12

Late

I was left in the car and Xenon went back to the shop to call his older brother. Pagbalik nila ay mukhang inaasar ni Xenon ang Kuya niya na tila ba pagod na sa kaniya. When they both went inside, silang dalawa sa harap at ako ang nasa likod. Silence fell over us.

Awkward...

Pagdating sa bahay ay tahimik kaming lahat. I behavingly thanked his brother dahil kahit ano namang sama ng ugali ko, may hiya pa rin ako. Tama nga ang sinabi ni Xenon na ayos na ang mga gamit ko sa hotel. Nakita ko iyon sa kwarto ko ng makapasok ako. When I went upstairs kasi, inunahan ko na siya.

I did not bother to look at him 'coz it was too awkward for me. Hindi ko alam kung paano siya pakikitunguhan pagkatapos ng nangyari.

Kaya hindi na ako nagtaka ng marinig siyang kumatok sa kwarto ko after minutes passed. Good thing I already cleaned myself up and changed clothes.

"Flaire?"

Hindi ako sumagot.

"I just... Wanna check your wounds. Please? May dala akong first aid kit."

I sighed before opening the door. Only to be welcomed by his shy smile.

"I don't need it-"

"You do..." Aniya bago umupo bigla sa harap ng pintuan ko.

My forehead creased. "What are you doing? Pumasok ka kaya?"

Umiling siya habang busy na inaayos ang first aid sa lapag.

"Let me see your wound."

Inabot ko sa kaniya ang binti kong may sugat. I remained standing on the door as he sat on the floor. Buti na lang ay naka-pajama na ako.

"Bat ayaw mo pumasok?" Tanong ko habang ginagamot niya pa ng mas maayos ang sugat ko. Bahagya niya lang tinaas ang laylayan ng pajama ko para makita ang sugat. He was so careful on doing it na akala ko'y ayaw niya pa akong mahawakan.

"It's not a good sight to see a man inside a lady's room." Aniya.

Bahagya akong napapakagat sa labi dahil sa hapdi ng sugat ko.

He looked up at me.

"You can wince in pain. I won't judge."

"I can handle it."

Bumagsak ang tingin niya sa sugat ko ulit.

"You know what... Hindi naman masamang humingi ng tulong. It's okay to share your problems. I'd prefer that. Mas gusto kong ganon kaysa layuan mo ako..."

"Xenon-"

He carefully patted my pajamas back in place before standing up.

"Let's talk about it next time. Ngayon, magpahinga ka muna. Don't be shy to call on me whenever you need help, okay?"

Tumango ako. "Pwede naman ako makisuyo kayna manang-"

"I'd like it more kung sa'kin." Ngumiti siya. It gave me comfort. "Good night, Flaire. You're so strong. I really admire you."

"U-Uh... Thanks..."

Bahagya siyang yumuko bago tumalikod at pumasok sa kwarto niya.

I closed my door and sight. Lintik naman Xenon. Ano bang ginagawa mo sa akin?

"Hindi ko alam kung bat ka nagalit sa'kin," Xenon said as he was busy serving me water.

It's been at least 2 days since the incident. At first, syempre awkward. But we both silently and indirectly decided not to talk much about it yet. Until now...

Kumakain ng breakfast.

I didn't bother to answer. Dahil sa katahimikan ko, mukhang lalo siyang nabother.

"Or is it just because my whole existence annoys you? As in ako talaga problema? Kung ganon, grabe ka naman!" He said and I nodded.

His eyes widened when he realizes that he was right. OA siyang humawak sa dibdib niya. "Really? Hindi mo man lang tinatanggi? The acidity!"

Natatawa ko siyang tiningnan. "What the freak? Tanghaling tapat at puro ka na naman kalokohan?"

"A night without you is so weird! Nagtanong pa sina Mama kung bakit hindi ka umuuwi at para akong nabagsakan ng langit at lupa. I told them that maybe you're just hanging out with Lau and the others..." Ngumuso siya.

Because of what he said, naalala ko pala sina Lau!

"Oo nga, anong nangyari sa kanila?" Concerned kong sabi.

Kumunot ang noo niya. "Flaire, ako 'yung nasa harap mo. Hello? Hindi mo ako kakamustahin?"

"Mukha ka namang okay. What about them?"

Humalukipkip siya sa harapan ko. I was busy eating and here he is annoying me again.

"They're fine! Okay na?"

I laughed. "Parang bata."

"Talaga. Hindi naman ako matanda."

"Malapit na."

"Parehas lang tayo ng edad!"

"You're still older. Old."

He squinted his eyes on me. "Ikaw talaga..."

Somehow... This conversation gave me a breather. What happened the other day was heavy to the both of us. But here we are. Gulat pa rin ako. How can we talk nonchalantly like this after I was so in a hurry to get away from him as he was calling me desperately as I ran?

"But back to my question. Seriously, what's the reason? You're killing my curiosity."

"Why are you so in need to hear it?" I raised a brow.

He raised a brow too. Ayaw magpatalo. "So that I can correct whatever I did to upset you. Pambawi lang para hindi mo na ako takbuhan ulit."

I sighed at what he said. So... Honest.

"Honestly, I don't know."

"Ano?! You don't know pero halos layasan mo na ako forever?"

"Really! I have no idea. I suddenly felt... You know, mad. I didn't even understand why."

"Hmm... Baka naman nagseselos ka?"

"What? Anlayo ng sinabi mo sa pinag-uusapan natin."

He shrugged. "Before we had that argument, mukhang napipikon ka na sa mga babaeng nangungulit sa akin. Alam mo ba? Kinilig ako nung pinagtanggol mo ako kaya nga para mabalik angas ko sinubukan kitang bigyan ng back-up. Pero bat ganon? Nagalit ka naman." Ngumuso siya.

I almost cringed at how honest he is. Seriously! "Hindi ka ba nahihiya? You're so honest and direct. Really?"

"What's the point of lying, Flaire?" He shrugged. "Mas mabuti nang honest para no guilty feelings. Ayaw mo no'n? Magaan sa pakiramdam."

I rolled my eyes and he was still there annoying me. Ayaw talaga umalis.

"Kailan mo ako lulubayan?"

"Kapag hindi mo na ako sinungitan." He chuckled. "Which means never dahil lagi mo akong sinusungitan."

I gave him a sarcastic smile. "Corny."

"I love corn and y for you." He smirked teasingly.

"Ew!" Binato ko siya ng crumpled tissue na nasalo naman niya.

"Bawal magkalat dito miss..."

"Heh! Kulit mo!"

"But seriously, huwag mo na akong takbuhan ng ganon. Hindi pa nga kita naliligawan tapos ganon na agad trato mo sa'kin? Ang sakit kaya, Flaire! Kala mo ha!" Aniya na akala mo'y batang nagsusumbong. "Sana man lang pinahabol mo ako kahit sa kabilang kalsada. Pagtingin ko, wala ka agad."

I pursed my lips. Nanatili ang tingin ko sa kaniya.

"You really like me?" I asked instead of answering him.

He looked surprised at my question.

"Hindi pa ba obvious 'yun?!" Gulat niyang sabi.

"What made you like me?"

"Ewan ko." Naguguluhan din niyang sabi. "Basta isang araw gusto na lang kita." When he noticed that I was about to talk, mabilis siyang sumabat ulit. "Hep hep. At hindi mo ako mapipigilan sa nararamdaman ko, okay? Hindi ko rin alam bat sa'kin shinoot ni kupido ang pana niya tas unang nakita ko ay ikaw."

"Pinagsasabi mo-"

"Sana naman kasi tumabi ka o nagtago! At sana pumikit nalang ako para hindi kita nakita... E 'di sana okay pa ako!"

"So hindi ka okay na gusto mo ako? Bat ka nagrereklamo?"

"Okay na okay syempre!" Frustrated niyang sabi na hindi na alam ang gagawin sa sobrang gulo ng isip. "Hindi ako nagrereklamo! Bat ko ba sinasabi 'to? Ah basta! Gusto kita. Wala kang magagawa." Humalukipkip siya at umirap.

Natawa ako sa inarte niya.

"Malala ka na, Xenon."

"Alam mo cure ko?"

"Ano?" Dahan-dahan kong tanong na may pagdududa. Kita ko ang pagsilay ng ngisi sa labi niya.

"Gustuhin mo rin ako, Flaire sweetie."

Agad na bumagsak ang itsura ko. "Nevermind. 'Wag ka na gumaling."

"Wow! So gusto mong forever kitang gusto?"

Halos sabunutan ko na ang sarili ko. Why so makulit? Hindi ko na siya pinansin at umirap na lang. Inubos ko agad pinagkainan ko at nung sinubukan ko nang ligpitin, siya ang umagaw bigla.

"Bat mo kinuha?"

"Ako na po maglilinis." Aniya.

"Ano trip mo?"

"Ikaw?"

"Huh..."

He just smiled before scratching the back of his neck.

"Pahinga ka muna sa sala."

Nanatili ang tingin ko sa kaniya. What's with him? Mukhang nahalata niyang pinagdududahan ko siya kaya natawa siya.

"In love ka na ba sa'kin?"

"Nakatingin lang, in love na agad?"

"Malay mo."

"Hindi pa."

"Pa?!" Gulat niyang sabi.

Umiwas ako ng tingin bago siya tinalikuran at lumakad papunta sa sala. I heard him laughing behind.

"Grabe ka talaga! Porket alam mo kung paano ako papaikutin, Flaire! So harsh!" Biro niya.

I sighed. Really... Kung sino man ang magiging asawa ni Xenon, I really think that she needs a lot of stored patience and even backups.

Naupo ako sa couch. I opened my phone and scrolled through media sites. Hmm...

There's this trend about planet Earth. I sighed. Kailan ba maaayos ang mundo? Why can't the rich persons above just once forget about their riches and prioritize the planet more?

'Coz think about it. Paano maeenjoy ang kayamanan kung sira na ang mundo? Seriously...

"What're you looking at? Mukhang galit ka." Ani ni Xenon na tumabi sa couch. Sumisilip siya sa phone ko kaya pabiro ko siyang siniko. He pouted.

"Scientists are already warning us about stopping our wrong deeds that affect the Earth badly..." Umirap ako. "Pesteng mga sakim na mayayaman na 'yan! Mas inuuna ang pera kaysa kapaligiran! How could they enjoy their riches when the world collapses? Ugh! Mga bobo!"

"Chill..." Napakamot siya sa batok. "Gusto mo gawan ng paraan?"

"Pano naman?"

"Donate tayo sa mga nagpprogram para makatulong sa Earth. Or if you want... I can ask Dad for the company's help..."

"Seryoso ka ba?"

"Oo naman. Bat hindi?"

"Just because I told you my rant?"

Tumawa siya. "Bukod sa 'yo... Of course I wanna help the planet Earth. Our empire's using eco-friendly productions and materials para makatulong sa mundo. And I guess... to do more is not bad, right?"

I pursed my lips. His eyes lingered on me for a bit before calling his Dad.

"Pa? Yes... About the problem trending regarding Earth? Can we donate money to fund programs that help in regards to it? Yeah... And let's use our platform to share this to more people..." He said. "What? Syempre concern ako. But Flaire kinda complained about it and I wanted you to, you know... Help her and Earth. Slaying both at once..." Sinilip niya ako at ngumiti.

I jokingly grab his hair kaya natawa siya bago binaba ang tawag.

"Ano sabi ni Tito?"

"Okay daw."

"Ganun kadali?! I mean... Your empire is so damn big and like... parang wala lang?!"

He chuckled. "Chill. Wala namang masamang tumulong."

"Fine..."

"And you know I'd do anything for you."

"Kahit ano?"

"Oo."

"Huwag mo na akong gustuhin."

Sumimangot siya. "Basta 'wag lang 'yan."

I rolled my eyes. "Liar."

"May exception lang!"

"Hays..."

"But you know what? Malapit na ang birthday ni Papa. Would like to go with me?"

"Sapak you want?"

He shook his head. "Ayaw mo talaga?"

"Hindi ako komportable sa mga party..."

"Sure? Final na?"

"Oo."

Ngumuso siya. "E 'di wala ako kasama? Si Kuya may partner na. Sina Krypton at Radon, wala namang pag-asa sa buhay pag-ibig."

"Pare-pareho naman kayong walang kasama. What's with you bringing me, then?"

"Para sumaya ka?"

"O baka ikaw?"

"Syempre kasama na kasiyahan ko kapag nandon ka!"

"Excited? Sinisigawan mo ba ako?"

Umayos siya ng upo. "Hindi po."

"Basta ayoko sumama, Xenon."

"Malulungkot si Papa."

"Baka ikaw?"

"Pero sige na?"

"Maiintindihan naman nila pag humindi ako. Hindi makulit sina Tito katulad mo." Asar ko sa kaniya.

Sumimangot pa siya. "Hmm... Pero sukat ka ng dress? If ever magbago isip mo sa last minute?"

"Ayoko."

"Please??"

"Sayang lang kasi hindi ko rin gagamitin."

"Gamitin mo in the future. Pwede naman."

"Tsk..."

"Please?"

"Hindi mo talaga ako titigilan 'di ba?" Tanong ko. Tumango siya. I sighed. "Fine. Pero huwag ka umasa na makakarating ako. Magsasayang ka lang ng pera."

He nodded.

"Pwede naman tayo magpagawa kay Minique. 'Yung pinsan kong fashionistang 'di ko mawari bat parang hindi kami magkalahi. Mukha akong gusgusin tas nakaayos siya lagi." Biro niya. "But seriously, we could just buy from her boutique. Mas hassle para sa 'yo kung papa-personalize pa."

"Okay..." I said and went with all his idea.

"Pulang dress?"

I nodded. "My soul color."

He chuckled. "I know."

"Tara."

"Ha?"

"Let's buy it now. San ba?"

"Near Arenas de Cristal." He answered. "Sure ka? Ngayon agad?"

I nodded.

Mukhang hindi pa siya makapaniwala na ako ang nangunguna pero kinalaunan ay sumunod na rin. Hindi na kami nagpalit ng damit dahil nakapambahay lang naman kaming dalawa. Simpleng shirt at shorts lang at ganon din siya. A red slider for me and black ang kaniya.

We rode bikes to reach the boutique dahil sabi naming dalawa, parte ito ng pagtulong namin sa climate change.

You know? Like kahit maliit man lang makatulong kaming dalawa.

"Minique!" Xenon greeted his cousin.

She was really gorgeous! Kahit na simpleng dress lang ang suot niya na animo'y pambahay, halatang branded. She kinda reminds of that fashionista... Heart? If I remember correctly. She's damn pretty!

Tama nga si Xenon na nagmumukha siyang gusgusin! Now I understand!

"Oh, Xenon? Kakagaling lang nina Zennon dito nung mga nakaraan. Ikaw? Ano trip mo? Gusto mo ng dress?"

Sinimangutan ni Xenon si Minique ngunit napunta ang tingin niya sa akin.

"Oh! What a pretty red hair. What's your name? Ikaw ba 'yung pinapabantayan kay Xenon? Minsan na lang kasi ako maglagi sa mansyon. I'm staying more hotel sometimes 'coz it's nearer here. Depende sa mood ko."

"Ahh... I'm Ruby Gresham..."

"Siya nga?!" Gulat na sabi ni Minique.

Sumimangot lalo si Xenon. "Anyway! Anyway! May ready made dress ka ba d'yan na red? Na kakasya sa kaniya?"

"For the party? Sasama mo siya?"

"Undecided pa. Problemadong sabi ni Xenon."

Mahina akong natawa.

Minique was really nice as she guided me with choosing clothes. Hindi ko hinayaan si Xenon na makita ang dress na pinili ko kaya halos magdabog siya na akala mo'y bata.

"Bat ayaw niyo ipakita?" Reklamo niya.

"Respect her choice, Xenon. Panget mo." Minique intervened.

"Heh!"

"Secret ko na lang." Ani ko.

Lalo siyang ngumuso. "Pano ko makikita e hindi ka naman yata pupunta? Unfair!"

"Bahala ka... Pwede ko naman isuot sa ibang event..."

"Bawal talaga? Please?" Subok niya pa.

"Nope. No. Hindi. Ayoko." I dismissed him and Minique laughed.

"Kayong magkakapatid," She said pertaining to Xenon. "Delikado na kayo."

Sarkastikong ngumiti si Xenon sa kaniya. "Mukha bang hindi pa namin alam? Alam na alam kaya..."

I chuckled.

"We'll see."

A few days passed. Malapit na ang birthday ni Tito Rom at sa mga lumipas na araw, hindi nagkulang si Xenon sa pangungulit sa akin. Mukhang pati sina Tita Genesis ay naiinis na sa anak nila.

"Xenon, ang kulit mo. Don't force her if she doesn't want to."

"Kapag sinama ko siya, baka suntukin lang ako." He pouted. "Pero gusto ko talaga siyang isama!"

Tumawa lang si Tito Rom.

Nang araw nang birthday ay busy lahat. Doon so resort hotel ng Ashenbert ang party venue.

Nakatingin lang ako kay Xenon habang nakahilig sa hagdan at mukhang naghihintay sa harap ng kwarto ko. He was wearing a formal attire.

"Hindi ka talaga sasama? Kahit suntukin mo ako bilang trade?"

I chuckled bago umiling.

"Aasarin ako ni Papa mamaya. Nararamdaman ko na." He pouted.

Lalo akong natawa. "Enjoy."

"Final na. Ayaw mo talaga? Really real? As in? Hindi fake?"

I nodded and nodded and nodded. "Oo nga... Hindi ako komportable sa mga party..."

"Itago na lang kita?"

"Sira ka ba?"

"Eh......." Maktol niya.

"Para kang bata."

"Hindi naman ako matanda."

"Pilosopo."

"Smart lang."

Ngumuso ako. Ilang minuto niya pa ako tinitigan at mukhang nagpapaawa.

"Mag-ingat ka rito ah. Tawagan mo lang ako, uuwi agad ako."

"Wow, asawa yarn?" Asar ko.

He shrugged before smirking. "Wish ko lang." Napakamot siya sa batok. "Naaasar mo na ako ngayon ha. Improvement."

I just raised a brow. Teasing him. "Yeah, right. Alis na. Ingat."

"Maawa ka? Please? Hello?"

"Nahh..."

"As in?" Malambing niyang sabi.

I nodded. "Final na."

Bagsak ang balikat niyang tumango. Naglakad na siya pababa ng hagdan kaya sinilip ko siya mula railings. "Ingat!"

"Mwah!" He gave me a flying kiss na pabiro kong pinandirihan bago siya umalis.

Muli akong pumasok sa kwarto ko at nilibang ang sarili. Ayoko talagang umattend ng party kasi hindi ako komportable. I don't know why. But I prefer to be alone at home kaysa makihalubilo sa iba.

MInsan naman ay umiiba ang mood ko.

Pero ngayon, ayoko lang talaga.

I was busy watching martial arts videos online when Xenon messaged me on the phone.

From: Xenon

Dad's really teasing me :(

From: Xenon

Should I ditch? Gala na lang tayo OTL

To: Xenon

Are you crazy? Birthday ng daddy mo. Stay there.

From: Xenon

Ok boss :( </3

I sighed.

Napatingin ako sa relo. By now, patapos na siguro ang party. I gazed at the box on my bed. Nandon sa loob ang pulang dress na napili ko nung nakaraan.

I stood up. Hingang malalim bago mapamura ng mahina.

Damn it!

Bakit ba ganito?!

Hindi dapat ako pupunta.

Ayoko naman kasi talaga.

Pero bat ganto???

Nag-ayos ako ng simple lang. It was a red off shoulder dress na above the knee. I partnered it with simple red heels. Habang nakatingin sa salamin ay napanguso ako. I look like a high school sweetheart.

Sweetie.

It reminds me of his teasing call name towards me.

Napangiwi ako.

Nawawala angas ko dito. Tsk.

Bat pa ba ako tutuloy???

Alam ko na.

Alam na alam ko na.

Hindi na ako nagpahatid papunta sa venue. I rode a bike.

I know. It's stupid but who cares? Kailan pa mahihiya sa ibang tao si Ruby Gresham? I'm too awesome for everyone and I know it.

Nang makarating ako sa venue ay kita kong konti na lang ang mga bisita. Unang nakakita sa akin si Tito Rom at Tita Genesis.

"Wow..." Tita said. "You look so pretty."

"Thank you po..."

"Akala ko hindi ka pupunta?" Natatawang sabi ni Tito Rom. He was smiling. "Andon si Xenon sa may buffet. Kanina pa kumakain. I guess it's his way to not miss you?"

Nanlaki ang mata ko. Alam nilang gusto ako ni Xenon?

"Don't be too shocked..." Natatawa si Tita Genesis. "Walang problema sa amin kung irereject mo si Xenon. No bad blood. As long as you are comfortable."

Tito Rom laughed again before they walked away from me.

Naglakad ako palapit sa buffet table at nakita si Xenon na nakatalikod at may bitbit na platong punong-puno ng pagkain. Lalapit pa sana ako ng humarap siya sa akin.

Nanlalaki ang mata niyang nakatingin sa akin habang may subo pa na pagkain. Agad niyang nilunok iyon at pinunasan ang labi gamit ang tissue.

"B-Bat ka andito?!" Gulat niyang sabi.

"Sira ka ba? Akala ko ba gusto mo akong pumunta?" Nang-aasar kong sabi.

"P-Pero... 'Di ba ayaw mo?"

I sighed. "Andito na ako ngayon."

"Bat late?"

"Aba, may reklamo?!" Inirapan ko