសត្វកញ្ជ្រោងកំពុងតែឃើញចំណីនៅចំពោះមុខណាស់ ។
អ៊ឹប...!
   ជុងគុកទ្រាំមិនបានទៀតក៏ទាញឲ្យនាងមកអង្គុយលើភ្លៅគេមិញនេះមកពីនាងមកឈរនៅជិតគេទើបទាញមកស្រួល ។
« លោកប្រធាន » ម៉ាស៊ូនាងធ្វើរឹកពាដូចខ្លាចជុងគុកអញ្ចឹងទាំងការពិតមានគំនិតចង់បានគេសោះ ។
« កុំបារម្ភអី...អ៊ុប... » គេពោលត្រឹមប៉ុន្មានម៉ាត់នេះរួចអស់ហើយក៏អោនមុខមកថើបបបូតមាត់របស់ម៉ាស៊ូទាំងក្ដៅក្រហល់ក្រហាយពេញខ្លួនប្រាណទាំងមូលគេមិនបានដឹងឡើយថាមកពីអីទើបបានគេមានអារម្មណ៍បែបនេះប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាអាចមកពន្លន់ភ្លើងក្នុងខ្លួនរបស់គេបានឡើយក្រៅពីនាងម្នាក់គត់។ម៉ាស៊ូនាងញញឹមពេញចិត្តជាខ្លាំងបានជុងគុកមកថ្នាក់ថ្នមខ្លួនប្រាណរបស់ខ្លួនបែបនេះនាងសប្បាយចិត្តព្រមធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងឲ្យតែបានគេមកជារបស់ខ្លួនឯង ។
ក្រាក...ប្រាវ....!
   គ្រាមួយហ្នឹងដែរក៏មានសម្លេងបើកទ្វាចូលមកហើយនៅមានធ្លាក់របស់ទៀត ធ្វើឲ្យអ្នកកំពុងតែថើបស្អិតរមួតជាមួយគ្នានោះបានលឺនិងបញ្ឈប់សកម្មភាពភ្លាមៗ ។
«ឲ្យខ្ញុំសុំទោសផងដែលមករំខានក្ដីសុខរបស់អ្នកទាំងពីរ » រីហ្វីដានាងពោលដោយស្នាមញញឹមដូចជាអស់ក្ដីសង្ឃឹមទៅលើជុងគុកជាខ្លាំងគេមិនគួរណាមកធ្វើរឿងនេះក្នុងក្រុមហ៊ុនទាំងបុគ្គលិកកំពុងនឹងធ្វើការទេនេះជានាងចុះជាអ្នកផ្សេងគេមិននិយាយដើមហើយឬ?
« អត់ទេហ្វីដា » ជុងគុកហាក់ដូចជាបានស្មារតីមកវិញនាយរុញម៉ាស៊ូឲ្យចេញពីលើភ្លៅរួចហើយរត់ចេញទៅតាមរីហ្វីដាពីក្រោយ ហេតុអ្វីក៏គេធ្វើអីមិនចេះគិតគូរសោះបែបនេះ? ម៉ាស៊ូនៅពេលដែលគេចេញទៅទុកឲ្យនាងនៅម្នាក់ឯងបែបនេះវាវេទនាខ្លាំងណាស់គេធ្វើឲ្យនាងមានអារម្មណ៍ហើយក៏ទុកវោលវាសមដែរ?
« ហ្អាយយយ...ខ្ញុំមិនសុខចិត្តឡើយ » នាងស្រែកពេញបន្ទប់អូហ្វីសរបស់ជុងគុកក្ដៅចិត្តមែនទែនមុននឹងចាកចេញទៅក៏មិនភ្លេចទន្រ្ទាំជើងដែរនាងខឹងៗៗណាស់ ។
________
ភាគ:៦២

   នាយកម្លោះប្រឹងរត់ទៅតាមនាងយ៉ាងលឿនតាមដែលអាចធ្វើទៅបានគេមិនចង់ឲ្យនាងមកយល់ច្រឡំលើគេទៀតបានទេ។កំពុងតែរត់នោះដែររីហ្វីដានាងបានឃើញគេមកតាមក្រោយនាងក៏បន្ថយការរត់បន្តិចព្រោះតែវាហត់ខ្លាំងដែរនៅពេលរត់មុននេះនាងឈប់មួយភ្លេតចំពេលជុងគុករត់មកដល់ប៉ុន្តែរីហ្វីដានាងមិនចង់ស្ដាប់លឺសម្ដីប្រុសពូកែបោកប្រាស់នាងទេនាងបន្តរត់ចូលទៅក្នុងឡានរបស់ខ្លួនវិញតែមិនអាចយកឈ្នះជុងគុកបាននាយឡើងចូលមកមុនបានដោយងាយពេលនាងបើកទ្វារៀបនិងចូលនោះ ។

«លោកឆាប់ចុះចេញពីក្នុងឡានរបស់ខ្ញុំភ្លាមទៅប្រយ័ត្នតែស្រីរបស់លោកមកដល់រករឿងរាលដាលដល់ខ្ញុំ » នាងតម្លើងសម្លេងដាក់គេដោយគិតថាគេនិងព្រមចេញមកតែគ្មានបានផលទាល់តែសោះគេនៅអង្គុយក្នុងឡានធ្វើជាមិនដឹងមិនលឺទៅវិញ ។
« លោក.....» នាងអោនក្បាលចូលមកក្នុងឡានស្រែកហៅឲ្យគេចេញ តែជាពេលមិនល្អសម្រាប់នាងបានត្រូវគឺនាយចាប់ទាញនាងចូលមកក្នុងឡានបានមិនចាំបាច់ហត់ចិត្ត ។
« នៅទីនេះហើយ ខ្ញុំមិនមានស្រីឯណាទេ » ជុងគុកគេហាក់ដូចពិបាកនៅក្នុងខ្លួនណាស់និយាយមកមួយពាក្យគឺសែនវេទនាជាងស្អីទៅទៀត រីហ្វីដានាងមើលទៅគេទាំងចម្លែកក្នុងចិត្ត ។
« លោកកើតអី? មិចក៏សុខៗបែកញើសមកច្រើនដល់ថ្នាក់នេះ? ឬមួយលោកមិនស្រួលខ្លួន?ចឹងចាំខ្ញុំជូនលោកទៅពេទ្យឲ្យគេពិនិត្យឲ្យចុះ » រីហ្វីដានាងមិនទាន់បានយល់ន័យពីអាការ:របស់ជុងគុកទផបចេះតែរកពាក្យមកនិយាយជាមួយនិងគេពេលនាងស្ទាបក្បាលទៅគឺគ្មានទៅក្ដៅអីណាស់ណាទេចុះញេកើតអីឲ្យប្រាកដទៅ?
« ខ្ញុំមិនបានឈឺអីទេ  » ជុងគុកនាយឆ្លើយទាំងមិនចង់រួចគេទប់ខ្លួនឯងមិនអាចធ្វើអីផ្ដេសផ្ដាសជាមួយនៅពេលឥឡូវនេះបានទេ តែវាលំបាកតែគេម្នាក់ឯងហ្នឹង?
«លោក...លោកឆាប់និយាយប្រាប់ខ្ញុំមកថាលោកកើតអី? » រីហ្វីដានាងបន្តនៅសួរមិនឈប់បើមិនទាន់ដឹងច្បាស់ផងនាងមិនអាចឈប់ត្រឹមនេះបានឡើយមានតែសួរឲ្យដល់ឫសគល់ហើយពេលនេះ ។
« ខ្ញុំត្រូវថ្នាំសម្រើបរបស់ម៉ាស៊ូហើយ ទើបបានជាពេលនាងចូលមកឃើញខ្ញុំកំពុងថើបគ្នានោះឥឡូវនេះខ្ញុំទ្រាំលែងបានហើយនាងជួយខ្ញុំផងបានទេ? ខ្ញុំពិបាកក្នុងខ្លួនណាស់ បើទុកវាយូរជាងនេះខ្ញុំអាចស្លាប់បាន » ជុងគុកនាយចាប់ដៃរបស់រីហ្វីដាហើយអង្វរកឲ្យនាងជួយដល់ដំណាក់កាលមួយមេះហើយមានតែព្រមអង្វរនាងសូម្បីតែដៃដែលគេមកចាប់នាងនោះឡើងប៉ោងសរសៃខៀវមុខវិញក្រហមងាំងព្រោះតែទប់ថ្នាំកំពុងវាយលុកនេះ ។
« លោកចាំបន្តិចសិនទៅ » រីហ្វីដានាងបិទទ្វាឡានស្រួលបួលអស់ហើយក៏បញ្ឆេះឡានបើកចេញទៅរីឯជុងគុកគេនៅអង្គុយត្អូញត្អែរប្រាប់ឲ្យនាងជួយគេមិនបាត់មាត់សោះគេឡើងចង់និយាយលែងចេញហើយតើគេអាចស្លាប់ព្រោះតែនៅទ្រាំបានទៀតទេ? វាលំបាកណាស់ ។
ងឺត ....!
   មកដល់ផ្លូវរាងស្ងាត់ជ្រងំនោះរីហ្វីដានាងបានឈប់ឡានយ៉ាងលឿនហើយបែរមករកជុងគុកដែលអង្គុយក្បែរនោះ ។
«បើលោកទ្រាំមិនបានទៀតក៏ចាត់ការមកខ្ញុំឲ្យលោកធ្វើ » រីហ្វីដានាងចាំមាត់និយាយទាំងអៀនខ្មាសខ្លួនឯងខ្លាំងណាស់ដែលព្រមឲ្យមនុស្សប្រុសមកធ្វើរឿងមិនគួប្បីជាមួយ ។
« អ៊ុប....» ជុងដោយថ្នាំជ្រាបពេញសរសៃរប្រសាទខួរក្បាលគេអស់រលីងហើយនាយក៏ហក់មកថើបបឺតជញ្ជក់មាត់នាងឡើងតក់ក្រហល់ដូចជាដាច់ដាបមិនដែលជួបប្រទះសោះគេមិនអាចគ្រប់គ្រងស្មារតីខ្លួនឯងឲ្យស្វាងបានទេក្រៅពីរាងកាយដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់រីហ្វីដាបង្ហាញនៅចំពោះមុខគរស្រស់ៗពេញភ្នែកទាំងមូលនេះ ។
« លោកតិចៗណាកុំខ្លាំងពេក » រីហ្វីដានាងថាមិនចង់ប៉ុន្មានទេតែធ្វើយ៉ាងណានាងមិនចង់ឃើញគេស្លាប់ដោយវេទនាខ្លួនបានទេក្រៅពីព្រមតាមគេ។ជុងគុកប្រញាប់ដោះសម្លៀកបំពាក់នៅលើខ្លួនរបស់រីហ្វីដាចេញអស់គ្មានសល់ទេគេបន្តមកដោះសម្លៀកបំពាក់លើខ្លួនឯងម្ដង ។ ពេលនេះពួកគេទាំងពីរគឺថាអាក្រាតកាយននាលគោកដូចគ្នាជុងគុកអោនមកថើបពេញប្រឡោះកឆ្វេងស្ដាំរីហ្វីដសបន្សល់ស្នាមជាប់ពណ៌ក្រហមពេញករបស់នាង គេបន្តមកថើបច្របាច់លេងកូនភ្នំសងខាង នឹងបឺតជញ្ជក់ដូចជាកូនក្មេងកំពុងតែបៅដោះម្ដាយអញ្ចឹងដែរនាយមិនបានគិតច្រើនថានាងស្រគៀឈឺខ្លួនព្រោះតែចំណងើតណ្ហារបស់គេនេះទេនាយនៅតែបន្តធ្វើចលនាខ្លាំងៗដោយសូកដៃកណ្ដាលទាំងពីរចូលក្នុងទ្វាមាសរបស់នាង ។

« ហ្ហឹសសស....ហ្ហាសស... » នាងថ្ងួចថ្ងូរបែបណាចង់ប្រាប់ថានាងឈឺខ្លាំងណាស់ប៉ុន្ដែស្រែកមិនបាននាងបានតែក្រហឹមនៅដើមកប៉ុណ្ណោះបបូរមាត់នាងត្រូវគេលេបត្របាក់មិនព្រមលែងទាល់តែសោះហើយធ្វើដូចជាមាត់នាងនេះជាស្ករគ្រាប់ឲ្យគេបៀមរហូត ។
«លោក....អ្ហឹសស...ខ្ញុំ...ឈឺណាស់...ដកដៃចេញ...ទៅ...ហ្ហឹសសស » រីហ្វីដានាងស្រែកប្រាប់ទាំងឈឺចាប់គេនៅបន្តធ្វើចលនាដៃចេញចូលៗមិនឈប់ទាល់តែសោះអស់ពីចូលម្រាមដៃពីរមកម្រាមបីនាងឡើងក្រមួលខ្លួនពេញហ្នឹង ជុងគុកនាយចុចកៅអីអង្គុយនោះឲ្យផ្ដេកទៅខាងក្រោយថែមបនហតុចទៀតឲ្យគេកាន់តែស្រួលធ្វើចលនានោះ ។
« ហ្ហឹសសស.....លោក » នាងឡើងចំហមាត់ធហលុងពរោះតែអួលណែនជាមួយកូនប្រុសកំពុងតែរីកមាឌរបស់គេបុកចូលមកល្អាងស្នេហ៍មួយនោះណាស់នាងទើបតែបានរួមមេត្រីជាមួយគេបានម្ដងមិនទន់សាំជាមួយវាឡើយជុងគុកពេលគេដាក់ចូលនោះមិនបានប្រាប់ដំណឹងនេះឲ្យនាងបានដឹងទៀតធ្វើឲ្យនាងកហដៅក្រហល់ក្រហាយចង់ស្រែកណាស់ប៉ុន្ដែធ្វើអីមិនកើតទៀតបើស្រែកទៅមានគេលឺហើយចូលមកមើលនោះនាងមិនខ្មាសគេស្លាប់ហើយឬ? ចឹងមិនអាចស្រែកបានទេ !
« សុំទោស » គេពោលសុំទោសដែលមិនបានប្រាប់នាងជាមុននេះ គេអោនមកថផបលួងលោមនាងរហូតទាល់តែនាងអាចសាំជាមួយទំហំកូនប្រុសគេបានហើយទើបនាងធ្វើចលនាចង្កេះអុកក្រលែងចុះឡើងៗធ្វើឲ្យឡានរបស់គេធ្វើចលនាទៅតាមអ្នកនៅក្នុងឡានកំពុងតែធ្វើនេះដែរ រីហ្វីដាដោយស្រៀបក្នុងខ្លួនពេកនាងក៏សូកដៃចូលទៅក្នុងសរសៃរសក់របស់ជុងគុកងើយក្បាលថ្ងួចថ្ងួរជាមួយគេយ៉ាងមានក្ដីសុខមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន ។
«ផ្លាប់ៗៗៗៗ.....ផ្លាប់ៗៗៗៗ....សឺតតតត....ហ្ហឹសសស...ហ្ហាសស...អ្ហឹសស..អ្ហាសសស... » រីហ្វីដានាងបន្តស្រែកថ្ងូរជាមួយគេទាំងហត់អស់កម្លាំង ម៉្យាងថ្នាំដែលនៅក្នុងខ្លួនរបស់ជុងគុកវាកាន់តែធ្វើទុក្ខទោម្នេញទៀតបានគេចេះតែបន្ថែមល្បឿនបោកអុកផ្លាប់ៗៗៗៗជាមួយនាងខ្លាំងទៅៗរីហ្វីដានាងនៅតែអាចទ្រាំទ្រជាមួយនុងគេបាន ។
« ផ្ទៀងខ្លួនបន្តិច » ជុងគុកដកកូនប្រុសរបស់គេហើយឃើញថាមានទឹកអីសរៗខាប់ៗនោះបានហូរកាត់ភ្លៅរបស់រីហ្វីដានៅមានជាប់កូនប្រុសរបស់គេទៀតនាងតូចយល់ព្រមធ្វើតាមសម្ដីរបស់គេដែលបានប្រាប់រួចហើយនាងក៏សូកបុកសម្រុកកូនប្រុសចូលម្ដងទៀតរីហ្វីដានាងអស់អីត្រូវវាចាតែម្ដងនៅពេលនេះ។