🥀 Heartaches 🥀

She's on her tenth day at the Cortezes. Ang mga nagdaang araw niya rito ay ginugol niya sa pagbabasa ng libro. Wala kasi ang dalawang taong tanging naging kaibigan niya sa villa. Ang mga kambal ay nasa Maynila. Ayaw naman niyang mamasyal because obviously hindi naman niya kabisado ang lugar at nahihiya siyang kausapin ang mga tauhan ng mga Cortez. Tulad ngayong araw na ito pagkatapos niyang mag breakfast ay agad siyang pumunta sa paborito niyang spot sa Villa, ang hardin. But not like the other days, kakaiba ang araw na ito, ilang minuto palang kasi ay may narinig na siya na parang may nag-aaway sa loob ng maliit na greenhouse ng hardin.

"i can be the father" narinig niyang sabi ng isang boses lalaki. Bakas sa boses na despirado itong nakiusap.

"are you crazy?!"parang hindi makapaniwala na sabi naman ng isang boses babae." I'm not dragging you into this--

"you know i like you" sabi ng lalaki."and you're not dragging me into this, so please stop being stubborn"

She can tell from his voice how desperate he was.

Hindi niya alam kung bakit, but she felt the pang in her heart, like she was being betrayed of. She didn't know where it came from. Nasa labas na siya ng greenhouse and she's not supposed to be there! This is eavesdropping for christ sake! Kaya agad siyang tumalikod at iniwan ang lugar.

"you're in here again!?" umikot ang mata ni Jannah. "seriously it feels like you'd like to blend in with the flowers" natatawa nitong sabi.

Naabutan siya nito na lumabas ng hardin. Nagtataka siyang alam nito na palagi siya sa may hardin gayong wala ito sa Hacienda at nasa Maynila.

"wala kanang ibang ginagawa kundi ang mag basa ng libro." lumapit ito sa kanya dala ang dalawang platito sa kamay na may lamang cake. "you've been here almost everyday, come on! you're no fun" reklamo parin nito habang pasalampak na umupo sa katapat nyang upuan.

" bakit mo alam?"

"na palagi ka dito sa hardin?" balik tanong nito na tinugunan niya ng isang tango. "kinukumusta kita kay Yaya, and she was worried kasi wala ka namang ibang ginawa kundi ang mag basa ng libro dito."

Nasa loob na sila ng hardin. Kaya panay ang sulyap niya sa may gawi ng greenhouse.

"is there something that's been bothering you? " tanong nito.

Pero imbes na sagutin ito, ay gusto pa niyang matawa sa histsura ng kaharap. Malayo sa pagiging masilan at maarte ang prinsesa ng mga Cortez, nakakatawa itong tingnan, may icing ng cake sa bawat gilid ng bibig nito at wala man lang itong pakialam. Jannah looked like a child straggling to eat a piece of cake. Wala na siyang masabi pa sa kakulitan ng kaharap.

"you know you're freaking me out right now" umupo ito ng tuwid, hindi nya namalayang nakatitig na pala sya dito.

Pinahiran nito ang bibig gamit ang likod ng kamay sabay dinilaan ang mga naiwan na nasa gilid ng bibig nito. Napailing sa sobrang imposible nitong kumilos, at isa pa wala na syang masabi sa isang ito.

"wala naman kasi akong kasamang mag lakad lakad sa labas nitong villa" nahihiya nyang sabi. "pwede ba tayo sa strawberry farm niyo?" nakangiti niyang tanong.

Inilapag nya sa ibabaw ng mesa ang hawak na libro at pagkatapos ay umupo narin sa tapat ni Jannah. She didn't realize she was still standing!

while eavesdropping?

Napailing sya at nahiya para sa sarili.

"Dio mio!!" eksaherado nitong sabi sabay taas sa dalawang kamay. "finally! why not!"excited nitong sabi, ngunit napalitan din agad ng pag-alinlangan."but the problem is, nasa farm ngayon si Alejandro, magagalit yon pag may ibang taong makita ---

" i understand, i just thought that--you're mom and dad told me that i can, so--

"really?! are you sure?! I mean!" bumalik agad ang sigla sa mukha nito."never mind lets go! " mabilis itong tumayo at hinila siya palabas.

" wait! what about the cakes?!" natatawa nyang pigil sa kaibigan.

"forget about the cakes!"

"are we really going there? " magkahalong kaba at excitement ang naramdaman nya.

"we are going to eat fresh strawberries girl!" sagot nito. "but first we have to changed!"

"okay" tanging naging tugon niya.

-

-

-

Pinili niyang suutin ay isang skinny faded ripped jeans, at isang crop top na may nakaprint na korona ng reyna sa gitna, renigalo pa ito ni Kat sa kaniya. Pagkabukas ng pinto ay nasa labas na si Jannah, naghihintay. She whistled when she sees my appearance.

"sei bellissima" hinagod siya ng tingin ng dalaga.

And again the word is foreign to her kaya hindi niya alam ang isasagot.

"i don't know what to say about that" sabi niya rito.

"Just say thank you!" sagot naman nito. "let's go!"

"thank you"

"and you're always welcome!"

Mabilis itong bumaba at dahil napakalaki ng Villa agad itong nawala sa paningin niya. She waited for her in front of the villa morethan a minute now. Ilang sanadali lang ay may yapak ng isang kabayo na paparating. At alam na alam niya ito dahil may sarili siyang kabayo sa Hacienda nila.

" beautiful" agad naibulas niya nang makita si Jannah na sakay nito.

" you won't be able to say that, if this thing will dropped you off the ground" sarcastic nitong sabi sabay baba sa kabayo. "so here's the thing, you will---

"he won't" parang wala sa sariling lumapit siya sa kabayo and was mesmerised by it.

Nag-iingay ang kabayo at panay ang galaw nito. Hindi ito halos makontrol nang katiwalang lumapit na din sa kabayo at pilit na pinakalma ang hayop.

"matigas talaga ang ulo mo!" galit na sabi ng katiwala kay Jannah.

Para sa isang katiwala, iba kung pagsalitaan nito ang dalaga. Jannah just rolled her eyes to him. Sa tingin niya ay nagpipigil lang ito. He looks like just our age. Hindi ito pinansin ni Jannah at sa kaniya ibinaling ang tingin.

"I'm sorry but that's an off-limits, iniinis ko lang talaga si---wtf! Mariella!" nahintatakutan na sabi ng kaibigan. "stop!"

Ngunit huli na dahil tuluyan na niyang nalapitan at hinawakan ang mabangis na kabayo. Unang hawak niya dito ay bumuga ito ng malakas na hangin galing sa ilong, na para bang galit dahil may humawak dito. He's like a bull ready to charged in. She tried to calm the horse down. You just have to be gentle to them and they'll come around. But for Ms. Rosa it is not the case. Palagi itong nagagalit kapag ganon ang iniisip niya. She always wanted her to be cautious all the time.

"Miss!" inawat siya ng katiwala.

"Mariella!" bakas ang takot sa boses ni Jannah. "Luca! do something!"

She touches the horse head and whispers to the animal.

"Jesus! Per favore!" Jannah panicked. "Mariella!"

Gusto siyang lapitan ng kaibigan, ngunit takot ito, it was evident on her voice.

"are you on drugs---Thunder calm
down!" inis pa na dagdag nito, habang sinasaway ang kabayo.

"thunder" i whispered and run my palm into his face gently. " you are so beautiful" ilang minuto lang ay kumalma na ng bahagya ang kabayo. Nakagat ko ang pang ibabang labi, suppressing a smile, feeling so excited and giddy of my achievement. Napakalma ko ito!

" what the! - - you're a horse whisperer!" hindi makapaniwalang nasabi ni Janah at namilog ang mga mata. "are you crazy?" hindi parin ito makapaniwala.

Hindi siya horse whisperer pero pinapakiramdaman niya lang ang mga ito. Natutuhan niya ito dahil kay Rain, sa kaniyang kabayo nong mga panahon na kinukuha pa niya ang loob nito.

"that was dangerous!" tuluyan ng lumapit ang katiwala pero huli na dahil sumampa na siya kay thunder."huwag kang magpatakbo ng matulin,dahil kahit na napa-amo mo ito, hindi mo galamay ang daan"

"that's enough we dont need you here, bumalik kana sa loob!" inis na sabi ni Jannah.

Napansin nya ang palitan ng salita ng dalawa, parang may kakaiba sa dalawa. She didn't want to believe that the girl was really a snob and ill-mannered. Sa daan patungo sa taniman, humingi ito ng dispensa dahil sa inasal, Jannah didn't explain why she did that to the boy, but she believe may iba pang dahilan tungkol dito, and it's perfectly not her business para makialam.

" i still can't believe this" pag iiba nito sa usapan. "he's going to be  crazy when he sees you riding his horse" dagdag pa nito na ikina-kunot ng noo niya. "and i can't wait to see it with my own eyes!" makahulugan nitong sabi sabay pinabilis ang pagtakbo nang sariling kabayo. "come on let's go!"

The rational part of her says, she should take it easy with Thunder, hindi pa niya galamay ang kabayong ito, but the competitive part of her says that she can make it at mauunahan niya panga si Jannah. Ang panghuli ang nanalo. Agad niyang pinatakbo ng mabilis ang kabayo at hindi nito siya binigo. The feeling was so amazing, she felt so free. Naabutan niya si Jannah and they smiled at each other.

May ilang tauhan na silang nadaanan. She even heard them calling Jannah. Nilingon niya ito nang bahagya at nakitang kumakaway. Ilang sandali lang ay nakikita niya na ang malawak na taniman. The smell of fresh fruit hit her nostril. Nagtaka siya nang walang marinig na yapak ng kabayo sa likuran niya, pagkalingon ay nakita niyang huminto si Janah at may humarang dito. Nangunot ang noo niya na parang nagtatalo ang dalawa. Pinatigil niya ang kabayo sa gilid ng taniman. May mga tauhang nagsipagtinginan sa gawi niya, but that's not her concerned now. Akma na sana siyang puntahan si Jannah pagkatapos makababa ng kabayo nang may mala bakal na kamay ang biglang humawak sa braso niya.

"chi sei?! sei una stupida, donna?!!" may bahid na galit ang mga sinabi nito.

It was the boy on the portrait. The boy who caught her attention. Ang lalaking nagpapakaba sa kaniya na hindi niya marawi gamit lamang ang mga mata nito. Kahit na hindi nya naintindihan ang mga sinabi nito, ramdam nyang galit ito sa kanya. It was written on his blue eyes. She could end up swooning, but not this time when those cold blue orbs were now spitting fire.

" I'm - - I'm sorry, i can't understand you---

" i said who are you?!!, and why are you  riding Thunder?! " nanalisik ang mga mata nito.

He was even more handsome kapag galit. Is it really possible na may ganitong lalaki? maybe there is, at sa katauhan ito ng lalaking kaharap. She even thought sa mga libro lang ang mga katulad ng lalaki.

" you should go back to where the hell you came from, no one needs you here---

" I'm sorry, akala ko kasi okay lang ang bumisita sa taniman" gusto nyang malunod sa hiya dahil maraming tauhan na ng mga ito ang ngayon ay nakatingin sa kanila.

"Alejandro!,it's my fault!, don't take it on her" nasa tabi ko na si Jannah, kasunod nito ang lalaking kausap nito kanina,bakas sa boses nito ang bahagyang takot"ako ang nagdala sa kanya dito, but we have the--the pe-permission from mom and---

"mia sorella!" he warned her.

Wala itong pakialam na binulyawan ang kapatid.

"I'm sorry okay?!" Jannah called his attention.

"don't you think it was stupid for you to bring her here?!" may kinuha ito sa bulsa.

" i know! I'm sorry okay?" Jannah felt helpless. She didn't know how to explain.

"and you!" bumalik ang tingin nito sa kaniya sabay hablot sa isa pa niyang braso. " you spoiled little brat who always have your way to everything, this is not a playground!" pabalya nitong binitawan ang braso niya.

She stood still kahit napakasakit ng paraan ng paghawak nito sa braso nya. Kinagat niya ang pang ibabang labi dahil sa pinipigilang luha. She was hurt, not just physically but most of all emotionally. Standing there and having a hard time to move was the most humiliating she experience from a somewhat stranger. She didn't came here to be treated like this. Hindi niya alam kong saan nanggagaling ang galit ng lalaki para sabihin ang mga ito sa kaniya. But he surely knows how to make someone feel so unwanted.

And that's how it hurt the most.

Agad siyang sumakay sa likod ng kabayo at pinatakbo ito nang matulin.

"Mariella!" pinigilan sya ni Jannah. "I can't believe you, Alley! this is way too much!---Ella wait!" narinig pa nyang sabi nito sa kapatid.

WORD AND PHRASES MEANING:

1. mia sorella -
my sister
2. Per favore -
Please

💋💋Thank you for reading💋💋

Itutuloy...