«អ៎ាយយ៎.....លោក»ជីមដើរបានមួយជំហៀនក៏ត្រូវបានសូហ្គាចាប់ទាញកន្សែងដែលនៅជាប់លើចង្កេះតូចប៉ឹមៗនោះអោយរបូតចេញពីដងខ្លួនអស់ពេលនេះរាងកាយគឺអាក្រាតគ្មានសូម្បីតែខោខ្លីបិតបាំងនោះឡើយ

«លេងណាស់...អ៎ា!!!!!!......»ជីមីនរបូតកន្សែងចេញពីខ្លួនក៏ស្ទុះស្រវាកន្សែងដែលនៅជាប់និងដៃរបស់សូហ្គាមកបិទបាំងវិញតែក៏ត្រូវដៃមាំមកចាប់ចង្កេះតូចលើកផុតការ៉ូនាយក្រាស់ក្រោកឈរពីស្មើរណាមិនដឹងងើបពររាងតូចដើរតម្រង់គ្រែម្ដងទៀតលើកនេះនាយទម្លាក់លើគ្រែដែលមានពូកនោះលឺសូតែភឹប

«អូយ...ឈឺណាស់អាខ្មោចឆៅមិចក៏ទម្លាក់ខ្ញុំខ្លាំងម្ល៉េះខ្ញុំមិនមែនគល់ឈើទេ...អ៊ុស...ចេញទៅក្រោកចេញពីខ្ញុំណាស់...លោកចង់ធ្វើអី»មួយសំណួបោះទៅអ្នកដែលកំពុងតែឡើងមកទ្រោបខ្លួននោះដូចមនុស្សមិនយល់អី តែសម្រាប់នាយក្រាស់លឺសំណួនោះហើយគេក៏សើចចុងមាត់ នាយគុំនិងក្មេងក្រោមទ្រូងនេះយូណាស់មកហើយលើកនេះទោះព្រះឥន្រ្ទមកពីណាក៏មកជួយគេមិនបានដែរយ៉ាងណាយប់នេះគេត្រូវតែដេកថ្ងូរក្រោមទ្រូងនាយអោយបានដាច់ខាតនាយយកកិត្តយសជាBossរបស់ហាងហាហ្វេមកអាងបើធ្វើអីក្មេងនេះមិនបានទេកុំហៅនាយថាBossទៀតអី

«ធ្វើអ្វីដែលអ្នកជាប្ដីប្រពន្ធគេនាំគ្នាធ្វើនោះអី...តែអេ៎មើលរាងកាយឯងចុះត្រង់ណាដែលថាមិនទាក់ទាញនោះរាងរូវក៏ខ្ចីល្វត់ល្វន់ មុខមាត់ក៏គួអោយ...»នាយនិយាយដល់នេះនាយក៏ធ្វើមាត់ស្រួចដាក់ជីមីន

«រអើមណាស់លោកឆ្គួតទេអីចេះមកគិតរឿងស្មោគគ្រោកចឹងកើតខ្ញុំជាប្រុសណាស់ហើយលោកមិនខ្ពើមខ្លះទេអី...»ជីមីនព្យាយាមរើចំនែកឯជើងនៅខាងក្រោមក៏ព្យាយាមធ្វើដូចជាពេលមុនតែសូហ្គាលើកនេះគេឆ្លាតគេស្គាល់ល្បិចនិងអស់ហើយកុំមកជោរ

«ខ្ពើមអីទៅ...យើងស្រលាញ់ឯងអោយយើងខ្ពើមឯងយ៉ាងមិច...រឺក៏ឯងមិនធ្លាប់ស្រលាញ់យើងទេ...»សូហ្គានិយាយដល់ត្រឹមនេះក៏រៀងទម្លាក់ទឹកមុខគេក៏រាងអោនមុខចុះបន្តិចពេលនឹកគិតដល់ជីមីនមិនបានគិតអីមកលើខ្លួន ទោះបីជាគេស្រលាញ់យ៉ាងណាគេក៏មិនបំពានលើមនុស្សដែលគេមិនបានស្រលាញ់ខ្លួនដែរវាមានអារម្មណ៍ដូចជាសង្វេកណាស់សម្រាប់នាយ

«ខ្ញុំ...ៗ...ខ្ញំ....»ជីមីនក៏និយាយអ្វីមិនចេញព្រោះគេក៏មិនទាន់យល់ពីចិត្តរបស់ខ្លួនឯងដែរនិងវាដូចជាលឿនខ្លាំងពេកហើយសម្រាប់អោយគេមកគិតរឿងនេះតែបើថាគេមិនបានគិតលើនាយសោះវាដូចជាបដិសេធលើបេះដូងរបស់ខ្លួនឯងពេក ដោយឃើញភាពរអាក់រអួលរបស់នាយតូចសូហ្គាក៏ងើបចេញពីនាយតូច

«អ្ហឹម...យើងយល់ហើយយើងខុសដែលគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯងមិនបាន»សូហ្គានិយាយពេលដែលនាយបែរមកអង្គុយនៅលើគ្រែក្បែរនាយតូចពេលនិយាយចប់នាយតូចក៏ក្រោកចេញដើរទៅអង្គុយស្រូបខ្យល់អាកាសនៅក្បែរបង្អួចវិញទៅ

____________

«អ្ហាសៗៗ...លឿនជាងនេះជុង...អ្ហស...ៗៗ...»ថេយ៉ុងរលាក់ខ្លួនដូចជាកំពុងតែជិះសេះកាត់ភ្នំយ៉ាងចឹងនៅពេលដែលនាយក្រាស់កំពុងតែអុកសម្រុកខ្លាំងៗមិនថមថយកម្លាំងសោះបែបនេះតែគេបែជាសុំអោយបន្ថែមកម្លាំងទៅវិញព្រោះវាកំពុងតែស្រួលនិងហើយ

«ថេ...អ្ហសៗៗ....អូនហត់ហើយនៅ...រឺក៏មានឈឺពោះរឺអត់...អ្ហសៗៗ...»ជុងហ្គុកមិនបន្ថយល្បឿនឡើយតែគេបែជាសួនាំថេយ៉ុងគ្រប់ពេលគ្រប់វិនាទីដែលធ្វើវាជាមួយនិងរាងតូចព្រោះបើថេមានឈឺនៅត្រង់ពោះរឺឈឺអួលត្រង់ណាខ្លាំងៗគេនិងបញ្ឆប់ភ្លាមៗតែម្ដងគេមិនចង់ធ្វើបាបថេទៀតនោះទេទោះបីជាចំណង់កំពុងតែរះដល់កំពូលក៏ដោយក៏គេត្រូវតែហាមខ្លួនឯង
(ហាមទៅមិនដឹងប៉ុន្មានទឹកហើយទេនិងហ្អក🙄)

«អ្ហឹស...អត់ទេជុង...អ្ហាសៗៗ...វាស្រួលទៅវិញទេ...អ្ហាស...»ថេយ៉ុងថ្ងូររហ័សធ្វើអោយជុងហ្គុកសើចស្ញេញនៅពេលបានឃើញរាងតូចបែរជាចូលចិត្តវាទៅវិញមុនដំបូងក៏បដិសេធតែពេលបានហើយក៏ញ៉ាម នាយក៏បន្ថយល្បឿនបន្តិចគួបជាមួយនិងចាប់អោយរាងតូចផ្ងារមកវិញហើយក៏ចាប់ផ្ដើមចលនាបន្តទៅទៀតលើកនេះអាចថានាយថ្នមមិនទ្រគោះបោះបោកទើបក្លាយជារឿងដែលស្រួលចំពោះថេយ៉ុង

៚ផ្លាប់...ផ្លាប់....សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់បូករួមនិងសម្លេងថ្ងូរបស់គូស្នេហ៍ទាំងពីក៏បន្តឥតឈប់ឈរមិនដឹងពេលណាទៀតទើបឈប់ទេអេដមីនស្រវាំងភ្នែកងុយដេកសឹងងាប់មិនបាននៅមើលតទេខូចភ្នែកអស់ហើយ

ងាក់មកមើលខាងណេះវិញម្ដងបន្ទាប់ពីរាងក្រាស់អង្គុយស្រងូតស្រង៉ាត់នៅមាត់បង្អួចអស់ពេលជាយូ ក៏ស្រាប់តែមានបាតដៃត្រជាក់ស្រឹបកំពុងតែលូកមកអោបចង្កេះគេពីខាងក្រោយនោះគឺគ្មានអ្នកណាទេគឺជាកម្លោះតូចជីមីននោះឯង

«ជីមីន...»សូហ្គាងាក់មកក៏បន្លឺហៅឈ្មោះអ្នកដែលកំពុងអោបខ្លួនទាំងឆ្ងល់ជីមីនវិញក៏ធ្វើដូចជាមនុស្សដែលគ្មានវិញ្ញាណយ៉ាងមិចមិនដឹងទើបសូហ្គាទាញអោយជីមីនបែមុខមកចំនិងខ្លួន

«ខ្ញុំមិនដឹងទេថាខ្ញុំគិតអ្វីចំពោះលោក...ប៉ុន្តែខ្ញុំយល់ព្រមសេពគប់ជាមួយលោកទៅចុះប៉ុន្តែលោកត្រូវតែសន្យាជាមួយខ្ញុំថានិងមិនធ្វើអោយខ្ញុំខូចចិត្តនៅពេលក្រោយ»ជីមីន

«ប្រាកដជាបានបងសន្យា...បងសប្បាយចិត្តណាស់ជីមីន...»សូហ្គាសប្បាយចិត្តពេកក៏ជ្រុលទៅអោបរាងតូចយ៉ាងណែនធ្វើអោយជីមីនដក់ដង្ហើមស្ទើរតែមិនចង់រួច

«សប្បាយចិត្តចេញមុខចេញមាត់ពេកទេដឹង...ខ្ញុំស្ទើតែដាច់ខ្យល់ទៅហើយ»ជីមីនសម្លក់មុខនាយថ្លែមកអោបៗមិនដឹងគេថបដង្ហើមអីទេ

«ជីមីន...បងស្រលាញ់អូនយើង...អ៉ើ...យើង»សូហ្គាហាក់និយាយមិនចេញនាយសម្លឹងទៅកាន់ជីមីនដោយប្រើកែវភ្នែកប្រាថ្នាចំនែកឯជីមីនគេក៏ហាក់ដូចជាដឹងថាសូហ្គាចង់និយាយពីអ្វីដែរ

«យើង...យើ...អ៊ុប...អ្ហឹម....»សូហ្គានិយាយមិនចេញជាភាសាព្រោះត្រូវរាងតូចស្រវាចាប់កញ្ចឹងករបឺតមាត់នាយយកតែម្ដងកែវភ្នែកនាយក៏បញ្ឈរព្រោះហាក់គាំងនិងកាយវិការរបស់រាងតូចតែនាយក៏មិនអោយពេលនេះរសាត់ទៅអត់ប្រយោជន៍នោះដែរនាយក៏លូកទៅចាប់កញ្ចឹងកររាងតូចយ៉ាងស្អិត...លូកអណ្ដាតចូលទៅប្រលែងលេងដល់ខាងក្នុងភ្លាមៗពួកគេម្នាក់ៗហាក់ដូចជាកំពុងតែចូលកាន់តែជ្រៅទៅៗក្នុងរណ្ដៅតណ្ហា រាងក្រាស់ក៏បានលូកបីរាងតូចលើកឡើងសន្សឹមៗដើរសំដៅទៅរកគ្រែទាំងបបូមាត់ម្នាក់ៗមិនទាន់របេះចេញពីគ្នាឡើយ

«មកធ្វើជារបស់បងយប់នេះណា...បងនិងថ្នាក់ថ្នម...»នាយក្រាស់បីរាងតូចមកដល់លើគ្រែហើយខ្លួនក៏ឡើងទ្រោបពីលើពោលនៅពាក្យទាំងផ្អែមទាំងស្រទន់ដាក់នាយតូច

«អ្ហឹមៗ...»ជីមីនក៏ងក់ក្បាលយល់ព្រមទាំងមិនសម្លឹងមុខនាយឡើយព្រោះតែអៀនថ្ពាល់ទាំងគូក៏ឡើងក្រហមទែងដូចជាម្ទេសទុំ

«បងចាត់ការហើយណាស់លើកដំបូងរបស់អូនវាអាចនិងឈឺចាប់បន្តិចទ្រាំណាដើម្បីបង»សូហ្គានិយាយបណ្ដើរនាយកំពុងតែរវល់ជាមួយនិងការដោះភាពទើសទាល់ចេញពីខ្លួនម្ដងមួយៗរហូតដល់អស់រលីងពីខ្លួនបង្ហាញអោយឃើញសាច់ដុំកង់ៗ ដើមទ្រូងហាប់ណែនរួមជាមួយនិងភាពមហិមាដែលផុសឡើងនៅនិងមុខនាយតូចធ្វើអោយគេលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗព្រោះតែខ្លាច

«អូនខ្លាចមែនទេ...គ្មានអីគួអោយខ្លាចទេធំបែបនេះវានិងធ្វើអោយអូនស្រួលរហូតដល់បំភ្លេចមិនបានជឿបងណា»សូហ្គានិយាយលួងលោមនាយតូចទាំងដៃខឹលក៏មិនអោយទំនេរលូកទៅទាញខោកៅស៊ូខ្លីដែលជីមីនទើបតែស្លៀកហើយនោះបោះចេញទៅឆ្ងាយបាត់

«ស្អាតណាស់រាងកាយរបស់អូនទាក់ទាញបងគ្រប់កន្លែងមើលចុះធ្វើអោយរបស់បងទល់ហើយ...អូនត្រូវតែទទួលខុសត្រូវ...»សូហ្គា

«ទទួល...ទទួលខុសត្រូវយ៉ាងមិចទៅ...អូនមិនចេះទេ...»ជីមីននិយាយរបៀបមនុស្សមិនដឹងខ្យល់ទោះបីជាគេដឹងពិតមែនក៏គេមិនហ៊ាននិយាយថាជួយដែរព្រោះគេជាBttណារឿងបែបនេះបើគេអ្នកចាប់ផ្ដើមខ្មាស់គេស្លាប់ហើយ

«បើអូនមិនចេះបើចឹងអូនត្រូវតែទទួលពិន័យហាមសន្លប់ចោលបងលឺទេ...ព្រោះនេះជាយប់ដំបូងរបស់ពួកយើងផង»សូហ្គា
«មិនដឹងទេ...លឿនៗទៅកុំរវល់តែនិយាយច្រើនចាត់ការទៅ...»នៅសូញសាញដល់ណាទេប៉ិនេះអាគេព្រមហើយនៅមកសួនាំៗធុញណាស់

«អូខេបងចាប់ផ្ដើមហើយ»សូហ្គានិយាយហើយក៏ចាប់ផ្ដើមសកម្មភាពរបស់គេទៅលើជីមីនតាមលំដាប់លំដោយតាមដំណើររឿងទៅ

_____________
«អ្ហាសៗៗ...លឿនជាងនេះបងសម្លាញ់...លឿន...»ជីមីនឈរទប់កៅអីសម្អាងដោយមាននាយនៅអុកសម្រុកពីខាងក្រោយខ្លួនបែជាសុំអោយនាយបន្ថែមល្បឿនបន្ទាប់ពីអស់ជាង3ទឹកហើយវាក៏បាត់បង់ការឈឺនៅតែភាពសុកស្រួលទើបសុំបន្ថែមល្បឿនអោយវាកាន់តែស្រួល

«អ្ហាសៗៗ...ជីមីន...អូនស៉ិចស៉ីណាស់...ផាច់...»សូហ្គាទះគូទរាងតូចមួយដៃផាច់ចេញស្នាមម្រាមក្រវាវព្រោះតែខ្នាញ់ខ្លាំងពេកទើបអត់មិនបានមើលទៅកាយវិកានៅនិងមុខកញ្ចក់ហើយធ្វើអោយគេអត់ទ្រាំមិនចង់បាននោះទេ

«កុំទះអូនមើស...អ្ហាសៗ...ស្នាមអស់ហើយ...លឿនឡើងតាស្លេក....អ្ហស»ខ្នាញ់ណាស់មកចាប់គេអុកហើយនៅមកបន្សល់ស្នាមអោយរាងកាយគេទៀតប្រុសម្នាក់នេះដំបូងៗកម្លាំងក៏ខ្លាំងយូៗក៏ធ្វើដូចជាអស់អាលីងពីខ្លួនដឹងថាគេកំពុងតែស្រួលហើយមកធ្វើយឺតៗគើមៗដូចជាអណ្ដើកទៅកើតគួអោយធុញណាស់

«អ្ហាសៗៗ...មីនមីននេះអូនល្មោភកាមមកពីណា..បងហត់សឹងស្លាប់អូនគិតតែពីសុំបន្ថែម...ចាំថ្ងៃស្អែកបងនិងញាំរបស់ប៉ូវកម្លាំងអុកអូនអោយសន្លប់ម្ដង...អ្ហស....ស្រួលណាស់...»សូហ្គាខំប្រឹងអុកខ្លាំងៗព្រោះវាជិតដល់គោលដៅ

«អ្ហាស...»សូហ្គា/ជីមីន
«បងហត់ហើយ...យប់នេះប៉ុន្នឹងសិនចុះណាស់...»គ្រាន់តែដល់គោលដៅភ្លាមនាយក៏ដក់កូនប្រុសចេញភ្លាមទើបដើរមកទម្លាក់ខ្លួនលើពូកភឹបទាំងអស់កម្លាំងរលីង

«ហ្ហឹម...ហេតុអីក៏អន់ម្ល៉េះ...»ជីមីននិយាយហើយក៏ដើរតម្រង់មករកគ្រែដែរតែ...
«អូយ...ឈឺ»ជីមីនបានដួលខ្ពកនៅលើការ៉ូព្រោះតែឈឺនៅចន្លោះភ្លៅអំបាញ់មិញធ្វើខ្លាំងអីណា
«យ៉ាងមិចហើយមីន...ឃើញទេ នេះកុំតែបងលោះអោយទេមកបងបីទៅបន្ទប់ទឹក»សូហ្គាក៏ប្រញាប់ចុះពីលើគ្រែមកបីរាងតូច

«អ្នកណាទៅដឹងទៅថាវាឈឺដល់ម្លឹងបើអំបាញ់មិញគ្មានឃើញឈឺផង...ឈប់ហើយអូនឈប់អោយបងចាប់អូនទៀតហើយ...ឈឺចង់ងាប់...ហឹកៗៗ...»ហ្ហឹមជីមីនអើយសុខៗក៏មកទួញសោកដូចជាកូនក្មេងទៅកើតណ៎អំបាញ់មិញទារៗអីលូវឈឺឃើញទេ

សូហ្គាក៏បីរាងតូចទៅងូតទឹកសម្អាតខ្លួនចេញទៅទាំងហួសចិត្តនិងចរិកជីមីនជាខ្លាំង

#Skip
+ថ្ងៃថ្មី

នៅក្រោមដើមឈើមានម្លប់ទ្រឈឹងត្រឈៃមានអ្នកបម្រើកំពុងតែរៀបចំតុយ៉ាងវែងនៅលើតុមានអាហាផ្លែកៗជាច្រើនគឺរៀបចំឡើងយ៉ាងសម្រិតសម្រាំងកំពុងតែចាំទទួលម្ចាស់ពួកគេ

ថ្ងៃនេះគឺផ្ទះចម្ការរបស់លោកចនបានរៀបចំPartyតូចសម្រាប់គ្រួសារអាចថាPartyអបអរកូនប្រុសទាំងពីរកាយាកំពុងតែមានប្រពន្ធ អាចលើសមួយគឺកូនពៅក៏មានចៅអោយគ្រួសារចនដូចគ្នា

«ហៃយ៉ា...ជីមីនយ៉ាងមិចទៅហើយពីយប់ឃើញរឹងមាំទេតែពេលព្រឹកឡើងក៏ក្លាយជាបែបនេះទៅវិញដេកធ្លាក់ពីលើគ្រែមែនទេឯង»គ្រាន់តែជីមីនចេញមកដល់ខាងក្រៅក៏ត្រូវបានកំពូលមិត្តចំអន់ភ្លាម

«ជីមីនអូនប្រញាប់ចេញមកម្ល៉េះចាំបងបីមកអត់ទេ»សូហ្គាក៏រត់ចេញមកពីខាងក្នុងគេផ្លាស់ខោអាវតែមួយភ្លេតប្រាប់ថាអោយចាំតែគេមិនចាំសូកចិត្តដើប៉ាក់ប៉ើកៗមកដោយខ្លួនឯង

«អូនមិនអីទេ...»ជីមីន
«ពីអ្នកនេះមានអីទេដឹង...យប់មិញខាំគ្នានៅឡើយព្រឹកឡើងក៏អូនបងអោយរលួយទៅហើយ»ជេហ៊ុប
«បងហ៊ុប...គ្មានអីកើតឡើងទេយប់មិញខ្ញុំគេងធ្លាក់ពីលើគ្រែតែប៉ុន្នឹងហើយគាត់ក៏មកជួយលើកខ្ញុំទើបពួកយើងសម្រេចថានិយាយគ្នាអោយស្រួលៗកុំឈ្លោះគ្នាទៀតអី គ្មានអីពិតមែន គ្រប់គ្នាកុំសម្លឹងមកខ្ញុំបែបនេះបានទេ»ជីមីននិយាយដោះសារហូហែតែមកមើលសូហ្គាគេបែជាមកអង្គុយនៅក្បែរខ្លួនទាំងលូកដៃមកអោបគេបង្ហាញ់គ្រប់គ្នាពេញៗភ្នែកទៅវិញ

«អេ៎បងប្រុសរបស់ខ្ញុំក្លាហានចឹងឡើងអោយឆាប់បានគូនិងគេ»ជុងហ្គុក

«ជុងកុំចំអន់មិត្តអូនណាស់...»ថេវាយដើមដៃនាយក្រាស់បឹបមកនិយាយស្អីចឹង
«ចុះអូនវិញ...ស្រួលខ្លួនវិញហើយរឺនៅយប់មិញបងក៏លេងធ្ងន់បន្តិចដែរណាស់មិនចឹងហ្អី...»អាតាប៉ិនេះក៏ចឹងដែរអស់ពីបង្អាប់បងអីលូវធ្លាក់មកដល់ប្រពន្ធខ្លួនឯងហើយ

«ជុងបងឈប់និយាយទៅខ្មាស់គេខ្មាស់លោកប៉ាអ្នកម៉ាក់...»ថេ
«មិនបាច់ខ្មាស់ប៉ាម៉ាក់ទេកូន...ប៉ាម៉ាក់យល់...ហឹសៗៗ...»លោកចន
«ឃើញទេអូនទៅខ្មាស់គាត់ធ្វើអីទៅពិតមែនទេកូនប៉ា»ជុងហ្គុក

បន្ទាប់ពីនិយាយលេងសើចគ្រប់គ្នាក៏នាំគ្នាសើចសប្បាយយ៉ាងរីករាយ...

«តោះពួកយើងថតរូបជុំគ្នា»ជុងហ្គុក
គ្រប់គ្នាក៏មកឈរនៅក្បែរគ្នាដោយមានចាស់ទុំក៏អង្គុយខ្លះឈរហើយអ្នកថតរូបក៏ជាអ្នកបម្រើនោះឯងរូបភាពជាច្រើនសន្លឹកកំពុងតែបានថតក្រឹបៗ....

មនុស្សដែលខ្ញុំចង់ជួបចង់រួមសុខទុកជាមួយ គេម្នាក់នោះមិនបាច់Perfect នោះទេសុំត្រឹមចេះផ្ដល់តម្លៃអោយខ្ញុំ...គេតែងតែនៅក្បែរខ្ញុំគ្រប់ពេលដែលខ្ញុំត្រូវការ...គេតែងតែធ្វើជាផ្ទាំងស៉ីបអោយខ្ញុំរាល់ពេលដែលខ្ញុំខឹង...ម្នាក់នោះទោះបីជាមិនមែនមនុស្សទីមួយរបស់ខ្ញុំក៏ដោយតែគេនិងជាមនុស្សចុងក្រោយដែលខ្ញុំនិងជ្រើសសម្រាប់មកដើរក្បែរៗខ្ញុំរហូតដល់ខ្ញុំអស់ជីវិតហើយមិនថាគេខុសប៉ុន្មានដង ខ្ញុំក៏រីករាយនិងផ្ដល់ឧកាសអោយព្រោះម្នាក់នោះគឺជាគេ...Jeon Jungkook!!...

អរគុណសម្រាប់ការចំណាយពេលវេលាដ៏មានតម្លៃរបស់ទាំងអស់គ្នាមកអានរឿងមួយនេះសូមអោយអ្នកអានជួបតែស្នេហ៍ពិតដូចជាគូថេគុកណា😄😘💜

The End ✍️

Jeon Larisa 👑