(Unicode)

အခန်း ၇၀။ သား... အဖေနဲ့အမေက သားကိုထောက်ခံအားပေးပါတယ်။

"အမေရေ အေးအေးဆေးဆေးလေး မနေနိုင်ဘူးလားဗျာ"

လင်ကျန်းရီ ပြောစရာစကားမဲ့သွားရသည်။ သူ့အမေကအရမ်းကြီး ဆန္ဒစောလွန်းမနေဘူးလား။ ယောက္ခမတစ်ယောက်ရဲ့အသိတရားကရော ဘယ်နေရာမှာလဲ။

—— သူ မသိခဲ့သည်က လင်မာမားဟာ သူမ၏အနာဂတ်ချွေးမလေးကိုတွေ့ရန်အခွင့်အလမ်းများကို လွတ်သွားခဲ့ရတာကြောင့် နှလုံးသားတစ်ခုလုံး မကျေနပ်မှုတွေပြည့်နှက်နေခဲ့သည်ကိုပင်။

"မင်းကဘာလို့ဒီကိုလာတာလဲ"

သူမ၏ချွေးမကိုမတွေ့တာမို့ လင်မားမာတစ်ယောက် သူမသားလေးရောက်လာတာတောင်မှ သူမကိုယ်သူမ ပျော်ရွှင်အောင်မလုပ်နိုင်ခဲ့ပါချေ။ သူမ၏ဂိမ်းကိုပြန်မဆော့ခင် သူ့ကိုမျက်လုံးတစ်ချက်သာေ၀့ကြည့်လိုက်သည်။ လင်ကျန်းရီ၏ပါးစပ်မှာတော့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်သွားရတော့သည်။

"အမေ ကျွန်တော့်ကိုထွက်ကြိုတာလား။ ဘာလို့ကျွန်တော့်ကိုတွေ့ရတာကို မပျော်ရတာလဲ"

"ဟမ့်"

လင်မားမာက သူ့ကိုလျစ်လျူရှုလိုက်သည်။ သူမ၏နှာခေါင်းမှ 'ဟမ့်'ခနဲအသံပေးပြီးနောက် ဖန်သားမျက်နှာပြင်ကြီးပေါ်ရှိ သူမ၏ဂိမ်းများကိုကစားရန် စတင်အာရုံစိုက်တော့သည်။

လင်ကျန်းရီက သူ့နှာခေါင်းကို ကိုးရို့ကားရားဟန်ဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း လင်ပါ့ပါကတော့ သူ့သားကိုအနည်းငယ်ေ မျက်နှာသာပေးလိုက်သည်။ သူကဆိုဖာပေါ်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုပါထိုင်ခိုင်းသည်။

"ကျန်းရီ လာထိုင်လေ။ မင်းမှာအဖေတို့ကို ပြောစရာတစ်ခုခုရှိနေတယ်မလား"

"အင်း"

လင်ကျန်းရီက ထိုင်ချလိုက်ရင်း ခေါင်းညိတ်သည်။

"အဲဒါကဘာလဲ။ မင်းချိန်းတွေ့နေတဲ့လက်တွဲဖော်နဲ့ ဆက်စပ်မှုရှိတာလား"

လင်ပါ့ပါပြောလိုက်သည်နှင့် လင်မားမာ၏နားရွက်များထောင်သွားကာ သူမ၏မျက်လုံးများက သူတို့၏ဦးတည်ရာဆီသို့ ဆတ်ခနဲရွေ့လျားသွားသည်။

အိုး ဟုတ်သား။ သူမဘာလို့ ဒါကိုမတွေးမိခဲ့ပါလိမ့်။

ယခုအခိျန်မှာ အနာဂတ်ချွေးမလေးကိုတွေ့မြင်နိုင်ရန် သူမတို့ကိုလာပြောလိမ့်မည်ဟုမတွေးမိခဲ့သည့် သူမ၏မုန်းစရာကောင်းသောသားနှင့်ပါတ်သတ်ပြီး သူမ၏အချိန်တွေကို ဖြုန်းလွန်းမိခ့ဲ့လေပြီ။

"အင်း"

လင်ကျန်းရီက ဆက်လက်ကာခေါင်းငြိမ့်ပြသော်လည်း တကယ်တမ်းမှာတော့ သူအနည်းငယ်စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။ သူ့ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ပြီး ချီတုံချတုံဖြစ်နေပုံရသည်။

"အဖေတို့သူ့ကိုလက်မခံမှာ ကျွန်တော်စိုးရိမ်တယ် အဲဒါကြောင့်ကျွန်တော် သူ့ကို ဘယ်တုန်းကမှပြန်ခေါ်မလာရဲခဲ့ဘူး"

"ဘယ်လိုလူမျိုးကိုပဲ မင်းသဘောကျသွားပါစေ အဖေတို့ကဘယ်လိုကန့်ကွက်မှုမျိုးမှ လုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ငါ့သားနဲ့မတူလိုက်တာကွာ။ မင်းဘာလို့ဒီလောက်တောင် ယုံကြည်မှုတွေကင်းမဲ့လာရတာလဲ"

လင်ပါ့ပါက အလွန်ဖော်ရွေစွာပြောသည်။

"သူမရဲ့မိသားစုနောက်ခံက အဖေတို့နဲ့မကိုက်ညီလို့လား။ ဒါကြောင့်အဖေတို့နဲ့တွေ့ဖို့ သူမကိုအိမ်ပြန်မခေါ်လာရဲတာလား။ အဖေတို့ကန့်ကွက်မှာကြောက်နေတာလား"

[*လေပြည်-တစ်ကယ်တော့ဒီနေရာမှာ အသံထွက်ဆင်နေတာပါ။ တရုတ်လို'သူ'နဲ့'သူမ'က အရေးစာလုံးကွဲပေမဲ့ အသံထွက်ကအတူတူပါပဲ။ 'သူ'က'他'လို့ရေးပြီး 'သူမ'ကတော့ '她'ဖြစ်ပါတယ်နော်။]

လင်ကျန်းရီက ပထမဦးစွာခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းယမ်းပြန်သည်။

"တခြားကိစ္စတွေပါ"

"သူမကအရမ်းကြည့်ကောင်းတာမဟုတ်လို့ အဖေတို့ကသူမရဲ့အသွင်အပြင်နဲ့ပဲ အကဲဖြတ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်နေတာလား။ ဒါကြောင့်မင်းသူမကို ပြန်မခေါ်လာရဲတာလား "

လင်ပါ့ပါက ဆက်လက်ခန့်မှန်းသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်အတွက် သူတို့ရဲ့သားကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်စကားမပြောနိုင်ဘဲ အလွန်အမင်း တွန့်ဆုတ်အောင်လုပ်နိုင်ဖို့ကရှားပါသည်။ သူတို့ကလျှို့ဝှက်စွာ ချိန်းတွေ့နေခဲ့ကြတာကြာပြီပဲ။

ကလေးကရုပ်ဆိုးနေခဲ့လျှင်တောင် သူမ၏နှလုံးသားကတော့ လှပလောက်သည်။ မဟုတ်လျှင် သူ့သားကသူမနဲ့ ပါတ်သတ်ခဲ့မှာမဟုတ်ပါဘူး။

လင်ကျန်းရီကတော့ ခေါင်းကိုခါယမ်းလိုက်သည်။

"မဟုတ်ဘူး သူကကြည့်ကောင်းတယ်။ အဲဒါ... အဲဒါက ..."

"ပြဿနာကဘာလဲ"

နောက်ဆုံးမှာတော့ လင်မားမာတစ်ယောက် သူမ၏တည်ငြိမ်အေးဆေးမှုကို ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူမ၏ဂိမ်းခလုတ်ကိုပိတ်ကာ မှီထိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏မျက်လုံးများကတော့ လင်ကျန်းရီထံသု့ိ တောကပစွာကျဆင်းနေလေတော့သည်။

"သူမက အထက်စီးဆန်လို့လား
ဒါမှမဟုတ်အမေတို့နဲ့တွေ့ဖို့ သူမမှာယုံကြည်မှုမရှိတာလား။ ဒါတွေအကုန်လုံးက ပြသနာမရှိပါဘူး"

"သူမကို အမေနဲ့အဖေတို့ဆီ အရင်တွေ့ဖို့ခေါ်လာခဲ့လိုက် ဒါဆိုအမေတို့ကအတူနေဖို့လွယ်တယ်ဆိုတာ သူမသိလိမ့်မယ်။ ဒီ့ပြင်သူမမှာကိုယ်ဝန်ရှိနေတာဆိုတော့ သူမရဲ့စိတ်ခံစားချက်လည်း နည်းနည်းလေးပိုပြီး တက်လိုက်ကျလိုက်ဖြစ်နေမှာ အထက်စီးဆန်တယ်ဆိုတာကပုံမှန်ပါပဲ။ အမေတို့နဲ့မသင့်မမြတ်ဖြစ်မှာ မစိုးရိမ်ပါနဲ့။ အမေတို့ိစိတ်ထဲမထားပါဘူး။ အား.... သူမကိုခေါ်လာခိိျန်တန်ပြီဆို ခေါ်လာခဲ့တော့လေဟဲ့"

"ဒါကကိစ္စမဟုတ်ဘူး။ သူကအရမ်းသဘောကောင်းပြီး ဂရုတစိုက်ရှိတယ်။ အမှန်တော့ဒီနေ့ ကျွန်တော်ဒီကိုလာမယ်ဆိုတာ သူကြားတုန်းက အမေတို့ဖို့အနှိပ်ကုလားထိုင်နှစ်လုံး ဝယ်ပေးဖို့တောင်းဆိုခဲ့တယ်။ တစ်ယောက်ယောက် အမေတို့ဆီမကြာခင်လာပို့လိမ့်မယ်"

လင်ကျန်းရီဟာ အနှိပ်ကုလားထိုင်တွေကို၀ယ်ကာ delivery အပ်ခဲ့သူက သူပဲဖြစ်တယ်ဆိုတာကိုတော့မပြောခဲ့ပါချေ။

"သူမကအရမ်းကောင်းတယ်ဆိုမှတော့ သားကဘာကို တုံ့ဆိုင်းနေတာလဲ"

လင်မားမာကပြုံးကာ လင်ကျန်းရီ၏လက်မောင်းကို ပုတ်သည်။

"သားလေး ဘာတွေလာပြီးလှည့်စားနေတာလဲ။ သူမကအခုလမ်းလျှောက်ဖို့ အရမ်း၀နေလို့လား။ သူမကကားနဲ့ မလာချင်ဘူးလား။ ဒါဆိုရတယ်။ အမေနဲ့မင်းအဖေကပဲ သူမကိုသွာတွေ့မယ်"

လင်းကျန်းရီက သူ၏နှုတ်ခမ်းလွှာများကို စု၀ိုင်းလိုက်ကာ ကူရှင်ပေါ်ထိုင်နေခဲ့တာလုံလောက်ပြီဟု ခံစားရသည်။ ဒါကြောင့် ဂရုတစိုက်ဆက်ပြောလိုက်သည်။

"အဲဒါတွေကပြဿနာတွေမဟုတ်ဘူး သူကပျက်စီးနေတဲ့သူမဟုတ်ပါဘူး။ အဓိကပြဿနာက သူကပုံမှန်လူတွေနဲ့ နည်းနည်းကွဲပြားနေတာပါ"

"ဘာကွဲပြားနေလို့လဲ။ မသန်မစွမ်းဖြစ်နေတာလား"

လင်မားမာ၏စိတ်ကူးနိုင်စွမ်းက ကောင်းကင်ကိုတောင် ကျော်လွန်သွားခဲ့လေပြီ။ လင်ကျန်းရီမှာတော့ ပြုံးချင်စိတ်ကိုဖိနှိပ်ကာ အလွန်အမင်း၀မ်းနည်းဟန်ဆောင်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော်ပြောလိုက်ရင် ဘန့်မသွားကြပါနဲ့နော် သူကမသန်မစွမ်းမဟုတ်ပါဘူး။ ပုံမှန်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့..."

လင်ပါ့ပါနှင့်လင်မားမာတို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ကြည့်ကာ တိုက်တွန်းကြသည်။

"မင်း... ဒီကလေးကတော့... ပြောသာပြောစမ်းပါ ရင်တမမဖြစ်အောင်မလုပ်နေတာရပ်ပါတော့"

"အဲဒါကလေ သူကကျွန်တော့်လိုပဲ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ပါ"

လင်ကျန်းရီက သက်ပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်ကာ နောက်ဆုံးမှာတော့ သည်စာကြောင်းကို ပြောချလိုက်တော့သည်။

တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုက ကြီးစိုးသွားခဲ့လေပြီ။

လင်ပါ့ပါနှင့်လင်မားမာတို့နှစ်ယောက်စလုံး ပြူးကျာ်နေသောမျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေမိကြပြီး အခိျန်အတော်ကြာအောင် စကားမပြောနိုင်ကြပေ။ လင်ကျန်းရီကပင် တုံ့ဆိုင်းတုံ့ဆိုင်းဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်တော်ဘယ်တုန်းကမှ မပြောရဲခဲ့ဘူး တစ်ကယ်တော့ ကျွန်တော်က... ယောကျ်ားလေးတွေကိုပဲသဘောကျတယ်ဆိုတာကိုပေါ့။ အဖေနဲ့အမေ စိတ်မလှုပ်ရှားဘဲ ကျွန်တော်ပြောတာကိုနားထောင်ပေးပါ။ ဒါကရှက်စရာကောင်းတဲ့ကိစ္စမဟုတ်ပါဘူး။ အဲဒါက ကျွန်တော်သဘောကျမိတဲ့သူက ကျွန်တော်နဲ့ဖြစ်တည်မှုခြင်းတူနေရုံလေးပါပဲ။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက််အတူရှိနေရင် အရမ်းပျော်တယ်။ ကျွန်တော်ကသူ့ကိုအလိုလိုက်ရတာကို သဘောကျတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုအရမ်းလည်းမြတ်နိုးတယ်။ သူကလည်းအရမ်းကောင်းတဲ့သူပါ။  သူကမီဒီယာကုမ္ပဏီကြီးတစ်ခုကဓာတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်ပေါ့။ ဟုတ်ပါတယ်။ သူကအခုလုပ်မလုပ်နိုင်ဘူး။ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုဂရုစိုက်ဖိ့ အိမ်မှာပဲအနားယူနေရတယ်"

လင်ကျန်းရီကရှင်းပြသည်။

"အိုး... စကားမစပ် သူ့ရဲ့ခန္ဓာဖွဲ့စည်းပုံကအရမ်းထူးခြားတယ်ဆိုတာ ပြောဖို့မေ့သွားတယ်။ အဲဒါက 'ဖုံးကွယ်နေတဲ့ဖွဲ့စည်းပုံနှစ်ခု'ရှိတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုပဲ။ ကိုယ်၀န်ရဖို့ဆိုတာေ၀းရော ဒီလိုအခြေအနေမျိုးတောင်မှ ကမ္ဘာပေါ်မှာ နည်းနည်းပဲရှိတယ်။ သူကကျွန်တော်နဲ့ဖြစ်တည်မှုခြင်းတူပြီး ကျွန်တော်တို့က အဲဒါကိုပိတ်ခဲ့ပြီးကြပြီ (လုပ်ပြီးခဲ့ကြပြီ)။ အခုသူ့ဗိုက်ထဲမှာ လင်မိသားစုရဲ့မျိုးစေ့လေးရှိနေပြီလေ။ သူတို့ကအမြွာလေးတွေ... ပြီးတော့ ကိုယ်၀န်ကခြောက်လနီးပါးရှိပြီ။ ပြီးခဲ့တဲ့အဲဒီ့လတွေမှာ သူ့အတွက်ခက်ခဲခဲ့တယ်။ အမေတို့သိဖို့လိုအပ်တာက ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်အတွက် ကိုယ်၀န်ဆောင်တယ်ဆိုတာက စိတ်ကူးကြည့်ရုံလေးလောက်နဲ့ မဖြစ်နိုင်တဲ့အရာတစ်ခုပဲ။ သူကကလေးကိုသုံးပြီး ကျွန်တော့်ကိုမခြိမ်းခြောက်ခဲ့ပါဘူး။ ကျွန်တော်ကသာ သူနဲ့အတူရှိဖို့ သူ့ကိုရွေးချယ်ခဲ့တာ။ သူကလည်း သူ့ရဲ့ဖွဲ့စည်းပုံကြောင့် ၀ိရောဓိဖြစ်နေခဲ့တာ။ ပြီးခဲ့တဲ့အချိန်တုန်းက အမေတို့ကိုခြောက်လှန့်မိမှာသူစိုးရိမ်နေခဲ့တာ။ အဲဒါကြောင့်ပဲ အခန်းထဲမှာပုန်းနေပြီး ထွက်တွေ့ဖို့ငြင်းဆန်ခဲ့တာပေါ့။ ဒါကအမေတို့ကို မလေးစားတာမဟုတ်ရပါဘူး။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနဲ့ သူ့ရဲ့လက်ရှိအခြေအနေနဲ့ တံခါးဖွင့်ပေးမိရင် အမေတို့ကိုကြောက်သွားစေမှာ စိုးရိမ်နေခဲ့တာကြောင့်ပါ။ အဲဒ့ီနောက်ကျွန်တော်အိမ်ပြန်လာတော့ သူက သူ့ကိုယ်သူအပြစ်တင်နေခဲ့တယ်။ စိတ်ဓာတ်ကျပြီး အမေတို့သူ့ကိုမုန်းသွားမှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့ရှာတာ"
 
လင်ကျန်းရီက ဦးစွာကလေးနှစ်ယောက်ဆိုတာထုတ်ဖော်ပြီးမှ သူ့မိဘများ၏မေတ္တာတရားကို နှိုးဆွရန် family card တွေနှင့် pitiful card တွေကိုစတင်ကစားလေတော့သည်။

"ကျွန်တော်ဒီနေ့အိမ်ပြန်လာတာက ဒီအကြောင်းတွေကိုယဉ်ယဉ်ကျေကျေး၊ လိမ်လိမ်မာမာနဲ့ အေးအေးဆေးဆေးပြောပြလိုက်ပါလို့ သူကျွန်တော့်ကိုပြောနေလို့ပါ။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို အမေတို့လက်မခံနိုင်ဘူးဆိုရင်တောင် အမေတို့နှစ်ယောက်လုံးအပေါ် စိတ်မခုဖို့ကျွန်တော့်ကိုမေတ္တာရပ်ခံတယ်။ သူကပြောတယ်။ သူနားလည်ပါတယ်တဲ့။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့အတူမနေနိုင်ဘူးဆိုရင် ကလေးတွေမွေးပြီးတဲ့အချိန်အထိစောင့်ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုဘယ်တုန်းကမှမသိခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက်လို ထွက်သွားပေးပါ့မယ်တဲ့လေ။ သူ့မှာရှိတဲ့တစ်ခုတည်းသောဆန္ဒက အမေတို့မသိအောင်သူပြန်လာပြီး ကလေးတွေကိုတစ်ခါလောက်ကြည့်ရှုခွင့်လေးပါပဲ"

လင်ကျန်းရီ၏စွမ်းရည်က ပင်းပြနေသောမျက်လုံးများဖြင့်လိမ်ညာခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့အသံကလည်း ခံစားချက်များ ပြည့်နှက်လို့နေလျက်။

သူတမင်သက်သက်ပင်ဘအသံကိုတိုးညှင်းကာ ညှိုးငယ်နေသလိုအသံဖြစ်စေလိုက်သည်။ သူပြောလို့မပြီးခင်မှာပဲ ရုတ်တရက်ပင် သူ၏အနောက်နားမှ ရှိုက်ငိုသံကို ကြားလိုက်ရပါတော့သည်။

လင်ကျန်းရီက အံ့အားတကြီးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် လင်မားမာတစ်ယောက သူမ၏မျက်ရည်များသုတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူလန့်သွားတော့သည်။

"အမေ ဘာဖြစ်တာလဲ"

လင်မားမာက သူမ၏မျက်ရည်များကိုစက္ကူမျက်နှာသုတ်ပုဝါ(တစ်ရှူးစ)ဖြင့်သုတ်ရင်းပြောသည်။

"လိမ္မာရေးခြားရှိလိုက်တဲ့ကလေး"

အဲဒီ့နောက်သူမက လင်ပါ့ပါ၏ထင်မြင်ချက်ကို တောင်းခံသည်။

"ဟုတ်တယ်မလား ယောကျ်ား"

လင်ပါ့ပါ၏မျက်နှာအမူအရာကလည်းပဲ ခေါင်းညိတ်ထောက်ခံသည့်သဖွယ် ၀မ်းနည်းရိပ်တို့တစ်စွန်းတစ်စကပ်ငြိလို့နေသည်။ 

"ဒါ... သူကအရမ်းကို စဉ်းစားတွေးခေါ်တတ်တာပဲ။ အဖေတို့အမြဲတမ်း သူ့ကိုမတွေ့နိုင်ခဲ့တာ မအံ့သြတော့ပါဘူး။ အဖေတို့ကြောက်လန့်မှာစိုးရိမ်ပြီး တမင်သက်သက်ရှောင်နေခဲ့တာကိုး"

ယောကျ်ားတစ်ယောက်အနေဖြင့် လင်ပါ့ပါကပိုပြီးနားလည်သည်။ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်အတွက် ကြီးမားသော၀မ်းဗိုက်တစ်ခုကို သယ်ဆောင်ဖို့ဆိုတာက သူ့ကိုယ်သူလေးစားတန်ဖိုးထားမှုအတွက် ဘယ်လောက်တောင်မှ နစ်နာသွားလေမလဲ။

ထုတ်မပြောလျှင်ပင် သူကသူတို့လင်မိသားစု၏အမြွာလေးများကို ကိုယ်၀န်လွယ်ထားရတာဖြစ်သည်။ သူကစဉ်းစားချင့်ချိန်တတ်ပြီး မည်သည့်ဂုဏ်ဒြပ်ကိုမှလည်း မတောင်းဆိုဘဲ သူ့ကလေးနှစ်ယောက်ကိုသာစိတ်ထဲထားသည်။

သူ့ဗိုက်ထဲက အသေးလေးနှစ်ယောက်က သူ့မြေးတွေဖြစ်သည်တဲ့။ အား....။

သည်အချိန်မှာ လင်ကျန်းရီကတော့ကြက်သေသေနေခဲ့သည်။ သည်လူအိုကြီးနှစ်ယောက်ရဲ့ကရုဏာတရားကိုအနိုင်ရဖို့ ဇာတ်လမ်းအနည်းငယ် ကြိုတင်ပြင်ဆင်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။ သို့ပေမည့်ရလဒ်ကကောင်းပါသည်။

ဇာတ်လမ်း၏တစ်၀က်မျှသာပြောရသေးသည်။ သည်လူအိုကြီးနှစ်ယောက်က ထောင်ခြောက်မိသွားခဲ့ရှာပြီ။

"သား သူ့ကိုကောင်းကောင်းဂရုစိုက်ရမယ်နော်။ သူကမင်းအတွက် လိုလိုလားလားနဲ့ ကလေးမွေးပေးမဲ့သူပဲ။ မင်းသူ့ကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရရင်တော့ အမေကမင်းကိုပထမဆုံး ခွင့်မလွှတ်မဲ့သူပဲ"

မိခင်တစ်ယောက်ဖြစ်သော လင်မားမာက သည်အရာကိုကောင်းကောင်နားလည်သည်။ ဆယ်လလောက်ယသူမကိုယ်၀န်ဆောင်ခဲ့ပြီး သူမရှေ့ကဒီခွေးကောင်လေးကိုဖွေးဖွားခဲ့စဉ်က သူမဘယ်လောက်တောင် ပင်ပန်းခဲ့တယ်ဆိုတာကိုပေါ့။
 
သည့်ပြင် အနာဂတ်ချွေးမလေးက ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေသေးသည်။ သူမ သည်အကြောင်းကို ပိုပြီးတွေးတောလေ သူမ၏နှလုံးသားလေးက သူ့အတွက်ပိုပြီးနာကျင်၀မ်းနည်းလာရသည်။

"မှန်တယ် သား... မင်းသူ့ကိုကောင်းကောင်းမဆက်ဆံရင် ငါ့ကိုအဖေလို့မခေါ်နဲ့တော့။ အဖေ မင်းကိုတောင်မလိုချင်တော့ဘူး။ မင်းလိုသားမျိုး အဖေတို့လည်းအလိုမရှိဘူး။ သူ့ကိုကောင်းကောင်းဂရုစိုက်။ အာ စကားမစပ် ကလေးတွေနာမည်ကရောဘာလဲ"

လင်ပါ့ပါက ဒေါသထွက်ရင်းကြားမှမေးသည်။ နောက်ဆုံးတော့ တစ်ဘက်လူကို'သူ'လို့ခေါ်ဖို့က မသင့်တော်ပေ။ ဒီတော့သူမေးလိုက်သည်။ လင်ကျန်းရီကလည်း နာခံဟန်ဖြင့်ဖြေသည်။

"စုကျစ်ယန်"

"စုကျစ်ယန်..  အိုက်ယိုး... ကောင်းလိုက်တဲ့နာမည်လေး... ကျစ်ယန်... ကျစ်ယန်..."

လင်မားမာကနှစ်ကြိမ်ထပ်ကာပြောလိုက်ပြီး ဒါနဲ့ရင်းနှီးသွားခဲ့လေပြီ။ သူမ၏မျက်ရည်များကိုသုတ်ပစ်ပြီးနောက် လင်ကျန်းရီ၏လက်ကိုဆွဲကာမေးလိုက်သည်။

"ကျစ်ယန်ကိုလက်ထပ်ဖို့ ဘယ်အချိန်ကျမှ အမေတို့အိမ်ခေါ်လာမှာလဲ"

"မှန်တယ် ကျစ်ယန်ကမင်းရဲ့သွေးသားကိုကိုယ်၀န်ဆောင်ထားရတာ အတူနေပြီး သူ့ခံစားချက်ကိုမကစားနဲ့။ ဒါက(ခံစားချက်ကိုကစားတာက)သူ့ကိုအမှားလုပ်တာပဲ"

လင်ပါ့ပါကလေးနက်စွာပြောသည်။

"ဒါနဲ့... သူ့မိဘတွေရော ဒီအကြောင်းသိကြလား။ သူ့မိဘတွေဆီသွားလည်ပြီးတော့ မင်္ဂလာကိစ္စဆွေးနွေးဖို့ အချိန်ပေးရမယ်"

လင်ကျန်းရီကတော့ လက်ထပ်ဖို့ပြောရတာဟာ လွယ်ကူလွန်းသည်ဟု ကြိတ်တွေးခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့လို့ အားနည်းဖျော့တော့နေတဲ့သူ့ဇနီးလေးရဲ့အမိန့်အရ လက်ထပ်ပွဲကိုရွှေ့ဆိုင်းရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

"အဖေ... အမေ ဒီအကြောင်းနဲ့ပါတ်သတ်လို့ ကျွန်တော်သတိပေးထားရဦးမယ်။ ကျစ်ယန်ရှေ့မှာသူ့မိဘတွေအကြောင်း စကားမစမိပါစေနဲ့နော်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ရဲ့ဒီထူးခြားတဲ့ဖွဲ့စည်းပုံကြောင့် သူ့မိဘတွေကမိဘမဲ့ဂေဟာမှာ စွန့်ပစ်ခဲ့တာဖြစ်နိုင်တယ်။ သူကအဲဒီ့မှာ ကြီးပြင်းခဲ့တာလေ"

သည်အကြောင်းကိုနားထောင်ပြီးနောက် လင်ပါ့ပါနှင့်မားမာတို့၏မျက်လုံးများထဲတွင် ၀မ်းနည်းမှုတို့က ပို၍ပင်နက်ရှိုင်လာခဲ့သည်။ သနားစရာကောင်းလိုက်တဲ့ကလေး...။

သည်တော့ လူနှစ်ယောက်ဟာ မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ပြီး စုကျစ်ယန်၏မိဘများအကြောင်း မကျေမနပ်ပြောဆိုရန် စတင်ဟန်ပြင်ကြတော့သည်။

"ဘယ်လိုမိဘတွေကများ ဒီလိုကိစ္စတစ်ခုကို လုပ်ရက်ကြတာလဲနော်။ ဘာလို့များ ဒီလောက်တောင်ရက်စက်ကြပါလိမ့်။ ကျစ်ယန်ကအရမ်းလိမ္မာပြီး ချင့်ချိန်စဉ်းစားတတ်တဲ့ကလေးပါ။ သူတို့ဘယ်လိုများ ဒီလိုလုပ်ရက်နိုင်ကြတာလဲ"

လင်မားမာက ဒေါသတကြီးပြောသည်။

"ကိုယ်၀န်ရတော့ရာ ဘာဖြစ်လဲ။ အဲဒါကဘယ်လောက်တောင် ကောင်းလိုက်လဲ။ အား..... လူတွေဘယ်လေက်များများက ဒီလိုလူနဲ့လက်ထပ်နိုင်ဖို့ အလိုရှိပါလိမ့်။ အား...။ ဟုတ်တယ်မလား သားရာ။ သားလိုလိင်တူနှစ်သက်သူအနေနဲ့ ကလေးတစ်ယောက်မရနိုင်ဘူး။ ပြီးတော့ သားရဲ့နောက်ဆုံးသောလေးစားမှုကို ပေးလိုက်မှာမဟုတ်ဘူးလေ။ ကျစ်ယန်ကအရမ်းလိမ္မာတိာကို။ အာ.... သူကအမေတို့လင်မိသားစုကို အမွေဆက်ခံသူရဖို့ သေချာအောင်လုပ်ပေးတာပဲ။ ပြီးတော့ အမြွာလေးတွေတောင်မှ ဖြစ်လိုက်သေး... အမေကထောက်ခံပေးရမှာပေါ့။ ကျစ်ယန်လေးကို အိမ်ခေါ်ဖို့(မိသားစုဖြစ်လာဖု့ိ) အမေတို့လက်ထပ်ပေးရမှဖြစ်မယ်။ သူ့မှာအမေတို့လင်မိသားစုရဲ့မျိုးစေ့လေးတွေရှိနေတာမဟုတ်ရင်တောင်မှ အမေကတော့ သူ့ကိုအမေတို့ရဲ့ချွေးမလေးအဖြစ် လိုချင်နေတုန်းပဲ"
  
လင်ပါ့ပါကလည်း သံယောင်လိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ် မင်းအမေပြောတာ အမှန်ပဲ။ ဒီလိုလိမ္မာရေးခြားရှိတဲ့ကလေးတစ်ယောက်ကို အဖေတို့လက်မလွှတ်နိုင်ဘူး။ အမေနဲ့အဖေက ထောက်ခံအားပေးတယ်။ သူ့ကိုကောင်းကောင်းဆက်ဆံနော် နားလည်လား"

_ _ _ _ _ _ _

Translated by Lay Pyay Yine (team camomile).

မျောပါရင်း မျက်ရည်၀ဲသွားတာ လေပြည်တစ်ယောက်တည်းလား။ btw, ကျစ်ယန်လေးက မြင်တောင်မမြင်ရသေးဘဲ အချစ်ခံနေရတာနော်။ ၀မ်းသာလိုက်တာ။

သီတင်းကျွတ်ကာလလေးမှာ စိတ်ချမ်းသာလို့ ကိုယ်ကျန်းမာကြပါစေရှင်။ လပြည့်နေ့အမှတ်တရ double update လိုက်ပါတယ်နော်။

_ _ _ _ _ _ _ _

(Zawgyi)

အခန္​း ၇၀။ သား... အ​ေဖနဲ႔အ​ေမက သားကို​ေထာက္​ခံအား​ေပးပါတယ္​။

"အ​ေမ​ေရ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ေလး မ​ေနနိုင္​ဘူးလားဗ်ာ"

လင္​က်န္​းရီ ​ေျပာစရာစကားမဲ့သြားရသည္​။ သူ႔အ​ေမကအရမ္​းႀကီး ဆႏၵ​ေစာလြန္​းမ​ေနဘူးလား။ ​ေယာကၡမတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕အသိတရားက​ေရာ ဘယ္​​ေနရာမွာလဲ။

—— သူ မသိခဲ့သည္​က လင္​မာမားဟာ သူမ၏အနာဂတ္​​ေခြၽးမ​ေလးကို​ေတြ႕ရန္​အခြင္​့အ​လမ္​းမ်ားကို လြတ္​သြားခဲ့ရတာ​ေၾကာင္​့ နွလံုးသားတစ္​ခုလံုး မ​ေက်နပ္​မႈ​ေတြျပည္​့နွက္​​ေနခဲ့သည္​ကိုပင္​။

"မင္းကဘာလို႔ဒီကိုလာတာလဲ"

သူမ၏​ေခြၽးမကိုမေတြ႕တာမို႔ လင္​မားမာတစ္​​ေယာက္​ သူမသားေလးေရာက္လာတာေတာင္မွ သူမကိုယ္သူမ​ ​ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါ​ေခ်။ သူမ၏ဂိမ္​းကိုျပန္​မ​ေဆာ့ခင္​ သူ႔ကိုမ်က္​လံုးတစ္​ခ်က္​သာ​ေ၀့ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ လင္​က်န္​းရီ၏ပါးစပ္မွာ​ေတာ့ ဆန္​႔ငင္​ဆန္​႔ငင္​ျဖစ္​သြားရ​ေတာ့သည္​။

"အေမ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုထြက္​ႀကိဳတာလား။ ဘာလို႔ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုေတြ႕ရတာကို မေပ်ာ္ရတာလဲ"

"ဟမ့္"

လင္​မားမာက သူ႔ကုိလ်စ္​လ်ဴရႈလိုက္​သည္​။ သူမ၏ႏွာေခါင္းမွ 'ဟမ္​့'ခနဲအသံ​ေပးၿပီး​ေနာက္​ ဖန္​သားမ်က္​နွာျပင္​ႀကီး​ေပၚရွိ သူမ၏ဂိမ္းမ်ားကိုကစားရန္ စတင္​အာ႐ုံစိုက္​ေတာ့သည္။

လင္​က်န္​းရီက သူ႔ႏွာေခါင္းကို ကိုးရို႔ကားရားဟန္​ျဖင္​့ ပြတ္လိုက္သည္​။ သို႔​ေသာ္​လည္​း လင္​ပါ့ပါက​ေတာ့ သူ႔သားကိုအနည္းငယ္ေ မ်က္​နွာ​သာ​ေပးလိုက္သည္​။ သူကဆိုဖာ​ေပၚထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုပါထိုင္ခိုင္းသည္။

"က်န္​းရီ လာထိုင္​ေလ။ မင္​းမွာအ​ေဖတို႔ကို ​ေျပာစရာတစ္​ခုခုရွိ​ေနတယ္​မလား"

"အင္​း"

လင္​က်န္​းရီက ထိုင္​ခ်လိုက္​ရင္​း ​ေခါင္​းညိတ္​သည္​။

"အဲဒါကဘာလဲ။ မင္​းခ်ိန္းေတြ႕​ေနတဲ့လက္တြဲေဖာ္နဲ႔ ဆက္စပ္မႈရွိတာလား"

လင္​ပါ့ပါ​ေျပာလိုက္​သည္​နွင္​့ လင္​မားမာ၏နား႐ြက္​မ်ား​ေထာင္​သြားကာ သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားက သူတို႔၏ဦးတည္ရာဆီသို႔ ဆတ္​ခနဲ​ေ႐ြ႕လ်ားသြားသည္။

အုိး ဟုတ္​သား။ သူမဘာလို႔ ဒါကိုမ​ေတြးမိခဲ့ပါလိမ္​့။

ယခုအခိ်န္​မွာ အနာဂတ္​​ေခြၽးမ​ေလးကို​ေတြ႕ျမင္​နိုင္​ရန္​ သူမတို႔ကိုလာ​ေျပာလိမ္​့မည္​ဟုမ​ေတြးမိခဲ့​သည္​့ သူမ၏မုန္​းစရာ​ေကာင္​း​ေသာသားနွင္​့ပါတ္​သတ္​ၿပီး သူမ၏အခ်ိန္​ေတြကို ျဖဳန္​းလြန္​းမိခ့​ဲ့​ေလၿပီ။

"အင္း"

လင္​က်န္​းရီက ဆက္လက္ကာ​ေခါင္းၿငိမ့္ျပေသာ္လည္း တကယ္တမ္းမွာ​ေတာ့ သူအနည္းငယ္စိတ္လႈပ္ရွား​ေနခဲ့သည္။ သူ႔​ေခါင္းကိုငံု႔လိုက္ၿပီး ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္​​ေနပံုရသည္​။

"အ​ေဖတို႔သူ႔ကိုလက္​မခံမွာ ကြၽန္​​ေတာ္​​စိုးရိမ္​တယ္​ အဲဒါ​ေၾကာင္​့ကြၽန္​​ေတာ္​ သူ႔ကို ဘယ္​​တုန္​းကမွျပန္​​ေခၚမလာရဲခဲ့ဘူး"

"ဘယ္​လိုလူမ်ိဳးကိုပဲ မင္​းသ​ေဘာက်သြားပါ​ေစ အ​ေဖတို႔ကဘယ္​လိုကန္​႔ကြက္​မႈမ်ိဳးမွ လုပ္​မွာမဟုတ္​ပါဘူး။ ငါ့သားနဲ႔မတူလိုက္​တာကြာ။ မင္​းဘာလို႔ဒီေလာက္​ေတာင္​ ယုံၾကည္မႈ​ေတြကင္းမဲ့လာရတာလဲ"

လင္​ပါ့ပါက ​အလြန္​​ေဖာ္​​ေ႐ြစြာ​ေျပာသည္​။

"သူမရဲ႕မိသားစု​ေနာက္​ခံက အ​ေဖတို႔နဲ႔မကိုက္ညီလို႔လား။ ဒါ​ေၾကာင္​့အ​ေဖတို႔နဲ႔​ေတြ႕ဖို႔ သူမကိုအိမ္​ျပန္မေခၚလာရဲတာလား။ အ​ေဖတို႔ကန႔္ကြက္မွာေၾကာက္​ေနတာလား"

[*​ေလျပည္​-တစ္​ကယ္​​ေတာ့ဒီ​ေနရာမွာ အသံထြက္​ဆင္​​ေနတာပါ။ တရုတ္​လို'သူ'​နဲ႔'သူမ'​က အ​ေရးစာလံုးကြဲ​ေပမဲ့ အသံထြက္​ကအတူတူပါပဲ။ 'သူ'က'他'လို႔​ေရးၿပီး 'သူမ'က​ေတာ့ '她'ျဖစ္​ပါတယ္​​ေနာ္​။]

လင္​က်န္​းရီက ပထမဦးစြာေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး​ေနာက္​ ​ေခါင္းယမ္းျပန္​သည္​။

"တျခားကိစၥ​ေတြပါ"

"သူမကအရမ္းၾကည့္ေကာင္းတာမဟုတ္လို႔ အ​ေဖတို႔ကသူမရဲ႕အသြင္အျပင္​နဲ႔ပဲ အကဲျဖတ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ေနတာလား။ ဒါ​ေၾကာင္​့မင္းသူမကို ျပန္မေခၚလာရဲတာလား "

လင္​ပါ့ပါက ဆက္လက္ခန႔္မွန္းသည္။ တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​အတြက္​ သူတို႔ရဲ႕သားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္စကားမေျပာနိုင္​ဘဲ အလြန္​အမင္​း တြန႔္ဆုတ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ဖို႔ကရွားပါသည္​။ သူတို႔ကလွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ခ်ိန္းေတြ႕ေနခဲ့ၾကတာၾကာၿပီပဲ။

ကေလးက႐ုပ္ဆိုး​ေနခဲ့လွ်င္ေတာင္ သူမ၏ႏွလုံးသားက​ေတာ့ လွပ​ေလာက္​သည္​။ မဟုတ္လွ်င္ သူ႔သားကသူမနဲ႔ ပါတ္​သတ္​ခဲ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။

လင္​က်န္​းရီကေတာ့ ​ေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္သည္​။

"မဟုတ္ဘူး သူကၾကည့္ေကာင္းတယ္။ အဲဒါ... အဲဒါက ..."

"ျပႆနာကဘာလဲ"

​ေနာက္​ဆံုးမွာ​ေတာ့ လင္​မားမာတစ္​​ေယာက္​ သူမ၏တည္​ၿငိမ္​​ေအး​ေဆးမႈကို ဆံုးရႈံးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္​သည္​။ သူမ၏ဂိမ္​းခလုတ္​ကိုပိတ္​ကာ မွီထိုင္​လိုက္​သည္​။ သူမ၏မ်က္​လံုးမ်ားက​​ေတာ့ လင္​က်န္​းရီထံသု႔ိ ​ေတာကပစြာက်ဆင္​း​ေန​ေလ​ေတာ့သည္​။

"သူမက အထက္​စီးဆန္​လို႔လား
ဒါမွမဟုတ္အ​ေမတို႔နဲ႔ေတြ႕ဖို႔ သူမမွာယုံၾကည္မႈမရွိတာလား။ ဒါေတြအကုန္​လုံးက ျပသနာမရွိပါဘူး"

"သူမကို အ​ေမနဲ႔အေဖတို႔ဆီ အရင္ေတြ႕ဖို႔ေခၚလာခဲ့လိုက္​ ဒါဆိုအ​ေမတို႔ကအတူေနဖို႔လြယ္တယ္ဆိုတာ သူမသိလိမ့္မယ္။ ဒီ့ျပင္​သူမမွာကိုယ္ဝန္ရွိေနတာဆို​ေတာ့ သူမရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္​လည္​း နည္​းနည္​း​ေလးပိုၿပီး တက္​လိုက္​က်လိုက္​ျဖစ္​​ေနမွာ အထက္​စီးဆန္​တယ္​ဆိုတာကပုံမွန္ပါပဲ။ အ​ေမတို႔နဲ႔မသင္​့မျမတ္​ျဖစ္​မွာ မစိုးရိမ္​ပါနဲ႔။ အ​ေမတို႔ိစိတ္​ထဲမထားပါဘူး။ အား.... သူမကု​ိ​ေခၚလာခိိ်န္​တန္​ၿပီဆို ​ေခၚလာခဲ့​ေတာ့​ေလဟဲ့"

"ဒါကကိစၥမဟုတ္ဘူး။ သူကအရမ္းသေဘာေကာင္းၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ရွိတယ္။ အမွန္ေတာ့ဒီေန႔ ကြၽန္​​ေတာ္​ဒီကိုလာမယ္ဆိုတာ သူၾကားတုန္​းက အ​ေမတို႔ဖို႔အႏွိပ္ကုလားထိုင္ႏွစ္လုံး ဝယ္ေပးဖို႔​ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ အ​ေမတို႔ဆီမၾကာခင္လာပို႔လိမ့္မယ္"

လင္​က်န္​းရီဟာ အနွိပ္​ကုလားထိုင္​​ေတြကို၀ယ္​ကာ delivery အပ္​ခဲ့​သူက သူပဲျဖစ္​တယ္​ဆိုတာကို​ေတာ့မ​ေျပာခဲ့ပါ​ေခ်။

"သူမကအရမ္​း​ေကာင္​းတယ္​ဆိုမွ​ေတာ့ သားကဘာကို တံု႔ဆိုင္​း​ေနတာလဲ"

လင္​မားမာကၿပံဳးကာ လင္​က်န္းရီ၏လက္​​ေမာင္​းကို ပုတ္​သည္​။

"သား​ေလး ဘာ​ေတြလာၿပီးလွည္​့စား​ေနတာလဲ။ သူမကအခု​လမ္​း​ေလွ်ာက္​ဖို႔ အရမ္​း၀​ေနလို႔လား။ သူမကကားနဲ႔ မလာခ်င္​ဘူးလား။ ဒါဆိုရတယ္​။ အ​ေမနဲ႔မင္​းအ​ေဖကပဲ သူမကိုသြာ​ေတြ႕မယ္​"

လင္​းက်န္​းရီက သူ၏ႏႈတ္​ခမ္​းလႊာမ်ားကို စု၀ိုင္​းလိုက္ကာ ကူရွင္​​ေပၚထိုင္​​ေနခဲ့တာလံု​ေလာက္​ၿပီဟု ခံစားရသည္​။ ဒါ​ေၾကာင္​့ ဂရုတစိုက္​ဆက္​​ေျပာလိုက္​သည္​။

"အဲဒါ​ေတြကျပႆနာ​ေတြမဟုတ္​ဘူး သူကပ်က္​စီး​ေနတဲ့သူမဟုတ္​ပါဘူး။ အဓိကျပႆနာက သူကပံုမွန္​လူ​ေတြနဲ႔ နည္​းနည္​းကြဲျပား​ေနတာပါ"

"ဘာကြဲျပား​ေနလို႔လဲ။ မသန္​မစြမ္​းျဖစ္​​ေနတာလား"

လင္​မားမာ၏စိတ္​ကူးနိုင္​စြမ္​းက ​ေကာင္​းကင္​ကို​ေတာင္​ ​ေက်ာ္​လြန္​သြားခဲ့​ေလၿပီ။ လင္​က်န္​းရီမွာ​ေတာ့ ၿပံဳးခ်င္​စိတ္​ကိုဖိနွိပ္​ကာ အလြန္​အမင္​း၀မ္​းနည္​းဟန္​​ေဆာင္​လိုက္​သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာလိုက္​ရင္​ ဘန္​႔မသြားၾကပါနဲ႔​ေနာ္​ သူကမသန္​မစြမ္​းမဟုတ္​ပါဘူး။ ပံုမွန္​ပါပဲ။ ဒါ​ေပမဲ့..."

လင္​ပါ့ပါနွင္​့လင္​မားမာတို႔ တစ္​​ေယာက္​နွင္​့တစ္​​ေယာက္​ၾကည္​့ကာ တိုက္​တြန္​းၾကသည္​။

"မင္​း... ဒီက​ေလးက​ေတာ့... ​ေျပာသာ​ေျပာစမ္​းပါ ရင္​တမမျဖစ္​​ေအာင္​မလုပ္​​ေနတာရပ္​ပါ​ေတာ့"

"အဲဒါက​ေလ သူကကြၽန္​​ေတာ္​့လိုပဲ ​ေယာက်္​ား​ေလးတစ္​​ေယာက္​ပါ"

လင္​က်န္​းရီက ​သက္​ျပင္​းတစ္​ခ်က္​ရႈိက္​ကာ ​ေနာက္​ဆံုးမွာ​ေတာ့ သည္​စာ​ေၾကာင္​းကို ​ေျပာခ်လိုက္​​ေတာ့သည္​။

တိတ္​ဆိတ္​ၿငိမ္​သက္​မႈက ႀကီးစိုးသြားခဲ့​ေလၿပီ။

လင္​ပါ့ပါနွင္​့လင္​မားမာတို႔နွစ္​​ေယာက္​စလံုး ျပဴးက်ာ္​​ေန​ေသာမ်က္​လံုးမ်ားျဖင္​့ စိုက္​ၾကည္​့​ေနမိၾကၿပီး အခိ်န္​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေအာင္​ စကားမ​ေျပာနိုင္​ၾက​ေပ။ လင္​က​်န္​းရီကပင္​ တံု႔ဆိုင္​းတံု႔ဆိုင္​းျဖင့္ ​ေျပာလိုက္​သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​ဘယ္​​တုန္​းကမွ မ​ေျပာရဲခဲ့ဘူး တစ္​ကယ္​​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​က... ​ေယာက်္​ား​ေလး​ေတြကိုပဲသ​ေဘာက်တယ္​ဆိုတာကို​ေပါ့။ အ​ေဖနဲ႔အ​ေမ စိတ္​မလႈပ္​ရွားဘဲ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာတာကိုနား​ေထာင္​​ေပးပါ။ ဒါကရွက္​စရာ​ေကာင္​းတဲ့ကိစၥမဟုတ္​ပါဘူး။ အဲဒါက ကြၽန္​​ေတာ္​သ​ေဘာက်မိတဲ့သူက ကြၽန္​​ေတာ္​နဲ႔ျဖစ္​တည္​မႈျခင္​းတူ​ေနရံု​ေလးပါပဲ။ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔နွစ္​​ေယာက္​္​အတူရွိ​ေနရင္ အရမ္​းေပ်ာ္​တယ္​။