❤️ من هواتو‌ دارم ❤️

چمدون مشکی رنگشو کنار صندلی پلاستیکی گذاشت و نگاهی به ساعت مچیش انداخت از وقت قرارشون ده دقیقه گذشته بود ولی خبری از دخترا نبود.
گوشیشو از جیبش خارج کرد و تماس و وصل کرد
+ کجان ؟
_ به ترافیک خوردن تا یک ربع دیگه اونجان
+ ترافیک؟ وات ده... فک کردی من...
دستی به پشت شونش برخورد کرد
_ اقا ببخشید
همونطور که سر یونجون غر میزد چرخید سمت صدا و با دیدن فردی که جلوش ایستاده بود تنش لرزید ، باور انسان بودن شخص رو به روش یکم براش سخت بود
_ میتونید از من و دوستم عکس بندازید ؟
جونگ کوک گیج به پسر نگاه کرد و اخم کمرنگی رو پیشونیش جا خوش کرد اولین بار بود درمقابل کسی انقدر گیج و بی دست و پا میشد و این مستقیم رو اعصابش تاثیر گذاشته بود
صدای یونجون و میشنید که از پشت گوشی‌‌ میگفت باید قطع کنه ولی نه حرفی میزد نه تلاشی برای قطع تماس میکرد  ، پسر مو‌ بلُند که از رفتار پسر رو به روش متعجب شده بود و همینطور به خاطر سکوتش در مقابل درخواستش کمی معذب بود لبخندی زد و سر تکون داد
_ اشکال نداره اگر نمیتونید از کس دیگه در خواست میکنم
جونگ کوک با شنیدن حرف پسر ریز جسه‌ و همینطور صدای بوق ممتد پشت ایرپادش با دستش به گوشش اشاره کرد و لب زد
+ داشتم با تلفن صحبت میکردم
جیمین متاسف از قضاوت زود هنگامش لبخند خجالت زده ای زد و کمی خم شد
_ اوه متاسفم
+ بده من
جونگ کوک با بالا اوردن دستش گوشی و از جیمین گرفت و منتظر شد تا پسر جوری که میخواد بایسته !
جیمین به اطرافش نگاهی انداخت و با دیدن تهیونگ کمی اونطرف تر صداش زد
_ ته بیا دیگه زود باش
تهیونگ با کلافگی سمت دوستش اومد و مثل همیشه نق زد
+ حتما باید از تمام مراحل یه سفر یک روزه عکس بگیری ؟
_ آه تهیونگ محض رضای خدا غر غر نکن این فقط یه عکسه
بعد همونطور که دستشو به بند کوله پشتیش میگرفت، لبخندی به گوشی که جونگ کوک بالا اورده بود زد ، تهیونگ هم با بدخلقی و چهره جدیش دستشو به نرده کنارشون تکیه داد و به دوربین خیره شد
جونگ کوک خیره به لبخند پسر توی دوربین چند لحظه بدون حرکت موند ،‌ نمیتونست این حجم گیج شدنش فقط با دیدن چهره یه نفر و درک کنه ، بیش از اندازه هیجان بهش وارد شده بود انگار که قرار اولش توی دبیرستان باشه درک نمیکرد چرا باید اینطور محو دوربین بشه
+ ببخشید ، انداختی ؟
_ ها؟
جیمین لبخندش جمع شد و کمی به سمت جونگ کوکی اومد که دوربین به دست خشک شده بود
+ میگم انداختید ؟
جونگ کوک سرش و تکونی داد تا شاید مغزش دست از مسخره بازی و مسخ شدن در مقابل پسر برداره و لب زد
_ متاسفم ، یکم فکرم درگیره
جیمین لبخند بزرگی زد و به ژست قبلیش برگشت
+ اوه اشکالی نداره
جونگ کوک بی معطلی دستشو روی دکمه زد و گوشی و سمت جیمین گرفت
_ بیا ، گرفتم
جیمین بازهم ادای احترام کرد و خم شد
+ ممنونم
_ جئون
جونگ کوک با شنیدن صدای سویون به سرعت سر چرخوند تا بیشتر از این توی باتلاق تفکراتش راجب لبخند پسر فرو نره و اخمی‌کرد
+ معلوم هست کدوم گوری ؟
_ پاچه نگیر ، چمدون کو ؟
با دست به صندلی اشاره کرد و از کنار سویون رد شد
+ مطمئن شو میرسونیش
اما تمام حواسش پی پسری بود که اصرار داشت خیلی خوب افتادن و باید عکس و چاپ کنن و دوستش که مخالفت میکرد و از نظرش این ایده خوبی نبود .
**
درسته این اولین دیدار، اولین حس ، اولین برخورد جئون جونگ کوک‌ با پارک جیمین بود
عکسی که نه فقط توی گوشی بلکه توی ذهن جونگ کوک ثبت شد و تا مدت ها اون لبخند حتی یک‌ ثانیه از جلوی چشماش دور‌ نمیشد
با حس دستی دور گردنش از افکارش خارج شد و نگاه گذرایی انداخت جین مثل جاسوسای مخفی به اطرافش نگاهی کرد و با صدای اهسته گفت
+ جیمین تو دردسر افتاده
_ خب ؟

+ خب و درد ، از کای کارت تلفن خواسته ، حالا به جای جبرانش ازش میخواد براش مواد جا به جا کنه
_ به من چه ؟
+ کس شعر نگو میگیرنش
جونگ کوک کلافه با بالا انداختن شونش دست جین و پس زد و زمزمه کرد
_ اهمیتی نمیدم ، درضمن بهتره براش که بگیرنش ، حداقل تو انفرادی کسی نقشه گایدنشو نمیکشه
جین ناامیدانه و البته با قبوله منطق جونگ کوک از جاش بلند شد و برای سرگرم کردن خودش رفت سراغ بقیه زندانیا !
جیمین ناباور دستی روی صورتش کشید و یکبار دیگه شانسشو امتحان کرد
+ چرا فقط یک روز دیگه بهم فرصت نمیدی ؟
کای بدون بالا اوردن سرش همینطور که پولاشو میشمرد دستشو اورد بالا و عدد سه رو‌ باهاش نشون داد
_ یک روز دیگه میشه سیصد تا
جیمین فاکی زیر لب گفت و ناخوناشو‌ تو پوستش فرو کرد با تکون دادن سرش از سلول خارج شد و به سمت سلول خودشون پا تند کرد
+ هان ، بیا
دست هان و چسبید گوشه سلول قفلش کرد
_ هی پسر من گی نیستم اما دارم شک میکنم
+ خفه شو ، صد و پنجاه وون لازم دارم
_ شرمنده رفیق من همچین مبلغی ندارم

+ برات بهتره کاری که کای میخواد و انجام بدی
_ از کی تا حالا خوبیه منو‌ میخوای ؟
یونگی با ابروهایی که از تعجب بالا پریده بود و صدای ناباورش زمزمه کرد
+ بلبل زبونی میکنی ؟ تو ؟ واسه من
همینطور که میگفت از روی تخت بلند شد و سمت جیمین رفت
_ من ازت نمیترسم مین یونگی
+ ولی باید بترسی
جیمین طاقت نیاورد و سینه سپر کرد و صداشو کمی بالا برد
_ چرااا ؟ مگه من چیکار کردم ؟ من اخرین خواستم اینه جئون جونگ کوک بهم حسی داشته باشه ، چرا تاوان احساس نداشته اونو من باید پس بدم؟
اخمای یونگی آروم آروم باز شد و با اتمام جمله جیمین نتونست لبخندش و جمع کنه ، ای کاش فقط همون بود ، نمیتونست خنده بلندش و کنترل کنه
+ یا ... اعتراف میکنم ، جئون حق‌ داره ، تو حتی توی اوج عصبانیت زیادی کیوتی
جیمین نفس پر حرصی کشید و دستاش مشت کرد ، کیوت بودنش مگه دست خودش بود ؟ لباش و جمع کرد و اخمش و پر رنگ تر کرد
_ مسخره
+ پارک جیمین ، دنبالم بیا
با شنیدن اسمش با تعجب و چشمای نیمه گرد سمت نگهبان چرخید و انگشتش و سمت خودش گرفت
_ من ؟
+ مگه اسم تو پارک جیمین نیست ؟ بجنب!
***
از بالکن بزرگ و حلال مانند عمارت نگاهی به حیاط بزرگشون انداخت ماشین نامجون و اسکورتش داشت از حیاط خارج میشد و بقیه ماشین ها روشن شده با دری باز‌ منتظر مونده بودن
جین تماس و بر قرار کرد و ایپدشو روی‌ گوشش گذاشت
+ دور دور خوش میگذره جئون ؟
_ چیشده؟
+ نامجون رفت ، منم‌ بیشتر از این نمیتونم بمونم !
_ اگه من تا بیست دقیقه دیگه نیومدم برو
+ دیدن اون انقدر واجبه؟
جونگ کوک نگاهی به سر کوچه انداخت با مطمئن شدن از خروج جیمین زمزمه کرد
_ بیست دقیقه ، نیومدم برو
جین سری از تاسف تکون داد و داخل محوطه عمارت برگشت افرادشون با سرعت وسایل و جا به جا میکردن و هر کس به کاری مشغول بود ، داخل دستشویی شد و گوشیش و داخل سینک توالت انداخت و سیفون کشید ، دستی به موهای مشکی خوش حالتش کشید و‌ تو آینه به خودش بوس فرستاد و همونطور که اهنگ مورد علاقش و زمزمه میکرد به سمت حیاط قدم برداشت .
ساعت مچیشو نگاه‌ کرد . چهار بد از ظهر بود هواپیمای شخصی نامجون تا یک ربع‌ دیگه بلند میشد و پشت سرش هواپیمای اون ها میرسید
دلش راضی نمیشد جونگ کوک‌ جا بذاره اما میدونست اگر راه نیوفته همه چی بهم میریزه
داخل ون مشکی نشست و نگاه گذرایی‌ به سویون انداخت
+ حرکت میکنیم
_ جونگ‌کوک ؟
+ اون خودش ...
با صدای تیر اندازی که شنید حرفش‌ نصفه موند و بند دلش پاره شد ، نصف افراد با نامجون رفته بودن

نگاهی به سویون انداخت
_ گندش بزنن ...
از ون پیاده شد و همراه سویون و محافظاش به سمت پشت ساختمون حرکت کرد
+ پلیس ، کل ساختمون به محاصره ما در اومد ، هشدار
لطفا دستتون پشت سرتون بذارید و تسلیم بشید
جین لباش و خیس کرد و کنار درختی نشست
_ مقاومت فایده نداره
+ چرت نگو‌ ، به نامجون زنگ بزن باید برگرده
_ یا ، تو فکر کردی چوسان قدیمه و مام سربازای شاه؟
درگیری الکی  چه فایده ای داره؟
سویون اخمش پر رنگ تر شد ، جین تنها کسی بود که به هیچ عنوان حتی توی بدترین شرایط دلش نمیخواست محتاج کسی بشه
_ درضمن تا الان نامجون سوار هواپیما شده
پسری با سرعت کنارشون اومد و روی زانو هاش نشست ،
+ تعدادشون بالاست ، چیکار کنیم ؟
جین نفس عمیقی کشید و به آسمون نگاه کرد ، نیمه تاریک و نیلی رنگ ، زیپ کاپشن مشکیشو بالا کشید و بلند شد
_ تسلیم میشیم !
***
جیمین نگاهی به زن‌ سیاه پوست انداخت دوباره با کلافگی نگاهشو سمت بسته گرد هرویین چرخوند
+ الان من اینو بکنم داخلم ؟
زن که زبونشو نمیفهمید دوباره دست و پا شکسته زمزمه کرد
_ این و به کای بده
و دستش با پشتش اشاره کرد ، جیمین چشماشو چرخوند و پوفی کرد و دست بکار شد به هر حال نمیتونست کاری دیگه ای انجام بده ...
از اتاق ملاقات نکاحی ( اتاقی برای سکس زندانیا که هر ماه یک بار اجازه استفاده ازش و دارن ) خارج شد و سعی کرد به شی داخل باسنش توجه نکنه ، اولین بارش نبود که چیزی داخلش میرفت ، به لطف جونگ‌کوک همه اولین هارو تجربه کرده بود ، بازرس بعد بازرسی بدنی ازش خواست که لباساشو بپوشه اما لحظه اخر صدای فرماندار باعث شد جیمین به خودش و کای لعنت بفرسته
+ تفتیش داخلی انجام بده
میدونست میره انفرادی اما مهم نبود ، به هر حال شنیده بود دشمن کای شدن مساویه با از دست دادن تمام اعضای بدن به مرور زمان پس حرفی نزد و ساکت موند
***

جونگ کوک از داخل تاکسی نگاهی به کوچه انداخت ، با دیدن ماشینای پلیس سرش و پایین اورد و از راننده خواست دور‌بزنه و دو‌کوچه‌‌ پایین تر بایسته نمیدونست خبر گیر افتادن جین و چطوری باید به نامجون میداد ، مطمئن بود اگر بشنوه که بخاطر تاخیر جونگ کوک گیر افتادن میکشتش نفس عمیقی کشید و پیاده شد داخل یکی از ساختمون های متروکه شد و تا اخرین طبقه بالا رفت ، از روی پشت بوم به راحتی میتونست عمارت و جین و ببینه . چند دقیقه که گذشت جین به همراه سویون و افراد از عمارت خارج شد و تسلیم شدن
جونگ‌ کوک دستی به صورتش کشید و روی زمین نشست ، نمیدونست با گیر افتادن جین باید چیکار کنه ، عصبی بود و سر درد شدیدی داشت
به هر حال هواپیما تا الان از روی زمین بلند شده بود
گوشیش و برداشت و شماره نامجون‌ و گرفت
+ چیشده
_ جین هیونگ .. گیر افتاد
نامجون از پشت گوشی خنده مردونه ای تحویل جونگ کوک داد
+ واقعا ؟ تو چرا میتونی باهام صحبت کنی ؟
_ هی نامجون‌ من بادیگارد دوست پسرت نیستم
+ بادیگارد ؟ ... شوخی میکنی ؟
_ نه ، میگم محاصره شدن ، نمیتونست کاری کنه ، من از سر کوچه برگشتم
مدتی سکوت پشت گوشی برقرار شد
+ پس تو ام دستگیر شو
_ منظورت چیه ؟
+ منظورم اینه که دستگیر شو
جونگ کوک اخمی کرد و خواست دربرابر نامجون‌ مخالفت کنه اما با دیدن صحنه رو به روش خشکش زد ،‌ جیمین اونجا چیکار میکرد ...
***
دقیق نمیدونست اما با حدسایی که زده بود چهار روز میشد که داخل این اتاق نیمه تاریک و سرد تنهای تنها مونده بود ، عادت کردن به این اتاق چیزی بود که از نظرش غیر ممکن بود حتی اگر طول میکشید .
کلافه از جاش بلند شد سعی کرد برای خسته کردن خودش یکم فعالیت کنه ‌، خودش و با پرش هاش گرم میکرد و اعضای بدنش و کش میداد تا انعطافش و از دست نده ، از زمانی که به یاد داشت کلاس ژیمناستیک میرفت و حتی وقتی برای دانشگاه به سئول اومد سعی کرد توی خونه بدنشو نرم نگه داره تنها چیزی که واقعا دوست نداشت بزرگ شدن بدنش و عضله ای شدنش بود
یاد تهیونگ افتاد که هر بار صد و هشتاد زدنش و تماشا میکرد به شوخی دهنش و چشماش و نیمه باز و خمار میکرد و با لحن شهوانی زمزمه میکرد
+ جیمینا من و دیوونه نکن
با یاد اوری تهیونگ عمق دلتنگیش و حس‌کرد ، امید واربود ازپس سوال های مادرش که میپرسید جیمین چرا  از طرف دانشگاه اردویی رفته که گوشی‌ بردن ممنوعه بربیاد . لبخند پر بغضی زد و قیافه تهیونگ هنگام جواب پس دادن تصور کرد

از تصورات ذهنش نتونست جلوی خندش و بگیره و بلند زیر خنده زد ولی صدای باز شدن در سلول از دنیاش خارجش کرد و به عمق داغون بودن قضیه مکان و زمان پی پرد

_بیا بیرون
جیمین خوشحال از انفرادی خارج شد و همراه افسر نگهبان به سمت سلول ها رفت
_ اخرین بارت باشه از این گوها میخوری
جیمین سر تکون و سعی کرد به چشمای افسر به ظاهر ترسناک با اون اندام گندش نگاه نکنه

برای عوض کردن حال و هوای خودش راهشو سمت حیاط کج‌ کرد و بیرون رفت ، با خوردن سوز به صورتش
چشماشو جمع کرد و لعنتی به زمستون فرستاد
زیپ سویشرتشو بالا کشید و دستاشو داخل جیبش کرد و سمت یکی از سکو ها رفت و گوشه ای در از جمعیت و برای نشستن انتخاب کرد
کای با دیدنش سمتش رفت و کنارش نشست ،‌ جیمین ناله ای عمیق درون ذهنش کرد و قیافش درمونده شد
+ حالا چی میشه
_ خب ، چون پسر خوبی بودی و چیزی به اونا راجب من نگفتی
جیمین لباش کش‌‌اومد و سرش و سمت کای چرخوند
_ من از دست دادن امانیتی و میبخشم
جیمین لبخندش دندون نما شد و با ذوقی درون صداش زمزمه کرد
+ ممنون قول میدم بدهیتو سریع بدم
کای لبخندش و جواب داد و دستشو روی شونش گذاشت
_ مطمئنم این کارو میکنی جیمین تو چهارصد وون من و سریع میدی نه ؟
جیمین لبخندش جمع شد و چشماش درشت شد
+ چی ؟ چهارصد وون ؟
_ چیه پسر ؟ نکنه فکر کردی من برای اونا کون داده بودم ؟ تو پولمو دست پلیسا انداختی پس بهم بدهکاری
جیمین با بدبختی به کای و دار و دستش که ازش دور میشدن زل زد و سرش و پایین انداخت ، معدش بهم ریخته بود و حالت تهوع داشت ، مطمئن بود اگر به پدر و مادرش چیزی نگه نمیتونه همچین مبلغی و از کسه دیگه ای بخواد
معطل نکرد با نشستن و غصه خوردن معجزه نمیشد
از جاش بلند شد و سمت جایی رفت و که زندانیا درخواست تلفن کردن میدادن
+ باید تماس بگیرم
_ با خانوادت یا دوستات
+ دوستم ، کیم تهیونگ
افسر سر تکون داد و نگاهی به ورقه جلوش انداخت
_ قبل شام بیا کارت و تحویل بگیر
جیمین سر تکون و تشکر کرد از اونجا خارج شد و سمت سلول خودش رفت
توی افکارش غرق شده بود که یکی از پشت دستشو روی دهنش گذاشت و کشیدش داخل سلول ،‌ تقلا کرد خواست خودش و خلاص کنه که با چرخیدن‌ و دیدن قیافه اشنای سارقش اخم بزرگی کرد و دست از تقلا برداشت
جونگ کوک اطرافش نگاه کرد و زمزمه‌ کرد
+ کای چی‌ بهت میگفت ؟ چرا اونقدر راضی بود
جیمین دندوناشو روی هم سابید و اخم کرد تمام بلاهایی که سرش اومده بود تقصیر پسر رو به روش بود در حالی که هیچ تلاشی برای راحتیش نمیکرد ،‌ کمکش نمیکرد ،‌اهمیت نمیداد و‌ از همه بدتر حالا ازش میخواست جواب پس بده
_ به تو چه ربطی داره ؟
+ اون روی سگم و بالا نیار بگو چقدر میخواد ازت
_ ازم خواست باهاش بخوابم 
جونگ کوک‌ خشکش زد ، حتی تصور این که اون‌لبخند های جیمین و کای برای رد بدل شدن همچین صحبت هایی باشه هم دیوونش میکرد ناباور زمزمه‌ کرد
+ دروغ میگی ؟
جیمین چشماشو توی کاسه چرخوند و لب زد
_ دروغ نمیگم حالا گمشو اونور
با دستش به تخته سینه جونگ کوک کوبید و خواست از کنارش رد بشه که موهاش از پشت کشیده شد و دستی روی گردنش قرار گرفت
+ هنوز یک‌ماه از اومدنت نگذشته که عین هرزه های اینجا رفتار میکنی پارک جیمین ، من و دیوونه نکن
جیمین ترسیده بود ، نه از فشاری که به گردن یا موهاش وارد میشد و دردش میگرفت .
لحن و صدای جدی جونگ‌کوک چیزی نبود که کسی بشنوه و نترسه ، جیمین اخم کرد و سعی کرد‌ محکم‌باشه
+ دیوونه شو ، اهمیتی نداره
_ خواهیم دید
جونگ کوک جیمین و هول داد و موهاش و ول کرد ، جیمین به سرعت از سلول خارج شد و شروع به صرفه کردن کرد .
یونگی که از دور شاهد این اتفاق بود نزدیک‌‌ اومد و بطری ابشو سمت جیمین گرفت
جیمین ناباور به قیافه یونگی‌ نگاه کرد و بطری و به‌ ارومی ازش گرفت و کمی ازش نوشید ، از نظرش یونگی‌ آدم خوبی بود ، فقط جونگ کوک و مقصر مرگ خواهرش میدید و حالا که متوجه شده بود اون علاقه ای به کوک‌ نداره دیگه اونو مقصر نمیدونست .
یونگی کنار جیمین راه افتاد در جواب جیمین که ازش تشکر میکرد دستشو دور گردنش انداخت و زمزمه کرد
+ از اون عوضی نترس پسر ، من هواتو دارم ...
_________2744

سلام جینگول
وانشات این بوک و توی BTS One shot خوندید؟
چطور بود ؟
ووت میدید ؟اگر لذت میبرید بدید ⁦...
نه اینکه زیاد مهم باشه فقط میخوام دیده بشه تا همه مثل شما لذت ببرن
love you guys 💜