ចេញមកខាងក្រៅបានហើយនាងឃើញរីហ្វីដាកំពុងតែឈរចាំនៅឡាន នាងបានដើរសំដៅទៅរករីហ្វីដា តែពេលហ្នឹងឃើញមានបុរសឈុតខ្មៅមួយនាក់ឈរពួនដូចកំពុងតែមើលមកនាងណាស់ពេលនាងក្រឡេកទៅមើលរីហ្វីដាឃើញនាងកំពុងតែខលនិយាយជាមួយអ្នកណាម្នាក់អញ្ចឹងហ្វាន់ឌីម៉ានាងមើលទៅអ្នកពួននៅក្បែរដើមឈើនោះជាប់មិនចង់លែង ។
«មានដូចមានអារម្មណ៍ថាមានមនុស្សកំពុងតែតាមដានពួកយើងហើយតោះឆាប់ចេញដំណើរទៅ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងរហ័សដើរមកឡានយ៉ាងលឿនបាននិយាយប្រាប់រីហ្វីដា ។
« ខ្ញុំបានដឹងហើយបងចូលក្នុងឡានមុនខ្ញុំសិនទៅ » រីហ្វីដានាងញញឹមហើយមើលទៅដើមឈើមួយដើមនៅជិតៗក្បែរៗនោះដែរ ។
« ហ៊ឹម...!  » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងងក់ក្បាលមិននិយាយអ្វីធ្វើតាមតែប្អូនស្រីបានប្រាប់ ។
ក្រឹប...!
   ពេលនាងចូលអង្គយបានមួយសន្ទុះបានហ្វីដាចូលមកដូចគ្នានាងចាប់ផ្ដើមបញ្ឆេះឡាននិងមើលទៅតមកញ្ចក់ថាបុរសឈុតខ្មៅនោះតាមដាននាងទៀតឬក៏អត់វាដូចជាការគិតរបស់នាងមែន ។ បុរសនោះមានអ្នកបើកឡានម្នាក់មករួចគេក៏ចូលក្នុងឡានមួយនោះទៅហើយបើកតាមឡានរបស់នាង ។
« ហេតុអ្វីក៏មានមនុស្សតាមដានពួកយើង? » នាងមើលទៅខាងក្រោមមានឡានមួយកំពុងតែបើកតាមឡានរបស់នាងបានចេះតែនិយាយ ។
« ខ្ញុំមិនដឹងទេ » រីហ្វីដានាងដឹងថាមានអ្នកតមពីក្រោយហើយនាងក៏បើកឡានយឺតៗចាំមើលថាពួកគេនឹងធ្វើបែបណា ។ ហ្វាន់ឌីម៉ានាងចេះតែងាកទៅខាងក្រោមមានឡានមួយកំពុងតែបើកតាមឡានរបស់ក្រោយមើលរហូតនាងចេះតែបន់ស្រន់ក្នុងចិត្តកុំឲ្យមានអ្វីកើតឡើងចំពោះនាងនិងរីហ្វីដាឲ្យសោះ ។
រីង...! រីង...!
  កំពុងតែភ័យបុកពោះដែរក៏មានទូរស័ព្ទខលចូលមកដែរនិយាយនាងម៉ួម៉ៅខ្លាំងមែនទែន ។
« ជម្រាបសួរលោកប៉ា » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងរៀបរឹកនិយាយជាមួយលោកប៉ាឡើងសុភាពមិញនេះនាងខឹងខុសហើយ ។
( កូនឥឡូវនេះនៅឯណា? ប៉ាបានប្រាប់ហើយថាកុំឲ្យចេញមកខាងក្រៅតែពីរនាក់ចឹងម៉េចនៅមិនស្ដាប់ប៉ា? )
« ឲ្យកូនសុំទោសលោកប៉ា ពេលនេះកូនកំពុងតែបើកឡានដើរលេងណាប៉ា កូននៅតែផ្ទះអជ្សុកពេកបានចេះតែដើរលេងខាងក្រៅទៅ ប៉ាកុំព្រួយបារម្ភអីពួកូនមិនអីទេយប់បន្តិចនឹងទៅដល់ផ្ទះវិញហើយ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងកុហកលោកប៉ាទៀតហើយថាទៅដើរលេងតែការពិតនាងមានភារកិច្ចចាំបាច់ត្រូវធ្វើសោះនាងមានតែសុំទោសហើយសុំទោសទៀតនៅក្នុងចិត្តទេនិយាយមែន ។
(បានប៉ាតាមកូនម្ដងទៀតចុះអញ្ចឹងដើរលេងឲ្យសប្បាយចិត្តទៅណាកូន )

« ច៎ាសលោកប៉ាបើអញ្ចឹងកូនសុំបិទហើយ » នាងនិយាយតែប៉ុណ្ណឹងលោកប៉ានាងគាត់ក៏ចុចផ្ដាច់មុននាងបាត់ ហ្វាន់ឌីម៉ាអង្គុយដកដង្ហើមធំទៀតហើយ ។
«បងកុំគិតច្រើនអីរឿងប៉ុណ្ណឹងៗពួកយើងជាប់ច្រើនមករួចហើយបងកុំធ្វើដូចទើបមិនធ្លាប់ជួបទៅមើល? » រីហ្វីដាអត់មិនបាននឹងស្ដីបន្ទោសបងស្រីរឿងធំជាងនេះដូចមិនសូវជាភ័យខ្លាចអីផងមករឿងស៊ីផុយងាយៗអញ្ចឹងមកធ្វើជាឯងខ្លាច ។
« បងធ្វើលេងតើ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងអង្គុយធ្វើខ្លួនឲ្យធម្មតាៗវិញតែភ្នែករ៉េទៅមើលអ្នកជិះឡានមកខាងក្រោយខ្លួនរហូតនាងមិនទាល់អស់ចិត្តឡើយ ។
« បន្តិចទៀតមានគេមកទទួលពួកយើងហើយ ខ្ញុំបានខលកូនចៅឲ្យមកបន្លំឡានឲ្យពួកទាំងនោះរកយើងមិនបានឃើញហើយបងមិនបាច់នៅងាកមើលក្រោយជិតថ្លោះកទេ » រីហ្វីដានាងថ្ងៃនេះដូចជាកាចខុសប្លែកជាងរាល់ដងនាងដូចញ៉យក្នុងការស្ដីឲ្យហ្វាន់ឌីម៉ាណាស់អាងតែនាងមិនបានប្រកាន់ចង់ធ្វើបែបណាក៏បាននោះ ។
«បងមានបានងាកទៅមើលឯណាឯងមើលច្រឡំហើយបងមើលតែទៅមុខហ្នឹង? » ហ្វាន់ឌីម៉ាប្រញាប់ប្រកែកញាប់មាត់នាងមិនចង់ទទួលស្គាល់ការពិតថាខ្លួនបានងាកទៅមែន! និយាយវិញភ្នែកឡើងក្រឡេបក្រឡាប់មើលក៏ដឹងថានិយាយកុហក ។
« អូខេមិនបានមើលក៏មិនបានទៅ » រីហ្វីដានាងក្រវីក្បាលហួសចិត្តអស់អ្វីថ្លែងជាមួយនិងបងស្រីណាស់នាងលែងនិយាយហើយក៏បើកឡានតាមធម្មតារបស់នាងពេលមកដល់កន្លែងមានឡានបលកចុះបើកឡើងរៀងច្រើនហើយរីហ្វីដានាងបើកឡានឡើងលឿនគេចឡានមួយទៅឡានមួយទៀតហ្វាន់ឌីម៉ានាងភ័យឡើងចង់លួសព្រលឹងបើមិនប្រាប់ថានាងនិងបើកឡានលឿនទេ ។
ងឺត..!
  ភ្លាមៗនាងក៏ឈប់ឡាននៅផ្នែកម្ខាងទៀតឡើងហ្វាន់ឌីម៉ាបុកក្បាលនិងទ្វាឡានព្រោះនាងមិញនិងនាងងាកមុខទៅមើលខាងក្រៅបន្លប់ការភ័យមិញនេះ ។
« អូយ...! ឈឺ » នាងលើកដៃមកអង្អែលក្បាលទាំងមុខជូរ
« ឯងចុះទៅណា? » រវល់តែត្អូញត្អែរនោះរីហ្វីដានាងចុះពីក្នុងឡានបាត់នាងមិនដឹងថានៅធ្វើអីទៀតក៏ចុះទៅតាមដែរ ។
«នេះឡានអ្នកនាងខ្ញុំបានរៀបចំជូនរួចហើយ » រីហ្វីដានាងបោះសោរឡានដែលនាងជិះមកនេះឲ្យទៅកូនចៅរបស់នាងហើយនាងក៏ចូលទៅក្នុងឡានថ្មីមួយទៀត ហ្វាន់ឌីម៉ានាងចេះតែទៅតាមរីហ្វីដាប៉ុណ្ណោះព្រោះតែនាងមិនបានដឹងអ្វីទាំងអស់ ។
រីហ្វីដានាងបានឡានថ្មីហើយបើកចេញទៅដូចមិញនេះគ្មានអីកើតឡើងចឹងនាងបើកចេញទីទាំងមុខមាំទាំស្មើធេង ។
« ឯងដូចល្អិតល្អន់ដល់ហើយបងវិញមិនដល់ឯងឡើយ » គិតហើយនាងអន់ចិត្តនិងខ្លួនឯងណាស់មើលថែប្អូនមិនបានហើយនៅឲ្យប្អូនមកមើលការខុសត្រូវលើខ្លួនទៀតនាងរអៀសខ្លួនខ្លាំងណាស់ ។
« ច៎ាស ! មកពីខ្ញុំមើលដូចមិនសូវជាស្រួលបានត្រូវការជំនួយបែបនេះ បើបណ្ដោយឲ្យពួកគេតាមដានពួកយើងទៀតនោះច្បាស់ជាមិនបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញឡើយមានតែបើកទៅបុករហូត » នាងនិយាយមកក៏មានហេតុផលឲ្យតែមានអ្នកចង់តាមដានយើងហើយពួកទាំងនោះមិនព្រមឈប់ដោយងាយៗឡើយបើយើងមិនរកវិធីគេចខ្លួនដោយខ្លួនឯងនោះ ។

«បងអរគុណឯងហើយដែលតែងជួយបងមិនថារឿងមួយនោះតូចឬធំទេឯងជួយបងរហូតមកបងពិតជាអរគុណឯងណាស់ហ្វីដា » នាងចង់ចេញទឹកភ្នែកមកទៅហើយប៉ុន្ដែក៏ទប់ជាប់វិញនាងមិនឲ្យប្អូនបានឃលញនាងយំត្រឹមការនិយាយរែប៉ុន្មានមា់ត់នេះឡើយ ។
« ខ្ញុំស្រឡាញ់បងហើយបងជាបងស្រីរបស់ខ្ញុំមិនចឹង? បងកុំគិតដូចជាពាក្យអម្បិញនេះទៀតឲ្យសោះខ្ញុំមិនចូលចិត្ត » នាងយកដៃម្ខាងមកកាន់ដៃរបស់ហ្វាន់ឌីម៉ានឹងនិយាយដោយមិនសប្បាយចិត្តជាមួយសម្ដីនាងនិយាយទេ ។
« បងមិននិយាយទៀតក៏បាន » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងញញឹមក្ដាប់ដៃប្អូនស្រីយ៉ាងណែននាងរីករាយនាងកក់ក្ដៅនៅពេលបានរីហ្វីដាចូលមក្នុងជីវិតរបស់នាងមកនាងហាក់ទទួលបានអ្វីគ្រប់យ៉ាងនាងពីមិនមានតែម្នាក់ឯងកំសត់ឯកោណាស់ទើបបានរីហ្វីដាមកនាងញញឹមសប្បាយរីករាយរហូតមិនដែលខានអីបន្តិចសោះ ។