CHAPTER 8: TARGET

Zahra's POV

Unti unti kong naramdaman ang malay.

‘Ano'ng nangyare? Nakidnap ba ako?’

Hindi ako gumalaw sa kinauupuan ko—

‘No, para ako'ng nakahiga.’

Pinakiramdaman ko ang paligid. Wala pa ako'ng naririnig na mga nagsasalita bukod nga lang sa ingay sa paligid na hindi ko magets.

‘And that feeling that someone is staring at you again. Sige, titigan mo ang ganda ko, sigeee—wait— nasa eroplano ba ako?’

Napabangon ako bigla nang marealize ang tunog na iyon. At tama nga ako. Nasa eroplano ako.

‘Nasa isa'ng private jet?’

“Holy shit—” nagulat ako'ng napatingin sa gilid ko.

‘Mr. Arne?’

Kunot noo ako'ng napatingin sa kan'ya at sa chocolate something na natapon sa carpet dito. Nasa kabilang panig s'ya at nakaupo ngunit hindi ganon kalayo ang agwat.

‘Pwede ko s'yang batukan dahil sa pangingidnap sa akin.’

“Why are you waking up like that? Are you damn Egyptian corpse?” inis na sigaw n'ya habang masamang nakatingin sa akin at parang nanghihinayang sa natapon. Agad bumukas ang pinto sa harap namin at may mga tao'ng pumasok doon na nakaitim na suit na tipong nataranta. Napatigil sila nang makita ako.  Inis ang bumakas sa mukha ko nang makilala ko ang ilan sa kanila. Napatingin kay Mr. Arne nang masama. Tumayo ako at humakbang nang ilan para makalapit sa kan'ya. Inangat n'ya ang mukha n'ya para tingnan ako habang nakakunot ang noo. “What are you doin—”

Hindi nya natuloy ang sinasabi nang batukan ko s'ya nang malakas.

‘Deserve!’

Nataranta ulit ang mga tauhan n'ya habang nanlalaki ang mata nya'ng tumingin sa akin.

“Did you just smack?” tiningnan ko s'ya nang masama.

“Did you just kidnap me?” ginaya ko s'ya na s'ya namang kinainis n'ya. “What the heck am I doing in a plane!” sigaw ko sa kan'ya. Akmang lalapitan ako ng mga tauhan n'ya nang tumingin ako sa kanila. “Babatukan ko 'to, sige lumapit kayo.” napatigil naman sila. Ibinalik ko ang tingin ko sa kan'ya. Hindi ko napigilang mapatingin sa mata n'ya.

‘Napakaganda. But anyway..’

Inilapit ko ang mukha ko sa kan'ya. “What are you trying to do to me? Balak mo ba ako'ng isalvage para makuha ang mga anak ko?” sumeryoso s'ya.

“You said you wanted to know everything—”

“Siraulo ka ba?” pagpuputol ko sa sasabihin n'ya. Kumunot ulit ang noo n'ya.

“What?”

“Siraulo ka.”

“What the fuck? I'm not crazy.”

“Ang sabi ko sa opisina mo ako puntahan,” napapikit ako para magtimpi. Tiningnan ko ulit s'ya. “If you're not crazy then why the hell did you kidnap me?!” ngumisi s'ya at nagkibit balikat. Nanlalaki ang mata kong tiningnan s'ya. At dahil umiksi ang pasensya ko sa kan'ya binatukan ko ulit.

“What the fuck!” inirapan ko s'ya at bumalik sa hinihigaan ko kanina. Sinenyasan n'ya ang mga tauhan n'ya na umalis na. Agad naman silang umalis kaya naiwan kaming dalawa.

Napatingin ako sa nakabukas na bintana sa tabi ko.

‘Gabi na pala.’

Mukhang kanina pa kami nakaalis. Ang hula ko ay sa Maynila n'ya ako dadalhin. Hindi ko alam kung ano ang mga sasabihin n'ya at kailangan n'ya pa ako kidnapin at dalhin sa malayo.

‘One dot. Ipapakulong ko talaga 'to.’

“Anong oras na?” wala sa hulog kong tanong sa kan'ya. Ibinalik ko ang tingin ko sa kan'ya. Tumingin s'ya sa suot nya'ng relo at ibinalik ang tingin sa akin.

“9 pm.” nagulat ako sa sinabi n'ya.

“9 pm?!” taranta ako'ng napatayo. “Where's my phone?” lumapit ako sa kan'ya at pinanlakihan ng mata. “Nasan ang cellphone ko?” nginisihan n'ya ulit ako na tila inaasar ako. Naiinis ko sya'ng kinuwelyuhan. “Ibibigay mo sa akin ang cellphone ko o ihahagis kita, siraulo.” napatigil ako nang mapatitig na naman ako sa mga mata n'ya.

‘Ang ganda ng mata n'ya sa malapitan. Parang kumikinang talaga.’

Napalayo ako sa kan'ya nang may tumikhim mula sa likod ko. Napalingon ako sa likod para alamin kung sino iyon.  Isa'ng matandang babae na mga nasa 60 na ang edad. Nakasuit din ito tulad ng iba. Ngumiti ito sa akin at ipinakita ang cellphone ko sa akin. Nakangiti n'ya itong ibinigay sa akin. Tinanggap ko ito nang hindi inaalis ang paningin sa kan'ya.

“You came too early, Della. Zahra seems enjoying staring at my eyes.” kunot noong napatingin ako sa kan'ya. Nakangisi s'ya sa akin na parang hindi s'ya titigil kakaasar sa akin.

“Hindi na kita babatukan, sasapakin na kita.” inirapan ko s'ya at napatingin kay Della.

“Salamat po, Ms. Della.” nakangiti kong sabi at yumuko nang kaunti. Tumawa ito sa akin.

‘Ano'ng nakakatawa?’

“Ano hong problema?” nagtatakang tanong ko sa kan'ya.

“Ang tawag sa akin ng mga tao ay Della lamang, nakakapanibago na may tumawag sa akin na Miss. But please, just call me Della.” hindi nawala ang pagtataka ko sa mukha.

‘Madam, you're literally old. It's kinda disrespectful if I addresses you like that.’

Tumigil ito sa kakatawa at nakangiting inilahad ang kamay n'ya. “I'm Della, Mr. Arne's butler.”

‘Babaeng butler? Nice.’

Ngumiti ako sa kan'ya at nakipagshake hands na rin. Lumipat ang tingin n'ya kay Mr. Arne na seryosong nakatingin sa aming dalawa.

“Get me some drinks, Della.” nakangiting tumango si Della at umalis na. Pagkalabas ni Della ay napatingin naman ako kay Mr. Arne.

“This plane will land in 25 mins. There's some clothes to change in the closet.” tinuro n'ya ang malapit na wardrobe. “You still have minutes to change. I'll leave you here first.” tumayo ito at lumabas na. Napairap nalang ako at sinunod ang sinabi n'ya. Binuksan ko ang closet at naghanap nang susuotin.

Nakahanap naman ako ng isa'ng black t-shirt at jeans. Kinuha ko na din ang blazer na nakasabit at pumunta na ng cr. Naglinis ako ng katawan at nagbihis. Nilinis ko na rin ang sugat ko sa noo.

Pagkabihis ay bumalik ako sa kinauupuan ko kanina. Nandoon na din si Mr. Arne, nakaupo ulit sa kinauupuan n'ya kanina habang umiinom ng chocolate milkshake ata na nakalagay sa wine glass.

“Chocolate milkshake?” napatingin naman s'ya sa'kin. Tinaasan n'ya ako ng isa'ng kilay.

‘Aba.’

“And what's wrong with it? This is my personal favorite.” nakataas man ang isa'ng kilay ay wala'ng emosyon n'ya ako'ng tiningnan.

“I didn't say there's something wrong with it. I just noticed.” inirapan ko s'ya at umayos nang upo at hindi na s'ya tiningnan pa.

‘Mahihilo ako kakairap sa lalaking 'to. Kabwesit.’

“We'll land in 7 minutes.” saad n'ya. Hindi ko s'ya nilingon pa at nakatitig lang sa mga ulap sa labas.

Pagkatapos ng ilang minuto ay safe na naglanding ang eroplano n'ya. Agad sya'ng tumayo kaya tumayo na rin ako. Sinundan ko s'ya.

Pababa ay nakita ko ang mga tauhan n'ya at mukhang nauna na bumaba kanina. Nakalinya sila na parang presidente ang hinihintay. Nasa likod lang ako ni Mr. Arne habang papalapit sa kanila.

“This way, sir.” saad ng isa sa mga tauhan n'ya habang nakalahad ang kanang kamay para ituro kung saan didiretso. Tumango si Mr. Arne at nilingon ako. Kunot noo naman ako'ng tumingin sa kan'ya.

“Follow me. We'll go somewhere.” saad n'ya tsaka tumalikod at nauna na maglakad.

“Malamang, alangang sa eroplano ako susunod.” bulong ko at tsaka sinundan s'ya.

“I heard what you just mutter.” nilingon n'ya ako habang naglalakad. Tinaasan ko naman s'ya ng kilay.

“Edi sana all.”

“What?” inirapan ko s'ya at inunahan na kahit hindi ko alam kung saan pupunta. Binagalan ko ang lakad ko para mauna ulit s'ya dahil hindi ko talaga alam ang daan. Mukhang hindi naman interesado ang mga tauhan n'ya na sagutin ako. Nauna na nga s'ya maglakad kaya nanatili ako'ng nakasunod sa kan'ya.

Tumigil kami sa isa'ng itim na van. Pumasok s'ya doon at naupo sa gilid. Tumingin s'ya sa akin na parang tinatanong kung ano pa ang ginagawa ko dahil hindi pa ako pumapasok. Napabuntong hininga ako at tuluyan nang pumasok sa loob ng sasakyan at naupo. Isinara nila ang pinto sa gilid ko at nagsimula na magdrive.

‘Lord, kung macha-chop chop man ako ngayon at ibenta sa black market ay sana sa tamang tao mapunta ang lamang loob ko kasi maganda ako.’

Bigla kong naalala ang oras kinuha ko ang cellphone ko at in-unlock. Agad kong tinawagan si Mama.

“Zahra! Baka wala ka pa?” bungad n'ya sa kabilang linya. “Ang sabi Ed ay papauwi ka na raw kanina at wala ka naman na raw na aasikasuhin sa departamento n'yo.”

“May pinuntahan ako saglit. Bukas pa ako makakauwi. Kayo muna ang mag asikaso sa kambal.” sagot ko kay Mama. Napabuntong hininga naman s'ya. “Gising pa ba sila?”

“Oo. Saglit at ibibigay ko sa kanila.” pagkaraan ng ilang segundo ay narinig kong nagsalita si Quincy.

“Mama!” napangiti ako sa tawag n'ya.

“And why are you two still awake?”

“We still have homeworks to do in other subjects and also a science project. The teacher told us to bring a solar system illustration on the day after tomorrow.” sa pagkakataong ito ay si Quinn naman ang narinig ko

“Mahirap ba 'yan?”

“Mama! You know I can't draw.” nagtatampong sagot ni Quincy sa akin. “You're not here so I don't know whom I should ask about this.”

“We need your opinions about this, Mama.” saad naman ni Quinn.

“Well, you said, you need to pass that the day after tomorrow. Don't worry I'll be there tomorrow so we'll do it together. Okay?”

“Yes Mama!”

“Sure Mama.” napangiti nalang ako at nagtanong pa ng mga bagay sa kanila.

—

Aziel's POV

I'm looking at her while she talks on her phone. She do smile a lot as if my kids were in front of her. She look so beautiful right now since she's smiling a lot unlike earlier that seems she really wanted to throw me outside the plane.

“That's a good idea, Quincy... Yes yes... Okay, I'll buy more paints tomorrow... That'll look so cute, I'm sure of that...” she's happily talking to my kids. I felt the same pain again. I've been watching her being close to my kids for two years now yet I still envy her for doing the things that I'm the one who should do.

‘I won't deny, she's treats my kids like its hers, that's why I understand why she won't give them to me.’

I heave a sigh as I looked away. I looked outside the window and watched the buildings we passed by.

“Bye, I love you.” she said and became silent after. I look at her to see what's she's doing. She's busy typing something on her phone.

“Sir.” I looked at Lucas who's in the passenger side in front of me. He's one of my bodyguard. He looked at me through the mirror.

“What is it?” he cleared his throat as if he's hesitating to say it.

“They're following us. They have drones to track us. I think they're planning to attack you...right now.” I tightened my grip. I calmed down myself to think of some ways.

“Call Amell to get another car. We'll transfer Zahra there first. Tell Milo to track down the drones. If he finds where the controller locates, send some men and capture that fucker. And we'll take care to the rest.” he nodded and do what I told. I looked at Zahra. She's looking at me with confused face.

“Siguradong hindi ka mafia leader?”

‘Wow.’

“I told you, I don't do shits.” I said it with pissed tone. I stood up while ducking and go the back of the car. I open some boxes to get my guns. After getting and reloading my guns, I go back to my sit and give some guns to Lucas and Felix who's driving this car. I looked at Zahra again to decide if I should give her a gun or not. She's not looking at me and just staring outside the window.

‘After hearing what I've told, she seem still calm.’

I keep the gun that was supposed to give to her inside my pocket.

“They're here, sir.” I nodded to Lucas. The car stopped.

“Out.” she rolled her eyes on me and did what I said. She's been rolling her eyes on me ever since she woke up. I followed her outside. A black car stopped in front of us. Amell rolled down the car window and wink at us.

“Hey sir. Hey miss beautiful.” I looked at him sharply that made him gulped. I opened the back seat and looked at Zahra.

“Hop in.” she stepped inside while sighing. “He'll take you to my house. Della will gonna take care of you—” I didn't able to finish what I'm saying when a loud bang near us happen. I turned my gaze on my back and saw a burning car. My eyes grew bigger as I closed the door immediately. I signaled Amell to go. I did go back to my car when suddenly a gun shots starting to aim on us.

Felix started the engine and immediately go the other way. I opened the door beside me and started aiming my gun and burst it to the car that's following us.

“Stop the car sideways, Felix.” he immediately did what I told. Agad ako'ng bumaba and made the car as our shield. I saw some men got down on that car and run towards to us.

“Damn.” I cursed as one of the men showed in front of me. I immediately fought him. I block his punches. I duck down and punch his stomach. He groaned and tried to attacked me again. I blocked his punch and pulled the trigger of my gun aiming his knee. He groaned loudly and lost his balance. I kicked him and fought the others too.

“Sir. Cora said they were ambushed on their way here too.” Lucas said while breathing heavily as he fought the other.

“What?!”

“They can't make it on time. Marami pa sila, sir. There are other five cars full of his men near us. We can't do this if only the three of us.” Felix said. I gunfire the other on his legs who's supposed to attacked me.

“Let me think, first.” I punched the other one who's coming to attacked me and flipped him and landed through his back. I kicked him and used him as my support to attack the others.

‘Fuck this people.’

—

Zahra's POV

Busy ako maglaro sa cellphone ko nang magsalita ang tauhan ni Mr. Arne na tinawag nya'ng Amell.

“What? But I'm with Ms. Zahra right now. I can't go. Mr. Arne will gonna kill me if something happens to her.” bakas ang inis at kaba sa boses nito. Kumunot ang noo ko sa mga sinabi n'ya. “Call the others from HQ... Damn, okay.” ibinaba nito ang ear piece na suot n'ya at napatingin sa akin sa salamin ng sasakyan.

“What happened?”

“Ang mga tauhan ni Mr. Arne ay naambush din habang papunta sa location nina Mr. Arne. Right now, Mr. Arne and Felix and Lucas were struggling fighting since there almost hundreds of men attacking them.” napatigil ako sa paglalaro at tumingin sa kan'ya. Naubo s'ya nang kaunti. “Medyo malayo ang HQ at matatagalan pa bago makarating ang iba'ng back up para tulungan sila. Right now, we are the only one near to them. I can't leave you here alone kasi sisisantihin naman ako ni Mr. Arne. He told to me to send you safely in his mansion. But I can't leave my boss like that.” nanghihinang sagot n'ya sa akin na para bang hindi alam ang gagawin. Dahil sa responsibilidad n'ya kay Mr. Arne na boss n'ya o dahil sa utos ni Mr. Arne na bantayan ako.

“What you will gonna do then?” itinigil n'ya bigla ang sasakyan sa harap ng isa'ng fast food chain. Hinarap n'ya ako.

“Pwede ka ba iwanan dito saglit? I need to go back to them.” bored ako'ng tumingin sa kan'ya.

“Wala ako'ng pera.”

“I'll give some money—”

“Sasama ako.” pinutol ko na ang sasabihin n'ya. Natatakot s'yang tumingin sa akin.

“Mr. Arne will gonna be mad at me if something happens to you.”

“Alangan nama'ng ikaw lang mag-isa ang babalik doon e sabi mo nga napakarami nila.” hindi pa rin naalis ang pag aalala at takot sa mukha n'ya. “He need help and we can help. Let's go back and help them. Tsaka mo na pansinin ang sermon ng boss mo. Ipasok mo lang sa kabilang tenga at ilabas mo sa kabila.” nagdadalawang isip itong tumango at tuluyan na ngang ipinaandar pabalik doon sa pinangyayarihan nang ingkwentro.

‘Why some people are targeting you, Mr. Arne?’

jasv | @awesomejasvi