Lengends of spring goddness
အပိုင္း(75) ကာကြယ္ခံလူတန္းစား(3)
"ဟန္ေဆာင္မေနနဲ႔ ဘယ္သူလဲေျပာ"
"ေျပာလဲမထူးဘူး တုကူးရွန္း ဒီေနါေစရမယ္"
"အိမ္မက္ထဲမွာေတာင္မရေစရဘူး"
"ေဘးကိုဖယ္ အမ်ိဳးသမီးေလး "
"ဆုေတာင္းေလ"
"ေကာင္းၿပီ မိန္းကေလးမို့မညႇာဘူးလို့အျပစ္မတင္နဲ႔"
"ရွင့္အေမ ကၽြန္မက ေၾကာက္တတ္တယ္မ်ားထင္ေနလား"
"ဟြန႔္"
အဲ့လူက တုကူးရွန္းဘက္လိုက္သြားခဲ့တယ္
အာကာဓာတ္သုံးၿပီး တည္ေနရာေရြ႕ေျပာင္းသြားတာမို့ သူမမွာ အျမန္ဆံံုးပ်ံသန္းသြားတာေတာင္မမွီလိုက္ဘူး
သူမ ေရာက္ေတာ့ အားလုံးက ေျမျပင္ေပၚၿပိဳလဲေနၾကၿပီ
ဟိုလူကေတာ့ တုကူးရွန္းကို ဓားနဲ႔ တိုဖူးလွီးသလိုလွီးလိုက္ေတာ့မလို့လက္ေတာင္ေျမာက္ေနၿပီ
"တုကူးးးး "
သူမ မ်က္ဝန္းတို့ျပာေဝသြားခဲ့တယ္
ဘယ္အခ်ိန္ထဲကလဲ မသိေပမဲ့ သူက သူမအတြက္တကယ္အေရးၾက္ီးတဲ့သူျဖစ္ေနၿပီးၿပီ
"မလုပ္နဲ႔"
"ေဝါင္းးးး"
သူမ နဂါးနက္ကိုလႊတ္လိုက္ၿပီးတာနဲ႔ တုကူးရွနး္ဆီအျမန္ေျပးသြားခဲ့တယ္
"မလာနဲ႔ ေျပးးးးး သြားေတာ့ ကိုယ့္ကိုထားခဲ့ သူကကိုယ့္ကိုပဲလိုခ်င္တာသြားးးး "
ေသြးဝတ္႐ုံဝတ္ထားတဲ့တုကူးရွန္းက သူမကိုလွမ္းတားတယ္
နဂါးနဲ႔ဟိုလူခ်ဲေနၾကတာကိုအေၾကာင္းျပၿပီး သူမ သူ႔ကိုသြားထူတယ္
ရန္က်င္းကိုလဲသြားထူတယဘယ္ရီကေတ့ာ ေမ့ေမ်ာေနဆဲျဖစ္တဲ့ေရွာင္ေရွာင္နဲ႔သစ္ပင္အိုႀကီးကို လက္တဖက္စီေပြ႕ထားေလတယ္
သူလဲအေျခအေနမဟန္ဘူး
အားလုံးက အလဲလဲအကြဲကြဲ နဲ႔ အျပဲျပဲေတြခ်ည္းပဲ
သူမ အရမး္ကိုတုန္လွုပ္ေနမိတယ္
ဒါေၾကာင့္ စိတ္ကိုစုစည္းၿပီး ဒန္ထ်န္ေရကန္ေရွ႕ကသစ္ပင္ဆ္ီကိုသြားကာ
"ကူၫ္ီေပးပါဉီး ကၽြန္မ တလေလာက္အိပ္ေပး ဟင့္အင္း တႏွစ္ေလာက္အိပ္ေပးဆိုလဲ အိပ္ေပးပါမယ္ သူတို့ကို သူတို့ကိုကူညီေပးပါဦး "
သူမ ေတာင္းဆိုတာ အရမ္းမ်ားသြားလို့လားမသိ ဘာတုန႔္ျပန္မူ႔မွရမလာဘူး
ဒီလိုကူကယ္ရာမဲ့မူ႔မ်ိဳးက သူမကိုေျခာက္ျခားေစတယ္
သူတို့အားလုံးကိုအဆုံးရွုံးခံလိုက္ရမွာလား
ဟင့္အင္း သူမကာကြယ္ေပးရမယ္
"မကူညီခ်င္လဲေန ကၽြန္မေသရင္ ရွင္လဲေသမွာပဲေလ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေတာင့္ခံနိုင္မလဲၾကည့္ေနမယ္"
သူမေျပာၿပီးတာနဲ႔ အေျပးအလြားမ်က္လုံးေတြျပန္ဖြင့္လိုက္တယ္
"ဂါးးးးးးးးးး"
"အုန်းးးးးး"
နဂါးႀကီးရဲ့နာက်င္စြာညီးညဴသံနဲ႔အတူ သူမရင္ဘတ္ထဲ အရာတခုကခပ္ျပင္းျပင္းဝင္ေဆာင့္သြားတယ္
"ေဝါ့"
သူမ ႏွုတ္ခမ္းကေသြးတို့ဟာ ေျမျပင္ေပၚအန္ထြက္ကုန္တယ္
သိသာစြာနဲ႔ နဂါးနက္ခမ်ာ ဒဏ္ရာရသြားၿပီး သူ႔ရဲ့မူလပုံစံကိုေတာင္ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့လို့ သစ္ပင္ေအာက္ကိုအပို့ခံလိုက္ရတယ္
သူမေသြးစက္က်တဲ့
တေလ်ာက္ အပင္ႏုေလးေတြခ်က္ခ်င္းေပါက္လာၿပီး ေသြးနီေရာင္ပန္းပြင့္ေလးေတြအျဖစ္ သင္းပ်ံ႕တဲ့ရနံ့က ေလထုထဲေပ်ာ္ဝင္သြားခဲ့တယ္
သူမေပါင္ေပၚမွာတုကူးရွန္းနဲ႔ရန္က်င္း ခပ္ေဝးေဝးမွာက ေရွာင္ေရွာင္နဲ႔သစ္ပင္အိုႀကီးကိုတရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚသြားဖိူ႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ဘယ္ရ္ီ
သူမ ဒီေနရာမွာပဲေသရေတာ့မွာလား
သူမ တုကူးရွန္းနဲ႔ရန္က်င္းကို အသာခ်လိုက္တယ္
ေဖ့်ာေတာ့ေနေပမဲ့ အသိရွိပုံရေသးတဲ့ တုကူးရွန္းရဲ့လက္ေတြက သူမဝတ္႐ုံကိုဆုပ္ကိုင္ထားတယ္
သူမငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ဇြတ္မလုပ္နဲ႔ ထြက္ေျပးလို့ေျပာေနသလို အသနားခံတဲ့မ်က္ဝန္းတို့နဲ႔ၾကည့္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရတာေပါ့
ဒါေပမဲ့လဲ သူ႔စကားကိုသူမဘယ္လိုနားေထာင္နိုင္မွာလဲ
ဘာမွမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ပဲ ႐ူးမိုက္တဲ့အေတြးတခုကသာသူမကိုနိုးေဆာ္ေနတယ္
သူ႔လက္ကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ေျမျပင္ေပၚအသာခ်ေပးလိုက္ၿပီးတာနဲ႔
သူမရဲ့အျမင္ေရွ႕ကို အဲ့လူက ညင္သာစြာဝဲပ်ံက်လာျပန္တယ္
တလွမ္းခ်င္း တလွမ္းခ်င္း ေလၽွာက္လွမ္းလာပုံက သူတို့အသက္ကိုလာႏွုတ္ယူတဲ့ေသမင္းနတ္ဘုရားပမာ
က်ဴးလစ္ ႏွုတ္ခမ္းကိုေပါက္ထြက္မတတ္ကိုက္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ကာ တုကူးရွန္းေရွ႕က ပိတ္ကြယ္လိုက္တယ္
သူမ ဒန္ထ်န္ေရကန္ကိုအတင္းအက်ပ္စုစည္းလိုက္တယ္
စိတ္ဝိဉာဥ္အဆင့္သလင္းေက်ာက္မ်ားကိုလဲ အတင္းအရည္ေဖ်ာ္ပစ္လိုက္တယ္
ပတ္ဝန္းက်င္က ေအးခဲခ်ီဓာတ္တို့ကိုအ႐ူးအမူးဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေနာက္တဆင့္ကိုအတင္းအက်ပ္တက္လိုက္တယ္
သူမက စိတ္ဝိဉာဥ္အေစာပိုင္းအဆင့္ပဲရွိေသးတာေလ
ၾကားထဲမွာ
စိတ္ဝိဉာဥ္အလယ္ပိုင္းအဆင့္
စိတ္ဝိဉာဥ္ေနာက္ဆုံးအဆင့္ဆိုၿပီး အဆင့္ႀကီး ႏွစ္ဆင့္နဲ႔ အဆင့္ေသး အဆင့္ႏွစ္ဆယ္လြတ္ေနေသးတာ
(အဆင့္ႀကီးတဆင့္မွာ အဆင့္ေသးဆယ္ဆင့္ပါဝင္ပါတယ္)
သူမ အတင္းအက်ပ္လုပ္လိုက္ရင္ က်ိန္းေသေပါက္က်ရွူံးမွာပဲ
အဲ့ဒီအခါ အသုံးမက်တဲ့ကိုယ္ကိုပဲပိုင္ဆိုင္လိမ့္မယ္
ထပ္ျပ္ီး မက်င့္ႀကံနိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့
"မင္း ဘာလုပ္ခ်င္ေနတာလဲ"
ေကာင္းကင္က မူမမွန္ျဖစ္လာတဲ့အခါ အဲ့လူက လန႔္ျဖန႔္သြားတယ္
ဟုတ္တယ္
က်ဴးလစ္ရဲ့အႀကံအစည္က အဲ့ဒါပါပဲ
သူမရဲ့နတ္ေဒဝါစမ္းသပ္ခ်က္ကိုသုံးၿပီး အဲ့လူကိုသတ္ခ်င္တာ
သူမက်ရွုံးသြားနိုင္ေပမဲ့ တဆက္ထဲမွာပဲဒီလူလဲေသရမွာပဲေလ
သူမ ေရွ႕ကို တရွိန္ထိုးပ်ံသန္းလိုက္ကာ ႏြယ္ေတြကိုအသုံးျပဳၿပီး သူမနဲ႔အဲ့လူရဲ့ကိုယ္ကို အေသရစ္ခ်ည္ပစ္လိုက္တယ္
အဲ့ေနာက္ေတာ့ သူမတို့အေပါါကို နတ္ေဒဝါမိုးႀကိုးစမ္းသပ္ခ်က္ေတြက်ေရာက္လာေတာ့တာပဲ
"ဂ်ိန္းးးးးး"
"အားးးးးး"
"အားးးးး ငါ့ကိုလႊတ္ ငါ့ကိုလႊတ္"
ပတ္ဝန္းက်င္က တဖ်တ္ဖ်တ္လက္ေနၿပီး မိုးႀကိဳးမ်ားက ေနရာတိုင္းကိုက်ေရာက္ေနေလတယ္
.......🧁🎂🍿🧁🍿🧃🍿🧁🍿🧃🍿🧃🍿🧃🍭🧃🍿🧃🍿🍿🧃🧁🍿🧃🍿🧃🍿🧃🍿🧃🍿
Alinkar nang
You are reading the story above: TeenFic.Net