စေနာက္ၿပီးေျပာခဲ့တာမဟုတ္သည့္စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ Five star ဟိုတယ္တစ္ခု​၏ဧည့္ႀကိဳေကာင္ တာတြင္ ဝမ္ရိေပၚ အခန္းစုံစမ္းေနရသည္။ဝမ္လုပ္ငန္းစုလက္ေအာက္ကဟိုတယ္မဟုတ္၍ ဝမ္ရိေပၚအတြက္အခန္းရွာရတာသိပ္ေတာ့ေလ်ာေလ်ာရွူရွူမရွိ။

ႏွစ္ေယာက္သားကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကသည့္ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းမ်ား​ေရွ႕၌ ေရွာင္းက်န႔္​၏လက္တစ္ဖက္က ဝမ္ရိေပၚ​၏ပုခုံးကိုသိုင္းဖက္လ်က္သားျဖစ္သည္။အသည္းယားေနသည့္ပုံျဖင့္ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းကိုကိုက္ၿပီးဝမ္ရိေပၚ​၏ေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုဖြလိုက္၊ ပါးကိုဆြဲလိုက္၊ ဘယ္ညာနားရြက္ဖ်ားေတြကိုတစ္လွည့္စီဆြဲလိုက္ျဖင့္ မအား။

"က်န္တာေတြအကုန္လုံးက ႀကိဳ Bookingလုပ္ထားတဲ့ လူေတြနဲ႔ျပည့္သြားၿပီမလို႔ အခုက အေရးေပၚအရံထားေပးထားတဲ့အခန္းေတြပဲက်န္ေတာ့တယ္...အဲ့တာေၾကာင့္ ေဈးက သာမန္ထက္ပိုမ်ားပါတယ္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တြဲအခန္းလည္းျဖစ္ၿပီးအထဲမွာ facility ေတြက ကိုယ္ပိုင္အိပ္ခန္းတစ္ခုလိုဆင္ထားေပးလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေဈးက တစ္ည ယြမ္ xxxx က်သင့္မယ္ဆိုရင္ဧည့္သည္တို႔ အဆင္ေျပမလား..."

စံႏွုန္းမွီဟိုတယ္တစ္ခုျဖစ္၍ တစ္ညတည္းခိုခကေသြးနားထင္တက္စရာျဖစ္ေနသည့္အခါ ဝမ္ရိေပၚ​၏နားရြက္နားသို႔ ေရွာင္းက်န႔္ကပ္လိုက္ၿပီး...

"ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံအိတ္အေျခအေနသိပ္ မေကာင္းဘူး ေခြးေပါက္ေလး...တျခားေနရာ တစ္ခုသြားမလား..."

"ကၽြန္ေတာ့္ပိုက္ဆံအိတ္ကေတာ့ အေျခအေနေကာင္းတယ္..."

ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္​၏ပါးတစ္ဖက္ ကိုလွစ္ကနဲနမ္းကာ ေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာဝန္ထမ္းဘက္သို႔လွည့္ ကာ...

"ႏွစ္ရက္စာ ငွားခ်င္ပါတယ္..."

"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္...ေငြေခ်ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးက အခန္းေရွ႕ထိလိုက္ပို႔ေပးပါလိမ့္မယ္... Room service အတြက္ ဧည့္သည္တို႔လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္ တိုင္းေခၚလို႔ရပါတယ္...အခန္းခထဲမွာပါၿပီးသားမလို႔အပိုေငြ ထပ္ေဆာင္းေပးစရာမလိုပါဘူး...လိုအပ္တာရွိတာမွန္သမၽွေျပာပါရွင့္..."

"ဒီဘက္ကို ႂကြၾကပါ..."

ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္လြန္းလွသည့္ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းတစ္ဦး​၏ လမ္းျပေပးမွုေနာက္ကို ဝမ္ရိေပၚႏွင့္ေရွာင္းက်န႔္တို႔ႏွစ္ဦးသားလက္ခ်င္းတြဲရင္းလိုက္ပါလာခဲ့သည္။အခန္းေရွ႕ေရာက္လို႔ေသာ့ကတ္ေပးခဲ့ၿပီးသည့္ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းက ဝမ္ရိေပၚတို႔ကို ႏွုတ္ဆက္စကားဆို၍ ထြက္ခြာသြား​၏။

ဟိုတယ္လုပ္ငန္းနဲ႔အနည္းငယ္အကၽြမ္းတဝင္ရွိသည့္ဝမ္ရိေပၚက အခန္းအျပင္အဆင္ကိုၾကည့္ၿပီးအမွတ္ေပးလိုက္သည္။

​ေပးရသည့္ ေဈးႏွုန္းႏွင့္ကိုက္ညီမွုရွိသည့္ ဟိုတယ္ခန္းက ခမ္းနားလြန္းလွသည္။က်ယ္ဝန္းလွသည့္အခန္းမွာ အဆက္ရာတစ္ခုေတာင္မရွိေအာင္ေျပျပစ္လြန္းလွသည့္ၾကမ္းျပင္တို႔ကေတာက္ပလို႔ေနၿပီး မီးဆိုင္းတို႔ကလည္း ခန႔္ခန႔္ညားညားေနရာယူသည္။

ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္အိစက္ညက္ေညာလြန္းမွန္းသိသာသည့္ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ဖဲေမြ႕ရာကုတင္ႀကီးက ခရမ္းေရာင္ရႊန္းစိုေန​၏။ထိုႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေရွ႕တြင္ တီိဗီစင္တစ္ခုရွိၿပီး ခန္းလုံးျပည့္မွန္တို႔ျဖင့္သာကာရံထားသည့္ ျပတင္းတံခါးတို႔မွတစ္ဆင့္ျမင္ေနရသည့္ ၿမိဳ႕ရွုခင္းတို႔ကလည္း ရွင္းလင္းလြန္းလွသည္။

"ကိုယ္မဝတ္ခ်င္ဘူး..."

"လဲဝတ္လိုက္ပါ..."

"အေရာင္ကိုလည္းၾကည့္လိုက္ဦး ကေလးေတာင္ဝတ္မွာမဟုတ္ဘူး..."

"မိုးျပာေရာင္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ လူႀကီးေတြလည္းအရမ္းႀကိဳက္ၾကတဲ့အေရာင္ပါ...ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ဝတ္ ထားေသးတာပဲ..."

"ေခြးေပါက္ေလးကဒီလိုအေရာင္ႏုႏုေလးေတြဝတ္ရင္လိုက္တယ္ေလ...ကိုယ္ကက်ေတာ့...က်စ္...ၿပီးေတာ့အသားကလည္း ေခ်ာေခ်ာႀကီး ဝတ္ထားရင္းနဲ႔ေတာင္ေလၽွာက်သြားနိုင္တယ္..."

ဟိုတယ္ကေပးထားသည့္ မိုးျပာေရာင္ညအိပ္ဝတ္စုံဝမ္းဆက္ကို ​မဝတ္ခ်င္သည့္ေရွာင္းက်န႔္ကိုဝမ္ရိေပၚကလက္ဖ်ားေလးေတြကေနကိုင္ဆြဲ၍...

"ဝတ္လိုက္ပါေနာ္...ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ first date လို႔သတ္မွတ္လို႔ရတဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဆင္တူေလးဝတ္ၾကရေအာင္ေလ...ေနာ္...ေနာ္လို႔..."

ဝမ္ရိေပၚ​၏ puppy eyes ေတြထဲသို႔ ေရွာင္းက်န႔္စိုက္ၾကည့္လိုက္ကာ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိသလိုျဖင့္သူ႔ရဲ့မီးခိုးေရာင္ဆံပင္ေတြကိုထိုးဖြပစ္လိုက္သည္။ေလပူတစ္ခ်က္ကို မွုတ္ထုတ္ၿပီး ဝမ္ရိေပၚ​၏ပါးျပင္ကို သုံးေလးခါေလာက္ဆင့္နမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္...

"ဟုတ္ပါၿပီ..."

မဝတ္ခ်င္သည့္ ညအိပ္ဝတ္စုံကိုဆြဲယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည့္ ေရွာင္းက်န႔္ကို ဝမ္ရိေပၚအိပ္ရာေပၚမွာထိုင္ၿပီးေစာင့္ေနလိုက္သည္။ဆယ့္ငါးမိနစ္ ေက်ာ္သြားတာေတာင္ထြက္မလာေသးသည့္အခါေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုသြားေခါက္ဖို႔ ဝမ္ရိေပၚအိပ္ရာေပၚကထလိုက္ေတာ့...

Holy Moly...! မိုးျပာေရာင္ညအိပ္ဝတ္စုံကို ဝတ္ထားတဲ့ေရွာင္းက်န႔္က ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းခ်က္။ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးကိုတစ္ခါမွမျမင္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ပထမဦးဆုံးျမင္လိုက္ရခ်င္းမွာပဲ လက္ထဲေကာက္ေပြ႕ၿပီးအိပ္ရာေပၚတင္လိုက္ခ်င္စရာ။ ဒါေပမယ့္ေလာေလာဆယ္ေတာ့မခ်ီနိုင္ေသးလို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ၿပီးအရွက္မကြဲခ်င္တာအမွန္။

"အိပ္ၾကရေအာင္ ေခြးေပါက္ေလး ကိုယ္အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ..."

အိပ္ရာေပၚတက္လာၿပီး ေစာင္ျခဳံကာ မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ခ်လိုက္ၿပီျဖစ္သည့္ ေရွာင္းက်န႔္ကိုဝမ္ရိေပၚနားမလည္သလိုၾကည့္လိုက္သည္။ဟိုတယ္လာတာတကယ္မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီးအိပ္ဖို႔သပ္သပ္ပဲလား။

"ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေခြးေပါက္ေလး...အေဆာင္က ကုတင္ေတြက လူႏွစ္ေယာက္သိပ္မဆံ့ခ်င္ဘူး အဲ့တာေၾကာင့္ကုတင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ႏွစ္ေယာက္တူတူလြတ္လြတ္လပ္လပ္အိပ္လို႔ရတုန္းလာအိပ္..."

ဟုတ္သည္။ေသခ်ာသြားၿပီ။ေရွာင္းက်န႔္ေျပာေနပုံအရဒီထိလာရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းက အိပ္ရာက်ယ္က်ယ္ မွာမ်က္လုံးမွိတ္ၿပီးအိပ္ဖို႔။

"ေခြးေပါက္ေလး မနက္ သုံးနာရီထိုးခါနီးၿပီေနာ္...သရဲေတြျမဴးတဲ့အခ်ိန္မေရာက္ခင္ကိုယ္တို႔ႀကိဳအိပ္ထားသင့္တယ္မထင္ဘူးလား...ေခြးေပါက္ေလးေၾကာက္မေၾကာက္ေတာ့မသိေပမယ့္ကိုယ္ကေတာ့ေၾကာက္တယ္..."

ဩရွရွအသံနက္နက္နဲ႔ေျပာလာသည့္ေရွာင္းက်န႔္​၏စကားေၾကာင့္အိပ္ရာေျခရင္းနားမွာ ေပေတၿပီးထိုင္ေနသည့္ဝမ္ရိေပၚ​၏ေက်ာထဲစိမ့္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အိပ္ရာေပၚတက္လာၿပီးေရွာင္းက်န႔္နားတိုး၍ ေစာင္ကိုလုံေအာင္ျခဳံကာမ်က္စိမွိတ္လိုက္သည္။ သို႔ေပမယ့္ေစာင္ျခဳံထားတာေတာင္ေနာက္ေက်ာမလုံသလို ခံစားရတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္နားပိုနီးကပ္သြား၍ ေခါင္းေအာက္ထဲလက္ကိုလၽွိုသြင္းလိုက္ကာ ေရွာင္းက်န႔္ကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္သည္။

ေရွာင္းက်န႔္ကေမာ့ၾကည့္ေတာ့...

"ေရွာင္းက်န႔္ေၾကာက္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ဖက္ထားေပးတာ..."

"အင္းပါ ကိုယ္ေၾကာက္လို႔ဖက္ထားေပးတာမလား...ေခြးေပါက္ေလးေၾကာက္လို႔မဟုတ္ဘူးမလား..."

"ဟုတ္တယ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ကေၾကာက္စရာလား ေရွာင္းက်န႔္ေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႔..."

"ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ကိုယ္ေၾကာက္လို႔ဖက္ထားေပးတာ...ေခြးေပါက္ေလးေၾကာက္လို႔မဟုတ္ဘူး..."

ဝမ္ရိေပၚ​၏ရင္ခြင္ထဲေရွာင္းက်န႔္ေခါင္းတိုးေဝွ႕လိုက္သည္။ ငါးစကၠန႔္ခန႔္ၾကာေတာ့ရင္ခြင္ထဲကေရွာင္းက်န႔္​၏ခႏၶာကိုယ္တလွုပ္လွုပ္ျဖစ္ေနမွုကိုဝမ္ရိေပၚခံစားရတာေၾကာင့္...

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."

ေခ်ာင္းဟန႔္သံႏွင့္ ရယ္သံေရာေနရင္း ေရွာင္းက်န႔္ျပန္ေျဖသည္။

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...ကိုယ္ေၾကာက္လို႔တုန္ေနတာ... အိပ္ေတာ့ေခြးေပါက္ေလး အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီ..."

ေရွာင္းက်န႔္​၏ခႏၶာကိုယ္ကဆက္ၿပီးတသိမ့္သိမ့္ျဖစ္ေနသည့္အခါ ဝမ္ရိေပၚငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ေရွာင္းက်န႔္က ရယ္ေနတာလား။

အျခားေသာခ်စ္သူစုံတြဲေတြတူတူနိုးထလာရင္ မည္သို႔မည္ပုံရွိမည္မသိ။ မအိပ္ခင္ႏွစ္ေယာက္သားက်စ္ေနေအာင္ေပြ႕ဖက္ၿပီးအိပ္ခဲ့သည့္ ဝမ္ရိေပၚႏွင့္ေရွာင္းက်န႔္က အခုေတာ့တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီ။

ေရွာင္းက်န႔္ကသူ႔အက်င့္အတိုင္း ေျခပစ္လက္ပစ္ေမွာက္ခုံအိပ္ေပ်ာ္ေနသလို၊ ဝမ္ရိေပၚကလည္း အိပ္ရာအစြန္းနားမွာ လက္တစ္ဖက္က တြဲေလာင္းက်လို႔ေန​၏။ အတူတူလႊမ္းျခဳံထားခဲ့သည့္ ျခဳံေစာင္သည္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး​၏ကိုယ္ေပၚ၌ကပ္ညိေနျခင္းမရွိ။

အနမ္းပြင့္ေလးမ်ားျဖင့္ နိုးထလာရမည့္အစား စုတ္ဖြာေနသည့္ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ဆံပင္ေတြကိုအျပန္အလွန္လက္ညိဳးထိုးရင္း ဟိုတယ္ခန္းတစ္ခုလုံးရယ္သံမ်ားျဖင့္သာပ်ံ႕လြင့္ခဲ့သည္။

"ဟိုတယ္ခန္းထဲမွာ စီးကရက္ေသာက္လို႔မျဖစ္ဘူးေနာ္ေရွာင္းက်န႔္...smoke detector ေတြရွိတယ္...ဂ်ာမဏီထုတ္ေတြက vape ကိုေတာင္ detect နိုင္တယ္...ေတာ္ၾကာကၽြန္ေတာ္တို႔ေမာင္းထုတ္ခံရဦးမယ္..."

ေန႔ခင္း ၁၁ နာရီမွနိုးလာတာေၾကာင့္ မနက္စာႏွင့္ေန႔လယ္စာေပါင္းစားၿပီးၾကသည့္အခါ စီးကရက္ဘူးကိုထုတ္ေနသည့္ ေရွာင္းက်န႔္ကိုဝမ္ရိေပၚေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ [Vape = စီးကရက္ အစားထိုး E-cigarette]

"အင္းပါ ကိုယ္မေသာက္ပါဘူး ဒီတိုင္းပဲပ်င္းလို႔ထုတ္ၾကည့္တာ..."

ေရွာင္းက်န႔္က စီးကရက္ဘူးကိုျပန္သိမ္းလိုက္တာေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚစိတ္ခ်လက္ခ်ျဖင့္ သန႔္စင္ခန္းထဲဝင္သြားသည္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ထြက္လာတဲ့ alarm တစ္ခုေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚသိလိုက္ရသည္။ေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ၿပီ။

"တစ္လိပ္တည္းပါ..."

သန႔္စင္ခန္းထဲက ထြက္လာသည့္သူ႔ကို ရယ္ျပၿပီး လက္ညိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပလာသည့္ေရွာင္းက်န႔္​၏အမူအရာေၾကာင့္ နဂိုကတည္းကမရွိသည့္အျပစ္ေျပာခ်င္စိတ္ေလးက ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္။ေရွာင္းက်န႔္ေပ်ာ္ရင္ သူလည္းေပ်ာ္ေနသည့္အခါ သူတို႔အခန္းကိုေရာက္လာသည့္ဟိုတယ္လုံျခဳံေရးမ်ားႏွင့္ တာဝန္ရွိသူမ်ားကို ဒိုင္ခံေတာင္းပန္လိုက္ရသည္။

အျပင္လူေတြအကုန္ျပန္သြားသည့္အခါ ဝမ္ရိေပၚက တမင္တကာ စိတ္ဆိုးဟန္ျပဳ၍ေရွာင္းက်န႔္ကို ခါးေထာက္ၾကည့္လိုက္သည္။

"ေရွာင္းက်န႔္ကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..."

"လုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္..."

မ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပၿပီး ေရွာင္းက်န႔္ဘက္ကျပန္ေျပာေတာ့ အၾကည့္လႊဲလိုက္ရသူက ဝမ္ရိေပၚျဖစ္သည္။ မလုံမလဲစိတ္ကိုဖုံးဖိဖို႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္က အေနာက္ကေနလိုက္ဝင္လာကာ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ္ခ်လိုက္သည္။

"ေရတူတူခ်ိဳးရေအာင္ ေခြးေပါက္ေလး..."

ခ်စ္သူရည္းစားႏွစ္ေယာက္ေရတူတူခ်ိဳးျခင္း၌ တခ်ိဳ႕ေသာယုယုယယၾကင္ၾကင္နာနာလုပ္စရာကိစၥေလးမ်ားေၾကာင့္ သာမန္ထက္ပိုၾကာသည္။ဥပမာ- ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န႔္ရဲ့မီးခိုးေရာင္ဆံပင္ေလးေတြကိုရွန္ပူနဲ႔ေလၽွာ္ေပးျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။

ေရခ်ိဳးဝတ္စုံဝတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွထြက္လာသည့္ ဝမ္ရိေပၚႏွင့္ေရွာင္းက်န႔္က အကၤ်ီလဲဖို႔ဟိုတယ္​၏နံရံကပ္ဗီဒိုတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဗီဒိုထဲမွာရွိေနသည့္ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ညအိပ္ဝတ္စုံႏွင့္ အျပာေရာင္ဝမ္းဆက္ညအိပ္ဝတ္စုံကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ကာ လ်င္ျမန္ေသာလက္မ်ားျဖင့္ အျပာေရာင္ဝတ္စုံတစ္ထည္တည္းကိုလွမ္းဆြဲၾကသည္။

​ေရွာင္းက်န႔္လက္သြက္ေပမယ့္ အျပာေရာင္ဝတ္စုံက ဝမ္ရိေပၚ​ဘက္မွာရွိေနတာေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚကအရင္ဆုံးလွမ္းဆြဲမိလိုက္ကာ ေရွာင္းက်န႔္နဲ႔ေဝးရာသို႔ေျပးသြားသည္။ အေဝးသို႔ေရာက္ၿပီး အကၤ်ီဝတ္ဖို႔လုပ္ေနၿပီျဖစ္သည့္ ဝမ္ရိေပၚကို ေရွာင္းက်န႔္က စကားနဲ႔လွမ္းတားလိုက္သည္။

"ေခြးေပါက္ေလး ခဏေနာ္ ခဏ..."

ဗီဒိုထဲမွာက်န္ခဲ့သည့္ပန္းေရာင္ဝတ္စုံကိုေရွာင္းက်န႔္ထုတ္ယူလိုက္သည္။ဝမ္ရိေပၚကိုျမင္သာေအာင္ျပလိုက္ၿပီး...

"ေခြးေပါက္ေလးက ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ပိုလိုက္တယ္... အဲ့တာေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုအျပာေရာင္ေလးလာေပး လာ..."

"ေရွာင္းက်န႔္နဲ႔လည္း ပန္းေရာင္ေလးကလိုက္တယ္..."

"ေခြးေပါက္ေလး..."

ဝမ္ရိေပၚမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ...

"ဟင္..."

"ကိုယ့္ကိုလာေပးလို႔..."

"မေန႔ညကေတာ့ မိုးျပာေရာင္မဝတ္ခ်င္ဘူးဆို..."

"လာပါ ေခြးေပါက္ေလးက လိမၼာပါတယ္..."

"ေရွာင္းက်န႔္ကလည္း လိမၼာပါတယ္..."

"ကိုယ့္ေခြးေပါက္ေလးက ပိုလိမၼာတာ..."

"ဟင့္အင္း ေရွာင္းက်န႔္ကမွပိုလိမၼာတာ..."

"ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းေျပာေနတုန္းလာေပး..."

႐ုတ္တရက္ႀကီးေရွာင္းက်န႔္​၏မ်က္ႏွာတည္သြားသည္။

"ေျပာေနရင္တစ္ခါတည္းမရဘူး မလိုအပ္ဘဲေလကုန္ေအာင္လုပ္တယ္..."

ေလသံကလည္းအတက္အက်မရွိတစ္ေျပးတည္းျဖစ္ေနၿပီး မာန္လိုက္သလိုျဖစ္သြားသည့္အခါဝမ္ရိေပၚမ်က္ႏွာမေကာင္းျဖစ္သြားကာသူ႔လက္ထဲက အျပာေရာင္ဝမ္းဆက္ေလးကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပန္ေခါက္ၿပီး ေရွာင္းက်န႔္ေရွ႕သို႔ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။

ေရာ့..."

ဝမ္ရိေပၚလက္ထဲက ဝတ္စုံကိုေရွာင္းက်န႔္ယူသည္။ဝမ္ရိေပၚ​၏မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္အၾကည့္ေရာက္သြားသည့္အခါ မ်က္ဝန္းအိမ္ေတြထဲအရည္လဲ့ေနတာကိုေတြ႕တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာေရွ႕တိုးကပ္သြားလိုက္ၿပီး...

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေခြးေပါက္ေလး...ကိုယ့္ေခြးေပါက္ေလးကို ဘယ္သူလုပ္တာလဲ..."

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..."

"ဘာမွမျဖစ္ရင္ ဘာလို႔မ်က္ရည္ဝဲေနတာလဲ..."

"ဒီတိုင္းပဲ..."

"ေခြးေပါက္ေလးဝတ္ခ်င္တဲ့ဟာကို ကိုယ္အတင္းယူလို႔လား..."

"မဟုတ္ပါဘူး..."

"အဲ့တာဆို ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုယ့္ကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာ..."

"ေနလို႔မေကာင္းလို႔..."

ေရွာင္းက်န႔္က ဝမ္ရိေပၚ​၏နဖူးေပၚသို႔လက္နဲ႔အသာေလးစမ္းလိုက္ၿပီး...

"အဖ်ားေတာ့မရွိပါဘူး..."

"အဲ့နားမဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲေနလို႔မေကာင္းတာ..."

"အစာမေၾကတာလား..."

ဝမ္ရိေပၚေခါင္းခါျပလိုက္သည္။

"ေရွာင္းက်န႔္ခုနကလိုမ်ိဳး႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္အေပၚစိတ္အလိုမက်သလိုလုပ္လိုက္တိုင္းကၽြန္ ေတာ့္ရင္ထဲေနလို႔မေကာင္းဘူး...ကၽြန္ေတာ္ကေရွာင္းက်န႔္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအျမဲတမ္းရယ္ျပဳံးျပေနတာကိုပဲအသားက်ေနတာ..."

ေရွာင္းက်န႔္သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ၌အျပဳံးတစ္ခုျဖစ္ေပၚလိုက္ၿပီး ဝမ္ရိေပၚကိုဖက္လိုက္သည္။ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ေပးေနရင္း...

"ေခြးေပါက္ေလးက စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာပဲ...ခုနတုန္းက ကိုယ္ကဒီတိုင္းပဲစေနာက္ၿပီး ႐ုပ္တည္လိုက္ တာ ေခြးေပါက္ေလးကို ဝမ္းနည္းသြားေစဖို႔မရယ္ရြယ္ပါဘူး...ေနာက္ဆိုကိုယ္မွတ္ထားပါမယ္...ကိုယ့္ရဲ့ေခြးေပါက္ေလးက အထိအရွလြယ္လိမ့္မယ္မွန္းကိုယ္မသိခဲ့လို႔ပါ..."

"မဟုတ္ဘူးေရွာင္းက်န႔္...ကၽြန္ေတာ္ကေတာ္႐ုံတန္႐ုံအထိအရွလြယ္တဲ့သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး...ေရွာင္းက်န႔္နဲ႔ပတ္သက္မွသာ စိတ္ကအထိအခိုက္မခံနိုင္တာ...တကယ္လို႔သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ဆက္ဆံေရးမွာနည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္အတိမ္းအေစာင္းျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႐ူးေတာင္႐ူးသြားမယ္ထင္တယ္..."

"အင္းပါ ကိုယ္နားလည္ပါတယ္...ဒါနဲ႔ေခြးေပါက္ေလးသိလား...တကယ္ေတာ့ေလ ကိုယ္က ပန္းေရာင္ႀကိဳက္ တာ..."

ဖက္တြယ္ထားျခင္းကိုေရွာင္းက်န႔္ဖယ္ခြာလိုက္ၿပီး အျပာေရာင္ဝတ္စုံ​၏အကၤ်ီကိုျဖန႔္လိုက္၍ ဝမ္ရိေပၚကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ဝတ္ေပးဖို႔လုပ္သည္။

"လက္လၽွိုသြင္းလိုက္ ေခြးေပါက္ေလး..."

ဝမ္ရိေပၚေခါင္းခါသည္။

"တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပန္းေရာင္ပဲႀကိဳက္ တာ အဲ့တာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္က အျပာေရာင္ဝတ္ပါ..."

"ေခြးေပါက္ေလးပဲဝတ္ပါ..."

"ေရွာင္းက်န႔္ပဲ ဝတ္ပါ..."

ခုနတုန္းက အျပာေရာင္ဝတ္စုံကိုအၿပိဳင္အဆိုင္လိုခ်င္ခဲ့ၾကတာသူတို႔မဟုတ္ခဲ့သည့္အတိုင္း သူဝတ္ပါ ငါဝတ္ပါျဖစ္သြားၾကသည့္ ဝမ္ရိေပၚႏွင့္ေရွာင္းက်န႔္အတြက္ ေျဖရွင္းနည္းတစ္ခုရရွိသြားသည္။

ေရွာင္းက်န႔္က ပန္းေရာင္ဝတ္စုံ​၏ အကၤ်ီကိုဝတ္ၿပီးအျပာေရာင္ဝတ္စုံ​၏ ေဘာင္းဘီကိုဝတ္ဆင္သည္။ဝမ္ရိေပၚက အျပာေရာင္ဝတ္စုံ​၏အကၤ်ီကိုဝတ္ကာ ပန္းေရာင္ဝတ္စုံ​၏ေဘာင္းဘီကိုဝတ္​၏။မွန္ထဲျမင္ေနရသည့္ပုံရိပ္ႏွစ္ခုက ဖားတစ္ပိုင္း၊ငါးတစ္ပိုင္းလိုျဖစ္ေနေပမယ့္ ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္၊သူတို႔ႏွစ္ဦးသား​၏ ကမၻာမွာသူတို႔ပဲရွိေနၾကသည့္အတိုင္းျပဳမူၾကသည္။

"အ...ျဖည္းျဖည္း ျဖည္းျဖည္း အရမ္းႀကီးမဆြဲနဲ႔ ေခြးေပါက္ေလး..."

"ကၽြန္ေတာ္က ေရွာင္းက်န႔္ကိုဒီလိုလုပ္ခ်င္ခဲ့တာၾကာၿပီ..."

ဝမ္ရိေပၚက ညကစတိုးဆိုင္မွာဝယ္လာသည့္ ေရာင္စုံေခါင္းစည္းႀကိဳး အထုတ္ေလးထဲမွ ေခါင္းစည္းႀကိဳးေလးတစ္ကြင္းကို ထပ္ထုတ္လိုက္ကာ ေရွာင္းက်န႔္​၏ဆံပင္ေလးနည္းနည္းကိုထပ္ယူလိုက္ၿပီးက်စ္ေနေအာင္စည္းေပးလိုက္သည္။

ေရွာင္းက်န႔္က ကုတင္ကိုမွီ၍ၾကမ္းျပင္မွာထိုင္ေနတာျဖစ္ၿပီး ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္၍ ေရွာင္းက်န႔္​၏ဆံပင္ေလးမ်ားကိုေခါင္းစည္းႀကိဳးနဲ႔ထိုင္စည္းေပးေနတာျဖစ္သည္။ေရွာင္းက်န႔္​၏မီးခိုးေရာင္ဆံပင္ေလးေတြကို ဝမ္ရိေပၚ ေဆာ့ကစားခ်င္ခဲ့တာၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ အခြင့္ရတုန္းေဆာ့ေနတာျဖစ္သည္။ဒါကိုေရွာင္းက်န႔္ကလည္းႀကိဳက္သလိုလုပ္ခြင့္ျပဳထားသည္။

"နားထင္နားက အေမႊးေလးေတြကိုပါစည္းမွာလား..."

"ဟုတ္တယ္ တစ္ေခါင္းလုံးစည္းမွာ..."

"အခု ဘယ္ႏွစ္ခုေတာင္ရွိေနၿပီလဲ..."

စည္းထားၿပီးသား ဆံပင္ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေလးမ်ားကို ဝမ္ရိေပၚတစ္ခုခ်င္းေရတြက္သည္။

"တစ္...ႏွစ္...သုံး...ခုနစ္...ရွစ္...စုစုေပါင္း ရွစ္ခုရွိၿပီ အခုမွတစ္ျခမ္းေတာင္မၿပီးေသးဘူး..."

"တစ္ခါတည္း ဆံပင္ေတြအမ်ားႀကီးစုၿပီးစည္းလိုက္ပါလား ျမန္ျမန္ၿပီးတာေပါ့..."

"မရဘူး မရဘူး...အဲ့လိုေသးေသးေလးေတြစည္းမွဆံပင္ခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြနဲ႔ ေရွာင္းက်န႔္ကျဖဴေကာင္ေလးနဲ႔ပိုတူသြားမွာ..."

"ဟုတ္ပါၿပီ ေခြးေပါက္ေလးစိတ္ခ်မ္းသာရင္ ၿပီးတာပဲ...လုပ္ခ်င္တာသာလုပ္..."

သူ႔ကို ဘာမဆိုလုပ္ခြင့္ေပးထားသည့္ ေရွာင္းက်န႔္ ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚအေတြးထဲေမးခြန္းတခ်ိဳ႕ဝင္လာသည္။ေရွာင္းက်န႔္က သေဘာဆိုးတဲ့လူတစ္ေယာက္မဟုတ္ေသာ္လည္း ေပါင္းသင္းဖို႔လြယ္ကူတဲ့အထဲမွာမပါဝင္တာေတာ့က်ိန္းေသသည္။

အဲ့တာေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္ရဲ့ဆံပင္ေတြအထိပါႀကိဳက္ သလိုလုပ္ခြင့္ရသည့္လူကသူတစ္ေယာက္တည္းလား။ဒါမွမဟုတ္သူ႔မတိုင္ခင္ေရွာင္းက်န႔္ပတ္သက္ဖူးခဲ့သည့္ ဟိုတစ္ေယာက္လည္းသူ႔နည္းတူ လုပ္ခြင့္ရွိခဲ့ဖူးတာလား။

တိုက္ရိုက္ႀကီးေမးဖို႔ကလည္းမေကာင္းသည့္အခါသြယ္ဝိုက္ေမးခြန္းေတြကိုတစ္ခုၿပီးတစ္ခုစဥ္းစားေနရင္း သိခ်င္စိတ္ကိုမထိန္းနိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ တိုက္ရိုက္​ေမးခြန္းပဲေျပာထြက္သြားသည္။

"ေရွာင္းက်န႔္..."

"ေျပာ ေခြးေပါက္ေလး..."

"ေရွာင္းက်န႔္ရဲ့ ေခါင္းကိုဘယ္သူကိုင္ဖူးေသးလဲ..."

ေရွာင္းက်န႔္ဟက္ကနဲရယ္လိုက္သည္။

"ဘယ္သူကိုင္ဖူးလဲဆိုတာထက္ ဘယ္သူကိုင္ရဲလဲလို႔ပဲလိုက္ေမးၾကည့္လိုက္..."

"အဲ့တာဆို ကၽြန္ေတာ့္ကိုက်ေတာ့ ဘာလို႔ကိုင္ခြင့္ေပးတာလဲ..."

"အင္း...ကိုယ္လည္းအဲ့တာပဲစဥ္းစားေနတာ...ေခြးေပါက္ေလးၾကားဖူးလားေတာ့မသိဘူး လူတစ္ေယာက္က လူတစ္ေယာက္ဆီမွာက်ရွုံးတယ္ဆိုတဲ့ စကားေလ...ကိုယ္ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိတစ္ခါမွေတာင္မေတြးခဲ့ဖူးဘူး...အခုေတာ့ဘယ္လိုလုပ္မလဲအဲ့ဒီစကားကကိုယ့္အေပၚလည္းသက္ေရာက္လာခဲ့တာျဖစ္မယ္...ကိုယ္ေလ..."

ေရွာင္းက်န႔္ကဆက္မေျပာေသးဘဲကုတင္ေပၚသို႔ေခါင္းကိုေမာ့၍မွီလိုက္ ကာ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ဝမ္ရိေပၚကိုမ်က္လုံးခ်င္းဆုံလိုက္သည္။လက္ေနာက္ျပန္ျဖင့္ဝမ္ရိေပၚ​၏ လည္ဂုတ္ကိုသိုင္းလိုက္၍မ်က္ႏွာခ်င္းနီးကပ္လိုက္​ကာ...

"ေခြးေပါက္ေလးဆီမွာလုံးဝက်ရွုံးသြားၿပီထင္တယ္..."

တည္ၿငိမ္သည့္မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ေျပာလာသည့္စကားအဆုံးမွာ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္စုံထိကပ္လို႔သြားသည္။ဘယ္ဘက္ပုခုံးေပၚက တက္တူးေပၚကိုလည္းအနမ္းပြင့္ေတြေႂကြက်သည္။ႏွလုံးသားခ်င္းပို၍ နီးကပ္လို႔သြားသည့္စိတ္ခံစားမွုမ်ားေၾကာင့္ ၾကာရွည္လြန္းသည့္ အနမ္းမ်ားကိုပုံေဖာ္ေနရင္း အၾကားအာ႐ုံထဲသို႔ ဖုန္းျမည္သံတစ္ခုတိုးဝင္လာေသာ္လည္း ႏွစ္ဦးသားလ်စ္လ်ဴရွုထားသည္။

တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါ၊ သုံးေလးခါ မကေသာ ဖုန္းအဝင္ call မ်ားကသူ႔ဖုန္းမွမဟုတ္ေသာ္လည္း ေရွာင္းက်န႔္ဖုန္းဆီမွျဖစ္သည့္အခါ နမ္းရွိုက္ေနမွုကို ဝမ္ရိေပၚရပ္တန႔္လိုက္ၿပီး...

"ဖုန္းခဏေျဖလိုက္ပါလားေရွာင္းက်န႔္...ခဏခဏေခၚေနတာအေရးႀကီးကိစၥဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ..."

ေရွာင္းက်န႔္က အနမ္းေတြေရွ႕ဆက္ခ်င္ေသးသည့္ပုံျဖင့္ ေခါင္းခါျပလိုက္ၿပီး...

"ေခြးေပါက္ေလးေလာက္ ဘယ္ဟာမွအေရးမႀကီးဘူး..."

"တူ...တူ...တူ..." × 7

"ေျဖလိုက္ပါလားလို႔ ေရွာင္းက်န႔္..."

"က်စ္..."

ဝမ္ရိေပၚ​၏ တိုက္တြန္းေနမွုေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္ ေနရာမွထသြားကာ ဖုန္းရွိရာသို႔ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္စိတ္ရွုပ္သလိုမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕သည္။

ဝမ္ရိေပၚအေနနဲ႔ ေရွာင္းက်န႔္ဘယ္သူနဲ႔ေျပာေနလဲဆိုတာသိခ်င္၍ ေရွာင္းက်န႔္ဖုန္းေျပာေနသည့္ဘက္ကိုမသိမသာၾကည့္သည္။ဘာကိစၥမွန္းမသိေပမယ့္တစ္ဖက္ကေျပာေနတာကိုနားေထာင္ေနသည့္ေရွာင္းက်န႔္ကဆယ္စကၠန႔္ေလာက္အၾကာမွာ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မေကာင္းသလိုျဖစ္သြားတာကို ဝမ္ရိေပၚေတြ႕လိုက္ရသည္။

ဖုန္းကိုင္ထားသည့္တစ္ေတာက္ေလၽွာက္လုံး ေရွာင္းက်န႔္ ဆီမွ "အင္း"ဆိုသည့္ျပန္ေျဖသံ သုံးခါေလာက္ပဲၾကားရသည္။ငါးမိနစ္ေလာက္အၾကာမွာေရွာင္းက်န႔္ဖုန္းခ်လိုက္ကာ ဝမ္ရိေပၚရွိရာသို႔ျပန္ေလၽွာက္လာၿပီးျပဳံးျပသည္။ထိုအျပဳံးကသိပ္ၿပီးလန္းဆန္းေနမွုမရွိသည့္အခါ...

"အဆင္ေျပရဲ့လား...ကိစၥတစ္ခုခုရွိလို႔လား ေရွာင္းက်န႔္..."

ဝမ္ရိေပၚ​၏ ပါးကိုေရွာင္းက်န႔္အသာေလးဆြဲလိုက္ကာ...

"ကိုယ္ အိမ္ခဏျပန္ရမယ္ ထင္တယ္..."

ေရွာင္းက်န႔္​၏ စကားေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ​၏ရင္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းမွုဆိုသည့္ အရာတစ္ခုကႀကီးစိုးသြားသည္။သူ႔အိမ္ကလည္းသူ႔ကိုအိမ္ျပန္မလာဘူးလားလို႔ message ေတြခဏခဏပို႔ခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးေပး၍ လ်စ္လ်ဴရွုထားခဲ့မိသည္။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္တဲ့သူတို႔ေတြကေက်ာင္းပိတ္လို႔ အခ်ိန္တန္ရင္အိမ္ျပန္ရမယ္ဆိုတဲ့အမွန္တရားကိုေရွာင္းက်န႔္နဲ႔ရွိေနစဥ္တစ္ေလၽွာက္လုံးသူေမ့ေလ်ာ့ထားမိခဲ့သည္။

"ကၽြန္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးရမလား..."

လည္ေခ်ာင္းကိုခက္ခက္ခဲခဲရွင္းကာဝမ္ရိေပၚေျပာလိုက္ေတာ့ေရွာင္းက်န႔္ေခါင္းခါျပသည္။

"ကိုယ္ ရွန္ဟိုင္းထိ ျပန္ရမွာေခြးေပါက္ေလး..."

ဝမ္ရိေပၚဆီမွ "ဪ" ဆိုသည့္စကားလုံးကပါးစပ္လွုပ္႐ုံသာထြက္လာသည္။ေဘက်င္းနဲ႔ရွန္ဟိုင္းကသိပ္မေဝးေပမယ့္ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ခုတည္းမွာမဟုတ္ဘူးဆိုသည့္အသိမွာ ေယာက်ာ္းေလးတန္မဲ့ သူမ်က္ရည္က်ခ်င္သည္။သို႔ေပမယ့္ ေရွာင္းက်န႔္​၏မ်က္ဝန္းထဲမွာသူ႔ကိုမရင့္က်က္ေသးသည့္ကေလးတစ္ေယာက္လို႔မျမင္ေစလိုတာေၾကာင့္...

"အခုျပန္ရမွာမလား ျပင္ဆင္ေတာ့ေလ ေရွာင္းက်န႔္..."

"မျပင္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ဒီတိုင္းပဲသြားေတာ့မယ္..."

ေရွာင္းက်န႔္​ေျပာေတာ့ ဝမ္ရိေပၚကေရွာင္းက်န႔္​၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို အထက္ ေအာက္ၾကည့္လိုက္သည္။အားတင္းၿပီးျပဳံးရသည့္အျပဳံးတစ္ခုက အသက္မပါေသာ္လည္း...

"ဒီပုံစံအတိုင္းသြားမွာလား...ေခါင္းကၾကက္ေတာင္စည္းေလးေတြကလည္း ျဖဴေကာင္ေလးလိုထိုးထိုးေထာင္ေထာင္၊ အကၤ်ီကပန္းေရာင္ ေဘာင္းဘီကအျပာေရာင္နဲ႔ ေတြ႕တဲ့လူတိုင္းရယ္ၾကမွာမရွက္ဘူးလား..."

"လူေတြရဲ့အၾကည့္ကို ကိုယ္ဂ႐ုစိုက္မယ္ထင္လို႔လား..."

ေရွာင္းက်န႔္​ကထုံးစံအတိုင္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ရယ္ၿပီးေျပာကာ အခန္းတံခါးဆီသို႔ေလၽွာက္သြားသည္။တံခါးလက္ကိုင္ကိုလွည့္လိုက္ၿပီးမွ သက္ျပင္းခ်ကာ အေနာက္သို႔ျပန္ေလၽွာက္လာသည္။သူ႔ကိုရပ္ၾကည့္ေနသည့္ ဝမ္ရိေပၚကို မခြဲနိုင္စြာျဖင့္အၾကာႀကီးနမ္းရွိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္ နဖူးခ်င္းထိကပ္လိုက္ကာ...

"ဒုတိယႏွစ္ေရာက္လို႔ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္တဲ့အခါအေဆာင္အခန္းနံပါတ္ (၁၃)မွာ ကိုယ္တို႔ျပန္ဆုံၾကမယ္ ေခြးေပါက္ေလး..."

တိဆန္ဆန္စကားတစ္ခြန္းကို သူနားလည္သေဘာ ေပါက္ေၾကာင္း ေခြးေပါက္ေလးတစ္ေကာင္လိုေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပခဲ့သည္။

သူ႔ဘဝရဲ့ဒုတိယေျမာက္အမွားတစ္ခုလို႔ ႀကိဳမျမင္ခဲ့တဲ့အရြယ္တုန္းက...။