Ilang minuto pa kaming nag-usap hanggang sa naalala ko na ‘kung bakit pala kami nandito.

“Ma!” tawag ko kay mama na panay ang daldal kay Lei.

“Ano?”

“Gusto mo ba sumama sa night party bukas?” tanong ko sa kanya.

“Ako ate, gusto ko!” sabat ni CL.

“Wag na.” suya ko sa kanya.

“Sino ba mag-paparty? Hindi ko alam, anak.”

“Si, boss.” agad na sagot ko.

“Siya?” turo niya kay Lei.

Tumango nalang ako bilang sagot.

“Siya naman pala, sure na sure, anak!” agad na sabi ni Mama.

Nays ma, ang bilis ha!

“Kuya, sama ako.” pamimilit ni CL.

“Of course,” natatawang sagot ni Lei.

Agad naman akong tinignan ni CL ng nagmamalaki. “Sana ikaw nalang kapatid ko.” sabi pa niya kay Lei.

Pinaparinggan mo ba akong kumag ka?

“Edi lumayas ka dito!” singhal ko sa kanya.

“Napaka-mean mo talaga sa'kin ate! Magkapatid ba talaga tayo?” pamewang niya sa'kin.

Ako pa talaga tinanong mo.

“Hindi, inampon ka lang nila Mama.”

“Kaya pala wala ‘kang kamukha dito, ikaw pala ‘yung di totoong anak!” sagot naman niya sa'kin.

“Aba—!”

“Stop it, Garrette!” suway sa'kin ni Mama. Tumayo na ako at kinuha ang binili ko na isusuot ni mama bukas ng gabi.

“Ito isuot mo bukas ng gabi, ma.” abot ko sa paper bag. Tinignan naman niya kaagad kaya nakita ko ‘kung paano mag-iba ang reaksyon niya.

“Bakit ma, ayaw mo ba?” kinakabahang tanong ko.

“Gustong-gusto anak, salamat ha. Anong oras ba?”

Nakahinga naman ako ng magustuhan ni mama. Hindi ko na siya binilhan ng heels dahil marami siyang collection sa kwarto nila ni papa. Ayaw niyang pinapakealaman ito kaya hindi na ako bumili. May tinatago din si mama na konting alahas kaya bahala na siya ‘kung anong gagamitin niya.

“7:30 ng gabi.” sagot ko dito.

“Ako ate, wala?” nalulungkot na tanong ni CL sa'kin.

Millions of epal and papansin, but my kapatid is my favorite!

“Marami pa kaya akong binili sa'yo, hindi mo nga isinusuot kaya iyon ang gamitin mo bukas.” sita ko sa kanya.

Maka-demand, eh kinokolekta lang ang mga bagong damit, di naman nito sinusuot.

“Oo na,” napipilitang sagot.

“Okay, ayos na lahat ah. Sige na ma, gabi na po. Aalis na po kami.” paalam ko at tumayo na.

“O siya sige, ingat kayo iho, ha?”

Nah ah, ako ‘yung nagpaalam pero sa iba ang binilinan.

“Sige po, see you tomorrow night.” paalam ni Lei kay mama.

“Bye kuya Lei,” paalam ni CL sa kanya. Nakipag-tapikan lang ito kaya lumabas na kami.

“Bye bunso, goodnight!” kaway ko sa kanila ng nasa gate na kami.

“Bye madam! Goodnight, too!” sigaw niya. Kumaway nalang ako ng pumasok na kami sa kotse. Bumusina si Lei bago kami tuluyang nakalayo sa kanila.

Aytss.

Bumuntong hininga muna ako bago inihiga ang ulo sa sandalan para pakalmahin ang tiyan ‘kong kumikirot na naman.

“Are you okay?” nag-aalalang tanong ni Lei.

“Yes, boss.” sagot ko sa kanya. “Pasensya na pala sa inakto ng mama ko, boss.” dagdag ko pa.

“It’s okay, and can you please stop calling me boss.” buntong hininga niya.

“Hindi pwede, dahil boss pa'rin kita.” sagot ko naman.

“Kanina pa kita napapansin eh, do you have any problem?” mainahon niyang tanong habang tutok parin sa pagmamaneho.

“Wala naman, boss.” sagot ko sa kanya habang naka-pikit.

Alam ko ‘kung ano ang pinupunto niya, hindi lang sanay na ganun ang tawag ko sa kanya at inaakto kaya siguro may napapansin siya'ng kakaiba.

“Tell me, love.” mainahon parin niyang utos.

Mapilit ka, sige.

“A-actually...napapansin ko masiyado na akong b-bossy sa'yo.” tumawa ako ng mahina. “Yung pati boss ko hindi ko na masiyadong ginagalang...” iwas ko ng tingin. “Pasensiya na 'k-kung nasisigawan kita minsan, n-na-uutusan, at ‘kung ano-ano ‘pang maling g-ginagawa ko.” kwento ko sa kanya. Tutok lang siya sa pagmamaneho at nakikinig sa mga sinasabi ko.

Pasensya na ngayon ko lang napansin, eh.

“Do you know what's the truth? Ikaw palang ang unang babaeng nakaka-sabay sa'kin, I can't believe na dati ang dali ‘kong mainis, mapikon at magalit, but then, you came...nako-control ko na lahat.” pag-papaliwanang naman niya. Tahimik naman akong nakikinig sa kanya.

“Sometimes, I just can't believe that I found you. I don't f*cking care if it was destiny's, game or an accidental spell that we suddenly spoke our name, because what matters to me the most is having you by my side which makes me feel I have already found it all—the happiness, the trust, the companionship, the contentment, the future, and the love; all buried down inside of you that I am more than willing to mine them and share them with you.” nakangiting dagdag.

Bumilis ang tibok ng puso dahil sa narinig mula sa kanya, masaya ako at nakakatunaw ng puso.

Falling in love with someone who wants you, who wait’s for you, who understands you even in the madness; someone who helps you and guides you, someone who is your support, your hope. Fall in love with someone who talks with you after a flight.

“So don't worry, love. You can do whatever you want to do, and please don't call me boss again, okay?”

I wish someday I find a man that can love me from who I am. A man who always look at me like I’m the most beautiful girl he ever seen. A man that can ignore everything in his surroundings, his eyes only focus on me everytime we're together.

A man na hindi ako ikakahiya despite my flaws. A man who can accept my disability and love my imperfections. A man that's willing to do everything just to win me.

A man that can change even his attitude to make me happy. A man like...Lei Watson.

“Hmmm.”

“Don’t overthink so much. I always understand your abnormalities.” natatawang dagdag niya. Kahit papaano natawa rin ako sa sinabi.

Kahit kailan, I never hide my bad side to make anyone stay. I show my bad side to see who can stay.

So now, I found who is he, because he's waiting patiently.

“Hindi ako abnormal, sadyang may sayad lang.” natatawang sagot ko. Umiling naman siya dahil sa kabaliwan ko kaya ayan, kahit papaano wala na akong pangamba.

I think, I’m in love with you.

Ilang minuto nalang ay nakarating na'rin kami sa Hotel kaya mabilis kaming umakyat sa room dahil 9 na ng gabi. Inaantok na'rin kami. Kinuha ko na ang paper bag na naglalaman ng gagamitin ko bukas.

“Are you sleepy?” tanong ni Lei ng makarating kami sa kwarto.

“Yeah.” tipid na sagot ko. Pumunta muna ako sa kwarto para kumuha ng pamalit pantulog at mag-sipilyo na'rin bago bumalik sa kwarto ni Lei.

Naglinis na kami ng katawan na sabay bago niya ako pinalitan ng bago. Nagpalit na'rin siya at tanging short lang ang suot.

Sa lakas ng aircon, tapos topless ka ‘pang matulog. Tibay mo, ah.

“Sleep with me.” sabi niya ng akmang lalabas na ako.

“Teka, hahanapin ko lang ‘yung oil na binigay ng doctor.” paalam ko sa kanya at bumalik muna sa kwarto para tignan sa bag ko.

Nailabas ko na lahat ng gamit pero wala pa'rin doon, kumikirot na kasi ang tiyan ko kaya kailangan ko ng pahidan.

Bumalik ako sa kwarto ni Lei na nawalan ng pag-asa kaya napa-upo muna ako sa gilid ng kama.

“Did you see it?”

Umiling ako na animo'y maiiyak na. “Baka nasa bag mo, paki-tignan.” mahinang usal ko.

“Okay,” agad na sagot niya bago hinanap sa bag. Ilang minuto akong naghintay ng maupo siya sa tabi ko.

“Meron ba?” hawak ko sa tiyan ‘kong kumikirot.

“Wala, where did you put it?” nag-aalalang tanong niya bago ipalikod ang mga buhok ‘kong nakaharang sa mukha ko.

Kanina, saan ko ba nilagay ‘yun.

“Sa...drawer pala ng table ko sa office!” agad na sagot ko ng maalala ito. “Paano na ‘yan?” maiiyak na talagang tanong ko.

“Now, rest first okay.” inihiga na niya ako sa kama niya bago inayos ang kumot. Pumunta naman na siya sa kabila bago nahiga sa tabi ko.

“Masakit ba masiyado?” nag-aalalang tanong niya.

“Hindi naman masakit, kumikirot lang ng konti.” paliwanag ko.

Pinatay na niya ang lampshade at inayos ang kumot bago tumagilid sa gawi ko.

“Hilutin ko.” presinta niya kaya agad naman na akong tumango, baka sakaling matanggal ang kirot.

Inalalayan niya akong lumapit pa sa kanya at inihiga ang ulo sa kanang braso niya habang ang isa naman ay ang ipinasok niya sa loob ng kumot papunta sa may tiyan ko. Hinaplos nito kaya naramdaman ko ang init ng palad niya. Guminhawa rin ito ng kaunti kaya napa-hawak ako sa kamay niyang nasa tiyan ko.

“Masakit ba?” tanggal niya sa kamay.

“No.” agad na sagot ko bago hinila ulit ang kamay niya para ipatong sa tiyan ko.

“Okay, sleep na. Goodnight, love.” bulong niya bago ako hinalikan sa ulo.

“Goodnight, too.” bulong ko at ipinatong ang kamay ko sa kamay niyang nakahawak sa tiyan ko, wala ‘pang ilang minuto ng dalawin ako ng antok.

Nagising ako ng gumalaw si Lei sa tabi ko kaya napadilat ako kaagad. Napatingin naman ako sa kanya ng makitang tulog na tulog habang ang kamay ay nasa tiyan ko pa'rin. Hinay-hinay akong umupo para itaas ang kumot hanggang sa dibdib nito para hindi gaanong lamigin.

Gumalaw muli kaya inilayo ko muna ang kamay ko baka magising. Nagulat ako ng ihiga niya ako ng marahan.

“Sleep.” mahinang buling habang naka-pikit ang mata kaya malamang nagising siya.

Lakas ng pakiramdam ah.

“O-okay.” nagugulat na sagot ko.

Inilagay niya ulit sa tiyan ko ang kamay kaya tinuloy ko nalang ang matulog.

Ilang oras lang na nakatulog ako ng ginising ako ni Lei.

“Goodmorning!” bati niya kaagad ng nagmulat ko.

Agad ko namang hinila ang kumot patakip sa bibig ko at pumaibaba sa unan ng makitang nakatowel lang siya at halatang kaliligo.

“Goodmorning.” bati ko naman sa kanya at tinignan ito sa mata.

“Bumangon ka na diyan.” hila niya sa kumot ko kaya mas hinigpitan ko pa ito ng hawak.

“Oo na! M-magbihis ka na ‘don!” turo ko pa sa closet niya.

“Maliligo pa ako ulit.”

“A-at bakit naman?”

“Hindi ka pa naliligo.” ngisi niya sa'kin bago hinila ng malakas ang kumot kaya nabitawan ko ito.

Agad naman akong gumulong papunta sa gilid para malayo sa kanya.

“Kaya ko n-na. Hindi na m-masakit masiyado.” agad na tanggi ko at hinila ulit ang kumot.

Nahihiya ako sa kanya dahil kaliligo niya lang habang ako nandito pa kagigising, wala pa akong sipilyo.

“Wag ‘kang makulit.” taas-kilay na sabi niya habang humakbang siya papalapit sa'kin bago hinila ang mga paa ko palapit sa kanya.

“O-oo nga kaya ko na.” takip ko sa bibig ko gamit ang kumot.

Nakarating ang dalawang paa ko sa lagpas ng kama habang nasa gitna ko siya kaya kukumutan ko sana ang mga paa ko ng tapikin ni Lei ang kamay ko kaya sa bibig ko nalang ito tinakip. Dumausdos naman pababa ang short ko papunta sa legs ko kaya binababa ko ito para hindi niya makita. Tinakpan ko rin ang dibdib ko dahil naka-sando lang ako, malamang bumabakat.

“You're reasoning.” ngisi niya sa'kin bago yumuko.

Ginapang ko naman ang mga paa ko para tumaas pa ako ng kunti pero isang hila niya lang ito tumapat na ang mukha ko sa mukha niya.

“L-lumayo ka nga!” sipa ko sa mga paa ko.

“I’m just claiming your parusa.” tanggal niya sa kumot ko pero mas isiniksik ko pa ang katawan ko sa kama.

“A-ano namang, parusa? Dami ‘m-mong alam!”

Tinanggal niya ang kumot bago ibinato na sa baba kaya wala akong pantakip sa dibdib ko.

“Wala pa akong sipilyo!” nahihiyang sipa ko na naman at itinakip ang kamay sa bibig.

“I don't care.”

Hinawakan niya ang dalawang kamay ko bago isinandal sa kama at sinimulan niya akong hinalikan sa labi.

Tumigil naman siya kaagad at nakangising nakatingin sa'kin.

“I’m so f*cking addicted to your lips.” kagat-labi pa niyang sabi.

Sinipa ko siya para matanggal ang tuwalyang suot niya pero hindi ko sinasadyang makalawit kaya natanggal.

“Fuck!” sigaw ko at tinakpan kaagad ang mga mata.

“Gumagawa ka talaga ng paraan para makita itong tinatago ko.” pang-aasar niya sa'kin.

Huh, hindi ko sinasadya.

“A-asa ka naman.” nahihiyang sagot ko.

Tumayo na ako kaagad habang nakatakip pa'rin ang mga mata.