For Zawgyi

စာသင္ႏွစ္ျပန္အစမွာေတာ့SeokJinေက်ဳာင္းလာရတာအနည္းငယ္ရိႈးတို႔ရွန႔္တန္းျဖစ္ေနသည္။
Namjoonနဲ႔ေက်ာင္းမွာေတြ ့ရင္ဘယ္လိုႏႈတ္ဆက္ရမလဲဆိုတာ ကိုတစ္ညလံုးစဉ္းစားရင္း အိပ္၍ပင္မ ေပ်ာ္..

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ သူတို႔အေၾကာင္းကို ဘယ္သူမွမရိပ္မိေအာင္ေနမျွဖစ္မည္။Namjoonအတြက္စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာတစ္ချုဖစ္လာမွာကိုလည္း သူမႀကိဳက္ပါ။

"ဟိုေကာင္ SeokJin"

ေက်ာင္းထဲ၀င္၀င္ခ်င္း မစိမ္းလွေသာ ငွက္ဆိုးထိုးသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းတို႔ကိုရပ္ကာေစာင့္လိုက္သည္။ Jaewookကေျမာက္ႂကြၾကြႏွင့္ လက္တြင္ကိုင္ထားေသာ ေသာ့ကိုေဝ့ပတ္ကစားျပသည္။

"ေအာ္ စက္ဘီးနဲ႔လာတာလား"

အပီအျပင္ႂကြားမည္ဟန္ျပင္ေနေသာ Jaewookနင္သြားဟန္တူသည္။
သူသိသားပဲ Jaewookအေဖသူ႔သားကို ကား၀ယ္ေပးလိုက္သၫ့္ ကိစၥက သူတို႔ရပ္ကြက္၏ ထိပ္တန္းသတင္း‌ရက္အေတာ္ၾကာျဖစ္လိုက္ေသးသည္မဟုတ္ပါလား။

"ဒါကားေသာ့ကြ..ၾကၫ့္ထား"

"ဟမ့္ Namjoonကားေျခဖ်ားေတာင္မမွီပဲနဲ႔"

Jaewookမ်က္လံုးေတျြပဴးက်ယ္ကာ သူ ့အနားကပ္လာၿပီး

"ဘာေျပာတာ?? "

"အမ္...ဘာလဲ ငါဘာေျပာတာလဲ
လာပါ သြားရေအာင္ ေနာက္ဆံုးခံုဦးရအံုးမယ္ေလ"

ငတံုးJaewookကနင္တင္တင္ႏွင့္လိုက္လာသည္။ ဘာမွဆက္မေမးေတာ့သျဖင့္ ကံေကာင္းသည္ေျပာရမည္။

အိမ္း.....ဒီပါးစပ္နဲ႔ေတာ့ ဒုကၡပါပဲ...။
.
.
.
.
.
.
ပထမဆံုးရက္ေတျြဖစ္သျဖင့္ စာက သိပ္အမ်ားႀကီးမသင္။ ခနပဲ၀င္ကာ ထြက္သြားေသာ ဆရာမေၾကာင့္ သူတို႔တစ္တန္းလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးစြာ ဆင္းဖို႔ျပင္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္ ။

SeokJinလက္ထဲကဖုန္းကိုၾကၫ့္ကာ သက္ျပင္းအခါခါ ခ်ေနမိသည္။
ဒီအတိုင္းအိမ္ျပန္လိုက္ရေတာ့မွာလား..
Namjoonတို႔ဌာန ေအာက္ပဲ သြားေစာင့္ေနရမည္လားမသိ။

ဟိုေကာင္ေတြႏွင့္အတူ လိုက္သြားျပန္ရင္လဲ Namjoonေဒါသထြက္ေနမည္ထင္သည္။
အာ!စိတ္ရႈပ္လိုက္ေလျခင္း..
ဒီလိုမွန္းသိရင္ ကိုယ့္ဘာသာ တိတ္တိတ္ေလးပဲႀကိဳက္ေနပါတယ္ ဘာလုပ္ဖို႔တြဲမိပါလိမ့္??

"SeokJinလိုက္မွာလား..ၾကက္ေၾကာ္ေနာ္"

"ငါ..."

ေတြေဝေနေသာ သူ႔ပံုကိုJaewookကၾကၫ့္ကာ

"Kim SeokJinမင္းရည္းစားရေနၿပီလား"

မ်က္လံုးကိုေမွးၾကၫ့္ကာ တရားခံစစ္ စစ္ေမးလိုက္သ ျဖင့္ သူအရိႈက္တၫ့္တၫ့္ထိသြားရသည္။

"ဘာလား..ေပါက္ကရေတြ"

"ေအးေလ..Kim Namjoonေတာင္ရည္းစားမရေသးဘူး ဒီေကာင္လားထားမွာ"

SeokJinအေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ ေခါင္းကိုတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ၿပီး Jaewookကိုလွမ္းရိုက္လိုက္သည္။

"မဟုတ္ဘူး ဒီေကာင္တစ္ခုခုပဲလို႔
ပိတ္ရက္မွာလဲ ငါ့ဆီကိုမလာဘူး..ဒီေကာင္"

"ဟားဟား.. Jaewookၾကက္ေၾကာ္မစားရလို႔ စိတ္ေဖာက္ေနၿပီ..လာလာ သြားစို႔ ဟားဟား"

အတင္းဖ်စ္ၫွစ္ရယ္ကာ အတန္းျပင္ထြက္လာခဲ့ေသာ္လည္း ရင္တုန္ကမေပ်ာက္..။
ရည္းစားခိုးထားရသၫ့္ခံစားခ်က္ကဒီလိုပါလား?

"ဘာလို႔ခုမွထြက္လာတာလဲ"

"ဘုရား!"

Namjoonကေလွကားေကြ ့ေလးတြင္ရပ္ေနရင္း သူ႔ကိုၾကၫ့္ေနသည္။
တစ္ဖက္ထဲသာလြယ္ထားေသာ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးႏွင့္ နားဆီမွ ေက်ာက္နားကပ္ေသးေသးေလးေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေသာ လူငယ္ဟန္အျပၫ့္။

"ဟင္ Namjoonမင္းဘာလာလုပ္တာလဲ "

Namjoonဘာမျွပန္မေျပာႏိုင္ေသးခင္ အတန္းထဲကထြက္လာဟန္ရိွေသာ ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္ ေလွကားတစ္ဖက္ရိွ အခန္းထဲသို႔ Namjoonကိုဆြဲေခၚကာအျမန္ေျပး၀င္လိုက္သည္။

"ဘာလုပ္တာလဲ?"

သူ႔လက္ေတြကိုမဖယ္ပဲ Namjoonကေလသံေလးႏိွမ့္၍ ေမးရွာသည္။

"ဟိုေကာင္ေတျြမင္သြားမွာေပါ့ဟ"

မႈန္ကုပ္ကုပ္Namjoonမ်က္ႏွာက အခုမွတြန႔္ခ်ိဳးလာသည္။
တစ္ဖက္တြင္လည္း သူေပ်ာက္၍ ဆဲဆိုေနေသာJaewookတို႔အသံကိုၾကားသည္ ။

Silentလုပ္ထားေသာဖုန္းမွတုန္ခါေနသည္ကိုလ်စ္လ်ူရႈ၍ ေရ႔ွမွNamjoon၏မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္ေတြကိုသာ ေငးေနလိုက္သည္။

ဘဲဥပံုစားပြဲရွည္ႀကီးတစ္လံုးသာရိွေသာ သူတို႔ဌာန၏ အစည္းအေဝးခန္းႀကီးဟာ ပို၍ေအးစက္လာသလို..။

အေတာ္ၾကာJaewookတို႔ထြက္သြားမွ သူသက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

Namjoonကေတာ့ ခပ္တင္းတင္းမ်က္ႏွာေပးျဖင့္ပင္ သူ႔ကိုစိုက္ၾကၫ့္လ်ွက္..

"ဘာျဖစ္တာလဲ? အေႂကြးေပးစရာရိွလို႔လား"

တကယ္မသိတဲ့ပံုျဖင့္ ေမးလာေသာ ေရ႔ွမွလူသားကိုစခ်င္စိတ္ကႂကြလာတာမို႔ SeokJinရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္ေနေသာမ်က္ႏွာကိုထိန္းရင္း

"ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ မင္းကဆပ္ေပးမလို႔လား"

သူ႔အေမးကိုၾကားေတာ့ Namjoonေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ကိုထုတ္ကာ ကဒ္တစ္ခုထုတ္ၿပီး ပစ္ေပးလိုက္သည္။

"ယူလိုက္"

ေနာက္ေနတာလားဟ!
ဒီလိုေပးမည္ထင္မထားသျဖင့္ SeokJinအ‌ံ့ဩသြားတာအမွန္။
သူ႔အနီးနားေလးတြင္က်ေနေသာ ကဒ္ကိုေကာက္ကာ ထိုင္ေနရာမွကုန္းထလိုက္သည္။

"မင္းငါေျပာတာတကယ္ယံုတယ္?"

Namjoonလက္ထဲကို ကဒ္ကေလးျပန္ထၫ့္ေပးလိုက္ၿပီး သူသေဘာက်စြာရယ္ေမာလိုက္သည္။ ဒီေကာင္ဆိုးေလးဟာ သေဘာမက်က်ရေအာင္ကို ျပဳစားေနေတာ့တာပါပဲ။

"မင္းကမာနႀကီးသေလာက္ ျဖဴစင္လြန္းတဲ့ယုန္ေလးပဲ "

စရင္းေနာက္ရင္းေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ သူ႔ကို Namjoonက ရႈတည္တည္ပဲၾကၫ့္ေနကာ ဘာစကားမွမေျပာေခ်။

"လာ ဒီအခန္းထဲကထြက္ၾကရေအာင္"

အခန္းျပင္သို႔ သူ႔ေျခလွမ္းေတြဦးတည္လိုက္စဉ္ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ေအာင့္သြားသည္အထိကို ေဆာင့္ဆြဲတာခံလိုက္ရၿပီး ခ်ထားေသာ ဖဲသားလိုက္ကာႀကီးမ်ားထဲသို႔ေရာက္သြား၏။

"ဘာ..ဘာလုပ္တာလဲ"

ၿပံဳးခဲလွေသာNamjoonမ်က္ႏွာဟာ မ‌ထီတရီအၿပဴံးေတြ ယွက္သန္း၍ သူ႔ကိုစိုက္ၾကၫ့္ေနသည္။
ဆိုးလြန္းေသာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို ပညာျပေတာ့မၫ့္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ဟန္ပန္လို႔..

"မင္းထင္သလို ငါမျဖဴစင္ဘူးဆိုတာ သက္ေသျပမလို႔ေလ"

ငံု႔ကိုင္းလာေသာ မ်က္ႏွာဆီမွ အသက္ရႈသံေငြ ့ေငြ ့ကိုေနြးေထြးစြာ ခံစားေနရသည္။
အသာအယာငံုခဲလိုက္ေသာ္လည္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသားဟာ ဆစ္ခနဲ တစ္ခ်က္ေတာ့နာသြားသည္။

သူ႔အေတြးေတြကို ျဖန႔္က်က္ခြင့္မေပးႏိုင္သၫ့္ဟန္ Namjoonလက္ႏွစ္ဖက္က သူ႔မ်က္ႏွာကို တင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္လာသည္။

ေလရႈမ၀သလိုျဖစ္လာ၍ Namjoonရင္ဘတ္ကို တအုန္းအုန္းထုေတာ့မွ ဖယ္ခြာေပးေတာ့သည္။

Namjoonကစိုလဲ့ေနေသာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို လက္မျဖင့္ ဖိကာသုတ္ေပးလိုက္ၿပီး
ေလသံတိုးရွရွေလးျဖင့္

"ငါကျဖဴစင္တဲ့ယုန္ေလးနဲ႔တူေသးရ ဲ့လား"

SeokJinေမ့ေနခဲ့‌တာ..
Namjoonမွာ မေဖာ္ျပထားတဲ့ ေနာက္ထပ္မ်က္ႏွာေပါင္းမ်ားစြာရိွေသးတယ္ဆိုတာ...

ဒါေပမဲ့လည္း ႀကိဳက္ေနတုန္းပဲ...။

For Unicode

စာသင်နှစ်ပြန်အစမှာတော့SeokJinကျေုာင်းလာရတာအနည်းငယ်ရှိုးတို့ရှန့်တန်းဖြစ်နေသည်။
Namjoonနဲ့ကျောင်းမှာတွေ့ရင်ဘယ်လိုနှုတ်ဆက်ရမလဲဆိုတာ ကိုတစ်ညလုံးစဉ်းစားရင်း အိပ်၍ပင်မ ပျော်..

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူတို့အကြောင်းကို ဘယ်သူမှမရိပ်မိအောင်နေမြှဖစ်မည်။Namjoonအတွက်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာတစ်ခြုဖစ်လာမှာကိုလည်း သူမကြိုက်ပါ။

"ဟိုကောင် SeokJin"

ကျောင်းထဲဝင်ဝင်ချင်း မစိမ်းလှသော ငှက်ဆိုးထိုးသံကြောင့် ခြေလှမ်းတို့ကိုရပ်ကာစောင့်လိုက်သည်။ Jaewookကမြောက်ကြွကြွနှင့် လက်တွင်ကိုင်ထားသော သော့ကိုဝေ့ပတ်ကစားပြသည်။

"အော် စက်ဘီးနဲ့လာတာလား"

အပီအပြင်ကြွားမည်ဟန်ပြင်နေသော Jaewookနင်သွားဟန်တူသည်။
သူသိသားပဲ Jaewookအဖေသူ့သားကို ကားဝယ်ပေးလိုက်သည့် ကိစ္စက သူတို့ရပ်ကွက်၏ ထိပ်တန်းသတင်း‌ရက်အတော်ကြာဖြစ်လိုက်သေးသည်မဟုတ်ပါလား။

"ဒါကားသော့ကွ..ကြည့်ထား"

"ဟမ့် Namjoonကားခြေဖျားတောင်မမှီပဲနဲ့"

Jaewookမျက်လုံးတြွေပူးကျယ်ကာ သူ့အနားကပ်လာပြီး

"ဘာပြောတာ?? "

"အမ်...ဘာလဲ ငါဘာပြောတာလဲ
လာပါ သွားရအောင် နောက်ဆုံးခုံဦးရအုံးမယ်လေ"

ငတုံးJaewookကနင်တင်တင်နှင့်လိုက်လာသည်။ ဘာမှဆက်မမေးတော့သဖြင့် ကံကောင်းသည်ပြောရမည်။

အိမ်း.....ဒီပါးစပ်နဲ့တော့ ဒုက္ခပါပဲ...။
.
.
.
.
.
.
ပထမဆုံးရက်တြွေဖစ်သဖြင့် စာက သိပ်အများကြီးမသင်။ ခနပဲဝင်ကာ ထွက်သွားသော ဆရာမကြောင့် သူတို့တစ်တန်းလုံး ပျော်ရွှင်မြူးထူးစွာ ဆင်းဖို့ပြင်နေကြပြီဖြစ်သည် ။

SeokJinလက်ထဲကဖုန်းကိုကြည့်ကာ သက်ပြင်းအခါခါ ချနေမိသည်။
ဒီအတိုင်းအိမ်ပြန်လိုက်ရတော့မှာလား..
Namjoonတို့ဌာန အောက်ပဲ သွားစောင့်နေရမည်လားမသိ။

ဟိုကောင်တွေနှင့်အတူ လိုက်သွားပြန်ရင်လဲ Namjoonဒေါသထွက်နေမည်ထင်သည်။
အာ!စိတ်ရှုပ်လိုက်လေခြင်း..
ဒီလိုမှန်းသိရင် ကိုယ့်ဘာသာ တိတ်တိတ်လေးပဲကြိုက်နေပါတယ် ဘာလုပ်ဖို့တွဲမိပါလိမ့်??

"SeokJinလိုက်မှာလား..ကြက်ကြော်နော်"

"ငါ..."

တွေဝေနေသော သူ့ပုံကိုJaewookကကြည့်ကာ

"Kim SeokJinမင်းရည်းစားရနေပြီလား"

မျက်လုံးကိုမှေးကြည့်ကာ တရားခံစစ် စစ်မေးလိုက်သ ဖြင့် သူအရှိုက်တည့်တည့်ထိသွားရသည်။

"ဘာလား..ပေါက်ကရတွေ"

"အေးလေ..Kim Namjoonတောင်ရည်းစားမရသေးဘူး ဒီကောင်လားထားမှာ"

SeokJinအယောင်ယောင်အမှားမှားနှင့် ခေါင်းကိုတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ပြီး Jaewookကိုလှမ်းရိုက်လိုက်သည်။

"မဟုတ်ဘူး ဒီကောင်တစ်ခုခုပဲလို့
ပိတ်ရက်မှာလဲ ငါ့ဆီကိုမလာဘူး..ဒီကောင်"

"ဟားဟား.. Jaewookကြက်ကြော်မစားရလို့ စိတ်ဖောက်နေပြီ..လာလာ သွားစို့ ဟားဟား"

အတင်းဖျစ်ညှစ်ရယ်ကာ အတန်းပြင်ထွက်လာခဲ့သော်လည်း ရင်တုန်ကမပျောက်..။
ရည်းစားခိုးထားရသည့်ခံစားချက်ကဒီလိုပါလား?

"ဘာလို့ခုမှထွက်လာတာလဲ"

"ဘုရား!"

Namjoonကလှေကားကွေ့လေးတွင်ရပ်နေရင်း သူ့ကိုကြည့်နေသည်။
တစ်ဖက်ထဲသာလွယ်ထားသော ကျောပိုးအိတ်လေးနှင့် နားဆီမှ ကျောက်နားကပ်သေးသေးလေးကြောင့် လွတ်လပ်ပေါ့ပါးသော လူငယ်ဟန်အပြည့်။

"ဟင် Namjoonမင်းဘာလာလုပ်တာလဲ "

Namjoonဘာမြှပန်မပြောနိုင်သေးခင် အတန်းထဲကထွက်လာဟန်ရှိသော ဆူညံသံများကြောင့် လှေကားတစ်ဖက်ရှိ အခန်းထဲသို့ Namjoonကိုဆွဲခေါ်ကာအမြန်ပြေးဝင်လိုက်သည်။

"ဘာလုပ်တာလဲ?"

သူ့လက်တွေကိုမဖယ်ပဲ Namjoonကလေသံလေးနှိမ့်၍ မေးရှာသည်။

"ဟိုကောင်တြွေမင်သွားမှာပေါ့ဟ"

မှုန်ကုပ်ကုပ်Namjoonမျက်နှာက အခုမှတွန့်ချိုးလာသည်။
တစ်ဖက်တွင်လည်း သူပျောက်၍ ဆဲဆိုနေသောJaewookတို့အသံကိုကြားသည် ။

Silentလုပ်ထားသောဖုန်းမှတုန်ခါနေသည်ကိုလျစ်လျူရှု၍ ရှေ့မှNamjoon၏မျက်တောင်စိပ်စိပ်တွေကိုသာ ငေးနေလိုက်သည်။

ဘဲဥပုံစားပွဲရှည်ကြီးတစ်လုံးသာရှိသော သူတို့ဌာန၏ အစည်းအဝေးခန်းကြီးဟာ ပို၍အေးစက်လာသလို..။

အတော်ကြာJaewookတို့ထွက်သွားမှ သူသက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်သည်။

Namjoonကတော့ ခပ်တင်းတင်းမျက်နှာပေးဖြင့်ပင် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်လျှက်..

"ဘာဖြစ်တာလဲ? အကြွေးပေးစရာရှိလို့လား"

တကယ်မသိတဲ့ပုံဖြင့် မေးလာသော ရှေ့မှလူသားကိုစချင်စိတ်ကကြွလာတာမို့ SeokJinရယ်ချင်ပက်ကျိဖြစ်နေသောမျက်နှာကိုထိန်းရင်း

"ဟုတ်တယ်ဆိုရင် မင်းကဆပ်ပေးမလို့လား"

သူ့အမေးကိုကြားတော့ Namjoonကျောပိုးအိတ်ထဲက ပိုက်ဆံအိတ်ကိုထုတ်ကာ ကဒ်တစ်ခုထုတ်ပြီး ပစ်ပေးလိုက်သည်။

"ယူလိုက်"

နောက်နေတာလားဟ!
ဒီလိုပေးမည်ထင်မထားသဖြင့် SeokJinအ‌ံ့ဩသွားတာအမှန်။
သူ့အနီးနားလေးတွင်ကျနေသော ကဒ်ကိုကောက်ကာ ထိုင်နေရာမှကုန်းထလိုက်သည်။

"မင်းငါပြောတာတကယ်ယုံတယ်?"

Namjoonလက်ထဲကို ကဒ်ကလေးပြန်ထည့်ပေးလိုက်ပြီး သူသဘောကျစွာရယ်မောလိုက်သည်။ ဒီကောင်ဆိုးလေးဟာ သဘောမကျကျရအောင်ကို ပြုစားနေတော့တာပါပဲ။

"မင်းကမာနကြီးသလောက် ဖြူစင်လွန်းတဲ့ယုန်လေးပဲ "

စရင်းနောက်ရင်းပျော်ရွှင်နေသော သူ့ကို Namjoonက ရှုတည်တည်ပဲကြည့်နေကာ ဘာစကားမှမပြောချေ။

"လာ ဒီအခန်းထဲကထွက်ကြရအောင်"

အခန်းပြင်သို့ သူ့ခြေလှမ်းတွေဦးတည်လိုက်စဉ် လက်မောင်းတစ်ဖက်အောင့်သွားသည်အထိကို ဆောင့်ဆွဲတာခံလိုက်ရပြီး ချထားသော ဖဲသားလိုက်ကာကြီးများထဲသို့ရောက်သွား၏။

"ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ"

ပြုံးခဲလှသောNamjoonမျက်နှာဟာ မ‌ထီတရီအပြူံးတွေ ယှက်သန်း၍ သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသည်။
ဆိုးလွန်းသော ကလေးငယ်တစ်ယောက်ကို ပညာပြတော့မည့် လူကြီးတစ်ယောက်ဟန်ပန်လို့..

"မင်းထင်သလို ငါမဖြူစင်ဘူးဆိုတာ သက်သေပြမလို့လေ"

ငုံ့ကိုင်းလာသော မျက်နှာဆီမှ အသက်ရှုသံငွေ့ငွေ့ကိုနွေးထွေးစွာ ခံစားနေရသည်။
အသာအယာငုံခဲလိုက်သော်လည်း အောက်နှုတ်ခမ်းသားဟာ ဆစ်ခနဲ တစ်ချက်တော့နာသွားသည်။

သူ့အတွေးတွေကို ဖြန့်ကျက်ခွင့်မပေးနိုင်သည့်ဟန် Namjoonလက်နှစ်ဖက်က သူ့မျက်နှာကို တင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်လာသည်။

လေရှုမဝသလိုဖြစ်လာ၍ Namjoonရင်ဘတ်ကို တအုန်းအုန်းထုတော့မှ ဖယ်ခွာပေးတော့သည်။

Namjoonကစိုလဲ့နေသော သူ့နှုတ်ခမ်းကို လက်မဖြင့် ဖိကာသုတ်ပေးလိုက်ပြီး
လေသံတိုးရှရှလေးဖြင့်

"ငါကဖြူစင်တဲ့ယုန်လေးနဲ့တူသေးရ ဲ့လား"

SeokJinမေ့နေခဲ့‌တာ..
Namjoonမှာ မဖော်ပြထားတဲ့ နောက်ထပ်မျက်နှာပေါင်းများစွာရှိသေးတယ်ဆိုတာ...

ဒါပေမဲ့လည်း ကြိုက်နေတုန်းပဲ...။