(Unicode)

အခန်း ၃၄။ မီးခိုးရောင်အမွှေးနဲ့မြေခွေး'လင်'ရဲ့ 'လျှို့၀ှက်ကြံစည်မှု'။

စုကျစ်ယန်၏ မောပန်းနေတဲ့ ညည်းတွားသံကိုကြားကြားချင်း လင်ကျန်းရီတံခါးကိုချက်ချင်းပိတ်ကာ တတ်နိုင်သမှျှ အမြန်ဆုံးပြေးချလာလေသည်။ ဆိုဖာဘေးမှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ရင်း နူးညံ့ညင်သာစွာမေးလိုက်သည်။

"ကိုယ်မင်းကို နှိပ်ပေးရမလား"

စုကျစ်ယန် ဘေးကိုနေရာနည်းနည်းလောက် မရွှေ့ပေးခင် မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ စဉ်းစားလိုက်သည်။

"ခါးလာနှိပ်ပေး... အကြာကြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်ရတာ ခါးကျိုးတော့မယ်"

ဒါက ဒီလူတစ်ကယ်ပဲပြောင်းလဲသွားပြီလား။ ဒါမှမဟုတ် ယောကျ်ားပီသဟန်ဆောင်နေတာလားဆိုတာ စမ်းသပ်ဖို့အခွင့်အရေးပဲလေ။

စုကျစ်ယန်ရဲ့ တမင်သက်သက်မာနကြီးပြနေတဲ့ပုံစံလေးကို လင်ကျန်းရီမြင်လိုက်ရတဲ့နောက် စိတ်ထဲမှာရယ်မောလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေကတော့ ရပ်မသွားပေ။ သူ့လက်တွေကို စုကျစ်ယန်ရဲ့ဘေးကိုပို့ကာ နူးညံ့စွာနှိပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

သူဆေးရုံမှာတုန်းက ကိုယ်၀န်ဆောင်တစ်ယောက်အတွက် အခြေခံအချက်များနှင့် ဂရုစိုက်ရန်နည်းလမ်းများအကြောင်း ဆရာ၀န်ကိုမေးခဲ့ပြီးပြီ။ အနည်းငယ် နှိပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးခြင်းက စိတ်အားငယ်မှုနှင့် နာကျင်မှုတွေကိုလျော့ပါးစေသည်တဲ့။

စုကျစ်ယန် ဆိုဖာပေါ်လှဲချသလိုလိုနှင့် သူ့ကိုတစ်ချက်မျှခိုးကြည့်လိုက်တော့ တည်ငြိမ်စူးစိုက်စွာ နှိပ်ပေးနေဆဲဖြစ်ကြောင်း မြင်လိုက်ရသည်။

လင်ကျန်းရီရဲ့လေးနက်မှုတွေနဲ့ အလိုလိုက်နေတဲ့အမူအရာတွေက မမျှော်လင့်ဘဲ သူ့နှလုံးသားကို ကြောင်လေးတစ်ကောင် ကုတ်ခြစ်နေသလို ပို၍ပို၍လျှင်မြန်စွာ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ပေါက်လာစေသည်။ ကလိကလိနှင့်ယားယံစေသလို ကိုးယို့ကားယားလဲနိုင်လှပါသေးသည်။

စုကျစ်ယန်ခိုးကြည့်နေကြောင်း လင်ကျန်းရီသတိပြုမိလိုက်တော့ ပျော်ရွှင်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း သူမမြင်သလိုဟန်ဆောင်နေဆဲ။ ထို့ပြင် သူ့ရဲ့ဇနီးလေးကို ဘယ်လောက်အထိချစ်မြတ်နိုးကြောင်းပင် ပြသနေလိုက်သေးသည်။

ရာသီဥတုက တစ်ရက်တစ်ရက် ပိုမိုအေးစက်လာကာ မြစ်ရေတွေပင် သုံးပေအထူလောက်ခဲကုန်ကြပြီ။ ထို့ပြင် ဒီရေခဲကိုအရည်ပျော်အောင်လုပ်ဖို့က အရမ်းကြီးမြန်မြန်မဖြစ်နိုင်ပေ။

{လေပြည်--ဥပမာပေးတာပါ။ စုကျစ်ယန်ရဲ့သူ့အပေါ်အေးစက်မှု၊ မလိုလားမှုတွေကို လုံး၀ကြီးပျောက်သွားစေဖို့က အရမ်းကြီးမမြန်နိုင်ပါဘူးတဲ့။}

စုကျစ်ယန်ပြောတဲ့ 'အရင်ဘ၀'ဆိုတာက ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ။ သူ့ရှေ့ကလူဆီမှာ သူ့အပေါ်ကောင်းမွန်တဲ့အမြင် သိပ်မရှိတာကြောင့် သူ့စိတ်ကိုသာ အနည်းငယ်ဖွင့်လှစ်ပေးထားလိုက်သည်။

"ရပြီ ထပ်မလုပ်နဲ့တော့ ရေဆာတယ်ရေတစ်ခွက်ပေး"

စုကျစ်ယန်က အမိန့်ပေးသည်။ လင်ကျန်းရီက ခေါင်းညိတ်သည်။

"ကိစ္စမရှိပါဘူး"

ရေငှဲ့နေစဉ်မှာ ဥက္ကဌလင်ဟာ တိုက်ခန်းကိုလေ့လာနေသည်။ ဒါက... အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းနှင့် ဧည့်ခန်းတစ်ခန်းပါသည့် ပုံမှန်ဆန်လွန်းသော တိုက်ခန်းတစ်ခန်းသာ။ သူ့ရဲ့ဗီလာလောက်တော့ မကျယ်ပေ။

သူ့ဗီလာကတော့ အင်း... သူ့ဗီလာလို့ကိုမပြောရ။ အိပ်ခန်းကတင် ဒီတိုက်ခန်းထက်ပိုကြီးသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီတိုက်ခန်းလေးဟာ သေးပေမယ့် အေးစက်ပြီးအထီးကျန်တဲ့ သူ့အိမ်နဲ့မတူဘဲ လူတွေကိုနွေးထွေးမှုတို့ ပေးစွမ်းနိုင်သည်။ အဲဒီ့နေရာမှာက အိမ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်တောင် မရှိပေ။

ဘာပဲသူလုပ်လုပ် တစ်ယောက်တည်းသာ။ အိမ်အကူတွေရှိပေမယ့်လည်း လူတိုင်းကသူ့အပေါ် လေးစားမှုထားကြသည်။ သည်ခံစားချက်က နွေးထွေးမှုမရှိဘဲ စိမ်းသက်သည်။

"Splash -"

လင်ကျန်းရီ အတွေးတွေကိုဖယ်ခွာရင်း ဂရုတစိုက်ဖြင့် ခွက်ထဲရေအပြည့်ဖြည့်လိုက်သည်။ စင်ထွက်လာသည့်ရေစက်တွေကြောင့့် သူ့လက်အပူလောင်သွားကာ ရေထုတ်စက်အောက်ခြေကို ကိုင်ထားသည့်လက်ကို လျှင်မြန်စွာလွှတ်လိုက်သည်။

နာကျင်မှုကိုသည်းခံပြီး ရေနွေးခွက်ကိုကော်ဖီစားပွဲပေါ်တင်လိုက်ကာ သူ့လက်ကို အားဖြင့်ခါလိုက်သည်။ စုကျစ်ယန် ဒါကိုမြင်လိုက်ပြီးနောက် အကူအညီမပေးဘဲ ရွဲ့ပြောလိုက်သည်။

"ခင်ဗျားကတစ်ကယ်ကို သန်မာအားကြီးလိုက်တာနော် ရေလေးတစ်ခွက်ဖြည့်တာကို ကိုယ့်ဘာသာ အပူလောင်သွားသေးတယ်"

လင်ကျန်းရီကြက်သေသေကာ ခါနေသည့်လက်ကို အောက်ချလိုက်သည်။ စုကျစ်ယန်ကတော့ ဆက်လက်အမိန့်ပေးနေဆဲ။

"ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး သွားတိုက်ဆေးယူလိမ်းလိုက် အပြာရောင်ခွက်က ကျွန်တော့်ဟာ"

သဘာ၀ကျစွာပင် လင်ကျန်းရီမငြင်းပေ။ သူ့လက်ကို လေတဟူးဟူးမှုတ်ရင်း ရေချိုးခန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းသေးသေးလေးကို သူကြည့်လိုက်တော့ အထဲမှာ ရေပန်းတစ်ခုရှိသည်။

လင်ကျန်းရီ၏ နဖူးက တဖြည်းဖြည်းချင်း ရှုံ့သွားခဲ့သည်။ ဒါက ရေချိုးဖို့ရာ မလုံခြုံပေ။ အမှတ်တမဲ့ ချော်လဲသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ မရဘူး။ သူဒါကိုမွမ်းမံမှဖြစ်မယ်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ့ရဲ့အမြင်အာရုံတွေကို ရေကန်ဆီပို့လိုက်ပြီးနောက် ရေခွက်နှစ်ခွက်၊ သွားပွတ်တံနှစ်ခု၊ သွားတိုက်ဆေးဘူးနှစ်ဘူး၊ အမျိုးသားသုံးမျက်နှာသစ်ဆေးဘူးနှစ်ဘူး၊ ခေါင်းလျှော်ရည်ဘူးနှစ်ဘူးနဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနှစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အဲဒါက... ဘာတွေပဲဖြစ်နေပါစေ။ အစုံလိုက်တွေလေ...။ အား... ဖီ...။ ဘာကိုအစုံလိုက်တွေတဲ့လဲ။ အဲဒါကနှစ်ခုပဲ။ နှစ်ခု... အစုံလိုက်မဟုတ်ဘူး။ အိမ်ကသေးသေးလေးဖြစ်နေတာကို အိမ်ငှားကတင်လိုက်သေးတယ်တဲ့။ ဒီပေါက်စလေးက တစ်ကယ်ကို ဒေါသထွက်ချင်စရာပဲ။

သူ့စိတ်အတွေးထဲမှာတော့ စုကျစ်ယန်နဲ့လော့ယန်တို့ အတူနေထိုင်ကြသည့် မြင်ကွင်းများဖြင့် ပြည့်နှက်လာသည်။ လင်ကျန်းရီတစ်ယောက် အလိုအလျောက် လောင်ကျွမ်းသွားလုနီးပါးပင်။

သူ့ရဲ့မျက်နှာက မည်းမှောင်နေကာ စုကျစ်ယန်က သူ့ကို "ခင်ဗျားအဲဒါကိုတွေ့လား"ဟု လှမ်းမေးလိုက်သည့်အချိန်အထိ ကြောက်ရွံ့နေခဲ့သည်။ အဲဒီ့နောက် သူ့ရဲ့ခံစားချက်ကိုထိန်းကာ ပြန်လာပြီးဖြေလိုက်သည်။

"တွေ့ပြီ"

အဲဒီ့နောက် သူဒေါသထွက်စွာပင် အပြာရောင်ခွက်ထဲမှ သွားတိုက်ဆေးဘူးကိုရွေးယူလိုက်ရင်း မျက်နှာအမူအရာကို ပြင်လိုက်သည်။

ပြီးနောက် အပြင်ပြန်ထွက်လာကာ သွားတိုက်ဆေးဘူးကို စုကျစ်ယန်ဆီပေးလိုက်သည်။ နှလုံးသားလေးကတော့ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မကျေမနပ်ဖြစ်နေဆဲပင်။
{လေပြည်-ပါမောက္ခလော့ရေ ခလုတ်တွေတိုက်ကုန်ပြီလားရှင့်}

တစ်နေ့မှာ သူစုကျစ်ယန်ကို သူ့အိမ်ကိုရအောင်ခေါ်သွားမည်။ ဒါမှမဟုတ် လော့ယန်ကို အေ၀းကိုမောင်းထုတ်ပစ်မည်။

လင်ကျန်းရီ၏ကြိမ်းဝါးနေမှုတို့ကို မရိပ်မိသူစုကျစ်ယန် လက်ကိုဆွဲကာ အပူလောင်သွားသောအနီရောင်အကွက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

ဒါက... အဆင်ပြေပါရဲ့။ အရမ်းကြီးတော့မစိုးရိမ်ရဘူး။ သွားတိုက်ဆေးတစ်ချို့လိမ်းလိုက်ရင် အဆင်ပြေသွားလိမ့်မည်။

သည်တော့ သူသွားတိုက်ဆေးဘူးအဖုံးကိုဖွင်ကာ သွားတိုက်ဆေးအချို့ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီး လင်ကျန်းရီ၏ အပူလောင်ဒဏ်ရာအပေါ် လိမ်းလိုက်သည်။

သူ့လက်ပေါ်မှ အအေးဓာတ်လေးကိုခံစားလိုက်ရပြီးနောက် လင်ကျန်းရီက သူ့အတွေးတွေကို ပြန်ဆွဲခေါ်ကာ စူးစမ်းချင်စိတ်အပြည့်ဖြင့် စုကျစ်ယန်ကိုမေးလိုက်သည်။

"ဒါကဘာလဲ"

{လေပြည်-သွားတိုက်ဆေးမှန်းသူသိပါတယ်။ အပူလောင်ရင်လိမ်းလို့ရမှန်း မသိလို့ပါတဲ့ကွယ်}

စုကျစ်ယန် ဆေးလိမ်းလို့ပြီးသွာတော့ လင်ကျန်းရီက လက်ကိုပြန်ယူပြီး ဂရုတစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ အမ်... ဒါက.. လိမ်းထားတဲ့သွားတိုက်ဆေးတွေက ညီညီညာညာကလေးပဲ...

လင်ကျန်းရီ ဒါကိုမြင်လိုက်တော့ သူ့ကိုယ်ပိုင်မေးခွန်း (ဒါကဘာလဲလို့မေးမိတာ)ကို သူ့ဘာသာတောင်ပြန်ဖြေဖို့ စက်ဆုပ်သွားရသည်။ ဒီအကြောင်းတွေးပြီးနောက် သူရုတ်တရက်သဘောပေါက်သွားခဲ့သည်။

"ဒါကရေနွေးပူလောင်တာကို ကုသပေးနိုင်တာလား"

"အမ်း... ခဏလောက်စောင့်နေလိုက်ဦး အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ် ဒါကအရမ်းအကျိုးသက်ရောက်မှုရှိတယ် ခင်ဗျားမစောင့်နိုင်ရင် မီးဖိုချောင်သွားပြီး ခင်ဗျားလက်ကိုရေခဲသေတ္တာထဲထည့်ထားလိုက်ပေါ့ ဒါဆိုအရည်ကြည်ဖုထွက်တာကို ကာကွယ်နိုင်တယ်"

စုကျစ်ယန် သူ့လက်ကိုလျှော့ပေးကာ လင်ကျန်းရီလက်ထဲ သွားတိုက်ဆေးဘူး ပြန်ထည့်ပေးလိုက်သည်။

" သွားတိုက်ဆေးဘူးကို သွားပြန်ထားလိုက်ဦး"

လင်ကျန်းရီ သွားတိုက်ဆေးဘူးကို သွားပြန်ထားပြီးနောက် ပြီးပြီဖြစ်ကြောင်းပြောလိုက်သည်။ အဲဒီ့နောက် စုကျစ်ယန် ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ကိုင်ထားကာ တစ်ငုံသောက်တာကို တွေ့လိုက်သည်။

စူးစမ်းချင်စိတ်ပြင်းပြစွာပဲ သူမီးဖိုချောင်ထဲ၀င်သွားကာ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ မီးဖိုချောင်က အလွန်သေးငယ်ပြီး ရေခဲသေတ္တာကလည်း အရမ်းသေးလွန်းသည်။

ရေခဲသေတ္တာကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တွေ့လိုက်ရသည့် အစားအစာတွေကြောင့် လင်ကျန်းရီအံ့သြသွားရသည်။

"ကျစ်ယန်... မင်းချက်စားနေတုန်းလား"

စုကျစ်ယန်ခေါင်းခါလိုက်သည်။

"မဟုတ်ပါဘူး ဒါပေမယ့်လော့ယန်ကကျွန်တော်အစားအစာနဲ့ အားဖြည့်နေတယ်ဆိုတာသိတယ်လေ"

ရွှင်မြူးအားရသည့်အပြုံးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ သည်အပြုံးက လင်းကျန်းရီအတွက်တော့ စိတ်ကိုဆွပေးလိုက်သလိုပင်။ ရေခဲသေတ္တာတံခါးကို ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပိတ်လိုက်ပြီးနောက် ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သည်။

"ဒါက... ချက်ပြုတ်တာလေးပဲမဟုတ်လား ဘာများခက်နေလို့လဲ လေ့လာလိုက်ရင် မကြာခင်မှာ ကိုယ်လဲလုပ်နိုင်ပါတယ်ကွ"

မီးဖိုချောင်ကို လျှောက်ကြည့်ပြီးနောက် လင်ကျန်းရီက အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။

"ကျစ်ယန် ဒါမင်းအခန်းလား"

စုကျစ်ယန်ခေါင်းညိတ်သည်။

"ဟုတ်တယ် အထဲကိုမ၀င်နဲ့"

"ကိုယ်သွားလို့မရဘူးလား တစ်ချက်လောက်ကြည့်ရုံပဲလေ"

လင်ကျန်းရီခြေလှမ်းတွေကို နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။

"တံခါး၀ကနေ ကြည့်ရတာနဲ့မတူဘူးလား"

"သေချာတာပေါ့"

လင်ကျန်းရီ ပခုံးတွန့်လိုက်ပြီး တံခါးဘောင်ကိုမှီကာ အထဲသို့မျက်လုံးေ၀့ကြည့်လိုက်သည်။ အခန်းက မသပ်မရပ်ဖြစ်နေသော်လည်း အနည်းဆုံးတော့ ရှုပ်ပွမနေကြောင်း သူတွေ့လိုက်သည်။

စားပွဲခုံပေါ်မှာ laptop တစ်လုံးရှိပြီး စာအုပ်တစ်ချို့ကတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ၊ အိပ်ရာပေါ်မှာ ပြန့်ကျဲနေသည်။ ဓာတ်ပုံပညာသုံး ကိရိယာအစိတ်အပိုင်းတွေကလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ပြန့်ကျဲလို့။ အဲဒါတွေက အိပ်ရာနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာဖြစ်သည်။

လင်ကျန်းရီနှလုံးသားလေးထဲ ချိုင့်၀င်သွားရပြီ။ တစ်ကယ်မယုံနိုင်သေးဘူး။ အာ...။ ကျစ်ယန်မှာ ကိုယ့်ဘာသာဓာတ်ပုံရိုက်ရတဲ့ ဝါသနာရှိတယ်ဆိုတာကိုပေါ့။

အကြည့်ဟာရုတ်တရက် တန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီ။ လင်ကျန်းရီ အိပ်ရာဘေးမှ အ၀တ်သေးသေးလေးအနည်းငယ်ကိုမြင်လိုက်ရသည်လေ။

ဒါလေးတွေက ထူးထူးခြားခြားကိုသေးငယ်နေကာ လက်ရာမြောက်သည်။ ဒါက ကလေး၀တ်လေးတွေဖြစ်ပြီး အလွန်အမင်းချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်။

သူကကလေးအတွက် အ၀တ်အစားတွေ ကြိုပြီးပြင်ဆင်နေပြီပေါ့။ သူကတစ်ကယ်ကို စိတ်ကူးစိတ်သန်းရှိတဲ့၊ ရွေးချယ်ဖို့သင့်တော်တဲ့ ဇနီးကောင်းတစ်ယောက်ပါပဲ။ 'မိခင်ကောင်း၊ ဇနီးကောင်း'တစ်ယောက်ပေါ့။

ဒါပေမယ့် ဒီအ၀တ်လေးတွေရဲ့ quality က အရမ်းနိမ့်ကျနေသည်။ အာ...။ နောင်တစ်ချိန်မှာ သူက ကလေးအဖေဖြစ်လာမှာမို့ ကလေးအတွက်ပိုကောင်းတာတွေ ၀ယ်ကို၀ယ်ရမည်။

လင်ကျန်းရီ စုကျစ်ယန်ကိုဘယ်လိုမျိုးစိတ်ကျေနပ်အောင်လုပ်ရမလဲဆိုတာတွေးနေချိန်မှာ စုကျစ်ယန်က သတိပြုမိကာ သူ့ကိုတိုက်တွန်းလေသည်။

"နောက်ကျနေပြီ ခင်ဗျားပြန်သင့်ပြီ"

လင်ကျန်းရီ သူ့ကိုနှင်ထုတ်နေသည့်စကား ကြားပြီးနောက် တန်ပြန်အစီအစဉ်ကို စတင်ပြီးတွေးတောလိုက်သည်။

"အခုက အစားစားချိန်လေ ကိုယ်ပြန်ရင် မင်းဘာသွားစားမှာလဲ"

"အဲဒါကိုမစိုးရိမ်ပါနဲ့ ကျွန်တော့်မှာစားစရာရှိပါတယ်"

"အဆာပြေမုန့်တွေလား... မင်းကကိုယ်၀န်ရှိနေတာနော် သွားရည်စာမုန့်တွေမစားသင့်တော့ဘူး သွားရည်စာမုန့်စားလို့ ဗိုက်မပြည့်နိုင်ဘူး"

လင်ကျန်းရီပြောလိုက်သည်။

"မင်းကအာဟာရရှိဖို့လိုတယ် ဘာလို့ကိုယ်တို့ အပြင်ထွက်မစားရမှာလဲ ကိုယ်ဒကာခံမယ် မင်းစားချင်တဲ့ ဘယ်ဟာမဆိုကိုယ်ကျွေးမယ်"

"ဒီနေ့ခေတ်မှာ အပြင်စာတွေကမသန့်ရှင်းတော့ဘူး ဒီတော့သွားရည်စာမုန့်တွေက ပိုကောင်းပါတယ် ကျွန်တော်အပြင်ထွက်စားမှာမဟုတ်ဘူး"

စုကျစ်ယန် နှုတ်ခမ်းစူလိုက်သည်။

"လော့ယန် ပြန်လာပြီးချက်ပေးတာကိုစောင့်လိုက်မယ် သူ့ကျောင်းကနီးနီးလေး နေ့လည်ဘက်ဆို ချက်ပြုတ်ဖို့ပြန်လာလိမ့်မယ်"

"....."

လင်ကျန်းရီ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံတင်းသွားကာ အကြည့်တွေက ခက်ထန်သွားသည်။

လော့ယန်... လော့ယန်... လော့ယန်ဆိုတာချည်းပဲ။ မရဘူး... သူထပ်ပြီးသည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။

မနက်ဖြန်... မနက်ဖြန်ကျ ဒီအိမ်ကနေလော့ယန်ကို ကန်ထုတ်ဖို့နည်းလမ်းရှာကိုရှာရမယ်။ သူ့ကိုငါ့ဇနီးနဲ့ ေ၀းေ၀းမှာထားရမယ်။

ဇနီးလေးအတွက်ကတော့... ဒါပေါ့။ သူ့ဇနီးလေးကို သူ့ဘာသာဂရုစိုက်ပေးမှာလေ။ မှန်တယ်။ ဒီပေါက်စလေးက သူ့အိမ်ကိုမှ အတူတူမလိုက်ချင်တာ။ သူကပဲဒီမှာ နေနိုင်ရမှာပေါ့။

ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီ။ မနက်ဖြန်လော့ယန်ကိုကန်ထုတ်ပြီး သူရွှေ့လာရမယ်။ ခဲတစ်လုံးနဲ့ ငှက်နှစ်ကောင်ပစ်တာပဲ။ လုံး၀ပြည့်စုံတာပဲ။

"ရင်းနီးတယ်ဆိုရင်တောင်မှ တခြားသူကိုအနှောင့်အယှက်ပေးဖို့ မသင့်တော်ဘူးလေ"

လင်ကျန်းရီ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားဟန်ဖြင့်ပြုံးသည်။

"ချက်ပြုတ်ရုံလေးမလား ကိုယ်လည်းသိပါတယ် မင်းစောင့်နေ ကိုယ်မင်းအတွက်ချက်ပေးမယ် ဘာစားချင်လဲသာပြော ကိုယ်လုပ်ပေးမှာပေါ့"

________

Translated by Lay Pyay Yhine.

ဒယ်ဒီရီကတော့ စိန်ခေါ်လိုက်ပါပြီ။ သူ့ကြည့်ရတာ တစ်ခါမှလည်း မချက်ဘူးဘဲနဲ့ ဘယ်လိုတွေလွဲကုန်ဦးမယ်မသိနော်။ :D

ဒီတစ်ပိုင်းလည်း Challenge နော်။ vote 100=next chapter ပါ။ ယူတို့အားပေးကြမ်းတယ်နော် အဟေးဟေး။

_____________

(Zawgyi)

အခန္​း ၃၄။ မီးခိုး​ေရာင္​အ​ေမႊးနဲ႔​ေျမ​ေခြး'လင္​'ရဲ႕ 'လွ်ိဳ႕၀ွက္​ႀကံစည္​မႈ'။

စုက်စ္​ယန္၏​ ​ေမာ​ပန္​း​ေနတဲ့ ညည္​းတြားသံကိုၾကားၾကားခ်င္​း လင္​က်န္​းရီတံခါးကိုခ်က္​ခ်င္​းပိတ္​ကာ တတ္​နိုင္​သမွွ် အျမန္​ဆံုး​ေျပးခ်လာ​ေလသည္​။ ဆုိဖာ​ေဘးမွာ​ေဆာင္​့​ေၾကာင္​့ထိုင္​လိုက္​ရင္​း ႏူးညံ့ညင္​သာစြာ​ေမးလိုက္​သည္​။

"ကိုယ္​မင္​းကို နွိပ္​​ေပးရမလား"

စုက်စ္​ယန္​ ​ေဘးကို​ေနရာနည္​းနည္​း​ေလာက္​ မ​ေ႐ႊ႕​ေပးခင္​ မ်က္​​ေမွာင္​ႀကံဳ႕ကာ ​စဥ္​းစားလိုက္​သည္​။

"ခါးလာနွိပ္​​ေပး... အၾကာႀကီးမတ္​တပ္​ရပ္​လိုက္​ရတာ ခါးက်ိဳး​ေတာ့မယ္​"

ဒါက ဒီလူတစ္​ကယ္​ပဲ​ေျပာင္​းလဲသြားၿပီလား။ ဒါမွမဟုတ္​ ​ေယာက်္​ားပီသဟန္​​ေဆာင္​​ေနတာလားဆိုတာ စမ္​းသပ္​ဖို႔အခြင္​့အ​ေရးပဲ​ေလ။

စုက်စ္​ယန္​ရဲ႕ တမင္​သက္​သက္​မာနႀကီးျပ​ေနတဲ့ပံုစံ​ေလးကို လင္​က်န္​းရီျမင္​လိုက္​ရတဲ့​ေနာက္​ စိတ္​ထဲမွာရယ္​​ေမာလိုက္​သည္​။ သို႔​ေသာ္​လည္​း သူ႔လႈပ္​ရွားမႈ​ေတြက​ေတာ့ ရပ္​မသြား​ေပ။ သူ႔လက္​​ေတြကို စုက်စ္​ယန္​ရဲ႕​ေဘးကိုပို႔ကာ ႏူးညံ့စြာနွိပ္​နယ္​​ေပးလိုက္​သည္​။

သူ​ေဆးရံုမွာတုန္​းက ကိုယ္​၀န္​​ေဆာင္​တစ္​​ေယာက္​အတြက္​ အ​ေျခခံအခ်က္​မ်ားနွင္​့ ဂရုစိုက္​ရန္​နည္​းလမ္​းမ်ားအ​ေၾကာင္​း ဆရာ၀န္​ကို​ေမးခဲ့ၿပီးၿပီ။ အနည္​းငယ္​ နွိပ္​နယ္​ပြတ္​သပ္​​ေပးျခင္​းက စိတ္​အားငယ္​မႈနွင္​့ နာက်င္​မႈ​ေတြ​ကို​ေလ်ာ့ပါး​ေစသည္​တဲ့။

စုက်စ္​ယန္​ ဆိုဖာ​ေပၚလွဲခ်သလိုလိုနွင္​့ သူ႔ကိုတစ္​ခ်က္​မွ်ခိုးၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ တည္​ၿငိမ္​စူးစိုက္​စြာ နွိပ္​​ေပး​ေနဆဲျဖစ္​​ေၾကာင္​း ျမင္​လိုက္​ရသည္​။

လင္​က်န္​းရီရဲ႕​ေလးနက္​မႈ​ေတြနဲ႔ အလိုလိုက္​​ေနတဲ့အမူအရာ​ေတြက မ​ေမွ်ာ္​လင္​့ဘဲ သူ႔နွလံုးသားကို ​​ေၾကာင္​​ေလးတစ္​​ေကာင္​ ကုတ္​ျခစ္​​ေနသလို ပို၍ပို၍လွ်င္​ျမန္​စြာ တဒိတ္​ဒိတ္​ခုန္​​​ေပါက္​လာေစသည္​။ ကလိကလိနွင္​့ယားယံ​ေစသလို ကိုးယို႔ကားယားလဲနိုင္​လွပါ​ေသးသည္​။

စုက်စ္​ယန္​ခိုးၾကည္​့​ေန​ေၾကာင္​း လင္​က်န္​းရီသတိျပဳမိလိုက္​​ေတာ့ ​ေပ်ာ္​႐ႊင္​သြားရသည္​။ သို႔​ေသာ္​လည္​း သူမျမင္​သလို​ဟန္​​ေဆာင္​​​ေနဆဲ။ ထို႔ျပင္​ သူ႔ရဲ႕ဇနီး​ေလးကို ဘယ္​​ေလာက္​အထိခ်စ္​ျမတ္​နိုး​ေၾကာင္​းပင္​ ျပသ​​​ေနလုိက္​​ေသးသည္​။

ရာသီဥတုက တစ္​ရက္​တစ္​ရက္​ ပိုမို​ေအးစက္​လာကာ ျမစ္​​ေရ​ေတြပင္​ သံုး​ေပ​အထူ​ေလာက္​ခဲကုန္​ၾကၿပီ။ ထို႔ျပင္​ ဒီ​ေရခဲကိုအရည္​​ေပ်ာ္​​ေအာင္​လုပ္​ဖို႔က အရမ္​းႀကီးျမန္​ျမန္​မျဖစ္​နိုင္​​ေပ။

{​ေလျပည္​--ဥပမာ​ေပးတာပါ​။ စုက်စ္​ယန္​ရဲ႕သူ႔အ​ေပၚ​ေအးစက္​မႈ၊ မလိုလားမႈ​ေတြကို လံုး၀ႀကီး​ေပ်ာက္​သြား​ေစဖို႔က အရမ္​းႀကီးမျမန္​နိုင္​ပါဘူးတဲ့။}

စုက်စ္​ယန္​​ေျပာတဲ့ 'အရင္​ဘ၀'ဆိုတာက ဟုတ္​သည္​ျဖစ္​​ေစ၊ မဟုတ္​သည္​ျဖစ္​​ေစ​။ သူ႔​ေရွ႕ကလူဆီမွာ ​သူ႔အ​ေပၚ​ေကာင္​းမြန္​တဲ့အျမင္​ သိပ္​မရွိတာ​ေၾကာင္​့ သူ႔စိတ္​ကိုသာ အနည္​းငယ္​ဖြင္​့လွစ္​​ေပးထားလိုက္​သည္​။

"ရၿပီ ထပ္​မလုပ္​နဲ႔​ေတာ့ ​ေရဆာတယ္​​ေရတစ္​ခြက္​​ေပး"

စုက်စ္​ယန္​က အမိန္​႔​ေပးသည္​။ လင္​က်န္​းရီက ​ေခါင္​းညိတ္​သည္​။

"ကိစၥမရွိပါဘူး"

​ေရငွဲ႔​ေနစဥ္​မွာ ဥကၠဌလင္​ဟာ တိုက္​ခန္​းကို​ေလ့လာ​ေနသည္​။ ဒါက... အိပ္​ခန္​းနွစ္​ခန္​းနွင္​့ ဧည္​့ခန္​းတစ္​ခန္​းပါသည္​့ ပံုမွန္​ဆန္​လြန္​း​ေသာ တိုက္​ခန္​းတစ္​ခန္​းသာ။ သူ႔ရဲ႕ဗီလာ​ေလာက္​​ေတာ့ မက်ယ္​​ေပ။

သူ႔ဗီလာက​ေတာ့ အင္​း... သူ႔ဗီလာလို႔ကိုမ​ေျပာရ။ အိပ္​ခန္​းကတင္​ ဒီတိုက္​ခန္​းထက္​ပိုႀကီးသည္​။ ဒါ​ေပမယ္​့လည္​း ဒီတိုက္​ခန္​း​ေလးဟာ ​ေသး​ေပမယ္​့ ​ေအးစက္​ၿပီးအထီးက်န္​တဲ့ သူ႔အိမ္​နဲ႔မတူဘဲ လူ​ေတြကို​ေႏြး​ေထြးမႈတို႔ ​ေပးစြမ္​းနိုင္​သည္​။ အဲဒီ့​ေနရာမွာက အိမ္​ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္​​ေတာင္​ မရွိ​ေပ။

ဘာပဲသူလုပ္​လုပ္​ တစ္​​ေယာက္​တည္​းသာ။ အိမ္​အကူ​ေတြရွိ​ေပမယ္​့လည္​း လူတိုင္​းကသူ႔အ​ေပၚ​ ​ေလးစားမႈထားၾကသည္​။ သည္​ခံစားခ်က္​က ​ေႏြး​ေထြးမႈမရွိဘဲ စိမ္​းသက္​သည္​။

"Splash -"

လင္​က်န္​းရီ အ​ေတြး​ေတြကိုဖယ္​ခြာရင္​း ဂရုတစိုက္​ျဖင္​့ ခြက္​ထဲ​ေရအျပည္​့ျဖည္​့လိုက္​သည္​။ စင္​ထြက္​လာသည္​့​ေရစက္​​ေတြ​ေၾကာင္​့့ သူ႔လက္​အပူ​ေလာင္​သြားကာ ​ေရထုတ္​စက္​​ေအာက္​​ေျခကို ကိုင္​ထားသည္​့လက္​ကို လွ်င္​ျမန္​စြာလႊတ္​လိုက္​သည္​။

နာက်င္​မႈကိုသည္​းခံၿပီး ​​ေရ​ေႏြးခြက္​ကု​ိ​ေကာ္​ဖီစားပြဲ​ေပၚတင္​လိုက္​ကာ သူ႔လက္​ကို အားျဖင္​့ခါလိုက္​သည္​။ စုက်စ္​ယန္​ ဒါကိုျမင္​လိုက္​ၿပီး​ေနာက္​ အကူအညီမ​ေပးဘဲ ႐ြဲ႕​ေျပာလိုက္​သည္​။

"ခင္​ဗ်ားကတစ္​ကယ္​ကို သန္​မာအား​ႀကီးလိုက္တာ​ေနာ္​ ​ေရ​ေလးတစ္​ခြက္​​ျဖည္​့တာကို ကိုယ္​့ဘာသာ အပူ​ေလာင္​သြား​ေသးတယ္​"

လင္​က်န္​းရီၾကက္​​ေသ​ေသကာ ခါ​ေနသည္​့လက္​ကို ​ေအာက္​ခ်လုိက္​သည္​။ စုက်စ္​ယန္​က​ေတာ့ ဆက္​လက္​အမိန္​႔​ေပး​ေနဆဲ။

"​ေရခ်ိဳးခန္​းထဲသြားၿပီး သြားတိုက​္​​ေဆးယူလိမ္​းလိုက္​ အျပာ​ေရာင္​ခြက္​က ကြၽန္​​ေတာ္​့ဟာ"

သဘာ၀က်စြာပင္​ လင္​က်န္​းရီမျငင္​း​ေပ။ ​သူ႔လက္​ကို ​ေလတဟူးဟူးမႈတ္​ရင္​း ​ေရခ်ိဳးခန္​းဆီကို​ ​ေလွ်ာက္​သြားလိုက္​သည္​။ ​​ေရခ်ိဳးခန္​း​ေသး​ေသး​ေလးကို သူၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ အထဲမွာ ​ေရပန္​းတစ္​ခုရွိသည္​။

လင္​က်န္​းရီ၏ နဖူးက တျဖည္​းျဖည္​းခ်င္​း ရႈံ႕သြားခဲ့သည္​။ ဒါက ​ေရခ​်ိဳးဖို႔ရာ မလံုၿခံဳ​ေပ။ အမွတ္​တမဲ့ ​ေခ်ာ္​လဲသြားရင္​ ဘယ္​လိုလုပ္​မလဲ။ မရဘူး။ သူဒါကိုမြမ္​းမံမွျဖစ္​မယ္​။

​ေနာက္​ဆံုးမွာ​ေတာ့ သူ႔ရဲ႕အျမင္​အာရံု​ေတြကို ​ေရကန္​ဆီပို႔လိုက္​ၿပီး​ေနာက္​ ​ေရခြက္​နွစ္​ခြက္​​၊ သြားပြတ္​တံနွစ္​ခု၊ သြားတိုက္​​ေဆးဘူးနွစ္​ဘူး၊ အမ်ိဳးသားသံုးမ်က္​နွာသစ္​​ေဆးဘူးနွစ္​ဘူး၊ ​ေခါင္​း​​ေလွ်ာ္​ရည္​ဘူးနွစ္​ဘူးနဲ႔ မ်က္​နွာသုတ္​ပု၀ါနွစ္​ခုကို ​ေတြ႕လိုက္​ရသည္​။

အဲဒါက... ဘာ​ေတြပဲျဖစ္​​ေနပါ​ေစ။ အစံုလိုက္​ေတြ​ေလ...။ အား... ဖီ...။ ဘာကိုအစံုလိုက္​​ေတြတဲ့လဲ။ အဲဒါကနွစ္​ခုပဲ။ နွစ္​ခု... အစံုလိုက္​မဟုတ္​ဘူး။ အိမ္​က​ေသး​ေသး​ေလးျဖစ္​​ေနတာကို အိမ္​ငွားကတင္​လိုက္​​ေသးတယ္​တဲ့။ ဒီ​ေပါက္​စ​ေလးက တစ္​ကယ္​ကို ​ေဒါသထြက္​ခ်င္​စရာပဲ။

သူ႔စိတ္​အ​ေတြးထဲမွာ​ေတ​ာ့ စုက်စ္​ယန္​နဲ႔​ေလာ့ယန္​တို႔ အတူ​ေနထိုင္​ၾကသည္​့ ျမင္​ကြင္​းမ်ားျဖင္​့ ျပည္​့နွက္​​လာသည္​။ လင္​က်န္​းရီတစ္​​ေယာက္​ အလိုအ​ေလ​်ာက္​ ​ေလာင္​ကြၽမ္​းသြားလုနီးပါးပင္​။

သူ႔ရဲ႕မ်က္​နွာက မည္​း​ေမွာင္​​ေနကာ စုက်စ္​ယန္​က သူ႔ကို "ခင္​ဗ်ားအဲဒါကို​ေတြ႕လား"ဟု လွမ္​း​ေမးလိုက္​သည္​့အခ်ိန္​အထိ ​ေၾကာက္​႐ြံ႕​ေနခဲ့သည္​။ အဲဒီ့​ေနာက္​ သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္​ကိုထိန္​းကာ ျပန္​လာၿပီး​ေျဖလိုက္​သည္​။

"​ေတြ႕ၿပီ"

အဲဒီ့​ေနာက္​ သူ​ေဒါသထြက္​စြာပင္​ အျပာ​ေရာင္​ခြက္​ထဲမွ သြားတိုက္​​ေဆးဘူးကို​ေ႐ြးယူလိုက္​ရင္​း မ်က္​နွာအမူအရာကို ျပင္​လိုက္​သည္​။

ၿပီး​ေနာက္​ အျပင္​ျပန္​ထြက္​လာကာ သြားတိုက္​​ေဆးဘူးကို စုက်စ္​ယန္​ဆီ​ေပးလိုက္​သည္​။ နွလံုးသား​ေလးက​ေတာ့ တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​ကို မ​ေက်မနပ္​ျဖစ္​​ေနဆဲပင္​။
{​ေလျပည္​-​ပါ​ေမာကၡ​ေလာ့​ေရ ခလုတ္​​ေတြတိုက္​ကုန္​ၿပီလားရွင္​့}

တစ္​​ေန႔မွာ သူစုက်စ္​ယန္​ကို သူ႔အိမ္​ကိုရ​ေအာင္​​ေခၚသြားမည္​။ ဒါမွမဟုတ္​ ​ေလာ့ယန္​ကုိ အ​​ေ၀းကို​ေမာင္​းထုတ္​ပစ္​မည္​။

လင္​က်န္​းရီ၏ႀကိမ္​း၀ါး​ေနမႈတို႔ကို မရိပ္​မိသူစုက်စ္​ယန္​ လက္​ကိုဆြဲကာ အပူ​ေလာင္​သြား​ေသာအနီ​ေရာင္​အကြက္​ကို ၾကည္​့လိုက္​သည္​။

ဒါက... အဆင္​​ေျပပါရဲ႕။ အရမ္​းႀကီး​ေတာ့မစိုးရိမ္​ရ​ဘူး။ သြားတိုက္​​ေဆးတစ္​ခ်ိဳ႕လိမ္​းလိုက္​ရင္​ အဆင္​​ေျပသြားလိမ့္​မည္​။

သည္​​ေတာ့ သူသြားတိုက္​​ေဆးဘူးအဖံုးကိုဖြင္​ကာ သြားတိုက္​​ေဆးအခ်ိဳ႕ညႇစ္​ထုတ္​လိုက္​ၿပီး လင္​က်န္​းရီ၏ အပူ​ေလာင္​ဒဏ္​ရာအ​ေပၚ လိမ္​းလိုက္​သည္​။

သူ႔လက္​​ေပၚမွ ​အ​ေအးဓာတ္​​ေလးကိုခံစားလိုက္​ရၿပီ​း​ေနာက္​ လင္​က်န္​းရီက သူ႔အ​ေတြး​ေတြကို ျပန္​ဆြဲ​ေခၚကာ စူးစမ္​းခ်င္​စိတ္​အျပည္​့ျဖင္​့ စုက်စ္​ယန္​ကို​ေမးလိုက္​သည္​။

"ဒါကဘာလဲ"

{​ေလျပည္​-သြားတိုက္​​ေဆးမွန္​းသူသိပါတယ္​။ အပူ​ေလာင္​ရင္​လိမ္​းလို႔ရမွန္​း မသိလို႔ပါတဲ့ကြယ္​}

စုက်စ္​ယန္​ ​ေဆးလိမ္​းလို႔ၿပီးသြာ​ေတာ့ လင္​က်န္​းရီက လက္​ကိုျပန္ယူၿပီး ဂရုတစိုက္​ၾကည့္​လိုက္​သည္​။ အမ္​... ဒါက.. လိမ္​းထားတဲ့သြားတိုက​္​ေဆး​ေတြက ညီညီညာညာက​ေလးပဲ...

လင္​က်န္​းရီ ဒါကိုျမင္​လိုက္​​ေတာ့ သူ႔​ကိုယ္​ပိုင္​​ေမးခြန္​း​ (​ဒါကဘာလဲလို႔​ေမးမိတာ)ကု​ိ​ သူ႔ဘာသာ​ေတာင္​​ျပန္​​ေျဖဖို႔ စက္​ဆုပ္​သြားရသည္​။ ဒီအ​ေၾကာင္​း​ေတြးၿပီး​ေနာက္​ သူရုတ္​တရက္​သ​ေဘာ​ေပါက္​သြားခဲ့သည္​။

"ဒါက​ေရ​ေႏြးပူ​ေလာင္​တာကို ကုသ​ေပးနိုင္​တာလား"

"အမ္​း... ခဏ​ေလာက္​​ေစာင္​့​ေနလိုက္​ဦး အဆင္​​ေျပသြားလိမ့္​မယ္​ ဒါကအရမ္​းအက်ိဳးသက္​​ေရာက္​မႈရွိတယ္​ ခင္​ဗ်ားမ​ေစာင္​့နိုင္​ရင္​ မီးဖို​ေခ်ာင္​သြားၿပီး ခင္​ဗ်ားလက္​ကို​ေရခဲ​ေသတၲာထဲထည့္​ထားလိုက္​​ေပါ့ ဒါဆိုအရည္​ၾကည္​ဖုထြက္​တာကို ကာကြယ္​နိုင္​တယ္​"

စုက်စ္​ယန္​ သူ႔လက္​ကို​ေလွ်ာ့​ေပးကာ လင္​က်န္​းရီလက္​ထဲ သြားတိုက္​​ေဆးဘူး ျပန္​ထည္​့​ေပးလိုက္​သည္​။

" သြားတိုက​္​​ေဆးဘူးကုိ သြားျပန္​ထားလိုက္​ဦး"

လင္​က်န္​းရီ သြားတိုက​္​​ေဆးဘူးကုိ သြားျပန္​ထားၿပီး​​ေနာက္​ ​ၿပီးၿပီျဖစ္​​ေၾကာင္​း​ေျပာလိုက္​သည္​။ အဲဒီ့​ေနာက္​ စုက်စ္​ယန္​ ဖန္​ခြက္​တစ္​ခြက္​ကိုင္​ထားကာ တစ္​ငံု​ေသာက္​တာကို ​ေတြ႕လိုက္​သည္​။

စူးစမ္​းခ်င္​စိတ္​ျပင္​းျပစြာပဲ သူမီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲ၀င္​သြားကာ လွည္​့ပတ္​ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ မီးဖို​ေခ်ာင္​က အလြန္​​ေသးငယ္​ၿပီး ​ေရခဲ​ေသတၲာကလည္​း အရမ္​း​ေသးလြန္​းသည္​။

​ေရခဲ​ေသတၲာကိုဖြင္​့ၾကည္​့လိုက​္​​ေတာ့ ​ေတြ႕လိုက္​ရသည္​့ အစားအစာ​ေတြ​ေၾကာင္​့ လင္​က်န္​းရီအံ့ၾသသြားရသည္​။

"က်စ္​ယန္​... မင္​းခ်က္​စား​ေနတုန္​းလား"

စုက်စ္​ယန္​​ေခါင္​းခါလုိက္​သည္​။

"မဟုတ္​ပါဘူး ဒါ​ေပမယ္​့​ေလာ့ယန္​ကကြၽန္​​ေတာ္​အစားအစာနဲ႔ အားျဖည္​့​ေနတယ္​ဆုိတာသိတယ္​​ေလ"

႐ႊင္​ျမဴးအားရသည္​့အၿပံဳးျဖင္​့ ​ေျပာလိုက္​သည္​။ သည္​အၿပံဳးက လင္​းက်န္​းရီအတြက္​​ေတာ့ စိတ္​ကိုဆြ​ေပးလုိက္​သလိုပင္​။ ​ေရခဲ​ေသတၱာတံခါးကို ခပ္​ျပင္​းျပင္​း​ေဆာင္​့ပိတ္​လိုက္​ၿပီး​ေနာက္​ ခပ္​တိုးတိုး​ေရ႐ြတ္​သည္​။

"ဒါက... ခ်က္​ျပဳတ္​တာ​ေလးပဲမဟုတ္လား ဘာမ်ားခက္​​ေနလို႔လဲ ​ေလ့လာလိုက္​ရင္​ မၾကာခင္​မွာ ကိုယ္​လဲလုပ္​နိုင္​ပါတယ္​ကြ"

မီးဖို​ေခ်ာင္​ကို​ ​ေလွ်ာက္​ၾကည္​့ၿပီး​ေနာက္​ လင္​က်န္​းရီက အိပ္​ခန္​းတံခါးကို တြန္​းဖြင္​့လိုက္​သည္​။

"က်စ္​ယန္​ ဒါမင္​းအခန္​းလား"

စုက်စ္​ယန္​​ေခါင္​းညိတ္​သည္​။

"ဟုတ္​တယ္​ အထဲကိုမ၀င္​နဲ႔"

"ကိုယ္​သြားလို႔မရဘူးလား တစ္​ခ်က္​​ေလာက္​ၾကည္​့ရံုပဲ​ေလ"

လင္​က်န္​းရီ​ေျခလွမ္​း​ေတြကို ​ေနာက္​ျပန္​ဆုတ္​လုိက္​သည္​။

"တံခါး၀က​ေန ၾကည္​့ရတာနဲ႔မတူဘူးလား"

"​ေသခ်ာတာ​ေပါ့"

လင္​က်န္​းရီ ပခံုးတြန္​႔လိုက္​ၿပီး တံခါး​ေဘာင္​ကိုမွီကာ ​အထဲသို႔မ်က္​လံုး​ေ၀့ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ အခန္​းက မသပ္​မရပ္​ျဖစ္​​​ေန​ေသာ္​လည္​း အနည္​းဆံုး​ေတာ့ ရႈပ္​ပြမ​ေန​ေၾကာင္​း သူ​ေတြ႕လိုက္​သည္​။

စားပြဲခံု​ေပၚမွာ laptop တစ္​လံုးရွိၿပီး စာအုပ္​တစ္​ခ်ိဳ႕က​ေတာ့ ဆိုဖာ​ေပၚမွာ၊ အိပ္​ရာ​ေပၚမွာ ျပန္​႔က်ဲ​ေနသည္​။ ဓာတ္​ပံုပညာသံုး ကိရိယာအစိတ္​အပိုင္​း​ေတြကလည္​း