«ហ៎ាថេយ៉ុង....ពិតៗមែនហើយអ៊ុំៗចាំបានត្រូវទេ»សូហ្គាទើបតែបានឃើញរូបរបស់ថេយ៉ុងនៅលើកាតបុគ្កលិកនោះទើបគេដឹងរឿងដែលម៉ែដោះនិងជុងហ្គុកនិយាយគ្នាពីរឿងអ្វី

«គឺ...អ៊ុំ......»ម៉ែដោះ

____________

#ថ្ងៃថ្មី

ព្រឹកនេះក៏ដូចជាសព្វដងជេហុបគេទៅមន្ទីពេទ្យ អ៊ុនជីក៏ទៅហាងរបស់គេចំនែកឯជីមីនក៏ទៅធ្វើការនៅហាងកាហ្វេដូចរាល់លើក ហើយផ្ទះដ៏ធំនោះក៏នៅតែថេយ៉ុងនិងអ្នកបម្រើស្រីប្រុសតែប៉ុន្មានអ្នក

«អ្នកប្រុសៗឈប់ធ្វើការទាំងនេះទៅទុកអោយពួកខ្ញុំធ្វើបានហើយ»អ្នកបម្រើស្រីដើរមកបានឃើញថេយ៉ុងកំពុងតែជ្រោយដីក្នុងសួនក្បែរផ្ទះទំនងជាដាំផ្កា

«មិនអីនោះទេបងទៅធ្វើកាងារផ្សេងទៀតចុះអោយខ្ញុំអង្គុយស្ងៀមៗខ្ញុំមិនចេះនៅនោះទេខ្ញុំសន្យាធ្វើតែកាងារណាដែលស្រាលៗនោះទេ»ថេយ៉ុងលើកដៃជាការសន្យាទើបអ្នកបម្រើព្រមត្រលប់ទៅធ្វើការរបស់គេវិញទៅថេក៏ធ្វើកាងាររបស់គេជាបន្តទៀត

«ហេតុអីក៏ថ្ងៃនេះថ្ងៃក្ដៅចម្លែក...បែបជាមេឃចង់ភ្លៀងហើយ...»ថេយ៉ុងលើកដៃបាំងថ្ងៃព្រោះថាថ្ងៃនេះមេឃគឺក្ដៅហួតហែងខ្លាំងមែនទែន បុរាណគេតែងនិយាយថាបើមេឃក្ដៅខ្លាំងមិនយូទេនិងមានភ្លៀងធ្លាក់ មិនយូហើយក៏មិនឆាប់នោះដែរប្រហែលល្ងាច រឺក៏ស្អែក ហ្ហឹម...អេដមីនមិនមែនជាឧទុនិយមទេកុំទាយអីនាំតែខុស

ម៉ោង10ព្រឹកទៅហើយថ្ងៃក៏កាន់តែរះមកចំកណ្ដាលក្បាលរបស់គេតែម្ដងរាងតូចដោយក្ដៅបែកញើសពេញខ្លួនទៅហើយទើបស្ទុះងើបយ៉ាងប្រញាប់ព្រោះតែគេភ្លេចខ្លួនថាគេកំពុងតែមានទម្ងន់នោះអីដោយប្រឹងក្រោកប្រញាប់ពេកភ្លេចខ្លួនជើងក៏ទៅជាន់ជាមួយនិងចបជីកដែលគេទុកជ្រោយដីនោះរហូតធ្វើអោយគេភ្លាត់ជើងដួល....

«អ៎ា!!...»Tae
«....»
«ជុ...ជុងហ្គុក!!....»រាងតូចបន្លឺហៅឈ្មោះអ្នកដែលកំពុងតែត្រកងរាងកាយគេជាប់មិនអោយដួលនោះដោយភ្ញាក់ផ្អើល នេះនាយមករកកន្លែងរស់នៅរបស់គេបានយ៉ាងមិច គេមិនបាន
ប្រាប់ហើយក៏មិនបានដើរចេញទៅណាអោយគេឃើញនោះឡើយមិចក៏នាយមករកផ្ទះរបស់គេឃើញដែរ

«ថេ...អូនមិនអីទេមែនទេ...»រាងក្រាស់ក្រោយឃើញនាយតូចភ្លឹកទើបប្រញាប់ត្រកងកាយតូចអោយឈរដូចដើមមុននិងបោះសំណួសួទៅកាន់រាងតូចទាំងមិនភ្លេចយកដៃទៅស្ទៀបពោះរបស់គេឡើយអាការះដូចជាបារម្ភខ្លាំងណាស់

«លេងទៅ...លោកមកបានយ៉ាងមិច...លោកឆាប់ត្រឡប់ទៅវិញទៅទីនេះមិនស្វាគមន៍លោកទេ»រាងតូចប្រះដៃចេញពីការចាប់របស់នាយក្រាស់ទាំងរហ័សបែរមុខដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះយ៉ាងលឿនទើបធ្វើអោយគេជាន់ជាមួយនិងដីដែលបែកភក់ដោយសារតែគេជ្រោយទុកដាំផ្កានោះធ្វើអោយគេដួលផ្ងាក់ក្រោយម្ដងទៀតហើយលើកនេះក៏បានរាងក្រាស់ជាអ្នកមកត្រកងគេជាប់ទៀត

«អូនប្រយ័ត្នផងថេ...នៅអោយស្ងៀមទៅចាំបងបីអូនចូលទៅខាងក្នុង»រាងក្រាស់ក៏លើករាងតូចបីឡើងតម្រង់ចូលទៅខាងក្នុងតែរាងតូចមានទៅសម្ងំអោយគេបានស្រួលឯណាគេខំប្រឹងរើកញ្រ្ជោលលើដៃរបស់នាយ

«លេងខ្ញុំ...ដាក់ខ្ញុំចុះ...កុំមកប៉ះពាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ...លេងៗខ្ញុំទៅនៀក...»ថេយ៉ុង
«អ៎ាយយ៎....អឹប...»រាងក្រាស់ភ្លាត់សម្លេងស្រែកចាចនៅពេលដែលរាងតូចអោនទៅខាំកររបស់គេឡើងចេញឈាមទើបរាងក្រាស់បង្ខំចិត្តត្រូវដាក់រាងតូចចុះ

«សមមុខ...ឆាប់ចេញពីក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំទៅ...បើលោកមិនចង់អោយខ្ញុំប្ដឹងប៉ូលីសទេ...ចេញទៅ....»ថេយ៉ុងស្រវាបានឈើប្រវែងមួយម៉ែត្រលើកមកដេញនាយក្រាស់ សម្លេងលឺៗអំបាញ់មិញបានលឺដល់អ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះពួកគេបានចេញមកបានឃើញរាងតូចកំពុងតែកាន់ឈើលើកប្រុងវាយនាយក្រាស់ក៏ដើមកជួយនាយតូចព្រោះគិតថាបុរសម្នាក់និងអាចជាចោ

«សឺតត៎....បងមិនចេញបងមិនទៅណាទាំងអស់...ទម្រាំតែរកអូនឃើញដឹងថាបងត្រូវពិបាកប៉ុណ្ណាទេបងសឹងតែជ្រែកដីម៉ាសេអ៊ូលទៅហើយចុងក្រោយអូនក៏មកនៅក្បែរខ្លួនទៅវិញ...បងរកអូនឃើញហើយបងនិងមិនបណ្ដោយអោយអូនរបូតចេញពីបងបានទៀតឡើយថេ...»នាយក្រាស់យកដៃស្ទៀបករត្រង់កន្លែងដែលនាយតូចខាំអំបាញ់មិញនោះព្រោះតែឈឺ ហើយទើបសម្រួលអារម្មណ៍ងាក់មកនិយាយជាមួយនិងថេយ៉ុង ពិតមែនហើយនាយខំប្រឹងស្វែងរកនាយតូចខ្លាំងណាស់ មិនថានៅតាមខេត្តគ្រប់កន្លែងស្ទើតែក្រឡាប់ប្រទេសទាំងមូលរកទៅហើយតែរាងតូចបែជាមកនៅជិតខ្លួនគេទៅវិញ ជិតបង្កើយតែម្ដង គេស្ទើតែក្លាយជាមនុស្សឆ្គួតបាត់បង់សតិទាំងមូលទៅហើយពេលដែលលេងដឹងដំណឹងរបស់ថេយ៉ុងសោះបែបនេះ តែគេក៏នៅតែមានសង្ឃឹមព្រោះតែគេនៅមានកូនមានគ្រប់គ្នាដែលចាំលើកទឹកចិត្តដល់ខ្លួនគេ ហើយពេលនេះតាមរកជួបហើយមិចនិងអាចត្រលប់ទៅវិញងាយៗទៅគេត្រូវតែមកនិយាយបក់ស្រាយពន្យល់រាងតូចសិនរឿងនេះមិនអាចចប់ទាំងបែបនេះឡើយ

«លោកស្ដាប់មិនបានទេមែនទេខ្ញុំប្រាប់ថាអោយលោកចេញទៅខ្ញុំមិនចង់ឃើញមុខលោក...ពេលឃើញមុខលោកពេលណាវាធ្វើអោយខ្ញុំខ្ពើមខ្លួនឯង....ចេញទៅ»ថេយ៉ុងនៅតែរក្សាការអះអាងដដែលថានិងដេញនាយអោយចេញមនុស្សគេស្អប់ហើយគេមិនចង់ឃើញមុខ  អោយតែឃើញមុខនាយពេលណាគេចង់ចាំមិនភ្លេចថ្ងៃដែលនាយបានចាប់បង្ខំគេគេពិតជាព្រៃផ្សៃខ្លាំងណាស់ ចាប់ចងដៃគេ ធ្វើរឿងស្មោគគ្រោកមកលើខ្លួនគេម្ដងហើយម្ដងទៀតអារម្មណ៍ល្អៗដែលធ្លាប់មានទាំងប៉ុន្មានក៏វាបាត់អស់អោយតែនឹកឃើញរឿងនៅថ្ងៃនិង ម្ដងណាទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ហូរមកមិនឈប់ដូចគ្នា

«តែបងមានរឿងចង់និយាយជាមួយអូនបងចង់បក់ស្រាយគ្រប់យ៉ាង  បងចង់សុំទោសអូន...អូនលើកលែងទោសអោយបងម្ដងណាថេ...ទោះយ៉ាងណាពួកយើងធ្លាប់មានរឿងល្អៗជាមួយគ្នាជាច្រើនដែរអូនចាំបានមែនទេថេ...»រាងក្រាស់ស្ទុះទៅចាប់ដៃនាយតូចតែក៏ត្រូវនាយតូចយកឈើនោះមករងហើយអ្នកបម្រើក៏មកចាប់ទាញនាយក្រាស់ចេញថែមទៀតផងពេលនេះនាយក្រាស់មានសភាពមិនខុសពីចោដែលលួចចូលមកក្នុងផ្ទះរបស់គេហើយគេក៏ចាប់បានទើបមកសួចម្លើយតាមក្រោយនោះទេ

«ខ្ញុំចាំមិនបាន...ហើយខ្ញុំក៏គ្មានរឿងអីត្រូវនិយាយជាមួយនិងលោកដែរ»នាយតូចនិយាយហើយក៏ទម្លាក់ដំបងចោលមុននិងដើរត្រលប់ចូលទៅក្នុងផ្ទះវិញ

«តែបងមានបងពិតជាចង់និយាយជាមួយអូនពិតមែន ថេផ្ដល់ឧកាសអោយបងបាននិយាយរឿងខ្លះៗជាមួយអូនបានម្ដងណាថេបងសុំឧកាសពីអូនតែម្ដងទេណាថេ...»នាយក្រាស់រើខ្លួនកញ្រ្ជោលពីដៃរបស់អ្នកបម្រើប្រុសពីអ្នកដែលកំពុងតែចាប់ក្រៀកគេជាប់ទាំងស្រែកនិយាយជាមួយនិងរាងតូច

«....»គ្មានពាក្យតបតរនាយតូចមិនបានឆ្លើយតបឡើយគឺគេនៅតែរក្សាទឹកមុខស្មើរហើយដើរចាកចេញទៅបានបន្តិចនាយក្រាស់នៅតែស្រែកហៅដដែល...

«ថេបើអូនមិននិយាយជាមួយបងៗនិងមិនទៅណាទាំងអស់បងនិងនៅទីនេះនៅរហូតទាល់តែអូនព្រមនិយាយជាមួយនិងបង!»នាយក្រាស់ឈរស្ងៀមស្រែកប្រាប់រាងតូចដែលបែខ្នងដើរចេញនោះទាំងភាពម៉ឺងម៉ាត់

«ល្អ!!....លោកចង់នៅក៏តាមចិត្ត...បងទាំងពីលេងគេទៅទុកអោយគេនៅទីនិងហើយ គ្រាន់តែមើលកុំអោយគេឈានជើងចូលមកខាងក្នុងភូមិគ្រិះបានអោយសោះ»នាយតូចនិយាយឡើងទាំងចិត្តដាច់ហើយក៏បានរក្សាទឹកមុខស្មើដដែលដើរចូលទៅខាងក្នុងបាត់ទៅចំនែកឯអ្នកបម្រើទាំងពីក៏បានធ្វើតាមបញ្ជារបស់រាងតូចទៅឈរយាមនៅមាត់ទ្វា(មាត់ទ្វាជំហៀងផ្ទះមិនមែនទ្វាក្រោយរឺមុខទេ)ចូលពិតមែនចំនែកឯនាយក្រាស់គេក៏ធ្វើតាមមាត់របស់គេនិយាយចឹងគឺគេបានឈរនៅទីនោះដោយរក្សាទឹកមុខស្ងៀមស្ងាត់

នាយពិតជាឈររង់ចាំរាងតូចពិតមែនរឺនេះគេពិតជាធ្វើមិនមែនលេងសើចនោះទេរឺ តែបើចង់យកឈ្នះចិត្តថេយ៉ុងបានគឺប្រហែលជាមិនងាយនោះឡើយ ចឹងមានតែរង់ចាំសិនទៅបងអើយស៊ូៗណាបងCEO

#Skip

+ម៉ោង4កន្លះល្ងាច
ងាកមកមើលនៅឯហាងកាហ្វេរបស់សូហ្គាវិញម្ដង ដូចជារាល់លើកជីមីនគឺគេនៅធ្វើការនៅកន្លែងគេដូចដើមគេធ្វើដូចជាគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងតាមពិតទៅពួកគេទាំងពីក៏មានរឿងដែលមកធ្វើជាការគម្រាមបានទាំងពីអ្នកចឹងហើយទើបជីមីនគេមិនបានខ្លាចដែលសូហ្គានិងដេញគេចេញដែលមកជេBossម្ចាស់ហាងញ៉ែតៗកាលពីម្សិលមិញនោះឡើយ ព្រោះថាបើដេញគេចេញគេក៏និងយករឿងអាក្រក់ៗរបស់ជុងហ្គុកនិយាយអោយស្រួលស្ដាប់គឺចាក់ចុចអោយថេយ៉ុងកាន់តែស្អប់ជុងហ្គុកលើសដើម បែបនេះហើយទើបសូហ្គាគេមិនអាចធ្វើអ្វីជីមីនបាននោះ

រាងតូចឈរឆុងកាហ្វេពីមួយកែវទៅមួយកែវក៏ស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថាដូចជាមានអ្នកណាមកឈរសម្លឹងគេយូណាស់មកហើយទើបក្រលៀសភ្នែកទៅម្ខាងក៏បានឃើញពិតមែនគឺជាBossរបស់គេនេះឯងមិនដឹងជាមកឈរសម្លឹងគេតាំងពីពេលណានោះទេ

«គេកើតស្អីគេអីញ្ចេះ...ហឹស...ធ្វើការវិញ»នាយតូចសម្លឹងចំសូហ្គាក៏ដើរចេញទៅទើបគេងាក់មកធ្វើការរបស់គេជាបន្តទៀត

«ជីមីន...Bossហៅឯងអោយទៅជួបនៅក្នុងបន្ទប់»មេការ

«ហៅខ្ញុំ!!.....អំបាញ់មិញមិចក៏មិនហៅដោយខ្លួនឯង ចំមែនអាងតែខ្លួនជាថៅកែ...បាទបង...បងស៉ីខ្ញុំផ្ញើរផងណាខ្ញុំទៅជួបBossមួយភ្លែត»ជីមីនត្អូញត្អែតិចៗទើបប្រញាប់ទាញអាវឃ្លុំចង្កេះចេញមុននិងងាក់មកប្រាប់អ្នកឆុងកាហ្វេម្នាក់ទៀតដោយសុជីវធម៌ទើបដើរចេញទៅរកBossនៅឯក្នុងOfficeនោះបាត់ទៅ

តុក~~តុក~~

«Boss»Jimin
«ចូលមក»Sugar
«លោកមានការអីជាមួយនិងខ្ញុំមែនទេឆាប់និយាយមកខ្ញុំត្រូវមានកាងារច្រើនណាស់»គ្រាន់តែចូលមកដល់ខាងក្នុងភ្លាមក្រោយភ្នែករបស់បុគ្គលិកគេក៏បញ្ចេញធាតុពិតលេងហៅBossហៅចៅហ្វាយស្អីទៀតហើយហៅលោកៗគឺងាយជាងណាមួយប្រុសម្នាក់នេះសមតែហៅបែបនេះ

«យើងជាចៅហ្វាយឯង   ជាម្ចាស់ហាងកាហ្វេដែលឯងធ្វើការមេត្តានិយាយជាមួយយើងអោយស្រួលបន្តិចហៅថាBossឯងចេះហៅដែរទេ...»Sugar

«ចេះ...តែមិនចង់កុំមករឿងច្រើនបានទេឆាប់និយាយមកលោកមានការអី»ជីមីនដូចជាធុញទ្រាន់និងនាយក្រាស់ជាខ្លាំងនេះមកនិយាយសាច់ការអីនៅពេលនេះដែរទៅពិតជាគួអោយធុញពិតមែនហើយ

«ឯង...អ៉ើ...ថ្ងៃនេះឯងត្រូវថែមម៉ោងរហូតដល់ម៉ោង8កន្លះទើបអាចត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ»Sugarខំសម្រួលអារម្មណ៍មកវិញមុនពេលដែលមកនិយាយជាមួយនិងជីមីនអោយស្រួល

«នែ៎លោកថ្ងៃនេះខ្ញុំមិនថែមម៉ោងនោះទេ...ត្រូវប្រញាប់ទៅញាំបាយជាមួយនិងថេយ៉ុង...មានរឿងតែប៉ុន្នឹងទេហ្អី...បើមានតែប៉ុន្នឹងខ្ញុំទៅវិញហើយ...»ជីមីននិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅ

«ឯងប្រហែលជាមិនចង់អោយយើងដេញឯងចេញទេហ្អី...ឯងសាកគិតទៅមើលពេលនេះថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកគេមានកូនជាមួយគ្នាហើយ  ឯងគិតមែនហ្អីថាថេយ៉ុងគេមិនមានអារម្មណ៍អ្វីសោះជាមួយនិងប្អូនរបស់យើងនោះ...មិនបាច់អោយយើងនិយាយទេឯងនៅជាមួយនិងថេតាំងពីតូចៗឯងប្រាកដជាដឹងច្បាស់ជាងអ្នកណាទាំងអស់សាកគិតមើលអោយល្អៗទៅបានហើយយើងអស់អស់ការហើយឯងទៅធ្វើការចុះ»សូហ្គាដើរមកទះស្មារាងតូចតិចៗទាំងសើចហឹសៗទើបនាយក្រាស់ដើរទៅតុធ្វើការរបស់គេវិញទៅជីមីនក៏បានដើរចេញទៅដូចគ្នាតែគេគឺកំពុងតែគិតពីរឿងនោះដូចគ្នាជីមីន

ជីមីនក៏មកឈរធ្វើការវិញតាមធម្មតាតែគេហាក់កំពុងតែគិតពីសម្ដីរបស់សូហ្គាដូចគ្នាទើបគេកំពុងតែវិភាគជាមួយនិងសម្ដីដែលគេធ្លាប់បាននិយាយជាមួយនិងថេយ៉ុងកាលពីមុនៗនោះយកមកគិត

ក្ដុង~~~~ក្ដាំង~~~

«បងមេការនៅខាងក្រៅមានភ្លៀង
មែនទេ?»Jimin

To Be Continue...
🐯Jeon Larisa 🌸🐰