ក្រឡេកទៅមើលរីហ្វីដានិងគ្នីគ្នាដទៃទៀតវិញពេលនោះកំពុងតែមើលទៅកំពុងផែមួយនោះជាប់ភ្នែក នាងសម្លឹងមើលទៅពួកអ្នកយាមខាងក្រៅកប៉ាល់មួយនោះច្រើនមែនទែនមិនមែនដូចជាលើកមុនដែលនាងអាចចូលទៅបានទេនាងត្រូវរៀបចំផែនការឲ្យបានល្អជាងនេះ ។
« អ្នកនាងពួកយើងត្រូវចូលទៅប្រឡោះណាទៅ? បើអ្នកយាមពេញទាំងហ្នឹងអស់ហើយ? បើសម្រុកចូលទៅវាមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់ទាន់តាមមើលទៅអ្នកជាមេឃ្លោងមិនមែនមនុស្សធម្មតាឡើយ » ស៊ូមិនាយឈរនៅក្បែររីហ្វីដាប្រាប់នាងទាំងសម្លឹងមើលទៅពួកនោះដែរបើគេរកផ្លូវចូលទៅហើយមិនកើតទេ ។

«ត្រូវតែសម្រុកចូលពេលនេះសុវត្ថិភាពរបស់ជីជីសំខាន់ណាស់ពួកយើងមិនត្រូវបង្អង់យូរទៀតឡើយបើខ្ញុំត្រូវស្លាប់ក៏មានន័យដែរ » រីហ្វីដានាងពោលមកទាំងស្នាមញញឹមបើនាងចូលទៅហើយគ្មានសង្ឃឹមថាត្រូវស្លាប់ក្នុងគ្រាមួយហ្នឹងក៏នាងសុខចិត្តដែរស៊ូមិនាយមិនបាននិយាយអីទៀតសម្រេចតាមសម្ដីរបស់រីហ្វីដានាងប្រាប់ទាំងអស់ ។
« អញ្ចឹងពួកយើងសម្រុកចូលទៅ »
« ទទួលបញ្ជាទាន » ពួកគេទាំងនោះចូលទៅតំណាលគ្នាដោយរីហ្វីដានាងកាន់កាំភ្លើងពីរដើមមានទាំងសងដៃបាញ់សំដៅទៅរកពួកអ្នកយាមបាញ់សម្លាប់ពួកគេឲ្យចំចំណុចសំខាន់ៗគ្រប់ៗគ្នា ។នាងដើរចូលទៅហើយបាញ់តទល់ជាមួយពួកនោះ កូនចៅនាងមានកាំភ្លើងនិងមានដាវស៊ាំម៉ារ៉ៃុចូលមកជាមួយគ្នា ។
ច្រឹបៗៗ....! ផាំងៗៗ....! ផាំងៗៗ...!
    សម្លេងស្នូរកាំភ្លើងដាវវៃកាប់ចាក់គ្នាទៅវិញទៅមកដោយកូនចៅខាងរីហ្វីដាមានប្រៀបលើពួកគេទាំងនោះខ្លាំងណាស់សម្លេងការវៃប្រតប់គ្នាទាំងនេះហើយបានលឺដល់អ្នកនៅក្នុងខាងក្នុងទាំងនោះជីជីនាងមានស្នាមញញឹមមកវិញភ្លាមៗនាងស្ទុះរត់ចេញមកខាងក្រៅមុនហើយនាងឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតចាំនៅខាងក្នុង ។ នាងបានឃើញទិដ្ឋភាពនៅខាងក្រៅហើយឃើញមានអ្នកកំពុងតែវៃគ្នាពេញហ្នឹងដែរនាងតូចមិនបានដឹងសោះថានាងត្រូវជួយក្រុមមួយណានៅពេលនេះនោះ ។
«ជីជីឆាប់នាំក្មេងស្រីៗទាំងអស់ចេញមកខាងក្រៅឲ្យអស់ទៅចាំបងជាអ្នកការពារ » រីហ្វីដានាងបានងាកមកឃើញជីជីនៅឈរស្កប់មួយកន្លែងនាងគាំងរកនិយាយអីមិនបានអញ្ចឹងដែរបានរីហ្វីដានាងស្តែកប្រាប់ជីជី។ នាងតូចជីជីបានលឺហើយក៏បានចាប់អារម្មណ៍ភ្លាមនាងចាប់ភ្លឹកនិងសម្ដីរបស់នារីម្នាក់បានស្រែកប្រាប់នាងព្រោះតែបានស្គាល់ឈ្មោះរបស់នាងទៀតវាចម្លែកណាស់ ។
    ជីជីមិនអាចឈរនៅស្ងៀមមើលទៅបានទៀតនាងក៏ចូលមកវង់អ្នកកំពុងតែវៃកាប់ចាក់បាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកនោះនាងមើលទៅថារីហ្វីដាថាអ្នកណាជនអាក្រក់ហើយបាននាងវៃនាងតូចបញ្ចេញក្បាច់មកយ៉ាងច្រើននាគវាត់កន្ទុយឲ្យពួកនោះដួលខ្ពោកមិនអាចតទល់បានត្រឹមតែមួយជើងរបស់នាងមិនថាពួកនោះកាន់កាវសំដៅមកទៀតនាងមិនញញើតជាមួយទេគេចផុតភ្លាមកាច់ដៃម្នាក់នោះមកខាងក្រោយទាញដាវដែលគេកាន់មកចាក់សម្លាប់ខ្លួនឯងវិញ ។ សកម្មភាពរបស់នាងទាំងអស់នេះហើយឲ្យរីហ្វីដានាងឡើងភ្លឺភ្នែកស្ងើចសរសើរនាងមិនបានសោះព្រោះតែនាងពិតជាខ្លាំងមែនរីហ្វីដានាងរវល់តែភ្លឹកមកមើលជីជីបិះតែត្រូវមួយដាវរបស់គេហើយបានគេចផុតទាល់ពេល ។
ផាំងៗៗ....!ផាំងៗៗ.....!
    ម្ដងនេះសុទ្ធតែគ្រាប់កាំភ្លើងបាញ់ទៅគ្នាទៀតអស់ពីដាវម្នាក់ៗមានកាន់កាំភ្លើងរីហ្វីដានាងជាមនុស្សខ្លាំងមិនអាចធ្វើអីនាងបានទេកូនចៅរបស់ជនអាក្រក់ចេះតែមកមិនដាច់គ្នាឡើងកូនចៅរបស់រីហ្វីដាទប់ទល់មិនចង់ឈ្នះជាមួយពួកគេ ។
ផាំងៗៗ....!
   ស្នូរកាំភ្លើងចេញពីដៃរបស់ជីជីបាញ់រះបានមនុស្សបីនាក់តាមគ្រាប់ដែលនាងបានបាញ់គឺចំពាក់កណ្ដាលថ្ងាសតែម្ដងហើយពេលនាងរៀបនិងបាញ់ហ្នឹងបានសង្កេតមើលទៅរួចអស់ហើយថាវាជាអ្នកណានោះ ។

ផាំងៗៗ....! ផាំងៗៗ....!
   ពេលនោះជាមួយគ្នាមានមនុស្សមកមួយក្រុមទៀតបានមកដល់បាញ់រះគ្នាទៅរកកូនចៅអ្នកម្ខាងទៀតដោយទឹកមុខរបស់គេរៀបស្មើមិនបញ្ចេញស្នាមញញឹមមកសូម្បីតែបន្តិចសោះឡើយគេបាញ់អ្នកនៅរាំងមុខគេស្លាប់អស់គ្មានសល់ទេគេពិតជាដៃត្រង់មែនទែនបាញ់ឆ្ពោះទៅរកសត្រូវទាំងអស់ ។
« សុំទោសធ្វើឲ្យចាំយូរហើយ » គេម្នាក់នោះជា ជុងគុកនិងឯងនាយបានមកជួយការងាររីហ្វីដាយឺតបន្តិចតែវាមិនមែនជាបញ្ហាអ្វីច្រើនទេគេមកហើយក៏វាល្អដែរ កូនចៅរបស់ជុងគុកចូលមកអាចថាសុទ្ធតែជាអ្នកខ្លាំងទាំងអស់ចូលមកបាញ់ចាក់ទៅម្នាក់ៗឡើងខ្ទាតឈាមពេញទាំងខ្លួនផងនោះរីហ្វីដានាងមិនបានឆ្លើយតបគ្នាជាមួយជុងគុកទេនាងធ្វើអ្វីតាមតួនាទីហើយដើរចេញពីជុងគុកបាត់ឯជីជីនាងបន្តនៅជួយរីហ្វីដាដដែលមិនបានទៅណាចោលនាងទេទោះបានឃើញថាមានអ្នកម្ខាងទៀតមកជួយក៏ដោយ។តែមួយសន្ទុះក្រោយមកនាងទើបនឹកឃើញថាមានក្មេងស្រីដទៃទៀតចង់ចេញមកដែរទើបនាងត្រូវដាក់ដៃឈប់បាញ់ទៀតរត់សំដៅចូលមកខាងក្នុងវិញនាងឃើញពួកគេនោះឈរអោបគ្នាឡើងញ័រខ្លួនអស់ហើយព្រោះមិនដែលបានជួយទិដ្ឋភាពដូចជាឥឡូវនេះនេះទេ ។
«ឈប់ភ័យខ្លាចទៀតទៅពួកយើងច្បាស់ជាបានចេញពីទីនេះរួចខ្លួនមិនខានទេ » ពួកគេបានលឺសម្ដីជីជីនិយាយហើយក៏ដើរមកអោបនាងយ៉ាងណែនសប្បាយចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះពួកគេសង្ឃឹមជឿជាក់លើជីជីមួយទំហឹងហើយនាងមិនអាចឲ្យអ្នកណាមកខកចិត្តលើនាងបានឡើយ ។
«ចេញទៅខាងក្រៅមកជាមួយខ្ញុំប៉ុន្តែត្រូវទៅតែពាក់កណ្ដាលសិនទៅបើចេញទៅទាំងអស់ខ្ញុំជួយមិនកើតទេ » ជីជីនាងនិយាយពន្យល់ទៅពួកនាងៗឲ្យជឿលើនាង ព្រោះនាងនិយយនេះមិនមែនចង់យករួចខ្លួនតែម្នាក់ៗទេដូចនាងបាននិយាយបញ្ជាក់ហើយថាមិនអាចជួយគ្នាបានទាំងអស់ដែរ ។
« ហ៊ឹម..! យល់ព្រម » ពួកគេងក់ក្បាលមកទាំងអស់គ្នារួចហើយក៏នាំពាក់កណ្ដាលសិនទៅមែននាងបាញ់កាំភ្លើងទៅរកអ្នកដែលចង់បាញ់មកនោះយ៉ាងលឿននាងមើលគ្រប់ជ្រុងជ្រោយទាំងអស់និងឲ្យនាងៗនោះរត់ចេញទៅឲ្យលឿនជាទីបំផុតតែម្ដង។ ជីជីនាងក៏ពិបាកក្នុងការទប់ស្កាត់នេះដែរប៉ុន្ដែនាងអចធ្វើវាបានរួចខ្លួនទាំងអស់មិនមានអ្នកណាគ្រោះថ្នាក់ទេ ពេលនាងនាំពួកគេឲ្យមកកន្លែងមួយបានឃើញមានឡានជាច្រើនគ្រឿងឈប់បញ្ឈរចាំនៅផ្លូវមួយកន្លែង ជីជីនាងសួរទៅអ្នកបើកឡាននោះថាជាអ្នកណា? អ្នកបើកឡានបានប្រាប់នាងរួចអស់បាននាងព្រមជឿរត់មកខាងក្នុងវិញទៀតយកអ្នកដែលនៅសេសសល់ចេញទៅម្ដងទៀត ហើយនាងក៏ធ្វើដូចជាពេលមុននេះទៀត ។

ផាំង...!ផាំងៗៗ..!
   នាងរត់ជិតជូនពួកនាងៗមកដល់ឡានមួយនោះទៀតហើយតែចង្រៃយ៎អីត្រូបានគេបាញមកត្រូវស្មាខាងស្ដាំរបស់នាងខ្វាច់ហើយនាងបែកមុខរួចបាញ់ម្នាក់នោះឲ្យស្លាប់បាត់មាត់ឈឹង ។ ក្មេងៗទាំងអស់បានរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់គ្រប់យ៉ាងឯអ្នកដទៃទៀតមិនថាក្រុមរបស់រីហ្វីដា ជុងគុក និងក្រុមជនអាកក្រក់ទេត្រូវបានស្លាប់ដេកគងជើងពេញហ្នឹងចាញ់ក្រោយស្នាដៃរបស់រីហ្វីដា ហើយជុងគុក នាងតូចជីជីម្នាក់ទៀតផង។
_________
ភាគ:៤៦

  រីហ្វីដានិងជុងគុកអ្នកទាំងពីរបានមកឈប់នៅត្រង់កន្លែងមួយដែលហ្វីដាអូសទាញមកជុងគុកគេមើលទៅនាងឡើងឆ្ងល់ថាអូសគេមកកន្លែងមួយនេះធ្វើអីគេមិនយល់សោះ ។
« លោកខ្ញុំពឹងឲ្យជួយមួយរឿងបានទេ? » នាងតូចនិយាយសំណូមពរជុងគុកឲ្យជួយរឿងអ្វីមួយ តែនាងចង់នៅស្ដាប់សម្ដីរបស់គេសិនថាព្រមឬក៏អត់? បើព្រមនាងនិងនិយាយ ។
«ក៏បានដែរនាងជាអ្នកធ្វើការជាមួយខ្ញុំស្រាប់មានរឿងអ្វីក៏និយាយមកខ្ញុំនិងជួយនាងមិនខានទេ » ជុងគុកនាយងក់ក្បាលប្រកដជាបានហើយបើនាងសុំគេហើយគេមិនបដិសេធទេយ៉ាងណាត្រូវតែធ្វើក៏ព្រោះតែគេស្រលាញ់នាង ។
«ហ៊ឹម!នៅពេលជីជីសួរនាំអីលោកជួយប្រាប់ជីជីផងទៅថាលោកមិនដែលបានស្គាល់ខ្ញុំទេលោកគ្រាន់តែមកជួយតាមធម្មតាទៅប៉ុណ្ណឹងតើបានទេ? » នាងធ្វើទឹកមុខអង្វរកគេឡើងខ្ចីខ្ចូតគួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់អ្នកណាទៅចិត្តអាក្រក់មិនជួយកើតទៅនាងពូកែណាស់ហ្នឹងចឹងហើយបានមានជំនាញនិយាយឆាប់ចុះសម្រុងជាមួយគេផ្សេងៗនោះបូកផ្សំនិងចរិតច្រឡេមច្រឡើមរបស់នាងខ្លះៗធ្វើឲ្យនាងមានភាពកក់ក្ដៅចូលចិត្តធ្វើឲ្យអ្នកជុំវិញខ្លួនសប្បាយអរជាមួយដែរ ។

«ខ្ញុំធ្វើបាន!ចុះពេលនេះនាងគិតចង់ទៅផ្លូវណាបើនៅផ្លូវខាងមុខនោះសុទ្ធតែជាក្មេងៗ? » នាយងាកទៅមើលផ្លូវមួយទៀតដែលនាងបានចូលមកមុនដំបូងសុទ្ធតែជាជនរងគ្រោះនៅទីនោះពេញហ្នឹងឡានក៏មិនទាន់បញ្ចូនពួកក្មេងៗទៅផងបើនាងចេញទៅឥឡូវនេះនាំទុក្ខដាក់ខ្លួនមកវិញទេ ។
« តាមផ្លូវនោះតើទៅរួចអត់? » នាងចង្អុលនៅផ្លូវតូចមួយនៅជិតពួកគេនោះ ជុងគុកក៏មើលទៅដែរ ។
« ខ្ញុំមិនដឹងទេទាល់តែសាកបានដឹង » គេឲ្យនាងសាកដើរទៅថាវាអាចទៅរួចក៏អត់? គេមិនដែលមកទីនេះទេបើកំពង់ផែរបស់នាយនៅកន្លែងមួយទៀតឯណោះគេឯណាទៅបានស្គាល់ផ្លូវច្រើនកើតទើបតែមករស់នៅទីនេះបានប៉ុន្មានឆ្នាំសោះ ។
« ហ៊ឹម... ! » រីហ្វីដានាងមិនគិតច្រើនទៀតក៏ដើរសំដៅទៅផ្លូវមួយនោះបាត់ជុងគុកឃើញថាវាមិនអីគេក៏អស់អារម្មណ៍ការព្រួយបារម្ភទៀតទើបនាយចេញពីកន្លែងនោះមកជុំកន្លែងក្មេងៗនៅវិញ ។
« បងប្រុសមានបានឃើញបងស្រីម្នាក់នោះដែរទេ? ខ្ញុំរកមើលគាត់មិនឃើញសោះមិនដឹងជាគាត់ចេញទៅតាមផ្លូវណាទេ » មកដល់កន្លែងនោះភ្លាមនាងតូចជីជីសួរជុងគុកភ្លេតព្រោះតែនាងចង់ដឹងថារីហ្វីដាទៅតាមណា? នាងនៅមានចិត្តសង្ស័យថាម្នាក់ស្រីនឹងស្គាល់ឈ្មោះនាងដោយរបៀបម៉េចមិនយល់ទាល់តែសោះឡើយ? សម្លេងវិញក៏ស្រដៀងតែមិនដឹងស្រដៀងអ្នកណា? នាងចង់ឃើញមុខអ្នកដែលបានមកជួយពួកនាងណាស់ទាស់ត្រង់ថាបានពាក់របាំងមុខបាត់ហើយ ។
«បងមិនបានឃើញទេមិនដឹងថានាងម្នាក់នោះបាត់ស្រមោលទៅណាបាត់ហើយទេចុះប្អូនវិញមានត្រូវត្រង់ណាខ្លាំងដែរទេ? បើមិនស្រួលទេចាំបងនាំទៅមន្ទីរពេទ្យ? » ជុងគុកនាយឆ្លើយថាមិនដឹងរួចបង្វែរដានទៅសួរពីអាការ:របស់នាងម្ដងវិញចំណែកជីជីបើមិនមានអ្នកណាដឹងហើយនាងក៏មិនសួរនាំអីទៀតដែរ ។
« ខ្ញុំមិនត្រូវអីទេ អរគុណបងប្រុសដែលបានជួយ » នាងនិយាយទាំងញញឹមទុកជាអរគុណជុងគុក ហើយនាងក៏ដើរចេញពីជុងគុកដោយមិនបាននិយាយអ្វីជាមួយនិងជុងគុកទៀតទេគឺនាងចេញទៅធ្វើព្រងើយ នាយមិនបានទៅប្រកាន់អីជាមួយក្មេងៗទេគឺញញឹមចេញមកតាមធម្មតាតែញញឹមពេលគេមានអារម្មណ៍ល្អប៉ុណ្ណោះ ។
បាំង....ប្រាវ....!
    ការបោកប្រាស់របស់របរលើតុធ្វើការទាំងកំហឹងពេញខ្លួនម៉ួម៉ៅក្ដៅក្រហាយជាមួយនិងសម្ដីកូនចៅរបស់ខ្លួនបានរាយការណ៍មកខ្លាំងណាស់ចង់តែបាញ់បំបែកក្បាលម្នាក់ហ្នឹងឲ្យងាប់បាត់ទេ ។
«ឲ្យពួកខ្ញុំសុំទោសទានព្រោះតែពួកខ្ញុំមិនបានដឹងថាក្មេងស្រីម្នាក់នោះមានសមត្ថភាពខ្លាំងអាចវៃគ្នាពួកយើងដួលបាននោះនៅមានអ្នកដឹងដំណឹងមកជួយថែមទៀតពួកខ្ញុំមិនបានទប់ទល់ជាមួយពួកគេទាំងអស់នោះបានទេ សូមចៅហ្វាយទុកឱកាសឲ្យពួកខ្ញុំផងទាន » កូនចៅរបស់គេអោនក្បាលសុំទោសដល់ឥដ្ឋខាងក្រោមដើម្បីឲ្យចៅហ្វាយនាយពួកគេលើកលែងទោសឲ្យ  ។
« លើកទោសចឹងឬ? ពួកឯងមានដឹងទេថាយើងត្រូវសងលុយពួកគេវិញអស់ច្រើនប៉ុណ្ណា?បើពួកគេដឹងថាយើងមិនអាចបញ្ជូនក្មេងស្រីៗឲ្យទៅពួកគេបាន?ឯងក៏ដឹងហើយថាយើងធ្វើការមិនដែលជួបរឿងដូចជាពេលនេះឡើយយើងបានប្រាប់ឲ្យពួកឯងទាំងអស់ធ្វើការឲ្យប្រយ័ត្នមកពីពួកឯងប្រហែសពេកនិងហើយអញ្ចឹងហើយឯងរស់នៅវាមិនអាចទេ ផាំងៗៗ....ផាំងៗៗ.... » កូនចៅដែលនៅសល់របស់គេទាំងអស់ត្រូវបានស្លាប់ដោយសារតែស្នាដៃចៅហ្វាយនាយខ្លួនឯង បើធ្វើការមិនបានសម្រេចហើយជម្រើសរបស់ពួកគេទាំងនោះគឺស្លាប់តែមួយមុខគត់ គេបាញ់កូនចៅទាំងប៉ុន្មាននោះនៅចំពោះអ្នកឯទៀតឲ្យបានឃើញថាអ្នកណាធ្វើការមិនបានល្អត្រូវតែស្លាប់ដូចជាពេលនេះចឹង ។
«បើមានអ្នកណាធ្វើការងារដែលយើងដាក់ឲ្យមិនបានល្អនៅមានអ្នកតាមស៊ើបមើលទៀតពួកឯងត្រូវងាប់ដូចជាពេលនេះលទ្ធផលមើលទៅពួកទាំងនេះទៅដឹងហើយ » គេងាកមកស្រែកគំហកឲ្យកូនចៅទាំងអស់នោះបានដឹងថាគេជាមនុស្សបែបណាឲ្យច្បាស់នោះ បើអ្នកណាក្បត់គេវិញបើស្លាប់គឺថារាងវេទនាបន្តិចហើយ ។

«បាទចៅហ្វាយពួកយើងនិងធ្វើវាឲ្យបានល្អជាទីបំផុតចៅហ្វាយទុកចិត្តចុះ » ពួកគេនិយាយទាំងម៉ឹងម៉ាត់តបចៅហ្វាយនាយថានេះមិនមែននិយាយពោលពាក្យតែមាត់ទេពួកគេនិងធ្វើឲ្យបាន ។
«ចេញទៅឲ្យឆ្ងាយពីយើងកុំនៅទើសមុខទើសមាត់យើងទៀត » គេនិយាយទាំងម៉ួម៉ៅមិនទាន់បាត់ពួកកូនចៅមិននៅទៀតដែរបើតាមមើលទៅមុខរបស់ចៅហ្វាយនាយពួកគេនេះមិនសូវជាស្រួលចង់ឲ្យនៅជិតខ្លួនឡើយ ។ នៅពេលដែលកូនចៅគេចេញទៅអស់បានគេដាក់ខ្លួនមកអង្គុយលើសាឡុងវិញក្ដៅក្នុងចិត្តដដែលមិនទាន់បានត្រជាក់ចិត្តជាមួយទេនិយាយទៅគឺគេនិងចាំសងសឹកវិញមិនខានទេ  ។
«យើងចង់ដឹងណាស់ថាពួកឯងខ្លាំងដល់កម្រិតណាដែរទៅ?ចង់មកសាកជាមួយនិងយើងដោយមិនខ្លាចថាត្រូវងាប់បែបនេះ?យើងមិនខ្វល់ថាពួកឯងខ្លាំងឬយ៉ាងណាទេយើងនិងមិនឲ្យពួកឯងត្រូវរស់ស្រួលឡើយដែលមកលូកដៃក្នុងរឿងការងាររបស់យើងពួកឯងត្រូវតែសងទាំងអស់ធ្វើឲ្យត្រូវខាតទុនមិនតិចឡើយ » ណាកាស៊ីម៉ា ខេនតូ ជា មេក្រុម ហាមុរិ ទោះក្រុមមួយនេះពិបាកនិងហៅឈ្មោះបន្តិចតែក៏វាមានអំណាចខ្លាំងខ្លាគ្មានអ្នកណាសូវជាហ៊ានជាមួយដែរប្រាប់ឲ្យបានដឹងទៅគេវៃគ្នាជាមួយក្រុមអ្នកលេងអស់ជាច្រើនមកហើយគ្មានអ្វីមកបន្លាចឲ្យមេក្រុមមួយនេះត្រូវភ័យព្រួយខ្លបខ្លាចក្រុមមួយនេះឡើយគេជាមនុស្សដែលចិត្តសាហាវព្រៃផ្សៃណាស់គ្មានចិត្តធម៌មេត្តាចំពោះអ្នកណាទាំងអស់បើធ្វើខុសត្រូវងាប់ ។
«ពេលណាមួយពួកយើងនិងបានជួបគ្នាណាមិនថាពួកឯងជាក្រុមអ្នកណាក៏ដោយ » ណាកាស៊ីម៉ាមិនបានដឹងស្គាល់ពីក្រុមរីហ្វីដា ក្រុមជុងគុកឡើយគេបានពោលទាំងទឹកមុខក្ដៅងំគុំក្នុងចិត្តថានិងកំចាត់ពួកគេទាំងនោះឲ្យបាន ។