♬ Forty-four

They love you

Narinig ko ang ilang kaluskos sa aking likod. My heart beated so fast. Malakas na hangin ang tumama sa akin at unti-unting sumabog ang aking buhok na kanina ay nakaponytail lang. I actually don't like tying my hair dahil kahit nuong nasa Pilipinas ako'y sanay akong nakabuhaghag iyon but here at Naples, palaging nililipad iyon at sumasabog kaya laging nakatali.

Nang lumingon ako sa aking likuran ay pinanlisikan ko ng mata si Clef, "Huwag kang maingay" I hissed at him.

Imbis na seryosohin ay tumawa lang siya sa akin na parang naaliw siya sa pagiging seryoso ko. Hindi ko na lang siya pinagtuunan ng pansin at humawak sa barandilyang naruon at marahang umakyat sa mataas na hagdan.

My heartbeat exceed it's normal rate as soon as I stepped my feet on the flatform. The feeling of floating above sanked into me. I slowly traced my finger on the circle shape concrete cement of the light house. Nang makarating ako sa gitna ay humarap ako sa karagatan.

Ang langit na nagkukulay dilaw, at pula mula sa pagiging asul nito. Ang mga ulap na unti-unting gumagalaw sa iisang direksyon. The birds that are flying freely on the sea. The horizon looked so near from here, parang abot kamay ko lang at maari kong makuha sa isang iglap ng kamay.

"Do you now prefer the sunset than watching the stars?"

Agad akong napatingin kay Clef na nakatayo lang rin sa aking tabi. Katulad ko ay pinagmamasdan niya rin ang ganda ng dagat at ng takip-silim. I can even hear the waves from below this lighthouse where we are.

"I still like the stars more... but there's just something about the sunset that makes me calm" pagsasabi ko sa kanya ng totoo.

Tumingin siya sa akin at nakita ko ang nakataas niyang kilay na parang tinitignan niya kung nagsasabi ba talaga ako ng totoo sa kanya. Inangat niya ang kanyang kamay at naramdaman ko iyong humawak sa akin para mahila ako papalapit sa kanya.

Naghuramentado ang puso ko pero hindi ako nagreklamo. As soon as my body touched his ay agad niyang ipinulupot ang kanyang braso sa magkabila kong bewang, closing the small space between us.

My breathe hitched lalo ng maramdaman ko ang paghalik niya sa tuktok ng aking braso, "Uh huh... " he murmured, "How about the sea? Do you now like the sea?" malambing niyang tanong na halos makapagpatunaw sa aking puso.

Unconciously, I nodded to him without any second thoughts. I felt him smiling with my answer, "That's good to know, Ferm" aniya bago ko muling naramdaman ang paghalik niya sa aking ulo.

Halos mapapikit ako ng dahil duon. I can feel the insects in my tummy having their ride in a roller coaster. Nakakabaliw. It almost feel surreal.

I have never like the sea before. Ni wala akong matandaang ala-ala na nagpunta ako sa beach kasama si Daddy o si Mommy na natuwa ako. Samantalang siya ay gustong-gusto na nasa tabing-dagat.

Nuong una ay hindi ko talaga iyon naeenjoy. The second day here, he made me try boating and snorkeling. Ayoko pang sumama dahil medyo malamig ang tubig kahit na mataas naman ang araw but when I dipped my body beneath the water, I saw the different creatures only sea could show me. It's like entering another world only fearless could do.

Sa mga sumunod na araw ay kung anu-anong activity ang pinatry sa akin ni Clef. We ride a banana boat, we went to the cave just near here and spent the rest of the afternoon swimming. We also went to the other island na pagmamay-ari rin ng kaibigan ng pamilya nila Clef. We even tried cliff diving!

I enjoyed it honestly but it's not only because of the andrenaline and the extremity it gives me but because I am with the person that gives me happiness in this moment.

For one week of being here in Naples, Clef made me experience how to be like a human. A human that can do anything that she wants, a human that is not always followed by paparazzi, a human that feels true happiness. It's like freeing myself in a cage that I have been hiding all this time.

I have realized here that there are more things that need to be treasured than being on the stage, singing and playing the piano in front of the audiences.

I've learned here how to appreciate little things because it's all that has been left for us. The peacefulness of the sea, the beauty of the sunset and the hope the stars could give.

Siguro nga hindi ang takip-silim o ang dagat o ang bituin ang nagustuhan ko sa buhay na 'to. Maybe it was the person who taught me how to loved those things.

Narinig ko ang bawat kumpas ng kanyang daliri sa mga strings ng gitara. My eyes were just focused on the laptop I am holding, typing a story I just have started ng dumating kami rito sa Naples. Kapag wala kasing ginagawa ay iyon ang napaglilibangan ko.

I heard a sound of an airplane kaya napatigil ako sa pagta-type at tumingin sa kalangitan. The place is too dark but the stars and the moon gives light on us. Umihip ang malakas na hangin at sumayaw ang aking buhok. I felt slighlty shivering because of the cold breeze hanggang sa maramdaman kong may pumatong na tela sa aking balikat.

Nang tumingin ako sa aking gilid ay nakita kong naruon na si Clef habang nakatitig lang rin sa kalangitaan. His guitar is already on his other side habang nakatukod ang kanyang kamay sa sahig.

"Hindi ka nilalamig?" I asked him.

Sumulyap lang siya sa akin bago ngumisi at umiling. Tumingin siya sa laptop na hawak ko at seryosong binasa ang mga naruon.

"This one is a good story... are you planning on sending this to a publishing house?" tanong niya bago muling sumulyap sa akin.

I twitched my lips and scrunched my forehead, "Maybe... kapag natapos ko" sagot ko bago muling tumingin sa kalangitan.

I heard him hum a song but I remained my eyes up above. Nuong isang gabi ko pa naririnig ang tono na 'yon simula ng naisipan naming magpalipas ng takip-silim rito sa itaas ng lighthouse.

Three days in a row na since we started hanging out in this lighthouse. Abandonado na at luma, paminsan-minsan ay may nagagawing bantay para icheck kung may trespasser ba pero madalas kapag narito kami ay wala kaya nilulubos-lubos namin. Madalas pagmasdan namin ang langit o kaya ay nagdadala si Clef ng gitara at kinakantahan ako. We both enjoy the serenity of the place maybe because we both love the view around us.

"You are composing another song?" tanong ko sa kanya.

Kahit nakatingin sa langit ay alam kong tumango siya sa aking tanong. Itinabi ko ang laptop na nasa aking hita at umusod papalapit sa kanya.

Umayos siya sa pagkakaupo hanggang sa ipinatong ko ang aking ulo sa kanyang balikat. Immediately, I felt my heart beating loud and deep. The same effect he always gives me whenever he is this close to me.

I felt him removing the strands of hair in my forehead bago ko muling marinig ang magandang melody ng kantang kanina niya pa hinihum.

"I can make a lyrics for that song... " I offered.

Natigil siya sa pagkanta at naramdaman ko ang paggalaw ng kanyang ulo niya, "Would you do that?" amusement is obvious from his voice.

Sumimangot ako pero nanatili akong nakahilig sa kanyang balikat. I pinched the side of his waist kaya narinig ko ang kanyang halakhak.

"What?" he asked when I finally look at him, "May gusto ka bang hingiin sa akin kaya ang bait mo?" tanong niya na lalong nakapagpasimangot sa akin.

Bwisit na 'to! Siya na nga ang tutulungan, siya pa ang may ayaw!

Inirapan ko na lang siya at narinig kong muli ang tawa niya. Nakakainis! Gustong-gusto niya talaga ang palagi akong pinipikon.

I was starting to feel irritated at him ng maramdaman ko ang pagakbay ng kanyang kamay sa aking balikat. He hugged me tightly and I just groaned at him.

I can still feel his laughter because of his vibrating shoulder, "I'm just kidding, Ferm... okay we'll do that after tomorrow" malambing niyang sabi.

"Bakit sa sunod na araw pa?"

Tumikhim siya, "Because we have a visitor tomorrow, baby"

Halos maitulak ko siya ng marinig ang kanyang sinabi. I looked at him with wild eyes, not believing what I have heard from his mouth.

"Sino?" singhap ko sa kanya.

He pulled me again to his chest pero marahan lang akong lumayo sa kanya para makita ko ang kanyang mukha as if looking at him would confirm that we will trully have a visitor tomorrow!

"Mom and Dad will be here tomorrow to visit us. They will come with Musika" aniya na parang wala lang sa kanya ang kanyang sinabi.

Pakiramdam ko'y umahon ang aking kaba dahil sa narinig. Alam ko namang alam nila na narito lang kami ni Clef sa Naples, they are Clef's trusted family pero hindi ko mapigilang hindi mabalisa ng malamang pupunta sila rito.

Ni hindi ko alam kung anong komento nila sa akin. If they like me for their son or they are just like my Mother who doesn't like it. Either of the two reaction, I know I am scared to know it.

Nuon naman ay wala akong pakialam sa ganitong bagay. I don't even care if the world hates me pero ng simula ng mahalin ko si Clef, I have grown insecurities in myself, I became scared of being worthy to become part of his life. It's like my love for him changes the whole me into a very sensible person I thought I would never be.

Ngayon ay takot na takot akong paglayuin rin nila kami ni Clef tulad ng gustong gawin ng halos kalahati ng tao sa mundo.

Nawala ako sa aking iniisip ng maramdaman ko ang paghalik ni Clef sa aking pisngi. Halos magpakurap-kurap ako ng dahil sa kanyang ginawa. I can feel my heart flattering with emotions.

He looked at me like he is observing my reaction to it, katulad ng palagi niyang ginagawa lalo na nuong nasa Pilipinas kami. His dark orbs pierced through me like he's reading what's with my soul.

Muli niyang nilapit ang mukha niya sa akin. It's like a written process that the next thing I should do was to close my eyes kaya iyon ang ginawa ko, seconds passed and I felt his lips on mine. It was just a chaste kiss but it still gives me a butterfly-like feeling inside my tummy.

Kung kanina ay malakas na ang hataw ng aking puso ay mas lumakas pa iyon ngayon.

"Stop thinking too much, Fermatta" paos niyang sabi habang tinititigan ang bawat parte ng aking mukha, na parang alam niya ang lahat ng pagdududa ko sa aking sarili.

"I can't help it... " buntong-hininga ko, "What if they don't support?"

Nakita ko ang paggalaw ng kanyang panga dahil sa sinabi ko. Umiwas ako ng tingin at pinasadahan ng daliri ang buhok na sumasabog dahil sa hangin. I know I am such a pessimist pero hindi ko lang talaga mapigilan.

"They will like you... " aniya bago niya ako muling yakapin at halikan sa tuktok ng ulo.

"Why would you say that?"

Tumikhim siya at inayos ang aking buhok na linilipad, "Because you are beautiful... " he murmured that made me look at him, "You smelled nice especially after taking a long hours of bath. Your hair is long" aniya bago sulyapan ang aking buhok, "You are a bit rude but still you have the warmest heart... "

Umuwang ang aking labi dahil sa mga narinig. I've heard those words before! Those were the things Musika told me that time they visited me in our house in Laguna!

"But especially... because I love you, Fermatta" aniya na lalong nakapagpahulog sa akin sa banging alam kong aking kasasadlakan.

Hindi ko alam pero pagkatapos sabihin ni Clef iyon sa akin ay nanahimik na lang ako't nakampante. It's like his words are enough for me to believe that everything would be okay. Kahit naman nuon ay ganun talaga, he will always be the one that could give me assurance that in this fuck up life, there are still hopes to grip unto.

Nang sumunod na araw ay maaga akong nagising. Sinilip ko si Clef sa aking tabi at nakitang nakaawang pa ang kanyang bibig habang payapang natutulog. Ang buhok niya ay magulo at ang labi ay mapula-pula.

Minsan ay naiinis ako dahil kahit wala siyang ayos ay sobrang gwapo niya pa rin. Na parang totoong pinagpala siya at ng nagpasabog ng kagwapuhan sa mundo ay hindi siya gising at sinalo niya lahat. I just shook my head before grabbing my phone to take some photo of this unusual scene of him.

I stopped myself from laughing when he stirred from sleep and pulled a pillow for a hug.

Simula ng araw na dumating kami dito ay sa kwarto ko na siya natulog. Nagulat na lang ako nuong second day namin na dala niya na ang kumot at unan niya kinagabihan sa kwarto ko at inanunsyong duon na rin siya magkwa-kwarto.

Kahit ang ilang damit niya ay duon na nakalagay sa aking closet dahil tinatamad siyang pumunta sa kabilang kwarto pa para maligo o magbanyo! If Dad or even Chriselle would know this siguradong pagagalitan nila ako lalo na si Daddy! I can even imagine the grim line on his lips kung sakali, but what can I do? Wala naman kaming ginagawang masama ni Clef. We just cuddle and sleep together. I know we have time to do it if we want it to happen, but I know Clef respects me so much.

Naligo na ako at nagayos pagkatapos nuon. Clef was still sleeping kahit halos isang oras akong nasa banyo. Puyat siya dahil sa pagbabad sa salas kagabi sa panunuod ng movie.

Sa isang linggo naming pagtigil rito ay mas marami akong bagay na natutunan sa kanya tulad na lang ng hilig niya sa panunuod ng pelikula bago matulog, minsan ay nagagalit pa ako dahil naiiwan niyang bukas ang TV sa gabi at nakakatulog siya sa sofa. Kung hindi ko pa siya bababain sa madaling araw ay hindi pa siya aakyat sa kwarto para duon ituloy ang kanyang tulog.

Kapag naman naliligo ako ay ayaw niyang lalabas ako ng banyo ng basa ang sahig na tiles. He's that clean na takot na takot ata siyang mapasukan ang katawan niya ng mikrobyo. Lahat rin halos ng damit sa closet niya ay kulay itim, kung hindi itim ay puti o gray. Wala kang makikitang pastel color kaya nga naiisip kong bilhan siya ng pink na damit.

I started cooking him breakfast. Bacon and eggs, tinuruan niya rin kasi ako sa mga simpleng putahe na kaya kong lutuin. Aniya ay starter ko daw. Hindi naman kasi ako nagluluto. We have maids in our mansion, si Mommy ay madalas kong makitang nasa kusina pero hindi niya naman ako pinapatulong duon. Samantalang si Clef naman ay maraming alam na putahe.

Nang maluto ang lahat ng pagkain ay naisipan ko munang linisin ang buong bahay. Ani Clef ay tanghali dadating ang kanyang pamilya at kahit papaano ay gusto kong makita nila na kahit magisa lang kami rito sa Naples ay kinakaya naman namin.

Habang hindi pa nagigising si Clef ay nagsimula na akong magayos ng mga sofa. Pinunasan ko ang mga cabinet na naalikabukan na. I even changed the curtain into a light yellow lace one para mas lalong maging presko ang paligid sa mata.

I was putting the last curtain on the kitchen kung nasaan ang sliding door papuntang labas habang nakatungtong sa upuan ng marinig kong may tumikhim sa aking likuran.

Taas kilay akong lumingon at nakita si Clef suot ang kanyang puting tshirt at itim na boxer shirt. It looks like he just woke up and immediately went here.

Nakahalukipkip siya habang nakasandal sa sofa sa salas at seryoso akong tinitignan. Kumunot ang noo ko bago ko nakitang pasadahan niya ng tingin ang aking katawan at muling ibalik ang tingin sa aking mukha at lumunok.

Anong problema nito?

Umayos siya ng tindig at umirap sa akin. What the hell! Minsan talaga ay nagsusungit ang isang 'to. Daig  niya pa minsan ang may dalaw sa amin.

Hindi ko na lang pinansin at nagpatuloy sa pagaayos ng kurtina. Nakita ko siyang pumunta sa lamesa at tahimik na kumain ng hinanda kong pagkain.

It was almost 10AM ng sinabihan ko siyang umakyat na sa kwarto para makaligo dahil mukhang wala siyang balak magayos dahil busy siya sa kanyang pagce-cellphone. Akala ko ay hindi pa siya susunod sa akin dahil tinitigan niya muna ako pero sa bandang huli ay umakyat rin para siguro maligo na.

I started cooking Paella dahil ani Clef ay paborito raw iyon ng kanyang Mommy. I cooked it with the help of google of course. Kahit naman hindi ako magaling ay marunong akong sumunod sa instructions.

Nagluto rin ako ng buffalo wings dahil madali lang naman iyong gawin. Siguradong kakain kasi ang mga bisita pagkarating rito. Habang nagaantay na maluto ang mga iyon ay umupo muna ako sa sofa habang nanunuod ng pelikula na plinay ni Clef kanina.

I was in the middle of watching ng marinig na tumunog ang cellphone ni Clef na naiwan niya sa sofa. Kinuha ko iyon at nakita ang ilang notification sa instagram. He uninstalled all his social media accounts simula ng dumating kami rito sa Naples. Tanging ang instagram ang natira kung saan ang private account niya lang ang nakalog in.

I saw some of his post in instagram. Ang ilan ay ang mga lugar na pinuntahan namin dito nuong nakaraang araw, he even posted the sunset in the lighthouse at ang picture naming dalawa na parehas nakataklob ng kumot ang aming bibig at tanging mata lang ang nakikita.

Ang huling post ay ang picture ko habang natutulog ako sa aming kama. There are slight sunlight that's striking my face, madilim ang paligid at hindi masyadong kita ang aking mukha at katawan tanging labi ko lang ang malinaw dahil sa sinag ng araw but there is no doubt that this is me.

Kailan niya 'to nakunan? I looked at the caption.

My breath of fresh air.

Tinignan ko ang ilang comment duon. He only have 36 followers, mga kaibigan niya lang na sigurado siyang hindi sasabihin sa iba kung nasaan kami. Nakaprivate rin ang kanyang account para hindi magleak ang aming mga pictures.

chris.elle Oh my God! Is that my bestfriend lying in your bed, Clef!? 😱

Shit! This is Chriselle's account! Sa baba ay ilang comment pa ang naruon mula sa ibang taong hindi ko kilala.

derf.tolentino Dude! When is the wedding? Say my regards to your girl.
hill.ton_tothewest Do you really have to post this pic? 😒
lancelotesteban24 Bring her back safe, Clef.

Hindi ko mapigilang hindi mapangiti dahil sa mga comments na naruon. I miss them! Specially Lance and Chriselle!

I thought of replying each of their comments pero ayoko namang magreply sa kanila gamit ang account ni Clef that's why I did the most unusual thing a Fermatta would do. I created an instagram account using my own phone.

Sa mga sumunod na oras ay tinapos ko ang aking niluluto. It was past twelve when I heard the knocks from the door.

Pakiramdam ko'y lumagabog ang aking puso. Tumayo si Clef sa aking tabi mula sa sofa at sumunod lang ako sa kanya. I have never thought that meeting his parents for the second time would be this thrilling! Pakiramdam ko nga ay wala akong marinig kundi ang malakas na paghataw ng aking puso.

As soon as Clef opened the door, I saw the faces of those people I thought I would never meet again.
There standing in front of our door is Catalina and Fredd, they are both worriedly looking at Clef. May kakaunti pang luha sa mata ni Catalina bago niya hinila palapit sa kanya si Clef para mayakap.

"Anak... " her voice broke while hugging Clef tightly.

I can feel my heart clenching with the sight of it. Mahigpit rin ang yakap rito ni Clef na parang namiss niya rin ito ng sobra. It just proved me that he really loves his family.

Nakakainggit. Si Fredd ay nakita kong itinulak si Musika papunta kay Clef para mayakap rin ang kapatid. Musika pouted her lips but when Clef bent his knees and open his arms for a hug ay tuluyan ng ngumiti si Musika at yinakap ito.

It was a good sight for my eyes. Kahit papaano ay masaya ako para kay Clef. At least his family is close like there's a sticking glue that