Surprisingly, the next day, Gustave indeed agreed to talk.

Now that he is sober, and doesn't reek of alcohol, ay mas maayos na siyang tingnan. Though the dark circles around his eyes are still visible.

"Good morning, Your Grace." Pagbati ko sa kanya.

Kaagad niyang nilingon ang pinang galingan ng boses, and he made a small bow.

Nang makaupo ay kumuha siya ng papel at panulat na nasa lamesa at nagsulat. Matapos ay ibinigay niya iyon sa akin.

"What do you want to talk about?" Mahina kong basa sa nakasulat sa papel.

Ibinaba ko iyon at tumingin sa kanya.

"I want to talk about our marriage." Hindi na ako nagpaligoy ligoy pa.

Neor who is standing behind Gustave was a little shock.

Muling kumuha ng papel si Gustave at nagsulat.

Sa pagkakataong ito ay sinarili ko nalang ang pagbabasa.

'You can just ignore my father. You can say no to this marriage. I will allow you to leave.' He said.

"I'm sorry but were too late for that, Your Grace." I told him.

Isa pa, ginamit kong rason ang kasal na ito upang tigilan na ako ni Cassius. If I don't accept it, iisipin nitong may gusto pa rin ako sa kanya, and god knows what he's planning to do.

The Grand Duchy is the second highest position in the land, next to the Royal family. Ibig sabihin, kapag ako na ang Grand Duchess, Cassius won't be able to harm me easily.

And I can help Gustave.

"According to the King, our marriage will take place on the full moon, which I believe the day after tomorrow." Pagpapaalala ko.

Lumingon siya kay Neor.

"I already told you about it, Your Grace. I even gave you the Brailled letter from his Majesty, the King." Neor reminded him.

Hindi siguro niya binasa dahil nakatuon lang ito sa pag lalasing.

Muling kumuha si Gustave ng papel at nagsulat.

'I don't have any intentions of marrying. I'm sorry Lady Canterbury.'

Bumuntong hininga ako ng mabasa ko iyon.

"So you would rather send me back and be humiliated for the rest of my life in the Capital?" I asked him.

Namilog ang mga mata niya, at agad siyang umiling.

Muli siyang kumuha ng papel at nagsulat. But he didn't finish it, and crumpled it.

"Your Grace, if you wish for me not to be humiliated, then please marry me, and save my family's name." He didn't move his hand to write something, so I continued. "It might not be a marriage we both want, but still, we can be family. And I am educated enough to know the duties that will befall me, bearing your name."

Hindi pa rin siya sumagot.

Wala akong ibang nagawa kundi ang pagmasdan ang mukha niya, at ang walang kabuhay buhay niyang mga mata.

Malayong malayo ito sa mga matang nakita ko dati.

In my first life, I often came face to face with Gustave because we went to the same academy, together with Rebecca, as a kid. But in this life, I chose to be homeschooled. At kagabi ang una naming pagkikita matapos kong muling mabuhay.

Kumuha siya ng papel at muling nagsulat.

'Do what you want.'

"Thank you, Your Grace." Pareho kaming tumayo.

He was about to leave when I remembered something.

"By the way, Your Grace," Pagtawag ko.

He stopped and looked back. Maging si Neor ay napatingin rin.

"From today onwards, you are no longer allowed to drink liquor of any kinds." Tumingin ako kay Neor. "This is an order Neor, thank you." I made a courtesy and exited the room using the other door.

Lihim akong natawa ng maisip ko nanaman na demanding ako. Siguro dahil nag-iisang anak lang ako ng Marquess at sinanay sa murang edad upang maging tagapagmana ng buong   March. At dahil nga umiwas ako sa lahat ng mga pagtitipon sa loob ng maraming taon, at parati lang nasa mansion, utos dito at utos doon lang ang ginagawa ko patungkol sa mga renovations, budgets, at kung ano ano pang mga nakikita kong hindi kaaya aya sa loob ng mansion.

Muli kong inisip ang tungkol sa kasal.

The wedding will take place at the Grand Duchy's cathedral, with only the two of us and the priest.

Katulad ng ibang mga kababaihan ay pinangarap ko rin ang isang magandang kasal. Pero mukhang kailangan ko ng bitawan ang pangarap na iyon.

I stayed inside my room after confirming things regarding the wedding. Walang ibang mapagkaabalahan. Umuulan pa rin ng nyebe sa labas at napakalamig.

Yawn!

Humikab ako at nag-inat saka lumapit sa kama at nahiga. Bumangon lang ako para kumain ng lunch and dinner. Then bumalik nanaman sa kama para matulog. I had a good sleep, binabawi ang labing walong araw na mahirap na paglalakbay at hindi komportableng pagtulog sa karwahe.

Nagising lang ako dahil sa ingay ng paligid sa labas. Napatingin ako sa bintana at mataas na ang sikat ng araw. Agad akong nagpalit ng kasuotan at lumabas para tingnan kung ano ang kaguluhang nangyayari.

"What's happening here?" I asked a maid.

The chaos and all the noises came from Gustave's room.

"What's happening here?" Agad kong tanong pagkapasok sa loob dahil hindi ako sinagot ng katulong sa sobrang taranta nito.

Neor was inside, obviously shocked to see me. Alam ko na kaagad kung ano ang nangyayari ng makita ko ang kaguluhan sa loob.

It looks like Gustave didn't listen to what I said yesterday about liquor. Napakaraming bote ng alak sa loob na ang iba ay basag na at nasa sahig. May mga katulong na nagliligpit nito.

"Are you drunk, Your Grace?" I asked and walked towards him.

He remained standing, while holding a bottle of wine. Kinuha ko iyon sa kamay niya, na ayaw pa niyang bitawan ng una. Humakbang ako ng konti palayo sa kanya.

"Madam!" Malakas na pagtawag sa akin ni Neor.

Naalerto din si Gustave ng biglang nataranta ang Butler niya, at hindi niya alam ang nangyayari.

Nilaklak ko lang naman ang bote ng wine.

"Madam, please! That is a strong wine." Lumapit si Neor at sinubukang kunin ang wine sa akin.

Nang marinig ni Gustave ang ginawa ko ay agad siyang kumapa sa hangin para hanapin ako, at nang mahawakan niya ang kamay ko ay agad niyang inilayo ang bote sa akin.

"Mukhang gustong maglasing ng mapapangasawa ko para hindi siya makadalo sa kasal bukas. Kaya sasamahan ko nalang siyang maglasing." Sinamaan ko ng tingin si Gustave kahit hindi niya ako nakikita.

"It's nothing like that, Madam." Neor is trying to defend his master.

Inilipat ko sa kanya ang masamang tingin.

I clearly instructed that liquor is not allowed.

"I'm sorry, Madam." Lumayo ito ng bahagya.

"Come on, let's continue drinking, Your Grace." I tried to grab the bottle on his hand, but the moment I stepped towards him, my vision started to spin.

Luh, konti lang naman yung ininom ko ah.

Napakapit ako sa kamay ni Gustave at agad naman niya akong inalalayan.

"Your Grace," I looked up at him. "Nahihilo ako." I told him.

Namilog ang mga mata ko. My voice sounded funny.

Nagsalubong naman ang kilay niya sa akin.

Hinawakan ko ang mukha niya at bahagyang inayos pagawi ko dahil sa sahig ang bagsak ng tingin niya.

"Your Grace," Hinaplos ko ang mukha niya. Hindi ko alam kung bakit ko iyon ginawa. Pero hindi ko mapigilan ang kusang pagkilos ng kamay ko. "You're so handsome. Hihihi." Gusto kong sabunutan ang sarili dahil sa nakakairitang pagtawa na ginawa ko. Pero hindi ko magawang baguhin ang sinabi. Ni ang isa kong kamay na nakakapit sa leeg niya para hindi ako matumba ay hindi ko din maalis.

This is not what I'm expecting to happen. Umiinom din naman ako ng alak kahit papaano, because my father likes to collect and drink wines. Pero my gosh, anong uri ng alak itong iniinom ni Gustave?

Hindi na ulit ako nakapagsalita pa ng unti unting nanlabo ang paningin ko at dumilim ang lahat.

Nang muli akong nakakita ng liwanag dahil sa unti unting pagdilat ng mga mata ko, I felt something warm touching my skin. Napaungol ako dahil dito at napapikit.

Nang muli ko nanamang imulat ang mga mata, ang una kong nakita ay si Gustave. Agad na lumipat ang tingin ko sa braso kong hawak niya, and he's wiping it with a warm towel.

"Your Grace," I called, rubbing my eyes. "What happened?" Dugtong ko.

"You got drunk and passed out, Madam." Si Neor ang sumagot na nakatayo malapit kay Gustave.

Nag-init ang pisngi ko.

Kainis! I felt so damn cool when I chug down the bottle of wine earlier. Tas tumba lang pala ang abot.

"I-I'm sorry about the way I acted, Your Grace." Umiwas ako ng tingin.

Kahit hindi niya ako nakikita ay hindi ko siya magawang tingnan sa mga mata.

Gustave put the towel down and held my hand. He started writing something on my palm again.

I.M S.O.R.R.Y T.O.O

"Sorry for what?" I asked.

F.O.R D.R.I.N.K.I.N.G A.L.C.O.H.O.L

"This will not happen again. Okay?" I told him.

Hindi siya sumagot.

"Your Grace?" Ulit ko.

He sighed, and nodded.

I smiled.

Hindi ko naman ipagbabawal ang alcohol habang buhay eh. May kailangan lang akong gawin.

Nagulat ako ng muling nagsulat si Gustave sa kamay ko.

I focused on it, so I won't miss what he's trying to say.

L.E.T.S E.A.T D.I.N.N.E.R

"Dinner?" Ulit ko.

Napatingin ako sa may bintana. It's already dark.

"Oh no!" Napatakip ako ng bibig.

Mas lalo akong nakadama ng hiya dahil buong araw pala akong nakatulog.

Tinulungan ako ni Gustave na bumangon at bumaba ng kama niya. Sa halip na ako ang umalalay sa kanya, siya pa ang umalalay sa akin. Kabisado niya ang bawat sulok ng silid niya. He led me to a small dining table in his room.

Neor snapped his fingers at isa isang pumasok ang mga maids at may dalang pagkain.

Were going to eat together?

Nawala ang saya ko ng mapansin ang masamang tingin ng ibang mga maids sa akin. I also noticed it the day I arrived. Not everyone is happy to see me.

I have to do something about that.

Gustave and I ate quietly.

Well it would be awkward to have a conversation knowing hindi niya ako masasagot at kailangan pa niyang magsulat sa papel o di kaya sa palad ko.

"Thank you for the meal, Your Grace. And sorry for troubling you." Agad kong sabi ng matapos kumain.

He just nodded.

Hindi na ako nagtagal sa silid niya pagkatapos kumain.

I had to check the preparations for tomorrow.

Wala naman masyadong paghahanda sa kasal namin. All I have to do is to ensure that the Priest will come. There will be no reception after the wedding too, kahit pa ba kinausap ako ni Neor na magpapahanda siya ng konting salo salo kung gusto ko.

Lumalim na ang gabi pero hindi ako nakatulog. This is not a marriage out of love, but I'm excited regardless. I was hesitant at first, but it's beneficial in many ways. If I stay in the North, matutulungan ko si Gustave at makakabawi sa tulong na ibinigay niya sa ama ko dati, and as for me, ay maiiwasan ko ang Crown Prince habang buhay. It's a win-win situation.

The morning came, and it immediately became busy, as if it's the biggest event of the year.

Well it could have been, if only this marriage is normal.

Tiningnan ko ang kabuoan sa salamin.

At least I look good on my wedding dress, kahit pa ba ang pari lang naman ang makakakita nito sa loob ng simbahan mamaya.

At noon, I rode the carriage to the Cathedral. Naunang umalis si Gustave kasama si Neor.

The ride only took fifteen minutes.

Even the ceremony didn't take long.

We just stood there for a couple of minutes. Listen to the priest, exchange some vows, and sign the marriage contract.

And to seal the deal, Gustave pulled my veil up. Pinagmasdan ko lang ang mukha niya. He looks so good on his white coat, and the Emerald Ducal brooch on his right chest compliments his overall look.

He lowered his head, I closed my eyes and greeted his lips with mine.

With that, I became the wife of Gustave Daumschlac, and will be known as Evangeline Canterbury-Daumschlac, Grand Duchess of the North.