Chapter 5 (U)

Background color
Font
Font size
Line height


{(R-M)လို့ တပ်ပေးထားပါတယ်နော်။ အသက်မပြည့်သေးတဲ့ကလေးများ နောက်အခန်းကို ကျော်ဖတ်နိုင်ပါကြောင်း။}

အခန်း ၅။ အိပ်မက်လား။ ငါပြန်ရှင်လာတာလား။

"ကျစ်ယန် ကျစ်ယန်"

အက်ကွဲပြီး စိတ်ရှားနေပုံရတဲ့အသံက သူ့နားစည်ကိုထွင်းဖောက်ပြီး ၀င်လာခဲ့သည်။ စုကျစ်ယန် မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်ပြီး သူ့ရှေ့ကရင်းနှီးနေတဲ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူအတော်ကြာအောင် ဘာတုန့်ပြန်စကားမှမဆိုနိုင်ချေ။

သူကဟိုတယ်ခန်းတစ်ခုထဲက နူးညံ့တဲ့အိပ်ယာပေါ်မှာ ၀တ်လစ်စလစ်နှင့် လှဲလျောင်းနေသည်။ သူ့အပေါ်မှာတော့ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ထားတဲ့အတိုင်း ချွေးတဒီးဒီးကျနေတဲ့လူတစ်ဦးက တက်ဖိထားသည်။ အဲ့လူကတော့ အားလုံး ထင်ကြတဲ့အတိုင်း လင်ကျန်းရီပင်။

"နိုးပြီလား ငါမင်းကို မင်းစိတ်မပါတော့တဲ့အချိန်အထိ အရမ်းကြမ်းမိသွားလို့ သတိလစ်သွားပြီထင်တာ"

စုကျစ်ယန်ဆီက နာကျင်စွာ ညည်းညူသံထွက်လာတဲ့အထိ လင်ကျန်းရီ သူ့ကိုယ်ကိုယ် ပိုမိုနက်၀င်သွားအောင်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။

F*ck!ဒါကဘယ်လိုအခြေအနေကြီးလဲ !

စုကျစ်ယန် စောင်ကိုဆွဲယူလိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက လေတိုးပင်မခံနိုင်လောက်အောင် မူးမူးမေ့မေ့နာကျင်နေသည်။ အံကြိတ်ရင်းသွားကြားထဲကလေသံနှင့် စုကျစ်ယန် ရေရွတ်လိုက်သည်။

"လင်ကျန်းရီ?"

"အင်း ကိုယ်ပါ မင်းကိုကြည့်ရတာပျင်းနေပုံပဲ ပျင်းနေရင် ကိုယ်တို့နောက်ထပ် လုပ်ကြမလား"

လင်ကျန်းရီကသူ့ရဲ့ခါးကိုအနည်းငယ်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ပြဿနာက အခုထိလင်ကျန်းရီက စုကျစ်ယန်ရဲ့အထဲမှာရှိနေဆဲပင်။

"F*ck!သေပါပြီ ခင်များနည်းနည်းလောက် ညင်သာကြည့်ပါလား"

စုကျစ်ယန် အော်လိုက်သည်။

"ငါ... မင်းအဖေရဲ့ခါးတော့ ကျိုးပါပြီ"

(TN-lao zi ဆိုတဲ့စကားလုံးပါ။ တစ်ချို့က ဒီအဘိုးကြီးလို့သုံးပေမယ့် ကိုယ့်dictionary မှာ "I, your father"လို့တွေ့လို့။ တစ်ဖက်သားကို ဒေါသနဲ့ပြောရာမှာသုံးပါတယ်တဲ့။)

သူအိမ်မက်မက်ခဲ့တာလား။ အဲ့ဒီ့ထူးဆန်းတဲ့ အိမ်မက်ထဲမှာ သူကဗိုက်တစ်လုံးနှင့်တဲ့ ရူးလိုက်တာ။ ဒါ့အပြင် သူကလေးကိုဖျက်ချခဲ့ပြီးတော့ အခန့်မသင့်ဘဲ သွေးထွက်လွန်ပြီးသေသွားသည်တဲ့လား။ ဆိုးဝါးလိုက်လေခြင်း။

"ခေါင်းမာမနေနဲ့တော့ မင်းလည်းသဘောကျနေတာပဲမလား"

လင်ကျန်းရီ စုကျစ်ယန်ရဲ့ weak pointလေးကို ထိတွေ့လိုက်ရင်း ထိုကောင်လေးတုန်တက်ပြီး အရိုက်ခံရလို့ ငိုကြွေးသလိုဖြစ်သွားအောင်လုပ်လိုက်သည်။

"အ့ ပြီးရင် အ..အထဲမှာ..အထဲမှာ မပြီးနဲ့ အပြင်မှာပဲပြီး..ပါ"

စုကျစ်ယန် သတိပေးဖို့လည်းမမေ့ချေ။

"ဘာလို့လဲ ငါကအထဲမှာပြီးရတာပဲ ကြိုက်တာ"

လင်ကျန်းရီရဲ့စကားပင်မဆုံးလိုက် စုကျစ်ယန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့အထဲမှာ ပူနွေးမှုကိုခံစားလိုက်ရသည်။Fck!!

"ခင်ဗျား.."

စုကျစ်ယန် လင်ကျန်းရီကိုကန်ဖို့ ခြေထောက်ကိုမရင်းပြောလိုက်သည်။

"ငါ... မင်းအဖေမှာ ကိုယ်၀န်ရသွားရင် တာ၀န်ယူနိုင်မှာမလို့လား"

လင်ကျန်းရီ သူ့ကိုယ်ထဲကထွက်စေဖို့ စုကျစ်ယန်ကန်ပစ်လိုက်သည်။ ထိုစကားကိုကြားပြီးတဲ့နောက် လင်ကျန်းရီ မရီဘဲမနေနိုင်တော့။

သူပင်ပန်းပြီးပျော့ခွေနေတဲ့ စုကျစ်ယန်ရဲ့ခါးကို ပွေ့ရင်း ဗိုက်သားပြင်ကို ခပ်ဖွဖွပွတ်သတ်လိုက်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ်အစပြုဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

"မင်းမှာကိုယ်၀န်ရှိသွားရင်လား ဒါပေါ့ ငါတာ၀န်ယူမှာ"

လင်ကျန်းရီရဲ့လက်တွေက စုကျစ်ယန်ရဲ့ ချောမွတ်ကျစ်လျစ်တဲ့ ၀မ်းဗိုက်ပေါ်မှာ တရွရွကစားရင်းပွတ်သပ်နေသည်။

ဒါ့အပြင် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ စုကျစ်ယန်ရဲ့ကျောပြင်နှင့် ဂုတ်သားတလျှောက်ကို နမ်းလိုက်ကိုက်လိုက်ဖြင့် အမှတ်အသားကျန်အောင်လုပ်နေ၏။

လင်ကျန်းရီ စုကျစ်ယန်ကိုပိုတိုးဖက်လိုက်ရင်း လက်ချောင်းတွေနဲ့ သူ့ရဲ့ခါးကိုဆွဲယူလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သားပိုနီးသွားအောင် ဆွဲယူလိုက်တာမို့ သူ စုကျစ်ယန်ရဲ့အထဲကို ပိုပိုနက်နက်၀င်သွားသည်။ ချက်ချင်း အရှိန်မြှင့်ကာလှုပ်ရှားလိုက်ရင်း လင်ကျန်းရီ ပြောလိုက်သည်။

"မင်းတကယ်ကိုယ်၀န်ရနိုင်လားဆိုတာ ငါသိချင်တယ်.."

"အာ့.....ကျွန်တော် မလိမ်ဘူး ...ကျွန် ကျွန်တော့်မှာ သူများနဲ့ မတူတဲ့ ခန္တာကိုယ် ဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်ပုံ ရှိတယ် ..F*ck!! ခင်များကြီး နည်းနည်းလျော့ပါအုံး.."

စုကျစ်ယန် ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ရင်း ခပ်မြန်မြန်ပဲ ဖြေရှင်းချက်ထုတ်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော် တကယ် ဗိုက်ကြီးသွားလိမ့်.....အ့!!"

လင်ကျန်းရီ စုကျစ်ယန်ရဲ့စကားတွေကို တားဆီးဖို့အတွက် သူ့ကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

နက်ရှိုင်းတဲ့အနမ်းတစ်ခုကို ခပ်ကြာကြာဖန်တီးပြီးတဲ့နောက်မှာ စုကျစ်ယန် ပင်ပန်းနွမ်းလျသွားပြီး နောက်ထပ်ဘာစကားမှ မဆိုနိုင်တော့ချေ။

"ဒါဆိုရင် ငါတို့ပိုကြိုးစားသင့်တာပေါ့.."

လင်ကျန်းရီ အားပိုသုံးလိုက်ပြီးရီလိုက်သည်။

"မင်းသာ တကယ်ကိုယ်၀န်ရနိုင်ရင် အားလုံးကိုဖွင့်ပြောပြီး ငါတို့တွေလက်ထပ်ကြတာပေါ့ ငါ့မိဘတွေကလည်း ငါတို့ရဲ့သားလေးကြောင့် ဘာမှပြောနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်လဲ"

!!!!

စုကျစ်ယန် ကြီးမားတဲ့ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဒူးထောက်ပေးလိုက်ဖို့ကလွဲလို့ ရွေးချယ်စရာမရှိချေ။ သူမျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။

တကယ်ပါပဲ ဘာလို့အရင်တစ်ခါကနှင့်အရမ်းကွာခြားနေရတာလဲ။ ဒီလူတကယ်ပဲ သူ့စကားတွေကို ဟာသထင်နေတာလား။

"ကျစ်ယန် မင်းအတွက်လည်းမင်းကြိုးစားရမယ်လေ"

လင်ကျန်းရီ စုကျစ်ယန်ရဲ့ဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပြီး ရယ်မောရင်းပြောလိုက်သည်။

"ငါတကယ် ကလေးလိုချင်တယ် ငါတို့ဒီည ကလေးရအောင် ကြိုးစားကြတာပေါ့ position ချိန်းပြီး နောက်ထပ်ထပ်လုပ်ကြမယ်"

!!!

( TN-ကျွန်မကတော့ များနေပြီထင်ပါတယ်:-) )

စုကျစ်ယန် အသက်ပင်မရှူနိုင်တော့။ သူတညလုံး လင်ကျန်းရီလက်ချက်နှင့် လူးလိုက်လှိမ့်လိုက် လှန်လိုက်ဖြင့် မနားရသေးချေ။

သူတကိုယ်လုံးနုံးချိကာ ညစ်ပတ်နေပြီ။ လင်ကျန်းရီရဲ့သားလေးတွေ သူ့ကိုယ်ထဲကို ဘယ်နှခေါက်တောင် ကြဲဖြန့်ထားပြီးပြီလဲ မမှတ်မိတော့ချေ။

အရင်ဘ၀ကညဟာလည်း ရှည်လျားပေမယ့် အဲ့ဒီ့ညကလင်ကျန်းရီက အခုဘ၀ကလင်ကျန်းရီလောက်စကားအများကြီး မပြောခဲ့ပေ။

သူအများဆုံးပြောခဲ့တာက..

"တကယ်ခံစားလို့ကောင်းတယ်"

"ငါ့နာမည်ကိုခေါ်ညည်း!"

"ခဏနေရင်မနာတော့ဘူး.." ဟူ၍မျှသာဖြစ်သည်။

စုကျစ်ယန် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။သူကိုယ်၀န်ဆောင်နိုင်တယ်ဆိုတာ အိမ်မက်တစ်ခုသာဖြစ်ဖို့ မျှော်လင့်မိတော့သည်။

..........

Translator-kallyCHU

၁။ စုကျစ်ယန် က အိပ်မက်မက်ခဲ့တာလား။
၂။ စုကျစ်ယန်က ပြန်မွေးဖွားလာတာလား။

ကဲကဲ ခန့်မှန်းကြရအောင်လေအချစ်တို့။

You are reading the story above: TeenFic.Net