Chapter 28 Part 2

Background color
Font
Font size
Line height

RECKLESS
CHAPTER 28 Part 2

Ang nangyari, habang pinagmamadali nila ako ay lalo kong binagalan ang pagkilos kaya alas diyes na ng umaga ng matapos akong gumayak. I haven't talk to Dash about this dahil ayoko rin naman na makita kami nila Papa na parang mga bata.

Maong skirt na umabot hanggang sa kalahati ng binti ko ang haba ang sinoot ko. Tinernuhan ko lang iyon ng yellow sleeveless top and white rubber shoes. Para madaling tumakbo kung sakali.

Hindi ko alam pero ang tumakbo ang palagi kong naiisip kapag nariyan sa paligid si Dash.

Nagpaalam na kami kila Papa. Si Niel ay panay ang bilin na bumili kami ng popcorn. Ang batang iyon, kakaiba ang hilig.

"Saan ba kayo pupunta?" pahabol pa ni Papa.

Hindi ko alam kaya tumingin ako kay Dash. He just smiled at my father at parang nagkaintindihan na sila ng ganun-ganun nalang.

"Saan ba tayo pupunta?"

Bahagya niya lang akong sinulyapan bago sumagot. "Why? Scared."

Inirapan ko siya at humalukipkip nalang sa upuan. Akala niya ba hindi ako sanay sa panisan ng laway? Praktisado na kaya ako kay Sean.

Akala ko kung saan na niya ako dadalhin, sa village lang pala nila. Noon ko lang din napansin na may pangalan na ang village — Grandfather's Village. (a/n: gonna change this pag nakaisip na ng bago. You can also suggest.)

"It took them almost three decades to decide for that name." ani Dash nang mapansin na napatitig ako sa pangalan ng village na mismong ang mga tatay nila nila Sean ang bumuo. "It was lame but it was named after them. Sila ang bumuo at nagpatayo nito at sila rin ang unang tatanda at lilisan sa village. They wanted us to remain here until we get married, have kids and grandchildren that's why we're also thinking of expanding this land."

"Ang tatag ng friendship ng mga tatay ninyo. Bakit kayong mga anak parang hindi ganoon ka-close?"

"Age gap." ani Dash at napatango na lang ako. Hanggang nagyon kasi ay tila galit pa siya. Parang anumang oras ay mag gagawin siyang hindi maganda dahil sa klase ng tingin na ipinupukol niya sa akin.

The rage and fire was so visible in his eyes.

Karamihan nga sa magkakadikit ay iyong magkakalapit ang edad. Well, may point naman siya doon.

"We're here." anunsiyo niya matapos ihinto sa isang two-storey house ang sasakyan.

It was fully furnished outside in chocolate brown and beige. May mga halaman na rin na nakatanim sa paligid na nagsilbing bakod niyon.

"Kaninong bahay iyan?" sa halip na sagutin ako ay hinawakan lang niya ang kamay ko at iginiya ako sa loob.

Nakatingin ako sa magkahawak naming kamay habang lumalakad. He always holds me like this. Iyong tipong hawak talaga niya ng mabuti ang kamay ko, hindi iyong basta mahawakan lang and it felt... So right. Everytime he holds my hand, it felt right.

Dahil nasa mga kamay namin ang atensiyon ko ay nabunggo ako sa likod niya. Hindi ko napansin na nakatayo nalang pala siya sa harap ng bahay.

Nilingon niya ako ng nakakunot-noo. Inilibot ko naman ang tingin ko sa dinaanan namin. The front yard was spacious enough. Pwedeng gawing garden o di kaya'y laruan ng bata. Sa dulong bahagi ay may malaking puno ng mangga na may duyan na nakasabit.

"Kaninong — sa'yo 'to?" nakita ko kasing binubuksan na niya ang pinto.

"Hindi."

Nagtaka naman ako. Hindi pala sa kaniya pero bakit may susi siya? Hindi rin naman sarkastiko ang pagtanggi niyang kaniya ang bahay.

Nang hilahin niya ako papasok ay hindi ako nagpahila.

"Caramel, just look inside." tila nagpapasensiya niyang saad.

Pumasok ako kahit na nag-aalangan. Beige, light pink with touch of light brown ang pintura sa loob. Kumpleto ang furniture sa loob mula floor to ceiling. From the living room ay kitang kita ang kitchen at sa dulong bahagi ay may mini-bar counter na mas mataas ng tatlong baitang. Sa dulo ng counter top ay mayroon pang upuan na para sa bata at doon natuon ang atensiyon ko. Sigiro, may baby ang may ari ng bahay.

"Kanino ito? Bakit mo ako dinala rito, Dash?"

"This is yours."

Tatawanan ko dapat siya pero napigil ang tawa ko ng isang tili dahil bigla niya akong binuhat na parang sako ng bigas na nakasampay sa balikat niya.

"Dashiel, ano ba?!" parang umikot ang paningin ko sa pagkakabaligtad. Halos bumunggo na rin ang mukha ko sa likod niya ng walang kahirap hirap siyang umakyat sa hagdanan.

"This is your home from now on because I'm trapping you here." ibinagsak niya ako sa kama and swear, nag-bounce talaga ako.

"I'm trapping you here with me, Caramel." at mabilis niya akong kinubabawan. Itinaas niya ang dalawang kamay ko sa ulunan gamit lamang ang isa niyang kamay.

"Hoy, Dash! Ano ba!? Hindi ka na nakakatuwa!" pinilit kong kumawala but his grip was too firm.

Hinalikan niya ako sa noo, ilong at magkabilang pisngi. Nang sa labi ko na siya hahalik ay umiwas na ako kaya sa panga ko tumama ang mga labi niya.

I remember what happened in Hacienda Cervantes — how he kissed and touched me sensually that I almost gave in. Kung hindi siya tumigil noon ay baka may kasunod na si Niel.

"Please, don't." pakiusap ko bago siya muling tinitigan sa mga mata. Something crossed his beautiful blue eyes. Hindi ko mapangalanan.

"Why? Because of Sean? Your engagement is not official, Caramel. Pinalabas ninyong sa kaniya si Niel. Itinago mo sa akin ang anak ko sa loob ng mahabang panahon. Nilayuan mo ako ng hindi ko alam ang dahilan. What we have before isn't over yet, Caramel. What I have for you before, I still have it Caramel." mariin at tila nagpipigil ng galit niyang saad.

Sumubsob siya sa leeg ko. Ang buong bigat niya ay na sa akin na. Pinakawalan na rin niya ang mga kamay ko pero kahit na ganoon ay hindi ko siya magawang itulak.

"Your family doesn't like me for you. I get them. I got you pregnant at young age. Inintindi ko. But when we lost the baby, the only thing I'm holding onto to have you, I lost my mind, Caramel. Nawalan ako ng lakas ng loob lalo na ng sabihin ng kapatid mo na hindi mo na raw ako kailangan, that you don't want to see me ever again." aniya habang naka subsob sa pagitan ng leeg at balikat ko.

I felt him bit my shoulder as he paused. Even his hard breathing and the fast beating of his heart — I can feel it all.

I didn't know that part about not wanting to see him ever again. Sino ang nagsabi? Was it still Sebastian? That ass!

I felt him nipped my neck kaya pinigilan ko ang ulo niya at pilit inilayo.

"Dash, I'm wearing a plunging neckline. Makikita iyan, ano ba!" nakakainis 'tong lalaking' to. Akala ko ba matalino siya? Bakit hindi nag-iisip?

"Okay." he answered then lifted my blouse as he kissed and nipped the skin under my boobs.

Halos sabunutan ko siya habang nanlalaki ang mga mata sa pagkabigla. Malapit na akong mabaliw kay Dash dahil sa mga pinaggagagawa niya. Pabigla-bigla siya parati! Ilang araw na akong tense dahil sa kaniya at siya naman, whenever we were alone, we always ended up like this kahit pa nagtatalo kami.

He's too touchy!

"Dashiel," he looked up at me with those eyes, filled with passion. His lips was so red from kissing my body. "Can we just talk without you, touching me like this?"

"Why?"

I felt his hand on my back and before I could stop him, he's already done unhooking my strapless brassiere. And he just tossed it somewhere! My God!

I automatically covered my breast with my arm. Tinaasan niya ako ng kilay as if useless ang ginagawa kong pagtatago. I've never felt so bare; never been so bare in front of someone. Kahit nga noong bine-breastfeed ko si Niel, I always made sure na walang ibang tao — na walang lalaki.

"We couldn't talk like this, Dash." but he remains staring at me. Nagsimulang umakyat ang init sa mukha ko at gumrabe pa iyon nang tanggalin niya ang braso ko sa dibdib.

"I've seen and touched this before so why cover it now?"

Literal akong napanganga.

"Did you really think that I didn't remembered how we did the twin?" he caressed my left cheek. "Nakainom ako noon pero hindi ako lasing and I maybe drugged but I'm still sane that night. I only gave in because it's you, Caramel."

"Oh my god!" tinangka kong bumangon pero hindi niya ako hinayaan. "You knew all along—"

"Yes, baby. I knew you could get pregnant that's why I have my eyes on you since that night."

"Why did you do it? Kung nasa tama kang pag iisip, hindi mo dapat ginawa, Dash. Marami akong plano na hindi natupad dahil doon." hindi ko maiwasan ang malungkot.

"We have plans that after graduation, we'll find a job then, travel even once a year, enjoy dating and then get married to the person we choose to spend our life with.

Pero isa man sa mga iyon ay walang natupad. I graduated and got a job alone. I didn't get to experience dating and getting propose to before tying the knot kasi, I got pregnant."

Alam ko na may kasalanan din ako. Pero hindi ko mapigilan ang hindi siya sisihin.

Kaya pala bago ko pa malaman na buntis ako ay madalas ko na siyang makita kahit na dati naman ay halos hindi siya nag e-exist sa lugar na ginagalawan ko.

"Ang hirap-hirap para sa akin na maka-survive sa buhay, Dash that I set my goals and planned my life but you ruined everything."

Hindi na ako nag-abalang punasan ang umalpas na luha sa mga mata ko. In my blurry vision, I saw guilt crossed his beautiful blue eyes.

"You can still fulfill those dreams, Caramel. You'll go on a date. You'll travel with your friends. You will get propose to and before you get married, I'll make sure it's not because of a tradition." marahan niyang sabi.

He planted a soft kiss on my lips before he looked into my eyes — drowning me with his intense stare.

"Are you telling me that you're letting me go?" kumakabog ang dibdib ko. Para kasing alam ko anv isasagot niya. And without his dominating side, Dash was really likeable.

"No. I'm telling you that we'll do it together. All of it, Caramel." he kissed me again. This time, it was deep but quick.

"Would you like to do it with me, my sweet Caramel?" aniya sa malambing na tono na lalong nagpakabog ng dibdib ko kaya isang salita lang ang namutawi sa mga labi ko. Salitang palaging nagpapahamak sa akin.

"Ha?"

Kasi hindi ko alam ang tinutukoy niya. Posibleng ang pagtupad sa mga pangarap ko o ang kanina niya pa sinimulan dito sa kuwarto. Malakas ang hinala ko na ang huli ang tinutukoy niya.

"I guess it's a yes." he said, smiling as he lock his lips with mine that I couldn't protest anymore.

Nakakapanlambot ang ngiti ni Dash. Pakiramdam ko, nalusaw na ang panty ko sa klase ng ngiting ibinigay niya.

At sabi ko na nga ba, tama ako ng hula!

You are reading the story above: TeenFic.Net