Chapter 53 (U+Z)

Background color
Font
Font size
Line height

(Unicode)

အခန်း ၅၃။ အနာဂတ်ချွေးမလေးက ကိုယ်၀န်ရှိနေပြီတဲ့လား။

ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလဲတဲ့လား။ ဒါပေါ့... အခုပဲလေ။ ချက်ချင်းလက်ငင်းပဲ။

လင်ကျန်းရီတစ်ယောက် သူ့ရဲ့စာချုပ်စာတမ်းတွေကိုထပ်ကြည့်ဖို့ စိတ်မဖြောင့်တော့ပါ။ နေ့လည်စာဘူးကိုယူကာ ခပ်မြန်မြန်လေး ရုံးခန်းထဲမှထွက်ပြီး ဓာတ်လှေကားဆီဦးတည်လိုက်သည်။

"အိမ်မှာ သာမိုမီတာရှိလား ကိုယ်ပူတက်နေသလားဆိုတာ တိုင်းကြည့်လိုက်ပါလား"

အဲဒီ့နောက် လင်ကျန်းရီက သူ့စကားလုံးတွေကို ပြန်ဖယ်ရှားသည်။

"မေ့လိုက်တော့... နာနာခံခံလေးလှဲနေလိုက်ဦး ကိုယ်ပြန်လာခဲ့မယ်"

"အဲဒါအကုန် ခင်ဗျားအပြစ်တွေပဲ"

စုကျစ်ယန် နှာခေါင်းရှုံရင်း နှာရည်တို့ကျလာပြန်သည်။ သူ့နံ့ဘေးမှ တစ်ရှူးစကိုယူပြီးသုတ်ကာ ခပ်ေ၀းေ၀းလွှင့်ပစ်လိုက်သည်။

ဒါပေမယ့်လည်း နှာခေါင်းကပိတ်နေဆဲမို့ နေရတာမသက်သာပါ။ ဒီတော့ သူ့ရဲ့ဒေါသတွေဟာ လင်ကျန်းရီဆီ တိုက်ရိုက်သက်ဆင်းသွားရတော့သည်။

"အဲဒါအကုန်လုံး မနက်အစောကြီး အရူးထနေတဲ့ခင်ဗျားရဲ့အပြစ်တွေပဲ ကျွန်တော်အခု ဘယ်ဆေးမှရမ်းသောက်လို့မရဘူး အရိုးတွေထဲကလဲ မအီမသာနဲ့..."

စုကျစ်ယန် သူ့ကိုဆူပူငေါက်ငမ်းဖို့ မလုပ်ရင်တောင် လင်ကျန်းရီကသူ့ကိုယ်သူ နောင်တရနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဒီကောင်လေးဆီက နှာသံစွက်နေတဲ့ တိုင်တောသံကိုကြားတော့ သူပိုပြီးပူပန်သောကတို့ ဖြစ်တည်လာတော့သည်။

"ကိုယ်မကောင်းတာပါကွာ... ကိုယ်မကောင်းတာပါ...  နည်းနည်းလေးသည်းခံထားပေးဦးနော် မကြာခင် ကိုယ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့မယ်နော်"

လင်ကျန်းရီလျှင်မြန်စွာပင် ဓာတ်လှေကားဆီလျှောက်သွားပြီးနောက်မှာ ကားပါကင်ဆီသို့ အပြေးတစ်ပိုင်းသွားတော့သည်။ သူပြောဖို့လဲ မမေ့ပါ။

"အိမ်မှာ အဖျားကျဆေးမရှိဘူးလား ရှာပြီး နည်းနည်းလောက်အရင်သောက်ထားလိုက်ပါလား"

"ခင်ဗျားပြောတာတော့လွယ်နေတာပဲ လက်ရှိအခြေအနေမှာ ကျွန်တော်ကြုံရာကျပန်းဆေးတွေ သောက်လို့မရဘူးလို့... အဲဒါက ကလေးလေးကို ဆိုးကျိုးတွေဖြစ်စေလိမ့်မယ်"

စုကျစ်ယန်သက်ပြင်းချသည်။

"ကျွန်တော်ခင်ဗျားနဲ့ စကားမပြောချင်တော့ဘူး ခေါင်းကိုက်လာပြီ ခဏလောက်လှဲနေလိုက်ဦးမယ်"

ဖုန်းထဲမှ တတီတီမြည်သံကို လင်ကျန်းရီကြားလိုက်ရချိန်မှာ တစ်ဖက်လူကဖုန်းချသွားပြီဆိုတာ သူသိလိုက်သည်။

သူကားရှိရာဆီအမြန်သွားကာ နေ့လည်စာဘူးကို နောက်ခန်းမှခုံပေါ်တင်လိုက်သည်။ bluetooth ကို နားမှာချိတ်ကာ ကားတံခါးပြန်မပိတ်ခင်မှာ ကျန်းမာမားဆီဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။

ကားကိုစတင်မောင်းထွက်လာပြီး သူမောင်းနှင်နေစဉ်မှာပဲ သူမဖုန်းပြန်ဖြေမည်ကို စောင့်နေလိုက်သည်။

"သခင်လေးလား... ဘာဖြစ်လို့လဲ အစားအစာတွေက စားချင်စရာမဖြစ်လို့လား"

လင်ကျန်းရီအနေဖြင့် သူမကို ဒီရက်အနည်းငယ်အတွင်း အနှောင့်အယှက်ပေးနေခဲ့တာမို့ အကျင့်တောင်ဖြစ်သွားလေပြီ။

"ကျန်းမာမား ကျွန်တော်မာမားကိုမေးစရာရှိတယ်"

လင်ကျန်းရီက သူမမေးခင်အရင်ချင့်ချိန်လိုက်သည်။

"ကိုယ်၀န်သည်တွေဖျားရင် ဘာလုပ်သင့်လဲ။ သန္ဓေသားထိခိုက်မှာစိုးလို့ ဆေးပုံမှန်သောက်လို့မရတဲ့ပုံပဲ။ အဲဒါနဲ့ပါတ်သတ်ပြီး သူတို့တစ်ခုခုလုပ်နိုင်တာမျိုးရှိလား"

"ကိုယ်၀န်... ကိုယ်၀န်ရှိတာ..."

ကျန်းမာမားထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ကာ သူမ၏နှလုံးသားလေးထဲမှာ တွေးနေသည်က -

သူကအစကတည်းက လက်တွဲဖော်ရွေးပြီးနေခဲ့ပြီလား။ အိမ်ဂိုးကို ဒီလောက်မြန်မြန်ကြီးသွင်းလိုက်ပြီလား။ ဒီနေ့ခေတ် လူငယ်လေးတွေကတော့လေ အာ... တစ်ကယ်ကို မြန်မြန်လေးတိုက်ပွဲ၀င်ဖို့ ကျင့်သားရနေတော့တာပဲနော် အာ...။

"ကျန်းမာမား"

လင်ကျန်းရီ၏ပါးစပ်တို့ တွန့်ချိတ်သွားရသည်။ သူအရင်က ဒါကိုသဘောမပေါက်(မတွေးမိ)ခဲ့။ ကျန်းမာမားက အတင်းပြောတတ်သူများ ဖြစ်နေမလား။

ကျန်းမာမားက သူမရဲ့အတွေးအာရုံတွေကို ပြန်စုစည်းကာ အနည်းငယ်ချောင်းဆိုးလိုက်သည်။ သူမ လင်ကျန်းရီကို အကြံနည်းနည်းပေးဖို့ စတင်လိုက်သည်။

"အအေးမိတယ်တယ်ဆိုရင် အပူချိန်မြင့်မမြင့်စစ်ဆေးရမယ်။ ဖျားတာဆိုရင်တော့ ဆေးရုံသွားတာကပိုကောင်းတယ်။ မဖျားဘူး... ဒါပေမယ့် လည်ချောင်းနာတာ၊ မူးေ၀တာ ပြီးတော့ နှာစေးတာမျိုးဆိုရင်တော့ ဂျင်းပြုတ်ရည်ချိုချိုလေးသောက်လို့ရတာပေါ့"

"ဂျင်းပြုတ်ရည်အချိုလား။ ဘယ်လိုကျိုရမှာလဲ။ အဲဒါသောက်တာက ကလေးကိုသက်ရောက်မှုရှိလား"

လင်ကျန်းရီ လေးလေးနက်နက်မေးသည်။

"ဒါကရိုးရိုးလေးပါပဲ ဂျင်းကိုအလွှာလေးတွေလှီး၊ ရေထဲထည့်ပြီးဆူအောင်တည်... ပြီးရင် သခင်လေးဆန္ဒရှိသလောက် သကြားညိုကိုထည့်ရုံပဲ"

ကျန်းမာမားက အသေးစိတ်အချက်အလက်များကို သင်ကြားပို့ချသည်။

"အိုး... ကောင်းပါပြီ။ အလွှာလေးတွေ... ရေထဲမှာဆူအောင်တည်... ဂျင်းအလွှာတွေမထည့်ခင်ရေဆူရမှာလား... ဒါမှမဟုတ် ဂျင်းကရေအေးမှထည့်ရမှာလား"

"နှစ်ခုလုံးရတယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်သိပြီ ကျေးဇူးပဲကျန်းမာမား"

လင်ကျန်းရီဖုန်းချပြီး ကားကိုအရှိန်မြှင့်သည်။ သူ့ရဲ့ခွန်အားအလုံးစုံကို အသုံးပြုကာ အိမ်ကိုပြန်နေတာဖြစ်သည်။

ကျန်းမာမားဖုန်းပြန်ချပြီးနောက် နောက်ကိုလှည့်လိုက်ရာ လင်မာမားက သူမ၏နောက်မှာရပ်ကာ သူမကိုတောက်ပနေသောမျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရပြီး အလန့်တကြားတောင်ဖြစ်သွားရသည်။

"သ... သခင်မကြီး"

"ညီမလေးကျန်း... အဲဒါကျန်းကျန်းဆီကဖုန်းလား"

လင်မာမားဟာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို မအောင့်အီးထားနိုင်တော့ပေ။

—— အိုး! ဘုရားသခင်... သူမဘာကို ကြားလိုက်မိတာပါလိမ့်။

—— ကိုယ်၀န်တဲ့လား။ သူမရဲ့အနာဂတ်ချွေးမလေးက ကိုယ်၀န်တောင်ရှိနေပြီတဲ့လား။

—— ကျန်းကျန်းကတော်လိုက်တာ။ သူကလူကိုမသိမ်းသွင်းရသေးခင် ထမင်းအရင်ချက်ထားတာပဲ။ သူမနဲ့ သူမတို့လင်မယားတော့ မကြာခင်ပဲမြေးချီနိုင်တော့မယ်။

သည်လိုမျိုးတွေးမိခြင်းက သူမကိုအလွန်အမင်း စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။

ဒေါသထွက်စရာကောင်စုတ်လေးက မိန်းကလေးစုကို စတွေ့ကတည်းက စေ့စပ်ဖို့ငြင်းဆန်ခဲ့တာ  အံ့သြစရာမရှိတော့ပါဘူး။ ကောင်စုတ်လေးက စိတ်ထဲမှာ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားကိုး။

"အာ... ဟုတ်ပါတယ်"

ကျန်းမာမားကဒီကိစ္စကို ဘယ်လိုဖုံးကွယ်ရမယ်ဆိုတာ မသိ။ သည်တော့ကာ အမှန်အတိုင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်တော့သည်။

"သူ ညီမလေးကို ဘာမေးတာလဲ။ တစ်ယောက်ယောက်ကိုယ်၀န်ရှိတယ်ဆိုလား။ အဲဒါဟုတ်လား"

လင်မာမားက ကျန်းမာမားကို အာသာငမ်းငမ်းကြည့်နေသည်။

"ဟုတ်ကဲ့... သခင်လေးက ကျွန်မကိုမေးတာ ကိုယ်၀န်သည်တွေ အအေးမိရင် ဘာလုပ်သင့်လဲတဲ့။ ကျွန်မလဲ အဖျားမရှိဘဲ သာမန်အအေးမိတာဆို ဂျင်းပြုတ်ရည်သောက်..."

ကျန်းမာမားဟာအမှတ်တမဲ့ပင် အရာအားလုံးဖွင့်ချပစ်လိုက်တော့သည်။ လင်မာမားတစ်ယောက် ပျော်ရွှင်စွာပင်အိပ်ခန်းထဲပြေးကာ သူမ၏ယောကျ်ားကိုသွားရှာတော့သည်။

"ယောကျ်ားရေ သတင်းကြီးပဲ... အရမ်းကိုကြီးတဲ့ သတင်းကြီးနော်... တော်ရေ..."

လင်မာမား၏စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပေါ် ပူးပေါင်းပေးဖို့ရာ သတင်းစာထဲခေါင်းမြုှပ်ထားတဲ့လင်ပါပါးဟာ ခေါင်းထောင်ကာ စူးစမ်းချင်ဟန်ဆောင်ပြီးမေးလိုက်သည်။

"ဘာသတင်းများတုန်းကွ"

"ကျွန်မတို့အခု မြေးချီရတော့မယ်"

လင်မာမားက ၀င်ထိုင်လိုက်ကာ လင်ပါပါး၏လက်ထဲမှ သတင်းစာကိုဆွဲယူပြီး တဆတ်ဆတ်ခုန်နေသော မျက်ခုံးများနှင့် ပြောလိုက်သည်။

"ကျန်းကျန်း... ဒီခွေးကောင်လေး တစ်ယောက်ယောက်ကို ဗိုက်ကြီးအောင်လုပ်လိုက်ပြီလေ။ ဒီရက်အတွင်း သူ့လက်တွေနဲ့ လူတစ်ယောက်ကို အပျော့ဆွဲဆွဲဖို့ကြိုးစားနေတာ။ ကျွန်မတို့မမှားဘူး။ အဲဒါအမှန်ပဲ"

[T/N*ကိုယ်၀န်ရှိအောင်မဟုတ်ဘူးနော်။ တစ်ကယ်ကို အဲဒီ့အတိုင်းပြောချလိုက်တာ မာမားက ဘယ်လိုတောင်
T...T]

"အိုး"

လင်ပါပါးက ရိုးရှင်းစွာပင် တစ်လုံးတည်းပြန်ပြောသည်။ လင်မာမားရဲ့မျက်ခုံးတို့ ပင့်တက်လာလေပြီ။

"ရှင်ကဘာကိစ္စ အံ့သြမသွားရတာလဲ။ ယောကျ်ား... ရှင်ပြော... ကျွန်မတို့ရဲ့အနာဂတ်ချွေးမလေးက ဘယ်သူလဲဆိုတာ သွားပြီးရှာဖွေသင့်လား။ တစ်ကယ်ကို ကျွန်မတို့သားကိုဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့တာနော်။ ဒါပေမယ့်သူမကအခု ကိုယ်၀န်ရှိနေတာဆိုတော့ ကျွန်မတို့သူမအပေါ် အမှားလုပ်လို့မရဘူး။ သူမမိဘတွေနဲ့အရင်ဆုံး လက်ထပ်ဖို့စကားပြောရ၊ ဆွေးနွေးရမယ်။ ဒီအချိန်မှာတော့ ကျန်းကျန်းဆန့်ကျင်လိမ်မယ်လို့ ကျွန်မမထင်ဘူး။ သူလုပ်လိမ့်မလား"

"မင်းကငါတို့သားလေး သူမကိုခေါ်ပြီးပြန်လာတဲ့အထိ မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလား"

လင်ပါပါးက အကူအညီမဲ့စွာပင် သူ့မိန်းမကိုကြည့်ကာ သက်ပြင်းချသည်။

သူ့အမေက သူ့အပေါ် အကွက်ချစီစဉ်နေတာကို သူတို့သားသာသိသွားရင်တော့လား... ဖြစ်နိုင်တာက ဆွံ့အသွားလိမ့်မည်။

"ကျွန်မအကြာကြီး ထပ်ပြီးမစောင့်နိုင်တော့ဘူး"

လင်မာမားက လင်ပါပါး၏လက်မောင်းကိုကိုင်ကာ ခါယမ်းရင်းဆိုသည်။

"ကျွန်မတို့ချွေးမလေးကို အိမ်မြန်မြန်ခေါ်လာချင်တယ်... ဂရုစိုက်ပေးချင်တယ်လို့..."

"မင်းကတော့လေ တော်တော်ကြီးကို ပျင်းနေပုံရတယ်"

လင်ပါပါးက အသံခပ်တိုးတိုးနှင့် ညည်းတွားသည်။ စစ်ကြောလိုသည့်၊ သတိပေးလိုသည့်မျက်လုံးအကြည့်များကို ရင်ဆိုင်လိုက်ရချိန်မှာတော့ ရယ်ကာမောကာပင် သဘောတူလိုက်တော့သည်။

"ဟုတ်ပါပြီကွာ... မင်းကတော့လေ တစ်လျှောက်လုံး တခြားသူတွေကို ဂရုစိုက်ပေးဖို့ လိုလားနေတော့တာပဲ။ ဒီတော့ ကိုယ်တို့ချွေးမလေးကိုသွားရှာပြီး အိမ်ခေါ်လာရအောင်"

"ယောကျ်ား... ရှင်ကအကောင်းဆုံးပဲ"

လင်မာမား တောက်တောက်ပပပြုံးသည်။ လင်ပါပါးက သူမကို သတိပေးသည်။

"ဒါပေမယ့် ဘာကိစ္စပဲရှိလာလာ မင်း... ကိုယ်တို့သားနဲ့အရင်ဆုံး တိုင်ပင်ရမယ်နော်။ ကိုယ်တို့နဲ့နောက်တစ်ခါထပ်ပြီး စကားများတာမျိုး ဖြစ်မှာစိုးရိမ်တယ်"

"လိုအပ်လို့လား"

"ကျိန်းသေပေါက်လိုအပ်တာပေါ့ ကိုယ်ကြောက်မိတာက သူကအခြေအနေ တိုးတက်လာအောင်စောင့်ရင်း ကိုယ်တို့ဆီခေါ်မလာခင် ကလေးအရင်မွေးဖို့ဆုံးဖြတ်ထားမှာကိုပဲ"

"သူလုပ်ရဲလား"

လင်မာမားက ခါးထောက်လိုက်သည်။

"နောက်ဆုံးတစ်ခါတုန်းကလိုဖြစ်လာရင် ကျွန်မလက်လျှော့ပြီး စောင့်ပဲကြည့်နေတော့မယ်။ စုမိသားစုက ကလေးမက ကျွန်မတို့လင်မိသားစုရဲ့မျိုးစေ့နဲ့ ကိုယ်၀န်ရတာမဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ သူတာ၀န်မယူချင်ဘူးဆိုတာမှန်တယ်။ ဒီတစ်ခါမှာ ထပ်ပြီးတာ၀န်မယူဘူးဆိုရင်တော့ ကျွန်မဒီခွေးစုတ်လေးရဲ့နားရွက်တွေကို ပြတ်ထွက်သွားအောင် လိမ်ဆွဲဲတော့မှာ"

"ဒါကရော ကိုယ်တို့လင်မျိုးစေ့ဆိုတာ ဘယ်လိုသေချာအောင် မင်းလုပ်မှာလဲ။ မဟုတ်ဘူးဆိုရင်ရော"

"မဖြစ်နိုင်လိုက်တာ..."

လင်မာမားက သူမရဲ့လက်ကိုေ၀့ှယမ်းကာ ဆိုသည်။

"ကျွန်မသားအကြောင်း ကျွန်မသိတယ်။ သူ့မျိုးစေ့နဲ့စိုက်ထားတဲ့အပင်မဟုတ်ရင် တစ်ဖက်လူစိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် စိတ်ထက်ထက်သန်သန်နဲ့လိုက်(ပိုးပမ်း)မှာမဟုတ်ဘူး"

ဒါကိုပြောရင်း လင်မာမားဟာ နက်မှောင်နေသောမျက်နှာဖြင့်  လင်ပါပါးရဲ့ပခုံးကိုပုတ်သည်။

"ယောကျ်ား... ကျွန်မပြောတာမှန်တယ်ဆိုတာ ရှင်စိတ်ချလိုက်စမ်းပါ။ ဟဟ... ၀၀ဖြိုးဖြိုးမြေးတစ်ယောက် ချီဖို့သာ စောင့်နေလိုက်စမ်းပါရှင်"

_ _ _ _ _ _

လင်ကျန်းရီ သူ့ကားကို ရပ်ကွက်ကားပါကင်မှာ ပါကင်ထိုးပြီးနောက် နေ့လည်စာနှင့်အတူ အိမ်သို့အမြန်ပြေးလာခဲ့သည်။ ကုန်မျိုးစုံဆိုင်ရှေ့မှ သူဖြတ်လာချိန်မှာတော့ သူ၀င်သွားလိုက်ပြီး သကြားညိုနှစ်အိတ်နှင့် သာမိုမီတာတစ်ခု ၀ယ်လိုက်သည်။

ဆက်လျှောက်လာရင်း လမ်းတစ်၀က်မှာ သူရပ်သွားပြန်သည်။ အိမ်မှာ ဂျင်းရောရှိရဲ့လား။ မနက်အဆာပြေစာအတွက် ဘာဟင်းမှမကြော်လှော်ခဲ့ (မီးဖိုခန်းမ၀င်ခ့ဲ)တာမို့ သူသတိမရနိုင်တော့ပါ။

ဟုတ်ပြီ။ သူဂျင်းပါ၀ယ်သွားရမည်။ လင်ကျန်းရီနောက်ပြန်လှည့်ကာ ရပ်ကွက်ကားပါကင်နားမှ အသီးအရွက်ဈေးမှာ ဂျင်းအိတ်ကြီးတစ်အိတ်၀ယ်လိုက်သည်။ ထို့ပြင် အသီးအရွက်တစ်ချို့ပါ၀ယ်ပြီး ပြန်လာခဲ့သည်။ အိတ်တွေ လေး၊ ငါးအိတ်တောင် ဆွဲလာရင်းပေါ့။

ဈေးသည်ဦးလေးကြီးနှင့် အန်တီကြီးတွေအားလုံး လင်ကျန်းရီကိုကြည့်ရင်း အံ့အားသင့်နေကြသည်။ suit... leather shoes ဒါတွေ၀တ်ဆင်ထားတဲ့ formal ကျကျလူတစ်ယောက်က အသီးအရွက်တွေ ၀ယ်ဖို့လာသတဲ့။

ဒီနှစ်မှာ သူတို့ရဲ့ဇနီးအတွက် ကုန်စုံဆိုင်တွေကို ဈေးလာ၀ယ်တဲ့လူကောင်သူကောင်းလေးတွ အရမ်းနည်းပါးလာသည်။

ဒီအခိျန်မှာတော့ လင်ကျန်းရီဟာ သော့ကိုယူလာဖို့မမေ့ပါ။ သူတံခါးကိုသော့ဖွင့်ပြီးနောက် အိပ်ခန်းမကြီးဆီပြေးမသွားခင် ၎င်းတို့ကိုပစ်ချလိုက်ဖို့ စိတအနှောင့်မယှက်ပင်မဖြစ်နေ။

စုကျစ်ယန်ကမိန်းမောကာ အိပ်ပျော်နေသည်။ သူ့နှာခေါင်းကပိတ်နေတာမို့ ပါးစပ်ဟကာရှူနေရသည်။ သူ့အသက်ရှူပုံက ပင်ပန်းနေဟန်ရပြီး မျက်နှာကတော့ နည်းနည်းလေးနီနေသည်။ အဖျားရှိနေမှာ လင်ကျန်းရီ စိုးရိမ်သွားရသည်။

သူ့လက်ထဲကအိတ်တွေကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ပစ်ချပြီးနောက် စုကျစ်ယန်ရဲ့အပူချိန်ကို လက်ခုံဖြင့်စမ်းဖို့ ကိုယ်ကိုကိုင်းညွှတ်လိုက်သည်။

တော်ပါသေးရဲ့။ ကိုယ်မပူနေဘူး။

နာကျင်မှုကြောင့် စုကျစ်ယန်ဟာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးအိပ်မပျော်ပါ။ တစ်စုံတစ်ယောက် သူ့ဘေးကိုရောက်လာကြောင်း သတိပြုမိကာ မျက်လုံးတွေဖွင့်ဖိ့ကြိုးစားလိုက်သည်။

"ခင်ဗျားပြန်လာပြီ"

နှာသံက ဖုန်းထဲကထက် ပိုပြင်းထန်သည်။ သူ့ရဲ့ မျက်လုံးရဲရဲတွေကိုမြင်ကာ လင်ကျန်းရီ အံ့သြတုန်လှုပ်သွားရသည်။

သူဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဂျငး်းပြုတ်ရည်တောင် လုပ်နေနိုင်တော့မှာလဲ။ သူစုကျစ်ယန်ကိုထူကာ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

"ကျစ်ယန်... အရမ်းခံရခက်နေလား... ကိုယ်မင်းကို ဆေးရုံခေါ်သွားပေးမယ်နော်"

"မသွားနဲ့"

စုကျစ်ယန်က ခေါင်းကိုအားဖြင့်ခါယမ်းသည်။

"ခင်ဗျားဆေးရုံကိုသွားရင် ဆရာ၀န်က ဆေးမထိုးဖို့၊ ဆေးမတိုက်ဖို့ ခင်ဗျားကို ညွှန်ကြားလိမ့်မယ် ဒီတော့ သူ့ဘာသာပဲ သက်သာသွားပါလေ့စေ"

"အာ... အရမ်းတာ၀န်မဲ့ကြတာလား"

"ခင်ဗျားဘာသိလို့လဲ။ မသင့်တော်တဲ့ဆေးတွေ သောက်တာက သန္ဓေသားလေးကို နာကျင်စေနိုင်တယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့လကလည်း ကျွန်တော်အအေးမိတော့ လော့ယန်ကဆေးရုံပို့ပေးတယ်။ အဲဒါက ဆရာ၀န်တွေက ကျွန်တော့်ကိုဘာပြောခဲ့တယ်ဆိုတာပဲ။ တစ်ပါတ်လောက်တောင့်ခံလိုက်ရင် ပြန်ကောင်းသွားလိမ့်မယ်တဲ့လေ"

"..."

လင်ကျန်းရီ ဆွံ့အကာ ကြက်သေသေသွားကာ မကျေနပ်သလိုပြောလိုက်သည်။

"ကိုယ်က မင်းနေရခက်နေမှာကိုပဲ စိုးရိမ်တာပါ။ ကိုယ်ဂျင်းချိုချိုလေး ပြုတ်ပေးမယ်။ တစ်ခွက်လောက်သောက်လိုက်မလား"

"အမ်း..."

စုကျစ်ယန် နှာရှုံ့သည်။

"ကျွန်တော် ရေဆာတယ်။ ရေသောက်ချင်တယ်"

"ခဏစောင့် ကိုယ်မင်းအတွက်သွားငဲ့ပေးမယ်"

လင်ကျန်းရီ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက်ပင် တစ်စုံတစ်ရာကို သတိရသွားသည်။ စုကျစ်ယန်ဆီ သူအသစ်၀်လာသော သာမိုမီတာကိုပေးလိုက်သည်။

"မင်းရဲ့ကိုယ်အပူချိန်ကိုအရင်ဆုံး စစ်ဆေးသင့်တယ် အဖျားရှိတယ်ဆိုရင် အပူချိန်လျော့အောင် ကိုယ်တခြားနည်းလမ်းတွေ ရှာရမယ်"

"အိုး"

စုကျစ်ယန်က သာမိုမီတာကိုယူကာ ချိုင်းကြားမှာညှပ်ထားလိုက်ပြီး သူ့အတွက်ရေသွားယူသည့် လင်ကျန်းရီကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ခင်ဗျားဘာလို့ အစောကြီးပြန်လာတာလဲ။ ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်မများလို့လား"

"မင်းနေမကောင်းဖြစ်နေတာ ကိုယ်ကဘယ်လ်ုလုပ် ကုမ္ပဏီမှာဆက်ပြီးနေနိုင်မှာလဲ"

လင်ကျန်းရီက သူ့ကိုရေတိုက်နေရင်း ဒီရေကတော်တော်လေး ပူနေတယ်ဆိုတာ ခံစားလိုက်ရသည်။

ခွက်အလွတ်ကိုယူကာ ရေထည့်လိုက်ပြီး ခွက်နှစ်ခွက်ကို အပြန်အလှန်လောင်းထည့်သည်။ ဒါဆို ရေကမြန်မြန်အေးသွားလိမ့်မည်။

"အကုန်လုံးက မနက်အစောကြီးမှာ အေ၀းကြီးသွားတဲ့ ခင်ဗျားကြောင့်ပဲ"

စုကျစ်ယန်သူ့ကိုကြည့်လိုက်ရာ သူ့၀တ်စုံမှအကျႌလက်ကို ဆွဲတင်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူကဒီလို စဉ်းစားဆင်ခြင်ဉာဏ်ရှိရှိ၊ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ရေကိုအအေးခံတာလား။

ရုတ်တရက်ပင် ဒီဟန်အမူအရာက ရိုးရိုးလေးနဲ့ကိုခန့်ငြားနေတယ်ဆိုတာ ခံစားလိုက်မိသည်။

ရေနွေသောက်နေသည့် စုကျစ်ယန်တစ်ယောက် သူနေထိုင်မကောင်းချိန်မှာ ဂရုစိုက်ပေးမယ့်လူတစ်ယောက်ရှိပြီဖြစ်ကြောင်း နှလုံးသားထဲမှာ တိတ်တိတ်ကလေးခံစားလိုက်ရသည်။

ဒါကတစ်ကယ့်ကို အရမ်းအရမ်း စိတ်ချမ်းသာဖို့ကောင်းလိုက်တာ။

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Translated by Lay Pyay Yhine.

လင်မာမားလို ယောက္ခမမျိုး လိုချင်ကြသလားရှင့်။ ချမ်းသာပေမယ့် စိတ်ကြီး၀င်နေတာမျိုးမဟုတ်ဘူးနော်။ သူ့ယောကျ်ားကိုလည်း ဘယ်လိုတောင်ချွဲသလဲမေး...

ကျစ်ယန်လေးကတော့ မတွေ့ခင်ကတည်းက အချစ်ခံနေရတာ။ မိန်းကလေးလို့ အထင်နေခံရတာကလွဲလို့ပေါ့။ XD

ကျစ်ယန်လေးနဲ့တော့ ခွဲမယ်မထင်ဘူး။ မိန်းမယူ... သူတို့ချီဖို့မြေးလေးမွေးပြီးရင် ယောကျ်ားယူခွင့်ပြုတယ်ဆိုတော့လေ...

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _

(Zawgyi)


အခန္​း ၅၃။ အနာဂတ္​​ေခြၽးမ​ေလးက ကိုယ္​၀န္​​ရိ​ွ​ေနၿပီတဲ့လား။

ဘယ္​အခ်ိန္​ျပန္​လာမွာလဲတဲ့လား။ ဒါ​ေပါ့... အခုပဲ​ေလ။ ခ်က္​ခ်င္​းလက္​ငင္​းပဲ။

လင္​က်န္​းရီတစ္​​ေယာက္​ သူ႔ရဲ႕စာခ်ဳပ္​စာတမ္​း​ေတြကိုထပ္​ၾကည္​့ဖို႔ စိတ္​မ​ေျဖာင္​့​ေတာ့​ပါ။ ​ေန႔လည္​စာဘူးကိုယူကာ ခပ္​ျမန္​ျမန္​​ေလး ရံုးခန္​းထဲမွထြက္​ၿပီး ဓာတ္​​ေလွကားဆီဦးတည္​လိုက္​သည္​။

"အိမ္​မွာ သာမိုမီတာရွိလား ကိုယ္​ပူတက္​​ေနသလားဆိုတာ တိုင္​းၾကည္​့လိုက္​ပါလား"

အဲဒီ့​ေနာက္​ လင္​က်န္​းရီက သူ႔စကားလံုး​ေတြကို ျပန္​ဖယ္​ရွားသည္​။

"​ေမ့လိုက္​​ေတာ့... နာနာခံခံ​ေလးလွဲ​ေနလိုက္​ဦး ကိုယ္​ျပန္​လာခဲ့မယ္​"

"အဲဒါအကုန္​ ခင္​ဗ်ားအျပစ္​​ေတြပဲ"

စုက်စ္​ယန္​ နွာ​ေခါင္​းရံႈရင္​း ႏွာရည္​တို႔က်လာျပန္​သည္​။ သူ႔နံ႔​ေဘးမွ တစ္​ရွဴးစကိုယူၿပီးသုတ္​ကာ ခပ္​​ေ၀း​ေ၀းလႊင္​့ပစ္​လိုက္​သည္​။

ဒါ​ေပမယ္​့လည္​း နွာ​ေခါင္​းကပိတ္​​ေနဆဲမို႔ ​ေနရတာမသက္​သာ​ပါ။ ဒီ​ေတာ့ သူ႔ရဲ႕​ေဒါသ​ေတြဟာ လင္​က်န္​းရီဆီ တိုက္​ရိုက္​သက္​ဆင္​းသြားရ​ေတာ့သည္​။

"အဲဒါအကုန္​လံုး မနက္​အ​ေစာႀကီး အရူးထ​ေနတဲ့ခင္​ဗ်ားရဲ႕အျပစ္​​ေတြပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​အခု ဘယ္​​ေဆးမွ​ရမ္​း​ေသာက္​လို႔မရဘူး အရိုး​ေတြထဲကလဲ မအီမသာနဲ႔..."

စုက်စ္​ယန္​ သူ႔ကိုဆူပူ​ေငါက္​ငမ္​းဖို႔ မလုပ္​ရင္​​ေတာင္​ လင္​က်န္​းရီကသူ႔ကိုယ္​သူ ​ေနာင္​တရ​ေနခဲ့ၿပီျဖစ္​သည္​။ အခု​ေတာ့ ဒီ​ေကာင္​​ေလးဆီက နွာသံစြက္​​ေနတဲ့ တိုင္​​ေတာသံကိုၾကား​ေတာ့ သူပိုၿပီးပူပန္​​ေသာကတို႔ ျဖစ္​တည္​လာ​ေတာ့သည္​။

"ကိုယ္​မ​ေကာင္​းတာပါကြာ... ကိုယ္​မ​ေကာင္​းတာပါ...  နည္​းနည္​း​ေလးသည္​းခံထား​ေပးဦး​ေနာ္​ မၾကာခင္​ ကိုယ္​အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​"

လင္​က်န္​းရီလွ်င္​ျမန္​စြာပင္​ ဓာတ္​​ေလွကားဆီ​ေလွ်ာက္​သြားၿပီး​ေနာက္​မွာ ကားပါကင္​ဆီသို႔ အ​ေျပးတစ္​ပိုင္​းသြား​ေတာ့သည္​။ သူ​ေျပာဖို႔လဲ မ​ေမ့ပါ။

"အိမ္​မွာ အဖ်ားက်​ေဆးမရွိဘူးလား ရွာၿပီး နည္​းနည္​း​ေလာက္​​အရင္​​ေသာက္​ထားလိုက္​ပါလား"

"ခင္​ဗ်ား​ေျပာတာ​ေတာ့လြယ္​​ေနတာပဲ လက္​ရွိအ​ေျခအ​ေနမွာ ကြၽန္​​ေတာ္​ႀကံဳရာက်ပန္​း​ေဆး​ေတြ ​ေသာက္​လို႔မရဘူးလို႔... အဲဒါက က​ေလး​ေလးကို ဆိုးက်ိဳး​ေတြျဖစ္​​ေစလိမ့္​မယ္​"

စုက်စ္​ယန္​သက္​ျပင္​းခ်သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​ခင္​ဗ်ားနဲ႔ စကားမ​ေျပာခ်င္​​ေတာ့ဘူး ​ေခါင္​းကိုက္​လာၿပီ ခဏ​ေလာက္​လွဲ​ေနလိုက္​ဦးမယ္​"

ဖုန္​းထဲမွ တတီတီျမည္​သံကို လင္​က်န္​းရီၾကားလိုက္​ရခ်ိန္​မွာ တစ္​ဖက္​လူကဖုန္​းခ်သြားျပီဆိုတာ သူသိလိုက္​သည္​။

သူကားရွိရာဆီအျမန္​သြားကာ ​ေန႔လည္​စာဘူးကို ​ေနာက္​ခန္​းမွခံု​ေပၚတင္​လိုက္​သည္​။ bluetooth ကို နားမွာခ်ိတ္​ကာ ကားတံခါးျပန္​မပိတ္​ခင္​မွာ က်န္​းမာမားဆီဖုန္​း​ေခၚလုိက္​သည္​။

ကားကိုစတင္​​ေမာင္​းထြက္​လာၿပီး သူ​ေမာင္​းနွင္​​ေနစဥ္​မွာပဲ သူမဖုန္​းျပန္​​ေျဖမည္​ကို ​ေစာင္​့​ေနလိုက္​သည္​။

"သခင္​​ေလးလား... ဘာျဖစ္​လို႔လဲ အစားအစာ​ေတြက စားခ်င္​စရာမျဖစ္လို႔လား"

လင္​က်န္​းရီအ​ေနျဖင္​့ သူမကို ဒီရက္​အနည္​းငယ္​အတြင္​း အ​ေနွာင္​့အယွက္​​ေပး​ေနခဲ့တာမို႔ အက်င္​့​ေတာင္​ျဖစ္​​သြား​ေလၿပီ။

"က်န္​းမာမား ကြၽန္​​ေတာ္​​မာမားကို​ေမးစရာရွိတယ္​"

လင္​က်န္​းရီက သူမ​ေမးခင္​အရင္​ခ်င္​့ခ်ိန္​လိုက္​သည္​။

"ကိုယ္​၀န္​သည္​​ေတြဖ်ားရင္​ ဘာလုပ္​သင္​့လဲ။ သ​ေႏၶသားထိခိုက္​မွာစိုးလို႔ ​ေဆးပံုမွန္​​ေသာက္​လို႔မရတဲ့ပံုပဲ။ အဲဒါနဲ႔ပါတ္​သတ္​ၿပီး သူတို႔တစ္​ခုခုလုပ္​နိုင္​တာမ်ိဳးရွိလား"

"ကိုယ္​၀န္​... ကုိယ္​၀န္​ရွိတာ..."

က်န္​းမာမားထိတ္​လန္​႔တုန္​လႈပ္​ကာ သူမ၏နွလံုးသား​ေလးထဲမွာ ​ေတြး​ေနသည္​က -

သူကအစကတည္​းက ​လက္​တြဲ​ေဖာ္​​ေ႐ြးၿပီး​ေနခဲ့ၿပီလား။ အိမ္​ဂိုးကို ဒီ​ေလာက္​ျမန္​ျမန္​ႀကီးသြင္​းလိုက္​ၿပီလား။ ဒီ​ေန႔​ေခတ္​ လူငယ္​​ေလ​း​ေတြက​ေတာ့​ေလ အာ... တစ္​ကယ္​ကို ျမန္​ျမန္​​ေလးတိုက္​ပြဲ၀င္​ဖုိ႔ က်င္​့သားရ​ေန​ေတာ့တာပဲ​ေနာ္​ အာ...။

"က်န္​းမာမား"

လင္​က်န္​းရီ၏ပါးစပ္​တို႔ တြန္​႔ခ်ိတ္​သြားရသည္​။ သူအရင္​က ဒါကိုသ​ေဘာမ​ေပါက္​(မ​ေတြးမိ)ခဲ့။ က်န္​းမာမားက အတင္​း​ေျပာတတ္သူမ်ား ျဖစ္​​ေနမလား။

က်န္​းမာမားက သူမရဲ႕အ​ေတြးအာရံု​ေတြကို ျပန္​စုစည္​းကာ အနည္​းငယ္​​ေခ်ာင္​းဆိုးလိုက္​သည္​။ သူမ လင္​က်န္​းရီကို အႀကံနည္​းနည္​း​ေပးဖို႔ စတင္​လိုက္​သည္​။

"အ​ေအ​းမိတယ္​တယ္ဆိုရင္​ အပူခ်ိန္​ျမင္​့မျမင္​့စစ္​​ေဆးရမယ္​။ ဖ်ားတာဆိုရင္​​ေတာ့ ​ေဆးရံုသြားတာကပို​ေကာင္​းတယ္​။ မဖ်ားဘူး... ဒါ​ေပမယ္​့ လည္​​ေခ်ာင္​းနာတာ၊ မူး​ေ၀တာ ၿပီး​ေတာ့ နွာ​ေစးတာမ်ိဳးဆိုရင္​​ေတာ့ ဂ်င္​းျပဳတ္​​ရည္​ခ်ိဳခ်ိဳ​ေလး​ေသာက္​လို႔ရတာ​ေပါ့"

"ဂ်င္​းျပဳတ္​ရည္​အခ်ိဳလား။ ဘယ္​လုိက်ိဳရမွာလဲ။ အဲဒါ​ေသာက္​တာက က​ေလးကိုသက္​​ေရာက္​မႈရွိလား"

လင္​က်န္​းရီ ​ေလး​ေလးနက္​နက္​​ေမးသည္​။

"ဒါကရိုးရိုး​ေလ​းပါပဲ ဂ်င္​းကိုအလႊာ​ေလး​ေတြလွီး၊ ​ေရထဲထည္​့ၿပီးဆူ​ေအာင္​တည္​... ၿပီးရင္​ သခင္​​ေလးဆႏၵရွိသ​ေလာက္​ သၾကားညိဳကိုထည္​့ရံုပဲ"

က်န္​းမာမားက အ​ေသးစိတ္​အခ်က္​အလက္​မ်ားကို သင္​ၾကားပို႔ခ်သည္​။

"အိုး​...​ ​ေကာင္​းပါၿပီ။ အလႊာ​ေလး​ေတြ... ​ေရထဲမွာဆူ​ေအာင္​တည္​... ဂ်င္​းအလႊာ​ေတြမထည္​့ခင္​​ေရဆူရမွာလား... ဒါမွမဟုတ္​ ဂ်င္​းက​ေရ​ေအးမွထည္​့ရမွာလား"

"နွစ္​ခုလံုးရတယ္​"

"ဟုတ္​ကဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​သိၿပီ ​ေက်းဇူးပဲက်န္​းမာမား"

လင္​က်န္​းရီဖုန္​းခ်ၿပီး ကားကိုအရွိန္​ျမႇင္​့သည္​။ သူ႔ရဲ႕ခြန္​အားအလံုးစံုကို အသံုးျပဳကာ အိမ္​ကိုျပန္​​ေနတာျဖစ္​သည္​။

က်န္​းမာမားဖုန္​းျပန္​ခ်ၿပီး​ေနာက္​ ​ေနာက္​ကိုလွည္​့လုိက္​ရာ လင္​မာမားက သူမ၏​ေနာက္​မွာရပ္​ကာ သူမ​ကုိ​ေတာက္​ပ​ေန​ေသာမ်က္​လံုးမ်ားျဖင္​့ စိုက္​ၾကည္​့​ေနတာကို​ေတြ႕လိုက္​ရၿပီး အလန္​႔တၾကား​ေတာင္​ျဖစ္​သြားရသည္​။

"သ... သခင္​မႀကီး"

"ညီမ​ေလးက်န္​း... အဲဒါက်န္​းက်န္​းဆီကဖုန္​းလား"

လင္​မာမားဟာ စိတ္​လႈပ္​ရွားမႈကို မ​ေအာင္​့အီးထားနိုင္​​ေတာ့​ေပ။

—— အိုး! ဘုရားသခင္​... သူမဘာကို ၾကားလိုက္​မိတာပါလိမ္​့။

—— ကိုယ္​၀န္​တဲ့လား။ သူမရဲ႕အနာဂတ္​​ေခြၽးမ​ေလးက ကိုယ္​၀န္​​ေတာင္​ရွိ​ေနၿပီတဲ့လား။

—— က်န္​းက်န္​းက​ေတာ္​လိုက္​တာ။ သူကလူကိုမသိမ္​းသြင္​းရ​ေသးခင္​ ထမင္​းအရင္​ခ်က္​ထားတာပဲ။ သူမနဲ႔ သူမတို႔လင္​မယား​ေတာ့ မၾကာခင္​ပဲ​ေျမးခ်ီနိုင္​​ေတာ့မယ္​။

သည္​လိုမ်ိဳး​ေတြးမိျခင္​းက သူမကိုအလြန္​အမင္​း စိတ္​လႈပ္​ရွား​ေစသည္​။

​ေဒါသထြက္​စရာ​ေကာင္​စုတ္​​ေလးက မိန္​းက​ေလးစုကို စ​ေတြ႕ကတည္​းက ​ေစ့စပ္​ဖို႔ျငင္​းဆန္​ခဲ့တာ  အံ့ၾသစရာမရွိ​ေတာ့ပါဘူး။ ​ေကာင္​စုတ​္​​ေလးက စိတ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္​ထားၿပီးသားကိုး။

"အာ... ဟုတ္​ပါတယ္​"

က်န္​းမာမားကဒီကိစၥကို ဘယ္​လိုဖံုးကြယ္​ရမယ္​ဆိုတာ မသိ​။ သည္​​ေတာ့ကာ အမွန္​အတိုင္​း ​ေခါင္​းညိတ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။

"သူ ညီမ​ေလးကို ဘာ​ေမးတာလဲ။ တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​ကိုယ္​၀န္​ရွိတယ္​ဆိုလား။ အဲဒါဟုတ္​လား"

လင္​မာမားက က်န္​းမာမားကို အာသာငမ္​းငမ္​းၾကည္​့​ေနသည္​။

"ဟုတ္​ကဲ့... သခင္​​ေလးက ကြၽန္​မကို​ေမးတာ ကိုယ္​၀န္​သည္​​ေတြ အ​ေအးမိရင္​ ဘာလုပ္​သင္​့လဲတဲ့။ ကြၽန္​မလဲ အဖ်ားမရွိဘဲ သာမန္​အ​ေအးမိတာဆို ဂ်င္​းျပဳတ္​ရည္​​ေသာက္​..."

က်န္​းမာမားဟာအမွတ္​တမဲ့ပင္​ အရာအားလံုးဖြင္​့ခ်ပစ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။ လင္​မာမားတစ္​​ေယာက္​ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​စြာပင္​အိပ္​ခန္​းထဲ​ေျပးကာ သူမ၏​ေယာက်္​ားကိုသြားရွာ​ေတာ့သည္​။

"​ေယာက်္​ား​ေရ သတင္​းႀကီးပဲ... အရမ္​းကိုႀကီးတဲ့ သတင္​းႀကီး​ေနာ္​... ​ေတာ္​​ေရ..."

လင္​မာမား၏စိတ္​လႈပ္​ရွားမႈအ​ေပၚ ပူး​ေပါင္​း​ေပးဖို႔ရာ သတင္​းစာထဲ​ေခါင္​းျမဳွပ္​ထားတဲ့လင္​ပါပါးဟာ ​ေခါင္​း​ေထာင္​ကာ စူးစမ္​းခ်င္​ဟန္​​ေဆာင္ၿပီး​ေမးလိုက္​သည္​။

"ဘာသတင္​းမ်ားတုန္​းကြ"

"ကြၽန္​မတို႔အခု ​ေျမးခ်ီရ​ေတာ့မယ္​"

လင္​မာမားက ၀င္​ထိုင္​လိုက္​ကာ လင္​ပါပါး၏လက္​ထဲမွ သတင္​းစာကုိဆြဲယူၿပီး တဆတ္​ဆတ္​ခုန္​​ေန​ေသာ မ်က္​ခံုးမ်ားနွင္​့ ​ေျပာလိုက္​သည္​။

"က်န္​းက်န္​း... ဒီ​ေခြး​ေကာင္​​ေလး တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​ကို ဗိုက္​ႀကီး​ေအာင္​လုပ္​လိုက္​ၿပီ​ေလ။ ဒီရက္​အတြင္း သူ႔လက္​​ေတြနဲ႔ လူတစ္​​ေယာက္​ကို

You are reading the story above: TeenFic.Net