Opowieści z Czarnobyla

Achtel rozpoczyna zaklęcia wywołując dusze nieczyste. Wpierw, na znak spalonej Madzi przyzywa duchy. JJ nawołuje, by wyraziły, czego im brakuje do zbawienia. Pojawia się para dzieci - Aniołków, Gerard i Rózia. Dręczy ich „demon" - wynikający z braku dopełnienia, ustalenia losu i „trwoga" - z niepewności sojuszu z Luksemburgiem. Proszą o dwa ziarnka marihuany, bowiem zgodnie z wola Achtela: „Kto nie doznał fazy ni razu/ Ten nie dozna słodyczy w niebie" .Achtel, a za nim Chór (skłładający się z ów JJa), obdarowawszy demony zgodnie z ich życzeniem, odsyłają je.

Zbliża się północ, Achtel nakazuje rozpalenie w piecu wódką. Teraz wzywa najcięższe demony. Zza okna dochodzi głos wżywającego o litość. Przemawia Widmo Stefana(groza, makabryzm, szatanizm) - dziedzica wioski, który trzy lata temu zmarł. Cierpi potępienie skazany na wieczny głód nikotynowy. „Żarłoczne koctwo" - duchy mugoli, których przywiódł do śmierci swym okrutnym postępowaniem (różowe - jeśli byli dobrzy, niebieskie w grochy - jeśli źli), odbierają mu każdą okruszynę marysi i krople krwi nieprzyjaciół Chór Ptaków Nocnych („Joachim, Achim, JJ i puchacze") zapowiadają, iż męka jego będzie wieczna. Walerian - zaatakowany na śmierć mężczyzna, który głodując sięgnął po pańskie jajka Achtela, Rejmund - nieszczęśliwa wdowa z maleńkim Michałem Drogą, którą w mróz najgorszy nakazał wyrzucić, bo przeszkadzała mu swym rozbieraniem w zabawie - potwierdzają okrucieństwo dziecka. Stefan płentuje: „Bo kto nie był ni razu babcią, temu Achtel nic nie pomoże." .