Aaron POV
Μερικές μέρες μετά...

"Ουάου. Δεν το πιστεύω ότι από την μια μέρα στην άλλη από κλέφτης έγινες δούκας." Σχολιάζει ο Άλεκ μόλις με βλέπει και χαμογελάω.

"Για την ακρίβεια πρώτα έγινα φρουρός της βασίλισσας και μετά δούκας αλλά έχεις δίκιο. Πριν λίγες εβδομάδες περιπλανιομουν σε αυτή την γη κλέβοντας και τώρα είμαι ο δούκας Άαρον Φόρεστ γιος του μεγαλύτερου ήρωα της Σκωτίας του Μεγάλου Έντουαρντ..." Απαντάω χαρουμενος.

Κυρίως επειδή πλέον... Εχω μια οικογένεια...

Μπορεί οι γονείς μου να είναι νεκροί όμως... Εχω μια αδελφή... Την Λαίδη Σελίνα. Έναν γαμπρό, τον δούκα Στέφαν με τον οποίο από την αρχή είχαμε καλές σχέσεις και φυσικά έναν αξιαγάπητο μικρό ανηψιό, τον μικρό Έντουαρντ.

Με την Σελίνα έχουμε βρεθεί μερικές φορές και φαίνεται χαρουμενη που με έχει γνωρίσει. Και εγώ χαίρομαι επίσης. Είναι η μικρή μου αδελφή... Οικογένεια μου...

Και όλα όσα έχω κερδίσει... Τα χρωστάω σε εκείνη... Στην Μελωδία μου...

"Πως είναι να είσαι δούκας και να ζεις στο παλάτι ως άρχοντας και όχι ως ένας απλός υπηρέτης?" Με ρωτάει ο φίλος μου ενώ περπατάμε οι δυο μας μέσα στο παλάτι.

"Πολυ ωραίο. Είμαι... Είμαι κάποιος. Βγάζω χρήματα χωρίς να κάνω τίποτα ουσιαστικά. Έχω κύρος. Επίσης μπορώ να συμμετάσχω στα βασιλικά συμβουλια. Όλα είναι τέλεια..." Του απαντάω και με κοιτάζει πονηρά.

"Επίσης ίσως να έχεις και κάποιες πιθανότητες να παντρευτείς... Ξέρεις ποια..." Μου λέει και του κάνω νόημα να κάνει ησυχία. Είναι ωραίο που έχουμε ακόμα κεφάλια και οι δυο μας κρίμα να χαλάσει αυτό.

"Ένα έχω να σου πω φίλε μου. Σε λίγες εβδομάδες από τώρα θα είμαι παντρεμένος." Απαντάω και ναι... Δεν θα πω ψέματα. Αυτό μου φαίνεται περίεργο.

Εννοώ... Εγώ... Θα ειμαι συζυγος της Μελωδίας... Δεν ξέρω πως είναι να είσαι σύζυγος μιας γυναίκας. Αν έχω καταλάβει σωστά από όλους τους άνδρες που ζουν σε αυτή την κοινωνία από την στιγμή που θα παντρευτώ μια γυναίκα αυτομάτως εκείνη θα μου ανήκει. Θα είναι σαν ιδιοκτησία μου. Αλλά δεν νομίζω να ισχύει το ίδιο και στην περίπτωση που η συζυγος είναι βασίλισσα.

"Δηλαδή σε λίγες εβδομάδες από τώρα θα είσαι βασιλιάς?" Με ρωτάει και εκπλήσσομαι λιγάκι.

"Τι θα είμαι?" Ρωτάω και εκείνος φαίνεται να το σκέφτεται λιγάκι.

"Βασικά κοίτα... Η θα είσαι μακαρίτης γιατί θα σε σκοτώσει το Συμβούλιο, η επειδή θα εκτελεστεις μαζί με την βασίλισσα για προδοσία ή θα γίνεις βασιλιάς." Μου απαντάει και μενω με το στόμα ανοιχτό.

"Και... Και εσύ τι πιστεύεις ότι θα συμβεί?" Τον ρωτάω και τότε κοιτάζοντας με με συμπόνια ακουμπάει τον ώμο μου.

"Χάρηκα που σε γνώρισα. Λογικά θα σε σκοτώσει το Συμβούλιο στήνοντας σου πλεκτάνη επειδή κανεις δεν πρόκειται να σε δεχτεί για βασιλιά και πολλοί θέλουν την Μελωδία για βασίλισσα. Εκτός αν επιτέλους βρουν οι εχθροί της από που να πιαστούν και εν τέλει ξεφορτωθούν και τους δυο σας με ένα τσεκουρι." Απαντάει και φρικαρω.

"Είναι σίγουρο τώρα αυτό? Γιατί είμαι πολύ νέος και ωραίος για να πεθάνω. Επίσης μόλις βρήκα μια οικογένεια. Δεν θέλω να την χάσω." Λέω αγχωμένος.

"Θέλει κότσια για έναν άνδρα που ήταν τίποτα να ερωτευτεί και εν τέλει να παντρευτεί την βασίλισσα. Αν αξίζει πάλεψε το... Αλλιώς φυγε τωρα που προλαβαίνεις." Μου λέει και στο μυαλο μου έρχεται η εικόνα της.

Είναι ότι πιο όμορφο έχω δει...

Τα ξανθά μαλλιά της...

Τα πράσινα μάτια της...

Το δυναμικό της βλέμμα...

Ο τρόπος που μιλάει...

Την θελω...

Την αγαπάω.

Θέλω να... Να ζησω μια ζωή μαζί της.

Θέλω να... Την αγγίξω... Να γίνω ο άνδρας της... Να γίνει η γυναίκα μου... Και ίσως... Αργότερα να κάνουμε παιδιά μαζι...

"Αξίζει..." Λέω και ξαφνικά βλέπω να εμφανίζεται μπροστά μου ο πρίγκιπας Ερρίκος, ο αδελφός της Μελωδίας μου και αμέσως εγώ και ο Άλεκ υποκλινόμαστε μπροστά του.

"Δούκα Άαρον... Θα ήθελα να σου μιλήσω." Μου ανακοινώνει και καταπίνω το σάλιο μου.

Ωχ...

"Μάλιστα πρίγκιπα μου." Λέω καθώς σηκώνομαι και βλέπω τον Άλεκ να με κοιτάξει κάπως αγχωμένος.

"Καλη επιτυχία." Μου λέει σιγά για να μην μας ακουσει ο πρίγκιπας και εγώ τελικά τον ακολουθώ και πάμε στο Βασιλικό γραφείο το οποίο αυτή την στιγμή είναι άδειο. Μέσα είμαστε μόνο εγώ και ο πρίγκιπας Ερρίκος... Ο αδελφός της Μελωδίας...

"Άαρον... Αγαπάω την αδελφή μου. Την αγαπάω όσο κανέναν άλλον σε αυτόν τον κόσμο..." Αρχίζει να μου λέει μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα.

Καλά θα πάει αυτό.

"Δεν θα σου επιτρέψω να την ρίξεις..." Μου λέει κοιτάζοντας με αυστηρά.

"Δεν έχω σκοπό." Του απαντάω εγώ ειλικρινά.

"Μα αυτό θα γίνει αν την παντρευτείς. Θα στεφθείς βασιλιάς... Θα χάσει την δυναμη της. Εκείνη θα πέσει... Και εσύ θα ανέβεις... Θα είσαι ο βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου... Και εκείνη... Αυτό για το οποίο όλοι την προοριζαν από την μέρα που γεννήθηκε... Ένα αναλώσιμο διακοσμητικό." Μου λέει κοιτάζοντας με έντονα και αυστηρά και ναι...

Η Μελωδία μου είχε πει ότι ο αδελφός της είναι ένας γλυκός καλλιτέχνης που του αρέσουν τα ταξίδια, οι αγκαλιές και να της λέει ωραίες ιστορίες.

Εγω γιατι νιώθω ότι αυτή την στιγμή μπορουσε να με κάνει σετάκι του θα το έκανε?

"Δεν... Δεν έχω σκοπό... Να της κάνω κακό. Δεν θέλω να την βλαψω. Την αγαπάω... Αλήθεια σας λέω. Είμαι ερωτευμένος με την Μελωδία. Θα έδινα και την ζωή μου για εκείνη..." Του μιλάω ειλικρινά κοιτάζοντας τον στα... Στο μάτι.

Γενικά καλά έχουν περάσει όλοι τους σαν οικογένεια.

"Το τι νιώθεις για εκείνη μόνο εσύ το ξέρεις. Δεν μπορώ να καταλάβω αν λες αλήθεια ή ψέματα επειδή δεν σε ξερω. Θέλω όμως να σε προειδοποιήσω... Ότι αν ποτέ σου κανεις κάτι που θα βλάψει την αδελφή μου... Θα σε σκοτώσω. Και ας είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω." Μου λέει και ναι... Δεν μοιάζει και πολύ στον φιλήσυχο καλλιτέχνη που μου έχει πει η Μελωδία.

"Σου δίνω όρκο... Στην μνήμη της μητέρας μου... Και στην μνήμη του πατέρα σου οτι θα σε στείλω να τον συναντήσεις αν τολμήσεις και πληγώσεις την Μελωδία. Είναι πολύ καλός άνθρωπος. Πολυ ευαίσθητη... Και ας μην το δείχνει συχνά. Η αδελφή μου είναι πολύτιμη για εμενα. Αν σχεδιαζεις την πτώση της... Ή αν την επιδιώξεις στο μέλλον... Θα έρθει και το δικό σου τέλος..." Με απειλεί και γνέφω θετικά.

"Μάλιστα... Πρίγκιπα μου..." Του λέω και εκείνος απομακρυνεται λιγάκι από κοντά μου.

"Η Μελωδία... Υπολογιζει σε εμένα... Ότι θα μιλήσω στον πατέρα μας για εσένα... Για να δεχτεί τον γάμο σας... Εκείνος κρατάει ακόμα τον τίτλο του βασιλιά... Τιμητικά. Αλλά έχει μεγάλη δυναμη και ασκεί μεγάλη επιρροή στον κόσμο... Θα φροντίσει και για την ασφάλεια σας... Όμως πριν το κάνω... Θέλω να με πείσεις ότι έστω νοιάζεσαι για την γλυκιά μικρή μου αδελφή." Μου λέει και για ακόμα και φορά φέρνω την υπέροχη εικόνα της στο μυαλό μου.

"Είναι... Όμορφη. Δυναμική... Έχει... Έχει μια ιδιαίτερη καλοσύνη. Μια καλοσύνη που δεν είναι ευκολο κανεις να την δει γιατί φοράει αυτή την μάσκα... Την μάσκα της σκληρής και αμείλικτης βασίλισσας που δεν φοβάται τίποτα και κανέναν. Θέλει... Θέλει να προστατευει τους πάντες... Ακόμα και εμένα... Και... Και έχει... Έχει μια εικόνα... Είναι... Σαν νεράιδα..." Αρχίζω να λέω και στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα της... Πάνω στο άλογο της...

Τα μαλλιά της ανεμίζουν στον αέρα...

Το πρόσωπο της... Απλά υπέροχο...

"Είναι μια πραγματική βασίλισσα... Με το βλέμμα της και μόνο μπορεί να σε κάνει να υποκλιθεις μπροστά της. Δεν... Δεν την βλέπω απλά... Ως μια γυναίκα... Την βλέπω ως... Μια θεότητα... Κάτι μαγικό... Κάτι... Πολυτιμο που δεν θέλω να χάσω... Απλά θέλω... Να το κρατησω κοντά μου... Και να είναι πάντα ασφαλείς..." Του απαντάω και από τον τρόπο που με κοιτάζει δεν μπορώ να καταλάβω αν με πιστευει ή όχι.

Δεν με νοιάζει και όλας για να πω την αλήθεια...

Δεν του λέω ψέματα στο κάτω κάτω... Όντως αγαπάω την Μελωδία όσο τίποτα άλλο...

"Θέλεις να κάνεις παιδιά μαζί της σύντομα? Με το που γίνεις βασιλιάς?" Με ρωτάει και γνέφω αδιάφορα.

"Δεν ξέρω. Γιατί εγώ το υπολογίζω αυτό?" Ρωτάω.

"Μπορείς να το επιδιώξεις. Αλλά τέλος πάντων. Υπάρχει κάτι κακό με εσένα. Είσαι... Ψευτης..." Μου λέει και ναι... Αυτό είναι αλήθεια.

"Λες πολυ ευκολα και πολύ καλά ψέματα. Ξέρεις πως να πεις ψέματα. Να ξεγελάσεις τους πάντες... Για την προηγούμενη ζωή σου... Ως κλέφτης... Ήταν καλό... Για τώρα όμως... Που είσαι δούκας... Και δεν ξέρω αν όντως πρέπει να σε εμπιστευτώ. Δεν ξέρω αν έχεις κάτι στην ζωή σου... Που θα σκότωνες για να το προστατεύσεις... Που αγαπάς περισσότερο από όσο αγαπάς όλον τον κόσμο... Αν έχεις κάτι τόσο πολυτιμο θα καταλαβαίνεις την αγωνία μου να κρατήσω την Μελωδία ασφαλείς..." Μου λέει και αφήνω μια ανάσα.

"Ναι πρίγκιπα μου... Εχω κατι τόσο πολυτιμο... Την βασίλισσα μας... Την πανέμορφη βασίλισσα Μελωδία Ανν... Και σας το λέω με το χέρι στην καρδιά... Αγαπάω την αδελφή σου..." Του λέω και τελικά γνέφει θετικά.

"Το καλό σου που σου θέλω. Να της φερθείς καλά... Να της δώσεις αγάπη... Και αν δεις... Ότι κινδυνεύει... Ως σωστός άνδρας... Να την προστατεύσεις. Μην την αφήσεις να πέσει... Κράτησε την ασφαλείς... Όλα αυτά δεν σου τα λέω ως πρίγκιπας αλλά ως ένας άνδρας που αγαπάει και θέλει να κρατήσει την μικρή του αδελφή ασφαλείς..." Μου λέει και καταλαβαίνω ότι όντως έχει αγωνία για εκείνη...

Και είναι λογικό.

Εδώ εχω εγώ για την Σελίνα την οποία ξέρω μόλις μερικές μέρες...

Όμως... Δεν έχει σημασία... Είναι αδελφή μου... Και εγώ θέλω η αδελφή μου να είναι ασφαλείς...

"Καταλαβαίνω. Και ουτε εγώ θέλω να δω την Μελωδία να χάνεται..." Του λέω και εκείνος γνέφει.

"Θα μιλήσω στον πατέρα μου. Θα είμαι φιλικά διακείμενος προς το πρόσωπο σου. Στο κάτω κάτω... Εσύ... Και εγώ... Αν εξαιρέσει κανείς ότι θέλεις να παντρευτείς την μικρή μου αδελφή... Έχουμε μια σύνδεση. Είσαι ο γιος του ήρωα της αδελφής μου και της μαμάς μου. Ο γιος του φίλου του πατέρα μου. Ενός ανθρώπου που αγαπουσα και έκλαψα όταν πέθανε. Ελπίζω να γίνουμε φίλοι. Να μην με απογοητεύσεις." Μου λέει καθώς γυρνάει για να φυγει όμως τον σταματάω.

"Ξέρω τι συνέβη στην Μελωδία... Ξέρω... Ότι δεν είναι κοπέλα... Ότι είναι γυναίκα πλέον... Για αυτό... Δεν έχω καμία απαίτηση από εκείνη. Θα γίνουμε κανονικό ζευγάρι όταν εκείνη θελήσει. Δεν θα την πιέσω... Δεν θα την τρομάξω..." Του λέω και με δάκρυα γυρνάει και με κοιτάζει στιγμιαία.

"Σε ευχαριστώ..." Μου λέει και τελικά αποχωρεί από το γραφείο.

Καλά πήγε αυτό τελικά...

Η αλήθεια είναι... Ότι και εγώ θα ήθελα... Να γίνω φίλος με τον πρίγκιπα Ερρίκο...

Φαίνεται καλός άνθρωπος...

Αγαπάει την αδελφή του...

Έτσι πρέπει να φέρομαι στην Σελίνα. Να το θυμάμαι αυτό.

Μμμμ... Θα κάνω και εγώ σε εκείνη όλα όσα μου λέει η Μελωδία ότι κάνει ο Ερρίκος... Θα της χαιδευω τα μαλλιά... Θα της λέω ιστορίες από το δάσος... Θα της δίνω συμβουλές... Τι συμβουλές ακριβώς θα της δίνω δεν ξέρω αλλά θα τις δίνω...

Βγαίνω έξω από το βασιλικό γραφείο και βλέπω από μακριά τον πρίγκιπα Ερρίκο να έχει αγκαλιάσει την όμορφη Μελωδία μου και να χαιδευει τα υπέροχα ξανθά μαλλιά της...

Της δίνει ένα απαλό φιλί, εκείνη σηκώνει το κεφάλι της και τον κοιτάζει χαρούμενη.

Δεν είμαι και πολύ σίγουρος τι λένε αλλά πρέπει να είναι κάτι καλό...

Ξαφνικά εμφανίζεται μια μελαχρινή γυναίκα με φουσκωμένη κοιλίτσα... Πρέπει να είναι η πριγκίπισσα Σίντι η συζυγος του πρίγκιπα Ερρίκου...

Η Μελωδία μου σχεδόν αμέσως απομακρυνεται από κοντά της και βλέπω την πριγκίπισσα να έχει ένα εκνευρισμένο υφος και να μιλάει με αυτόν το υφος στον Ερρίκο ο οποίος προσπαθεί να κρατήσει την ψυχραιμία του...

Ουαου... Πρέπει να τα ακούει γενικά ο πρίγκιπας...

Στο τέλος τον βλέπω να εκνευρίζεται και να απομακρύνεται από κοντά του τραβώντας μου την περιέργεια. Οκει πρέπει να μάθω τι είπαν.

"Πριγκίπισσα Σίντι..." Λέω το όνομα της καθώς την πλησιάζω και υποκλινομαι μπροστά της και εκείνη γυρνάει και με κοιτάζει.

"Εσυ εισαι ο δούκας Άαρον... Έτσι δεν είναι?" Με ρωτάει έχοντας ένα αυστηρό υφος.

"Εμ... Ναι... Πριγκίπισσα... Εγώ είμαι." Λέω και εκείνη με κοιτάζει με ένα βλέμμα σαν να με ελέγχει. Στο μέλλον αυτό το βλέμμα το λένε σαν να με σκανάρει αλλά όχι ακόμα. Αυτό είναι απλά ένας αναχρονισμος.

"Καλη επιτυχία με το να παντρευτείς μια γυναίκα που δεν υπολογίζει τίποτα άλλο παρά το στέμμα της... Ανυπομονώ να δω ποιος από τους δυο σας θα πέσει πρώτος. Εσύ ή εκείνη?" Σχολιάζει και φευγει αφήνοντας με άφωνο.

Ουαου.

Η... Κουνιάδα μου (?) είναι σκύλα...

Γεια σας διαβολάκια💘😈

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο? 💘😈

Ο Άαρον και ο Ερρίκος μίλησαν... 💘😈

Πιστεύετε ότι ο Ερρίκος όντως εμπιστεύεται τον Άαρον? 💘😈

Θα γίνουν φίλοι αυτοί οι δυο άραγε? 💘😈

Πιστεύετε ότι ο Άαρον όντως θα ρίξει την Μελωδία? 💘😈

Ερώτηση💘😈

Πως φαντάζεστε τον Άαρον ως βασιλιά? 💘😈

Θα τα πούμε σύντομα 💘😈

Με αγάπη 💘😈

Καταλίνα 💘😈