Pagkababa niya ng taxi ay kotse ni Hudson sa labas ng apartment niya ang sumalubong sa kaniya. Hindi niya ito napansin sa sobrang pag-iisip. Ito yata ang na master niya sa lahat, ang mag-overthingking. Bahagya siyang napahigit ng hininga at kinabahan. Kahit paminsan-minsan itong sumusulpot sa harap ng apartment niya, hindi niya pa rin mapigilan kabahan sa presinsya ng binata.

Hindi pa man siya tuluyan nakalapit sa gate, hinaklit na siya nito sa braso nang makababa ito. Nalaglag ang kaniyang pinamili at bumagsak iyon sa lupa pero nanatiling nakatitig ang kaniyang mata sa mukha ng binata. Alam niyang galit ito.

"For leaving me at the party last night, this punishment deserves you." Hinila siya nito papasok sa loob ng kotse. Hindi siya nakaayaw. Kung sabagay, kailan ba siya nakaayaw sa kamandag nito.

Hudson sinfully kiss her lips while pushing her to the passenger seat. Pinunit nito ang kaniyang suot at hindi na lang siya nagreklamo. Masakit ang pagkakahalik nito at may kasamang kagat pa iyon. Nagbabadya ng panganib kung pipigilan niya ang ginawa nito. Walang salitang kumawala sa bibig niya o kahit katiting na ungol.

Matapos sirain ang kaniyang damit, hinaklas nito ang kaniyang bra at pinunit ang kaniyang undies. Ang ibang katauhan ni Hudson ang nakikita niya ngayon, ang isang katauhan nito pag-galit. Napapikit siya ng mata. Ayaw niyang pagmasdan ang gagawin nito.

"Don't close your eyes woman," puno ng awtoridad ang pagkakasabi nito at tanging tango lang ang sagot niya.

Kinagat nito ang kaniyang leeg at nilagyan siya ng marka. Napakagat siya ng labi. Buong leeg niya ang nilagyan nito ng marka at kahit ang dalawang dibdib niya ay gano'n din. Tinali ng lalaki ang kaniyang dalawang kamay gamit ng belt na sobrang higpit. Hinayaan na lamang niya ito hanggang sa matapos at pakawalan siya.

Masakit ang pagpasok nito, may galit at diin. Malaki si Hudson kaya kapag hindi siya handa, nasasaktan talaga siya. May gigil bawat ulos nito at sinabayan pa ng munting pagkagat sa kaniyang leeg. Napapikit na lamang siya at lihim na napaluha. He's back from being beast again. Ilang beses itong naglabas pasok at ilang sandali pa ay naramdaman niya ang mainit na likido sa loob ng kaniyang sinapupunan. Mapait siyang napangiti.

Walang imik na tinanggal nito ang belt na nakagapos sa kaniyang kamay. Binigay nito sa kaniya ang coat nito at pinasuot saka siya pinalabas sa kotse nito na parang diring-diri sa kaniyang presinsya. Hindi man lang ito nag-abalang tingnan siya after nitong i-start ang sasakyan at nag-ayos ng kasuotan. Iniwan siya nitong parang basahan at pumapatak ang luha na pinagpupulot 'yung pinamili niya na nagkalat sa daan.

"Kapit lang baby ha, war freak daddy mo eh," pinilit niyang pinasaya ang sarili kahit parang hinihiwa ang kaniyang puso sa sakit.

Nilagay na lamang niya sa mesa ang pinamili at deritsong nagtungo sa kwarto para magpahinga. Hindi siya napagod sa pagkikwentuhan nila ni Ellah, kundi kay Hudson. Pagod na pagod siya at pagod na rin siyang umiyak kaya itutulog na lang niya iyon, baka sakaling pag-gising niya hindi niya na mahal ang lalaki.

Nagising siya bandang 6 nang gabi. Binuksan niya ang TV niya sa sala habang naghahanda ng hapunan. Kailangan niyang kumain para sa batang nasa kaniyang sinapupunan. Natigil siya sandali nang mabanggit ang pangalan ng kaniyang boss. Napangiti siya dahil nakatanggap ito ng parangal sa pagiging magaling sa negosyo in which isa si Vraiellah sa likod nito sa natatanggap nitong award. Pinagpatuloy niya ang paghahanda nang marinig niya ang pangalang Hudson Herrence.

Napatingin siya sa balita, hindi na siya umimik nang makitang may babaeng kasama ang binata. Artista ang babae sa pagkakaalam niya. Hinihalaan na girlfriend ito ng binatang Doctor at bago pa kumurot ang puso niya, pinatay niya na ito at nag-concentrate sa kaniyang ginagawa. Masasaktan lang siya kung magpapatuloy siyang manood dahil alam niyang pwedeng totoo 'yon o pwedeng hindi.

Umiinom siya ng isang basong gatas bago matulog sa gabing iyon nang biglang tumawag ang kasamahan niya sa office. Ang galing talaga ng tiempo nito, tatawag ito kapag papatulog na siya.

Nababagot na sinagot niya iyon, "Hello?"

"I saw him."

Natigilan siya sa bungad nito. Hindi siya nakaimik at ang tanging nagawa na lang ni Abhaya ay mapahugot ng hangin. Freia only know the shallow part; that she and Hudson was having a relationship--a lust relationship, no love involve. Pero siya? Hulog na hulog na dati pa. Hindi nga niya alam paano umahon sa pagkakalunod.

"Nakita ko si Doc. Hayes, may kahalikang ibang babae-- no, kahalikang artista."

Kahit maingay ang background nito, naririnig niya ang sinabi ng kaibigan. Napapikit siya at ramdam ang luhang kumawala sa mga mata pero mabilis niyang pinahiran iyon.

"Hayaan mo siya. Masyado akong maganda para habulin siya, no! Bukas na bukas din, kaya ko siyang palitan," nagkunwari siyang tumawa pero ang totoo, nagsiunahan sa pagpatak ang mga luha sa kaniyang mata. May karapatan ba siyang masaktan? Wala. Napapikit siya ng mata at malayang kumawala ang mga luha ro'n, ang sakit pala. Tumawa naman ito sa kaniyang naging sagot at mabilis na nagpaalam sa kaniya.

MAAGA pa lang kinabukasan, naggayak na siyang maghanda. Isang turtleneck na damit ang kaniyang suot at pants. Kailangan niyang pumasok sa trabaho at may magulang pa siyang padadalhan sa probinsya at sariling binubuhay rito sa Maynila. Hindi naman kasi siya humihingi ng pera o anuman bagay sa binatang Doctor.

"Pinapasabi ng Head natin, pinatawag ka ni Mr. Malcogn. Naku, lukaret ka! Ano na naman kaya ang ginawa mo?" bunganga agad ang bumungad sa kaniya ni Freia. Halatang-halata na ilang oras lang itong nakatulog at halatang nangingitim ang eyebags nito.

Nag-ikot siya ng mata at walang salitang tinungo ang opisina ng big boss nila sa company na iyon. Paminsan-minsan lang si Mr. Malcogn doon, minsan nga sa isang buwan lang ito nagpapakita sa kanila. Siguro napakaimportante ng sasabihin nito, saka wala siyang maalala na inaway niya ang asawa ng boss niya.

Nakaharap ito sa malaking portrait ng asawa nito nang pumasok siya. Lihim siyang napangiti. Sino ba talagang mag-aakala na ang lalaking ito ay madly inlove sa asawa? Pangalawang beses niya ng pumasok sa pribadong opisina nito.

"Sir?" pukaw niya sa lumilipad nitong isip.

Napatingin ito sa kaniya. Nang makita siya ay bahagya itong tumango at itinuro ang upuan sa harapan ng desk nito. Tinungo niya iyon at umupo. Hindi niya alam kung anong kailangan nito dahil kung tutuusin isa lang siyang ordinaryong empleyado. Wala naman sigurong rason na kaya siya ipinatawag ay dahil tatanggalin na siya sa kompaniya nito.

May inabot ito sa kaniyang files, nagtatakang tiningnan niya iyon at binuksan kung ano ang laman ng folder. Napatanga siya nang makita ang kaniyang promotion, totoo ba ang kaniyang nabasa? She's promoted being a supervisor?! Wait wait... Administrative Assistant lang siya. Paano siya nakakuha ng promotion samantalang isang taon pa lang siya. Parang may mali...

"Kung anong nabasa mo ay totoo, Ms. Sahada. I promoted you myself. I saw your records and dedication from works, and it motivates me to promoted you as our new supervisor. One more thing, sa America ito. Shelter and transportation are company's liable," deri-deritsong saad nito na lalong nagpagulo sa utak niya.

"Wait Sir, I have no against about this promotion but America? I mean... there are more qualified--"

"Sinasabi mo ba na 'di ka qualified?"

"Yes! Ah, no. I mean, Sir..."

"Lima sa company na 'to ang ipapadala sa US kasama si Ms. Freia; she's marketing assistant. No worries, temporary lang ito, maybe two or six months depends on how you handle the people out there." Inikot nito ang ballpen at tila nag-iisip.

Hindi siya nakasagot. Bakit imbes na maging masaya siya, bakit sobrang kalungkutan ang kaniyang naramdaman? Parang handang babagsak ang kaniyang luha anumang oras. Hindi niya maintindihan, para kasing may mali, eh.

"I take your silence as yes. Good day, Ms. Sahada. You can go back to your office, thank you." Binuksan nito ang laptop at dito na nakatuon ang atensyon nito.

Magalang siyang nagpaalam at lutang na lumabas sa opisinang iyon. Mixed emotions, iyon ang tunay na naramdaman niya. Dati, gustong gusto niya ma-promote at pumunta ng America pero bakit ngayon kung kailan magkatotoo na iyon ay saka niya hindi naramdaman na masaya siya? Parang kalahati ng puso at buhay niya ay maiiwan. God! Kailangan niyang sabihin kay Hudson ito, kailangan nga ba?