Chapter 40:SADNESS OVERFLOW

Background color
Font
Font size
Line height

ANICA'S POV

Naabutan ko sa hospital si kuya,Ang putla niya at madaming mga nakakonekta sa kanyang katawan.Nacomatose si Kuya Travis.Samantalang si Kaila ay nagrerecover palang.Binisita namin siya at hinatid ang balita.Wala siyang magawa kundi umiyak.

~

Makalipas ng ilang linggo,dali dali akong pumunta sa pumunta sa room ni kuya ngunit naabutan namin siya na kausap si Kaila kaya hindi na muna kami pumasok at sumilip nalang kami.

"Honey,why not just go inside?"Tanong ni dave na dali dali kong kinurot para tumahimik

We watch the scene.

"Travis!I need to say something"masayahing sabi ni Kaila kay Kuya

I don't understand but Travis just gave Kaila a blank look.

"Who are you?"Tanong nito kay Kaila

Kitang kita namin ang pagkupas ng ngiti mula sa mga labi ni Kaila ngunit pinilit niyang ngumiti.

"Nah!Stop jokin."Sabi nito

"Sorry miss,I didn't know you."Kuya Travis said

Kailas tears fell.She immediately went out.She's in a wheelchair with the nurse.Nakita niya kami na nasa labas ng kwarto ni kuya.She force an smile.

"You don't have to force your smiles."Dave say

"I don't have a choice either."she said and went to her room

Maybe we'll visit her later.We entered the room.Travis also give me an blank expression.

"Kuyaa!"I hug him

He didn't response.

"Who are you guys?"He spoke up with a cold voice

"Ey Travis,Stop fooling around" Dave said

"Who are you?"ulit lang nitong sabi

Bumitaw na ako sa yakap at pumasok ang doctor.

"Doc?What happen to my brother?"I asked

"He got a coma.His head hits he floor badly causes an infection on his brain then turns to an amnesia."Paliwanag ng doctor

Naiiyak na ako.Bakit ito nangyari?Ang sakit na sarili mong Kuya hindi ka kilala.Dave managed to get me out of the room.

Pumunta kami kay Kaila,Kailangan ko rin na magpasalamat sa kanya dahil nagsakripisyo siya.

Umupo ako sa tabi niya at nagpasalamat

"Thank you,kung wala ka baka wala narin kami."naiiyak kong sabi

"Okay lang yun,Kay Travis ka dapat magpasalamat.."may lungkot sa boses nito

"Hindi nga niya ako maalala eh.He lose his memory"malungkot kong saad

"Ang sakit lang kasi...Naaalala kona siya."Sagot ni kaila

Bigla namang sumulpot sa usapan si Dave.

"You mean?Naaalala mona lahat pati noong childhood mo?"Tanong nito

Kaila just nod.

"Naaalala kona pero siya naman ang hindi nakaka alala"Niyukom niya ang kanyang kamay

"Anong naaalala ba yan?Diko gets"naguguluhan kong sabi

"Ill just gonna tell you later"Dave whispered

Pero pinilit ko si Dave at kwinento nito lahat.Hayyts.Kaya pala naghahabol si Kuya kay Kaila.

"Kaya ko pala nakikita ang sakit sa kanyang mga mata noong dumalaw siya sa bahay."Sambit ni Kaila

"Napaka walang kwenta kolang,May mga binibigay siyang mga clues.He even ask me if i remember something!"

"Kung siguro naalala kona siya noon pa edi sana masaya na ngayon,Kung sana hindi ako nagka amnesia noon!Sana...."tapatigil siya at pinunasan ang kanyang luha

"Sana...Hanggang sana nalang kase tapos na"Diin nitong sabi

"Lahat ng bagay nangyayari at may rason yun."sambit ni Dave

"Wala naman ako sa Fairytale para magka happy ending..."sambit niya

Her tears is unstoppable.We try to comfort her but she can't even stop herself so we gave her space.

-------------------------------------------------------
Hope you like the update!Thank you!Stay safe and Te amo.

You are reading the story above: TeenFic.Net