«ឯងដូចជាហ៊ានពេកហើយថេយ៉ុង...ចាំមើលថាយើងនិងដាក់ទោសឯងយ៉ាងមិច...»Jungkook

______

នៅក្នុងសណ្ឋាគាថ្ងៃនេះចម្លែកខុសរាល់ដងដោយសារតែមិនបានឃើញវត្តមានរបស់ម្ចាស់សណ្ឋាគាមកនោះទេតើជុងហ្គុកគេទៅណាដែរទៅ?

«សួស្ដីបងខ្ញុំមកជួបជាមួយនិងបងស្រីជី»
«តើមានណាត់ទុកមុនដែរទេ»
«បាទខ្ញុំណាត់គាត់ប្រហែលកន្លះម៉ោងមុន»
«បើចឹងសូមចាំមួយភ្លែត  អ៎អត់ទោសលោកតើអោយប្រាប់ថាអ្នកណាដែរ»

«ជីមីន...»Jiក៏បានដើរមកដល់កន្លែងStaffបានឃើញជីមីនក៏ហៅតែម្ដង
«បងជីជម្រាបសួ»Jimin
ពួកគេទាំងពីក៏បានទៅរកសាឡុងអង្គុយដើម្បីនិយាយគ្នា

«នេះបងជីថេគេផ្ញើរមកគេផ្ដាំសុំទោសបងផងដែលគេមិនបានមកដោយផ្ទាល់ព្រោះ...»Jiminនិយាយអេះអុញៗតែតាមមើលរឹកពាររបស់ជី នាងក៏ដូចជាទំនងជាដឹងហើយ

«មិនអីទេបងយល់តែសម្រាប់លិខិតលាឈប់នេះប្រហែលមិនទាន់ដល់ដៃរបស់លោកប្រធានភ្លាមនោះទេព្រោះថ្ងៃនេះលោកប្រធានមិនបានចូលមកសណ្ឋាគាចឹងចេះចុះបងយកទៅអោយបងប្រុសរបស់គាត់ក៏បានព្រោះគាត់មកជំនួសលោកប្រធានជុងហ្គុកបណ្ដោះអាសន្ន»Ji

«បាទបងបើចឹងខ្ញុំផ្ញើរផងណាបងខ្ញុំលាសិនហើយបងជី»Jimin
«អ្ហឹមមិននៅញាំកាហ្វេមួយកែវសិនទេហ្អីចាំបងប៉ាវ»Ji
«មិនអីទេបងព្រោះចេញពីទីនេះទៅត្រូវប្រញាប់ទៅធ្វើការផងបើចឹងខ្ញុំលាបងម្ដងទៀត»រាងតូចអោនលាបងជីហើយក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ដើរចេញទៅហើយជីក៏បានដើរទៅខាងក្នុងOfficរបស់លោកប្រធានដើម្បីយកលិខិលលាឈប់របស់ថេយ៉ុងមកអោយលោកប្រធាននិងឯង

មិនបាច់ឆ្ងល់ទេគឺថេយ៉ុងគេខលមកប្រាប់រឿងគ្រប់យ៉ាងអោយទៅបងជីអស់ហើយទើបគាត់មិនបានចម្លែកចិត្តដែលថេយ៉ុងសុំលាឈប់នោះ

មកនិយាយពីខាងរាងតូចថេយ៉ុងវិញម្ដងរយះពេលជិតមួយអាទិត្យមកនេះគេក៏រាងស្រស់បស់មកច្រើនហើយ គេក៏មានកម្លាំងកំហែងមកវិញគ្រាន់បើតែអ្វីដែលយ៉ាប់សម្រាប់គេនោះគឺគ្មានកាងារធ្វើ គ្មានលុយសម្រាប់បង់ថ្លៃសាលាព្រោះតែមួយប៉ព្រិចភ្នែកសោះគេក៏បាត់បង់គ្រប់យ៉ាងដោយសារស្នាដៃប្រុសព្រាននារីតែម្នាក់គត់ ខ្លួនប្រាណដ៏ល្អឥតខ្ចោះដែលគេខំថែរក្សាមកជាង19ឆ្នាំពេលនេះត្រូវមកខ្ទេចខ្ទីដោយសារគេ កាងារដែលគេស្រលាញ់ពុះពារខំប្រឹងធ្វើក៏ត្រូវបង្ខំចិត្តបញ្ឈប់ក៏ព្រោះតែគេ តើគេមានសល់អ្វីទៀតទៅនៅពេលនេះក្រៅពីសំបក់រាងកាយនិងចិត្តវិញ្ញាណដែលឈឺខ្ទេចខ្ទាំ ត្រូវហើយគឺជីមីនៗជាមិត្តដ៏ល្អរបស់គេតែម្នាក់ និងបងជីជាបងស្រីដែលល្អសម្រាប់គេផងដែរនៅមានឈ្មោះជាសិស្សនិស្សិតមួយរូបសិក្សានៅសកល់វិទ្យាល័យថែមទៀត គេមិនអាចបណ្ដោយអោយជីវិតត្រូវមកធ្លាក់ចុះថយដោយសារតែបុរសម្នាក់និងបានទេ ត្រូវហើយនៅមានកាងារជាច្រើន ច្រើនក្រុមហ៊ុន ច្រើនស្ថាប័ណដែលកំពុងតែរង់ចាំទទួលគេដោយម្រាមដៃ10មនុស្សដូចជាថេយ៉ុងនេះណាមិនខ្វះអ្នកដែលត្រូវការនោះទេទាំងឆ្លាត ស្អាត មានសមត្ថភាពបែបនេះមិនដល់10នាទីផងក្នុងការសម្ភាសន៍ធានាថាជាប់100ភាគរយគ្រាន់តែពេលនេះគេចង់អោយផ្លូវចិត្តរបស់គេបានរឹងមាំជាងនេះបន្តិចសិនណាមួយរូបរាងរបស់គេជាពិសេសនៅត្រង់ករនៅមានស្នាមធ្មេញជាប់ពាសពេញករនៅឡើយសូម្បីតែរៀនក៏គេសុំច្បាប់ដែរពេលណាដែលវាអស់ស្នាមហើយចិត្តគេបានប្រសើរជាងនេះហើយគេនិងត្រលប់ទៅដូចមុនគ្រប់យ៉ាង

រាងតូចកំពុងតែឈរហាលខោអាវនៅលើស្នួនៅសំយ៉ាបផ្ទះនៅជាន់ខាងលើផ្ទះរបស់គេជាផ្ទះពីជាន់មិនធំនោះទេតូចល្មមផ្ទះនេះថេយ៉ុងនិងជីមីនចូលលុយគ្នាទិញដាច់ទុករស់នៅតែម្ដងហើយមិនបាច់ឆ្ងល់ទេថេយ៉ុងជាមនុស្សកំពូលគម្រិះគឺទុកលុយដើម្បីផ្គត់ផ្គង់លើរឿងដែមានប្រយោជន៍ចឹងហើយសូម្បីតែទៅធ្វើការរឺទៅរៀនគេក៏ទៅដោយការជិះកង់

«អ៊ុស....ហ៎ា...លោ...លោ...លោកប្រធាន....លេងខ្ញុំ»រាងតូចឈរហាលខោអាវសុខៗក៏ស្រាប់តែមានដៃមាំលូកមកក្រសោបចង្កេះតូចរបស់គេជាប់យ៉ាងណែនទើបធ្វើអោយរាងតូចភ្ញាក់ធ្លាក់ខោអាវនៅលើការ៉ូតែពេលងាក់មកក៏ប្រទះឃើញមនុស្សប្រុសដែលបានបំពានរាងកាយគេនៅនិងមុខស្រស់ៗបែបនេះរាងតូចក៏រាងភ័យបន្តិចដែរទើបរហ័សស្រវ៉ាបានដែកកាងហាលខោអាវមួយយកមកការពារខ្លួនពីនាយ

«ហេតុអីមិនទៅធ្វើការ»សំណួមួយប្រយោគបោះមកយ៉ាងរឹងកំព្រឹសព្រមជាមួយនិងជំហ៊ានជើងរបស់នាយចេះតែបោះដេញរាងតូចយឺតៗ

«ខ្ញុំបានលាឈប់ហើយ...ពេលនេះខ្ញុំលេងជាបុគ្កលិកក្នុងសណ្ឋាគាលោកទៀតហើយ...ដូច្នេះលោកត្រលប់ទៅវិញទៅ»រាងតូចក៏ចេះតែរំកឹលជើងម្ដងមួយជំហ៊ានៗថយក្រោយគេចពីរាងក្រាស់ដែលគិតតែពីដើរមករកគេឥតឈប់នោះ

«អ្នកណាបញ្ជាអោយឯងលាឈប់...បើយើងមិនអនុញ្ញាតិឯងគឺគ្មានសិទ្ធលាឈប់ជាដាច់ខាត»Jk

«ខ្ញុំចង់លាឈប់រឺក៏មិនជាសិទ្ធរបស់ខ្ញុំ  លោកគ្មានសិទ្ធមកបញ្ជាលើជីវិតរបស់ខ្ញុំទេ...អ៎ាយយ៎...កុំចូលមក»រាងតូចថយក្រោយទាំងមិនភ្លេចលើកដែកកាងតូចៗនោះមកចង្អុលធ្វើជាខែលការពារគេនោះទេទាំងដែលនាយប្រធានក៏នៅតែបន្តដើរទៅរករាងតូចរហូតដល់នាយតូចបុកខ្នងមួយទំហឹងជាមួយនិងជញ្ជាំងទើបរហ័សយកដៃទាំងពីដោយកាន់កាងខោអាវនោះមករាំងមុខខ្លួនរបស់គេទាំងអារម្មណ៍និងទឹកមុខរបស់គេកាន់តែបញ្ជាក់ច្បាស់ៗហើយថាគេកំពុងតែភ័យខ្លាចជាខ្លាំងនៅរាល់សកម្មភាពរបស់នាយក្រាស់ពេលនេះរាងតូចសឹងតែធ្លុះធ្លាយបេះដូងដែលវាគិតតែពីលោតនោះជ្រុះមកដល់ដីទៅហើយតែគេក៏ខំប្រមូលស្មារតីអោយបានមកតតាំងជាមួយនាយក្រាស់

«មិចក៏ថាយើងគ្មានសិទ្ធ...ព្រោះឯងគឺជាមនុស្សរបស់យើងឯងជាកម្មសិទ្ធរបស់យើងឯងត្រូវតែស្ដាប់តាមបញ្ជារបស់យើង ហ៉ើស...ពាំងស្អីនៀក»រាងក្រាស់ដើរមកកាន់តែជិតនិងរាងតូចយកដៃទៅចាប់កញ្ឆក់ដែកកាងនោះក្រវាត់ចោលហើយក៏ស្រវាទៅចាប់ដៃរាងតូចទាំងពីមកក្ដាប់យ៉ាងណែន

«ហ្ហឹកៗ....បើចឹងលោកក៏បញ្ជាអោយខ្ញុំទៅស្លាប់ទៅ...ដើម្បីកុំអោយលោកមកធ្វើបាបជាន់ឈ្លីលើជីវិតខ្ញុំបន្តទៀត...ហ្ហឹកៗៗ....ជីវិតខ្ញុំវាមិនសល់អីទៀតទេ....ហ្ហឹកៗៗ...បើបានស្លាប់ទៅក៏វានិងល្អ....ហ្ហឹកៗៗ...»Taeក៏ចាប់ផ្ដើមយំហ៊ូទាំងដៃទាំងសងខាងពេលនេះឈឺចាប់ជាដំណំព្រោះនាយកំពុងតែបញ្ចេញកម្លាំងក្ដាប់ករដៃទាំងសងនោះយ៉ាងខ្លាំងព្រោះតែកំហឹងមិនបានដូចចិត្តដែលប៉ង

«អោយស្លាប់ដូចជាងាយពេកទេដឹង...បើអោយឯងមកកំដរយើងដេកថ្ងូនៅក្រោមទ្រូងយើងអោយយើងស្ដាប់វិញមិនពិរោះជាងទេហ្អី ឯងក៏បានស្រួលដែរ...ហីច»រាងក្រាស់និយាយហើយក៏ចាប់លីរាងតូចដាក់លើស្មាដើរតម្រង់ទៅរកបន្ទប់ខាងក្នុងបាត់ទៅ

«អត់ទេ....ខ្ញុំមិនធ្វើអីទាំងអស់...លេងខ្ញុំភ្លាមទៅ...លេងទៅ...ហ្ហឹកហឺ...ៗៗៗ...»រាងតូចវាយខ្នងគេដឹបៗដើម្បីអោយនាយបានដោះលេងគេតែមានទៅពិបាកអីទៅបើរាងតូចរាងស្រាលដូចជាសំលីហើយពីកន្លែងហាលខោអាវមកកន្លែងគេងនៅខាងក្នុងក៏មិនជាឆ្ងាយប៉ុន្មានដែរ

ភឹប~~~

រាងកាយតូចស្ដើងត្រូវបាននាយក្រាស់ដាក់អោយអោយគេងនៅលើពូកហើយខ្លួនក៏ប្រញាប់ដោះខោអាវចេញទាំងប្រញាប់ប្រញាល់ទម្លាក់ចោលទៅលើឥដ្ឋយ៉ាងរប៉ាត់រប៉ាយចំនែកឯនាយតូចបានដៃឈ្លៀតគេកំពុងតែរវល់នាយតូចក៏បម្រះខ្លួនក្រោកចេញតែមិនបានប្រយោជន៍នាយក្រាស់ក៏លូកដៃទៅចាប់ទាញជើងរបស់រាងតូចអោយមកដល់ពាក់កណ្ដាលគ្រែដោយមានខ្លួនអាក្រាតរបស់គេកំពុងតែមកទ្រោបពីលើដោយចាប់ដៃទាំងខាងខាងរបស់រាងតូចសង្កត់ផ្អឹបនិងពូកលើកផុតក្បាល

To Be Continue...
🦋Jeon Larisa 🌸🐰