အထက္တန္းေအာင္လို႔ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ၿပီးသည့္ ဝမ္ရိေပၚက Luggage တစ္လုံးကို ကိုင္ဆြဲကာအငွားကားေပၚမွ ဆင္းလာသည္။
နိုင္ငံတစ္ဝန္းဟိုတယ္လုပ္ငန္းအမ်ားအျပားပိုင္ဆိုင္သည့္ ဝမ္လုပ္ငန္းစု၏တစ္ဦးတည္းေသာသားက အငွားကားစီး၍တကၠသိုလ္တက္လၽွင္ေနရမည့္ ေက်ာင္းသားေဆာင္သို႔တစ္ေယာက္တည္းေရာက္ရွိလာသည္မွာေမးခြန္းထုတ္စရာမ်ားရွိ၏။
ေရႊပုံေပၚမွာ ေရႊဇြန္းကိုက္ၿပီးေမြးလာသည့္ ဝမ္ရိေပၚက မူႀကိဳအရြယ္ ငယ္စဥ္ကတည္းမွစ၍ တက္ေရာက္ခဲ့သမၽွမူလတန္း၊အလယ္တန္း၊အထက္တန္းစသည့္အခ်ိန္ကာလမ်ား၌ အထူးအခြင့္ေရးေပးခံရမွုမ်ား၊အတန္းေဖာ္မ်ား၏အာ႐ုံစိုက္မွုမ်ားကို အျမဲလိုလိုၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတာေၾကာင့္ သူ၏တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကိုေတာ့ သာမန္ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကဲ့သို႔ပဲျဖတ္သန္းခ်င္တာျဖစ္သည္။
မီဒီယာတို႔ထဲပါဝင္သည္အထိ ေပၚေပၚထင္ထင္မေနခဲ့ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္ကမိဘမ်ားကိုယ္တိုင္ေက်ာင္းလိုက္အပ္ေပးၾကသည့္အခါ ေနာက္ခံအသိုင္းအဝိုင္းကိုဆရာ၊ဆရာမမ်ား အတန္းေဖာ္မ်ားကသိရွိခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ယခုတြင္ေတာ့ သူ႔မိဘမ်ား၏ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္သူတက္ေရာက္မည့္စီးပြားေရးေမဂ်ာအတြက္တကၠသိုလ္ကို ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ျခင္းမွအစ၊ ေက်ာင္းအပ္ျခင္းႏွင့္ ေက်ာင္းတက္စဥ္ေနထိုင္ဖို႔ေက်ာင္းသားအေဆာင္စသည္တို႔ကိုသူ႔ဟာသူစီစဥ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဝမ္ရိေပၚအေနနဲ႔ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ျခင္းမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။တကၠသိုလ္အသုံးစရိတ္အတြက္အိမ္၏အေထာက္အပံ့ကိုယူရဆဲပဲျဖစ္ၿပီး ဒီတိုင္းပင္ႂကြယ္ဝသည့္လူတစ္ဦးလို ေပၚေပၚထင္ထင္ေနျခင္း၊ ကားအေကာင္းစားမ်ားျဖင့္ေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္းျခင္းမ်ားမျပဳလုပ္ခ်င္႐ုံသာျဖစ္၏။
အကယ္၍ဝမ္ရိေပၚသာ အႏွိမ္ခံဘဝ၊ ခ်ိဳ႕တဲ့သည့္ဘဝကိုျဖတ္သန္းခဲ့ရသူတစ္ဦးျဖစ္မည္ဆိုလၽွင္သူ၏အေတြးအျမင္မ်ားသည္လည္းတစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲခ်င္ေျပာင္းလဲမည္ျဖစ္သည္။
မၽွတမွုမရွိသည့္ လူ႔ဘဝအခ်ိဳးအစားတို႔ေၾကာင့္ သာမန္လူမ်ားကဲ့သို႔ျပဳမူေနထိုင္ခ်င္သည့္ Rich Kid မ်ားလည္းရွိသလို၊ Rich Kid မ်ားကိုအားက်ၿပီးလူအမ်ား၏အာ႐ုံစိုက္ျခင္းမ်ား၊ ႂကြယ္ဝျခင္းမ်ားကိုရယူလိုသည့္သာမန္လူတန္းစားမ်ားကလည္းရွိတာျဖစ္၏။
သို႔ေသာ္ ဝမ္ရိေပၚအေနနဲ႔တျခားေသာ Rich Kid မ်ားႏွင့္မတူညီသည့္အခ်က္တစ္ခုမွာ မိမိကိုယ္ကိုမိမိထိန္းေက်ာင္းနိုင္သည့္ Self discipline တစ္ခုေတာ့ရွိတာျဖစ္၏။ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုသတ္သတ္မွတ္မွတ္ရွိၿပီးမည္သည့္အသက္အရြယ္ေရာက္လၽွင္ဝမ္လုပ္ငန္းစုကိုလႊဲေျပာင္းဦးစီးမည္ဆိုတာကို ငယ္စဥ္ကတည္းက စနစ္တက်အစီအစဥ္ဆြဲထားျခင္းျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ လူေဘာင္အဖြဲ႕အစည္းမွာသတ္မွတ္ထားသည့္အေျခခံစံႏွုန္းတစ္ခုႏွင့္ကိုက္ညီစြာတစ္ႏွစ္တစ္တန္းပုံမွန္ေအာင္လာသည့္ ဝမ္ရိေပၚကိုလူေတာ္တစ္ဦးအျဖစ္သတ္မွတ္၍ရသည္။ လက္ရွိအသက္ ၁၈ႏွစ္အထိေက်ာင္းသားဘဝတစ္ေလၽွာက္လုံးနာမည္ဆိုးမရွိခဲ့သည္ ျဖစ္၍လူလိမၼာတစ္ဦးအျဖစ္လည္းသတ္မွတ္နိုင္ေသးတာျဖစ္သည္။
ဝမ္ရိေပၚ က သူေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည့္ေက်ာင္းသားေဆာင္ေရွ႕တြင္မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး အေဆာင္ႀကီးကိုျခဳံငုံ၍ၾကည့္လိုက္သည္။ ဝန္းအက်ယ္ႀကီးထဲမွာခန႔္ခန႔္ထည္ထည္ရွိေနသည့္ ေလးထပ္ေဆာင္ႀကီးမွာထုထည္ႀကီးမားလွသည္။
အိမ္မဟုတ္သည့္တျခားေနရာတစ္ခုမွာ ပထမဦးဆုံးေနထိုင္ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အရမ္းအေျခအေနမဆိုးေလာက္ဘူးဟု ဝမ္ရိေပၚ သူ႔စိတ္သူအားေပးလိုက္ကာ လက္ေကာက္ဝတ္ ေပၚကနာရီကိုငုံ႔ၾကည့္ရင္း အေဆာင္မွူးနဲ႔ေတြ႕ရမည့္အခ်ိန္ကိုတြက္လိုက္သည္။
လက္ပတ္ႀကိဳးတစ္ခုလုံးကိုပလက္တီနမ္အစစ္ျဖင့္ဆင္ထားၿပီးျမေက်ာက္ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားသည့္အစိမ္းေရာင္ေတာက္ေတာက္နာရီဒိုင္ခြက္ေပၚမွာ ေရႊေရာင္နာရီလက္တံမ်ားက စိန္မွုန္မ်ားျဖင့္စီျခယ္ထားသည့္ေရာမအကၡရာ နံပါတ္ ငါးကိုညႊန္ျပေနသည္။
ဝမ္ရိေပၚအေနနဲ႔ အျခားေသာတန္ဖိုးႀကီးအရာမ်ားကိုယူေဆာင္လာျခင္းမရွိေသာ္လည္း သူအႏွစ္သက္ဆုံးျဖစ္သည့္ Customized နာရီတစ္လုံးႏွင့္ တကၠသိုလ္ေရာက္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္သူ႔မိခင္ျဖစ္သူေပးထားသည့္ ေရႊကႏုတ္အစစ္မ်ားျဖင့္စီျခယ္ထားေသာေဘာပင္တစ္တစ္ေခ်ာင္းကိုေတာ့ ယူေဆာင္လာခဲ့တာျဖစ္၏။
"အေဆာင္ဝန္းထဲအရင္လိုက္ျပမယ္..."
အေဆာင္မွူးေခၚေဆာင္ျပသရာေနာက္ကိုဝမ္ရိေပၚတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာလိုက္ပါလို႔သြားသည္။ေယာက်ာ္းေလးသီးသန႔္ေဆာင္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဝန္းထဲ၌ေယာက်ာ္းေလးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ Facility မ်ားအျပည့္အစုံရွိတာကိုျမင္ရ၏။
ေရကူးကန္ရွိသည္။ေဘာလုံးကြင္းတစ္ခုႏွင့္ ဘတ္စကတ္ေဘာကြင္းတစ္ခုရွိၿပီး Gym အေသးစားေလးရွိသည္။ ေကာ္ဖီ၊အေအး၊မုန႔္မ်ား ထုတ္သည့္စက္မ်ားလည္းအေတာ္အသင့္ရွိတာေၾကာင့္ သိပ္မဆိုးလွဟု ဝမ္ရိေပၚ ေတြးလိုက္သည္။
"ပထမဦးဆုံးေန႔ျဖစ္ေတာ့ အၾကမ္းဖ်င္းသေဘာပဲၾကည့္လိုက္ပါ ေနာက္မွေနရင္း က်င့္သားရသြားမွာပါ...အဲ့တာဆိုေနရမယ့္ အခန္းေျပာမယ္...ဒါနဲ႔ဒီႏွစ္ကအေဆာင္ယူတဲ့ေက်ာင္းသားေတြအရမ္းမ်ားလို႔အခန္းလြတ္ေတြဆိုတာထက္လြတ္ေနတဲ့အခန္းေတြကိုပဲလိုက္ျဖည့္ရတာ..."
"ၿပီးေတာ့အဂၤလိပ္အကၡရာအတိုင္းနာမည္ေတြစီၿပီးအခန္းတြဲရတာဆိုေတာ့ေလ W နဲ႔ X ဆိုတဲ့စာလုံးကတြဲလ်က္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာေလးလည္း နားလည္ေပးေစခ်င္တယ္...တကယ္လို႔ေပါ့အဲ့အခန္းမွာလုံးဝေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္လာေျပာပါ မျဖစ္မေနတစ္ခုခုစီစဥ္ေပးပါ့မယ္..."
အေဆာင္မွူးကမ္းေပးလာသည့္အခန္းေသာ့ကဒ္ကိုဝမ္ရိေပၚယူလိုက္ၿပီး အခန္းနံပါတ္နဲ႔တည္ေနရာကိုစိတ္ထဲကေနမွတ္လိုက္သည္။
အေဆာင္အေပၚဆုံးထပ္ ေလးလႊာေျမာက္ရဲ့ေလွကားနဲ႔အနီးဆုံးအခန္း။ အခန္းနံပါတ္ ၁၃ ။
အေဆာင္အတြင္းဓာတ္ေလွကားမရွိတာေၾကာင့္ Luggage ကိုအေပၚဆုံးထပ္ထိဆြဲလာရသည့္ဝမ္ရိေပၚ က သူေနထိုင္ရမည့္အခန္းနံပါတ္ ၁၃ ေရွ႕တြင္မတ္ တပ္ရပ္ၿပီးေခတၱမၽွအေမာေျဖလိုက္သည္။အေမာေျပသြားသည္ႏွင့္ လက္ထဲကေသာ့ကဒ္ျဖင့္တံခါးဖြင့္ဖို႔လုပ္လိုက္ၿပီးမွ လူမွုေရးအရ တံခါးအရင္ေခါက္ၾကည့္ ဖို႔လုပ္လိုက္သည္။
"ေဒါက္...ေဒါက္..."
အထဲမွတုံ႔ျပန္မွုကိုဝမ္ရိေပၚေစာင့္ဆိုင္းေန၏။
"ေဒါက္...ေဒါက္..."
"ေဒါက္...ေဒါက္..."
တုံ႔ျပန္မွုတစ္စုံတစ္ရာမွမရွိသည့္အခါ ဝမ္ရိေပၚစိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ၿပီး အခန္းေသာ့ကဒ္ကို ဒီဂ်စ္တယ္တံခါးေလာ့ခ္တြင္ကပ္လိုက္၏။ "တီ တီ" ဆိုသည့္အသံႏွစ္ ခ်က္အဆုံးမွာ ေလာ့ခ္ပြင့္လို႔သြားသည့္တံခါးကိုဝမ္ရိေပၚတြန္းဖြင့္လိုက္သည္။
အခန္းထဲေရာက္လာၿပီျဖစ္သည့္ ဝမ္ရိေပၚကေရွ႕သို႔ဆက္မသြားနိုင္ေသးဘဲ ေျခေထာက္ကိုစုံရပ္၍သူ႔အေရွ႕တည့္တည့္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ေလးေယာက္အခန္းတစ္ခု၏ဖြဲ႕စည္းပုံအရ အခန္းနံရံတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္ကပ္၍ေနရာခ်ထားသည့္ ႏွစ္ထပ္ကုတင္ႏွစ္ခုရွိသည္။အလယ္တြင္ေတာ့ျပတင္းေပါက္တစ္ခုရွိၿပီးျပတင္းေပါက္ေရွ႕တြင္စာၾကည့္စားပြဲတစ္ခုရွိသည္။
ထိုစာၾကည့္စားပြဲက အခန္းအဝင္တံခါးေပါက္ႏွင့္လည္း တန္းေနတာျဖစ္ၿပီးထိုစာၾကည့္စားပြဲေပၚတြင္ ေက်ာင္းစာအုပ္ႏွင့္တူသည့္အရာမ်ားတစ္ခုမွမရွိဘဲရွင္းလင္းလြန္းေနၿပီး ျပာေတြနဲ႔ျပည့္ေနသည့္ ေႂကြခြက္ အျပားေလးတစ္ခုရွိသည္။ ထို႔အျပင္လူတစ္ေယာက္လည္းရွိေန၏။
အနက္ေရာင္စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္နဲ႔ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုတြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားသည့္လူကျပတင္းေပါက္ဘက္ကိုေက်ာမွီၿပီး သူရွိရာဘက္ကို မ်က္ႏွာမူ ၍ထိုင္ေနတာျဖစ္သည္။
ဦးေခါင္းထက္၌ မီးခိုးေရာင္ဆံပင္ဖြာလန္ၾကဲတို႔ကေနရာယူထားၿပီး ဘယ္ဘက္နားရြက္တစ္ေလၽွာက္ နားေပါက္ရာမ်ားႏွင့္နားကပ္မ်ားက ေနရာအျပည့္ယူသည္။
မ်က္ဝန္းအိမ္က်ယ္က်ယ္၊ႏွာတံဆင္းဆင္း ၊ႏွုတ္ခမ္းပါပါး၊ ေမးဖ်ားခၽြန္ခၽြန္တို႔ျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားသည့္မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္အေနအထားက အခုေခတ္လူငယ္ ေတြၾကားေခတ္စားေနသည့္ ဂ်ပန္ကာတြန္းဇာတ္ေကာင္တစ္ခုခုႏွင့္ပင္ပုံမွားနိုင္ဖြယ္ရွိသည္။ထိုင္ေနသည့္စားပြဲေပၚကေနတြဲေလာင္းခ်ထားသည့္ ေျခတံမ်ားကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေတာ္ေတာ္အရပ္ရွည္မည္ဟုလည္းမွန္းဆ၍ရေသး၏။
အေရွ႕ကလူ၏ ပုံပန္းသဏၭာန္ကိုဝမ္ရိေပၚအကဲခတ္ေနရင္း ေက်ာရိုးတစ္ေလၽွာက္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာင့္တင္းလာသလိုခံစားေနရသည္။သူစဝင္လာတကည္းကစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာေသးဘဲ လက္ထဲကမီးျခစ္ကိုစားပြဲမ်က္ႏွာျပင္နဲ႔တေတာက္ေတာက္ေခါက္ရင္း ဒီတိုင္းႀကီးသာစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ လူ၏အျပဳအမူေၾကာင့္ ေက်ာကိုပို၍ေျဖာင့္မတ္လိုက္သည္။
အခုမွေတြ႕ဖူးသည့္သူစိမ္းတစ္ဦး၏အသားလြတ္ႀကီးစိုက္ၾကည့္ျခင္းခံေနရမွုတြင္မည္သူမဆိုသူ႔လိုခံစားရမည္ျဖစ္၏။လူမွုေရးအရ သူ႔ဘက္ကစ၍ ႏွုတ္ဆက္စကားဆိုခ်င္ေပမယ့္ ခုနက အျပင္ကေနတံခါးေခါက္တာေတာင္ျပန္မတုံ႔ျပန္ခဲ့သည့္လူေၾကာင့္ သူ႔ဘက္ ကလည္း ႏွုတ္ဆက္စကားစေျပာဖို႔ ဝန္ေလးေနမိသည္။
"ပထမႏွစ္လား..."
ေမးခြန္းတစ္ခုႏွင့္အတူမီးျခစ္ကိုေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲထိုးထည့္ရင္း စားပြဲေပၚမွဆင္းလာသည့္လူက သူ႔အေရွ႕တြင္မတ္တပ္လာရပ္သည္။ ခုနကထက္ပို၍နီးကပ္လို႔သြားသည့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားမွာ သူ႔အေရွ႕ကလူ မည္မၽွအရပ္ရွည္ေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။ သူ႔ေလာက္ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္မရွိေသာ္လည္းသူ႔ထက္အရပ္ႏွစ္လက္မေလာက္ပိုရွည္လို႔ေန၏။
႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသားလူတစ္ေယာက္၏အရပ္အေမာင္းမ်ိဳးရွိသည့္ထိုလူကအသက္အနည္းငယ္ပိုႀကီးပုံရသည့္ အခါေလးစားသမွုနဲ႔သူေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီး...
"ဟုတ္ကဲ့ စီးပြားေရးေမဂ်ာ ပထမႏွစ္ပါ အစ္ကို..."
"ေရွာင္းက်န႔္..."
"ဟင္..."
"ေရွာင္းက်န႔္လို႔ေခၚ ငါလည္း မင္းနဲ႔ေမဂ်ာတူအတန္းတူပဲ..."
အစ္ကိုလို႔ေခၚလိုက္တာကို စိတ္ဆိုးသြားျခင္းမရွိဘဲနာမည္မိတ္ဆက္လာၿပီး သူ႔ကိုျပဳံးျပလာသည့္ေရွာင္းက်န႔္ ဆိုသူက ေဖာ္ေရြပုံရသည္။
"ႀကိဳက္တဲ့ကုတင္ရဲ့အေပၚထပ္မွာေနလို႔ရတယ္..."
"ဘယ္ဘက္ ကုတင္လား ညာဘက္ကုတင္လား..."
"ႀကိဳက္တဲ့ဘက္မွာေန..."
ေလးေယာက္အခန္းျဖစ္တာေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚ စိတ္ထဲမရွင္းစြာျဖင့္...
"တျခားလူေတြကေရာ..."
"မရွိဘူး ဒီတစ္ခန္းလုံးမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္းေနတာ..."
"ကၽြန္ေတာ္က ကုတင္အေပၚထပ္မွာ မအိပ္တတ္လို႔ ေအာက္ထပ္ကို ယူလို႔ရလား...ေရွာင္းက်န႔္မအိပ္တဲ့ဘက္ကို ကၽြန္ေတာ္ယူခ်င္တယ္..."
သူေျပာေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္က မီးခိုးေရာင္ဆံပင္မ်ားကို ပို၍ပြသြားေအာင္ထိုးဖြလိုက္သည္။ ကုတင္ႏွစ္ခုကိုလည္းတစ္လွည့္စီၾကည့္လို႔ေနၿပီး...
"ေအာက္ထပ္မွာအိပ္ခ်င္လည္းယူေလ ရတယ္..."
"ေရွာင္းက်န႔္က ဘယ္ဘက္အျခမ္းမွာအိပ္တာလဲ..."
"ပုံမွန္အားျဖင့္ညာဘက္ကုတင္မွာအိပ္တယ္...မူးလာတဲ့ေန႔က်ရင္ေတာ့ဘယ္ကိုယိုင္သြားလဲၾကည့္တယ္ ဘယ္ဘက္ကိုယိုင္ရင္ ဘယ္ဘက္ကုတင္မွာအိပ္တယ္ ညာဘက္ကိုယိုင္ရင္ေတာ့ညာဘက္ကုတင္မွာအိပ္တယ္ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ေတာ့ဘယ္ကုတင္ေပၚမွမေရာက္ဘူး...ႀကိဳက္တဲ့ဘက္ကိုယူပါ သက္ေတာင့္သက္သာေအးေဆးသာေန..."
ကုတင္ေအာက္ေရာက္ေနသည့္ စီးကရက္ဘူးတစ္ခုကို ေကာက္ယူၿပီးေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထိုးထည့္ကာ အခန္းျပင္ထြက္သြားသည့္ ေရွာင္းက်န႔္ကို ဝမ္ရိေပၚမ်က္စိတစ္ဆုံးၾကည့္လိုက္သည္။ ေရွာင္းက်န႔္ေျပာသြားသည့္စကားမ်ားကိုလည္း ေသခ်ာနားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားေနမိတာျဖစ္၏။
အခုထက္ထိလက္ထဲကေနမလႊတ္ရေသးသည့္ Luggage ကို ဘယ္ဘက္အျခမ္းကကုတင္အနီးသို႔ဝမ္ရိေပၚဆြဲယူလာၿပီး Luggage ကိုဖြင့္ကာအထဲမွအိပ္ရာခင္းအသစ္၊ေခါင္းအုံးစြပ္အသစ္ႏွင့္ေစာင္တစ္ထည္ကိုထုတ္ယူလိုက္သည္။ အေဆာင္ေတြကအသစ္ထုတ္ေပးမွန္းသိေသာ္လည္း သုံးေနက်တံဆိပ္မဟုတ္ရင္အိပ္ဖို႔အခက္အခဲရွိမည္စိုး၍ သူ႔ဟာသူသာယူလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အိပ္ရာခင္းမ်ားအားလုံး အသစ္လဲလွယ္ကာပစၥည္းမ်ားကိုေနရာခ်ၿပီးသြားသည့္ ဝမ္ရိေပၚက သူတို႔အခန္းထဲမွာတြဲလ်က္ပါၿပီးသားျဖစ္သည့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားလိုက္ကာ ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ၿပီးေနာက္အေဆာင္ျပင္ထြက္လိုက္သည္။ အေဆာင္အနီးအနားမွာရွိသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စူးစမ္းလွည့္လည္ၾကည့္ရွုကာ ညေနစာပါတစ္ခါတည္း စားၿပီးျပန္လာခဲ့သည္။
လက္ထဲ၌လည္း အေဆာင္ရွိအေအးစက္မ်ား၌မရနိုင္သည့္အေအးဘူးတခ်ိဳ႕ကိုဆြဲလာကာ အခန္းေထာင့္မွာရွိေနသည့္ ေရခဲေသတၱာအေသးေလးထဲသို႔ထည့္ဖို႔လုပ္လိုက္သည္။ၾကပ္ေနသည့္ေရခဲေသတၱာတံခါးေၾကာင့္ အားသုံး၍ဆြဲဖြင့္လိုက္ၿပီးေနာက္ တံခါးပြင့္သြားသည့္အခါ ဝမ္ရိေပၚ၏မ်က္ဝန္းအိမ္မ်ားပုံမွန္ထက္က်ယ္လို႔သြားသည္။
သူ႔အေအးဘူးေတြထားဖို႔မေျပာနဲ႔၊ ရိုးရိုးေရတစ္ဘူးအတြက္ေတာင္ေနရာလြတ္မရွိသည့္ ေရခဲေသတၱာအတြင္းမွ ေဝါကနဲထြက္က်လာသည္မ်ားက ေရတြက္မရနိုင္ေသာ ဘီယာဘူးမ်ားပင္ျဖစ္၏။
You are reading the story above: TeenFic.Net