«ជុងហេតុអីក៏បងរត់គេចពីអូន»ថេយ៉ុងចាប់ដៃនាយក្រាស់ពីខាងក្រោយជាប់ទាំងនិយាយសម្លេងខ្សាវៗព្រោះតែហត់
«មិនបានគេចគ្រាន់តែមកចម្ការតែប៉ុណ្ណោះហើយអ្នកណាប្រើអោយរត់តាមខ្ញុំធ្វើអី»ជុងហ្គុក
«អូនគ្រាន់តែចង់មកនិយាយរឿងរបស់
យើង...តើ...បងនៅត្រូវការអូនហើយនិងកូនទៀតទេ...?»ថេយ៉ុង
«....»ជុងហ្គុកមិនតបនៅឈរបែខ្នងមកថេយ៉ុងដដែលតែទឹកមុខក៏ប្រែមកជាញញឹមវិញ
«អូនសុំទោស...ដែលថ្ងៃនោះអូនបណ្ដោយអោយបងចាកចេញទាំងមិននិយាយជាមួយបងអោយដាច់ស្រេច...គឺ...អូនគ្រាន់តែខ្លាចអូនខ្លាចថាបងមិនបានស្រលាញ់អូន អូនគិតថាបងស្រលាញ់អូនព្រោះតែដឹងថាអូនមានកូនអោយបងប៉ុណ្ណោះ...បើថ្ងៃនោះបងជាអ្នកធ្វើបាបអូនបងចាប់បង្ខំអូនចាប់រំលោភអូនព្រៃផ្សៃណាស់ចឹងហើយអូនមិចនិងគិតថាបងស្រលាញ់អូនកើតទៅ»ថេយ៉ុងនិយាយដូចជាក្មេងងងក់ មាត់ឡើងច្បួញរីឯនាយក្រាស់ពេលលឺបែបនោះក៏សើចបន្តិចគេក៏នឹកហួសចិត្តខ្លួនឯងនៅថ្ងៃនោះដែរ តែគេមិននឹកស្មានថាថេយ៉ុងនិងខ្លាចគេដល់ម្លឹងសោះ
«ហើយពេលនេះកើតរឿងអីបានជារត់មកតាមដល់ទីនេះមិនខ្លាចខ្ញុំចាប់រំលោភទៀតទេហ្អី»ជុងហ្គុក
«គឺ...មិនខ្លាចទេព្រោះតែអូនដឹងៗថាបងស្រលាញ់អូនពិតប្រាកដហើយបងនិងមិនធ្វើអ្វីអូនជាដាច់ខាតដរាបណាអូនយល់ព្រម»ថេយ៉ុង
«មិនមែនព្រោះស៉ីឌីនោះទេហ្អីដែលប្រាកដចិត្តថ្នាក់នេះនោះ»ជុងហ្គុកសួត្រូវចំនុចធ្វើអោយថេយ៉ុងឈរឆ្កឹងដូចគេចាប់ជីពចរជាប់យ៉ាងចឹង
«គឺ...គឺក៏មានចំនែកដែរតាមពិតអូនក៏...អូនក៏...អ៊ុប»រាងតូចរកឆ្លើយតរតែរាងក្រាស់ក៏ចាប់ក្រសោបផ្ទៃមុខរបស់រាងតូចលូកអណ្ដាតជ្រែកចូលក្នុងក្រអូមមាត់តូចធ្វើចលនាលុកលុយភ្លាមៗ ចំនែកឯអ្នកដែលត្រូវគេចាប់ថើបនោះក៏គាំងភ្នែកក៏បើកធំៗធ្វើអ្វីមិនត្រូវទើបគេក៏បិទភ្នែកសន្សឹមៗ ដៃក៏លើកទៅស្រាក់ករនាយជាប់ជាមួយនិងអណ្ដាតរបស់ខ្លួនក៏តបតរទៅវិញយ៉ាងរោលរាល
«បងដឹងហើយ...អូនមិនបាច់និយាយទេបងដឹងថាអូនក៏គិតដូចជាបង...»ក្រោយដក់មាត់ចេញនាយក្រាស់ក្រសោបកញ្ចឹងករទាំងសង ផ្ដិតស្នាមថើបលើផ្ទៃមុខរបស់រាងតូចជាច្រើនកន្លែងទើបចុងក្រោយក៏អោនដាក់ថ្ងាស់ទល់គ្នាជាមួយនិងការនិយាយយ៉ាងទន់ភ្លន់ទៅកាន់រាងតូច
«អ្ហឹម...បើចឹងបងកុំរត់គេចពីអូនទៀតណាអូននិងកូនលេងទៅណាចោលបងហើយ»ថេយ៉ុង
«បងមិនរត់ទៅណាទេបងសន្យា...បងស្រលាញ់អូនណាថេ...ចុះអូនៗវិញស្រលាញ់បងទេ»ជុងហ្គុក
«អ្ហឹម...»រាងតូចញញឹមខ្ចឹបមាត់និងងក់ក្បាលជាសញ្ញាតែគេមិនបាននិយាយឡើយរបៀបថាអៀនអញ្ចឹងហ្អា
«បងមិនយល់ទេអូននិយាយអោយលឺៗមកបានទេ»ជុងហ្គុក
«អ្ហឹម...អូនស្រលាញ់បង»រាងតូចបន្លឺឡើងតិចៗដដែលទាំងអៀនប្រៀនមិនហ៊ានសូម្បីប្រសព្វមុខនិងរាងក្រាស់ឡើយ
«ថាមិច...បងស្ដាប់មិនសូវលឺទេសុំអោយខ្លាំងបន្តិចមក»ជុងហ្គុកនៅតែសុំអោយរាងតូចនិយាយពាក្យនោះអោយលឺហើយខ្លួនក៏ផ្ទៀងត្រចៀកទៅរករាងតូច
«អូនស្រលាញ់បង...លឺទេថាថេយ៉ុងស្រលាញ់ចនជុងហ្គុកៗខ្លាំងៗលើសជីវិតរបស់អូនទៅទៀត...ពេញចិត្តហើយនៅ...អ៎ា..ជុង»គ្រាន់តែស្រែកខ្លាំងៗភ្លាមនាយក្រាស់ក៏ឆ្មក់ស្នាមថើបមួយខ្សឺតលើថ្ពាល់របស់រាងតូចភ្លាម
«កូនប៉ាពេលនេះម៉ាក់របស់កូនព្រមស្រលាញ់ប៉ាវិញហើយកូនសប្បាយចិត្តទេប៉ាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ដឹងទេ...ជុប»រាងក្រាស់អោនទៅនិយាយជាមួយនិងកូនដែលនៅក្នុងពោះម៉ាក់ៗនិយាយផងថើបផងធ្វើអោយរាងតូចរសើបសឹងស្លាប់ទៅហើយ
«បានហើយជុងអូនរសើបណាស់...»រាងតូចទាញអោយនាយក្រាស់ក្រោកមកប្រសព្វនិងមុខរបស់ខ្លួនវិញ
«ជុង...អូនមានរឿងចង់សួបង...បើបងស្រលាញ់អូនពិតមែនមិចក៏ថ្ងៃនោះបងធ្វើបាបអូនដែរដឹងទេអូនខ្លាចខ្លាំងណាស់ថ្ងៃនិង»ថេយ៉ុង
«អូនចង់ដឹងធ្វើអីទៅដឹងក៏នាំតែអោយអូនមិនសប្បាយចិត្តដដែលទេ»ជុងហ្គុក
«មិនអីទេអីលូវអូនក៏ដឹងហើយតើថាបងស្រលាញ់អូនពិតប្រាកដមែនបងនិយាយមកចុះណាស់»ថេយ៉ុង
«ក៏បានៗបងនិយាយក៏បាន...គឺមកពីបងប្រច័ណ្ឌនិងអូនហើយក៏ខឹងអូនទើបបងធ្វើបែបនោះទៅតែបងពិតជាសុំទោសអូនពិតមែនណាស់ដែលបង....»ជុងហ្គុករកនិយាយតែថេបានយកដៃទៅបិទមាត់ជុងហ្គុកជាប់
«បានហើយអូនយល់...តាមពិតមុនថ្ងៃនិងបងបានប្រាប់អូនមិនអោយអូនទៅស្និទស្នាលជាមួយភ្ញៀវប្រុសនិងបុគ្កលិកប្រុសៗ គឺមកពីបងប្រច័ណ្ធអូនមែនទេ...បើថ្ងៃនិងបងប្រាប់អូនៗក៏ព្រមតាមបងបាត់ទៅហើយតែមកពីបងមាត់រឹង»ថេយ៉ុង
«គឺមកពីបងខ្លាចនិងណាខ្លាចថាពេលបងប្រាប់អូនៗអាចគិតថាបងឆ្គួត ហើយអូនអាចនិងស្អប់បងក៏ថាបាន»ជុងហ្គុក
«យ៉ាងណាគូនិងគ្នាគឺមិនព្រាត់នោះទេបងជឿ»ជុងហ្គុក
«ថេ...បងសុំទោសនៅរឿងកន្លងមកដែលបងបានធ្វើអាក្រក់ដាក់អូន ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅបងសុំធ្វើជាប្ដីដ៏ល្អរបស់អូននិងជាប៉ាដែលល្អសម្រាប់កូនយើងណាអូនផ្ដល់ឧកាសអោយបងណាថេ»ជុងហ្គុក
«អូនផ្ដល់ឧកាសអោយបងតាំងពីអូនរត់មកតាមបងដល់ទីនេះម្ល៉េះ...បើសិនជាគ្មានកូនអូនក៏ប្រហែលជាមិនដឹងនោះទេថាបងស្រលាញ់អូនរឺក៏អត់នោះត្រូវទេ?»ថេយ៉ុងសួបក់ទៅរាងក្រាស់ចំនែកឯនាយក្រាស់វិញគ្រាន់តែបានលឺសំនួនោះក៏សើចឡើងមកបន្តិច ក៏ប្រហែលជាចឹងហើយ ព្រោះនាយខ្លាចថាថេយ៉ុងមិនបានគិតដូចជាគេនាំពេលសារភាពទៅខ្លាចធ្វើអោយថេកាន់តែស្អប់ខ្លួនសូកចិត្តនៅបែបនេះហើយបានជួបមុខគ្នារាល់ថ្ងៃ
«អ្ហឺៗៗ...បងសុំមួយមក...»ជុងហ្គុក
«សុំអីជុងនេះបងកុំខូចពេកបានទេអូនមិនព្រមទេពេលដែលបងធ្វើរឿងនោះម្ដងៗអូនស្ទើរតែស្លាប់ម្ដងៗហើយណាស់»ថេយ៉ុង
«ថេ...នេះអូននិយាយអីនិង...»ជុងហ្គុក
«ក៏...បងប្រាប់ថាសុំៗអីទៅមិនមែនសុំធ្វើរឿងនោះទេហ្អី»ថេយ៉ុង
«ហឹសៗៗ....ក្មេងឆ្គួតអើយគឺបងសុំអោបនិងណាបងមិនល្មោភកាមដល់ម្លឹងទេបងយល់ដល់អូនកំពុងតែពរពោះ»ជុងហ្គុក
«បើសិនជាគ្មានកូនទេបងប្រហែលជា...»
«បងនិងចាប់អូនរំលោភព្រឹកល្ងាចៗមិនអោយអូនដើរបាននោះទេ»ជុងហ្គុកនិយាយញោះរាងតូចព្រមនិងដៃចាប់ច្បិចថ្ពាល់ទន់ៗនោះលេងបន្តិចមើលចុះពេលខឹងក៏គួអោយស្រលាញ់ពេលអៀនរឹតតែគួអោយស្រលាញ់
«ជុង!!!....»រាងតូចហៅបង្អូសហើយក៏វាយដើមដៃនាយបន្តិចតែនាយក៏រហ័សក្រសោបចង្កេះតូចមកអោបជាប់យ៉ាងណែន
«ឈប់អោបបានហើយ ខ្ញុំមកដាក់ពាក្យធ្វើជាបុគ្កលិកបម្រើការនៅក្នុងសណ្ឋាគារបស់លោកប្រធានពេលនេះខ្ញុំបាទអាចចូលសម្ភាសបានហើយរឺនៅបាទ?»រាងតូចក៏ប្ដូពីការអោបមកនិយាយរឿងរបស់គេវិញម្ដង
«ហឹសៗៗ...សោកស្ដាយផងព្រោះតំណែងមួយនិងនៅក្នុងសណ្ឋាគាបានជ្រើសពេញអស់ទៅហើយ...តែនៅមានតំណែងមួយទៀតដែលខ្ញុំគិតថានិងស័ក្តសម្តនិងលោកតែមិនដឹងនោះទេថាលោកពេញចិត្តធ្វើដែរឬក៏អត់ព្រោះវាហត់ក៏ហត់ទាំងលំបាក់គ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ជាពិសេសទាមទារការអត់ធ្មត់បំផុត»ជុងហ្គុក
«បានខ្ញុំអាចធ្វើបានគ្រប់យ៉ាងលោកប្រធានថាមកចុះកាងារអ្វីដែរទៅខ្ញុំសន្យាថានិងធ្វើអោយបានល្អជាទីបំផុត»ថេយ៉ុង
«បានពិតមែនហ្អី ហាមដូរចិត្តបើជ្រុលទទួលធ្វើហើយព្រោះថាខ្ញុំនិងមិនផ្ដល់សិទ្ធអោយលោកឈប់បានងាយៗឡើយ»ជុងហ្គុក
«អ្ហឹម...ខ្ញុំសន្យា»ថេយ៉ុងលើកដៃជាសញ្ញាម្រាមបីហើយក៏ញញឹមខ្ចឹបមាត់រាងក្រាស់ឃើញបែបនោះក៏ញញឹមចេញធ្មេញមកដែរ
«អោនមក»ជុងហ្គុក
«មិចក៏ត្រូវអោនលោកនិយាយអោយលឺៗមក»ថេយ៉ុង
«បើចឹងមិនបាច់និយាយទេ»ជុងហ្គុកធ្វើជាងក់ងរដាក់រាងតូច ថេឃើញបែបនោះក៏លូកមកចាប់ដៃនាយ
«បាទខ្ញុំព្រម អោនមកជិតហើយប្រញាប់ប្រាប់មក»រាងតូចក៏អោនមកជិតនិងនាយដើម្បីអោយនាយបានខ្សឹបគេនិងថាសល់ដំណែងអ្វីដែលនាយចង់និយាយអំបាញ់មិញគេចង់ដឹងស្ទើរស្លាប់ហើយ
«ដំណែងដែលនៅសល់គឺ "ដំណែងជាភរិយាម្ចាស់សណ្ឋាគា" លោកព្រមដាក់ពាក្យដែរទេបើដាក់ហើយខ្ញុំមិនអនុញ្ញាតិអោយចាកចេញបានទេ»ជុងហ្គុកក៏ហួសទៅថើបថ្ពាល់ពីខ្សឺតទាំងសងខាងរបស់រាងតូចបន្ត
«ជុង...»រាងតូចក៏អៀនឡើងខ្វាច់ហើយមើលចុះមកនិយាយបែបនេះមិចក៏មិនសុំគេរៀបការតែម្ដងទៅកុំបាច់បត់បែនច្រើនធ្វើអីធ្វើចឹងដឹងគេអៀនអត់
«រៀបការជាមួយបងទៅថេ...ទោះបងមិនល្អគ្រប់គ្រាន់ តែចាប់ពីថ្ងៃនិងទៅបងនិងសុំធ្វើជាគ្រប់យ៉ាងអោយអូនអ្វីក៏ដោយអោយតែអូនត្រូវការបងនិងធ្វើជារបស់នោះអោយអូន»ជុងហ្គុក
«អូនមិនត្រូវការអ្វីទាំងអស់...អូនត្រូវការតែបងព្រោះមានបងអូនក៏ដូចជាមានអ្វីៗគ្រប់ទៅហើយ....អ្ហឺៗៗ...អូនព្រមរៀបការជាមួយបង»ថេយ៉ុងងក់ក្បាលយល់ព្រមទាំងមានទឹកភ្នែកស្រក់តាមកន្ទុយភ្នែកមកមិនដាច់
«បងអរគុណអូនណាស់ដែលមិនប្រកាន់បងកន្លងមកបងស្រលាញ់អូនណាស់ថេ»ជុងហ្គុក
«អ្ហឺមៗ....អូនក៏ស្រលាញ់បងចុះឯណាចិញ្ចៀនឆាប់បំពាក់មក»រាងតូចទាររកចិញ្ចៀនជុងហ្គុកក៏ងីងើរព្រោះគេមិនបានត្រៀមខ្លួនឯណាថេយ៉ុងក៏ទំនងជាដឹងទើបសើចឡើង
«មិនអីទេអូនមិនបង្ខំទេបងជំពាក់សិនក៏បាន»រាងតូចបម្រុងនិងដកដៃចេញទៅហើយរាងក្រាស់ក៏ស្រវាជាប់
«ឈប់សិន»ជុងហ្គុកក៏ដើរទៅបេះផ្កាស្មៅមួយយកមកធ្វើជារូបរាងចិញ្ចៀន
«បងសុំកក់អូនសិនណាចាំពេលត្រលប់ទៅក្រុងវិញបងនិងសងអូនទាំងការទាំងដើមចិញ្ចៀននេះវាមិនមានតម្លៃតែវាដំណាងអោយក្ដីស្រលាញ់និងបេះដូងរបស់បងទាំងមូលសូមអោយអូនយល់ថាគ្មានអ្វីដែលធំជាងក្ដីស្រលាញ់ដែលបងមានអោយអូននោះទេបងស្រលាញ់អូនហើយនិងកូន»ជុងហ្គុកនិយាយចប់ក៏បំពាក់ចិញ្ចៀនផ្កាស្មៅអោយរាងតូចរួចរាល់ក៏អោនទៅអោបរាងតូចជាប់ទ្រូង
«ហ្ហឹកៗៗ...អូនក៏ស្រលាញ់បង»ថេយ៉ុង
_____________
«ថ្ងៃរៀបលិចនៅទីនេះពិតជាស្អាតណាស់ជុង..អួយ...»រាងតូចអង្គុយផ្អែកខ្នងនិងដើមទ្រូងនាយក្រាស់(ទាំងពីអ្នកអង្គុយលើកន្ទេលទន់)ចង្អុលទៅទឹសដៅនៃថ្ងៃរៀបនិងលិចនោះ តែក៏ត្រូវរាងក្រាស់អោនមកថើបថ្ពាល់រាងតូចហើយថើបទៀត
«ក្រអូបណាស់...ជុប....ជុប...ៗៗ...»រាងក្រាស់ក៏អោនទៅថើបថ្ពាល់រាងពីម្ខាងទៅម្ខាងរហូតធ្វើអោយខ្លួនប្រាណរបស់គេបានក្រលាស់មកនៅពីខាងលើខ្លួនរបស់រាងតូចវិញ កែវភ្នែកក៏ត្របាញ់រកគ្នា ខ្យល់ដង្ហើមភាយៗហាក់កំពុងតែចង់ប្រាប់ថាពួកគេកំពុងតែត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមករាងតូចភ័យផងអរផងភ្នែកក៏ព្រិចខ្ញាំៗរីឯដើមដៃក៏ស្រវាខ្ញាំស្មានាយក្រាស់ជាប់ម្ដងបន្តិចៗរហូតរាងតូចអឹបខ្លួននិងកន្ទេល ដោយមានដើមដៃនាយចាំទ្រជាប់ វិនាទីបន្ទាប់បបូមាត់របស់អ្នកទាំងពីក៏អឹបជាប់គ្នាដោយអណ្ដាតទាំងពីក៏ពពាក់ពពូនគ្នាក្នុងក្រអូមាត់តែមួយបឺតយកសារជាតិផ្អែមចេញពីក្រអូមមាត់រាងខ្លួនដៃសុទ្ធតែសាច់ដុំម្ខាងរបស់នាយក្រាស់មិនអោយទំនេរឥតប្រយោជន៍ក៏សសៀរលូកចូលទៅក្នុងអាវស្ដើងជាឯកសណ្ឋានសម្រាប់មកដាក់ពាក្យនោះលូករាវអង្អែលលេងពាសពេញរាងកាយរហូតដល់ម្ចាស់សមីខ្លួនអណ្ដឺតអណ្ដក់ ញ័បញ័រ និងមានធ្លាយនៅសម្លេងថ្ងូមកតាមបំពងករតិចៗទៀតផងព្រោះបបូមាត់មិនទាន់មានសេរីភាពនៅឡើយ
To Be Continue
🐯Jeon Larisa 🌸🐰
You are reading the story above: TeenFic.Net