🌼Hinahanap ng mga tingin🌼

"ladies and gentlemen let me present you our new chairman!, Mr. Daniel Cortez!"

Lahat ay tipid na nagpaabot ng pagbati sa bagong Chairman ng Lorenzo Group. Lahat ay taas ang kilay na kinwestyon ang pagiging Chairman ni Cortez. Ngunit para sa kanila na nasa panig niya, it was the best move. Their PLAN B works!.Pero sa likod nito ay may mga tao at bagay na isinakripisyo para lamang sa kapakanan niya, and she was grateful for that. She didn't understand it all before. Pero lahat ng mga taong nagmalasakit sa kanya ay ipinaunawa at ipinaliwanag ang lahat ng plano. She can still remember how this was all made possible.

Flashback....

Marraige? hindi ba kalabisan na ang hinihinging pabor ng abuelo nya sa pamilya Cortez, and they accepted it and offer her security and family. Her comes Ms. Rosa who thought that maybe they have motives, at hindi nya ipagkaila that she was thinking the same way as Ms. Rosa. Kahit sino naman siguro ay iyon ang unang iisipin. Kung anong mapapala ng pamilyang ito sa kanya. But everything becomes clearer, nang mag usap-usap ang lahat bago paman ang susunod na pagpapakilala sa kanya bilang tagapagmana ni Chairman Armando Lorenzo.

She couldn't sleep that night, it didn't set well to her pagkatapos nang mga narinig nyang pag-uusap ng mga ito sa clinic. Hindi ganoon ang planong paraan ng mga ito kung paano sya kakauspin. That is why her legal councel Atty. Barientos called for a meeting the following day.

"I'm sorry about yesterday" nakayukong sabi ni Ms. Rosa.

"no it's okay, really"

SHE LIED.

The truth is she was lost and far from being okay.

Hindi niya namalayang pumasok ito sa silid nya. Ms. Rosa already dress in corporate suit, habang sya naman ay hindi pa makuhang kumilos.

"I didn't know Abuelo could come this far, para lang protektahan ako, at ang mga tauhan niya" mapait na ngiti ang iginawad nya sa ina-inahan.

Umupo ito sa paanan ng kanyang kama.

"It was a verbal and written will, You don't know how scared he was"

"Scared of what?" naguguluhan nyang tanong sa ina-inahan.

"Takot syang iwanan kang mag-isa, Mariella, he was so damn scared that nobody will protect you against those power grabbing people" titig na titig ito sa salamin kung saan naroon ang repleksyon niya.

She didn't know that he was thingking that way. Pinangiligan sya ng luha. Her grandfather was always acting so cold and distant. He's always been busy for the company, mas madalas pa ang hindi nila pagkikita kaysa ang magkita sila sa sarili nilang tahanan. Kaya naman she can't really believe it right now. All she ever remembered was that her grandfather had lesser time with her than to his people. Na palagi nalang katrabaho nito ang kasama.

"I thought he didn't care" kinagat nya ang pang ibabang labi at pinigilang mapahikbi.

"He cared so much, na kahit gabi na ay sinisigurado nyang makauwi sya from out of town just to come home and see you sleeping peacefully, sweetie" lumapit si Ms. Rosa sa likuran nya. "Palagi ko syang nadadatnang natutulog dyan sa upuang yan." itinuro nito ang isa maliit na sofa sa may bintana ng kanyang kwarto.

She question her ability to remember everything. Bakit hindi niya nakita?bakit wala na ito pagkagising nya? Mas lalo siyang napaiyak sa sinabi ni Ms.Rosa.

"You didn't tell me!" gusto nyang akusahan ang ina-inahan.

"He didn't want you to know, i don't want to be reassign far away from you, sweetheart" naglandasan ang mga luha nito sa pisngi. "tinatakot niya akong ipapa-asign sa kompanya. Can't you see, i can't leave you, I can't stay away from you for too long" titig na titig ito sa kanya. "from the moment a laid eyes on you, on your crib, so cute and delicate" matamis itong ngumiti sa kanya."you already got me, sweetie, and just like me, kahit anong pigil ng chairman na maging matigas, he found himself hovering on your crib and talking to you, na para bang nakakaintindi ka sa mga sinasabi niya, about his daily activities" umupo ito sa paanan niya at mahigpit na kinulong sa sarili nito kamay ang kamay nya."you've got us under your spell"

"I was so pathetic" naiinis sya sarili dahil sa mga iniisip noon sa abuelo, na hindi sya mahal nito.

"Do you remember when i was assigned in an office?"

Tumango sya nang maalala ang mga taon na wala ito sa tabi nya dahil sa kompanya na ito inilagay ng kanyang abuelo. She thought he was training her how to become independent.

"Hinasa nya ako, sa lahat ng pasikot-sikot ng Lorenzo Group nang hindi nalalaman ng mga BOD. How would they know that i work for your grandfather na ang dinala kung address ay sa probinsya namin.?" may ngiti na namutawi sa mga labi ng ina-inahan habang binabalikan ang nakaraan nito." In that way i can protect you from them."

Habang tinitigan nya ito ay parang may naa-alala syang kamukha nito. It's seems she knew her for so long, at naging kamukha na niya ito. Sa tagal nito sa kanila, ni minsan hindi nito nabanggit ang tungkol sa sariling pamilya.

"Let's get you dress now, the Cortezes will be here in an hour" tumayo na ito.

Hawak ang kamay ng ina-inahan ay, pinigilan nya itong umalis nang tuluyan. Mula sa salamin ay tinitigan nya ang repleksyon nilang dalawa. Kung may makaka-kita sa kanila, they would surely thought that they were mother and daughter. Nginitian niya ito at inilagay ang isang palad nito sa pisngi nya.

"Thank you so much" madamdamin nyang sabi dito.

"You're always welcome, sweetie"

Tumayo ang mga nasa malaking sala nang nakitang pababa na sya. A courtesy she would never used to. Nasa mahabang sofa ang mag-asawang Cortez, katapat naman ng mga ito ay sina Atty. Barientos at si Ms. Rosa nasa isang mahabang sofa rin. Lahat ay pormal at seryoso ang mga mukha, kaya hindi nya tuloy maiwasang hindi kabahan. This is so surreal for her, she didn't saw it coming. Dahil kung alam niya, sana napigilan nyang mawala sa kanya ang kanyang abuelo. Uminit ang mga mata nya nang maisip nanaman ang abuelong pumanaw. She would never get used to it, never.

Hindi na sya nakapag bigay galang nang nagsipagdatingan ang hindi inaasahang mga panauhin. Unang pumasok ay ang dalawang kambal. Jannah smiled and hugged her, habang si Jannoh ay tango lang ang ibinagay sa kanya.

"Hi!" another one came in and smiled at her.

Nakita na niya ito noon sa hospital. Ms. Rosa said she was Arabella Danielle the first daughter and the second born of the Cortezes. The next one who came in were two boys. They just nod at her. Ilang sandali pa syang nakatayo at naka-abang sa taong kung saan ito nalang kulang at kompleto na ang pamilya ng mga Cortez. Hindi man niya aaminin ay hinanap ng mga mata niya ito sa mga bagong dumating. Ilang minuto pa syang nakatayo she could feel their eyes on her, like they were forming a hole on her back. The twins got their knowing looks. Napayuko sya at uminit ang mga pisngi. Tatalikod na sana sya at dadaluhan ang mga nasa may sofa ng may boses ng bata ang excited na nagsalita.

"Miss Mariella? sei tu?" tanong ng bata.

Inaral nya ang linguwahi ng mga ito kaya alam niya ang huling sinabi ng batang lalaki. The boy so cute kaya hindi niya maiwasang hindi mapangiti. The little one must've wait for her to recognize him, and when she does, agad itong tumakbo sa kanya sabay yakap sa may ibabang bahagi ng bewang nya.

"Addy! Per favore!" may bahid na inis sa boses ng lalaking patakbong pumasok.

Her heart constracted hearing his voice. Agad siyang napatingin sa gawin nito, and it's like a slow motion thier eyes meet. His jaw clinched when he look down and find his son hugging her. Nagsuntukan agad ang mga kilay nito. Naramdaman niyang hindi nito gusto ang paglapit ng bata sa kaniya. Walang nagbago sa binata.He was still him, the man she didn't want to encounter. Mas madalas pa ang bangayan nila at insultong ibinabato nito sa kanya. She didn't mean to stare, but she did anyway. Thus, making his blue eyes, even more colder.

Beautiful cold blue eyes.

Lumapit ang binata at inilayo sa kanya ang bata lalaki. Kung titingnan sila para silang mag-asawang nag aagawan ng anak.

"nessuno ti ha detto che fissare è maleducato?"

"I didn't stare, I'm just looking at you, it's a big difference!" inis niyang tugon sa sinabi nito.

"still the same---

Hindi nito natapos ang sasabihin at bahagyang itong natigilan. Mas lalo pa yata ito nainis dahil galit na itong nakatitig sa kanya ngayon.

Words and Phrases meaning:

1. nessuno ti ha detto che fissare è maleducato?

- didn't anyone tell you that it's rude to stare?

2. Per favore
- please / just a favor

3. sei tu? - is that you?

♥️♥️thank you for reading♥️♥️

Itutuloy.......