អាការ:របស់ហ្វាន់ឌីម៉ាកាន់តែមែនទែនហើយនាងមិនសូវបាននិយាយជាមួយនិងអ្នកណាម្នាក់ទេសម្ងំនៅតែក្នុងបន្ទប់អង្គុយយំម្នាក់ឯងមិនថាបុណ្យសពរបស់ប៉ាម៉ាក់បានរៀបចំហើយអស់នាងនៅតែមិនទាន់ទទួលយកវាបានឡើយនាងតែងតែអោបរូបថតរបស់ប៉ាម៉ាក់ដោយមានរូបរបស់នាងនៅជាមួយពួកគាត់ទៀតនាងនៅសោកស្ដាយស្រណោះរឿងគ្រប់បែបយ៉ាងកំហុសមកពីនាងទៅជួយពួកគាត់មិនទាន់ពេលនាងខុសនាងបានសាងអំពើអាក្រក់មួយមុខហើយនាងបន្ទោសថាប៉ាម៉ាក់ស្លាប់ព្រោះតែនាងទើបនាងនិយាយថាបានសាងអំពើអាក្រក់នោះ ។
« ហ៊ឹកៗៗៗ.... » សម្លេងយំខ្សឹបខ្សួលម្នាក់ឯងនាងនៅតែអង្គុយស្ងៀមៗបាយមិននឹក ទឹកមិនស្រែកសោះរីហ្វីដានាងប្រឹងស្រែកហៅឲ្យនាងចុះមកខាងក្រោយញាំបាយក៏មិនចុះលើកអាហារមកដាក់មុខបន្ទប់ហើយក៏នាងមិនខ្ចីបើកទ្វាចេញទៀតនាងអស់វិធីដែលត្រូវលួងលោមបងស្រីហើយ ។
«ខ្ញុំ....ខ្ញុំ...មិនត្រូវយំឡើយមែនខ្ញុំត្រូវរកមុខអ្នកនភពីក្រោយរឿងនេះ ប៉ាម៉ាក់មិនត្រូវស្លាប់ទៅដោយអសាបង់ទេ តើអ្នកណាៗជាអ្នកសម្លាប់ពួកគាត់? យើងនិងតាមសងសឹកចងកម្មចងពារជាមួយនិងពួករហូត » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងអង្គុយគិតអស់ជាច្រើនថ្ងៃហើយនាងនិងសម្រេចថាធ្វើបែបនេះ ឲ្យប៉ាម៉ាក់ខ្លួនស្លាប់ព្រោះតែការបោកបញ្ឆោទឲ្យកូនៗទៅមើលពីទិដ្ឋភាពមួយនោះឬ? នេះជាហ្វាន់ឌីម៉ានាងមានចិត្តក្លាហានមិនខ្លាចអ្នកណាឬឲ្យស្រមោលខ្មៅមកតាមតោងលើខ្លួននាងទេ នាងត្រូវនាំខ្លួនឯងចេញពីពិភពងងឹតនេះទាំងមូលបើនៅតែបណ្ដោយឲ្យខ្លួនធ្លាក់ដុនដាបបន្តទៀតវាអាចឲ្យស្រមោលខ្មៅដ៏អាក្រក់នោះគ្របដណ្ដប់នាងទៀតឡើយ ។
   បើអ្នកអង្គុយនៅខាងជាន់ខាងក្រោមវិញកំពុងតែនៅអង្គុយរិះគិតពិចារណាមើល រឿងកាលពីថ្ងៃមិញព្រោះតែមិនទាន់អស់ចិត្តសោះ ។
« ហ្ហើយ...! កាលពីលើកមុខឲ្យគេធ្វើបាបបានតែពេលនេះអាចវៃតទល់ជាមួយគេបាន? អញ្ចឹងមានន័យថាថ្ងៃមុននាងធ្វើពុតជាមិនចេះអី? អាចឲ្យគេបំពានបានតាមចិត្ត? » រីហ្វីដានាងងឿយឆ្ងល់ថានាងធ្វើបែបហ្នឹងដើម្បីអ្វីដែរទៅ? អង្គុយឆ្ងល់គ្មានអ្នកណាមកពិភាក្សាជាមួយទេមិនថាបងស្រីគាត់មិននិយាយចូលនាងទៀតនាងមានអារម្មណ៍កាន់តែឯកាឯស៊ូមិត្រូវទៅធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនប៉ានាងព្រោះគាត់មានក្រុមហ៊ុននៅទីនេះដែរ ។
« បងហ្វាន់ឌីម៉ា? » នាងតូចឡើងភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងបានឃើញបងស្រីនាងចុះមកពីបន្ទប់វុញស្លៀកពាក់មកយ៉ាងស្អាតបាតសមជាបងស្រីនាងពីមុនណាស់ ដល់ពេលចឹងនាងតូចស្រែកហៅបងដោយស្នាមញញឹមពេញផ្ទៃមុខ ។
« ហ៊ឹម..! ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះឯងប្រកដជាហត់ហើយណាបងសុំទោស » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងអាចញញឹមចេញមកបានដោយគ្មានទុក្ខក្រៀមក្រំបន្តទៀតទេ នាងអង្អែលក្បាលប្អូននៅពេលរីហ្វីដានាងងើបសាឡុងមកជិតបងស្រី ។
«ខ្ញុំមិនអីទេបងមានតែស៊ូមិទេដែលហត់នោះព្រោះតែគាត់បានទៅមើលការនៅក្រុមហ៊ុនលោកប៉ាជំនួសពួកយើងហើយខ្ញុំនៅចាំបងត្រឡប់មកដូចដើមវិញបានចូលទៅគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនមួយនោះជាមួយនិងគ្នា » នាងញញឹញស្ញេញដាក់ហ្វាន់ឌីម៉ាឱកាសរបស់នាងមានកាន់តែច្រើនបើនាងអាចចូលទៅធ្វើការបាននោះនាងដឹងច្បាស់ណាស់ថាអ្នកដែលសម្លាប់ប៉ាម៉ាក់នាងជាអ្នកនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនមួយនោះហើយក៏មិនដឹងទៀតថាពួកគេទាំងហ្បឹងត្រូវការអ្វីទៀត?
«បងមកជួយឯងទៀតមិនធ្វើខ្លួនឲ្យដូចមុនទេបងនិងតាមរកឃាតករទាល់តែឃើញតើអូននិងនៅខាងបងទេ? » ហ្វាន់ឌីម៉ាចាប់កាន់ដៃរីហ្វីដាសួរនាងព្រោះបើនាងមិនយល់ព្រមទេនាងធ្វើវាម្នាក់ឯងក៏បានដែរគ្មានបញ្ហានោះទេ ។
« ខ្ញុំនៅខាងបងជានិច្ច គម្រោងរបស់ខ្ញុំគឺត្រូវស៊ើបពីអ្នកនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនទាំងអស់សិន » នាងចាប់ផ្តើមនិយាយពីគម្រោងរបស់ខ្លួនប្រាប់បងស្រី បើជ្រុលជាចង់ធ្វើហើយមានតែសួរយោបល់គ្នាទៅវិញទៅមកថាមួយណាទើបល្អនោះ ហ្វាន់ឌីម៉ាបានលឺថារីហ្វីដាមានគម្រោងនឹងធ្វើដូចខ្លួនហើយក៏បញ្ចេញស្នាមញញឹមចុងមាត់។

«អូនគិតដូចបងណាស់បងជឿជាក់ថាឃាតករនោះនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនមិនខាន »
« ច៎ាសបង ! ស្អែកពួកយើងនិងចាប់ផ្តើមវាតែម្ដងហើយ »
« ហ៊ឹម ! តែបងសួរតិចថាមុននេះអូនគិតអីបានធ្វើមុខដូចស្មុគស្មាញម្លេះ?ដូចជាមានរឿងអ្វីលាក់បាំងបងឬ? » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងបង្វែររឿងឈប់និយាយរឿងមុននេះវិញទៅសួររីហ្វីដាថាមុននាងមកតើកំពុងតែគិតរឿងអី? បានជានាងសង្ស័យថាហ្វីដាមានរឿងលាក់ជាមួយ ។
« ខ្ញុំលាក់បងមិនជិតទេ ខ្ញុំកំពុងតែគិតរឿងជីជីថាពេលដែលថ្ងៃពួកយើងជួយជីជីលើកដំបូងនោះនាងស្លូតបូត សុភាពមិនចេះវៃគ្នាអីទេតែពេលនេះនាងអាចវៃកូនចៅក្រុម ហាមុរិ បានយ៉ាងងាយស្រួលខ្ញុំឃើញហើយមិនចង់ជឿឡើយ »នាងមកប្រាប់ហ្វាន់ឌីម៉ាបន្តទៀតបើនាងម្នាក់ឯងនៅគិតនិងប្រេះខួរមិនខានទេអ្នកណាក៏ថាដែរថានាងហ្នឹងជាមនុស្សពូកែគិតណាស់ងឿយឆ្ងល់អីហ្នឹងជាជំនាញរបស់នាងមិនអាចកាត់ថ្លៃបានហើយកុំឆ្ងល់ថាមិចនាងកើតមកខុសគេខុសឯងនោះព្រោះតែនាងមើលគេលេងអីប្លែកតិចក៏ឆ្ងល់ពេញហ្នឹងហើយថាអាហ្នឹងអីគេ?ពេលលេងហ្នឹងវាមានគ្រោះថ្នាក់អត់?ដល់ពេលចឹងក៏ចម្លែកដែរចេះវៃដុំធាក់គេបានដោយងាយសោះដល់ពេលរឿងតូចតាចមួយនាងគិតមិនចេញនោះ ។
« ជីជីនិងហ៎េស? បងមិនសូវបានសង្កេតទេ ម៉េចក៏អូនឃើញ? បកស្រាយប្រាប់មកភ្លាម » មានអីនិយាយគ្នាចុះនិយាយគ្នាឡើងបែកធ្លាយបាត់ថាមិនចង់ប្រាប់ទេដល់ពេលឥឡូវធ្លូយមាត់បញ្ចេញទៅឲ្យហ្វាន់ឌីម៉ាដឹងដែរ ។

«មានគេចាប់ជីជីទៅហើយស្អែកនេះត្រូវនាំចេញទៅក្រៅប្រទេសទៀតតែសំណាងអីជីជីនាងជាអ្នកជួយក្មេងៗទាំងអស់គ្នានៅទីនោះឲ្យរួចផុតម៉្យាងក៏បានខ្ញុំទៅជួយដែរ »
« នាងមិនចង់បង្ហាញឲ្យពួកយើងបានដឹងហើយ »
« ខ្ញុំក៏គិតដូច្នេះ! ឥឡូវនេះឈប់និយាយពីរឿងនេះទៀតពួកយើងគួរតែរៀបចំផែនការមួយហើយមុននឹងទៅធ្វើការថ្ងៃស្អែក » រីហ្វីដានាងញាក់ចិញ្ចើមដាក់ហ្វាន់ឌីម៉ាឌឺនាងសាហាវម៉ងនិយាយអីមួយហើយដឹងតែនាងតែងតែធ្វើបែបហ្នឹង ។
_______
ភាគ:៤៨

   ព្រឹកថ្ងៃថ្មី....!
   ថ្ងៃនេះដូចជាការគ្រោងទុករបស់ស្រីៗទាំងពីរនាក់ណាស់ពួកនាងដើរចូលមកក្នុងក្រុមហ៊ុនទាំងហំហួនមានអំណាចទឹកមុខស្មើធេងរាបស្មើដើរចូលមកហើយមានតែបុគ្គលិកទាំងអស់អោនក្បាលគោរពគ្រប់គ្នាបើនាងៗវិញដើរធ្វើមិនដឹងបញ្ជាក់ឲ្យឃើញពីភាពក្លាហានអង់អាចទោះនាងជាស្រីក៏ពិតមែនតែសមត្ថភាពពួកនាងប្រុសៗសុំខ្មាស់ ។
«ស្វាគមន៍អ្នកនាងទាំងពីរដែលមកកាន់កាប់ក្រុមហ៊ុនមួយនេះ » បុគ្គលិកទាំងនោះមិនថាពួកនាងមិននិយាយឬបញ្ចេញស្នាមញញឹមឲ្យអ្នកណាឃើញជាពិសេសនៅក្នុងនេះពួកបុគ្គលិកនៅតែនិយាយភាសាឲ្យតម្លៃជ្រាលជ្រៅចំពោះពួកនាង ។
« ច៎ាសអរគុណអ្នកទាំងអស់គ្នា » រីហ្វីដាដែលជាមនុស្សចិត្តបុណ្យណាស់ម៉្យាងនាងចិត្តទន់ទៀតបើធ្វើចិត្តឲ្យរឹងហំហួនទៀតនាងធ្វើមិនបានទេបើពួកគេមកទទួលស្វាគមន៍នាងបែបនេះពួកបុគ្គលិកទាំងនោះបានលឺសម្ដីវាចាចេញមករបស់រីហ្វីដាហើយពួកគេសប្បាយអរណាស់ស្មានតែកូនស្រីរបស់លោកប្រធានចាស់មានរឹកពារក្រអើតក្រទើមអីហើយតែមានអីពេលបានជួបមកផ្ទាល់ទើបដឹងថាគួរឲ្យស្រឡាញ់រួសរាយដាក់បុគ្គលិកទៀតមុនដំបូងឃើញឆ្មើសឆ្មៃទេដល់ពេលនិយាយមិនដូចជារឹកពាកំពុងតែធ្វើសោះ។នៅពេលដែលពួកនាងដើរចេញទៅផុតហើយឃើញថាមានមនុស្សម្នាក់បានមើលមកពីជ្រុងម្ខាងទៀតកែវភ្នែកបញ្ជាក់ពីភាពអាក្រក់របស់គេស្នាមញញឹមក្របួចមាត់ដូចជាមានគម្រោងអីក៏មិនដឹង ។
« បងចូលមកមានឃើញអីប្លែកទេ? » នាងជាប្អូនអង្គុយលើសាឡុងហើយសួរទៅបង ។
« ឃើញតើតែបងមិនបានមើលឲ្យច្បាស់ទេ បងឃើញមានមនុស្សម្នាក់ឈរនៅបិតបាំងខ្លួនមួយកន្លែង » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងនិយាយពីការសង្ស័យរបស់ខ្លួនមើលទៅម្នាក់នោះដូចមិនមែនត្រឹមជាបុគ្គលិកធម្មតាទេបើពេលនាងចូលមកគេម្នាក់នោះមិនមកចូលរួមស្វាគមន៍ពួកនាងឡើយ ។
«បងពូកែមើលមែនខ្ញុំរវល់តែនិយាយជាមួយបុគ្គលិកមិនបានមើលទៅណាឆ្ងាយទេបងឃើញទេថាពួកគេមានរឹកពាគួរឲ្យចង់រាប់អានមែនទែន ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ » នាងនិយាយហើយស្រមៃដល់ពេលមុននេះម៉្យាងទៀតមានស្រីៗស្អាតជាច្រើននាក់ទៀតនាងកាន់តែមានអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយពេលបានធ្វើការជាមួយស្រីស្អាត ។
« ហ្ហើយ..! ឯងនេះ » ហ្វាន់ឌីម៉ាអស់អីត្រូវនិយាយទេពាក្យត្រូវថ្លែងអីក៏គ្មានដែរបើនាងមើលតែកាយវិការឹកពារបស់រីហ្វីដាក៏មើលដឹងហើយចរិតដែលឃើញស្រីស្អាតមិនបានពីមុនមិនដែលបញ្ចេញឲ្យអ្នកណាបានដឹងសោះតែឥឡូវនេះនាងបង្ហាញឲ្យហ្វាន់ឌីម៉ាឃើញ ។
« តែដូចបាត់ស៊ូមិមិនដឹងជាគេទៅណាឡើយ » រីហ្វីដានាងសើចអស់មួយសន្ទុះហើយមិនបានឃើញស៊ូមិសោះតាំងពីចូលមកដល់ក្រុមហ៊ុនមក ។
« បងមិនបានឃើញទេ » នាងក្រវីដៃថាមិនដឹងដែរបើនាងមកជាមួយរីហ្វីដាដែរហ្នឹង?
« គេប្រហែលជារវល់ហើយ » រីហ្វីដានាងពោលតែមួយឃ្លានេះហើយក្រោកពីលើសាឡុងមកអង្គុយលើតុធ្វើការ នាងចុចបើកកុំព្យូទ័រ ដើម្បីមើលព័ត៌មាននៅក្នុងនោះទាំងអស់អាចឲ្យនាងបានយល់ច្រើន ។

តុក....! តុក..!
« អញ្ជើញចូល » រីហ្វីដានាងលឺអ្នកអ្នកនៅខាងក្រៅគោះទ្វាហើយនាងក៏អនុញ្ញាតឲ្យចូលមកឯអ្នកដែលនៅខាងក្រៅវិញបានលឺសម្ដីអ្នកខាងក្រៅឲ្យចូលហើយបានបើកទ្វាចូល ។
« បងមានការអ្វី? » រីហ្វីដានាងចោទជាសំណួរសួរមកអ្នកចូលមករកនាង ។
«អ្នកនាងប្រធានគឺមានមនុស្សមកចង់ជួបតើអ្នកនាងអនុញ្ញាតឲ្យគេចូលមកខាងក្នុងដែរទេ? » នាងជាលេខាបានសួរមករីហ្វីដាថាយល់ព្រមឲ្យគេម្នាក់ចង់មកជួបឬក៏អត់? នាងឈ្មោះ ឈីកូ។

« ឲ្យគេចូលមកមក » នាងតូចនិយាយយល់ព្រមឲ្យគេម្នាក់ដែលចង់មកជួបនាងនោះឲ្យចូលមកបាន។
« ច៎ាសអ្នកនាងប្រធាន » អ្នកនាងលេខាលឺរីហ្វីដាយល់ព្រមហើយបានដើរចេញមកខាងក្រៅវិញដោយបិទទ្វាវិញស្រួលបួល ។ រីឯរីហ្វីដានាងរាងងឿយឆ្ងល់ផងដែរព្រោះថានាងទើបមកចូលធ្វើការថ្ងៃដំបូងផងនោះមានអ្នកណាចង់ជួប? បើដៃគូរជំនួញក៏វាមិនអាច?នាងមិនទាន់មានជំនាញច្បាស់លាស់ផង?បើមានគេមកជួបមែនឲ្យនាងនិយាយពីណាទៅណាមុនទៅ?នាងតូចក្រោកចេញពីកៅអីអង្គុយធ្វើការមកជិតហ្វាន់ឌីម៉ាបងស្រីនេះដែលកំពុងរវល់ចុចទូរស័ព្ទអូសចុះអូសឡើងវិញ ។
« បងសាកទាយមើលថាជាអ្នកណាគេដែរ? »នាងសួរទៅឌីម៉ាឲ្យទាយថាម្នាក់នោះជានរណាដែរស្រីឬប្រុស? មកជួបពួកនាងដោយសារអ្វីដែរទៅ?
«បងអត់ដឹងទេ!អូនជាអ្នកនិយាយជាមួយគេចុះបងមិននិយាយឡើយព្រោះតែបងមិនទម្លាប់ទេ »ហ្វាន់ឌីម៉ានាងប្រកែកឡើងញាប់ស្អេកថានាងមិនចង់និយាយគ្នាជាមួយអ្នកចង់ចូលមកទេ នៅនិយាយទៀតថាមិនទម្លាប់?ចុះរីហ្វីដានាងមានបានទៅធ្លាប់អីបើអត់ដូចតែគ្នាហ្នឹង?រីហ្វីដានាងក្រវីក្បាលសុំមិនយល់ពីបងស្រីសោះ ។
« ខ្ញុំមានបានឲ្យបងទៅនិយាយឯណា? ខ្ញុំគ្រាន់តែសួរបើបងនិយាយថាអត់តែមួយម៉ាត់វាចប់ហើយនៅរៀបរាប់ទៀត » នាងនិយាយដោយសម្លក់ហ្វាន់ឌីម៉ាបន្តិចទើបប្ដូរមកញញឹមស្ញេញ ។
« បងប្រាប់ឲ្យហើយនឹងហ៎ាស »
« ហ្ហើយ...! បងនេះ .... ក្រាក..! » រីហ្វីដានាងរៀបតែនិយាយអីបន្តហើយបែរជាមានអ្នកបើកទ្វាចូលមកវិញគេនេះអត់មានដៃគោះទ្វាទេបានចូលមកក្នុងអូហ្វីសរបស់ប្រធានទាំងមិនបានលឺការអនុញ្ញាតផងនោះគេបើកទ្វាចូលមកហើយក៏ទៅអង្គុយលើសាឡុងទាំងរឹកពាហ្នឹងជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនជាពិសេសការអង្គុយរបស់គេ រីហ្វីដានាងក្រោកឈរភ្លាម។
« លោកឯងមករកស្អី? » រីហ្វីដានាងច្រឡោតសួរទៅភ្លាមពេលបានដឹងថាអ្នកចង់មកជួបនាងជា ជុងគុក គូរ៉ូសាមាគិ នេះគេចង់មកជួបនាងព្រោះអ្វី?
« ខ្ញុំមានរឿងចង់និយាយជាមួយនាង តើនាងទំនេរដែរទេ? » ជុងគុកគេឆ្លើយមកធម្មតាទឹកមុខស្មើធេងគឺស្ថិតនៅលើផ្ទៃមុខរបស់គេមិនបាត់ទៅណា ឯហ្វីដានាងមិនចង់និយាយជាមួយគេសោះមិនដឹងថាហេតុអី?
«តែខ្ញុំគ្មានទេសូមលោកចេញទៅវិញទៅហើយក៏មិនទំនេរ » នាងប្រញាប់និយាយប្រកែករឿងអីដែលនាងត្រូវនិយាយជាមួយគេនោះវាមិនបានឡើយ ព្រោះតែនាងមានអារម្មណ៍ថារំជើបរំជួលយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹងដែរពេលបាននៅជិតគេនោះបេះដូងនាងលោតញាប់ខុសធម្មតារហូតបានជានាងមិនចង់នៅជិតគេនោះហើយ ។
« ខ្ញុំមាន! ដូច្នេះហើយនាងត្រូវនៅជាមួយខ្ញុំព្រោះតែខ្ញុំមានរឿងចង់សួរនាងនិយាយជាមួយនាងតែពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ » ជុងគុកគេមិនសប្បាយចិត្តទាល់តែសោះពេលនាងប្រកែកជាមួយនិងគេ គ្រាន់តែចង់និយាយជាមួយនាងខ្លះមិនបានទេឬ? នាងចូលចិត្តនៅឃ្លាតឆ្ងាយពីគេណាស់ តើមកពីអី?
« បើខ្ញុំគ្មានផង »
«បើនាងមិននិយាយទុកខ្ញុំនិយាយតែម្នាក់ឯងក៏បានដែរ ហ្វាន់ឌីម៉ាខ្ញុំសុំនាងឲ្យចេញទៅខាងក្រៅសិនបានទេខ្ញុំត្រូវការនិយាយជាមួយរីហ្វីដាតែពីរនាក់ »
« អូខេ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងមើលដឹងហើយបាននាងឆ្លើយព្រមដាក់ជុងគុកហើយក្រោកចេញពីសាឡុងទៅខាងក្រៅបាត់ ។
« បងឌីម៉ា...បង » ទោះរីហ្វីដានាងប្រឹងស្រែកហៅហ្វាន់ឌីម៉ាទៀតក៏នាងមិនងាកក្រោយដែរម៉្យាងនាងមិនអាចចាកចេញទៅបានដែរបើទៅជុងគុកនិងនិយាយចម្អកមកកាន់នាងមិនខានបានតែឈរម៉ួម៉ៅដាក់ជុងគុក ។